>Burmese Old Curreny Notes Problem

>

ကၽြန္မတို႔လည္း တာ၀န္ရွိပါသည္၊ ၀ိုင္း၀န္းကာ ကူညီ
စမ္းေခ်ာင္းက အိမ္ရွင္မ
ေအာက္တိုဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၀
ဒီေန႔ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံရဲ့   အေၿခခံၿပည္သူေတြၾကား  လည္ပတ္ေနရတဲ့ ေငြစကၠဴ အေၾကြျပသာနာဟာ တစထက္ တစ ၾကီးမားလာေနပါတယ္။ 
ပထမဆံုုး အခ်က္   အေၾကြ ရွားပါးတဲ့ ၿပသနာ …
ႏိုင္ငံေတာ္ဗဟိုဘဏ္က တစ္ရာတန္၊ ႏွစ္ရာတန္  ေငြစကၠဴအစား အရြယ္အစား သိပ္မကြာတဲ့  ငါးေထာင္ တန္ေတြပဲ  လွိမ့္ထုတ္ ေနရလို႔လားမသိ ။ ဒါက  ေန႕စဥ္ ကၽြန္မတို႔အိမ္ရွင္မ ေတြ  ၾကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ၿပသနာပဲ။  တေန႔သံုး ေစ်းဖိုးေငြကို  တိတိက်က် သတ္မွတ္ဖို႔ ခက္ခဲေစပါတယ္။
နံနံပင္ ငါးဆယ္ဖိုး  ၀ယ္ခ်င္ေပမယ့္၊  ေငြအေၾကြ မရွိရင္  ငရုတ္သီးစိမ္း   ငါးဆယ္ဖိုး ပါ  တြဲယူရတယ္။  ဟင္းစား ကို  အစိတ္သား ပဲ ၀ယ္ခ်င္ေပမယ့္  သံုုးဆယ္သား ၀ယ္မွ  အႏုတ္ ၿပသာနာ ေအးေတာ့တယ္။
ႏို႔မိုဆိုု ေစ်းသည္ကို ေငြပိုေပးေနရမယ့္  အတူတူ  ပို ၀ယ္ရတဲ့အတြက္  တၿခား လိုတာကို ေလ်ာ့၀ယ္ရၿပန္တယ္။  ၾကက္သြန္ၿဖဴ၊  ဆီ၊  ဟင္းခတ္မႈန္႔ ၀ယ္ၿပန္ေတာ့လည္း ပိုေနတဲ့ ငါးဆယ္၊ တရာ အစား  မဆလာ ထုပ္  ၿဖစ္ၿဖစ္၊  ဆပ္ၿပာခရမ္း အထုတ္  ၿဖစ္ၿဖစ္ ၿပန္အမ္း ၿပန္ေရာ။  အိမ္မွာ မဆလာနံ႕ ေတြေတာင္  နံေနျပီလား  မသိ။  ဒါေပမယ့္ အခ်င္းခ်င္း  နားလည္စြာနဲ႔ အေပးအယူမွ် ေနသလို၊ တခါတရံ  အခ်င္းခ်င္း တရာ မွတ္ထား၊  ႏွစ္ရာ ခဏ၊ ကေန  စကားမ်ား ၾက၊  ရန္ၿဖစ္ၾက ကလဲ မရိုး ႏိုင္တဲ့  ကၽြန္မတို႔  ေစ်းမနက္ခင္း ၿမင္ကြင္းေတြ ပါပဲ။
ဒုုတိယျပသာနာက  သြားလာေရး ခရီးစဥ္တိုင္းမွာ  ၾကံဳေတြ႔ရတဲ့ ၿပသနာ
ေန႕စဥ္ ၀မ္းေရးအတြက္  အိမ္ၿပင္ထြက္  အလုပ္လုပ္ ရတဲ့သူေတြ  ၾကံဳေနရတာက
“ အေၾကြေပးၾကေနာ္။  မရွိလိုု႕ ျပန္မအမ္းရင္ ျပသာနာမရွာနဲ႔ …” 
လို႕   လက္ၾကားမွာ  စုတ္ၿပတ္ ေနတဲ့  ေငြအေၾကြစကၠဴေတြ  အၿပည့္ညွပ္ ထားရင္း သူ႔ကားပဲ  အလကား တက္စီး သလို  ဟိန္းေဟာက္ ေနတဲ့  စပယ္ယာေတြအသံ နာခံရင္း  တေန႕  လမ္းစရိတ္   ႏွစ္ရာပဲ ရွိေပမယ့္ အသြားခ  တရာၿပီး က်န္ေငြ ၿပန္မအမ္းလို႕ … ညေနခင္း မွာ “ေတာင္ပံပါရင္  မင္းဆီကို …”  သီခ်င္းပဲ ဆိုေနရမယ့္ ဘတ္စကားစီး လူတန္းစားရဲ့  ေန႔စဥ္ၿပသနာ။
တတိယအခ်က္ – အဆိုးဆံုးကေတာ့၊  က်န္းမာေရးရွဳေထာင့္ ၿမင္ရတဲ့ၿပသနာ
လူတကာကိုင္တြယ္ထားလိုု႕    စုတ္ၿပတ္ႏြမ္းဖတ္ေနရုံမက၊  ဆယ္လိုတိတ္ပ္ လား  ထင္မွတ္မွားရတဲ့   “ဖာတရာေဖာဆက္”  ႏွစ္ရာတန္တရြက္ဟာ ဆယ္လိုတိတ္ပ္ဖိုး ကတင္ ႏွစ္ရာဖိုးမက ရွိမလားမသိ။  ဒီေငြ ေတြမွာ ေရာဂါပိုးေပါင္း ေၿမာက္မ်ားစြာ သယ္ေဆာင္၊ လက္ဆင့္ကမ္းေနမွာ အေသအခ်ာ။  ကၽြန္မမိခင္ဆို ဒီေငြစကၠဴေတြကို  ရြံလြန္းလို႔ ၾကြတ္ၾကြတ္အိပ္  တခုနဲ႔ သီးသန္႔ထားၿပီး၊ ေပးစရာ၊ ရစရာကို   အိတ္ကေလး  လွပ္လွပ္ေပးေတာ့ … မသိရင္ ဘာလိုလို၊  ညာလိုလို …
    ကဲ … ခုေတာ့  ႏိုင္ငံေတာ္က  ဒီၿပသနာကို  ကမာၻအရပ္ရပ္က  ဗမာေတြ  အင္တာနက္ေပၚ တင္လြန္းလို႔လား၊ ၿပည္တြင္းထုတ္ဂ်ာနယ္ေတြက ခဏခဏ  ဖြလြန္းလို႔လား … ခုုေတာ့… ကိုင္တြယ္  ေၿဖရွင္းေနပါၿပီ  ။
ေနာက္ဆံုးဒုတိယ စာမ်က္ႏွာပဲ  အဖတ္ မ်ားတဲ့ ေန႔စဥ္္ထုတ္သတင္းစာရဲ့ မထင္မရွားေကာ္လံတခုမွာ ေငြစကၠဴ အေၾကြေတြကို  အသစ္နဲ႔ လိုသေလာက္ လဲလွယ္ေပးေနပါၿပီတဲ့။  ၿပည္တြင္းဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဖတ္ရပါတယ္။ ဘတ္စ္ကားလိုင္းေတြ၊ စူပါမားကတ္ေတြကိုလည္း အကန္႔အသတ္မရွိ ေငြပမာဏ  ကိန္းဂဏန္းနဲ႔တကြ  ေဖာ္ၿပၿပီး လဲလွယ္ေပးေနေၾကာင္း စာလံုးအမဲၾကီးေတြနဲ႕  ေဖာ္ၿပထားပါတယ္။
ဒါေတာင္  တခ်ိဳ႔ေစ်း၀ယ္စင္တာေတြက   ေငြစကၠဴအစုတ္ေတြ  အမ္းဆဲ၊ အမ္းၿမဲ။  သူတို႔ရဲ့ ေငြသိမ္းေကာင္တာ  အံဆြဲေထာင့္က  ႏွစ္ရာတန္၊ တရာတန္ အသစ္ကေလးေတြက ေစ်း၀ယ္သူေတြေနာက္  လိုက္ခ်င္လို႕  ျပဴတစ္ျပဴတစ္နဲ႔။    ဒါေၾကာင့္ ကိုယ့္လက္ထဲမွာ ကိုယ့္ပတ္၀န္းက်င္မွာရွိတဲ့  တရာတန္၊ ႏွစ္ရာတန္  စုတ္ေပ့ဆိုတဲ့… ေရာဂါအိုးေလးေတြကို  တတ္ႏိုင္သမွ်  စုေဆာင္းၿပီး   ၿမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ ေငြစကၠဴအသစ္လဲလွယ္ေရး ေကာင္တာေတြမွာ  သြားေရာက္လဲလွယ္ၿပီး  ကုသိုလ္ယူၾကဖို႔  အခ်ိန္တန္ ပါၿပီ။
ေန႔စဥ္ လက္လုပ္လက္စားလူတန္းစားအေနနဲ႔ကေတာ့  ဘဏ္ကို ေငြစကၠဴအစုတ္ေတြ သြားလဲဖို႔ ဆိုတာ တကယ္မလြယ္ကူပါဘူး။ ဘဏ္ေတြမွာ ေငြလဲဖို႔အခ်ိန္  အနည္းဆံုး  နာရီ၀က္ေလာက္ လိုပါတယ္။  သြားတာ လာတာနဲ႔ဆို အခ်ိန္ ႏွစ္နာရီ ၾကာၾကာလိုမယ္။  အရမ္းစုတ္တဲ့စကၠဴလို႔  သူတို႔သတ္မွတ္တာ မ်ိဳးကိုလည္း လဲမေပးပါဘူး။ အရြက္ေရ မ်ားရင္  နံမယ္၊ မွတ္ပံုတင္ေမးမယ္။  ေန႔စဥ္ လာလဲေနလား …  ဘာညာပြမ္မယ္ …။ ဒါေပမယ့္ … မိနစ္ပိုင္းတြင္း  ကိုယ့္လက္ထဲကို ေငြစကၠဴအသစ္ကေလးေတြ  ေရာက္လာမွာပါ။
အဲဒီေတာ့  ကၽြန္မ  အေတြးစိတ္ကူးေလးကို  စာဖတ္သူေတြကို  တင္ၿပခ်င္ပါတယ္။  အခ်ိန္ပိုေလး၊ ေန႔တပိုင္းေလာက္ ေပးႏိုင္တဲ့သူ၊ ေန႕လည္ခင္း တေရးတေမာ အိပ္ခ်ိန္ေလးပဲ ၿဖစ္ၿဖစ္ေပါ့။ ေငြပိုေလးလည္း.. ေလး၊ ငါးေထာင္ေလာက္  ရွိခဲ့ရင္၊  ေစ်းသြား၊ ေစ်းၿပန္၊ ရုံးသြား၊ ရုံးၿပန္၊ ကိုယ္ပတ္၀န္းက်င္က  ေရာဂါအိုးေလးေတြကို   အိတ္တလံုးနဲ႔ စုထားၿပီး၊ ၿမန္မာ့စီးပြားေရးဘဏ္ခြဲ  တခုခုမွာ  သြား လဲလိုက္ပါ။   
ၿပီးေတာ့ ရလာတဲ့ေငြစကၠဴအသစ္ေတြကို စုဘူးထဲ ထည့္မပစ္ဘဲ၊  ဘုရားစင္ေပၚ  တင္မထားဘဲ၊ ကထိန္ခင္းဖိုု႕  စုမထားဘဲ ၿပည္သူေတြၾကားမွာ  ၿပန္သံုးလိုက္ပါ။ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးၾကီး  ေစ်း၀ယ္လိုက္စမ္းပါ။ စပယ္ယာကို  ခပ္တင္းတင္းၾကည့္ၿပီး “ေရာ့ … တရာ၊ ေရာ့… ႏွစ္ရာ၊” ေပးပစ္လိုက္စမ္းပါ။
ကဲ … အိမ္ရွင္မတို႔ေရ…  ဒါလည္း နိုုင္ငံ့အေရး၊ ျပည္သူ႔အေရး၊ ျပည္သူေတြ က်န္းမာေရးအတြက္၊  တဖက္တလမ္းက၊ ကိုုယ္နိုုင္သေလာက္ ကူညီေဆာင္ရြက္ ေပးရတာမိုု႔၊  ကဲ … အိမ္ရွင္မေတြေရ … တဖက္တလမ္းက နိုုင္ငံေရး လုုပ္ရင္း၊ ကုုသိုုလ္ ယူၾကပါစို႔။      

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts