ဟံသာ၀တီဦး၀င္းတင္ – အခ်ဳိးက် ကိုယ္စားျပဳမႈလား၊ အားေကာင္းေမာင္းသန္ ကိုယ္စားျပဳမႈလား
ဒီလိွဳင္း ၊ အတြဲ (၁) ၊ အမွတ္ (၃၀) မွ ျပန္လည္ ကူးယူေဖာ္ျပသည္
ၾသဂုုတ္ ၁၊ ၂၀၁၄
အရပ္ထဲ ဆူညံပူညံနဲ႔ ဘာသံေတြတုန္းဗ်။
တစ္ေန႔သား က်ဳပ္လည္း ဟိုဟာၾကား၊ ဒီဟာၾကား နားပူလာတယ္။ နီးရာလူလူကို လက္တို႔ေမးၾကည္႕မိတယ္။ သူ႔အေျဖက ဝါးတားတားပဲ။ ဘာတဲ႔။ အခ်ဳိးက်ကိုယ္စားျပဳ ေ႐ြးေကာက္ပြဲစနစ္ဆိုလား ဘာလား မသိပါဘူး။ ဂဃဏနေလး ေျပာစမ္းပါကိုယ္႔လူရဲ႕လို႔ ကြ်ဲၿမီးတိုသံနဲ႔ က်ဳပ္က မာန္မိတာေပါ႔။ သူက က်ဳပ္ကို ျပန္ေငါက္တယ္။
“ဟာ အဘကလည္း သူတို႔ဟာႀကီးက မေရမရာ၊ ဇေဝဇဝါ၊ ကေလကမာဗ်။ ကြ်န္ေတာ္လည္း ၾကားသေလာက္ ျပန္ေျပာရတာ”
“ဒါျဇင္႔ မင္းက ဘာလို႔ ကလီကမာလို႔ ေျပာႏိုင္ရတာလဲ”
“ဟာ အဘကလည္း နားပင္းကိုးကန္းလုပ္ျပန္ပါၿပီ။ ကလီကမာမဟုတ္ပါဘူး။ ဇေဝဇဝါအ႐ွိန္လြန္သြားလို႔ ကေလကမာလို႔ နေဘထပ္မိတာပါဗ်။ ေဆာရီး၊ ေဆာရီး” တဲ႔။
ဒါနဲ႔ က်ဳပ္လည္း ေတြးမိေတြးရာ လုပ္မိျပန္တာေပါ႔။
က်ဳပ္တို႔ ဒီခ်ဳပ္မွာ ဒီကိစၥကို လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္အစိတ္ေလာက္ကတည္းက စဥ္းစားခဲ႔ၾကဖူးသဗ်။ ဒီေန႔ အခ်ဳိးက်ႀကီးလို ကာလေပၚကိစၥ မဟုတ္ဘူး။
၁၉၈၈ စက္တင္ဘာ ၂၇ မွာ ဒီခ်ဳပ္ဖြဲ႕တယ္။ စက္တင္ဘာ ၃၀ မွာ ပါတီမွတ္ပံုတင္တယ္။ ေအာက္တိုဘာထဲမွာ ပါတီဗဟိုေကာ္မတီ ညီလာခံလုပ္တယ္။ ပါတီက ေအာင္ – စု – တင္ (ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ ေအာင္ႀကီး၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး) သံုးဦးစပ္ဆိုေတာ႔ တစ္ဖက္ ၁၄ ေယာက္စီနဲ႔ ဗဟိုေကာ္မတီ ၄၂ ေယာက္။ အဲဒီ ဗဟိုေကာ္မတီ ညီလာခံကို ဒီခ်ဳပ္အတြင္းေရးမႈးအဖြဲ႕ဝင္ ဗိုလ္မႈးႀကီးၾကည္ဟန္ရဲ႕ အိမ္မွာက်င္းပတယ္။ အင္းလ်ားၿမဳီင္လမ္းမွာ။
ညီလာခံမွာ ဗိုလ္မႈးခ်ဳပ္ေအာင္ႀကီးအုပ္စုက ဗိုလ္မႈးႀကီးခင္ညဳိက လာမယ္႔ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အခ်ဳိးက် ကိုယ္စားျပဳ ေ႐ြးေကာက္ပြဲစနစ္သံုးဖို႔ အဆိုတင္တယ္။ က်ဳပ္တို႔က ကန္႔ကြက္တယ္။ ဒါနဲ႔ PR ဆိုတာႀကီး ေလွ်ာေမြးျဖစ္သြားတယ္။ ဗာရာဏသီ မခ်ဲ႕လိုက္ႏိုင္ဘူး။
ဒီေန႔ ဒီအသံေတြညံလာျပန္တယ္။ သေဘာ႐ုိးနဲ႔လား၊ မေနာဆိုးနဲ႔လား။ အေတြးဥာဏ္နဲ႔လား၊ အေကြးအႀကံနဲ႔လား။ ေလွ်ာေမြးဆရာေတြပဲ ေျပာေရးသာပါလိမ္႔မယ္ထင္ပ။
ဒီလို ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြအၾကား၊ မဲဆႏၵ႐ွင္ျပည္သူေတြအၾကား မညီမညာျဖစ္ေလမယ္႔ ပီအာရ္ဆိုတာႀကီးက ဘယ္လိုတဲ႔တုန္း။ ႐ွင္းပါဦးဟဲ႔ လင္းပါဦးဟဲ႔ လုပ္မေနၾကနဲ႔။ အင္တာနက္တက္႐ွာ။ နည္းေတြ နာေတြ စနစ္ေတြ ဇယားေတြကလည္း သဗၺရနံေပါင္း ေသာင္းေျပာင္းေထြလာပါပဲဗ်ာ။ ႐ွာသာဖတ္ၾကပါေတာ႔။
ဒီစနစ္ရဲ႕ အခ်ဳပ္သေဘာကေတာ႔ တစ္မဲသာ တစ္ပြဲႏိုင္စနစ္ မေကာင္းဘူးဗ်ဳိ႕။ အပိုအလွ်ံမဲနဲ႔ အၾကြင္းအက်န္ခဲတဲ႔စနစ္ရယ္၊ စုေပါင္းစပ္ေပါင္း ေရာသမေမႊ စနစ္ရယ္၊ ႏွစ္ေက်ာ႔ျပန္စနစ္ရယ္ဆိုတဲ႔ စနစ္ေတြ ေကာင္းတယ္ဗ်ဳိ႕။
တစ္မဲသာ တစ္ပြဲႏိုင္စနစ္က ပါတီႀကီးစနစ္ကို တြန္းပို႔တယ္။ ဒီမိုကေရစီ အာဏာ႐ွင္စနစ္ကို ဖန္တီးၽႏိုင္တယ္တဲ႔။
အခ်ဳိးက် ကိုယ္စားျပဳစနစ္ကေတာ႔ အေ႐ြးခံရသူကို မဲမေပးတဲ႔ မဲဆႏၵ႐ွင္ေတြရဲ႕ လႊတ္ေတာ္တြင္းကိုယ္စားျပဳေနရာ ဖန္တီးႏိုင္တယ္တဲ႔။ လူနည္းစုေတြ၊ ပါတီငယ္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးပါဝင္မႈကို ဖန္တီးႏိုင္တယ္တဲ႔။
လြန္ခဲ႔တဲ႔ ႏွစ္ေပါင္း ၁၀၀ ေက်ာ္ ဗမာ႔ႏိုင္ငံေရးသမိုင္းမွာ အသံက်ယ္က်ယ္ ျမည္ဟည္းခဲ႔တဲ႔ ျပ႒ာန္းခ်က္တစ္ခ်က္႐ွိခဲ႔တယ္ဆို
က်ဳပ္တို႔ ဒီခ်ဳပ္မွာ ဒီသေဘာထား႐ွိခဲ႔တယ္။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ စတင္သေႏၶတည္ကတည္းက ဆိုပါေတာ႔။ ဘာေၾကာင္႔ က်ဳပ္တို႔ ဒီ သေဘာထားကို ကိုင္စြဲခဲ႔သလဲ။ ဗမာ႔သမိုင္းေၾကာင္းကိုၾကည္႕။ ကမၻာ႔ျဖစ္စဥ္ေတြ ျဖစ္ရပ္ေတြကိုၾကည္႕။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဖြဲ႕ဦးစကာလမွာ ဒီသမိုင္းအျမင္ ႐ွိသူ႐ွိတယ္။ မ႐ွိသူ မ႐ွိဘူး။ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္က သံုးစု သံုးစပ္ထားတာ။ အဲဒီကာလ မ်က္ေမွာက္ျပဳေနၾကရတာက စစ္တပ္ဗ်။ တိုင္းျပည္ကို သိမ္းပိုက္ထားတယ္။ စစ္တပ္ႀကီးက ၁၉၅၈ အိမ္ေစာင္႔အစိုးရလက္ထက္ကတည္းက ၾကံ႕ခိုင္ေရးအသင္းဆိုတာ ေထာင္ခဲ႔တယ္။ တစ္ေန႔ေသာအခါ စစ္တပ္နဖားၾကဳိးဆြဲမယ္႔ ႏိုင္ငံေရးပါတီႀကီးေထာင္ဖို႔ စိတ္ကူး႐ွိခဲ႔တယ္။ ဒါကို ဒီခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြထဲက ေဘာင္းဘီခြ်တ္ ပုဂၢဳိလ္ႀကီးေတြက ေနာေက်ေနေအာင္သိတယ္။
က်ဳပ္တို႔ကလည္း စစ္ႏိုင္ငံေရးရဲ႕ ကင္ဆာေရာဂါကိုသိတယ္။ အဲဒီအသိနဲ႔အတူ ျပည္သူ႔ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုႀက
ဒီေတာ႔ တခ်ဳိ႕ေခါင္းေဆာင္ေတြက ဒီခ်ဳပ္ကို စစ္ႏိုင္ငံေရးေလာင္းရိပ္ မိမွာပဲ။ ပါခ်ည္ပါခ်ဲ႕ ပါတီပဲ႔ေလးအျဖစ္နဲ႔ ပါတီစဥ္မီမွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ျမင္။ ဒါ႔ေၾကာင္႔ အနာဂတ္ႏိုင္ငံေရးမွာ အ႐ုိးအရင္းကိုက္ဘဝကို မွန္းတယ္။ သူတို႔အဖို႔ အခ်ဳိးက်ကိုယ္စားျပဳေ႐ြးေကာက္ပြ
ေခါင္းေဆာင္ပိုင္းတခ်ဳိ႕ကေတာ႔ ဒီမိုကေရစီ မိုးစင္စင္လင္းရင္ ဒီခ်ဳပ္ဟာ အင္အားႀကီးပါတီျဖစ္လာမယ္။ ပါတီႀကီးအင္အားနဲ႔ တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္မယ္။ ျပည္သူကို အက်ဳိးျပဳမယ္မွန္းတယ္။
ဒီလို မတူကြဲျပားတဲ႔ ႏိုင္ငံေရး အေျမာ္အျမင္၊ ႏိုင္ငံေရးယံုၾကည္ခ်က္၊ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းစဥ္ေတြရဲ႕ အားျပဳိင္ပြဲမွာ အခ်ဳိးက်ကိုယ္စားျပဳေ႐ြးေကာက္ပြ
လာျပန္ၿပီ ဒါႀကီးက။ ဘယ္ႏွယ္႔ ဘယ္ႏွယ္။ မိုးသီးလိုေၾကြ၊ မႈိေတြလိုပြင္႔လာျပန္ရတာလဲ။ မိုးေလဝသေတာ႔ မွန္ၾကပါေလရဲ႕ေနာ္။ ၂၀၁၀ တုန္းကေတာင္ ဘာသံမၾကား၊ ညာသံမၾကား၊ ၾကိတ္ဝါးျမိတ္ကစားေနခဲ႔ၾကတာ မဟုတ္လား။
စစ္စစ္မွန္မွန္ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံေရးမွာ ပိစိညွက္ေကြး ပါတီေသးေသးေတြလည္း စားက်က္မေပ်ာက္ပါဘူး။ လႊတ္ေတာ္ျပင္ပႏိုင္ငံေရးမွာ ေကာင္းေကာင္းႀကီး ‘ပေလး’ (ပါဝင္လႈပ္႐ွားကစား) ႏိုင္မွာပါ။
လႊတ္ေတာ္ထဲ ဝင္ခ်င္သပဆိုရင္ေတာ႔လည္း ကိုယ္႔အဖြဲ႕ကိုယ္ ဝဝၿဖဳိးၿဖဳိး အလွတိုးေအာင္ ႀကဳိးစားစည္း႐ုံးၾကရမွာေပါ႕ေလ။
ငယ္ေသာ္လွ၏ဆိုတဲ႔ စကား႐ွိတယ္။ ငယ္ရင္လွတယ္တဲ႔။ က်ဳပ္ကေတာ႔ ငယ္ေသာ္လည္းလွ၏ လို႔ စကားျပင္ခ်င္တယ္။ ငယ္ေပမဲ႔လည္း လွတာပါပဲလို႔ ဆိုလိုတာပါ။ မွန္ကန္တဲ႔ ဒီမိုကေရစီလူ႔ေဘာင္မွာ မွန္ကန္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္တတ္ဖို႔ပဲ လိုပါတယ္။ မွန္ကန္တဲ႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ျပည္သူကို မွန္မွန္ကန္ကန္ အလုပ္အေကြ်းျပဳႏိုင္မွာပါပဲ။
ေျပာစရာေတြ က်န္ေသးသဗ်။
ပါတီႀကီးလႊမ္းမိုးမွာစိုးသတဲ႔လာ
ပီအာရ္ပေရာဟိတ္ေတြကသာ လူနည္းစုတို႔၊ တိုင္းရင္းသားတို႔၊ အမ်ဳိးသမီးတို႔ကို မစားရဝခမန္း ျမႈဆြယ္ေနၾကတာ။ တိုင္းရင္းသားပါတီတခ်ဳိ႕က ေခါင္းခါေနၾကပါေပါ႔လား။
ဒီ ပီအာရ္ဆိုတဲ႔ စနစ္က ေကာက္သင္းေကာက္ ေ႐ြးေကာက္ပြဲစနစ္ဗ်။ ဒီေတာ႔ ပါတီေတြ မ်ားမ်ားႀကီးေထာင္၊ တစ္ေကာင္တစ္မဲဆိုသလို ပါတီေျပာက္ေသာက္က မဲၾကြင္းမဲက်န္ေတြ စုၿပီးေကာက္သင္းေကာက္လိုက္ရင္ အမတ္တစ္ေယာက္စာေလာက္ေတာ႔ ရေကာင္းရႏိုင္မွာေပါ႔။
ဒီေတာ႔ ပါတီေတြ မႈိလိုေပါက္ေအာင္ ဖြဲ႕ၾကလိမ္႔မေပါ႔။
– အမ်ဳိအဆို႔ သဲသဲမဲမဲညီတဲ႔ ခ႐ုိခ႐ုိ႕ရဲရဲနီနီပါတီ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေပၚေတာ္မူၾကလိမ္႔မေပါ႔။
– အုပ္ထုပ္ခိုးမယ္႔ က်ဳပ္တို႔အမ်ဳိးပါတီ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေပၚေတာ္မူၾကလိမ္႔မေပါ႔။
– ေနရာတကာ ျပည္႐ြာေျမခြာတဲ႔ ေ႐ႊမသာပါတီ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေပၚေတာ္မူၾကလိမ္႔မေပါ႔။
– ဇြတ္ဝါးမယ္႔ ဖြတ္က်ားပါတီ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေပၚေတာ္မူၾကလိမ္႔မေပါ႔။
– မသတီစရာ ကလီကမာ၊ ဒီဗမာပါတီ ဆိုတာမ်ဳိးေတြ ေပၚေတာ္မူၾကလိမ္႔မေပါ႔။
ကိုင္း …… ကိုင္း မၾကားဝံ႔မနာသာေတြ ေတာ္တန္တိတ္ၾက။
ဒီလို မျဖစ္ညစ္က်ယ္ စနစ္သစ္ဆိုတာရယ္ေတြကို ဖယ္ၾကကြဲ႕၊ ဖယ္ၾက။ ေစာလြန္းေသးသကြဲ႕။ အခ်ိန္တန္ေတာ႔မွ ႏြားပိန္ေတြ ကန္ၾကေပါ႕ကြယ္႐ို႕။
မေအာင္႔ႏိုင္ၾကဘူးတဲ႔လား။ မေစာင္႔ႏိုင္ၾကေတာ႔ဘူးတဲ႔လား။ ဒီလိုဆို ၾကဳိတင္မဲဆိုတာေတြပိုင္တဲ႔ မဲသူေဌးႀကီးေတြဆီသြား၊ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္ရလိုရျငား မဲ မာဒဂၤ လုပ္ေခ်ၾကကြဲ႕။ ဒါမွမဟုတ္လည္း အမ်ဳိးအမည္မမွန္တဲ႔ အဖိုးျပည္တန္ ၂၅ ရာခိုင္ႏႈန္းမဲေတြကို သိမ္းက်ဳံးပိုင္စိုးတာ္မူတဲ႔ ရဲေဘာ္ႀကီးေတြထံ မဲ အလႈခံ ခ်ီတက္ၾကေပေရာ႔ကြဲ႕။ ။
ဟံသာဝတီ ဦးဝင္းတင္
ဒီလိွဳင္း ၊ အတြဲ (၁) ၊ အမွတ္ (၃၀)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ