ေမာင္ရင္ငေတ – (ပီေရေနးေတာင္တန္းေပၚက စမ္းေရစီးသံ)

ငါ့ ရင္ထဲမွာ ဧရာဝတီ
(ပီေရေနးေတာင္တန္းေပၚက စမ္းေရစီးသံ)
ေမာင္ရင္ငေတ၊ ဇြန္ ၁၈၊ ၂၀၁၄

ေမခနဲ႔မလိခ ျမစ္ဆံုကို ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ျမင္ရပံု (Photo Google)

ခ်စ္ရပါေသာ ဧရာဝတီေရ

မင္းလည္း ခုတေလာ မ်ိဳးေစာင့္မလား ဂိုးေစာင့္မလား ေပါင္းမယ္ ေျပာင္းမယ္ ျပင္မယ္ ဖ်က္မယ္ ႏွစ္လံုးေတြ သံုးလံုးေတြ ဂဏန္းလံုးေတြ ၾကားမွာ နစ္ေမ်ာရင္း မြန္းၾကပ္လို႔ ေနမယ္ထင္တယ္၊

လက္မွတ္ထိုးပြဲေတြ ၿခိမ့္ၿခိမ့္သည္း က်င့္ပသံေတြလည္း ၾကားေနရတယ္၊

လက္မွတ္ထိုးပြဲေတြၿပီးရင္ လက္သီးထိုးပြဲေတြေတာ့ မျဖစ္လာပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းမိပါတယ္၊

ဘယ္လိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ .….. အဲ ေျပာရင္းဆိုရင္းနဲ႔ ညႀကီးသန္ေခါင္ ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္ ထေသာင္းက်န္းတဲ့ လူမိုက္ဂိုဏ္းတဂိုဏ္း အေၾကာင္းက ဟိုးေလးတေၾကာ္ ေပၚလာျပန္ပေကာကြ၊

ငါတို႔ကေတာ့ ႏိုင္ငံေပ်ာက္ေနတဲ့ေကာင္ဆိုေတာ့ သတင္းေတြ အတင္းေတြ နားေထာင္ရံုေပ့ါကြာ၊ ဘာအဖြဲ႔ ညာအဖြဲ႔ဆိုတာေတြကိုလည္း ဘယ္ေသာအခါမွ ဝင္ထားတာ မဟုတ္ဘူးေလ၊ ကိုယ္ထင္ရာျမင္ရာေလးေတြကို အြန္လိုင္းေပၚေဖ့ဘုတ္ေပၚမွာ ဖတ္မွတ္ေရးတာေတာ့ ရွိတာေပါ့၊

အဲဒီေတာ့ အားေနတဲ့အခ်ိန္ အစဥ္ေျပရင္ ….. ေရာက္ဖူးဖူး မေရာက္ဖူးဖူး ခရီးသြားခ်င္တဲ့ ေရာဂါေၾကာင့္ ခရီးေတြေတာ့ သြားျဖစ္ပါတယ္၊

သြားျဖစ္တဲ့ ခရီးေတြမွာ ေတြ႔ခဲ့ၾကံဳခဲ့ရ တိုက္ဆိုင္မိခဲ့ရတာေလးေတြကို မင္းတို႔ကို လြမ္းမိတာေၾကာင့္ အလြမ္းေျပ အတိုအစ စာေလးေတြ ေရးမိရတာေပါ့၊

ေနရတာက ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးရဲ႕ ဆင္ေျခဖုန္းမွာ ဆိုေတာ့လည္း ရြာေလးေတြ ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ျမစ္ေတြ ေခ်ာင္းေတြ အနားေရာက္ရင္ စိတ္ခ်မ္းသာမိရတာေပ့ါကြာ၊ မဟုတ္လား၊ လူတိုင္း လူတိုင္းကေတာ့ ေတာေတာင္ေရေျမ သဘာဝဆန္တာေတြကို ႀကိဳက္ၾကတာပါကြာ၊

ဒါေပမယ့္ ငါ့ဝမ္းပူဆာ မေနသာလို႔ စားေရးေသာက္ေရး ေနေရးထိုင္ေရးတြက္ လုပ္ၾကကိုင္ၾကရာက အဲဒီကေန တဆင့္တက္ၿပီး လိုအင္ဆႏၵေတြက ပိုကဲလာလို႔ သဘာဝကို သဘာဝမဆန္ေတာ့ေအာင္ သဘာဝပ်က္စီးေအာင္ လုပ္လာၾကတဲ့သူေတြ တခ်ိဳ႕ရွိလာရတာေပ့ါ၊

အဲလို လူမ်ိဳးေတြ ပိုမ်ားမလာေအာင္ေတာ့ လုပ္ရမွာ ေျပာရမွာ မင္းတို႔ ငါတို႔မွာ တတ္ႏိုင္သေလာက္ တားစီးၾကဖို႔ တာဝန္ရွိၾကတာေပ့ါကြာ၊

ေတာင္တန္းေတြေပၚက စီးဆင္းလာတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးမ်ား (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ငါ အခုတေခါက္ ေရာက္ခဲ့တာက ငါ ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ေနရာေတြမွာ အထူးျခားဆံုး ေဒသလို႔ ေျပာရင္ ရတယ္ကြ၊ Pyrenees Mountains ပီေရေနးဆိုတဲ့ ေတာင္တန္းေပ့ါ၊ ျပင္သစ္လို Pyrénées လို႔ေရးၿပီး စပိန္လိုေတာ့ Pirineos ကာတာလန္စကားနဲ႔ဆိုရင္ Pirineus လို႔ ေရးတာကြ၊ ထူးျခားတာေတြကေတာ့ ….. ျပင္သစ္နဲ႔ စပိန္ဆိုတဲ့ ဥေရာပ ႏိုင္ငံႀကီးႏွစ္ခုကို ပိုင္းျခားထားတဲ့ ေတာင္တန္း၊ အတၱလန္တစ္သမုဒၵရာနဲ႔ ေျမထဲပင္လယ္ရဲ႕ အလယ္မွာ ရွိေနတဲ့ေတာင္တန္း၊ ေတာင္တန္းရဲ႕ အလယ္ေခါင္ မက်တက် ေတာင္ၾကားေတြထဲမွာ အန္ဒိုရာဆိုတဲ့ ႏိုင္ငံေလးတႏိုင္ငံ ရွိေနတာ၊ မင္းတို႔ဆီက ခ်င္းျပည္နယ္မွာလိုဘဲ တေတာင္ျခားသြားရင္ စကားေတြ မတူတာမ်ိဳးေတြ ၊ ေနာက္ၿပီး ေတာင္က်ေခ်ာင္းေလးေတြ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြက စမ္းေရစီးသံေတြ ညံေနတဲ့ေနရာ၊ အဲဒီ စမ္းေရစီးသံကေတာ့ ဘာ ညံေနသလဲ မေမးနဲ႔ကြ၊ ငါ ေရာက္သြားတဲ့ ညမွာ ေပ့ါ၊

ငါလည္း ေတာ္ေတာ္နဲ႔ အိပ္မေပ်ာ္ဘူး၊ ငါနဲ႔ အတူလာတဲ့ သူေတြကေတာ့ အခန္းတံခါးပိတ္ တခူးခူး တေခါေခါ ျဖစ္ေနၾကၿပီေပ့ါ၊ ငါကေတာ့ ကြန္ျပဴတာဖြင့္ တေနကုန္ရိုက္လာခဲ့တဲ့ ဓါတ္ပံုေတြကူးထည့္၊ ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ဖြင့္ၾကည့္ ….. ၿပီးေတာ့လည္း အိပ္လို႔က မေပ်ာ္ျဖစ္ေတာ့ …..
ပီေရေနးေတာင္တန္းေတြၾကား တည္းခိုရာအခန္းက ျမင္ရတဲ့ လြမ္းစရာျမင္ကြင္း (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီေတာ့ ငါလည္း အိပ္မရတဲ့ အတူတူ မထူးဘူးဆိုၿပီး ….. ငါတို႔တည္းတဲ့ အိမ္ခန္းရဲ႕ ဧည့္ခန္းကေန ဝရံတာထြက္ထိုင္ …..

အခြန္ေကာက္တာမရွိတဲ့ ႏိုင္ငံဆိုေတာ့ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ဝယ္လာတဲ့ …..

ႏိုင္ငံျခားအရက္ မကၠစီကိုကလာတဲ့ Tequila တကီလာ အရက္ပုလင္းေလးဖြင့္ …..

(တပုလင္းမွ ငါးယူရိုေက်ာ္ေပးရတာ ဥေရာပ ဘယ္ေနရမွာမွ မရႏိုင္တဲ့ေစ်း ေနာ့ … ေျပာရင္ ယံုမွာ မဟုတ္ဘူး၊ စီးကရက္ေစ်းကလည္း တကာတြန္းမွ ယူရို ၃၀ ေက်ာ္ကြ)

တပက္ႏွစ္ပက္ ေသာက္ရင္း …..

စီးကရက္ေလး မီးညွိ ရိႈက္ခါဖြာရင္း …..

စမ္းေရစီးသံေတြကို နားေထာင္ရင္း …..

ညရဲ႕အလွ ညရဲ႕သဘာဝ (လသာည မဟုတ္ေပမယ့္ လမ္းမီးေရာင္ေတြေအာက္မွာ)

ေတာႀကီးေတာင္ႀကီးရဲ႕ လတ္ဆတ္တဲ့ အနံ႔ေတြ ေလေအးေအးေတြကို ခံစားေနမိတာေပ့ါကြာ၊

အခန္းတံခါးေတြ ပိတ္ထားရင္ အသံလံုေနလို႔ ဘာမွ မၾကားရေပမယ့္၊ ဝရံတာ ထြက္ထိုင္ေတာ့ကြာ တိတ္ဆိတ္ေနတဲ့ ပါတ္ဝန္းက်င္ အေမွာင္ထုၾကားထဲမွာ အဲဒီ ေတာင္က်ေခ်ာင္းေပ့ါ ေခ်ာင္းသာသာ ျမစ္ဆီက ေရစီးသံေတြက ေတာ္ေတာ္ကို က်ယ္က်ယ္ၾကားေနရတယ္ကြ၊

ငါလည္း ေအးေအးနဲ႔ ေကြးၿပီး စမ္းေရစီးသံေတြကို စာသားမပါတဲ့ သီခ်င္းတပုဒ္လို နားေထာင္ေနမိ တာေပ့ါကြာ၊ Tequila တကီလာေလးလည္း တပက္ႏွစ္ပက္ေလာက္ အခ်မ္းလံုရံုေပါ့၊ ဧရာဝတီေရ မင္းက ငါ့ကို ဇိမ္ခံတယ္လို႔ေတာ့ မစြပ္စြဲပါနဲ႔ကြာ၊ ငါတို႔ ဆင္းရဲသားေတြလည္း တခါတေလေတာ့ ႏွပ္ခ်င္တာေပ့ါ ေနာ့၊

မင္းကြာ ေသခ်ာ နားေထာင္ ၾကည့္၊ အဲဒါေတြ ငါ အပိုေျပာတာ မဟုတ္ဘူးေနာ္၊

အဲလို တိတ္ဆိတ္ အခ်ိန္မွာ အဲလို စမ္းေရစီးသံေတြကို နားေထာင္ၾကည့္၊

ငါသာ ဗမာစာကို ေကာင္းေကာင္းေရးတတ္ခဲ့ရင္ ျမင့္ေမာင္ေမာင္တို႔ ၿငိမ္းေက်ာ္တို႔ ေမာင္သာရတို႔ မင္းလူတို႔ ေမာင္သာျပည့္တို႔ ထိုင္ငိုသြားေလာက္တယ္၊ ေတာင္တန္းေတြက ေလးဖက္ေလးတန္ ကာရံထားေတာ့ ျပန္ရိုက္ခတ္လာတဲ့ အဲဒီ ေရစီးသံေတြက တစတစ ညနက္လာေလ ပိုလို႔ပိုလို႔ က်ယ္လာေလ ထင္ရတယ္ကြ၊ ေႏြဦးရာသီဆိုေတာ့ အပူခ်ိန္ေတြ ျမင့္တက္လာတာေၾကာင့္ ေတာင္တန္းေတြေပၚက ဆီးႏွင္းေတြ

အရည္ေပ်ာ္ၿပီးလာခ်ိန္ ႏွင္းေပ်ာ္ေရေတြ အဆက္မျပတ္ စီးဆင္းခ်ိန္ေပ့ါ၊ အဲလို ေခ်ာင္းသာသာေျမာင္းသာသာ ေတာင္တန္းေပၚက စမ္းေရေတြက ျမင့္ရာကနိမ့္ရာကိုစီးဆင္း ျမစ္ဆိုတာေတြနဲ႔ ေပါင္းဆံု ေနာက္ဆံုးေတာ့ ပင္လယ္ေတြ သမုဒၵရာေတြနဲ႔ ေပါင္းဆံုေပ့ါကြာ၊ သဘာဝေပ့ါ၊ သဘာဝေတြရဲ႕ အစေနရာမွာ အဲဒီ သဘာဝကို ေတြးရင္း ေတြရင္းနဲ႔ေပ့ါ၊

ေနာက္ေတာ့ ငါလည္း မခံစားႏိုင္ေတာ့တာနဲ႔ ….. အိပ္ခ်င္တာလည္း ပါတာေပ့ါကြာ …..

လက္က်န္ ဖန္ခြက္ကိုေမာ့ အိပ္ရေတာ့တာေပ့ါ၊ ဒါေတာင္မွ အိပ္မက္ထဲမွာ ပါလာေသးတယ္ ေနာ္၊

အခ်စ္အေၾကာင္းေတြေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး၊ စမ္းေရစီးသံေတြၾကားမွာ ေပၚလာတဲ့အသံေတြေပါ့၊

တမလြန္ဘဝက ငါ့ရဲ႕အေဖနဲ႔ ငါ့သူငယ္ခ်င္းတခ်ိဳ႕ရဲ႕ အသံေတြေပ့ါ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာတဲ့ ….. အခ်ိန္နဲ႔ ေနရာမွာ အိပ္မက္မက္ေတာ့ သူတို႔ေတြရဲ႕ အသံေတြကလည္း ၿငိမ္းခ်မ္းသာယာသံေတြပါ၊

Pirineus (ca) Pirineos (es) Pyrénées (fr) (Photo Google)

အဲဒီ ငါအခုေရာက္ေနတဲ့ ပီေရေနးဆိုတဲ့ေတာင္တန္းက ပ်မ္းမွ်ျခင္း အျမင့္ေပက ငါးေထာင္ေလာက္ ရွိမယ္ထင္တယ္၊ အျမင့္ဆံုေတာင္ဆိုတဲ့ Pic d’Aneto (Pico Aneto) ေတာင္ကေတာ့ အျမင့္ေပ တေသာင္းတေထာင္ေက်ာ္ ရွိတယ္တဲ့၊ မင္းရဲ႕ အခ်စ္ဆံုးေသာ ေရာင္းရင္းႀကီး ခါကာဘိုရာဇီထက္ တဝက္နီးပါးေလာက္ နိမ္႔တာေပ့ါကြာ၊ ခါကာဘိုရာဇီက ေပ တေသာင္းကိုးေထာင္ေက်ာ္ ျမင့္တယ္ ဆိုၾကတယ္မွလား၊ အဲဒီ ပီေရေနးေတာင္တန္းႀကီးက အေနာက္ဘက္ဆံုး Cabo Higuer (Cape Higuer) အငူကေန အေရွ႕ဘက္ဆံုး Cabo de Creus (Cap de Creus) အငူထိကို ကားလမ္းအတိုင္း သြားရင္ေတာ့ ကီလိုမီတာ ေလးရာေက်ာ္ ငါးရာနီးပါးေလာက္ ရွိမွာေပ့ါ၊ အေျဖာင့္တိုင္းရင္ေတာ့ ၃၀၅ ကီလိုမီတာ

ရွိတယ္ဆိုဘဲ၊ အဲဒီလို အတိ္ုင္းအထြာေတြက တိတိက်က်ေတာ့ ဘယ္လိုမွ ေျပာလို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ငါထင္မိတယ္၊ မင္းတို႔ေနတဲ့ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးနဲ႔ ငါေရာက္ေနတဲ့ ျပင္သစ္ျပည္ရဲ႕ အကြားအေဝးကို အီဖယ္ေမွ်ာ္စင္ ေပၚမွာ ေရးထားတာရွိတယ္၊ ငါတို႔ေရာက္ခါစ ေလးငါးႏွစ္ကေတာ့ ကီလိုမီတာ ၈၈၉၈ ကြာေဝးတယ္ ဆိုၿပီး ေရးထားတယ္၊ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ငါသတိထားလိုက္မိတဲ့ အခ်ိန္မွာေတာ့ အလံပံုက ေျပာင္းသြားသလို အကြာအေဝးလည္း ၈၉၉၈ ကီလိုမီတာ ျဖစ္သြားတယ္ကြာ၊ ဘယ္လိုမ်ိဳး ကရိယာ ေတြနဲ႔မ်ား တိုင္းၾကတာၾကသလဲေတာ့ ငါလည္းမသိဘူးကြာ၊

အဲဒါ ငါတခါ မိုးမခမွာ ေရးဘူးတယ္ကြ၊ ႏွစ္ ၈၅၀ ျပည့္ ေနာ့ထ္ရ္ဒမ္ဘုရားေက်ာင္း ေခါင္းစဥ္နဲ႔ေပ့ါ၊ ေရာ့ အဲဒီမွာ http://moemaka.com/archives/30185 မင္းဖတ္ၾကည့္ပါအံုး၊

ႏွင္းေပ်ာ္ေရေအးတို႔ စီးဆင္းလာၿပီးေနာက္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

အဲဒီ ပီေရေနးေတာင္တန္းေတြေပၚ ငါေရာက္သြားခဲ့တာ ေႏြဦးရာသီဆိုေတာ့ ႏွင္းမ်ားမ်ားေတာ့ မရွိေတာ့ဘူးေပ့ါ၊ အပင္ေတြကေတာ့ စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ့ အရြက္ေတြ အဖူးေတြ အပြင့္ေတြနဲ႔ေပါ့၊ ႏွင္းခဲေတြ ေပ်ာ္ရာကေန တိုးေခြ႔ စီးဆင္းလာတဲ့ စမ္းေရေတြကေတာ့ ေနရာအႏွံ႔ အမ်ားအျပားမွာ

ေျမာင္းသာသာ ေခ်ာင္းသာသာ ပံုစံမ်ိဳးေလးေတြ ေတြ႔ရတာေပ့ါကြာ၊

ေႏြဦးရာသီ ႏွင္းေပ်ာ္ေရတို႔ ဒလေဟာ စီးဆင္းေနတဲ့ ေျမာင္းေသးေသးကစ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေတာင္ေပၚကေန ျမင့္ရာက နိမ့္ရာကို သူ႔လမ္းသူရွာၿပီး စီးဆင္းလာတဲ့ ႏွင္းေပ်ာ္ေရေအးေတြဟာ တခုနဲ႔တခု ေပါင္းေတြ႔ဆံုခဲ့ၿပီးေနာက္ ေျမာင္းေသးေသး ေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြ ျဖစ္လာတာေပ့ါ၊ ေနာက္ေတာ့ သူတို႔ အန္ဒိုရာ အေနနဲ႔ေတာ့ ျမစ္ေပ့ါ၊ Gran Valira ဆိုတဲ့ ျမစ္ႀကီးမဟာေပ့ါကြာ။ တကယ္ကေတာ့ အန္ဒိုရာၿမိဳ႕ေတာ္ကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းသြားတဲ့ ျမစ္ပိစိေလးပါ၊ တကယ့္ကို ျမစ္ပိစိေလးပါကြာ၊ ဟိုဘက္ကမ္း ဒီဘက္ကမ္း ခဲတပစ္ေတာင္ မရွိတတ္ပါဘူး၊ ေႏြရာသီဆိုေတာ့ ႏွင္းေပ်ာ္ေရေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေရစီးသံ ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ စီးတယ္ေပ့ါ၊

ငါတို႔ မင္းတို႔ဆီက ေရႊစက္ေတာ္က မန္းေခ်ာင္းလို ေရကၾကည္လင္ၿပီး ေရေအာက္က ေက်ာက္တံုး ေလးေတြကိုပါ ျမင္ေနရတာမ်ိဳးကြ၊ ျမစ္ဆိုၿပီး ေမာ္ေတာ္ေလးေတြ ေလွကေလးေတြ သြားဖို႔မေျပာနဲ႔ စကၠဴေလွေလာက္ေတာင္မွ သြားလို႔မွ ရပါ့မလားဘဲ၊ မင္းေသခ်ာ စဥ္းစားၾကည့္ေလကြာ၊ ဒီလိုႏိုင္ငံပိစိေလးက ျမစ္ပိစိေလးကို သူတို႔က ဒီလိုထားတာကြ၊ ဒီလိုထားတယ္ဆိုလို႔ တခမ္းတနားလား ဆိုေတာ့လည္း မဟုတ္ဘူးကြ၊

သူတို႔ဟာသူတို႔ သက္ဆိုင္ရာ တာဝန္ခံသူေတြက လုပ္ရိုးလုပ္စဥ္အတိုင္း ထိမ္းထိမ္းသိမ္းသိမ္း ေစာင့္ေရွာက္ထားတာမ်ိဳးပါ၊ တကူးတကႀကီး ဘာလုပ္ရမယ္ ညာလုပ္ရမယ္ မဟုတ္ဘူး၊ လုပ္စရာရွိတာကို လုပ္သင့္သေလာက္ တာဝန္ခံသူက လုပ္သြားတာပါကြာ၊ အက်ယ္ ခဲတပစ္သာ မကေသးဘူး၊ အရွည္ကလည္း မိုင္ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္သာ ရွည္တာေလ၊ အဲဒါကို ငါကမင္းတို႔နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ျပခ်င္တာ၊ သူတို႔က သူတို႔ပိုင္ဆိုင္တဲ့ အဲဒီျမစ္ပိစိေလးကို အေရးထား တတ္ၾကပံု ျမစ္ပိစိေလးကို သူတို႔ တန္ဖိုးထား တတ္ၾကပံုေတြကိုေပ့ါ၊

ေျမာင္းေသးေသးနဲ႔ ေခ်ာင္းေသးေသး ဆံုဆည္းၿပီးေနာက္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

မင္းရဲ႕ အတိုင္းအတာနဲ႔ ဆိုရင္ေတာ့ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ၾကေရာေပ့ါ၊ မင္းက အရွည္ ၂၁၇၀ ကီလိုမီတာ မိုင္နဲ႔ဆိုရင္ ၁၃၄၈ မိုင္ ရွည္တယ္လို႔ ေရးၾကတယ္ေလ၊ မင္းရဲ႕အက်ယ္ကလည္း ျမစ္ႀကီးနားနားမွာတင္ ကိုက္ငါးရာေလာက္ က်ယ္ေနၿပီလို႔ ဆိုၾကတယ္၊ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕နားေရာက္လာေတာ့ မင္းရဲ႕အက်ယ္က ႏွစ္မိုင္နီးပါ က်ယ္လာတယ္လို႔ ေရးထားတာကို ငါ ဖတ္ဖူးတယ္၊ (ျမစ္တျမစ္ရဲ႕ အက်ယ္က ဘယ္ေလာက္ အတိုင္းအတာထိ က်ယ္သင့္သလဲ အဲဒါ ငါ သိခ်င္မိတာပါ၊) ဗန္းေမာ္အနီး ဆင္ဘိုရြာမွာရွိတဲ့ ပထမျမစ္က်ဥ္းက ကိုက္ငါးဆယ္ဘဲ က်ယ္တာ၊ မင္းရဲ႕ အက်ဥ္းဆံုးေသာ ေနရာလို႔ ေျပာၾကတယ္၊ မင္းရဲ႕ ျမစ္က်ဥ္းသံုးခုက ျမစ္ႀကီးနားနဲ႔ ေရႊဘိုၿမိဳ႕ ၾကားမွာရွိတာေနာ္၊ စတုတၳျမစ္က်ဥ္းကေတာ့ ငါ ခဏခဏ ေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ ျပည္ၿမိဳ႕နားမွာေပ့ါကြာ၊

ငါတို႔ရဲ႕ သမိုင္းမွာ မင္းနဲ႔ မပတ္သက္ခဲ့သူ ရာဇဝင္ထဲက ဘုရင္ေတြေကာ …..

ငါတို႔လို သာမန္ေကာင္ေတြေရာေပ့ါ ….. ဘယ္သူေတြမ်ား ရွိခဲ့လို႔လဲ၊

ငါတို႔ ေရႊျပည္ေတာ္သားေတြရဲ႕ ၆၀ ရာခိုင္ႏႈန္းေက်ာ္က မင္းနဲ႔ ပတ္သက္ခဲ့တဲ့သူေတြ မဟုတ္လား၊ မင္းရဲ႕ ေရကိုေသာက္ မင္းရဲ႕ေရကိုခ်ိဳး မင္းနဲ႔ ခရီးေတြ သြားခဲ့ၾကသူေတြခ်ည္းပါ၊

ဤကဲ့သို႔ေသာ ၿမိဳ႕ရြာနေဘးက စမ္းေခ်ာင္းေလးမ်ား (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဤကဲ့သို႔ေသာ ၿမိဳ႕အလယ္ေခါင္က စမ္းေခ်ာင္းေလးမ်ား (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဤက့ဲသို႔ေသာ ေတာထဲေတာင္ထဲက ျမစ္ခပ္ေသးေသးမ်ား မ်ားစြာ မ်ားစြာ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

သူတို႔ေတာင္မွ သူတို႔ ျမစ္ပိစိေလးကို ဒီလို တန္ဘိုးထားတတ္ၾကရင္ ….. ငါတို႔က ငါတို႔ရဲ႕ ခ်စ္လွစြာေသာ မင္းကို ဘယ္လိုမ်ိဳး ဘယ္ေလာက္နဲ႔ တန္ဘိုးျဖတ္ႏိုင္မွာလဲ၊ ေအးကြာ ဒါေပမယ့္ ….. ကြာ ….. ဧရာဝတီေရ ….. မင္းတို႔ ခ်င္းတြင္းတို႔ကို မေျပာနဲ႔ ေမခတို႔ မလိခတို႔ကို ထည့္မေျပာနဲ႔ကြာ၊ တျခားလူမသိသူမသိ ေဒသခံေတြေလာက္သာသိၾကတဲ့ တန္ဖိုးျဖတ္ မရႏိုင္တဲ့ ေခ်ာင္းကေလးေတြ ေျမာင္းကေလးေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာကြ၊ ေရနံေခ်ာင္းက ငါ့ရဲ႕ညီမဝမ္းကြဲေတာ္တေယာက္ ကယားျပည္နယ္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔ ေရာက္ေနတုန္း အမွတ္တရ ငါ့ဆီကို ေဖ့စ္ဘြတ္ခ္ကတဆင့္ ဟိုတေလာက ပို႔လာတာ၊ ဓါတ္ပံုတပံု၊ “ ပြန္ေခ်ာင္း ” တဲ့၊ ေဘာ္လခဲၿမိဳ႕နားမွာ ရိုက္ထားတာတဲ့၊ ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာေတာ့ ပြန္ေခ်ာင္းကို Nam Pawn River လို႔ အမည္ေရးထားတာ ေတြ႔တယ္ကြ၊ ရွမ္းျပည္မွာ ျမစ္ဖ်ားခံ ေဘာ္လခဲၿမိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းၿပီး ဖားေဆာင္းၿမိဳ႕နားမွာ သံလြင္နဲ႔ ေပါင္းဆံုတဲ့ ေခ်ာင္းတေခ်ာင္း သို႔မဟုတ္ ျမစ္ကေလးတျမစ္ ေပ့ါကြာ၊ ငါ့လို ၾကားေတာင္မွ မၾကားဘူးသူေတြ မ်ားျပားလွမယ္လို႔ ထင္တယ္၊ မိုင္ ဘယ္ေလာက္ရွည္တာလည္း ဆိုတာကေတာ့ ထံုးစံအတိုင္းရွာလို႔ မလြယ္ဘူးေပါ့၊ ငါ့စိတ္ထင္ ဂူဂဲလ္ေျမပံုအရဆိုရင္ ေတာင္ႀကီး လြိဳင္လင္ ကားလမ္းေပၚက မိုင္းပြန္ၿမိဳ႕နားကေန ဖားေဆာင္းထိ စီးဆင္းလာတာ ေတြ႔ရလို႔ မိုင္ ၂၀၀ ဝန္းက်င္ေတာ့ ရွည္မယ္ ထင္တာဘဲ၊

မိုင္ပြန္ၿမိဳ႕အမည္နဲ႔ ပြန္ေခ်ာင္အမည္ကို ဆက္စပ္ ယူလို႔ ရမလား မသိဘူး၊ အဲဒါ ငါ့ဖာသာ ယူဆ ေျပာတာေနာ္၊ တခ်ိဳ႕ ၿမိဳ႕သမိုင္းေတြ ဖတ္ရရင္ အဲလို ပါတာ မ်ားလြန္းလို႔ေလ၊

အဂၤလိပ္မွတ္တမ္း အတိုအစေတြမွာေတာ့ “ပြန္” စမ္းေခ်ာင္းေပ့ါ ကီလိုမီတာ ၃၀ ေလာက္ရွည္တယ္ ဆိုၿပီးေရးတာေတာ့ေတြ႔တယ္၊ အဲဒီ ပြန္ေခ်ာင္း ဟုတ္မဟုတ္၊ ေနာက္ ပြန္ေခ်ာင္း ခပ္ေသးေသးလား ေသခ်ာ မေသခ်ာ မသိဘူးကြာ၊ ဂူဂဲလ္ေျမပံုမွာေတာ့ ငါရွာေတြ႔တာက Nam Pawn အမည္နဲ႔ ပြန္ေခ်ာင္း ႏွစ္ေခ်ာင္း ေဘာ္လခဲၿမိဳ႕ရဲ႕ ေအာက္နားမွာ လာဆံု ေနတာကိုလည္း ေတြ႔မိေသးတယ္ကြ၊
ေဘာ္လခဲၿမိဳ႕ကို ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ ပြန္ေခ်ာင္း (Photo Candle Light YNG)

အဲဒါ ကယားျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ မထင္ရွားလွတဲ့ ေခ်ာင္းေလးတေခ်ာင္းေနာ္၊ အဲဒီ ေခ်ာင္းသာသာ ျမစ္ကေလးမွာေရာ ဘာေတြျဖစ္ေနလဲ၊ ဟိုပိတ္ ဒီဆည္ သဘာဝဆန္တာေတြ ဘယ္ေလာက္မ်ား ပ်က္စီးေနၿပီးခဲ့ၿပီလဲ၊ ဒါကို လူေတြ ဘယ္ေလာက္ သိၾကသလဲ၊ လူအမ်ားစုက နာမည္ႀကီးတဲ့ ျမစ္ဆံုေလာက္ကို အားသန္ေနၾကတာကိုး၊ ငါတို႔ဆီမွာ သဘာဝက အလကားရထားတဲ့ အဲလ္ို တန္ဘိုးထားစရာေတြ မ်ားလြန္းလွလို႔လားေတာ့

မသိပါဘူးကြာ၊ အေျခခံ အခ်က္အလက္ေတြေတာင္မွ မွတ္တမ္းမွတ္ရာ နည္းပါးလြန္းသကြာ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့ သူတို႔လို သူတို႔ရဲ႕ပိစိျမစ္ကေလးကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ေသေသသပ္သပ္ ထိမ္းသိမ္း ထားတာမ်ိဳး မွတ္တမ္းတင္ထားတာမ်ိဳးေတြကို ငါတို႔ဆီမွာ မေတြ႔ရတာကို အားမရတာကြ၊

မင္းရဲ႕ N’Mai Hka လို႔ ေခၚၾကတဲ့ ေမခနဲ႔ မလိခတို႔ေကာ ဘယ္ေလာက္ရွည္သလဲ မင္းသိလား၊

မလိခကေတာ့ အရွည္ ကီလိုမီတာ ၃၀၀ ေက်ာ္ရွည္တယ္လို႔ ဖတ္ရတယ္၊ ေမခရဲ႕အရွည္ကိုလည္း ခန္႔မွန္းေျခ သိခ်င္လို႔ ရွာတာ မေတြ႔ေသးရဘူးကြာ၊ မင္းမ်ားသိရင္ ေျပာပါအံုး၊ ျမစ္တျမစ္ ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းရဲ႕ အရွည္ အက်ယ္ ဘယ္ကစလို႔ ဘယ္မွာဆံုးတယ္ ဆိုတာမ်ိဳးထက္

ျမစ္တျမစ္ ေခ်ာင္းတေခ်ာင္းရဲ႕ အမည္ စာလံုးေပါင္းေတြကိုသာ ပိုအေလးထား ေနၾကသလိုပါဘဲ၊ မင္းရဲ႕ နာမည္ကိုလည္း စာလံုးေတြ ေပါင္းၾကတာ Irrawaddy လို႔ေပါင္းေပါင္း Ayeyarwaddy လို႔ ေပါင္းေပါင္း ဘယ္လိုျဖစ္ျဖစ္ ေပါင္းခ်င္သလိုသာေပါင္း သသၤကရိုက္ဘာသာက ဆင္းလာ ဆင္းလာ ဒီကေန႔ အနီးစပ္ဆံုး အသံထြက္ေနၾကတာက “ဧရာဝတီ” ဆိုတဲ့ အသံသာ ထြက္လာမွာပါ၊ အသံထြက္နဲ႔ စာလံုးေပါင္း ဆိုတာေတြက သူ႔ေဒသ သူ႔အသံေတြနဲ႔ ေပါင္းၾက ထြက္ၾကတာမ်ိဳးလို႔ ငါ ထင္တယ္ကြာ၊ သန္ရာသန္ရာေပ့ါ၊ အဲဒီအတြက္ အျငင္းပြားေနလို႔ အက်ိဳးမထူးပါဘူး၊

အဲဒါေတြ ထားပါေတာ့ကြာ၊ မင္းရဲ႕ အသက္ကလည္း ႏွစ္ သန္းေပါင္း ေလးဆယ္ေလာက္ရွိၿပီလို႔ ေရးၾကတာကို တေနရာမွာ ဖတ္လိုက္ရတယ္၊

ဒါေပမယ့္ ငါ့ရဲ႕ မ်က္လံုးေတြထဲမွာေတာ့ မင္းဟာ နုပ်ိဳေနဆဲ တက္ၾကြေနဆဲ လန္းဆန္းေနဆဲပါကြာ၊ မင္းကို ဒီေလာက္ ဖ်က္လိုဖ်က္စီး လုပ္ခဲ့ၾကသူေတြ မ်ားလွတာေတာင္မွ မင္းဟာ အျမဲတမ္း ….. ငါ ငယ္ငယ္က ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ပံုရိပ္ေတြအတိုင္း မေျပာင္းလဲေသးဘူး ထင္မိတယ္၊

ကိုယ့္ ငါးခ်ဥ္ကို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ ခ်ဥ္ရတာေပ့ါ၊ ဒါ အျပစ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး ေနာ့၊

ငါ မင္းကို ေကာင္းေကာင္း မွတ္မိတာကေတာ့ ငါ ေမြးခါစ ကတဲကေပ့ါကြာ၊ ဟသၤာတ မွာေပ့ါ၊

ဟသၤာတဆိုတာ မင္းရဲ႕ အေနာက္ဘက္ကမ္းေပၚမွာ တည္ထားတဲ့ ၿမိဳ႕ေပါ့ကြာ၊ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရဲ႕ ထိပ္ဆံုးက ၿမိဳ႕ မဟုတ္လား၊ ႏွစ္စဥ္လို ေရႀကီးတဲ့ ၿမိဳ႕ မဟုတ္လား၊ ေရႀကီးရင္ တာေတြ က်ိဳးေနၾကေပ့ါ၊ ငါ မွတ္မိတာက ငါ ေမြးခဲ့တဲ့လမ္းမွာ အိမ္ေတြ အမ်ားစုက ေျခတန္ရွည္အိမ္ေတြ ဆိုတာရယ္၊ ေရႀကီးၿပီဆိုရင္ ေလွကေလးေတြနဲ႔ သြားခဲ့ၾကရတယ္ဆိုတာရယ္ ေနာက္ေတာ့ ျမစ္ကမ္းနဲ႔ေဝးရာ တာရဲ႕ အတြင္းပိုင္း ေျပာင္းၿပီးေနခဲ့ေတာ့လည္း မိုးတြင္းမွာ ေလွစီးရ ေလာက္ေအာင္ ေရမႀကီးေတာ့ေပမယ့္ အိမ္ေရွ႕ ကြက္လပ္ျပင္က်ယ္မွာ ေရေတြနဲ႔အတူ ပါလာတဲ့ ငါးေလးေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖမ္းမိတာေတြကိုပါကြာ၊ ေနာက္တခုက ….. အဲဒီၿမိဳ႕မွာ ငါငယ္ငယ္က ေနခဲ့စဥ္တုန္းက ရန္ကုန္ကို သြားမယ္ဆိုရင္ အခုေခတ္လို ကားလမ္းေတြ မေပါက္ေသးဘူးကြ၊ ျမစ္ေၾကာင္းက သြားမယ္ဆိုရင္လည္း ေဝးတယ္ ၾကာတယ္၊ မီးရထားလမ္းကလည္း ဟသၤာတ ျမန္ေအာင္ ၾကံခင္းလမ္းက ရန္ကုန္ မေရာက္ဘူးေလ၊ အဲဒီေတာ့ ျမစ္တဘက္ကမ္းကိုကူး သာရေဝါ ဆိုတာရွိတယ္၊ ၿမိဳ႕ရယ္လို႔ေတာ့ မဟုတ္ဘူး၊ ေတာရြာသာသာပါ၊ ျမစ္ထဲကေန မတ္ေဆာက္ေဆာက္ ကမ္းနဖူးေပၚ တက္လိုက္ရင္ ဘူတာရံု မရွိတဲ့ ရထားလမ္းကို ေရာက္ေရာ၊ အဲဒီ သာရေဝါဘူတာကေန လက္ပံတန္းဘူတာကို ေလာ္ကယ္ရထား ရွိတယ္၊ ေက်ာက္မီးေသြး ေခါင္းတြဲနဲ႔ ေမာင္းတာ၊ အခုေခတ္ ဒီ ဥေရာပမွာ ပိုက္ဆံခ်မ္းသာတဲ့ တိုးလ္ရစ္ေတြ ဇိမ္ခံထြက္တဲ့ ေစ်းႀကီးႀကီး Orient-Express ရထားေတြမ်ိဳးေပ့ါကြာ၊ ေခါင္းတြဲကို ေျပာတာပါ၊ ရထားက ေစ်းႀကီးေပးရသလို (တေယာက္ကို ရထားခ ယူရိုေငြႏွစ္ေထာင္ကေန သံုးေလးေထာင္ထိ ေပးစီးရတာပါ) လူစီးတြဲေတြကေတာ့ ဇိမ္ခံႏိုင္ေအာင္ ျပင္ဆင္ထားတာေပ့ါ၊

ကဲ ထားပါကြာ၊ ငါျပန္ေျပာခ်င္တာက ငါတို႔ ဟသၤာတ ဆိပ္ကမ္းကေန သာရေဝါကို သြားရပံုကိုပါ၊ မိုးတြင္းအခါဆိုရင္ ျမစ္ေရက ေရတက္ၿပီး ျပည့္လွ်ံေနတတ္ေတာ့ ဟိုဘက္ကမ္း ဒီဘက္ကမ္းက ပင္လယ္ျပင္လိုပါဘဲ တက်ယ္တေျပာႀကီးေပ့ါ၊ ေႏြရာသီ အခါက်ျပန္ရင္ေတာ့ ေရမရွိေတာ့လို႔ ေပၚလာတဲ့ ေသာင္ျပင္က တေမွ်ာ္တေခၚႀကီးေပ့ါ၊ ေနပူပူ ေသာင္ျပင္ပူပူမွာ လမ္းေလွ်ာက္ရတာလည္းရွိ ႏြားလွည္းစီးရတဲ့ အခါလည္းရွိေပ့ါ၊

သာရေဝါဆိပ္ကမ္း ၂၀၀၉ (Photo Google)

အဲလိုမ်ိဳးနဲ႔ ေသာင္ျပင္ႀကီးကို ျဖတ္သန္းၿပီးမွ ကူးတို႔သေဘၤာစီး၊ ဟိုဘက္ကမ္း သာရေဝါေရာက္ရင္ ေလာ္ကယ္ရထားစီးၿပီး လက္ပံတန္းသြားရတာမ်ိဳးကြ၊ လက္ပံတန္းကမွတဆင့္ ျပည္ရန္ကုန္ အျမန္ ရထားဆိုတာကို ေစာင့္စီးရတာေပ့ါကြာ၊ အဲဒီတုန္းကထဲက အဲဒီေလာက္ က်ယ္ေျပာေနတဲ့ ေရတဝက္ ေသာင္တဝက္နဲ႔ ျမစ္ျပင္က်ယ္ႀကီးက ခုဆိုရင္ ဘယ္လိုမ်ား ျဖစ္ေနၿပီလည္း သိခ်င္ပါရဲ႕၊ ဟသၤာတသူ ဟသၤာတသားေတြလည္း သြားေရးလြယ္တဲ့ ကားလမ္းေတြက သြားေနၾကၿပီ ဆိုေတာ့ သိပ္စိတ္ဝင္စားၾကဟန္ မတူေတာ့ပါဘူးကြာ၊ အခုေတာ့ သာရေဝါဘူတာလည္း ရွိေသးရဲ႕လား မသိ၊ လက္ပံတန္းရထားလမ္းလည္း ရွိေသးရဲ႕လား မသိ၊ ရွိေသးရင္ေတာင္မွ မီးရထားေတြေကာ ဘယ္လိုရထားမ်ိဳးေတြ ေျပးေနမလဲ မသိ၊ အဲဒါနဲ႔ အဲလိုမသိတာေတြကို သိခ်င္လာမိရလို႔ အင္တာနက္မွာ ငါ ဟိုေလွ်ာက္ရွာ ဒီေလွ်ာက္ရွာ ၾကည့္ေတာ့ တိုးလ္ရစ္တေယာက္ လြန္ခဲ့တဲ့ ေလးငါးႏွစ္ေလာက္က သာရေဝါဘူတာပံုေတြနဲ႔ ဘူတာအေၾကာင္း ေရးထားတာေတြကို ေတြ႔လို႔ ပံုေတြေကာ္ပီကူးၿပီး တင္လိုက္တယ္ကြာ၊

အဲဒီ ရထားေတြ ေျပးေသးတယ္ဆိုရင္ေတာ့ တခါတေခါက္ေလာက္ေတာ့ ျပန္စီးခ်င္ပါေသးရဲ႕ကြာ၊ အရင္တုန္းကလိုေပ့ါကြာ၊ ေက်ာက္မီးေသြးနဲ႔ေမာင္းတဲ့ မီးရထားေခါင္းတြဲက တဘူဘူ တေဘာ္ေဘာ္ ေအာ္ရင္း မီးခိုးေတြက တလူလူ လြင့္တက္ရင္း တဂ်ံဳးဂ်ံဳး တဂ်ိဳင္းဂ်ိဳင္း အသံေတြ ဆူဆူညံညံနဲ႔ မီးရထားသြားေနတာကို ျပဴတင္းေပါက္ကေန ေခါင္းထြက္ၿပီး ဟိုေငးဒီေငး ၾကည့္ခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ ေက်ာက္မီးေသြးရထားေခါင္းက မီးေပါင္က်ိဳးၿပီး ေရွ႕ဆက္မသြားႏိုင္လို႔ ခဏရပ္ထားခ်ိန္မွာ အေညာင္းအညာေျပ ေအာက္ကိုဆင္း လမ္းေလွ်ာက္ခဲ့ရတာမ်ိဳးေတြ အလြမ္းေျပေပ့ါ၊

ဒီက ခုေခတ္ရထားေတြကေတာ့ မွန္လံုပိတ္ထားေတာ့ ေခါင္းထြက္မရ လက္ထုတ္မရေပ့ါကြာ၊ ဒါေတာင္မွ ငါကေတာ့ ရထားေမာင္းတာကလည္း ျမန္လြန္းတဲ့ၾကားထဲက မွန္ကာထားတာကေန မနည္း အျပင္ကို ျမင္ရေအာင္ ၾကည့္တာေပ့ါကြာ၊ ရသေလာက္ ဓါတ္ပံုလည္း ရိုက္ေပ့ါကြာ၊

အျမန္ရထားလမ္းရဲ႕ ဘူတာေတြကလည္း တေျဖးေျဖးနဲ႔ ၿမိဳ႕ျပင္ေရာက္လာၿပီး ရထားတခါ ရပ္ရင္ သံုးေလးမိနစ္ေလာက္ ရပ္တာကြ၊ မမိုက္ပါဘူးကြာ၊

သာရေဝါဘူတာ ၂၀၀၉ (Photo Google)

ဖတ္လိုက္ရတဲ့ သတင္းတခုမွာေတာ့ ရထားလမ္းနဲ႔ ကားလမ္းပါတဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ကူး ႏွစ္ထပ္တံတား ဟသၤာတနားမွာ ဂ်ပန္ေခ်းေငြနဲ႔ ေဆာက္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာတယ္ကြ၊ ေကာင္းတာေပ့ါကြာ၊ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ မျဖစ္ဖို႔ေတာ့ အေရးႀကီးသေပ့ါ၊ ေနာင္ဆို သာရေဝါၿမိဳ႕ႀကီး ဆိုၿပီေတာ့ ႀကီးက်ယ္ခမ္းနားလာေတာ့မွာေပ့ါကြာ၊ ကဲ ထားလိုက္ပါေတာ့ အတိတ္က ဧရာဝတီ အေၾကာင္းေတြကို ….. ငါကလည္း အေဝးေရာက္ေနလို႔သာ လြမ္းခ်င္းခ်ေနတာ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ပါလိမ့္မယ္ကြာ၊ အလြမ္းဆိုတာ ေဝးမွ ပိုလို႔အရသာရွိမယ္ ထင္ရဲ႕၊ လြမ္းလြန္လြန္းလို႔ ျပန္ေတာ္မူသြားၾကတဲ့ ငါတို႔ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္း တခ်ိဳ႕လည္း အလြမ္းမွေျပၾကရဲ႕လား ဆိုတာေတာ့ သိခ်င္မိပါရဲ႕၊ အစဥ္ေျပၾကပါေစလို႔ ေျပာလိုက္ပါကြာ၊

N’Mai Hka လို႔ ေခၚၾကတဲ့ White River ေမခရဲ႕ ေခတ္သစ္စီးပြားေရး (Photo Google)

ဧရာဝတီေရ …..

တကယ္ေတာ့ ကမၻာမွာ မင္းတို႔ရဲ႕ ေမခတို႔မလိခတို႔ အန္ဒိုရာက ျမစ္ကေလးေတြကို White River လို႔တင္စားၿပီး ေခၚေနၾကတာကြ၊ သဘာဝေတြ အမ်ားႀကီးက်န္ေနေသးတာကို ေျပာခ်င္တာျဖစ္မယ္ ထင္တယ္၊ အဲလိုမ်ိဳး ေနရာေတြကို စိတ္ဝင္စားသူေတြ ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိေနတာေပ့ါ၊

ေမခ မလိခတဝိုက္မွာ ႏိုင္ငံျခားသားေတြ အပန္းေျဖ ဇိမ္ခံဖို႔ လုပ္ငန္းေတြ ခရီးသြားလုပ္ငန္းေတြ ေဟာ္တယ္လုပ္ငန္းေတြ ရွိလာေနၿပီး မဟုတ္လား၊ အဲဒီလိုမ်ိဳးမွာ လက္ဝါးႀကီးအုပ္ ရွိတာအကုန္ ဝါးမ်ိဳခ်င္သူေတြနဲ႔ သဘာဝအလွ ခ်စ္ျမတ္ႏိုးသူေတြကို ခြဲျခား လက္ခံဖို႔ကေတာ့ ေဒသခံေတြမွာလည္း တာဝန္ရွိတာေပ့ါကြာ၊ အခုေတာ့ ဒါမ်ိဳးေတြ နားလည္လာတဲ့သူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိလာေနၿပီလို႔ အေကာင္းဘက္ကေန

ငါ ေတြးမိပါတယ္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြ အလြဲသံုးစား မျဖစ္ဖို႔ေတာ့ လိုတာေပ့ါကြာ၊

ဒါေပမယ့္ အမ်ားအားျဖင့္ကေတာ့ အဲဒီ သဘာဝက ေပးထားတာေတြကို ဝါးမ်ိဳခ်င္သူေတြကေတာ့ ဘယ္ေတာ့မဆို ေရွ႕ဆံုးက အရင္ဆံုး မ်က္ႏွာဖံုးေတြ စြပ္ၿပီး ေရာက္လာမွာကိုေတာ့ သတိထားရမွာ ေပ့ါကြာ၊ အဲဒီမွာ ….. ဒီကေန႔ ငါ ဒီစာေတြ ေရးေနတုန္း သတင္းတခု ဖတ္လိုက္ရျပန္တယ္၊ ျမစ္ဆံုကိစၥ လက္ပန္းေတာင္း ကိစၥေတြေတာင္မွ အီလည္လည္ ရွိေနေသးတယ္၊

“သံလြင္ျမစ္အထက္ပိုင္း ေရအားလွ်ပ္စစ္စက္႐ံု (မဂၢါ၀ပ္ ၁၄၀၀) ေဆာက္ရန္ လွ်ပ္စစ္စြမ္းအား ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ တ႐ုတ္ကုမၸဏီတို႔ သေဘာတူ လက္မွတ္ေရးထိုး” ဆိုတဲ့ သတင္း၊ ဘာမွ မထူးဆန္းတဲ့ သတင္းလို႔ ေျပာရင္လည္း ရပါတယ္ကြာ၊ သူတို႔ လက္ထက္မွာ တရုတ္ႀကီးနဲ႔

အဲဒီလို စာခ်ဳပ္ေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္ ဗရမ္းဗတာ ထိုးလာခဲ့တာ မဟုတ္လား၊ ပြန္ေခ်ာင္းလို ေခ်ာင္းေသးေသးေလးမွာလည္း ဒါမ်ိဳးေတြ လူမသိ သူမသိ ရွိေနတာပါဘဲ၊ ျမစ္ဆံု အပါအဝင္ ေမခမလိခရဲ႕ဆည္ႀကီး ၇ ခု ကလည္း မဂၢါဝပ္ စုစုေပါင္း ေသာင္းေျခာက္ေထာင္

ထုတ္ၿပီးေရာင္းစားၾကမယ္ေပ့ါ၊ တကယ္ေတာ့ လွ်ပ္စစ္ဆိုတာ အခုေခတ္မွာ မရွိမျဖစ္မွလား၊ တျခား ျမစ္ေတြလည္း ကမၻာအႏွံ႔မွာ ရွိၾကတာ ပိတ္ဆို႔ ဆည္တည္ေဆာက္ခဲ့ၾကတာ မဟုတ္လား၊ ဆည္ေတြ တည္ေဆာက္တာ ႏိုင္ငံျခားေငြရွာတာ ေကာင္းတဲ့အလုပ္ေတြပါ၊ ရိုးသားမႈ ရွိဖို႔ လိုသလို ဦးေဆာင္သူေတြရဲ႕ သမိုင္းေၾကာင္း ေကာင္းခဲ့ဖို႔လည္း လိုတယ္ကြ၊ ခက္တာက သမိုင္းေၾကာင္း မေကာင္းခဲ့တဲ့သူေတြက ဟန္ေဆာင္ေတာ့ ေကာင္းေနၾကတာမ်ိဳးကြ၊ အဲဒါနဲ႔ ငါတို႔ရဲ႕ ေရႊျပည္ေတာ္ႀကီးလည္း ဖြတ္ဖြတ္ေၾကသထက္ ေၾကလာေနပါၿပီကြာ၊

ကဲ ထားပါေတာ့ကြာ၊ ငါရဲ႕ ပီေရေနးအေၾကာင္း ျပန္ဆက္ရေအာင္၊

အဲဒီမွာ အန္ဒိုရာကိုသြားတဲ့ အျမန္လမ္းမႀကီးမွာ တကယ္ကေတာ့ ေတာလမ္းသာသာပါ၊ အသြားအျပန္မွ ကားႏွစ္စီး သြားႏိုင္တဲ့ ႏွစ္လမ္းသြားလမ္းမွာေပ့ါ၊ အန္ဒိုရာ ဆိုတာက ….. ပီေရေနးေတာင္ေတြေပၚမွာ ရွိတာဆိုေတာ့ ကားလမ္းက တေျဖးေျဖးနဲ႔ ေတာင္ေတြကို ပတ္ၿပီးတက္ လာရင္း တေနရာေရာက္ေတာ့ ဘြားကနဲ ေတြ႔လိုက္ရတာက ေရအိုင္ႀကီး တအိုင္ေပ့ါ၊

ပီေရေနးေတာင္တန္းေတြၾကားက ေရပင္လယ္ Pantà de la Baells (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ေတာင္တန္းေတြၾကား စိမ္းလန္းတဲ့ ေတာေတြၾကားမွာ စိမ္းျမေနတဲ့ ေရအိုင္ႀကီးကို ရုတ္တရက္ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့ ကားေပၚပါလာတဲ့သူေတြ အကုန္လံုး ဝိုးကနဲ ဝါးကနဲ ျဖစ္ကုန္ၾကတာေပ့ါ၊ ငါတို႔ လူေတြကလည္း ေရေတြ ေတာေတြ ေတာင္ေတြ ျမင္လိုက္ရင္ မႀကိဳက္ၾကတဲ့သူ မေပ်ာ္တဲ့သူ မရွိၾကဘူး ထင္ပါတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ပင္လယ္မျမင္ဖူးၾကတဲ့ ေတာင္ေပၚကလူေတြက ပင္လယ္ကို ျမင္လိုက္ရရင္ ေပ်ာ္ၾကသလို ပင္လယ္ကလူက ေတာင္ေပၚေရာက္ရင္ ေပ်ာ္ၾကစျမဲ မဟုတ္လား၊ ၿမိဳ႕ႀကီးသား ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကေတာ့ ပင္လယ္ေဝး ေတာင္ေတြေဝးတဲ့ေနရာေတြမွာ ေနၾကရတာမ်ားေတာ့ ေတာေရာက္ေရာက္ ေတာင္ေရာက္ေရာက္ ေပ်ာ္မိၾကတာေပ့ါ၊ အဲဒါ ငါတို႔ ေတြ႔လိုက္ရတဲ့ ေရအိုင္ႀကီးက ကားလမ္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပီး မိုင္ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ေတြ႔ရတယ္၊ တကယ္ကေတာ့ ေရအိုင္ႀကီး ေရကန္ႀကီး မဟုတ္ပါဘူး၊ စပိန္အေခၚ El Llobregat ဆိုတဲ့ ျမစ္တစင္းပါ၊ ခပ္လွမ္းလွမ္းက ငါတို႔ျမင္ရေတာ့ ျမစ္ေရျပင္က စိမ္းျမၾကည္လင္ ေနတာေပ့ါ၊ ပီေရေနးေတာင္ေတြေပၚက စီးဆင္းလာတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းေလးေတြ စုစည္းမိသြားရာကေန ျမစ္အလတ္စားတခုအရြယ္ ျဖစ္လာတာေပါ့၊ အဲဒီမွာ သဘာဝအေလွ်ာက္ ေတာင္ၾကားေတြထဲမွာ

ေရအိုင္ႀကီးသဘြယ္ ျဖစ္လာေတာ့တာေပ့ါ၊ အဲဒါကိုမွ သက္ဆိုင္ရာ ျမစ္ေၾကာင္းထိမ္းသိမ္းသူေတြက သဘာဝ မပ်က္ေအာင္ ေရကာတာေတြလုပ္ၿပီး ဆည္တခု ေဆာက္လိုက္တာပါ၊

အဲဒီ El Llobregat ဆိုတဲ့ျမစ္ သို႔မဟုတ္ Embassament de Pantà de la Baells (Reservoir) ေရအိုင္ သို႔မဟုတ္ တာတမံေပ့ါကြာ၊

ေတာင္ေတြၾကားက ဓါတ္ေပါင္းဖို (ဓါတ္ပံု မရငတ)

အဲဒီဆည္ေဘးနားမွာေတာ့ ဓါတ္ေပါင္းဖိုလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူးကြာ၊ ေပါင္းဖိုႀကီးလိုမ်ိဳးတခုကို ေတြ႔ရတယ္၊ အဲဒါႀကီးက အဲဒီေဒသကို အက်ိဳးျပဳရဲ႕လား ဆိုတာကေတာ့ စဥ္းစားစရာ အေတြးတခုေပါ့ကြာ၊ ငါတို႔မွာလည္း အခုဆိုရင္ ဘာကိစၥမဆို စက္ရံုေဆာက္ေဆာက္

ေက်ာင္းေဆာက္ေဆာက္ လမ္းေဖာက္ေဖာက္ သံသယအေတြးေတြနဲ႔ ေတြးမိရတယ္ကြ၊ မင္းတို႔ဆီမွာ ဟိုးအရင္တခ်ိန္တုန္းက မဆလေခတ္ကေရာ အဲဒီမတိုင္ခင္ကေရာ ဆည္ေတြမ်ားစြာ ၾကက္ေမာက္ေတာင္ဆည္တို႔ နဝင္းဆည္တို႔ ကင္းတာဆည္တို႔ ေျပာင္းျပာဆည္တို႔ အႀကီးအက်ယ္ လုပ္လာခဲ့တာ မဟုတ္လားကြ၊ ဒါေပမယ့္ ျမစ္ဆံုေလာက္ေတာ့ ပြဲၾကမ္းတာမ်ိဳး မၾကားဘူးပါဘူး၊

ဘာလို႔ ျမစ္ဆံုကိစၥက ပြဲၾကမ္းခဲ့ရသလဲ … ရွည္ရွည္ေဝးေဝး ငါ မေတြးဘူးကြာ၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေကာင္းက်ိဳးထက္ ဆိုးက်ိဳး ပိုမ်ားလို႔ဘဲ၊ ကိုယ္ရမွာထက္ ေပးရမွာ ပိုမ်ားလို႔ဘဲ၊ အဲဒီအတြက္ ဆည္ေတြေဆာက္ေဆာက္ တံတားေတြေဆာက္ေဆာက္ လမ္းေတြေဖာက္ေဖာက္ ေကာင္းက်ိဳးဆိုးက်ိဳးေတြေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလို ရွိမွာပါဘဲ၊ အဓိကကေတာ့ ….. ေဒသခံေတြအတြက္ ေကာင္းက်ိဳးမ်ားဖို႔ေတာ့ လိုတာေပ့ါ၊

ကာတာလန္သားေတြရဲ႕ လြတ္လပ္ေရး ေတာင္းဆိုသံ (ဓါတ္ပံု မရငတ)

ဒီနယ္ေျမက ဒီကေန႔ စပိန္ႏိုင္ငံက ကာတာလန္တို႔ရဲ႕နယ္ေျမမွာ တည္ရွိေနတာေနာ္၊ ကာတာလန္ေဒသက စပိန္ကေန ခြဲထြက္ဖို႔ လြတ္လပ္ေရးရဖို႔ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရဖို႔ လူထု ေထာက္ခံမႈနဲ႔ ဆႏၵခံယူပြဲေတြ ဘာေတြေတာင္ လုပ္ၿပီးေနၿပီလို႔ သိရတယ္ကြ၊ ငါတို႔သြားတဲ့ ကားလမ္းမွာ ခြဲထြက္ေရးသမားေတြရဲ႕ လံႈေဆာ္စာေတြ ပိုစတာေတြ လက္ေရးေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႔ရတယ္၊ စပိန္အစိုးရကေတာ့ အခုထိ ခြဲထြက္ခြင့္ မေပးေသးဘူး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ခြဲထြက္ခြင့္ ရၾကရင္ေတာ့ အေကာင္းဆံုးေပ့ါကြာ၊ ဒီေဒသက အဲဒါေတြေၾကာင့္ ထူးျခားတယ္ေျပာရတာ၊ ပီေရေနးေတာင္းတန္းေဒသမွာကိုက ျပင္သစ္ စပိန္ အင္ဒိုရာ သံုးႏိုင္ငံအျပင္ ခြဲထြက္ခြင့္ေတာင္းေနၾကတဲ့ ကာတာလန္ရယ္၊ ျပင္သစ္တဝက္ စပိန္

တဝက္နယ္ေျမျဖစ္တဲ့ Euskal Herria (Basque Country) ဆိုတာရယ္၊ ၁၂ ရာစုေခတ္ဝန္းက်င္က နာမည္ေက်ာ္ ရဲတိုက္ေဟာင္းမ်ား တည္ရွိရာ Toulouse Carcassonne Perpignan Nabonne ၿမိဳ႕ နယ္တေၾကာမွာ တည္ရွိတဲ့ Pays Cathare (Cathar Country) ေခၚၾကတဲ့ ဒီကေန႔ ျပင္သစ္ပိုင္ နယ္ေျမေတြဆိုၿပီး လူမ်ိဳး စာစကား နည္းနည္းစီ ကြဲျပားျခားနားၾကသူေတြ ေနၾကတဲ့ ေဒသေတြေပ့ါ၊

ျပင္သစ္ျပည္ရဲ႕ စပိန္ပိုင္ၿမိဳ႕ (Llivia) (Photo Google)

ေျမပံုအရဆိုရင္ ထူးျခားတာ ေနာက္တခု ေတြ႔ရေသးတယ္ကြ၊ ျပင္သစ္ျပည္ရဲ႕ နယ္နမိတ္ထဲမွာ တည္ရွိေပမယ့္ စပိန္ပိုင္နယ္တနယ္ျဖစ္ေနတဲ့ Llivia ၿမိဳ႕နယ္ေလး၊ ဘာလို႔မ်ား အဲဒီ လူဦးေရ ႏွစ္ေထာင္မျပည့္တဲ့ နယ္ေျမေသးေသးေလးက ျပင္သစ္ေျမထဲ ေရာက္ေနၿပီး စပိန္ပိုင္ ျဖစ္ေနရတာလဲ၊ အဲဒီအေၾကာင္းကလည္း စိတ္ဝင္စားစရာ ေကာင္းလွတာေပ့ါကြာ၊ တျခား ငါမသိေသးတဲ့ မဖတ္ထားမိေသးတဲ့ နယ္ေျမေတြလည္း က်န္ေကာင္းက်န္ႏိုင္ေသးတာေပ့ါ၊

ေတာ္ေသးၿပီကြာ၊ အဲဒီအေၾကာင္းေတြ ၾကံဳလာခဲ့ရင္ ေနာက္မ်ားမွ ဆက္ေျပာၾကတာေပ့ါ ေနာ့၊

မင္းတို႔ဘဝ စိမ္းစိမ္းစိုစို လန္းလန္းဆန္းဆန္း ရွိၾကပါေစကြာ၊

မင္းရဲ႕ (မရငတ)

ပီေရေနး ေက်းဇူးမွတ္တမ္း

ပီေရေနးေတာင္တန္းခရီးစဥ္ကို စိတ္ကူးစီစဥ္ေပးသူ မဒီးဒီးနဲ႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေနရာအႏံွ႔သို႔ ကားေမာင္းပို႔ေပးသူ Frank တို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံအား အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ….. ႏွင့္ ဒီ ပီေရေနးမွတ္တမ္း ေရးေနစဥ္မွာ ေရးၿပီးသား အပိုင္းအစေလးေတြကို ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ေပၚမွာ ေန႔စဥ္လိုလို တင္ျဖစ္ပါတယ္၊ အဲဒီအပိုင္းအစေလးေတြကို ကဗ်ာဆရာ ခင္ေအာင္ေအးက ေတြ႔ရွိၿပီး ပီေရေနးရဲ႕ စမ္းေရစီးသံကို ခံစားၿပီး ကဗ်ာတပုဒ္ ေရးဖြဲ႔ခဲ့ပါတယ္၊ ေရာက္တတ္ရာရာ ေရးေနတဲ့ အတိုအစမ်ားကေန ေမာင္ရင္ငေတ ျဖစ္လာေအာင္ ပထမဦးဆံုး တိုက္တြန္း ႏိႈးေဆာ္ တြန္းအားမ်ားေပးသြားတဲ့ ကဗ်ာဆရာ ကိုခင္ေအာင္ေအးအား အထူး ေက်းဇူးတင္ရွိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားရင္း ကဗ်ာေလးကို ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္၊

ပီေရေနး

ညထဲ စိတ္ေျခရာထပ္

ညံ့သက္တဲ့တိုးညွင္းသံသဲ့သဲ့

ေအးစိမ့္ျခင္းကို တကီလာ ၂ ပက္နဲ႔ ကာရင္း

ကြယ္ကာထားနံရံေတြရဲ႕ အျပင္ဖက္က ၀ရံတာကိုထြက္ကာ

သဘာ၀အလွကို ေငးေနမိခိုက္

ေတာင္ၾကားဆီက ပ်ံ႕လြင့္လာၿပီး

ငါ့ တစ္ကိုယ္လံုးကို ျဖတ္စီးသြားတဲ့

အဲ့ဒီ စမ္းေရသံ … ။ ။

ခင္ေအာင္ေအး

၂ ဇြန္ ၂၀၁၄ ဖရာ့ပရာဒင္န္၊ ဘန္ေကာက္ ၁၀း၁၉ နာရီ

ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ေရာက္တတ္ရာရာအတိုအစမ်ား စာမူစုမွ ငါ့ ရင္ထဲမွာ ဧရာဝတီ

(ပီေရေနးေတာင္တန္းေပၚက စမ္းေရစီးသံ ကို ခံစားေရးဖြဲ႔ပါတယ္)