ေမာင္ရင္ငေတ – ေရာက္တတ္ရာရာအတိုအစမ်ား (ရွစ္ကြၽန္းပတ္ ဒိန္းမတ္ျပည္တြင္းခရီး – ဒုတိယေန႔)

ေအာက္တုုိဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၃

ကၽြန္းရွည္ကၽြန္း Langeland

ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ရွစ္ကၽြန္းပတ္ခရီးစဥ္ကို ဒုတိယေန႔ ဒုတိယအပိုင္းအျဖစ္ ဆက္ေရးပါမယ္၊ စုစုေပါင္း ကီလိုမီတာအရွည္ ငါးရာေက်ာ္ရွိတဲ့ ဒီခရီးစဥ္မွာ ကၽြန္းရွစ္ကၽြန္းကို ပတ္ခဲ့ရတယ္ဆိုေပမဲ့ ကၽြန္းေလး သံုးကၽြန္းရဲ႕ ေျမႀကီးေပၚမွာ ကားျဖတ္သန္းေမာင္းခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ အဲဒီကၽြန္းကေလးေတြ အေပၚမွာ ျဖတ္သန္းတည္ေဆာက္ထားတဲ့ တံတားႀကီးေတြေပၚကေနသာ ေမာင္းခဲ့ရတာပါ၊ ကၽြန္းႀကီးငါးကၽြန္း ကိုသာ အျမန္လမ္းမ ဆိုတာေတြက သြားခဲ့ရတာမ်ိဳးပါ၊ ဒိန္းမတ္ တႏိုင္ငံလံုးမွာ ကၽြန္းႀကီးကၽြန္းေသး စုစုေပါင္း ေလးရာေက်ာ္ေလာက္ရွိပါတယ္ ဆိုၾကေပမဲ့ လူမေနတဲ့ကၽြန္းက ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေလာက္ ရွိေနတာပါ၊ တခ်ိဳ႕ လူေနတဲ့ကၽြန္းေတြ ဆိုတာကလည္း ေလးငါးဆယ္ေယာက္သာေနတဲ့ ကၽြန္းေတြ အမ်ားႀကီးပါ၊ ဆယ္မိုင္ပတ္လည္ ကၽြန္းတကၽြန္းမွာ တေယာက္တည္းေနတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္တဲ့၊ အဲဒီလို တကိုယ္ေတာ္ေနႏိုင္တဲ့ သူမ်ိဳးေတြကိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ ခ်ီးက်ဴးမိရပါတယ္၊ မေဂါက္ရင္ ေပ့ါေလ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔မ်ား တရက္တေလေလာက္ဘဲ ဗမာလို အားရပါးရ ေအာ္ႀကီးဟစ္က်ယ္ စကားမေျပာလိုက္ရရင္ ေဂါက္ေၾကာင္ေၾကာင္ ျဖစ္သြားတတ္လို႔ အဲလိုလူမ်ိဳး ေတြ႔ရင္ ေလးစားမိရပါ တယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေလးစားမိတဲ့ အဲလိုလူမ်ိဳးေတြကလည္း ပိုမိုမ်ားလာတာကို ေတြ႔ရေၾကာင္းပါ၊

သာသာယာယာ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္း Langeland ရဲ႕ မနက္ေစာေစာ

ေနာက္တေန႔ မနက္ႀကီးမွာေတာ့ ေစာေစာစီးစီးထၿပီး ခရီးဆက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ရပါတယ္၊ တည္းခိုရာအိမ္ အနီးအနားကို စတိသေဘာနဲ႔ တပတ္ပတ္ၿပီး ၾကည့္ပါတယ္၊ လိုက္လံပို႔ေဆာင္ေပးတဲ့သူ ဘေလာ့ဂါ ပ်ဴႏိုင္ငံ ကိုေအာင္က အလုပ္အားတဲ့ စေနတနဂၤေႏြ ပိတ္ရက္ကို အနားမယူႏိုင္ဘဲ လိုက္ပို႔ရတာပါ၊ ဒါေတာင္မွ ေသာၾကာတရက္ ခြင့္ယူရပါေသးတယ္၊ ဒီေန႔သြားရမယ့္ လမ္းတေလွ်ာက္မွာ ဝင္ေရာက္ ေလ့လာ ၾကည့္ရႈဖို႔ စဥ္းစားထားတဲ့ ေနရာေတြကလည္း အမ်ားသားပါ၊ ညပိုင္း ခပ္ေစာေစာ အိမ္ျပန္ ေရာက္ႏိုင္ေအာင္လည္း ႀကိဳးစားရအံုးမွာ၊ အဲဒီေတာ့ Langeland ကၽြန္းရွည္ရွည္ေလးကို လွည့္ပတ္ ၾကည့္ဖို႔ အခ်ိန္မေပးႏိုင္ခဲ့ပါဘူး၊ ေနာင္တႀကိမ္ၾကံဳႀကိဳက္ရင္ေတာ့ ဝင္လည္ပါအံုးမယ္လို႔သာ အိမ္ရွင္ ေတြကို စရံသတ္မွာ ထားခဲ့ရပါတယ္၊ Langeland ကၽြန္းရဲ႕ အႀကီးဆံုးၿမိဳ႕က လူဦးေရ ေလးေထာင့္ ငါးရာသာ ေနထိုင္တဲ့ Rudkøbing ပါ၊ ဒီကၽြန္းကေန ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံရဲ႕အလယ္ေခါင္က ကၽြန္းတကၽြန္း ျဖစ္တဲ့ Fyn ကၽြန္းကိုသြားမယ္ဆိုရင္ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ တံတားမ်ား ရွိၿပီးျဖစ္ ပါတယ္၊ Langeland ကၽြန္းကေန Siø ကၽြန္း Siø ကၽြန္းက Tåsinge ကၽြန္း Tåsinge ကၽြန္းကေနၿပီး ဒိန္းမတ္လို Fyn ကၽြန္းလို႔ ေခၚၾကတဲ့ အဂၤလိပ္လို Funen ကၽြန္းကို သြားႏိုင္တဲ့ တံတားႀကီးသံုးစင္းနဲ႔ ကၽြန္းေလးကၽြန္း ဆက္သြယ္ထားတာပါ၊ Siø ကၽြန္းက စတုရန္းတမိုင္သာသာရွိတဲ့ ကၽြန္းပိစိကေလး ျဖစ္ၿပီး လူဦးေရ ၁၈ ေယာက္မွ်သာေနထိုင္ပါတယ္၊ Tåsinge ကၽြန္းကေတာ့ စတုရန္းမိုင္ ၅၀ ေက်ာ္ က်ယ္ဝန္းပါတယ္၊ အဲဒီ ကၽြန္းေပၚမွာလည္း သိပ္ထူးထူးျခားျခား ဘာမွမေတြ႔ရဘဲ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္အတြင္း လူဦးေရ ၄၀၀၀ ကေန ၆၀၀၀ သာ တိုးလာတာကို ေတြ႔ရွိရပါတယ္၊ အဲဒီ Langeland ကၽြန္းနဲ႔ မနီးမေဝးမွာလည္း တျခားကၽြန္း ေသးေသးေလးေတြ ရွိပါေသးတယ္၊ တံတားေတြေတာ့ မရွိ ေသးလို႔ ကူးတို႔သေဘၤာ ဖယ္ရီမ်ားနဲ႔သာ သြားလို႔ရႏိုင္ပါတယ္၊

သံုးစင္းတံတားအစ Langelandsbroen Siøbroen Svendborgsundbroen

ဒီကၽြန္းေလးကၽြန္းကို ဆက္သြယ္ထားတဲ့ တံတားခ်ည္းဘဲသံုးစင္း ေပါင္းလိုက္ရင္ အရွည္ ၂ ဒႆမ ၆ ကီလိုမီတာ ရွည္ပါတယ္၊ Rudkøbing ကေန Fyn ကၽြန္းႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္အစြန္းမွာ တည္ရွိတဲ့Svendborg ၿမိဳ႕အထိကိုေတာ့ ကီလိုမီတာ ၂၀ ေက်ာ္ခန္႔သာ ေဝးပါတယ္၊ Siø ကၽြန္းကို အေဝးေျပး လမ္းမရဲ႕ တံတားေပၚက ျဖတ္သန္းလာၿပီးေတာ့ Tåsinge ကၽြန္းေပၚမွာ ကားကဆယ္မိနစ္ေက်ာ္ခန္႔ ဆက္လက္ေမာင္းလာၿပီး Svendborgsundbroen တံတားႀကီးကို ျဖတ္လိုက္ရင္ေတာ့ Svendborg ၿမိဳ႕အဝင္လမ္းကို ေရာက္ပါေတာ့တယ္၊ တံတားေတြ ရွိေနေတာ့လည္း မိနစ္အနည္းငယ္နဲ႔ ေရာက္ရွိ လာတာပါ၊ တံတားႀကီးေတြ မၿပီးခင္ကာလကေတာ့ ဒီေဘာလ္တစ္ပင္လယ္ ေရလက္ၾကားမွာ ရွိတဲ့ တကၽြန္းနဲ႔တကၽြန္းကိုကူးဖို႔ ကူးတို႔သေဘၤာ ေစာင့္ရတဲ့အခ်ိန္ေတြက ေတာ္ေတာ္ကို ေပးလာရတာပါ၊

ၾကံဳႀကိဳက္လို႔ ေျပာရရင္ ဟိုတေလာတုန္းက အင္တာနက္ စာမ်က္ႏွာမ်ားမွာ ဖတ္မိခဲ့ၿပီး ၁၉၇၃ ခုႏွစ္ကာလမ်ားဆီက ရန္ကုန္ျမစ္အတြင္းမွာ ပန္းဆိုးတန္းနဲ႔ဒလကိုကူးတဲ့ ကူးတို႔သေဘၤာ တိုးေအးနစ္တဲ့အေၾကာင္းပါ၊ တိုးေအးသေဘၤာ နစ္ျမဳပ္ခ့ဲစဥ္က သံုးေလးငါးမိနစ္အတြင္းမွာ ခရီးသည္ေတြရာေက်ာ္ ေသဆံုးခဲ့ရပါတယ္၊ ႏွစ္ေပါင္းေလးဆယ္ေက်ာ္ ၾကာၿပီးခဲ့ေသာ္လည္း ဒလပန္းဆိုးတန္း ခရီးကေတာ့ သိပ္ၿပီး ထူးထူးျခားျခား ေျပာင္းလဲသြားတယ္လို႔ မၾကားမိရပါဘူး၊ တခုခက္တာက တံတားေဆာက္ မလိုလို သတင္းထြက္လာတာနဲ႔ ဒလေျမေစ်းေတြက တက္တယ္ဆိုတာ စၿပီး ၾကားရေတာ့တာပါဘဲ၊ အဲဒီလို ႏွစ္ေတြလေတြသာ ေျပာင္းလဲခဲ့ေပမယ့္လည္း ဟိုအရင္အတိုင္း ဒလကေတာ့ဒလသာျဖစ္ၿပီး မေျပာင္းမလဲ တည္ရွိေနဆဲပါ၊ ဒီေဒသ ဒီေနရာမွာေတာ့ စုစုေပါင္း လူဦးေရ သိန္းဂဏန္း သာသာ အတြက္ အဲဒီလိုမ်ိဳး တံတားေတြ အမ်ားႀကီးရွိေနတာကို ေတြ႔ရၿပီး တံတားမရွိေသးတဲ့ ေရျပင္ေပၚမွာ သြားေနတဲ့ ကူးတို႔သေဘၤာေတြမွာလည္း စီးၾကတဲ့သူက ခပ္နည္းနည္းသာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတလည္း စဥ္းစားရင္း စဥ္းစားရင္းနဲ႔သာ ေခါင္းထဲမွာ အေတြးေတြ ခ်ာခ်ာလည္ၿပီး မူးလို႔သာ ေနပါေတာ့တယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ဘဝေတြကလည္း အေတြးအိမ္ေတြထဲမွာသာ တည္ေဆာက္ရင္း တရက္တရက္ အခ်ိန္ေတြကုန္လာခဲ့ၿပီး ဆံျဖဴစသြားက်ိဳးစ ျပဳလာခဲ့ပါၿပီ၊ ဒိန္းမတ္ကကူးတို႔နဲ႔ ဒလကကူးတို႔ ႏိႈင္းယွဥ္ စဥ္းစားရင္း ပိုျဖဴလာေအာင္ အေတြးနယ္ခ်ဲ႕မိတာပါ၊ မွားတာရွိ ခြင့္လႊတ္ၾကပါ ခင္ဗ်ာ၊

ကၽြန္းကေလး Siø သို႔ တံတားအဆင္း

ဧရိယာ စတုရန္းတမိုင္ ပတ္လည္သာသာရွိတဲ့ Siø ကၽြန္းေပၚမွာ လူ ၁၈ ေယာက္ ေနထိုင္တယ္လို႔ စာရင္းေပါက္ၿပီး ဝက္ၿခံတၿခံရယ္ အိမ္အနည္းငယ္နဲ႔ စိုက္ခင္း ပ်ိဳးခင္းေတြ ေလရဟတ္ႀကီးေတြသာ ရွိပါတယ္တဲ့၊ ဒီ ကၽြန္းကေတာ့ ဒီ တံတားႀကီးရဲ႕ ေျခတေထာက္ ေထာက္စရာ တေနရာေပ့ါေလ၊ Siøကၽြန္းေပၚမွာ ကားကသံုးေလးမိနစ္သာၾကာ ျဖတ္ေမာင္းရပါတယ္၊ လမ္းေဘးဝဲယာမွာ ျမင္တာေတာ့ရိတ္သိမ္းၿပီးစ စိုက္ခင္းေတြသာ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလိုပါဘဲ၊ ဒီကၽြန္းေျမေတြက ပင္လယ္ေရျပင္ အထက္ မီတာအနည္းငယ္သာ ပို၍ျမင့္ၿပီး ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ေျမျပင္ညီ အမ်ားဆံုးေဒသေတြပါဘဲတဲ့၊ တႏိုင္ငံလံုးမွာ အျမင့္ဆံုးဆိုတဲ့ေနရာ Møllehøj ပိြဳင့္ကလည္း ၅၆၁ ေပသာျမင့္တာပါ၊

ကၽြန္းကေလးေပၚက စက္ဘီးစီးတဲ့လမ္း

ကားလမ္းနေဘးမွာ စက္ဘီးလမ္းေတြ ေဖာက္ထားေပမဲ့လည္း စက္ဘီးစီးသူေတြကို ေတြ႔မိရတာက ခပ္က်ဲက်ဲ တခါတရံမွသာပါ၊ လူဦးေရက နည္းပါးလြန္းေတာ့လည္း ဘယ္လိုလုပ္ ေတြ႔ရပါမလဲေနာ္၊ ဒါေတာင္မွ အဲလို လူျဖဴမ်ိဳးေတြသာ အေတြ႔ရမ်ားေသးတဲ့ ကၽြန္းေလးေတြေပၚမွာ မ်က္ႏွာစိမ္းေတြက ပိုၿပီးမ်ားလာေနလို႔ အမ်ိဳးေစာင့္ လူျဖဴတခ်ိဳ႕ကလည္း ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္တာေတြ ရွိလာေနပါတယ္၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္ပါ့မလဲ ေနာ္၊ ကမၻာဦးစ လူသားေတြလည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔လိုဘဲ တရြာမေျပာင္းလို႔ သူေကာင္းမျဖစ္ခဲ့ရင္ ေရၾကည္ရာျမက္ႏုရာသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ျခင္းဆိုတဲ့ ေဝါဟာရက ဘယ္လို လုပ္ၿပီး အဓိပၸာယ္ျပည့္စံုႏိုင္ပါေတာ့မလဲ၊ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ကားေပၚမွာ အေတြးေတြမ်ားရင္းနဲ႔ လက္ကလည္း ဓါတ္ပံုေတြတပံုၿပီးတပံု မွတ္တမ္းတင္လာမိပါတယ္၊ သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ကလည္း သာယာလွပသလို ဒိန္းမတ္ရဲ႕ မနက္ခင္းကလည္း ေနမေတြ႔ရေပမဲ့ မိုးခပ္အံု႔အံု႔မွာ စိတ္ၾကည္ႏူးစရာ အျပည့္ပါ၊ ပါရီၿမိဳ႕က ေမွာင္အိုက္အိုက္ ပုတ္အဲ့အဲ့ ေျမေအာက္ေမထရိုမွာ ႏွစ္ရွည္လမ်ား အသားက်ရင္းႏွီး ေနထိုင္လာခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ အေနနဲ႔ကေတာ့ ၿမိဳ႕အျပင္ေရာက္ ေလေကာင္းေလသန္႔ရစိမ္းစိုေနတဲ့ လယ္ခင္းယာခင္းစိုက္ခင္းေတြ ေတြ႔ရရင္ စိတ္ၾကည္လင္မိရတာကေတာ့ အမွန္ပါဘဲ၊ ဒီအေတြးေတြေတြးေနရင္းနဲ႔ စီးလာတဲ့ကားက ကၽြန္းတကၽြန္းကေန ေနာက္ကၽြန္းကို ျဖတ္ကနဲေရာက္ ေနပါၿပီ၊ ေနာက္တကၽြန္းက Tåsinge ကၽြန္းလို႔ ေခၚပါတယ္၊ ကၽြန္းကနည္းနည္းႀကီးၿပီး လူနည္းနည္း ပိုမ်ားေပမဲ့ ျမင္ကြင္းေတြကေတာ့ သိပ္ထူးမျခားနားပါ၊

ကၽြန္း Siø မွ ကၽြန္း Tåsinge သို႔

သိပ္မၾကာပါဘူး၊ Tåsinge ကၽြန္းေပၚမွာလည္းကားကခဏတာပါ၊ ဒီကၽြန္းကလည္း နည္းနည္းေတာ့ ႀကီးတယ္ ဆိုရေပမယ့္ ၇၀ စတုရန္းကီလိုမီတာသာ က်ယ္ၿပီး လူဦးေရကေတာ့ ေျခာက္ေထာင္နီးပါး ရိွပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ေတာ့ လမ္းမႀကီးမ်ားဟာ ရွင္းလင္းေနတတ္ၿပီး ဂ်ဴလိုင္ ၾသဂုတ္လကဲ့သို႔ ေႏြရာသီအားလပ္ရက္မ်ားမွာေတာ့ လြတ္ေနတဲ့အိမ္ကေလးမ်ားမွာ ဧည့္သည္ခရီးသြားလာသူမ်ားနဲ႔ ျပည့္ေနတတ္ပါတယ္၊ ဒီလို အိမ္ငွားလုပ္ငန္းမ်ားဟာ ဒီအရပ္ဒီေဒသရဲ႕ အပိုဝင္ေငြ ရွာနည္းတမ်ိဳးပါ၊

လူတိုင္း အိမ္ပိုင္ရွင္တိုင္းလိုလို လုပ္လို႔ရပါတယ္၊ ငွားရမ္းခေငြကို အခြန္ေၾကညာၿပီး ေဆာင္ရံုပါဘဲ၊ ေဟာ္တယ္ႀကီးႀကီးမားမားေတြ ေဆာက္စရာ မလိုပါဘူး၊ လာေရာက္ တည္းခိုသူေတြဟာ ကိုယ္တိုင္ ဝယ္စား ခ်က္စား ၾကတာပါ၊ မူရင္းရွိၿပီးသား အိမ္ကေလးေတြကို ငွားရံု ငွားစားတာပါ၊ ေတာ္ေတာ္ကို အစဥ္ေျပတဲ့ လုပ္ငန္းတခုပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးမွာလည္း စမ္းသပ္ၾကည့္သင့္ ပါတယ္လို႔ မရဲတရဲ ေျပာခ်င္ပါတယ္၊ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔က ေဘးထိုင္ဘိုင္က်ဘုေျပာမဟုတ္လား၊ ဘာျပန္ညာျပန္ ပီအိပ္ဒီေတြ ပီအိပ္ဆဲဗန္းေတြမွ မဟုတ္တာေနာ္၊ ေျပာရဲပါဘူး၊

ေဟာ္တယ္ေတြဆိုတာ တကယ္တမ္းေတာ့ ဇုံလုပ္စရာ မလိုအပ္ပါဘူး၊ ဖိုးစတား ဖိြဳက္စတားအဆင့္ ဆိုတာကလည္း ေတာ္ရံုလူမတည္းခိုၾကပါဘူး၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန အလကားတည္းရတဲ့သူရယ္ ျဖဳန္းတီးခ်င္တဲ့ ျဖဳန္းႏိုင္တဲ႔သူ တခ်ိဳ႕ရယ္သာ တည္းခိုၾကတာမ်ားပါတယ္၊

ကၽြန္းအစြန္အဖ်ားက တည္းခိုရိပ္သာေလး

ဒီလို ရြာစြန္ရြာဖ်ား ျမစ္ေဘးေခ်ာင္းေဘး ကမ္းနားေဘး ပင္လယ္ကမ္းစပ္ေဘးမွာ အိမ္ေသးေသး တလံုး ရွိရင္ရပါၿပီ၊ ဆက္သြယ္ေရးစနစ္ေတြေတာ့ ေကာင္းဖို႔လိုပါတယ္၊ အက်ယ္ စတုရန္းမီတာ ၂၀ ေက်ာ္ ၃၀ ဆိုရင္ သံုးေလးငါးေယာက္ ညအိပ္ၿပီး တည္းခိုလို႔ရေအာင္ နံရံကပ္ကုတင္မ်ား ရွိပါတယ္၊ ေဟာ္တယ္ႀကီးနဲ႔ တြဲထားတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ျမက္ခင္းတုမ်ား ပန္းအိုးႀကီးမ်ား မီးပန္းဆိုင္းမ်ားလည္း မရွိပါဘူး၊ ဘာဝန္ေဆာင္မႈမွ မပါရွိပါဘူး၊ တည္းခိုတဲ့သူေတြ ကိုယ္တိုင္ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ႏိုင္ဖို႔ မီးဖိုေခ်ာင္ပစၥည္းေတာ့ အစံုရွိပါတယ္၊ ဒီလိုေနရာမ်ိဳးမွာ တပတ္ကို ယူရိုသံုးေလးရာငါးေပးရင္ ရပါၿပီ၊ အဲလိုမ်ိဳးေနရာေတြမွာ သူတိုေတြဟာ ေအးေအးေဆးေဆး လာၿပီးအခ်ိန္ျဖဳန္းၾကတာပါ၊ ေငြလာျဖဳန္းၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ေငြအသားလြတ္ ျဖဳန္းမယ့္သူေတြကလည္း အဲလိုမ်ိဳးေနရာေတြ မလာပါဘူး၊ ကာစီႏိုရွိရာ ႏိုက္ကလပ္ရွိရာ သြားၾကမွာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတ ေတြ႔ၾကံဳဖူးတဲ့ လူျဖဴတခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပိုၿပီး ကပ္စီးနည္းလွတာကို သတိျပဳမိရေၾကာင္းပါ၊ သူတို႔အမ်ားစု ေျပာေနၾကတာက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးက ဥေရာပထက္ေတာင္ ပိုၿပီး တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားမွာ ေစ်းႀကီးေနေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ၊ တကယ္တမ္းၾကေတာ့ သူတို႔မသိတာက ရန္ကုန္ဆိုတာ ကိုပင္ေဟဂင္ေလာက္ကို စာရင္းထည့္ မတြက္ဘူး ဆိုတာပါ၊ ဒီလိုႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ေငြကိုေရလို သံုးသြားတဲ့သူေတြက သူတို႔လို လူျဖဴ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္း ရုပ္မ်ိဳးေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ခင္ဗ်၊ ျပင္သစ္ျပည္မွာ ဝီစကီ တပုလင္းကို သံုးေလး ငါးရာ ရွန္ပိန္တပုလင္းကို ငါးရာတေထာင္ ေကာ့ညက္တပုလင္း တေထာင္ဆိုၿပီး ပက္ကနဲ ဆိုသလို ေပးေသာက္ႏိုင္တဲ့ လူျဖဴဆိုတာက အေမရိကားကလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ ေအာ္စီတို႔ ဆြစ္တို႔ကလည္း မဟုတ္ပါဘူး၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ထဲက ေငြေတြက တရားဝင္သလား တရားမဝင္သလားေတာ့ မသိႏိုင္ ပါဘူး၊ ကိုင္လာတဲ့ ေငြထပ္ကေတာ့ မနည္းမေနာအျပင္ ဘဏ္ကဒ္ဆိုတာေတြနဲ႔ ရွင္းတာမ်ိဳး မေတြ႔ ရသေလာက္ပါ၊ ေခတ္သစ္သူေဌး ဆိုတာမ်ိဳးေတြ ထင္ပါရဲ႕၊

Add caption၁၅၆၀ ခုႏွစ္ လက္က်န္ Anne Hvides Gård ေရွးေဟာင္းအေဆာက္အဦနဲ႔ ဘုရားေက်ာင္း

Tåsinge ကၽြန္းကေန ေနာက္သံုးေလးငါးမိနစ္သြားၿပီး Svendborgsundbroen တံတားႀကီးကို ျဖတ္လိုက္ရင္ေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ေခတၱခဏနားမယ့္ Svendborg ၿမိဳ႕ကိုေရာက္ပါၿပီ၊ ဒီၿမိဳ႕က Fyn ေခၚ Funen ကၽြန္းရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆံုးၿမိဳ႕ပါ၊ လူဦးေရ ႏွစ္ေသာင္းေက်ာ္ ရွိပါတယ္၊ ႏွစ္ေပါင္း ၇၆၀ ေက်ာ္ၿပီျဖစ္တဲ့ ေစ်းၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ပါ၊ ၿမိဳ႕က သိပ္ၿပီးေတာ့ မႀကီးမားေပမဲ့ ၿမိဳ႕လယ္ ေစ်းရပ္ကြက္မွာ သမိုင္းဝင္ အေဆာက္အဦး တခ်ိဳ႕ကို ေတြ႔ရပါတယ္၊ Svendborg ၿမိဳ႕ဟာ ဂ်ာမဏီလူမ်ိဳး ဘိုင္ယန္ ျပည္နယ္သား ေတာ္လွန္ကဗ်ာဆရာႀကီး Eugen Berthold Friedrich Brecht ဘားေတာ့ဘရက္ (၁၈၉၈-၁၉၅၆) တေယာက္ ၁၉၃၃ ခုႏွစ္မွာ နာဇီတပ္ေတြရဲ႕ ရန္ေၾကာင့္ ျပည္ေျပးဘဝနဲ႔ ပထမဆံုး ေရာက္ရွိ ခိုလံႈခဲ့ရာၿမိဳ႕ပါ၊ ဒီၿမိဳ႕ကမွတဆင့္ ဆီြဒင္မွဖင္လန္ ေနာက္ဆံုး အေမရိက ထိေရာက္ေအာင္ေျပးခဲ့ရေတာ့တာပါ၊ အဲလိုဘဲ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဘားေတာ့ဘရက္တို႔လို ကိုယ့္တိုင္း ကိုယ့္ျပည္ကေနအေၾကာင္းေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ စြန္႔ခြာလာရၿပီး ဒီလိုလူသူနည္းပါလွတဲ့ ကၽြန္းေလးေပၚကို ေရာက္ရွိ ေနထိုင္ၾကတဲ့ သူေတြလည္း အခုအခါမွာ ေတာ္ေတာ္မ်ားလာလို႔ ေနပါၿပီ၊ အဲဒီထဲမွာ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးက ေရႊလူမ်ိဳးေတြလည္း ပါဝင္ေနပါၿပီ၊ အမ်ားအျပား လူစာရင္းမွာ မဝင္ေသးေပမဲ့ ဟိုေနရာတေယာက္ ဒီေနရာတေယာက္နဲ႔ေတာ့ တစတစမ်ားျပားလို႔လာေနပါၿပီ၊ ၈၈ ခုေနာက္ ေျပာင္းလဲခဲ့တဲ့ တိုင္းေရးျပည္ရာမ်ားေၾကာင့္ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြနဲ႔ စိမ္းလြန္းခဲ့တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လိုသာမန္လူတန္းစား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဥေရာပစကားမ်ားကို တလံုးမွမတတ္ဘဲနဲ႔ ေရာက္ရွိလာ ၾကတာမ်ားပါတယ္၊ ၂၀၀၀ ျပည့္ႏွစ္ေနာက္ပိုင္းကေန ၂၀၁၀ ခုေလာက္ထိ အဆက္မျပတ္ ဆိုသလို ေရာက္ရွိလာခဲ့ၾကရာက အခုေတာ့ တစတစ နည္းသြားပါၿပီ၊ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းျပည္မ်ားက ႏိုင္ငံေရး အေျခေနေတြေၾကာင့္ရယ္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ေရႊ႕ေျပာင္း အေျခစိုက္သူေတြ အေပၚထားတဲ့ မူဝါဒေတြ ေျပာင္းလဲသြားလို႔ရယ္ပါ၊ အဲဒီႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာ ေမြးဖြားခဲ့သူေတြ မလုပ္ခ်င္တဲ့ အလုပ္မ်ိဳးေတြကိုသာ လူစားထိုး လုပ္ကိုင္လာခဲ့ၾကတဲ့ ေရႊ႕ေျပာင္းအေျခစိုက္သူ အေရအတြက္ကလည္း လိုအပ္တာထက္ ပိုလွ်ံမ်ားျပား လာခဲ့တာကလည္း တေၾကာင္းေပ့ါ၊

ငါးအေရာင္းဆိုင္နဲ႔ ေရွးေဟာင္းေစ်းရံု

အင္တာနက္ အြန္လိုင္းေပၚက ဆိုရွယ္ မီဒီယာမ်ားကတဆင့္ ေတြ႔ဆံုသိရွိခဲ့ရတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ မိတ္ေဆြမိသားစုက ဒီၿမိဳ႕မွာ ေရာက္ရွိေနထိုင္ေနပါတယ္၊ သူကေတာ့ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးရဲ႕ ၁၉၉၀ ျပည့္လြန္ႏွစ္မ်ားဆီက လူႀကိဳက္မ်ားခဲ့တဲ့ သေဘၤာသားေလာကထဲမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ က်င္လည္ခဲ့ ဖူးတဲ့ သေဘၤာသားေဟာင္းတဦးပါ၊ အခုကေတာ့ သေဘၤာေနာက္ မလိုက္ေတာ့ဘဲ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံမွာ မိသားစုနဲ႔အတူတူ ေက်ာက္ခ်လို႔ ရပ္နားေနပါၿပီ၊ အဲဒီသေဘၤာသားေဟာင္းႀကီး ကိုေက်ာ္ေက်ာ္တို႔ရဲ႕ အိမ္မွာ မနက္စာ ေကၽြးေမြးဧည့္ခံ လိုက္တာေတြကေတာ့ ဒိန္းမတ္ရိုးရာအစားအစာ ဟင္းပေဒသာနဲ႔ မဟုတ္ပါဘူး၊ ဘဝရဲ႕ရရွိခဲ့တဲ့ အေျခအေနေတြအရသာ ႏိုင္ငံရပ္ျခားမွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျပာင္းေရႊ႕ ေရာက္ရွိအေျခစိုက္ ေနထိုင္ၾကရေသာ္လည္း ဗမာအစာသည္ဒို႔အစာ ဗမာစကားသည္ဒို႔စကားပါဘဲ၊

ေမာင္ရင္ငေတ တကယ္ေျပာတတ္တာကလည္း ဒီစကားတမ်ိဳးသာ ရွိတာပါ၊ တေန႔တေလေလာက္ ဗမာစကားနဲ႔ သတင္းေတြပလင္းေတြ အတင္းေတြ မေျပာရရင္ ဒါမွမဟုတ္ ငါးပိနဲ႔ ငံျပာရည္မ်ား မပါ ဘဲနဲ႔ ထမင္းစားလိုက္ရရင္ တခုခုကို လိုေနသလို ျဖစ္ရတာ ေမာင္ရင္ငေတ တေယာက္တည္းေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး၊ သေဘၤာသားေဟာင္း မိသားစုရဲ႕ ငရုတ္သီးငံျပာရည္ခ်က္နဲ႔ ၾကက္ဟင္းခါးသီးေၾကာ္ အပါအဝင္ ျမန္မာဟင္းေပါင္းစံုရဲ႕ ေကာင္းခ်က္ကေတာ့ ဒီကေန႔ ေရႊျပည္ေတာ္တလႊားမွာ ေခတ္စား ေနတဲ့ ၁၁၅ မိုင္က ဖီလ္းတို႔ မဟာရန္ကုန္ ေရႊၿမိဳ႕ေတာ္ႀကီးက ခိုင္ခိုင္ေက်ာ္တို႔ ေဇာ္ဂ်ီေဟာက္စ္တို႔ ထက္ပိုၿပီး သာမသာဆိုတာကေတာ့ အဲဒီဆိုင္ေတြကို မေရာက္ဖူးဘူး မစားဖူးဘူးလို႔ ေမာင္ရင္ငေတ မသိပါဘူး၊ ေသခ်ာေပါက္ေျပာႏိုင္တာ တခုကေတာ့ စားေကာင္းလြန္းလို႔ ဗိုက္ကျပည့္လို႔သာ ရပ္နား လိုက္ရေပမဲ့ ပါးစပ္ကေတာ့ စားေကာင္းေန စားခ်င္ေနတုန္းပါဘဲ ဆိုတာကိုပါ၊

ၿမိဳ႕အထြက္လမ္း

Svendborg ၿမိဳ႕တည္ရွိတဲ့ ဒိန္းမတ္လို Fyn အဂၤလိပ္လို Funen ျပင္သစ္လိုေတာ့ Fionie လို႔ေခၚဆို ၾကတဲ့ကၽြန္းကေတာ့ ဒိန္းမတ္ျပည္ရဲ႕ ဒုတိယအႀကီးဆံုး ကၽြန္းျဖစ္ၿပီး ဒိန္းမတ္ကၽြန္းဆြယ္ ကုန္းမႀကီးJylland ကၽြန္းနဲ႔ ဒိန္းမတ္ျပည္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ ကိုပင္ေဟဂင္ၿမိဳ႕တည္ရွိရာ Sjælland ကၽြန္းအၾကားမွာပါ၊ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရးအရ ဒိန္းမတ္ရဲ႕ အေနာက္ပိုင္းနဲ႔ အေရွ႕ပိုင္းေဒသေတြ ဆက္သြယ္ရာလမ္း ေပၚမွာ တည္ရွိေနသလို သမိုင္းေၾကာင္းအရ အေရးပါတဲ့နယ္ေျမပါ၊ ဒိန္းမတ္အေရွ႕နဲ႔ အေနာက္ပိုင္း ေပါင္းစည္းရာ နယ္ေျမပါ၊ ဒီနယ္ေျမ ဒီကၽြန္းေပၚမွာ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံနဲ႔ စကင္ဒီေနဗီးယားေဒသႀကီးရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္လံုးမွာ အေရးပါခဲ့တဲ့ နန္းေတာ္ေဟာင္းတခု ရွိေနတဲ့အျပင္ တကမၻာလံုးမွာရွိေနတဲ့ ကေလးသူငယ္ေတြအတြက္ ေခတ္သစ္ ကေလးစာေပေတြကို ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ ေရးျပသြားခဲ့တဲ့ ဟို႔ေဆးအန္ဒါဆင္ရဲ႕ ေမြးရပ္ေျမကလည္း ဒီကၽြန္းေပၚက ၿမိဳ႕ေတာ္ Odense ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီနန္းေတာ္ Egeskov Slot နဲ႔ ေရသူမေလး ပံုျပင္ဆရာႀကီး Hans Christian Andersen တို႔ရဲ႕ အေၾကာင္းေတြကိုေတာ့ ေနာက္တပတ္မွာ ဆက္လက္ၿပီး ေရးပါမယ္၊ သည္းခံခြင့္လႊတ္ၾကပါရန္၊

တေခတ္တခါက ေရႊသေဘၤာသားမ်ား အိပ္မက္မက္ခ့ဲၾကတဲ့ သေဘၤာလိုင္း

တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ျမန္မာသေဘၤာသားေဟာင္းႀကီးရဲ႕ အခုေနထိုင္ေနတဲ့ၿမိဳ႕ Svendborg ၿမိဳ႕႔မွာ ထင္ေပၚေက်ာ္ၾကားခဲ့တဲ႔ လုပ္ငန္းႀကီး တခုကေတာ့ A.P.Møller-Maersk Group ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ Maersk သေဘၤာလိုင္းပါဘဲ၊ ၁၉၀၄ ခုႏွစ္က စတင္ခဲ့တဲ့ ဒီသေဘၤာလိုင္းက အခုအခါမွာေတာ့ ကမၻာ့ကြန္တိန္နာသေဘၤာေလာကမွာ နာမည္အႀကီးဆံုး ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ လြန္ခဲ့တဲ့ ၁၉၈၀ ေက်ာ္ႏွစ္မ်ားဆီက ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ဘဝ စိတ္ကူး အိပ္မက္တခု ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပင္လယ္ကူး သေဘၤာသား ျဖစ္ရပါလို၏ အထဲမွာ Maersk သေဘၤာလိုင္းကလည္း အထင္ကရတခု ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ ဒီသေဘၤာသား ေလာကရဲ႕ ပင္ရင္းၿမိဳ႕တၿမိဳ႕ျဖစ္တဲ့ Svendborg ၿမိဳ႕မွာ ေမာင္ရင္ငေတ ဆံုခဲ့ရတာကလည္း ေရႊျပည္ေတာ္ရဲ႕ သေဘၤာသားေဟာင္းတဦး ျဖစ္ေနတာကလည္း အမွတ္တရပါဘဲ၊ အဲဒါေၾကာင့္ သူ႔ရဲ႕အိမ္မွာ သူတို႔ မိသားစု ေကၽြးေမြးဧည့္ခံတဲ့ မနက္စာ ထမင္းဝိုင္းကို အားရပါးရ စားခဲ့ရတာကို ေက်းဇူးတင္စြာျဖင့္ မွတ္တမ္းတင္လိုက္ရပါတယ္၊

(ဒုတိယေန႔ ဒုတိယပိုင္း Odense ၿမိဳ႕သို႔ … ဆက္ေရးပါအံုးမယ္)