ျပည္သူၾကားက ျပည္သူ႔စကား (အပိုင္း-၂)

ေနလင္းညီ
မတ္လ ၅၊ ၂၀၁၄

 

(၅) ဘာျဖစ္လုုိ႔ က်ဳပ္ အမည္မွန္ကို မေခၚခ်င္ရတာတံုး

ျမန္မာနိုင္ငံတြင္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးေပါင္း ၁၃၅ မ်ဳိးရွိသည္ဟု အာဏာရွင္ အစိုးရအဆက္ဆက္က ခပ္တည္တည္ ၿဖီးလာခဲ့သည္။ မနုႆေဗဒ၊ ဘာသာေဗဒတုုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္ျပီး ဘာဗဟုသုတမွ မရိွခဲ့ၾကသျဖင့္လည္းေကာင္း၊ တိုင္းရင္းသာမ်ား အခ်င္းခ်င္း ကူးလူးဆက္ သြယ္မႈ နည္းပါးခဲ့ျခင္း ေၾကာင့္လည္းေကာင္း ရမ္းသမ္းၿပီး မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကေသာ ၁၃၅ မ်ဳိးဆိုတာၾကီးကိုပင္  တရားဝင္ ေထာက္ျပကန္႔ ကြက္ရမွန္း သိခဲ့ၾကဟန္မတူေခ်။ ယခုခ်ိန္တြင္ ထင္ရာျမင္ရာ လုပ္ထားေသာ ၁၃၅ မ်ဳိးကိစၥကို၊ တိုင္းရင္းသားတုုိ႔ကိုယ္တိုင္က ျပန္လည္ ေထာက္ျပလာခဲ့ၾကသည္။

 

ဥပမာအားျဖင့္ ခ်င္းမ်ိဳးႏြယ္စု ၅၃ မ်ဳိးဟု ျပခဲ့ၾကရာ၊ ထို ၅၃ မ်ဳိးတြင္ လဝက၏ကုတ္နံပါတ္ ၄၀၁ ၌ ခ်င္းဟု ေဖာ္ျပျပန္သည္။ ဦးျဖဴ၏ သား သမီးမ်ားကို ေရတြက္ရာ၌ ဦးျဖဴကိုပါ ထပ္မံထည့္သြင္း ေရတြက္ထားသလိုျဖစ္၏။ ရယ္ဖြယ္လိလိေပတည္း။ ခ်င္းအမည္မွာ လူမ်ဳိး (RACE) ကိုဆိုလို၏။ ခ်င္း၌ပါဝင္ေသာ မ်ဳိးႏြယ္စု (TRIBE) မ်ားကိုသာ ေရတြက္ရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ ခ်င္းကို ျပန္ထည့္စရာ မလိုေပ။ မ်ဳိးႏြယ္စု (၅၃)မ်ဳိးကို ေရတြက္ရာ၌လည္း လက္ရိွစာရင္းက ခြၽတ္ေခ်ာ္မွားယြင္းမႈေတြ ျပည့္ေနသည္။ ဆလိုင္း၊ ေထးဇန္၊ ေလးၿမိဳ႕  ထို ၃ မ်ဳိးမွာ မ်ဳိးႏြယ္စု အမည္မ်ား မဟုတ္ပါ။ ကလင္ေကာ့ႏွင့္လူရွည္ဟု ခြဲျခားေဖာ္ျပထားေသာ္လည္း၊ တကယ္ေတာ့ အတူတူပင္ ျဖစ္၏။ ရခိုင္ျပည္နယ္ရိွ ရခိုင္ မ်ိဳးႏြယ္စုတြင္ ထည့္ထားေသာအမည္တစ္ခုမွာ  ခ်င္းျပည္နယ္ရိွ မ်ိဳးႏြယ္စုအမည္ပင္ ျဖစ္ေနျပန္သည္။ ၁၃၅ မ်ဳိးတြင္  ထပ္ၿပီးပါေနျခင္း ျဖစ္ သည္။ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္လည္း ပေလာင္ဟု အေခၚခံေနရေသာ မ်ဳိးႏြယ္စုတုုိ႔သည္ သူတုုိ႔၏အမည္ရင္း တအာင္း (တအန္း) ဟုသာ ထည့္ သြင္းေပးေစလိုသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ဳိးႏြယ္စုမ်ားကိုယ္တိုင္က တင္ျပေတာင္းဆိုမႈမ်ား ျပဳေနေသာ္လည္း အစိုးရကေတာ့ တုပ္တုပ္မွ် မလႈပ္။ အမွားအတိုင္းပဲ သန္းေခါင္စာရင္း ေကာက္ဖို႔လုပ္ေနသည္။ ဒါႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ခ်င္းတစ္ေယာက္ သိုု႔ကလို ေျပာပါ၏။

 

“က်ဳပ္အမည္က ေမာင္ေမႊးဆိုပါေတာ့။ ခင္ဗ်ားက အၾကားမွားလို႔ျဖစ္ေစ၊ ေဘးလူ အေျပာမွားတာကို ယုံမိလို႔ျဖစ္ေစ က်ဳပ္ကို  ေမာင္ေခြးလို႔ ေခၚတယ္။ က်ဳပ္က က်ဳပ္အမည္မွန္ ေမာင္ေမႊးပါလုုိ႔ေျပာျပေနၿပီပဲဗ်ာ။ ဘာျဖစ္လုုိ႔ က်ဳပ္အမည္မွန္ကို မေခၚခ်င္ရတာတံုး”

 

(၆) လာပါေလ… ျပန္ေပေတာ့ ဆိုသလို

ဒီမိုကေရစီက်င့္သံုးေနၿပီ။ ျမန္မာနိုင္ငံမွာ ေစ်းကြက္စီးပြားေရးကို တကယ္ဖြင့္ေပးၿပီဟု အသံထြက္လာသည္။ အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးမႈက အ ဆိုးဆုံး အေျခအေနျဖစ္ေနသည္မို႔ ျပည္သူတုုိ႔၏ ဆင္းရဲတြင္းက နက္လွ၏။ နိုင္ငံျခားရင္းနီးျမႇဳပ္နွံမႈေတြကို အႀကီးအက်ယ္ဖိတ္ေခၚေနသည္။ နိုင္ငံျခားလုပ္ငန္းရွင္ေတြလည္း ျမႇဳပ္ႏွံလုပ္ကိုင္ခ်င္သျဖင့္ လာေလ့လာၾကသည္မွာ အုံးအံုးထ၏။ သို႔ေသာ္ အလုပ္အကိုင္ အခြင့္အလမ္း ေျပာပေလာက္ေအာင္ မည္သူကမွ် မျမႇဳပ္နွံပါ။ ေျမေစ်းေတြက ေခါင္ခိုက္ေနလုုိ႔ျဖစ္သည္။ အာဏာရွင္ေတြႏွင့္ ခ႐ိုနီေတြေပါင္းၿပီး ေကာင္းေပ့ ဆိုတဲ့ေျမေတြကို ေမာင္ပိုင္စီးထားၾကျခင္းေၾကာင့္ဟု ေရးသားေျပာဆိုေနၾက၏။ နိုင္ငံျခားသားလုပ္ငန္းရွင္ေတြကလည္း နိုင္ငံတကာပတ္ၿပီး လုပ္စားလာသူေတြ ျဖစ္သည္။ အျမတ္ မက်န္တဲ့အလုပ္ကို အိပ္မက္၌ပင္ မထည့္ပါ။

 

နိုင္ငံျခားသားလုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦး ျမန္မာျပည္သို႔ေရာက္လာကာ ရင္းနွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔ ေျမကြက္ငွားရမ္းခကို အဆင္ေျပေအာင္ အစိုးရက ဘယ္လို စီစဥ္ထားပါသလဲဟု ေမးၿပီဆိုပါေတာ့။ ဘယ္လိုေျဖၾကမလဲဟု ဆရာေဒါက္တာခင္ေမာင္လတ္ (ေရႊျမန္မာ) က ရန္ကုန္မွာ ေဟာေျပာခဲ့ဖူး သည္။ဆိုလိုတာက ရင္းနွီးျမႇဳပ္နွံလိုသူေတြကို  ရင္းနွီးျမႇဳပ္နွံနိုင္ေအာင္ မစီစဥ္ေပးထားနိုင္လွ်င္ အလကားပါပဲ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ျပီး စင္ကာပူ ေရာက္ ျမန္မာတစ္ေယာက္က သိုု႔ကလို ဆိုပါ၏။

 

“သြားေတာ့ေလ၊ ေနပါဦးဆိုတဲ့စကား ရိွတယ္။ အခုကေတာ့ ေျပာင္းျပန္ပဲ။ လာပါေလ… ျပန္ေပေတာ့ဆိုသလို ျဖစ္ေနတယ္။ လာပါလိုု႔ သာဆိုတာ။ အဆင္မေျပေတာ့ ျပန္မဲ့လူေတြခ်ည္းပဲ။”

 

(၇) စစ္သားေတြအဖို႔ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္၊ ထြက္ခ်င္တိုင္းထြက္လို႔ရတဲ့ သာလာယံ ဇရပ္ႀကီးျဖစ္ေနတာကိုး

သိေတာ္မူၾကသည့္အတိုင္း လက္ရွိလႊတ္ေတာ္မ်ားမွာ ၄ ပံု ၁ ပံုက တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ေစလႊတ္ေသာ စစ္သားေတြျဖစ္၏။ ဒါ ကိုျပင္ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုေနၾကသည္။ သို႔ေသာ္ စစ္သားကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူေတြကို သေဘာက်ခ်င္ပါလွ်က္ သေဘာက်စရာျဖစ္ေအာင္ မေနၾကဘူးဟု ဆိုသူတစ္ဦးကိုလည္း ထူးထူးဆန္းဆန္း ေတြ႕ရသည္။ သူ႔သေဘာထားက ဒီလိုပါ။

 

“က်ဳပ္က တပ္မေတာ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြဆိုတာ အရပ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြလိုပဲ လႊတ္ေတာ္သက္တမ္းျပည့္ေအာင္ ဥပေဒျပဳတာ ဝန္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ၾကမဲ့လူေတြလုုိ႔ထင္ခဲ့တာ။ ဥပေဒျပဳေရးဆိုတာ စိတ္ဝင္စားစြာနဲ႔ တစိုက္မတ္မတ္ ၅ နွစ္တိုင္တိုင္ လုပ္သြားမွ ေရွ႕ ေနာက္ အဆက္အစပ္မိမိ လုပ္နိုင္မွာေလ။ ခုေတာ့ ခဏခဏ စစ္သားကိုယ္စားလွယ္ေတြ ေျပာင္းေနတယ္။ သူတုုိ႔က ဥပေဒျပဳေရးတာဝန္ကို ထမ္းဖို႔လာတာမဟုတ္ပဲ၊ ဝတ္ေက်တန္းေက် ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ လာထိုင္ေနၾကတာကိုး။ တပ္ခ်ဳပ္က ျပန္လာဆိုရင္ ျပန္သြားရျပန္ေရာ။ အရပ္ဖက္က ေရြးေကာက္ခံဆိုသူေတြက ဒီလူဟာ ဒီလူပဲ။ စစ္သားေတြသာ ခဏခဏ ေျပာင္းေနတာ။ ဒီပံုတိုင္းဆို ၅ နွစ္အတြင္း စစ္သား ကိုယ္စားလွယ္ေတြေတာင္ အရပ္သားဦးေရထက္ မ်ားသြားနိုင္တယ္။ စစ္သားေတြအဖို႔ လႊတ္ေတာ္ဆိုတာ ဝင္ခ်င္တိုင္းဝင္၊ ထြက္ခ်င္တိုင္း ထြက္လို႔ရတဲ့ သာလာယံ ဇရပ္ၾကီးျဖစ္ေနတာကိုး။”

 

(၈) ၁၀ စီးရိွေပမယ့္ ပ်က္ေနလို႔ တစ္စီးမွ စီးမရရင္

ျမန္မာျပည္၏ လက္ကိုင္ဖုန္းေစ်းနႈန္းမွာ စာတင္ေလာက္၏။ အခြင့္ထူးခံ ေရေပၚဆီမ်ားသာ ဝယ္ယူခြင့္ရခဲ့ေသာကာလ၌ ထုတ္ေစ်းက ၁၀ သိန္း (ေနာက္ပိုင္းတြင္ ၁၅ သိန္း) ျဖစ္ေသာ္လည္း အျပင္ေပါက္ေစ်းက သိန္း ၄၀ ေက်ာ္ ျဖစ္သြားခဲ့ဖူး၏။ ဖုန္းအေရအတြက္ကလည္း ေတာ္ ေတာ္နည္းေသးသည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္ ထုတ္ေစ်းက ၅ သိန္း၊ ၂ သိန္း၊ ယခု ၁၅၀၀ က်ပ္ ျဖစ္လာသည္။ ဖုန္းဆက္သြယ္ေရး  အဆင္ေျပ လာေတာ့ အခ်ဳိ႕ကိစၥေတြကို ဖုန္းမွတဆင့္ ေဆာင္ရြက္နိုင္သျဖင့္၊ လြယ္ကူျမန္ဆန္လာတာေတာ့ အမွန္ပါ။ စာေရးသူတုုိ႔လမ္းတြင္ ႐ံုးစာ ေရးႀကီးတစ္ဦးက သူ႔ဇာတိေက်းရြာ၌ ၁၅၀၀ က်ပ္တန္ဖုန္းကိုင္နိုင္သူေတြ ၁၀ ဦးေက်ာ္သြားၿပီဟု ဂုဏ္ယူဝ့ံႂကြားစြာ ေျပာျပပါသည္။  တခါ တရံ သာေၾကာင္း မာေၾကာင္း ရပ္အေၾကာင္း ရြာအေၾကာင္းေတြကို ဖုန္းျဖင့္ လွမ္းေမး လွမ္းေျပာတတ္သည္။ connection မေကာင္းေတာ့ သည့္အခါမွာေတာ့ ခ်လိုက္ရံုေပါ့။ သုိ႔ေသာ္ တစ္ေန႔တြင္မူ စိတ္ဆိုးမာန္ဆိုးျဖင့္ သို႔ကလို ေျပာပါေလေတာ့၏။

 

“ေတာမွာ ဟန္က်ေနၿပီဆိုေတာ့ ပင္စင္ယူၿပီးရင္ ေတာမွာပဲျပန္ေနမယ္ေတာင္ စဥ္းစားခဲ့တာ။ ခုေတာ့ မျပန္ရဲေတာ့ဘူး။ ဟိုတစ္ေန႔က ရြာကအမ်ဳိးတစ္ေယာက္ အသဲအသန္ျဖစ္လုုိ႔ တိုက္နယ္ဆရာဝန္က ေဆးတစ္မ်ိဳး ဝယ္ခိုင္းလိုက္တယ္။ ငါက ရန္ကုန္ကေနဝယ္ၿပီး လိုင္း ကားမွတဆင့္ ပို႔ရမွာ။အဲဒါ ဖုန္းထဲကေန ေဆးအမည္ကို လိုက္ေရးတုန္း လိုင္းက်သြားေရာ။ ျပန္မဆက္လာဘူး။ အဲဒါနဲ႔ ငါ့ဖုန္းကိုေတာ့ ျပန္ ေခၚရင္ ရေအာင္ ဒီအတိုင္း ထားလိုက္တယ္။ ငါ့သားရဲ႕ဖုန္းကတဆင့္ ရြာမွာရိွတဲ့ဖုန္းေတြဆီ ဆက္တာ။ ဘယ္ဟာမွကို မရဘူး။ ကား ၁၀ စီးရိွေပမဲ့ ပ်က္ေနလို႔ တစ္စီးမွ စီးမရရင္၊  ၁ စီးမွ မရိွတာနဲ႔ အတူတူပဲ။ ဟန္းဖုန္းေတြသာ မ်ားတာ။ လိုင္းမေကာင္းေတာ့ အေရးအေၾကာင္း ဆိုဘာမွ မထူးပါဘူး။ ”

 

(၉) လြယ္တာကို ခက္ေအာင္၊ ခက္တာကို ႐ႈတ္ေအာင္၊ ႐ႈတ္တာကို ရွင္းမရေအာင္

ဟိုတစ္ေန႔က ရပ္ကြက္ထဲေန ကေလးမေလးတစ္ေယာက္  ဆရာဝန္ဘြဲ႕သြားယူသည္။ ဘြဲ႕နွင္းသဘင္မွာ႐ိုက္ခဲ့ေသာပံုေတြကို ကြန္ျပဴတာမွာ ၾကည့္ၿပီး ေပ်ာ္ေနသည္။ ဆ.မလက္မွတ္အတြက္ ေလွ်ာက္ထားနိုင္ၿပီဆိုသျဖင့္ သြားေလွ်ာက္သတဲ့။ ျပန္လာေတာ့ စိတ္ဆိုးေနသည္။ အ ေၾကာင္းစံု စပ္စုေတာ့ သူမ၏မိခင္က ရွင္းျပသည္။

 

“ဒီလိုပါဆရာ၊ ခုဟာက အမွတ္စာရင္းနဲ႔အလုပ္သင္ ဆင္းၿပီးေၾကာင္း ေထာက္ခံစာေတြအတြက္ပဲ တင္ခဲ့ရတာတဲ့။ အဲဒါေတြ ရၿပီလားဆိုတာ၊ ေနာက္ ရက္ ၂၀ ေက်ာ္္ေလာက္က်မွ လာစံုစမ္းပါတဲ့။ အဲဒါေတြ ရၿပီးမွ ဆ.မအတြက္ ေလွ်ာက္လႊာ တင္ရမွာတဲ့။ အဆင့္ဆင့္ျဖစ္ေနတာေပါ့။”

 

ထိုစဥ္ ထိုဆရာဝန္မေလး၏ အဖိုးက ဝင္ေျပာသည္။

“နိုင္ငံေရး ဆရာတစ္ေယာက္  ေျပာသလိုေပါ့။ သူတုုိ႔က လြယ္တာကို ခက္ေအာင္၊ ခက္တာကို ႐ႈတ္ေအာင္၊ ႐ႈတ္တာကို ရွင္းမရေအာင္ လုပ္ေနတံုးပဲနဲ႔ တူပါရဲ႕”

One thought on “ျပည္သူၾကားက ျပည္သူ႔စကား (အပိုင္း-၂)

Comments are closed.