တေန႔သ၌ ကြၽႏုု္ပ္သည္ စင္ကာပူနိုင္ငံ၊ bedok interchange မွေန၍ အမွတ္ ၈၅၄ ဘတ္စ္ကားႀကီးကိုစီးၿပီးသကာလ၊ အမ္မိုကီယို တည္း ဟူေသာ အရပ္သုုိ႔ လာခဲ့ေလ၏။ ကြၽႏုု္ပ္၏ ေဘးခံုတြင္ ထိုင္လ်က္လိုက္ပါလာသူမွာ ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးျဖစ္သည္ဟု သိေန၏။ သနပ္ခါး ခပ္ မႈန္မႈန္လူးထားျခင္းနွင့္ စိန္ပြင့္နားကပ္ ဆင္ယင္ထားျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ကြၽႏုု္ပ္က ျမန္မာလားဟု ေမးလိုက္ရာ၊ ဟုတ္မွန္ေၾကာင္း ေျဖဆိုေလသည္။
ကြၽႏုု္ပ္တို႔ နွစ္ဦးသည္ တစ္ဦးကို တစ္ဦး မိတ္ဆက္ၾကၿပီးလွ်င္ အေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ေျပာဆိုဖလွယ္ၾက၏။ သူမကား သူနာျပဳျဖစ္၍ သူမ ၏ ခင္ပြန္းမွာ ဆရာဝန္ျဖစ္သည္။ သူမတို႔မွာ PR ရထားၿပီး သားတစ္ေယာက္ သမီးတစ္ေယာက္ ရွိၾကေလ၏။ သားႏွင့္သမီးမွာ ၁၀ ႏွစ္ႏွင့္ ၈ နွစ္ဟုဆိုသျဖင့္ ကြၽႏုု္ပ္က စိုးရိမ္ပူပန္စြာ စပ္စုလိုက္ေလသည္။
“သူတို႔ေတြ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကား ေကာင္းေကာင္း ေရးတတ္ဖတ္တတ္ၾကရဲ႕လား”
“သားက ျမန္မာ စကားေျပာရပါတယ္။ အငယ္မကေတာ႔ ေျပာတာ လိပ္ပတ္မလည္ခ်င္ဘူး။ မူႀကိဳအရြယ္ေလာက္ကတည္းက ဒီကို ေရာက္ ခဲ့တာကိုး။ ေရးတာကေတာ့ ႏွစ္ေယာက္စလံုး မရဘူး။ ဒီက ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို တနဂၤေႏြေန႔တိုင္းလႊတ္ၿပီး စာသင္ေစ တယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က အဂၤလိပ္လိုပဲ အားသန္ေနၾကတယ္ေလ။ ျမန္မာစာက သင္ရတာခက္တယ္တဲ့။ ဟင္း ..ဟင္း”
သူမသည္ ႐ုိးသားပြင့္လင္းဟန္ ရိွသည္။သူ႔သားသမီးေတြ အဂၤလိပ္လို အားသန္တာကိုလည္း ဂုဏ္ယူေနပုံ ရေလသည္။ ဖခင္ေရာ မိခင္ပါ ျမန္မာလူမ်ဳိးမ်ားျဖစ္ပါလ်က္ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကား ဆုံးရႈံးေတာ့မည့္အျဖစ္ကို စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းမရိွေပဘူလားဟု ကြၽႏုု္ပ္က ထပ္မံစပ္စု လိုက္ ေလ၏။ ဝါးလုံးေခါင္းထဲမွာပဲ လသာေနလို႔ မျဖစ္ေတာ႔ေၾကာင္း၊ ျမန္မာစာသည္ တို႔စာ ျမန္မာစကားသည္ တို႔စကားဟု ေႂကြးေၾကာ္ ေန႐ံုကာ မွ်ျဖင့္ ဘာမွ်ျဖစ္မလာေၾကာင္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆိုလွ်င္ နိုင္ငံတကာကပင္ ေလးစားခ်ီးက်ဴးရေလာက္ေအာင္ျဖစ္ရသည္မွာ အဂၤ လိပ္လို ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ေျပာနိုင္လို႔ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္စာႏွင့္ အဂၤလိပ္စကားတတ္လွ်င္ လံုေလာက္ၿပီျဖစ္ေၾကာင္း သူမက ကြၽန္ုပ္ အား ေရပက္မဝင္ေအာင္ ေျပာဆိုဆံုးမေလ၏။ ကြၽန္ုပ္ကို အထင္ေသးေသာမ်က္လံုးမ်ားျဖင့္လည္း ၾကည့္႐ႈပါေသး၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဥပမာေပးသျဖင္႔ ကြၽႏုု္ပ္ကလည္း ေဒၚစုကိုပင္ ဥပမာျပန္ေပးလိုပါေၾကာင္း၊ ေဒၚစုသည္ အဂၤလိပ္လို ထိထိမိမိ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ေျပာနိုင္သည္မွာ မွန္ေၾကာင္း၊ သုုိ႔ေသာ္ ျမန္မာလိုလည္း ထိထိမိမိ ေျပာႏိုင္ေနဆဲျဖစ္ေၾကာင္း၊ အဂၤလိပ္စာႏွင့္စကားကို ကြၽမ္းက်င္လွ်င္ၿပီးေရာ ျမန္မာစာႏွင့္စကားကို အဆုံး႐ႈံးခံမည္ဟုသေဘာမထားခဲ့ေၾကာင္း၊ ေဒၚစုသည္ အဂၤလိပ္လို ကြၽမ္းက်င္သျဖင့္ ႏိုင္ငံ တကာတြင္ ဝင္ဆ့ံသည္မွာ မွန္ေၾကာင္း၊သုုိ႔ေသာ္ ေဒၚစု ျမန္မာလို မတတ္လွ်င္ ျမန္မာ႔နိုင္ငံေရးဇာတ္ခံုေပၚသုုိ႔ တက္ေရာက္လာနိုင္ဖို႔ မရွိေၾကာင္း၊ ထိုသုုိ႔ မတက္လာႏိုင္လွ်င္ ကြၽမ္းက်င္ေသာ အဂၤလိပ္စာႏွင့္စကားကိုလည္း နိုင္ငံေရး၌ အသံုးျပဳခြင့္ရမည္မဟုတ္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္က စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပေလ၏။
ကြၽန္ုပ္က ထိုသုုိ႔ေျပာမည္ဟု ထင္ထားဟန္မတူ။ အနည္းငယ္ အ့ံအားသင္႔ေနဟန္ ျဖစ္ေန၏။ သုုိ႔ေသာ္ သူတို႔သည္လည္း ေျပာစရာစကား ရွားပါးသူမ်ား မဟုတ္ေၾကာင္း၊ ေခသူေတြ မဟုတ္ေၾကာင္း သိေစလိုသျဖင့္ ျပန္ေခ်ပ၏။ သူမတို႔၏သားသမီးမ်ားမွာ ေဒၚစုလို နိုင္ငံေရးလုပ္ မည့္သူမ်ားလည္း မဟုတ္သျဖင္႔၊ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားမတတ္လည္း ဘာမွ်အေရးစိုက္စရာ မလိုေၾကာင္း၊ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကား တတ္ေသာ ျပည္တြင္းေန ျမန္မာလူမ်ဳိး ေျမာက္မ်ားစြာသည္ စီးပြြားေရး မေျပလည္သျဖင့္ ဒုကၡေရာက္ေနၾကေၾကာင္း၊ သူမ၏ သားသမီးမ်ား မွာထိုသုုိ႔ ဒုကၡမေရာက္ဖို႔လိုေၾကာင္းေျပာကာ ဆင္းရခါနီးၿပီဟုဆိုၿပီး ထသြားေလသည္။ ဆက္ၿပီး မေဆြးေႏြးရျခင္းမွာလည္း တမ်ဳိးတဖံု ေကာင္းပါ၏။ တဘဝစာ ေက်ာတခင္း ဝမ္းတဝကိုသာ တန္ဖိုးထားသူမ်ားမွန္း သိလိုက္ရလို႔ျဖစ္သည္။
ကြၽန္ုပ္သည္ စင္ကာပူနိုင္ငံအပါအဝင္ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ား၌ ေမြးဖြားႀကီးျပင္းလာေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔၏ သားသမီးမ်ားကို သတိထားမိ၏။ သူတို႔မွာ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကား တတ္ေျမာက္ျခင္း မရိွေတာ႔ေပ။ စင္ကာပူနုိင္ငံသားအျဖစ္ ခံယူထားသူမ်ားႏွင့္ PR ရထားသူမ်ားသာ တ ရားဝင္ ကေလးေမြးခြင့္ ရ၏။ မူႀကိဳေက်ာင္းမွ အစျပဳကာ၊ ျမန္မာစာ ျမန္မာစကားတို႔ႏွင့္ အဆက္ျပတ္ေန၏။ အိမ္တြင္ မိဘမ်ားက ျမန္မာ စကား ေျပာဆိုၾကေသာ္လည္း တေန႔တာ၏ နာရီမ်ားစြာသည္ ေက်ာင္း၌သာကုန္လြန္သြားသျဖင့္ ေက်ာင္းမ်ားက သင္ေပးေသာစာႏွင့္ စကားမ်ားသာ ကြ်မ္းက်င္ေနၾကေတာ႔၏။အခ်ဳိ႕ မိဘမ်ားကမူ ျမန္မာစာႏွင့္ စကားကို စြမ္းသေလာက္ သင္ေပးၾကပါ၏။ သုုိ႔ေသာ္ ေက်ာင္းမွာ လည္း သတ္မွတ္ထားေသာ ဘာသာစကား ၂ မ်ိဳးတြဲကို သင္ရသည့္အျပင္ အျခားဘာသာရပ္မ်ားလည္း ရိွေသးသည့္အတြက္ ေခါင္းပူ မခံ နိုင္ၾက။ ကြၽန္ုပ္၏ မိတ္ေဆြတဦးကမူ သုုိ႔ကလို ရင္ဖြင္႔ပါ၏။
̏ကြၽန္ေတာ္ စင္ကာပူနိုင္ငံသားခံယူလိုက္ရတာ ခံယူခ်င္လြန္းလို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ဇနီးေမာင္နွံ နွစ္ေယာက္ ၁၀ ႏွစ္ေက်ာ္ေလာက္ နိုင္ငံေတာ္ကို လစဥ္ အခြန္ေဆာင္ခဲ့ရတယ္။ ေပါင္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ နည္းတဲ့ေငြမဟုတ္ဘူး။ ျမန္မာသံ႐ုံးက အခြန္လည္း ေကာက္ေသးတယ္။ ညစ္လည္း ညစ္ပတ္ေသးတယ္။ ဆက္ဆံေရးလဲ မိုက္႐ုိင္းေသးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ေဆာင္တဲ႔ေငြြြေတြလဲ ဘယ္မွာဘယ္လို ကုန္ သြားသလဲ၊ ဒါလဲ တိတိက်က် မသိရဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ အခြန္မေဆာင္ရေအာင္ စင္ကာပူနိုင္ငံသား ခံယူလိုက္တာပါ။ မွန္တာေျပာရရင္ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာမွ မိဘေဆြမ်ဳိးေတြကိုလည္း ပိုၿပီးေထာက္ပ့ံလာနိုင္တယ္။ လွဴဒါန္းမႈလည္း ပိုလုပ္လာနိုင္တယ္။ HDB အခန္းကိုလည္း အရစ္က်စနစ္နဲ႔ ဝယ္ နိုင္ၿပီး၊ အိပ္ခန္းအခ်ဳိ႕ ျပန္ငွားေတာ့ ေနစရိတ္မကုန္ေတာ့ဘူး။ ဒါေပမဲ့ ကေလး ႏွစ္ေယာက္က ဗမာစာ၊ ဗမာစကား မတတ္ေတာ့ျပန္ဘူး ဗ်ာ။ ဦးသိန္းစိန္တက္လာေတာ့ အခြန္မေကာက္ေတာ႔ဘူး။ အစကတည္းက အဲသလို အခြန္မေကာက္ရင္ သူမ်ားနိုင္ငံသား မခံယူပါဘူဗ်ာ”
ကြၽန္ုပ္က ထိုမိတ္ေဆြကို သုုိ႔ကလို အၾကံေပးပါ၏။
“ကေလးေတြကို ျမန္မာျပည္ပို႔ၿပီး ၁ ႏွစ္တန္သည္၊ ၂ ႏွစ္တန္သည္ သင္ခိုင္းဗ်ာ။ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကားေရးတဲ့၊ ေျပာတဲ႔ အသိုင္း အဝိုင္း မွာပဲဆိုေတာ့ ျမန္မာစာနဲ႔စကား မုခ်မေသြတတ္မွာပဲ။ အဲသလိုတတ္မွပဲ ျပန္ေခၚေပါ့”
“ဒါေပမဲ့ စင္ကာပူမွာ အတန္းေတြ ေနာက္က်ကုန္မွာေပါ့။ အဲသလို ေနာက္က်ရင္ ကေလးေတြ အားငယ္လိမ႔္မယ္”
“ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာနိုင္ငံကေန အျခားတိုင္းျပည္ေတြဆီ ၃ နွစ္၊ ၅ ႏွစ္ စသျဖင့္ ပညာေတာ္သင္ သြားၾကရေသးတာပဲ။ ကိုယ့္စာ၊ ကိုယ့္ စကား မေပ်ာက္ဖို႔အေရး ၂ ႏွစ္ေလာက္ ေပးရတာ။ ေပးေပ်ာ္ပါတယ္ဗ်”
“ဟုတ္ေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ စင္ကာပူနိုင္ငံရဲ႔ စည္းမ်ဥ္း စည္းကမ္းအရ အဲသလို ၂ နွစ္ေလာက္ သြားေနလို႔ရပါ႔မလား။ စုံစမ္းၾကည့္ ရအံုးမယ္”
သူက ထိုသုုိ႔ေျပာသျဖင့္ ကြၽန္ုပ္ ဝမ္းေျမာက္၏။ သုုိ႔ေသာ္ သူ႔ကိုေတြ႔တိုင္း မစံုစမ္းရေသးဘူးဟုဆိုသျဖင့္ သူလည္း ဒီကိစ̔ၥကို စိတ္ပါလွသူ မ ဟုတ္ေၾကာင္း ကြၽန္ုပ္ သိလိုက္ပါသည္။
အာဏာ႐ူးစနစ္ႀကီးကို အားပါးတရ က်င့္သံုးလိုက္ၾကရာ၊ အက်ဳိးရလာဘ္မွာ ျမန္မာျပည္ႏွင့္ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔သည္ နိုင္ငံတကာအလယ္၌ မဲြခ်ာ သိမ္ငယ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ အိမ္ေဖၚအလုပ္ကို ဘြဲ႔ရမ်ားပင္ တရားမဝင္လုပ္ခဲ့ရသည္။ အနွိမ္ခံ အပင္ပန္းခံၿပီး မိသားစုကိုလွမ္းကာ ေထာက္ပ့ံရေသာအေျခအေန ျဖစ္သြားသည္။ နိုင္ငံတကာသုုိ႔ ရရာအလုပ္ကိုလုပ္ၿပီးေငြရွာၾကရေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးတို႔မွာ သန္းဂဏန္းမွ် ရိွ လာခဲ့သည္။ အစိုးရက ဇာတိမာန္ထက္သန္ေရးဟု ေအာ္ေနခဲ့ေသာ္လည္း လက္ေတြ႔လုပ္ရပ္မ်ားမွာ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနခဲ့၏။ ထို႔ေၾကာင္႔ ရလာဘ္မွာကား သိမ္ငယ္မႈ၊ မြဲေတမႈ၊ အႏွိမ္ခံရမႈမ်ားသာ ျဖစ္ေနေတာ႔၏။ အျခားနိုင္ငံမ်ားသုုိ႔ နိုင္ငံေရးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ စားဝတ္ေန ေရး ေၾကာင့္ျဖစ္ေစ၊ ပညာေရး က်န္းမာေရးေၾကာင့္ျဖစ္ေစ ေရာက္ရိွ႐ုန္းကန္ေနၾကရသူမ်ားမွာ တိုးၿပီးရင္း တိုးေနခဲ့၏။ ထိုသူတို႔သာ မိမိတို႔ လူ မ်ဳိး၊ သာသနာ၊ စာေပ၊ စကားတို႔ကို အျမတ္တနိုး သိရိွမွတ္မိၾကၿပီး ထိုသူတို႔မွ ေပါက္ဖြားလာၾကကုန္ေသာ မ်ဳိးဆက္သစ္တို႔မွာမူ လူ မ်ဳိးေပ်ာက္၏။ ဘာသာကိုးကြယ္မႈ ေပ်ာက္၏။ စကား ေပ်ာက္၏။ စာေပေပ်ာက္၏။ မိမိတို႔ ကိုုယ္တိုင္က လိုလိုလားလား ေပ်ာက္ခ်င္လို႔ ေပ်ာက္ၾကသူမ်ားရိွသလို၊ မေပ်ာက္ခ်င္ပဲ ေပ်ာက္ၾကရသူေတြလည္း ရိွပါသည္။
အေျမာ္အျမင္ႀကီးသူ အခ်ဳိ႕သာ မ်ဳိးဆက္သစ္မ်ားကို အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာ အေမြမ်ားကိုေပးဖို႔ သတိရၾကေတာ့သည္။ သုုိ႔တိုင္ေအာင္ အေျခအေနက အကန္႔အသတ္မ်ားစြာ ရိွေနသည္။ အဂၤလန္ေရာက္ ေက်ာင္းေနဖက္တစ္ဦးက ေျပာသည္။
“သားနဲ႔သမီးကို ဆံုးမလို႔ မရဘူး။ အၾကံေပးလို႔ပဲ ရတယ္။ သူတို႔ လက္ခံခ်င္ လက္ခံမယ္။ လက္မခံတာကို အတင္းအၾကပ္ ေျပာခြင့္မရိွဘူး။ အဂၤလန္ရဲ႕ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုက ဒီအတိုင္းပဲ။ ဒါကို ေက်ာ္လႊားလို႔မရဘူး”
စင္ကာပူနိုင္ငံသုုိ႔ အခါအားေလွ်ာ္စြာ ႂကြေရာက္ တရားေဟာေလ႔ရိွေသာ မဟာၿမိဳင္ဆရာေတာ္ ဦးေဇာတိကထံ စင္ကာပူ အေျခခ် ျမန္မာ အမ်ိဳးသမီးတဦးက ေလွ်ာက္ထားဖူးသည္။ ကေလးေတြကို ဆံုးမရာ၊ သူတို႔က မိဘမ်ားအား It is not your business ဒါ သင့္ကိစၥ̔မဟုတ္ ဘူးဟု ျပန္ေျပာသတဲ့။ ဖြံ႕ၿဖိဳးၿပီးနိုင္ငံ အေတာ္မ်ားမ်ားတြင္ မိဘက အကုန္ခံၿပီး ေကြၽးရ၊ ေမြးရ၊ ပညာသင္ေပးရေသာ္လည္း သက္ဆိုင္ရာ အစိုးရ၏ ပညာေရးဌာနႏွင့္ ထိုနိုင္ငံ၏ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကသာ လူငယ္မ်ားကို ပံုသြင္းေပးသြားၾက၏။ ထို႔ေၾကာင္႔လည္း ရည္းစားႏွင့္ အလြန္ အကြၽံတြဲေနေသာသမီးကို မိခင္က ဆံုးမရာ၊ သမီးက ̏မဆိုင္တာေျပာၿပီး မေနွာက္ယွက္ပါႏွင့္။ ရဲကို ေခၚလိုက္ရမလား” ဟု ေျပာေသာျဖစ္ ရပ္မ်ဳိး ေပၚေပါက္လာျခင္းျဖစ္သည္။
ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးနိုင္ငံတစ္ခုမွ PhD ရခဲ့ၿပီး၊ အျခားဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးနိုင္ငံတခု၌ ပညာရွင္အျဖစ္ ကာလၾကာရွည္လုပ္ကိုင္ ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့သူတဦး ရင္ထုမနာ ေျပာခဲ့ဖူးသည္။၂၀၁၃ ဒီဇင္ဘာလက ၾကားလိုက္ရပါသည္။
“ကြၽန္ေတာ့္ ဇနီးနဲ႔သမီးေတြကို ေျပာမိတယ္။ ငါ နိုင္ငံျခားကပို႔တဲ႔ေငြကို မင္းတို႔ေအးေအးေဆးေဆး ထိုင္စားေနတာကမွ ေကာင္းဦးမယ္။ ကေလးေတြ ပညာေရးအတြက္ဆိုၿပီး မင္းတို႔ကိုေခၚလိုက္တာ ဆုံး႐ႈံးမႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားၿပီ”
သူ႔သားသမီးေတြက နိုင္ငံတကာအဆင့္ ဘြဲ႔ေတြ၊ ဒီပလိုမာေတြကို ရၾကၿပီး အလုပ္ေကာင္း၊ အကိုင္ေကာင္း ရေနၾကသည္။ သူ႔မွာ အလြန္ က်ယ္ဝန္းေသာ တိုက္ခန္းႏွင့္ ေငြေၾကး၊ ၾသဇာ၊ အေႁခြအရံ ရိွသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားသြားၿပီဟု ဆိုသည္။ ဘာေတြမ်ား ဆုံး႐ႈံးပါလိမ့္။ သူ႔သားသမီးမ်ားသည္ သူ အလြန္တန္ဖိုးထားေသာ အမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ သာသနာႏွင့္ ယဥ္ေက်းမႈမ်ားအေပၚ ေပါ႔ေပါ႔ဆဆ ေတြး လာၾကတာကို ဆိုလိုဟန္ရိွသည္။ ျပည္ပနိုင္ငံ၏ အေထြေထြပံုသြင္းမႈကို ခံေနၾကရသည္။ သူ႔သမီးတစ္ဦးက လူမ်ဳိးျခားကိုယူ၏။ ကေလး ရသည္။ ထိုကေလးမွာ ျမန္မာစာ၊ ျမန္မာစကား တတ္မည့္ပုံ မေပၚေတာ့။
ျမန္မာေတြ နိုင္ငံျခားထြက္လာၾကရာတြင္ တရားဝင္ျဖစ္ေစ၊ တရားမဝင္ျဖစ္ေစ မည္သူမဆို ထိခိုက္နစ္နာ ဆံုး႐ႈံးမႈေတြ အနည္းႏွင့္ အမ်ား ရိွၾကသည္။ သုုိ႔ေသာ္ ထိုအေတြ႔အၾကဳံကို အက်ဳိးရိွစြာ အသံုးခ်တတ္ဖို႔ေတာ့ လိုပါသည္။ လြန္ခဲ့ေသာလက စင္ကာပူတြင္ အမွတ္မထင္ သိ ကြၽမ္းရသူတဦးက ဆို၏။
“ကြၽန္ေတာ္ ပထမအေခါက္ စင္ကာပူသြားေတာ့ ပြဲစားနဲ႔ဗ်။ ပြဲခေက်ဖို႔ ၅ လေက်ာ္ ၾကာတယ္။ ၂ နွစ္ၿပီးေတာ့ သံ႐ုံးမွာ အခြန္ေဆာင္ျပီး ျမန္ မာနိုင္ငံ ျပန္လာတယ္။ ကိုယ့္ဘာသာကိုယ္ စင္ကာပူျပန္တက္ၿပီး အလုပ္ရွာတယ္။ ေနာက္တေခါက္က်မွ ရတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ၁ ႏွစ္ပဲ လုပ္ရၿပီး၊ ျပန္လာရျပန္ေရာ။ အခု တစ္ခါထပ္လာၿပီး ရွာတယ္။ အင္တာဗ်ဳးေတာင္ တခုမွ မရေသးပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္လို သြားလိုက္၊ ျပန္လိုက္ လုပ္ ေနသူ ျမန္မာေတြ အမ်ားသားဗ်။ အဲဒီကုန္က်စရိတ္ေတြကို ျပည္တြင္းမွာ ရင္းနွီးျမႇဳပ္ႏွံလို႔ အက်ဳိးရိွမယ္ဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေကာင္းလိမ့္ မလဲ။ စင္ကာပူေရာက္တဲ့သူအခ်ဳိ႕ ေတာ္ေတာ္အဆင္ေျပတယ္ ၾကားတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကိုယ္ခပ္တဲ့ေရ၊ ကုိယ့္ဖင္ေဆးတာနဲ႔ ကုန္ သြားတယ္ဆိုရမလိုပဲ”
ဥပမာတခု ၾကားဖူးသည္။ သူေဌးႀကီးတေယာက္ အေႂကြေစ့ျမင္လို႔ ကုန္းေကာက္သည္။ အေႂကြေစ့ရလိုက္ေသာ္လည္း သူ႔အိတ္ထဲမွ ရာ တန္ေဒၚလာ ျပဳတ္က်သြားတာ မသိလိုက္။ ျပည္ပေရာက္ ျမန္မာအခ်ဳိ႕လည္း ဘာေတြရလိုက္ၿပီး၊ ဘာေတြ က်ေပ်ာက္သြားသလဲဟု စဥ္း စားသင္႔သည္။ အားလံုးကို မဆိုလို။ အမ်ားစုေတာ့ အက်ုံဳးဝင္ပါလိမ္႔မည္။ ဆင္းရဲမြဲေတ နိမ္႔က်သိမ္ဖ်င္းေအာင္ လုပ္ခဲ့သူေတြသည္ အမ်ဳိး ေပ်ာက္ဇာတ္လမ္း၏ ဇာတ္ညႊန္းဆရာမ်ားျဖစ္သည္ဟုဆိုလွ်င္ မည္သူမွ် ျငင္းနိုင္မည္ မထင္ေပ …။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
I dont think it s a sin or a deficiency to not know Burmese. I left burma at age 17 but still read and write very well. But I am also not ignorant and will not force someone to learn Burmese. Kids here in the US has alot of homework and other activities. We need to teach them to be good, moral and responsible adults. The worse problem is Burmese who doesnt know how to speak, read or write English. some are here for a long time and they still cant speak. that s horrible. they dont get promotion at work due to lack of ability to speak/ read /write English.
I see many people daily as a physician. there are always good and bad kids. Not being able to read or write Burmese is not that important as long as they are growing up to be good adults.
ျပည္ပေရာက္ျမန္မာေတြ လက္ရွိမိမိေနထိုင္ရာ နိုင္ငံက အေျခခံအခြင့္အေရး မွ်တမွဴရွိတယ္- အလုပ္အကိုင္၀င္ေငြ ဖူလုံတယ္ဆိုရင္ အေျခခံအခြင့္အေရးဆိုတာ အခုထိ ဘာမွ မေသျခာ မေရရာတဲ့ ေမြးရပ္ဇာတိကိုစြန္ ့ၾကတာ လြန္းတယ္လို ့မဆိုသာဘူး- ေမြးရပ္ေျမမွာ အေျခခံအခြင့္အေရးေတြ တေန ့ရနိုး-တေန ့ရနိုး နဲ ့ တိုေတာင္းလွတဲ့ ဘ၀ေတြ စြန္ ့လႊတ္သြားၾကတာမနဲေတာ့ဘူး- ႏြားေျခရာခြက္ထဲက ေရ ကိုသမုဒၵရာလို ့ထင္ေနရင္ ဒုကၡိတ လူစဥ္မမွီတဲ့ ဘ၀ နဲ ့ နိဂုံးခ်ဳပ္ရမယ္-ဘာသာ သာသနာ ထြန္းကားတယ္ဆိုတဲ့နိုင္ငံမွာ လူ လူခ်င္း စာနာမွဴကင္းတယ္- လိမ္တယ္ လွည့္တယ္ ပတ္တယ္ ရာဇ၀တ္မွဴေတြ တေန ့ထက္ တေန ့မ်ားလာတယ္- အာဏာရွိသူက အာဏာမဲ့့သူ အေပၚ ႏွိပ္စက္တယ္ အခုထိ ရွိေနဆဲ- ျပည္ပမွာ တရားနာခ်င္ရင္ အင္တာနက္ေပၚတက္လိုက္ယုံဘဲ- ကိုင္း အဲဒီလို နိုင္ငံမ်ိဳးမွာ ေနထိုင္ျပီး ဘယ္သူက ဒုကၡခံခ်င္မလဲ- ကိုယ္ဆင္းရဲ- စိတ္ဆင္းရဲ- ကိုယ္ကလဲ ဘာမွ မတတ္နိုင္ဘူး- ခပ္ေ၀းေ၀းေနေတာ့ စိတ္ခ်မ္းသာတာေပါ့- ဒိထက္ပိုစိတ္ခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အင္တာနက္ေပၚတက္တဲ့အခါ ျမန္မာ သတင္းမဖတ္နဲ ့- စိတ္မညစ္ရဘူး-
it is 100% right.They say that sasana is good but Sanga killed to human being in Maikhtee lar raiot .Who lead it?
(2) Sanaga lead to destroy shelter and human life into ground zero,
(3 ) Buddha did he tach to do like that???
(4)Actually,really,All of events are occurred in Myanmar..Believe it or not??????