ဖုိးထက္ – ေမ့ထားၾကတဲ့ အၾကည့္ေတြ
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၇၊ ၂၀၁၅
ဟိုက ဒီမုိကေရစီ၊ ဒီက ဒီမိုကေရစီ၊ သူက လူ႔အခြင့္အေရး၊ ငါက လူ႔အခြင့္အေရး ျဖစ္ေနၾကသည့္ လက္ရိွကမာၻႀကီးတြင္ အိမ္ေဖာ္ဆိုသည့္ အလုပ္သမား လူတန္းစားသည္ သိပ္ေတာ့မနိပ္လွပါ။ သုိ႔ေသာ္လည္း လိုအင္ဆႏၵေတြ၊ လိုအပ္ခ်က္ေတြ တစ္ေထာႀကီးႏွင့္ေခတ္ႀကီးကို ဒေရာေသာပါး အမီွလိုက္ၾကရေသာ မိသားစုမ်ားအတြက္ အိမ္မႈကိစၥမ်ားကို ကူညီညာ ၀ိုင္း ကူဖုိ႔ လုပ္အားလိုလာသည္။
ေခတ္ႀကီးက သု၀ဏၰသာမတုိ႔ေခတ္မဟုတ္။ သု၀ဏၰသာမက မိအို၊ ဖအိုႀကီးကို လုပ္ေကြၽးဖုိ႔ ေတာထဲမွာ သစ္သီး၊ သစ္ဥ၊ သစ္ဖုေလာက္ ရွာေဖြေကြၽးေမြး႐ံုမွ်ျဖင့္ လံုေလာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူက ဘုရားအေလာင္းပီပီ လိုအင္ဆႏၵလည္း နည္းသည္ မို႔လား။ ဒီေတာ့ ေတာထဲထြက္ၿပီးအစာရွာၿပီးလွ်င္ ေက်ာင္းသခၤန္းကို အျမန္ျပန္လာၿပီး ေျခဆုပ္လက္နယ္ ျပဳစုသည္။ အခုက တစ္ရက္ကို (၈) နာရီခန္႔ သူေဌးလည္း အလုပ္လုပ္။ အလုပ္သမားလည္း အလုပ္လုပ္ၾကရသည့္ေခတ္။ အလုပ္ၿပီးေတာ့ ေရာင္စံုမီးေရာင္ေတြ၊ အဆင္အေသြး အဆန္းေတြ၊ တပ္မက္မႈေတြက အိမ္ကို ေမ့ေနေစသည္။ အထူးသျဖင့္ အခ်ိန္။ ေခတ္ က ျမန္သေလာက္၊ တေယာက္ႏွင့္ တေယာက္ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း ဆက္သြယ္ႏို္င္ေနၾကပါရဲ႕ႏွင့္ အခ်ိန္က ဆင္းရဲသထက္ ဆင္းရဲလာၾကသည္။ ျမန္ျမန္သြား ျမန္ျမန္စား။ ျမန္ျမန္အိပ္။ ေစာေစာထၾကရသည့္ေခတ္။
ဒီေတာ့ အစစအရာရာက ရယ္ဒီမိတ္ အသင့္ျပဳလုပ္ထားသည့္ အရာမ်ားျဖင့္ နိစၥဓူ၀ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းေနၾကရသည္။ အရာ ရာမွာ အသင့္ျပဳလုပ္ထားတာေတြႏွင့္ အသားက်လာသည္။ အိမ္မႈကိစၥေတြကို မျဖစ္မေနလုပ္ရသည့္ကိစၥေတြမွလြဲၿပီး မလုပ္ ခ်င္ၾကေတာ့။ အ၀တ္ေလွ်ာ္ရာမွာလဲ စက္၊ ဟင္းခ်က္ရာမွာလည္း စက္၊ ဟင္းေႏႊးရာမွာလည္း စက္၊ ဖုန္စုပ္တာလည္း စက္၊ ဒီလို စက္ေတြကိုခိုင္းေစဖုိ႔ေသာ္မွ ကိုယ္တိုင္လုပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ဆင္းရဲ၊ ပ်င္းရိၾကေသာအခါ အိမ္အကူလုပ္သားေစ်းကြက္ ေပၚ ေပါက္လာေတာ့သည္။ မိအို၊ ဖအိုႀကီးေတြ၊ ကေလးငယ္ေလးေတြကို ေစာင့္ေရွာက္ဖုိ႔ အိမ္ေဖာ္ေစ်းကြက္က မရိွမျဖစ္ ျဖစ္ လာၾကသည္။
အထူးသျဖင့္ မႏြယ္နီ အလုပ္လုပ္သည့္ စကၤာပူႏိုင္ငံ။ အေရွ႕ေတာင္ အာရွႏိုင္ငံေတြထဲမွာ ကမာၻ့ပထမတန္းစား ခ်မ္းသာသည့္ ႏိုင္ငံအျဖစ္ ဒင္ျပည့္ က်ပ္ျပည့္ ေရာက္ရိွၿပီး ျဖစ္သည့္ စကၤာပူမွာ အိမ္အကူလုပ္သား ေစ်းကြက္က ႀကီးမားသည္။ မႏြယ္နီက စကၤာပူ အိမ္ေဖာ္ေအးဂ်င့္ ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္သည္။ “အသက္တစ္ရာ မေနရ အမႈတစ္ရာေပြရ” ဆိုသည့္ ျမန္မာ စကားသည္ မႏြယ္နီအတြက္ သိပ္မွန္သည္။ သူ့ကိုယ္ပိုင္အမႈေတြ မဟုတ္။ အိမ္ေဖာ္ႏွင့္ အိမ္ရွင္။ အိမ္ရွင္ႏွင့္ ေအးဂ်င့္။ ေအးဂ်င့္ႏွင့္ အိမ္ေဖာ္။ သံုးဦး သံုးဖလွယ္။ လူတဦးေသာ္မွ သူ႔စိတ္ႏွင့္သူ တည့္ေအာင္မေနႏိုင္ၾကသည့္ လူ႔ဘ၀မွာ လူေပါင္း မ်ားစြာ၏ စိတ္၊ လိုအင္ဆႏၵ၊ တရားမွ်တမႈ၊ မတရား အႏိုင္က်င့္မႈ၊ ပ်င္းရိမႈ၊ လူ၀ါး၀မႈ၊ လိမ္လည္မႈ၊ ခိုးမႈ၊ တဆိတ္ကို တအိတ္ လုပ္မႈေတြၾကားမွာ မႏြယ္နီတေယာက္ ေခါင္းမေဖာ္ႏိုင္ေအာင္ အလုပ္မ်ားလွသည္။ ရံုးမွာ ျပႆနာေတြမ်ားစြာ ကိုင္တြယ္ ရွင္းလင္းခဲ့ရသည့္ေန႔မ်ားတြင္ တခါတရံ အစားလည္း မစားခ်င္ေတာ့။ စကားလည္း မေျပာခ်င္ေတာ့ေလာက္ေအာင္ ေျခကုန္ လက္ပန္းက်ေနတတ္သည္။ ေျပာလိုက္ရတဲ့စကား။ ရွင္းလုိက္ရတဲ့ ျပႆနာ။ “အို…တကယ့္ တကယ့္ကို႐ႈပ္ေထြးလွတဲ့ လူ႔ဘ၀ေနာ္…ဟင္း..ဟင္း” လို႔ကို အံႀကိတ္ျပီး ေအာ္ျပစ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ စိတ္ေတြတိုေနတတ္သည္။
တကယ္ဆိုရင္ စကၤာပူက ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံ မဟုတ္မွန္း မႏြယ္နီသိသည္။ အေရာင္ေဆာင္ ပါလီမန္ရိွသည္။ ေရာင္ျပလႊတ္ ေတာ္ရိွသည္။ သို႔ေသာ္ လူေတြကို ဘယ္လိုအုပ္ခ်ဳပ္၊ စီမံခန္႔ခြဲရမည္ဆိုသည့္ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္သည့္အႏုပညာကို ေကာင္း မြန္စြာတတ္ကြၽမ္းသည့္မ်ိဳးဆက္တခုက ႏိုင္ငံကိုေမာင္းႏွင္ေနသည္။ ဘာျပႆနာမွမရိွ။ မရိွေအာင္ ဖန္တီးထားသည္။ ထို႔ ေၾကာင့္ အိမ္ေဖာ္လုပ္သားေစ်းကြက္မွာလည္း စကၤာပူအစိုးရက ဥပေဒေတြ၊ စည္းကမ္းေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြျဖင့္ က်ပ္က်ပ္ တည္းတည္း ဖန္တီးထားသည္။
စကၤာပူ ႏိုင္ငံသားတစ္ေယာက္ အိမ္ေဖာ္ေခၚေတာ့မည္ဆိုလွ်င္ အစိုးရ အင္တာနက္၀ဘ္ဆိုဒ္တစ္ခုမွာ ဒါမလုပ္ရ၊ ဒါလုပ္၊ ဒါေတာ့သိ၊ ဒါကိုနားလည္ဆိုသည့္ သေဘာမ်ိဳးရသည့္ Test တခု ေျဖရသည္။ အဲဒါ ေအာင္မွ၊ သိၿပီးျဖစ္မွ အိမ္ေဖာ္ေခၚပိုင္ ခြင့္ရသည့္ စကၤာပူအိမ္ရွင္ ျဖစ္လာသည္။ သေဘာက ေနာင္မွ မသိလို႔ပါ ဘြာေတးလို႔ ေျပာလို႔မရဘူးဆိုသည့္သေဘာ။ အိမ္ေဖာ္တစ္ေယာက္၏ လစာထဲမွ ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္ႏွင့္မွ လစာမျဖတ္ရ။ လစာကို ႏႈတ္ယူထားပိုင္ခြင့္ မရိွ။ ကုန္ကုန္ ေျပာရလွ်င္ အိမ္ေဖာ္အတြက္ ေရခ်ိဳးဆပ္ျပာ၊ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္၊ သြားတိုက္ေဆး စသည့္ အေသးသံုးကိစၥမ်ားက အစ တာ၀န္ ယူရမည္။ အိမ္ေဖာ္ေၾကာင့္ ပန္းကန္က်ကြဲတာ၊ အ၀တ္ေလွ်ာ္စက္ပ်က္တာ စသည့္ကိစၥေတြမွာလည္း နင့္ေၾကာင့္ဟုဆိုကာ လစာထဲမွ ျဖတ္ေတာက္ အေလ်ာ္ေတာင္းပိုင္ခြင့္ လံုး၀မရိွ။ ေနာက္ၿပီး ရိွေသးသည္။
အိမ္ေဖာ္ကို ကိုယ္ထိ၊ လက္ေရာက္ ဘာဆို ဘာနဲ႔မွ မက်ဴးလြန္ရ။ အသက္အႏၱရာယ္ရိွသည့္အလုပ္ကိစၥမ်ိဳး မခိုင္းရ။ အိမ္ ေဖာ္ကိုေခၚေသာ အိမ္ရွင္ေဖာ္ျပထားသည့္ အိမ္လိပ္စာရိွ အိမ္မွလြဲၿပီး က်န္သည့္အိမ္မွာ အလုပ္လုပ္ဖုိ႔ မခိုင္းရ။ ဆိုလိုတာက ငါ့အိမ္မွာလဲ အလုပ္လုပ္။ ညေနက်ရင္ ငါ့အေမအိမ္မွာသြားလုပ္ဆိုၿပီး ခိုင္းလို႔မရ။ အိမ္ေဖာ္တေယာက္သည္ အိမ္တအိမ္၊ မိသားစုတစုအတြက္သာ ျဖစ္ရမည္။ ဒါေတြကို မႏြယ္နီက အိမ္ေဖာ္ေတြကိုသိေစခ်င္သည္။ အထူးသျဖင့္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ ေတြကို သိေစခ်င္သည္။ ဥပေဒေတြ၊ စည္းကမ္းေတြကို သိထားေတာ့ မမွားဘူးမို႔လား။ အိမ္ရွင္ကို ကလန္ကဆန္လုပ္၊ ကေတာက္ကဆ ျဖစ္ေအာင္ ေျမႇာက္ေပးခ်င္တာမဟုတ္။ လူအခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံ အလုပ္လုပ္ၾကရသည့္ကိစၥမွာ ႏွစ္ဦးႏွစ္ ဖက္ အဆင္ေျပေအာင္၊ အလြန္အကြၽံႀကီးမျဖစ္ေအာင္ ႏွစ္ဖက္စလံုးက ညိႇယူ၊ လုပ္ယူၾကရတာဘဲ မဟုတ္လား။ ဒါကိုမွ တစ္ဖက္ဖက္က အတင္းကာေရာ လြန္ကြၽံလာလွ်င္ စည္းကမ္းေဘာင္ထဲက ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ကာကြယ္တတ္ေစဖုိ႔ သိေစ ခ်င္ျခင္းသာ။
မႏြယ္နီက သူ့ဘာသာ ဘယ္ေလာက္ဘဲ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္မေလးေတြကို သိေစခ်င္သည္ျဖစ္ေစ စကၤာပူမွာ အႏိွမ္ခံၾကရသည့္ အိမ္ေဖာ္လူမ်ိဳးကိုျပပါဆိုလွ်င္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေတြဘဲ ရာခိုင္ႏႈန္းမ်ားတာ သိသည္။ ျမန္မာေကာင္မေလးေတြက အားနာသည္။ ေၾကာက္တတ္သည္။ ဘာသာစကား အခက္အခဲရိွသည္။ ဒီေတာ့ ခံရၿပီေဟ့ဆိုလွ်င္ အင္ဒိုအိမ္ေဖာ္ေတြလည္း ဒီေလာက္ မဟုတ္။ ဖိလင္းပင္း အိမ္ေဖာ္ေတြကေတာ့ အလည္ဆံုး။ ဘာသာစကား ကြၽမ္းသည္။ လည္သည္။ ဥပေဒကို နားလည္သည္။ ၿပီးေတာ့.. တကယ္ေတာ့ ဒီ.. “ၿပီးေတာ့” ဆိုသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲကို မႏြယ္နီက သိပ္မေျပာခ်င္။ ဆက္ေျပာရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက အစိုးရလူႀကီးမင္းမ်ားကို ေဒါသထြက္လို႔မဆံုးႏိုင္ ျဖစ္ရသည္။ စိတ္နာလို႔မဆံုး ျဖစ္ရသည္ေလ။ ဖိလင္းပင္းအိမ္ေဖာ္ေတြကို သူ႔ႏိုင္ငံ သံရံုးက အျပည့္အ၀ အကာအကြယ္ေပးသည္။ Shelter လို႔ေခၚသည့္ အဆင္မေျပရင္ ခဏတျဖဳတ္ နားခိုလို႔ရေအာင္ အမိုး၊ အကာတခုကို ဖန္တီးေပးထားသည္။
လြန္ခဲ့သည့္သံုးႏွစ္ေလာက္က အိမ္ရွင္ ႏိွပ္စက္လြန္းလုိ႔ ေအးဂ်င့္ဆီကို ငိုယိုလာတိုင္သည့္ ဖိလင္းပင္း အိမ္ေဖာ္ေကာင္မ ေလးကို စလံုးအိမ္ရွင္က ေအးဂ်င့္ဆီ ျပန္ပို႔ေပးမယ္ဟု အိမ္ျပန္ေခၚလာ အခန္းထဲထည့္ ေသာ့ပိတ္ၿပီး ပါးေတြ၊ နားေတြ ရိုက္ သည္။ ေအးဂ်င့္က အေဖာ္ထည့္ေပးလိုက္သည့္ အင္ဒိုအိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးက ဒုတိယအေခါက္ စကၤာပူကို အိမ္ေဖာ္ လာ လုပ္သူဆိုေတာ့ ရဲကို ေခၚရေကာင္းမွန္းသိကာ ၉၉၉ ကိုႏိွပ္ၿပီး ရဲေခၚသည္။ ရဲေရာက္လာေတာ့ အိမ္ရွင္ႏိွပ္စက္ေနတာကို လက္ပူး လက္ၾကပ္ သက္ေသႏွင့္တကြ မိသည္။ လုပ္ထံုး လုပ္နည္းဥပေဒအရ စကၤာပူ လူ၀င္မႈႀကီးၾကပ္ေရးဌာနက အိမ္ရွင္ ကို တရားစြဲသည္။
အမႈက (၂) ႏွစ္ခန္႔ ၾကာသည္။ သူ႔လူမ်ိဳးလြန္သည့္အမႈဆိုေတာ့ ဟိုတေလာက ျမန္မာ PR တေယာက္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ ေကာင္မေလးကိုႏိွပ္စက္ေတာ့ တပတ္အတြင္း ဒဏ္ရိုက္၊ အမိန္႔ခ်သလို မျမန္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမႈက ဒီေလာက္ ထင္ရွားေန တာကို အခ်ိန္မၾကာ ၾကာေအာင္ဆြဲဆန္႔ထားသည့္ စကၤာပူဥပေဒကို လူ႔အခြင့္အေရး ဘာ ညာ သြားေျပာလည္း အပိုျဖစ္မည္။ ထို (၂) ႏွစ္အတြင္း ဖီလိပိုင္သံရံုးက ေကာင္မေလးကို သံရံုးထဲက Shelter ထဲမွာ ေခၚထားသည္။ ကိုယ္ပိုင္ေရွ႕ေန ငွားေပး သည္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ေကာင္မေလး ေလ်ာ္ေၾကးရသည္။ ျပႆနာျဖစ္သည့္အိမ္ရွင္ပီပီ ေနာက္ထပ္ အိမ္ေဖာ္ေခၚပိုင္ခြင့္ မရိွ ေတာ့။ အင္ဒိုသံရံုးလည္း ဘာထူးသနည္း။ သူ႔အိမ္ေဖာ္လုပ္သားေတြကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ အကူအညီေတြေပးေနတာ မႏြယ္နီက လူမ်ိဳးေပါင္းစံု အိမ္ေဖာ္ေတြႏွင့္ဆက္ဆံေနေတာ့ အသိဆံုးေပါ့။
ျမန္မာသံရံုးကေတာ့ တကယ့္ၾသခ်ယူရသည္။ အိမ္ေဖာ္ ေကာင္မေလးေတြ ဖုန္းဆက္အကူအညီေတာင္းလွ်င္ ခန္႔ထားသည့္ စလံုး တရုတ္မေတြက အဂၤလိပ္စကားနဲ႔ခ်ည္း စကားျပန္သည္။ ျမန္မာလိုေျပာတဲ့သူနဲ႔ေျပာပါရေစဆိုေတာ့လည္း စလံုးမက “ဟင့္..အင္း…အဂၤလိပ္လိုဘဲေျပာ” တဲ့။ မႏြယ္နီက ျမန္မာလူမ်ိဳးပီပီ ျမန္မာသံရံုးေတြကို နားလည္ပါသည္။ ႏိုင္ငံျခားတိုင္းျပည္ ေတြမွာရိွသည့္ ျမန္မာသံရံုးေတြ၏ ၀န္ထမ္းအသိုင္းအ၀ိုင္းသည္ ဒီစစ္ဗိုလ္၊ စစ္အရာရိွမ်ားႏွင့္ ဆက္စပ္ပတ္သက္သူေတြ မ်ားေနတယ္ဆိုတာသိပါသည္။ လုပ္ႏိုင္တံုး လုပ္ၾကသည့္ကိစၥ။ လုပ္ခ်င္လုိ႔ လုပ္ေနၾကသည့္ကိစၥ ဘာမွလဲထူးဆန္း အံ့ၾသ မေနႏိုင္အား။ သို႔ေသာ္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ၏ဘာသာစကားကို လည္လည္၀ယ္၀ယ္ ေျပာႏိုင္ ဆိုႏိုင္သည့္ ကိုယ့္လူမ်ိဳး ၀န္ ထမ္းကိုေသာ္မွ ၀န္ထမ္းမခန္႔ဘဲ သူမ်ားႏိုင္ငံသားကို ကုိယ့္သံရံုးမွာ ၀န္ထမ္းျပန္ခန္႔တာ မႏြယ္နီ စိတ္တိုသည္။ အျပည္ျပည္ ဆိုင္ရာ သံတမန္ဆက္ဆံေရးမွာ သံရံုးဖုန္းကို ေျဖသူသည္ သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံသားကို ျပန္ခန္႔အပ္ရမည္ဟုမ်ား သတ္မွတ္ခ်က္ ရိွသေလာ။ အခုေတာ့ ကိုယ့္သံရံုးမွာ ဖုန္းလက္ခံေျဖသူက ျမန္မာစကားမရ။ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ တရုတ္စာဘဲရရင္ ျဖစ္ သည္ဆိုသည့္သေဘာ။ ဒီကတည္းက ရွင္းေနသည္။ ျမန္မာလူမ်ဳိးအခ်င္းခ်င္း ဖုန္းေခၚလွ်င္ သိပ္ၿပီး အေရးအရာ လုပ္ေနဖုိ႔ မလို ဆိုသည့္သေဘာလုိ႔ မႏြယ္နီက သတ္မွတ္ထားသည္။
တကယ္…ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေတြေလာက္ အႏိွမ္ခံရ။ ကိုယ့္သက္ဆိုင္ရာႏိုင္ငံ၏ အကူအညီမရဘဲ နစ္နာရတာ ျမန္မာ အိမ္ ေဖာ္ေတြဘဲ ရိွမည္ထင္သည္။ အခုေတာ့ မႏြယ္နီ သတင္းေတြၾကားသည္။ အိမ္ေဖာ္ မတင္ပို႔ရတဲ့။ လာတဲ့သူေတြကေတာ့ လာေနဆဲ ရိွသည္။ စကၤာပူအစိုးရက အိမ္ေဖာ္ပြဲစားေတြ၊ အိမ္ေဖာ္ရွာေပးသူေတြကို အိမ္ေဖာ္ဆီမွ ႏွစ္လစာ တရား၀င္ ေတာင္းယူပိုင္ခြင့္ျပဳထားသည္။ ပိုေတာင္းလုိ႔ တိုင္လာရင္ ျပႆနာအႀကီးႀကီး ျဖစ္ႏိုင္သည္မို႔ စကၤာပူေအးဂ်င့္ေတြက ႏွစ္လ စာေတာ့ ရေအာင္ယူသည္။ ပိုေတာ့ မယူရဲ။ သူမ်ားႏိုင္ငံ အိမ္ေဖာ္ေတြႏွင့္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေတြ ေအးဂ်င့္ေၾကး ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ လွ်င္ ျမန္မာက ဘယ္ေတာ့မွေအာက္တန္းမက်။ အျမဲတမ္း နံပါတ္တစ္၊ လယ္ဗယ္တူလိုက္သည္။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ ေအး ဂ်င့္ေတြက ေလးလစာေလာက္ယူၾကသည္။ ဒီဘက္က သူတို႔ႏွင့္ ဖက္စပ္ အလုပ္တြဲလုပ္သူ စကၤာပူနယ္ခံေအးဂ်င့္က ႏွစ္ လစာ။ အဲဒီမွာ စုစုေပါင္းေျခာက္လစာ။ လူတေယာက္က ေျခာက္လ ထမင္းစား၊ ကြၽန္ခံ၊ အလုပ္လုပ္ရသည္။ ဖိလပင္း၊ အင္ဒိုေတြ အလြန္ဆံုးေပးရလွ ေလးလစာ။
တခါ တရံက်ေတာ့ မႏြယ္နီ ဘယ္လိုမွကို လူေတြကို နားလည္ေပးလုိ႔မရေလာက္ေအာင္ ခုႏွစ္လစာ၊ ရွစ္လစာ ေပးရသည့္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးေတြကို ေတြ႕ရသည္။ ဘယ္လို စိတ္ထား၊ စိတ္မ်ိဳး၊ စိတ္အျပင္အဆင္ေတြနဲ႔မ်ား လူတေယာက္၏ လုပ္အားကို ရက္ရက္စက္စက္ ျဖတ္ေတာက္ယူႏိုင္ရက္ၾကသနည္း။ မႏြယ္နီလည္း အိမ္ေဖာ္ေအးဂ်င့္မွာ အလုပ္လုပ္သူဘဲ။ ယူသင့္ယူထုိက္တာကို ယူရမယ္ဆိုတာ နားလည္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ အိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးေတြက ေလယာဥ္ဘီးႂကြ၊ စကၤာပူ ကိုသြားရလွ်င္ ၿပီးၿပီဆိုသည့္သေဘာျဖင့္ ဘယ္ႏွစ္လစာျဖစ္ျဖစ္ ေပးမည္ဟုသေဘာတူၾကသည္။ ေပးတိုင္း ယူသင့္ၾကသ လား။ ကိုယ့္ႏိုင္ငံထဲမွာ အလုပ္အကိုင္ မည္မည္ရရမရိွလုိ႔ သူမ်ားႏိုင္ငံ၊ သူမ်ားမိသားစု လူမ်ိဳးျခား တစိမ္းေတြၾကားမွာ အိမ္ ေဖာ္လုပ္ၾကရမည့္ေကာင္မေလးေတြ၏ ေခြၽး၊ ေသြးေတြကို ဘာေၾကာင့္မ်ား ေပ်ာ့၊ ဖတ္၊ ယိုင္နဲ႔သြားေအာင္ ေသြးစုပ္ခ်င္ ေနၾကပါသနည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး မႏြယ္နီက ျမန္မာလူမ်ိဳးကို တကယ့္ကိုနားမလည္ႏိုင္ ျဖစ္ရသည္။
ေနာက္ၿပီး မႏြယ္နီ နားမလည္တဲ့ အဆိုးဆံုးကိစၥတခု ရိွေသးသည္။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေတြအခ်င္းခ်င္း ဇာတ္တူသား စားၾက သည့္ကိစၥ။ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္အခ်င္းခ်င္း ဆက္စပ္ပတ္သက္ၿပီး ငါေျပာေပးမယ္။ ပိုေကာင္းတဲ့အိမ္ ေျပာင္းရေအာင္ ငါလုပ္ ေပးမယ္။ ငါလုပ္တတ္တယ္။ ငါ့ကို တလစာေပးထားဟုဆိုၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနသူထံက ပိုက္ဆံယူသည္။ ေနာက္တေယာက္ကို ဒီလိုထပ္ေျပာၿပီး ထပ္ၿပီး တလစာယူသည္။ ဒီလိုႏွင့္ လူဆယ္ေယာက္ေလာက္ဆီက တလစာဆီေတာင္းၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပန္သြားၾကသူေတြ အခုတေလာ ၾကားလာရသည္။ တလစာယူၿပီး ဖုန္းနံပါတ္ေျပာင္းကာ အေတြ႕မခံေတာ့တာေတြလည္း အခုတေလာ ရိွလာသည္။ တျခား ဘယ္လူမ်ိဳးမွာမွ ဒီလိုကိစၥေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ မႏြယ္နီ မၾကားဘူး။ တကယ္ဆို မႏြယ္နီ အလုပ္လုပ္ေနသည့္ေအးဂ်င့္က ျမန္မာလူမ်ိဳး အကိုင္နည္းသည္။ ဖိလပင္း မ်ားသည္။ အင္ဒိုမ်ားသည္။ ဒီလိုကိစၥ၊ သတင္း၊ အတင္းမ်ိဳး ဖိလပင္း၊ အင္ဒို အိမ္ေဖာ္ေတြျဖစ္တယ္လုိ႔ မႏြယ္နီမၾကားဘူး။
ေနာက္တခု မႏြယ္နီ စိတ္လည္းတို၊ ေဒါသလည္းထြက္၊ နားလည္း မလည္ႏိုင္သည့္ကိစၥ ရိွေသးသည္။ စကၤာပူ MOM မွာ ျမန္မာစကားျပန္ေတြ ရိွသည္။ အိမ္ေဖာ္ႏွင့္ အိမ္ရွင္ ျပႆနာျဖစ္လာလွ်င္ ၾကားထဲက ဘာသာစကား အခက္အခဲမျဖစ္ေစဖုိ႔ ခန္႔ထားသည့္ ၀န္ထမ္းေတြ။ တကယ္ ျပႆနာျဖစ္ၾကၿပီဆိုလွ်င္ “အို..ညည္းတို႔ကလည္း ဒါေလာက္ေလးကို ျဖစ္မေနပါနဲ့။ ေက်ေအးလိုက္ပါ။ ေနာက္ ဒါမ်ိဳးမျဖစ္ေအာင္ ညည္းတို႔က ဆင္ခ်င္” ဆိုသည့္ စကားျပန္ေတြက အမ်ားစု။ မႏြယ္နီသိသည္။ တခ်ိဳ႕အိမ္ေဖာ္ေတြ ဆိုးတာ၊ အိမ္ရွင္ေကာင္းတာ သိပါသည္။ အခုေတာ့ ျမန္မာလူမ်ိဳးစကားျပန္ေတြက ဟို MOM အရာရိွက ဘာမွ မေမးရေသးခင္ သူတို႔က ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ေကာင္မေလးကိုကပ္ၿပီး အထက္ကစကားေတြ ေျပာၾကသည္။ တကယ့္ကို နားမလည္။ တျခားလူမ်ိဳး ဖိလင္းပင္း စကားျပန္၊ အင္ဒို စကားျပန္ေတြမ်ား တက္တက္ႂကြႂကြ၊ အားကိုးခ်င္စရာရိွလာေအာင္ ၾကားက အက်ိဳးေဆာင္ေပးသည္။ သူတို႔ကေတာ့ လုပ္မေနနဲ႔ ဒါ နင့္ႏိုင္ငံမဟုတ္ဘူး။ ခံလိုက္ဟဲ့ဆိုသည့္အေပါက္ေတြ ခ်ိဳး ၾကတာမ်ားသည္။ မႏြယ္နီ တကယ္စိတ္ညစ္ရသည္။
ဒီေန႔ေတာ့ မႏြယ္နီ ေနသိပ္မေကာင္း။ မနက္အိပ္ရာထကတည္းက ေခါင္းေတြ အံုခဲေနသည္။ ထပ္ၿပီး ေန႔ခင္းၾကေတာ့ အိမ္ရွင္ အိႏိၵယအမ်ိဳးသမီးျဖစ္သူက စိတ္တိုၿပီး ျမန္မာအိမ္ေဖာ္မေလးကို လက္ညႇဳိးႏွင့္ ပါးစပ္ကိုထိုးရင္း လက္လြန္ကာ သြား တစ္ေခ်ာင္းနဲ႔သြားသည့္ကိစၥ ရွင္းေနရသည္။ အိႏိၵယအိမ္ရွင္ေတြက စလံုးမွာ အဆိုးဆံုးလုိ႔ မႏြယ္နီထင္သည္။ “အေတာ္ အာ ရွည္၊ လွ်ာရွည္တဲ့ကုလားမ” လုိ႔ မႏြယ္နီစိတ္ထဲက က်ိတ္ၿပီးဆဲရင္း ေျဖရွင္းေပးေနရသည္။ ျမန္မာေကာင္မေလးကို အိမ္ ေျပာင္းခြင့္ ေပးဖုိ႔၊ ေျပာင္းခြင့္မေပးရင္ ျပႆနာပိုႀကီးေတာ့မယ္ ဘာ ညာဆိုၿပီး ဥပေဒေတြကိုဖတ္ျပေတာ့မွ လက္ေလွ်ာ့ သြားသည္။ သူလြန္တာကို ေနာက္ဆံုးမွာလက္ခံသြားသည္။
ညေန ေျခာက္နာရီထိုးေတာ့ မႏြယ္နီခမ်ာ ယဲ့ယဲ့ဘဲ အသံထြက္ေတာ့သည္။ လက္ေတြ၊ ေျခေတြကို ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ရံုးမွာ ျဖတ္ ထားခဲ့ၿပီး အိမ္ကို ျပန္ခ်င္လွၿပီ။ အိမ္က အိပ္ရာကို စိတ္ကမွန္းရင္း ျပန္လာကာ ရထားေပၚမွာ သတင္းေတြဖတ္လာသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲ မဲေတြမွားၾကသတ့ဲ။ အစိုးရေၾကာင့္ ရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီး တိုးတက္လာသတဲ့။ စစ္သားလႊတ္ေတာ္ အမတ္ေတြက ဆက္ၿပီးကန္႔ကြက္ၾကဆဲတဲ့။ ဆက္မဖတ္ေတာ့ဘဲ မ်က္လံုးကို အသာမိွတ္၊ မွိန္းရင္း ရထားစီးလာခဲ့သည္။ ရထားေပၚက ဆင္းၿပီး အိမ္ကိုအျမန္ျပန္လာသည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ေရတခြက္ အ၀ေသာက္သည္။ ၿပီးေတာ့ အ၀တ္အစားပင္မလဲ ႏိုင္ ေတာ့ဘဲ အိပ္ယာေပၚသို႔ ၀မ္းလ်ားေမွာက္လ်က္ႀကီး ၀င္လွဲေနရင္း အိပ္ေပ်ာ္သြားသည္။ အိပ္မက္ေတြ မက္သည္။ အိပ္မက္ ထဲမွာ ေန႔ခင္းက မ်က္ႏွာေလးငိုမဲ့မဲ့ ျဖစ္ေနသည့္၊ သူ႔ကိုအားကိုးတႀကီး ေမာ့ေမာ့ၾကည့္ေနသည့္ ျမန္မာအိမ္ေဖာ္ ေကာင္မ ေလးအၾကည့္ေတြကို ျမင္မက္ေနမိေတာ့သည္။
ဖိုးထက္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
