ရသေဆာင္းပါးစုံ

Ashin Dhamma Piya – ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ

ပညာရဲရင့္ ပြဲလယ္တင့္ႏိုင္ဖို႔ဆိုတာ

ေဒါက္တာဓမၼပိယ၊ ဇူလိုုင္ ၆၊ ၂၀၁၂

ၾကယ္ေတြစုုံျပီလား

            ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ကို ႏိုင္ငံတကာက လူအေတာ္မ်ားမ်ား စိတ္၀င္စားလာေနျခင္းပါ။ ကမၻာအရပ္ ရပ္ရွိ ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ေနာက္လာေနာက္ပါမ်ား၊ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံလိုသူမ်ား၊ ကမၻာ့အဆင့္မီ ပညာေရးေက်ာင္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ကြင္းဆင္းေလ့လာေနသူမ်ားပါ ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၀င္လာမစဲဲ တဖြဲဖြဲရွိေနျခင္းပါ။ ထူးထူးျခားျခား ႏိုင္ငံတကာမွ လူမ်ဳိးေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ စုံညီေနတဲ့အခ်ိန္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ အသိပညာရွင္မ်ား၊ အတတ္ပညာရွင္မ်ား၊ စီးပြားေရးပညာရွင္မ်ားႏွင့္ ရင္းႏီွးျမ်ဳပ္ႏွံလိုသူမ်ား ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ လာေရာက္ၾကျခင္းဟာ ေကာင္းေသာလာျခင္းလို႔ ဆိုရမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ကုိ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အသြင္ကူးေျပာင္းေနဆဲ ကာလျဖစ္လို႔ သတိမ်ားလည္း ထားၾကရမဲ့အခ်ိန္အခါပါ။ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားရဲ့မ်ဳိးခ်စ္စိတ္၊ ဘာသာ၊ သာသနာျမတ္ႏိုးစိတ္မ်ားကို ဆက္လက္ရွင္သန္ခိုင္မာေရးဟာ ႏိုင္ငံတိုး တက္လာသည့္ႏွင့္အမွ် အေရးတစ္ေရး ျဖစ္လာေၾကာင္းကို သတိျပဳႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ထိုအေရးအတြက္ အေရးတႀကီးျပဳလုပ္ရန္ လုိအပ္လာတဲ့အေရးတစ္ခုမွာ ပညာေရးစနစ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကဖို႔ပါ။

            ပညာေရးႏွင့္စီးပြားေရး၊ ပညာေရးႏွင့္ႏိုင္ငံေရး၊ ပညာေရးႏွင့္လူမွုေရး ဒီအေရးေတြဟာ ဘယ္လုိမ်ား ဆက္စပ္ေနပါလိမ့္။ စီးပြားေရးရွိရင္ အျခားအေရးေတြဟာ ဘယ္ေလာက္မ်ား အေရးႀကီးႏိုင္ေတာ့မွာလဲလို႔ အထင္ရွိေနသူေတြလဲ ရွိေကာင္းရွိေနမွာပါ။

စိတ္ဓာတ္၊ စီးပြား၊ ပညာ …

အမ်ဳိးသားေရးဆိုတာ “ကိုယ့္လူမ်ုိဳးမွ ကိုယ့္လူမ်ဳိး”ဆိုတဲ့ စိတ္ထားေလး၀င္ေနရုံမွ်နဲ႔ လုံေလာက္ႏိုင္တဲ့အရာမ်ဳိးမဟုတ္ပါ။ လူမ်ဳိးႀကီးပြားေစခ်င္ရင္ ထိုလူမ်ဳိးရဲ့ ဘာသာ၊ သာသနာယဥ္ေက်းမွု၊ အမ်ဳိးသားယဥ္ေက်းမွုေတြကို အားနည္းမသြားရေအာင္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္ သည္ထိ ျပဳလုပ္ေပးၾကရမွာ။ သို႔မဟုတ္ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္စြမ္းရွိတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြကို ေမြးျမဴေပးထားၾကရမွာပါ။

 အမ်ဳိးသားစိတ္ဓာတ္ေတာ့ရွိပါရဲ့ လူမ်ဳိးက ပညာမတတ္၊ ဥစၥာမရိွျဖစ္ေနခဲ႔ရင္၊ သို႔မဟုတ္ ပညာတတ္ေတြ ျဖစ္ေအာင္ ပညေရးကို စနစ္တက်သင္ေပးထားတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ဘူးဆိုရင္ “ခုတ္ရာတစ္ျခား၊ ျပတ္ရာတစ္ျခား” ျဖစ္သြားႏိုင္ျခင္းပါ။

ပညာမတတ္တဲ့လူမ်ဳိးဟာ လမ္းမွားေပၚကိုေရာက္ဖို႔ လြယ္ကူႏိုင္သလို၊ ပညာကို မေတာက္ တစ္ေခါက္မွ်သာ တတ္ထားတဲ့လူမ်ဳိးဟာလည္း ကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ေရးႏွင့္စပ္တဲ့ ကမၻာႏွင့္ႏြယ္တဲ့ စီးပြားေရး က႑မ်ဳိးေတြမွာ ေကာက္သင္းေကာက္ဘ၀မ်ဳိးကိုသာ ပုိင္ဆိုင္္ၾကရမွာပါ။

ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တိုးတက္လာခဲ့ၿပီဆိုရင္ စီးပြားေရးဖက္မွာလည္း ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံစြမ္းအားနည္းတဲ့လူမ်ုိဳး၊ ပညာေရးဖက္မွာလည္း ႏိုင္ငံတကာအဆင့္မွီ ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ား အားနည္းေနေသးတဲ့လူမ်ဳိးကို အလုပ္အကိုင္အခြင့္လမ္းမ်ား ပြင့္လန္းလာခဲ့ၿပီဆိုရင္ ဘယ္ေနရာမ်ဳိးမွာ ေနရာေပးႏိုင္ၾကမလဲဆိုတာ ႀကိဳတင္စဥ္းစားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

အာဂုုံေဆာင္တိုုင္းလည္း တတ္တာမဟုုတ္

            ေခတ္စနစ္ႏွင့္အညီ ကိုယ့္တိုင္းျပည္၊ ကုိယ့္လူမ်ဳိးကို ႀကီးပြားေစခ်င္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ က်င့္သုံးေနေသာ ပညာေရးစနစ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္ၾကဖို႔ပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ က်င့္သုံးေနေသာ ပညာေရးစနစ္ဟာ အလြတ္ က်က္မွတ္ရေသာနည္းစနစ္မ်ဳိးျဖစ္၍ စာသေဘာကို ဥာဏ္သေဘာႏွင့္သက္၀င္ႏိုင္ဖို႔ထက္ အရက်က္မွတ္ရတဲ့ နည္းကို အေလးထားၿပီး က်င့္သုံေနျခင္းပါ။ စာပုိဒ္တစ္ပိုဒ္မွာပါတဲ့ စာသားအားလုံးကို “၏” “သည္” မလြဲ က်က္မွတ္ ေနရတဲ့နည္းပါ။ “အာဂုံရမွ အာဂလူ” ဆိုတဲ့ ဆိုရိုးစကားဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့မူပိုင္ ဆိုရိုးစကား တစ္ခုလို႔ဆိုရမွာပါ။ အက်ဳိးသက္ေရာက္မွုမွာ ရွိသင့္သေလာက္ရွိေသာ္လည္း က်က္မွတ္ရတာနဲ႔စာလွ်င္ အက်ဳိးရတာက အလြန္နည္းၿပီး ကေလးတစ္ေယာက္ရဲ့ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြးမ်ားကို ပိုမိုထုံးထိုင္းေစျခင္းပါ။

အႏွစ္ခ်ဳပ္ေျပာရလွ်င္ စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္တဲ့ဥာဏ္မ်ားကို နည္းပါးေစတဲ့ပညာေရးစနစ္မ်ဳိးပါ။ ေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံမ်ားကို စာေမးပြဲေျဖဆိုဖို႔အတြက္ အလြတ္က်က္မွတ္ၾကရာမွာ –  “ယုိးဒယားႏိုင္ငံသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေရွ႔ဘက္တြင္ တည္ရွိပါသည္” ဟု က်က္မွတ္ၿပီး စာေမးပြဲကို ေျဖဆိုေအာင္ျမင္ခ့ဲၾကေသာ္လည္း စာက်က္မွတ္ခဲ့ေသာ ထိုကေလးကိုပင္ သုံးေလးလၾကာတဲ့အခါ ယိုဒယားႏိုင္ငံဘယ္မွာရွိလဲ-လို႔ ေမးခဲ့ရင္ “ယုိးဒယားႏိုင္ငံ” ဘယ္အရပ္မွာရွိေၾကာင္း မသိေတာ့ျခင္းပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ယခုလက္ရွိက်င့္သုံး ေနေသာ ပညာေရးစနစ္ကို ျပန္လည္းဆန္းစစ္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္း အက်င့္ပညာ

            ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံမ်ား၌ စာသင္ၾကားနည္းစနစ္ေတြ မ်ားစြာရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသာ္လည္း ပညာေရးအဆင့္ အတန္းမ်ား တိုးျမွင့္ႏိုင္ရန္ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာ “စဥ္းစားေတြးေခၚႏိုင္ျခင္းအတတ္ပညာ သို႔မဟုတ္ ခရက္တီကယ္ သင့္ကင္း (Critical Thinking)” ကို ဗဟုိမ႑ိဳင္ျပဳ၍ ပညာေရးစနစ္ကို တည္ေဆာက္ႏိုင္ဖို႔ပါ။

ခရက္တီကယ္ သင့္ကင္းဆိုတာ ေၾကာင္းက်ဳိးဆက္စပ္ၿပီး စဥ္းစားဆင္ျခင္ျခင္းမ်ဳိးပါ။ အေၾကာင္းအက်ဳိး ဆီေလ်ာ္ေအာင္  မွ်မွ်တတ ေတြးေခၚစဥ္စားျခင္း၊ သို႔မဟုတ္  ဘာသာရပ္အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ ျပႆနာအမ်ဳိးမ်ုဳိးေတြကို စနစ္တက် စဥ္းစားေတြးေခၚျခင္းႏွင့္  စဥ္းစားသူရဲ့ အေတြးအေခၚမ်ားကို တိုးတက္ေစတဲ့ စဥ္းစားနည္းတစ္မ်ဳိးပါ။

(Critical thinking is that mode of thinking – about any subject, content, or problem – in which the thinker improves the quality of his or her thinking.)

 အေနာက္တိုင္းႏိုင္ငံမ်ားမွာခရက္တီကယ္လ္ သင့္ကင္းကို ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားႏွင့္ ပညာေရးနယ္ပယ္မ်ားမွာ ဗဟုိမ႑ဳိင္ထားၿပီး အသုံးျပဳၾကတဲ့အတြက္ ကေလးငယ္မ်ားဟာ ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေမးတတ္၊ ျမန္းတတ္ ေတြးေခၚတတ္တဲ့ အေလ့အက်င့္ ေကာင္းေတြ ရရွိ္ေနျခင္းပါ။ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာေကာ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာမ်ားႏွင့္ ပညာေရးနယ္ပယ္မ်ားမွာ ကေလးငယ္မ်ားကို ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေမးတတ္၊ ျမန္းတတ္ေအာင္ အေလ့အက်င့္ေကာင္းမ်ားရရွိႏိုင္ရန္ သင္ၾကားေပးထားျခင္းမ်ဳိး ရွိေနပါၿပီလား။

            ကမၻာ့ႏုိင္ငံအသီးသီး၌ က်င့္သုံးေနေသာ ေခတ္သစ္ပညာသင္ၾကားနည္းစနည္းမ်ားကို ေလ့လာ ၾကည့္လွ်င္ စနစ္အမ်ဳိးအမ်ဳိးကို ေတြ႔ရေပမည္။ ၎တို႔မွာ – (၁) အျပန္အလွန္ ေမးခြန္းထုတ္ေစ၍ သင္ၾကားျခင္း၊ (၂) ပရုိဂ်က္မ်ား (Project) ျပဳလုပ္ခိုင္း၍ သင္ၾကားျခင္း၊ (၃) အေၾကာင္းအရာ အခ်က္ အလက္မ်ားကို ဒစ္စကတ္ရွင္း (Disscussion) ျပဳလုပ္၍ သင္ၾကားျခင္း (4) ဆီမီနာမ်ားျပဳလုပ္၍ သင္ၾကားျခင္း (၅) လိုအပ္ေသာဘာသာရပ္မ်ားအတြက္ ခရီးထြက္၍ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္းခြင္မ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ သင္ၾကားေလ့လာတဲ့ နည္းစနစ္မ်ားပါ၀င္ေနတဲ့ သင္ၾကားနည္းမ်ဳိးပါ။

            ထိုစနစ္မ်ားကို ဆန္းစစ္ၾကည့္လွ်င္ ေခတ္မီဖြံ႔ၿဖဳိးတိုးတက္ေနတဲ့ႏိုင္ငံမ်ား၌ ပညာသင္ၾကားေနတဲ့ မူလတန္းေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ ပညာသင္ၾကားေရးစနစ္ကို ေလ့လာၾကည့္ရွုတဲ့အခါ “၏” “သည္”မလြဲ အလြတ္က်က္မွတ္ရေသာနည္းကို အသုံးမျပဳပဲ ကေလးမ်ားအား စာကိုေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး သင္ၾကားရတဲ့ နည္းစနစ္မ်ိဳးကို က်င့္သုံးေနျခင္းပါ။

ဥပမာ၊ သူငယ္တန္းအရြယ္ ကေလးငယ္မ်ားအား ရုပ္ပုံေလးမ်ားကို ေပးထားၿပီး၊ ထိုရုပ္ပုံ၌ပါရွိေသာ သတၱ၀ါေကာင္ႏွင့္ လုိက္ဖက္ညီေသာအေရာင္ကို ေဆးခ်ယ္ေစျခင္း၊ ပုံကိုၾကည့္၍ သတၱ၀ါေကာင္၏အမ်ဳိးအမည္မ်ားကို သင္ၾကားေပးျခင္းစတဲ့ နည္းစနစ္မ်ဳိးပါ။  မူလတန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူငယ္မ်ားကိုမူ အခ်င္းအခ်င္း အျပန္အလွန္ ေမးခြန္း ထုတ္ေစ၍ သင္ၾကားျခင္းမ်ဳိးပါ။  ဥပမာ၊ အာရွေျမပုံ၊ သို႔မဟုတ္ ကမၻာ့ေျမပုံကို စာပြဲမွာခ်၍ “တရုပ္ႏိုင္ငံ ဘယ္မွာရွိလဲ” “အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ဘယ္မွာလဲ” စသည္ျဖင့္ ေျမပုံကိုၾကည့္၍ အေျဖကိုရွာေစျခင္းစသည့္ သင္ၾကားနည္းမ်ဳိးပါ။ ကေလးမ်ားဟာ ေျမပုံႏွင့္ေဆာ့ကစားရင္း ကမၻာ့ပထ၀ီအေနအထားမ်ားကို သင္ၾကား တတ္ေျမာက္သြားျခင္းပါ။ စာလုံးေပါင္းသတ္ပုံ အျပန္အလွန္ေမးျခင္း၊ သခ်ၤာတြက္ကစားျခင္း – စသည္နည္းမ်ားျဖင့္လည္း သင္ၾကားနည္း စနစ္ကို ျဖည့္စြက္ထားျခင္းပါ။

စီမံကိန္းကိုု သင္ၾကားျခင္း

            အလယ္တန္းအရြယ္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကို  ငယ္ရြယ္စဥ္ကတည္းက ေခါင္းေဆာင္စိတ္ ဓာတ္ေတြ တိုးပြားလာေအာင္ အုပ္စုဖြဲ႔၍ ေက်ာင္းတြင္း၊ ေက်ာင္းျပင္ သန္႔ရွင္းေရးစသည့္ စီမံကိန္းမ်ား သို႔မဟုတ္ ပရုိဂ်က္မ်ား (Project ဆိုတာ အုပ္စုဖြဲ႔၍ ကန္႔သတ္ထားေသာအခ်ိန္အတြင္း ၿပီးေျမာက္ေအာင္ ျပဳလုပ္ရ ျခင္းမ်ဳိးပါ) ျပဳလုပ္ေပး၍  အုပ္စုျဖင့္ စုေပါင္းျပဳလုပ္ျခင္းမ်ဳိးပါ။ ပရိုဂ်က္ၿပီးဆုံးတဲ့အခါ ေက်ာင္းတြင္း၊ ေက်ာင္းျပင္ သန္႔ရွင္းေရး အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကို အဖြဲ႔လိုက္ သို႔မဟုတ္ အဖြဲ႔ရဲ့ကိုယ္စား တစ္ဦးတစ္ေယာက္က အတန္းေရွ႔သို႔ ထြက္ၿပီး အတန္းသားမ်ားအား မိမိတို႔၏အေတြ႔အႀကဳံမ်ားကို ရဲရဲရင့္ရင့္ ရွင္းလင္းတင္ျပရျခင္းပါ။

သုုေတသနကိုု သင္ၾကားျခင္း

ေနာက္တစ္မ်ဳိး သင္ၾကားနည္းကား သုေတသနႏွင့္ဆိုင္ေသာ ပရိုဂ်က္မ်ားျပဳလုပ္ေစ၍ သင္ၾကားျခင္းမ်ဳိးပါ။ ဥပမာ၊ ေတာင္ႏွင့္ ေျမာက္ အေမရိကန္ျပည္တြင္းစစ္  စတင္ျဖစ္ပြားရာျပည္နယ္၊ (ေျမပုံႏွင့္တကြ ရွင္းလင္းတင္ျပျခင္း)။ ျပည္တြင္း စစ္ႀကီး၌ အဓိကပါ၀င္ေသာ ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီး ၿပီးဆုံးသြားပုံ၊ (အေၾကာင္းအခ်က္အလက္ မ်ားႏွင့္တကြ ရွင္းလင္းတင္ျပျခင္း)၊ စစ္ပြဲႀကီးအၿပီး အေမရိကန္နိုင္ငံရဲ့အေျခအေနဆိုးမ်ားကို သုေတသန ျပဳလုပ္၍  သမိုင္းပညာရပ္ကို အုပ္စုဖြဲ႔၍ တေပ်ာ္တပါး သင္ၾကားနည္းမ်ဳိးပါ။ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေခတ္သစ္ပညာ သင္ၾကားနည္းစနစ္မ်ားသည္ အခ်ိန္တိုတိုႏွင့္ တတ္လြယ္ျခင္း၊ သင္ခန္းစာမ်ားကို သက္ဆုံးတိုင္ မွတ္မိႏိုင္ျခင္း၊ သင္ခန္းစာ၌ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ေပ်ာ္ရြင္ျခင္းစေသာ အက်ဳိးမ်ားကို ရရွိခံစားႏိုင္ျခင္းပါ။  

ေဆြးေႏြးတိုုင္ပင္ေရးကိုု သင္ၾကားျခင္း

            အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ဒစ္စကတ္ရွင္း (Disscusion) ျပဳလုပ္၍ သင္ၾကားနည္းမ်ဳိး ဆိုတာ တက္(က္စ္)ဘု(က္)စာအုပ္ သို႔မဟုတ္ ျပ႒ာန္းစာအုပ္ကို ဖတ္၍ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သတင္းစာ သို႔မဟုတ္ ဂ်ာနယ္စာေစာင္တစ္ေစာင္ေစာင္ကို ဖတ္၍လည္းေကာင္း အခန္းက႑အလိုက္ သို႔မဟုတ္ အေၾကာင္းအရာအလိုက္ အတန္းသားမ်ား ပါ၀င္ေဆြးေႏြးရျခင္းမ်ိုးပါ။

ဥပမာ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံႏွင့္ တြင္းထြက္ သယံဇာတမ်ား၊ ထိုသယံဇာတမ်ား၏တန္ဖိုး၊ ထုိသယံဇာတမ်ားမွရရွိေသာ အခြန္ဘ႑ာမ်ားကို ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး၊ စီးပြားေရး၊ တုိင္းျပည္လုံၿခဳံေရး-စသည္တို႔အတြက္ မည္၍မည္မွ် သုံးစြဲသင့္သည္ စသည္ျဖင့္ ကေလးမ်ား၏ သေဘာထားအျမင္မ်ားကို ဘာသာရပ္ကို ေက်ာရုိးျပဳ၍ ေဆြးေႏြးျခင္းမ်ဳိးပါ။ ထိုသို႔ျပဳလုပ္ ေပးျခင္းျဖင့္ ဘာသာရပ္ဆိုင္ရာ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အလြတ္မက်က္မွတ္ရပဲ မွတ္မိသြားျခင္း၊ အခ်က္အလက္မ်ားကို စာေမးပြဲေျဖဆိုရာ၌ ၿခဳံမိ၊ ငုံမိေအာင္ ေျဖဆိုတတ္ျခင္း၊ အေတြးအေခၚမ်ား တိုးတက္လာျခင္း-စသည့္ အက်ဳိးမ်ားကို မလြဲမေသြ ရရွိႏိုင္ျခင္းပါ။ တိုင္းျပည္၏အနာဂတ္မ်ုိးဆက္သစ္မ်ားကို “ကြ်ဲကူးေရပါ” တပါတည္း ေမြးထုတ္ေနျခင္းမ်ဳိးပါ။

ပိုု႔ခ် တင္ဆက္ေရးကိုု သင္ၾကားျခင္း

            အထက္တန္းအဆင့္သို႔ ေရာက္လာၿပီဆိုတဲ့အခါမွာ ရံဖန္ရံခါ ဆီမီနာမ်ားျပဳလုပ္ေပးၿပီး သင္ၾကား ေပးျခင္းမ်ဳိးပါ။ ေက်ာင္းေတြမွာျပဳလုပ္ေပးတဲ့ ဆီမီနာမ်ဳိးဆိုတာ အတန္းထဲမွာရွိတဲ့ ေက်ာင္းသားမ်ားစုေပါင္းၿပီး ဘာသာရပ္တစ္ခုအေၾကာင္း ေဆြးေႏြးျခင္း သို႔မဟုတ္ သင္ယူျခင္းမ်ဳိးပါ။

(Seminar: a class in which a small group of students meet to study or talk about a particular subject.)  ထို႔ေၾကာင့္ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးတဲ့ဆီမီနာဆိုလို႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ျပဳလုပ္ေပးျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ၊ ရံဖန္ရံခါမွာ အတန္းသားတိုင္း ပါ၀င္ႏိုင္တဲ့ ဆီမီနာမ်ဳိး၊ ရံခါရံခါ မိဘဆရာမ်ား ပါ၀င္ႏိုင္တဲ့ဆီမီနာမ်ဳိးေတြပါ။ ဒီဆီမီနာေတြမွ ရရွိႏိုင္တဲ့ အက်ဳိးေက်းဇူးမ်ားမွာ ဘာသာရပ္ကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ နားလည္ႏိုင္ျခင္း၊ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ အေတြးျခင္း၊ အျမင္ျခင္းမတူႏုိင္ျခင္းကို နားလည္ေပးႏုိင္ျခင္း၊ စကားေျပာစြမ္းရည္မ်ား ထက္ျမက္လာျခင္း၊ ငယ္ငယ္ႀကီးႀကီး အရြယ္စုံႏွင့္ စကားေျပာႏုိင္စြမ္းရွိလာျခင္း စေသာအက်ဳိးမ်ားကို ရရွိလာႏိုင္ျခင္းပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာရွိေနတဲ့ အထက္တန္းေက်ာင္းမ်ား၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား၌ ဤကဲ့သို႔ေသာ ေက်ာင္းတြင္း ဆီမီနာမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးႏုိင္ၾကပါၿပီလား။ 

လက္ေတြ႔နယ္ပယ္ကိုု သင္ၾကားျခင္း

            အေနာက္တိုင္းတကၠသိုလ္ႀကီးမွာ လိုအပ္ေသာဘာသာရပ္မ်ားအတြက္ ခရီးထြက္၍ျဖစ္ေစ၊ လုပ္ငန္းခြင္ မ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ျဖစ္ေစ သင္ၾကားေလ့လာနည္းကိုလည္း အသုံးျပဳေနျခင္းပါ။ ဥပမာ၊ ဂီ်ၾသလိုဂ်ီ (Geology) ဘာသာရပ္မ်ဳိးကို ေလ့လာသင္ၾကားရတဲ့အခါ စာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ ေက်ာက္တုံး၊ ေက်ာက္ခဲမ်ားေလာက္ကိုသာ ေလ့လာျခင္းမ်ဳိးမဟုတ္ပဲ တကဲ့ေက်ာက္တုံး၊ ေက်ာက္ခဲမ်ားရွိရာ၊ ေက်ာက္ေတာင္မ်ားရွိရာ၊ ျပတ္ေရြ႔မ်ားရွိရာ ေဒသမ်ားသို႔ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားကိုယ္တိုင္သြားေရာက္၍ သင္ၾကားေလ့လာရေသာ နည္းစနစ္မ်ဳိးပါ။

ေဆးေက်ာင္းသား၊ ေဆးေက်ာင္းသူးမ်ားဆိုလွ်င္လည္း ေဆးရုံႀကီးမ်ားသို႔ သြားေရာက္၍ လူနာမ်ားကို ကုိယ္္ေတြ႔စမ္းသပ္ျခင္း၊ ကုသေပးရျခင္း၊ ခြဲစိပ္ျခင္း စသည္မ်ားကို ျပဳလုပ္ေစၿပီး သင္ခန္းစာကို သင္ၾကား ေပးျခင္းမ်ဳိးပါ။ လက္ေတြ႔က်က် လုပ္ေဆာင္ရေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ စာေတြ႔မွ် ေလာက္သာ သင္ယူရေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားထက္ အဖက္ဖက္မွ သာလြန္ေနေၾကာင္း သုေတသီတို႔ အတည္ျပဳ ေျပာၾကားထားျခင္းပါ။

 ျမန္မာႏိုင္ငံေတာ္ႀကီး တိုးတက္လာၿပီဆိုလွ်င္ ကမၻာႏွင့္ ရင္ေပါင္တန္းႏိုင္ေအာင္ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားအား လက္ေတြ႔က်က် ဘယ္လိုမ်ား သင္ၾကားေပးထား ႏို္င္ၾကၿပီလဲဆိုတာ စိတ္၀င္စားေနမိလို႔ပါ။

            ျမန္မာေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ့  IQ မညံ့ေၾကာင္း ျမန္မာအမ်ားစု ေျပာေလ့ေျပာထရွိေနဆဲပါ။ အတုိင္းအတာတစ္ခုအထိေတာ့ မွန္တယ္လို႔ ၀န္ခံရမွာပါ။ သက္ေသအေထာက္အထားကေတာ့ ႏိုင္ငံျခား တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ားသို႔ သြားေရာက္ပညာသင္ၾကားခြင့္ ရရွိၾကတဲ့ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားဟာ ထိုထိုဤဤ တကၠသိုလ္ႀကီးမ်ား၌ ႏိုင္ငံတကာေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ပညာအရည္အခ်င္းမ်ား တန္းတူ လိုက္ႏိုင္ေအာင္ အားထည့္ၿပီး ႀကိဳးစားၾကတဲ့အခါ ပညာအရည္အေသြးမ်ား ျမင့္မားလာၿပီး၊ ႏုိင္ငံတကာေက်ာင္း သား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ၾက၍ ဒီသတင္းအတြက္ ၀မ္းသာပီတိေတြ ျဖစ္ရွိေနျခင္းပါ။

ပညာေရးကိုု ျပန္လည္သင္ယူၾကပါ

            အထက္ေဖၚျပပါ စနစ္ေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာမွာ လက္ရွိအသုံးျပဳေနဆဲျဖစ္တဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ားပါ။ ယခုေဆြးေႏြး တင္ျပခ်က္မ်ားဟာ စာေရးသူ လက္လွမ္းမွီသမွ်သာ ေရးသားတင္ျပႏိုင္ျခင္းပါ။ ဒီထက္မက ေကာင္းမြန္းတဲ့ ပညာေရးစနစ္မ်ားလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ေသးတာမို႔ ေတြ႔ရွိသူမ်ား (သို႔မဟုတ္) သိရွိထားၿပီး သူမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ေသာ စနစ္မ်ား၊ စံႏွုန္းမ်ား ေကာင္းမြန္လာေအာင္၊ ျမင့္မား လားေအာင္ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားျခင္း၊ စာတန္းမ်ားေရးသား၍ ေနရွင္နယ္၊ အင္တာေနရွင္နယ္ ဆီမီနာမ်ားသို႔ တင္သြင္း ဖတ္ၾကားျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္ေပးႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

            အစဥ္အလာရွိခဲ့ေသာလူမ်ိဳး၊ အစဥ္အလာႀကီးခဲ့ေသာလူမ်ဳိးမ်ား ပညာေရးနိမ့္က်သြားျခင္းေၾကာင့္ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးပါ နိမ္႔က်သြားခဲ့ရသည့္သာဓကမ်ားကို အစဥ္ႏွလုံးသြင္းထားႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ပ်က္တဲ့အရာကို ျပင္ရတဲ့အခါမွာ အခ်ိန္အခါကို ေစာင့္ရျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၍ “အခုေရတြင္းတူး၊ အခုေရခ်ဳိေသာက္ခ်င္”လုိ႔မရပါ။  ခဏတာေကာင္းလာျခင္းမ်ဳိးကို စာမဖြဲ႔ပဲ ထာ၀ရေကာင္းမြန္လာေအာင္ ၀ိုင္း၀န္းစုေပါင္း၍ ျပဳျပင္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။

ေခတ္ပညာမ်ား (ကြန္ပ်ဴတာ၊ အင္တာနက္စသည့္ဘာသာရပ္မ်ား)၊ အဂၤလိပ္စာ၊ (တရုတ္စာ)ကဲ့သို႔ေသာ ကမၻာကို ဆက္သြယ္ႏိုင္ေသာ ဘာသႏၱရမ်ားကို မသင္ၾကား၊ မတတ္ေျမာက္ၾကလွ်င္ ရဟန္းပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ရွင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူပဲျဖစ္ျဖစ္ ကမၻအလယ္မွာ ထီးထီးမားမားႀကီး ေနာက္က်က်န္ေနမည္ဆိုတာ သတိမူႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ။ သာသနာေတာ္အတြက္ လူေကာင္း၊ လူေတာ္မ်ား ေပၚထြန္းလာႏိုင္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းကူညီ ေဆာင္ရြက္ႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။  ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ႏိုင္ၾကပါေစ။

(ဆရာေတာ္၏ အခန္းဆက္ ပညာေရးေဆာင္းပါးမ်ားကိုု ရန္ကုုန္ျမိဳ႔တြင္ ထုုတ္ေ၀သည့္ ျမန္မာပိုု႔စ္ ဂ်ာနယ္တြင္လည္း ဖတ္ရႈႏိုုင္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts