>
နန္းၫြန္႔ေဆြရဲ႕ ေမတၱာေတးသံကဗ်ာမ်ားဇူလိုင္ ၁၅၊ ၂၀၁၀
ေမလည္း မာပါေစလို႕၊ ေမာင္လည္း သာပါေစလို႔၊
ကဗ်ာေတြ စာေဝကမ္းလိုက္တယ္၊ (ေဆြေရ) ခ်မ္းျမေစသား။”
နန္းၫြန္႔ေဆြ
ေမတၱာေတးသံကဗ်ာေတြက ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြ ငယ္စဥ္ကေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြဆိုေတာ့ ၾကာခဲ့ၿပီေလ။ ကဗ်ာစာအုပ္ထုတ္ေဝတဲ့ႏွစ္ကစၿပီး တြက္ၾကည့္ရင္ေတာင္မွ ဒီကေန႔ ႏွစ္ေပါင္း ၄၉ ႏွစ္ရွိခဲ့ၿပီ။ အဲဒီကဗ်ာေတြက ဂီတဘက္ကိုႏြယ္ၿပီး ေတးသံဆံတဲ့ကဗ်ာေတြမို႔ ေမတၱာေတးသံကဗ်ာမ်ားလို႔ အမည္ေပးတဲ့အေၾကာင္း မွာစာေခြ မွာ ေရးထားပါတယ္။
ကဗ်ာစာအုပ္မွာ က႑ႏွစ္ခုခြဲထားပါတယ္။ ေလးခ်ဳိးသံခ်ဳိက႑မွာ ကဗ်ာ ၃၅ ပုဒ္၊ အေထြေထြက႑မွာ ကဗ်ာ ၁ဝ ပုဒ္ ပါဝင္ပါတယ္။ ေန႔စြဲပါတာကေတာ့ ၇ ပုဒ္ပဲရွိၿပီး ၁၉၅၅-၁၉၆ဝ အတြင္းမွာေရးထားေၾကာင္း ေတြ႔ရတာေၾကာင့္ အဲဒီကဗ်ာေတြအမ်ားစုကို ဆရာႀကီး အသက္ ၃ဝ ဝန္းက်င္ေလာက္မွာေရးတယ္လို႔ မွန္းဆရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီအသက္ထက္ ပိုငယ္တုန္းက ေရးခဲ့တဲ့ကဗ်ာေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ငယ္ခ်စ္ဦးနဲ႔အတူတူပဲ အဲဒီကဗ်ာမွတ္တမ္းေတြကို ဆံုး႐ံႈးရပံုအေၾကာင္း ကဗ်ာစာအုပ္ရဲ႕ေရွ႕ပိုင္းက မွာစာေခြ မွာေတြ႔ရပါတယ္။
နန္းၫြန္႔ေဆြ (ဦးေအာင္သိန္း)၁၉၂၃-၂ဝ၁ဝ
ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆရဲ႕ ပင္ကိုယ္ အႏုပညာကေတာ့ ကဗ်ာလို႔ ဆိုရပါမယ္။ မူလတန္းေက်ာင္းသားအရြယ္ကတည္းက ကဗ်ာကို စၿပီးေရးခဲ့တဲ့သူပါ။ ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြက ဘက္ေပါင္းစံုတဲ့ စာေပအႏုပညာရွင္ႀကီးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဗုဒၶစာေပ၊ နကၡတ္ပညာပါမက်န္ ထဲထဲဝင္ဝင္ ေလ့လာကၽြမ္းက်င္ပါတယ္။ ဘဝတေလွ်ာက္လံုး ဆရာႀကီးေရးခဲ့တဲ့ စာေတြမွာ အႏုပညာရွင္ႀကီးေတြရဲ႕အထုပၸတၱိကစၿပီး ဇာတ္သဘင္၊ ဂီတ၊ အႏုပညာ ေဆာင္းပါး၊ ျပဇာတ္၊ ျပဇာတ္ဇာတ္ၫႊန္း၊ အသံလႊင့္ဇာတ္ၫႊန္းမက်န္ေအာင္ပဲ အမ်ဳိးစံုလွပါတယ္။ ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြရဲ႕အေၾကာင္းကို ေရးစရာေတြက မ်ားလွပါတယ္။
ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြကို သူ႔စာေတြဖတ္ၿပီးၾကည္ညိဳခဲ့ရတာဆိုေတာ့ လူခ်င္း တခါမွမေတြ႔ျမင္ခဲ့ရဖူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကဗ်ာေရးခ်င္ စာစပ္သင္ဖူးခဲ့ေလေတာ့ ဆရာႀကီးေတြ၊ ဆရာမႀကီးေတြရဲ႕ စာေတြ ကဗ်ာေတြနဲ႔ ရင္းရင္းႏွီးႏွီးရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြရဲ႕ ေမတၱာဖြဲ႔ကဗ်ာေတြကို အႀကိမ္ႀကိမ္ဖတ္ၿပီး နည္းယူခဲ့တာကစလို႔ ဆရာႀကီးကို ဆရာတဆူလို႔ မွတ္ယူခဲ့တာပါပဲ။
ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြရဲ႕ ‘ဌာေနေဟာင္း’ ကဗ်ာကိုေတာ့ ဒီကေန႔အထိ တမ္းတမ္းတတနဲ႔ လြမ္းတသသဖတ္ေနရတုန္းမို႔ ဖတ္တိုင္း ဖတ္တိုင္းမွာလည္း ငယ္စဥ္ဘဝနဲ႔ ေမြးရပ္ေဒသကို အျပန္ျပန္ အခါခါ သတိရလြမ္းဆြတ္မိပါတယ္။
အႏိုင္ႏိုင္ခြဲခဲ့ရ
စိတ္ထဲမွာ ေျဖမဆည္ဘူ႔
ေနရီလွ်င္ ေမွ်ာ္ကာတမ္းမိေတာ့
လြမ္းရက္ပိုမို။ ။
ေၾသာ္ … တေန႔တေန႔ငယ္နဲ႔
ၾကာေျမ႕ၿပီ သည္ဌာေနက
ေဝးရပ္ေျမ ဖယ္ခြာသြားပါလို႔
ပညာကို သင္ကာၾကားခဲ့ရ
ေနအားေတာ္ မူမရႊင္ဘူ႔
တႏွစ္တြင္ ခါ တေခါက္သာပ
ေရာက္ျပန္ေတာ့ကို။ ။
အေတြးစစ္လိုက္ေတာ့
ေဆြးသနစ္ကယ္နဲ႔
ေရွးျဖစ္ေတြ ျမင္ေယာင္ေယာင္ေပါ့
ဟိုယေခါင္ ငယ္စဥ္တုန္းရယ္က
ရႊင္ျပံဳး ခ်ဳိျမႇဴျမႇဴပ
ႏွစ္ကိုယ္တူ ခ်စ္ေဖာ္မ်ားရယ္နဲ႔
ရႊင္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ေနကစားခဲ့ၾက
တရားနဲ႔ေျဖကာဆို
(ၾသ) ေျပလိုမွေျပႏိုင္ဘဲ။ ။
ေဝးခဲ့ၿပီ
ႏွစ္ေပါင္းအလီလီေပါ့
စီရရီပုရစ္ဖူးေတြနဲ႔
မိန္ရက္ဖန္ ခါေႏြကူးျပန္ေတာ့
ရႊင္ျမဴး ခ်ဳိတိုတိုပ
ဥၾသပ်ဳိ လြမ္းဟန္ႏြဲ႔ၿပီမို႔
အေတြးဝယ္ ေဆြးနယ္ခ်ဲ႕သူျဖင့္
စာဖြဲ႔ကာ မာပါေစလို႔
သဟာေဆြ ငယ္ကကၽြမ္းတို႔ကိုလ
ေအာင္သေျပ ေညာင္ေရဖ်န္းလို႔ရယ္
(ေဆြတို႔ရယ္) လြမ္းဆုပန္ဆဲ။ ။
နန္းၫြန္႔ေဆြ
တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ပဲ အခုအခ်ိန္က ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြရဲ႕ ဝါတြင္းခရီးသည္ ကဗ်ာထဲကလို ‘ခါအလို ဝါဆိုလ’ ပါပဲေလ။ ဗုဒၶရွင္ေတာ္ျမတ္ ေဟာၾကားေတာ္မူတဲ့အတိုင္း ဘဝသံသရာခရီးသည္တဦးအျဖစ္ ခရီးထြက္သြားႏွင့္ေလတဲ့ ဆရာႀကီးနန္းၫြန္႔ေဆြကို သူ႔ငယ္စဥ္ဘဝကလက္ရာ ေမတၱာဖြဲ႔ကဗ်ာေတြနဲ႔ ၫႊန္းဆိုရင္း ဦးၫြတ္လိုက္ပါတယ္။
စည္ေဆာ္ကာ အေရာက္ေစာတာျဖင့္
ေပ်ာက္ေသာသူ ရွာရင္ေတြ႔မယ္တဲ့
မေမ့ရန္ သူရည္ၫႊန္ေတာ့၊ လူရည္မြန္ ဦးတင္သ မိေပါ့
ခါအလို ဝါဆိုလေပမို႔၊ ပြဲအမွီ ႏြဲခ်ီရပါလိမ့္
တပည့္ေတာ္ ၾကည့္ေမွ်ာ္ဆ လို႔ရယ္
ေဖးကူပါ့ဘုန္း။”
နန္းၫြန္႔ေဆြ (ဝါတြင္းခရီးသည္ ကဗ်ာမွ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
