(မုိးမခ) ဇြန္ ၂၆၊ ၂၀၁၅
“၅၉”
“ေဟ့ ၅ ၉”
တိုးတုိးမွ် မထူး။
“၄၃၆”
“ေဟ့ ၄၃၆”
“၄ ၃ ၆”
ေတာက္ေတာက္မွ် မျမည္။
“ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္”
“ဟယ္ ၾကည့္စမ္း ေမာင္ ဘယ္တုန္းက ေရာက္ေနတာလဲဟင္”
“အမ္မေလးကြယ္ ေခၚလုိက္ရတာ တကမၻာလံုးၾကားမယ္ မင္းတေယာက္ဘဲမၾကားတာ”
“ၾကားႏိုင္ပါ့မလားေမာင္ရယ္ ဒီေလာက္အလုပ္ေတြ ႐ႈပ္ေနတာ”
“ေအာင္ျမေလး ဘာေတြမ်ား ႐ႈပ္ေနရတာတုန္း”
“႐ႈပ္တာေတာ့ မေျပာနဲ႔ေတာ့ ဘယ္သူရွိရအံုးမွာလဲ ေတာင္သူေတြေပါ့၊ တဆိတ္ရွိ ဆႏၵဘဲ ျပေနတယ္၊ အဆိုးဆံုးက လက္ပ ေတာင္း။ ဘုန္းႀကီးေတြကပါ မေနႏုိင္ မထုိင္ႏိုင္ေရာၿပီးပါလာလုိ႔ စိတ္တုိတိုနဲ႔ ဘုန္းႀကီးတင္ကို အပါးတရာေက်ာ္ မီးေလာင္ တုိက္သြင္းပစ္လုိက္တယ္၊ မိုးပါ မီးေလာင္ပါေရာလား၊ ေမာင့္ေမေမကိုေတာင္ အကူအညီေတာင္းရေသးတယ္၊ ေမာင့္ေမေမ ေျပာမွ နားေသာတဆင္ၾကတာေတြေလ။ တတ္ႏိုင္ဘူး၊ လူေရာ ဘုန္းႀကီးေရာ ပစ္သတ္လိုက္ရတာဘဲ။ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါ ေမာင္”
“ကန္႔ဘလူဘက္ကေတာင္သူေတြ၊ မတၱရာဘက္ကေတာင္သူေတြလဲ ဆူဆူပူပူလုပ္လြန္းလုိ႔ မအားတဲ့ၾကားက သြားပစ္သတ္ လုိက္ရေသးတယ္၊ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါေမာင္”
“တခါလဲ ဧရာဝတီတုိင္းဘက္က ေတာင္သူေတြေသာင္းက်န္းလုိ႔ တတ္ႏို္င္ဘူး၊ ပစ္သတ္ရျပန္တာဘဲ၊ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါ ေမာင္”
“ဒီေလာက္သတ္ေနတဲ့ၾကားက ေမာင့္ေမေမလဲ ေသခ်ာေျပာရက္သားနဲ႔ ဟုိ ေဒၚခင္ဝင္း၊ အေတာ္ဆုိးတယ္၊ ဒီေလာက္ရွိလွဆုိ ပစ္သတ္လုိက္ကေရာ၊ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါေမာင္”
“အဲဒီလုိ မျပတ္တမ္း သတ္ေနတဲ့ၾကားကဘဲ၊ ဘယ္သူရွိရအံုးမွာလဲ ေမာင့္တုိ႔အကိုႀကီး ကိုပါႀကီးေပါ့၊ ေယာကၡမမ်က္ႏွာလဲ ေထာက္မေနႏိုင္ဘူး။ ပစ္သတ္လုိက္ရတယ္၊ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါေမာင္”
“ေမာင္ရယ္ ေတြ႔ခ်င္တာေပါ့၊ ဘယ္လုိမွကို မအားလုိ႔ပါ။ ဒီၾကားထဲ အုိဗာတုိင္ေတာင္ ဆင္းလိုက္ရေသး၊ ဟုိ ကိုးကန္႔ေတြေလ၊ ေတာ္ၿပီေပါ့၊ ကိုးကန္႔ဆို။ ခုေတာ့ ဆယ္ကန္႔ရခ်င္တယ္တဲ့။ ပစ္သတ္ရျပန္တာဘဲ။ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါေမာင္”
“အဲဒါေတြေၾကာင့္ နားကို မနားရတာ။ နားရမလား ေအာင္ေမ့ရတာ၊ ေဟာ တေလာကဘဲ ေက်ာင္းသားေတြ၊ ကို္ယ့္ဟာကိုယ္ ေအးေအးမေနဘူး၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈ ေလ်ာ့ေပးရမတဲ့၊ ကြၽန္မတုိ႔ သားစဥ္ေျမးဆက္ေၾကာက္ပါတယ္ဆုိတဲ့ သမဂၢကိစၥ ေျပာလာ ပါေရာ။ ဖြဲ႔ခြင့္ ေပးရမတဲ့၊ ဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ၊ အကုန္လံုး ရုိက္ႏွက္ ပစ္သတ္ရေတာ့တာဘဲ။ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါေမာင္”
“ဒါေတာင္ အမွ်င္ မျပတ္ခ်င္ဘူး၊ ပစ္မွန္း သတ္မွန္းသိရက္နဲ႔ ေရွ႕ဆက္တုိးၾကတယ္၊ ေမာင္ဝင္ကယ္လုိ႔သာ ေတာ္ေတာ့တယ္၊ ေမာင္တုိ႔မိသားစုကို အရမ္းအရမ္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ကြယ္၊ ဘယ္လုိရွင္းရမွန္းမသိျဖစ္ေနတဲ့ဟာ၊ ေမာင္က သမဂၢျဖဳတ္ၿပီး ေက်ာင္းသားကိုယ္စားလွယ္လုပ္လုိက္လုိ႔သာ ၿငိမ္သြားေတာ့တယ္”
“တဆက္တည္း ေျပာရအံုးမယ္၊ မာမီေရႊကေလ ေမာင္တုိ႔တမိသားစုလံုးကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္းေျပာခိုင္းလိုက္တယ္”
“ဟုတ္လား၊ ဘာေတြမ်ားပါလိမ့္ကြယ္၊ ဘယ္ေလာက္မွ လုပ္ေပးရတာလဲ မဟုတ္ပါဘူး”
“အမ္မေလး ေမာင္ကသာ ဘာမွမဟုတ္ဘူးေျပာေန၊ သူေလ ေသြး႐ူးေသြးတမ္းနဲ႔ ထင္ရာလုပ္ထားတဲ့ဟာေတြ ေမာင္တုိ႔ေတြ ဖာေထးေပးလုိက္လို႔ ခု ဘာမွေျပာစရာမလိုေလာက္ေအာင္ ေကာင္းသြားလုိ႔တဲ့၊ ေက်းဇူးေတြတင္ေနလုိက္ပံုမ်ား”
“ဟုတ္လား၊ ေမာင္တုိ႔ေတာင္ သတိမထားမိဘူးကြယ္”
“ဟုိဟာေလ တကဲ့မင္းမဲ့စရုိက္၊ အရုိင္းအစုိင္းေတြလုပ္တဲ့ဟာမ်ဳိးေလ၊ ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒက မည္သုိ႔ပင္ဆိုေစကာမူဆိုတဲ့ဟာေလ၊ အဲဒါ ကြၽန္မတို႔ မိသားစုဘြားဘြားဘီဘင္လိုက္ သိကၡာက် အရွက္ရေနတဲ့ဟာႀကီးေလ၊ အဲဒီဟာႀကီးကို ဖြဲ႔စည္းပံုဥပေဒကို ခၽြင္းခ်က္ျပဳၿပီးဆိုလား ေျပာင္းေပးတာေလ၊ အဲဒါရယ္ စစ္ေရးအျမင္္ကို ကာကြယ္ေရးအျမင္တုိ႔ဘာတို႔ေလ၊ ေနာက္ၿပီးေတာ့”
“အိုကြာ ဒါေတြက အေသးအဖြဲေတြပါ၊ စိတ္ထဲ မထားပါနဲ႔လို႔ မာမီေရႊကုိ ေျပာလိုက္ပါအံုး”
“ဒါနဲ႔ ဒို႔ေတြ ေအးေအးေဆးေဆးေတြ႔ခ်င္တယ္ကြာ၊ တခါမွ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာရတယ္မရွိဘူး”
“ဒါေတာ့ ေမာင္ရယ္၊ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေတြ႔ေနၾကတာဘဲဥစၥာ၊ လႊတ္ေတာ္ထဲဘဲ ေတြ႔ၾကတာေပါ့၊ လႊတ္ေတာ္ကဘဲ ေစာင့္ေန မယ္ေလ၊ ေမာင္သာ လႊတ္ေတာ္ထဲ ေရာက္ေအာင္လာပါ။ အဲဒီထဲမွာ မ်က္လံုးခ်င္းဆံု ရင္ခုန္ၾကတာေပါ့၊ တခါတရံ မိတင္မွာ၊ တခါတေလ ဖိုရမ္ေလးဘာေလးရွိရင္လဲ ေတြ႔လို႔ရေနတာဘဲေမာင္ရယ္”
“လႊတ္ေတာ္ထဲေတာ့ ေသခ်ာေပါက္လာမွာပါကြာ”
“ေမာင္ လြယ္လြယ္မေျပာနဲ႔ေမာင္၊ အရင္အေျခအေနမဟုတ္ေတာ့ဘူး။ ေမာင္ အိမ္ေတာ္ပါတင္ေအးကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္မွရမယ္၊ သူက ေမာင္တုိ႔ကို တစက္မွ ၾကည့္ရတာ မဟုတ္ဘူး။ ေမာင္တုိ႔ လံုးဝ မလာေစရဘူးတဲ့”
“ကြၽန္မကလဲ အလုပ္က နဲနဲေလးမွ မအား၊ ပစ္ရ ခတ္ရတာနဲ႔ကို တကယ္ လက္မလယ္ဘူး၊ ေမာင္သာ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္ မလာရင္ ေတြ႔ဖုိ႔မလြယ္ဘူးေနာ္၊ အလုပ္သမားကလာရွဳပ္လုိက္၊ လယ္သမားက လာ႐ႈပ္လုိက္၊ ဘုန္းႀကီးက႐ႈပ္လုိက္၊ ေက်ာင္း သားက႐ႈပ္လုိက္၊ ဟုိ တက္ႂကြေတြက ႐ႈပ္လိုက္၊ အခ်ိ္န္ရွိသမွ် ပစ္သတ္ေနရတာဘဲ။ ကြၽန္မက စစ္တပ္ပါေမာင္”
ေမာင္လူေရး
သ႐ုပ္ေဖာ္ကာတြန္း / ေစာငုိ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
ကြၽန္မက….နဲ႔ပါေမာင္ မ႐ွိဘူးလား