၀တၳဳတို ေမာင္ေအာင္မြန္

ေမာင္ေအာင္မြန္ – ဂိတ္ဆံုးၿပီ ဇာတ္လမ္းစၾကပါစို႔

ေမာင္ေအာင္မြန္ – ဂိတ္ဆံုးၿပီ ဇာတ္လမ္းစၾကပါစို႔
(မုိးမခ) ဇူလိုင္ ၇၊ ၂၀၁၅ (မိုးမခမဂၢဇင္း ဇူလိုင္တြင္ ေဖာ္ျပျပီး)

(၁)
လက္တဘက္က အိတ္ႀကီးကိုမႏိုင္မနင္းမၿပီး တဘက္က လမ္းေလွ်ာက္တတ္စ ကေလးမကိုဆြဲလ်က္ ေသာေကာေမာေကာ တက္လာေသာ အမ်ိဳးသမီးကိုျမင္လိုက္၍ ကိုေ၀မိုးစိတ္ ဖက္လက္စ စာအုပ္ဆီျပန္မသြားႏိုင္ေတာ့။ ထိုင္းႏုိင္ငံ ေနာင္ခိုင္ၿမိဳ႕ ကေန ဘန္ေကာင္သို႔သြားမည့္ အေ၀းေျပးဘတ္စ္ကားေပၚမွာပါ။ ေအးေအးလူလူ Sex Appeal and Colors  ညႇိဳ႕ဓာတ္နဲ႔ အေရာင္ဆိုတဲ့စာအုပ္ ဆက္ဖတ္ၿပီး အိပ္လိုက္သြားမည္ဟူေသာစိတ္ကူး ပ်က္ေတာ့မည္ေလာ။

ေနာက္ဆံုးတန္းေဘးခံုကို တမင္ေရြး၀ယ္ခဲ့သည္။ ခရီးသည္အေတာ္မ်ားလာသည့္တိုင္ သူ႔ေဘးထိုင္ခံုက လြတ္ေနဆဲမို႔ အပိုတခံုထပ္ရလိုက္၊ လက္တင္တန္းေလးေထာင္ကာ ခါးဆန္႔အိပ္မည္၊ ေဟာၾကည့္ပါ၊ ေနာက္က်ခရီးသည္မက မိမိရွိရာသို႔ လာေနေလၿပီ။

(၂)
“ထိုင္ေတာ္မူ ေက်းဇူးရွင္မ၊ ညည္းေၾကာင့္ ရထားလည္းလြတ္သြားၿပီ၊ တနင့္ႀကီးေပး၀ယ္ထားရတဲ့ ၀တ္စံုလည္း မလဲ ႏိုင္ေတာ့ဘဲ  ဂိတ္ဆံုးတဲ့အထိ မတ္တတ္ရပ္သြားရမယ္၊ ညည္းကိုေခၚမလာျပန္ရင္လည္း ျပစ္တင္ၾကလို႔ဆံုးမွာ မဟုတ္ဘူး”

ကေလးမေလးကမူ ဘာမွစိတ္၀င္စားပံုမရပဲ မ်က္လံုးေလးေပကလပ္နွင့္ ကိုေ၀မိုးကိုပင္ ျပံဳးၾကည့္လိုက္ေသး။ ခရီးေ၀းသြား မည့္ပံုထက္ ဧည့္ခံပြဲတက္သည့္အသြင္ပိုေဆာင္ေနေသာ မိန္းမေခ်ာအိတ္ႀကီးကို တန္းေပၚတင္ဖို႔ႀကိဳးစားေနသမို႔ “ ကူညီရမ လားခင္ဗ်ာ” လို႔ကိုေ၀မိုးကေမးလိုက္ေတာ့  “ဟုတ္ကဲ့  ေက်းဇူးပါပဲ” တဲ့။ ေစာေစာက ထိုင္းဘာသာစကားႏွင့္ ကေလးမေလး ကိုေျပာေနခဲ့ၿပီး ခုေတာ့ အဂၤလိပ္လိုသြက္လက္စြာေျဖ၏။ ကံနတ္သမီးက မ်က္ႏွာစိမ္း ခရီးသည္ႏွစ္ေယာက္ၾကား ေဆာ့က စားေတာ့မည္လား။  ျပင္သစ္သတင္းေအဂ်င္စီ ဘန္ေကာက္ဗ်ဴရိုမွ လက္ေထာက္အယ္ဒီတာ ကပ္ျပားေလးထုတ္ေပးရင္း မိတ္ဆက္လိုက္၏။

(၃)
Silky path Thai Tourism မွ Chief Guide ဆုနိစာ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္၊ ကေလးမကို အလယ္ထား စကားေျပာၾကရင္း၊ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္မ်ားအား ေလာႏိုင္ငံသို႔ ေလယာဥ္ပ်ံႏွင့္သြားပို႔ခဲ့ၿပီး၊ ေနာင္ခိုင္ၿမိဳ႕ရွိ အေဒၚထံခဏအ၀င္ တူမေလးပါး လိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္လို႔ မီးရထားလည္းလြတ္၊ အိပ္စင္လက္မွတ္လည္းဆံုး၊ ဘတ္စ္ကားမီေပမယ့္ တခံုပဲရလိုက္ စသျဖင့္ ေျပာ ျပသည္။

ကိုေ၀မိုးက ျပတင္းေပါက္ဘက္ သူ႕ထိုင္ခံုနဲ႔လဲေပးလို႔ ဆုနိစာ ေက်းဇူးတင္ရျပန္ၿပီ။ ကူညီျခင္းသည္ လူ႕က်င့္၀တ္၊ မိန္းမေခ်ာ တေယာက္ဆိုတာထက္ ပုိလို႔ပါဟုဆိုလိုက္ၿပီး  ကိုေ၀မိုးက ရပ္ထားလိုက္ရာ၊ ဆုနိစာေစာင့္ရင္း မ်က္လံုးက စာအုပ္ဆီ ေရာက္သြား၊ အျပန္အလွန္ၿပံဳးၾက၊  ဆုနိစာရဲ႕အကၤ် ီကပန္းခ်ီမို႔ပါဆိုတဲ့အသံ ၾကားလိုက္ရ၍ ေသာကဟူသမွ် ေရထဲေမ်ာပါစ ျဖစ္သြားေလၿပီ။

“လည္ပင္းက ျမစိမ္းေရာင္က အ၀ါစြက္ကာဖက္ဖူးေရာင္၊ အ၀ါကဲလာရင္း အစိမ္းေပ်ာက္၊ လိေမၼာ္ကူး၊ ေနာက္ေတာ့ ပန္းႏု ေရာင္ ရင့္ရင့္ ရင္သားႏွစ္မႊာဘက္နီးေလ ပိုရင့္ေလ အျမင့္ဆံုးေရာက္ေတာ့ နီရဲရဲနဲ႔ အတင့္ရဲ  ျပန္ဆင္းေတာ့လည္း …”

“ ေ၀ ကပန္ခ်ီဆရာလား”

“သတင္းသမားပါ၊ နားမလည္တာက ဆုနိစာရဲ႕အက်ႌ ပိုးသားေပ်ာ့အိအိေပၚ ညႇိဳ႕ဓာတ္ေျပေျပေလး တက္သြားေအာင္ အ ေရာင္ေတြ အလိုက္သင့္ေျပာင္းသြားေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ျခယ္သထားပါလိမ့္”

“၀တ္ထားတာေတြ႕လိုက္တဲ့ အေမရိကန္မတေယာက္ရဲ႕ အကူအညီနဲ႔ ကိုယ္တိုင္းအတိအက်ေပးၿပီး  နယူးေယာက္ကိုမွာ ရတာ၊ တနင့္ႀကီးေပးရက်ိဳးနပ္တာက မစၥတာဂိုးဆိုတဲ့ခရီးသည္က သေဘာက်လို႔ နယ္သာလန္ကို ဖိတ္သြားဖူးတယ္၊ ေခၚ ရင္ေတာ့ တခါထဲလိုက္သြားမွာ”

ရယ္ရယ္ေမာႏွင့္ရင္းႏွီးလာၾကၿပီ။ စိတ္တိုေဒါသထြက္ တညလံုးအိပ္ငိုက္ျခင္းထက္ ခုလို မြန္မြန္ရည္ရည္ အေဖာ္တေယာက္ ႏွင့္ ….။ ၿပီးေတာ့ ညႇဳိ႕ဓာတ္နဲ႔အေရာင္ ၏ဆိုတဲ့စာအုပ္၊ ထပ္ၾကားခ်င္ေသး၊ သူ႕ဆီက ဆုနိစာသိခ်င္တာေတြ ေမးရဦးမည္ေလ။

(၄)
အေရာင္က ဖိုမဆြဲေဆာင္မႈမွာ အေရးပါလို႔ အ၀တ္အစားအေရာင္ေရြးတဲ့အခါ အတြဲအဖက္ကို အေလးထားၾကတာလို႔ စာအုပ္ကဆိုေၾကာင္း ကိုေ၀မိုးကစလိုက္ေသာအခါ ဆုနိစာက ဘေလာက္စ္၊ စကပ္ သို႔မဟုတ္ ေဘာင္းဘီသာမက လူမျမင္ ရတဲ့ ေအာက္ခံေတြရဲ႕အေရာင္ကိုပါ ေရြးၿပီးတြဲပံုဆိုလာရာ၊

“ေအာက္ခံေတြက ပိုအေရးႀကီးတာေပါ့၊ ျမင္ရမယ့္သူကိုညႇဳိ႕ဖို႔ အေရာင္ေရြးရတာ”

ဆုနိစာက မ်က္ေစာင္းထိုး တံေတာင္းႏွင့္တြက္ကာ လံုးလားေထြးလားျဖစ္သြားၾကၿပီးေနာက္

“စာအုပ္ထဲပါတာပါ၊ ဥပမာ ဆုနိစာ၀တ္ထားတဲ့ ဘရာစီယာရဲ႕အေရာင္ ခန္႔မွန္းလို႔ရႏိုင္”

“မျဖစ္ႏိုင္တာႀကီး”

“မွန္ရင္ ဘာေပးမလဲ”

ကိုေ၀မိုးက ႏႈတ္ခမ္းေလးစုျပရာ ဆုနိစာကေခါင္းညိတ္၏။

“ဆုေၾကးကျမင့္လို႔၊ ေသေသခ်ာခ်ာတြက္ရမယ္။ ဘေလာက္စ္ရဲ့ ေအာက္နားက နီရဲရဲ စကပ္ကနက္ျပာ၊ အဲဒီေတာ့ ခရမ္း ေရာင္ ကိုေရြးလိမ့္မယ္”

ဆုနိစာက ဒုတိယအႀကိမ္ ေခါင္းညိတ္ကာ ႏႈတ္ခမ္းထိုးေပရာ

“က်ေနာ္ကသတင္းသမားဆိုေတာ့ မွန္ေၾကာင္းသက္ေသအေထာက္အထား …”

သည္လိုႏွင့္ ကေလးဆိုးႀကီးရဲ႕အနမ္းခံရ၊ ၾကယ္သီးသံုးလံုးျဖဳတ္ လင္းရင္ၾကည့္ ေမွာင္ရင္ထိရ၊ ဆုနိစာလည္း ေပ်ာ္ရ ေက်နပ္ ရ။ ေမွာင္စျပဳလာလို႔ အိတ္ႀကီးကို ႏွစ္ေယာက္သားထယူၾကရင္း ထပ္နမ္းၾက၊ ကေလးမေလးလည္း အိပ္သြားၿပီ၊ တျခားခရီး သည္ေတြလည္း အိပ္ၾကေတာ့မည္၊ ေ၀မိုးႏွင့္ ဆုနိစာတို႔ကား …..။

(၅)
နခြန္ရတ္စတီမာေရာက္ေတာ့ ကားႀကီးရပ္ကာ ခရီးသည္ေတြ အားလံုးဆင္းၾက အေညာင္းေျပ ေျခဆန္႔လက္ဆန္႔ အေပါ့ အပါးသြားဖို႔ပါ။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ မီးေတြကထိန္ထိန္ ေလ႐ွဴရတာကလည္း သန္႔စင္လတ္ဆတ္၊ ဆုနိစာအလွကို ပိုပီျပင္စြာျမင္ရ၊ ရင္းႏီွးမႈကို အရွိန္ျမႇင့္ၾက၊ ကေလးမခမ်ာ မ်က္လံုးဖြင့္မရ၊ ေ၀မိုးပခံုးေပၚထမ္းရ …။

အမ်ားတကာ အျမင္မွာေတာ့ လင္မယားႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ သမီးေလး။

ကံနတ္သမီးက အဲဒီအျမင္ကို သူတို႔စံုတြဲအေတြး ေနာက္ေတာ့ေသြးသားထဲ ထည့္ေပးလိုက္ေလၿပီ။ အစဥ္အလာအရ ခရီး သည္ ေတြ ဆန္ျပဳတ္ေသာက္ၾကရာသို႔ မသြားမိ၊ ဘတ္စ္ကားဆီ ေရာက္သြား၏။ မီးမွိတ္တံခါးပိတ္ကာ စီးကရက္ဖြာေနေသာ ယာဥ္ေမာင္းကလည္း သူတကာလိုျမင္ေပလိမ့္မည္။ ဆုနိစာက ….

“ကေလးကို ေလစိမ္းတိုက္ေနလို႔ပါ၊ ကားထဲ၀င္ပါရေစရွင္”

အေမရဲ႕ေသာကကိုစာနာ အေဖရဲ႕ပင္ပန္းမႈကို ကိုယ္ခ်င္းစာကာ တံခါးဖြင့္ေပးရင္း

“မီးေတြဖြင့္လိုက္ရင္ တျခားခရီးသည္ေတြပါ တက္လာၾကမယ္၊ ၁၅ မိနစ္လိုေသးတယ္၊ တက္ၾက”

၁၅ မိနစ္၊ အခ်ိန္ရွိခိုက္ လံု႔လစိုက္၊ ခပ္ျမန္ျမန္။ ကားေပၚအတက္ တေယာက္ခါး တေယာက္ဖက္၊ အျပန္အလွန္နမ္းရင္း ထိုင္ ခံုဆီေရာက္ေတာ့ ဘန္ေကာက္ေရာက္ရင္ အေဖနဲ႔ေတြ႕ရမည္ကို ကေလးမေလး အိပ္မက္ေနမည္လားမသိ။ ကံနတ္သမီး ေဆာ့ကစားသည့္အတိုင္း ႏွစ္ေယာက္သား အေျပးအလႊား၊ “ကြယ္ သိပ္မၾကမ္းနဲ႔ သမီးေလးကို ဖိမိသြားမယ္” ဆိုတဲ့ ဆုနိစာ ရဲ႕ ညႇဳိ႕တ၀က္ ေပ်ာ္တ၀က္အသံ။

အခ်ိန္တန္ေတာ့ မီးေတြပြင့္ တံခါးဖြင့္၊ ခရီးသည္ေတြ တက္လာၾက ကိုယ့္ခံုကိုယ္ထိုင္၊ ဘန္ေကာက္သို႔ ခရီးဆက္လက္ ထြက္ ခြာလာ။

(၆)
မိုးလင္းလာေတာ့ ဘန္ေကာက္ႏွင့္ နီးလာေလၿပီ။ Silky path Thai Tourism မွာ လုပ္ကိုင္ရပံု၊ စနစ္က်အကြက္ေစ့၍ ေအာင္ျမင္ေၾကာင္း၊ အျခားၿမိဳ႕မ်ားသို႔ လုပ္ငန္းတိုးခ်ဲ႕ ဆက္စပ္ေနလို႔ မိမိရဲ႕ ဗီယက္ရွန္းခရီး Chief Guide အျဖစ္သာမက လုပ္ငန္းကိုယ္စားလွယ္ တာ၀န္ပါယူခဲ့ရေၾကာင္း ဆုနိစာက ရွင္းျပ၏။

ကိုေ၀မိုးကလည္း ဘန္ေကာက္ Beuro Chief တာ၀န္ေပးတိုင္း အေကာင္းဆံုးလုပ္ေပးႏိုင္လို႔ ခင္မင္လာခဲ့ေၾကာင္း၊” မင္း စိတ္၀င္စားမယ္ ဖတ္ၾကည့္” ဆိုကာ Sex Appeal and Colors  စာအုပ္ေပးလိုက္ေၾကာင္း၊ ျပင္သစ္သို႔ မပို႔ႏိုင္ေသးခင္ အထူးအခြင့္ေရးအေနနဲ႔ ဧည့္သည္ေတာ္မ်ားအတြက္ Villa de Paris က အခန္းသံုးခြင့္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္းေျပာရင္း ပင္လယ္ ကမ္းေျခက  ေအဂ်င္စီပိုင္တိုက္ႀကီးရဲ႕ အခန္းေတြထဲ ဇိမ္ခံႏိုင္ပံုရွင္းကာ

“ဆုနိစာ ကိုယ့္ဆီဖုန္းဆက္မွာလား”

“ေမးေနရေသးလားရွင္၊ မဆက္ဘဲမေနႏိုင္ေအာင္ ေ၀က လုပ္ထားၿပီးေတာ့”

“ ဆက္ရန္ရွိေသးသည္ေပါ့”

“ ဟုတ္၊ ဖုန္းလည္းဆက္ ဇာတ္လမ္းလည္း”

ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕တြင္း၀င္လာၿပီမို႔ စကားဆံုးမေျပာႏိုင္၊  အနမ္းေတြ ေ၀ေ၀လိႈင္လိႈင္။ ကားရပ္ေတာ့  ခရီးသည္ေတြ ဆင္းၾက ကိုယ့္လမ္းကိုယ္သြားၾက၊ ကေလးမေလးကိုလည္း လာႀကိဳသူဖခင္လက္အပ္ စသျဖင့္ ျဖစ္ရိုးျဖစ္စဥ္မို႔ မထူးဆန္း။ သို႔ေသာ္ ဘတ္စ္ကားႀကီးလို စက္သတ္မရႏိုင္ေသးေသာ ကံနတ္သမီးက ပူပူေႏြးေႏြး ခ်စ္စံုတြဲ၏အေတြးအား Villa de Paris က အခန္းဆီပို႔လိုက္ျပန္သမို႔ ေန႔လည္အိပ္မက္ပမာသာ ေျပာႏိုင္ရွာပံုက …

“ ဂိတ္ဆံုးၿပီ”

“ ဇာတ္လမ္းစၾကပါစို႔”

ေမာင္ေအာင္မြန္
၂၀၁၅ ခု၊ ေမလ ၁၆ ရက္ေန႔
ဗာဂ်ီးနီးယားျပည္နယ္။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts