>
၀င္းေဖလြယ္အိတ္ ၁၅ဘီဘီစီ အပတ္စဥ္အစီအစဥ္
၀င္းေဖ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၅၊ ၂၀၁၀
ေသာတရွင္မ်ား ခင္ဗ်ား …
ၿပီးခဲ့တဲ့ႏွစ္ပတ္က လူထုေဒၚအမာနဲ ့ပတ္သက္ၿပီး က်ေနာ္နဲ႔ ေပၚဦးသက္ ကာတြန္းေတြ ပန္းခ်ီေတြ ေရးၾကတဲ့အေၾကာင္း စထားမိပါတယ္။ အေသးစိပ္ကေလးေတြ နည္းနည္းဆက္ၿပီး တင္ျပပါအံုးမယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ လူထုတုိက္ကုိ မေရာက္ခင္ ကာတြန္းေတြ ႐ုပ္ျပဇာတ္လမ္းေတြပါတဲ့ “ဂလိ”လုိ႔ ေခၚတဲ့ ဟာသ အပတ္စဥ္စာေစာင္ကေလးတခု ထုတ္ေဝ ခဲ့ဖူးပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္က အ႐ုပ္ေတြ ကာတြန္းေတြ ဒီဇုိင္းေတြ ကုိယ္တုိင္ဆဲြတတ္တာဆုိေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ စာေစာင္မွာ ေၾကာ္ျငာတည့္သူေတြကုိ ဒီဇုိင္း အလကားဆဲြေပးတဲ့နည္းနဲ႔ စည္း႐ံုးေတာ့ ေၾကာ္ျငာေတြ အမ်ားႀကီးရပါတယ္။ အမွတ္စဥ္ ၁၆ အထိေရာက္ၿပီး ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမယ့္ အေႂကြးေတာင္းတဲ့ပညာကုိ အဓိကအားျဖင့္ မတတ္တဲ့အတြက္ အျမတ္ေငြေတြ ေသာင္းနဲ႔ခ်ီၿပီး အေႂကြးေတြျဖစ္ေနလုိ႔ ျပဳတ္သြားပါတယ္။
အဲဒီလုပ္ငန္းရဲ ့ရလာဒ္ကေတာ့ က်ေနာ္တုိ႔ ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ပန္းခ်ီ ကာတြန္းလက္ရာေတြကုိ လူေတြသိသြားၾကတဲ့အတြက္ ေပၚဦးသက္က လူထုတုိက္ကုိ ေရာက္သြားပါ တယ္။ က်ေနာ္ကေတာ့ အသစ္စထုတ္တဲ့ ေခတ္ဂ်ာနယ္ကုိ ေရာက္သြားပါတယ္။ ဦးေဆာင္ၿပီး လုပ္ကုိင္သူေတြကေတာ့ ယခု နာမည္ႀကီး စာေပပညာရွင္ ဦးသာႏုိးတုိ႔၊ ဘႀကီးမုိးလုိ႔ လူသိမ်ားတဲ့ ဦးမုိးသူ ေခၚ ဦးစိန္ျမင့္တုိ ့မႏၱေလး ေအလမ္းက စာပံုႏွိပ္စက္ပုိင္ရွင္ ဦးေမာင္ကုိတုိ႔ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ေအာင္ျမင္ေပမယ့္ ႏုိင္ငံေရးပုဒ္မနဲ ့ အဖမ္းခံၾကရလုိ႔ ခဏနဲ႔ ျပဳတ္သြားပါတယ္။ အဖမ္းခံၾကရတဲ့ထဲ က်ေနာ္ေတာ့ မပါပါဘူး။ ေနာက္ ဦးသာႏုိးနဲ႔ ဦးမုိးသူတုိ ့လြတ္လာၾကေတာ့ သူတုိ႔က မန္းေခတ္ သတင္းစာ ဆုိၿပီး ဆက္လုပ္ၾကပါတယ္။
က်ေနာ့္ကုိက်ေတာ့ လူထုသတင္းစာတုိက္ကပဲ ေခၚထားလုိက္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေပၚဦးသက္က လူထုသတင္းစာအတြက္ ေန႔စဥ္ ကာတြန္းေတြ ေရးၾကရပါတယ္။ သတင္းစာ အထူးထုတ္ေတြနဲ႔ ၾကားျဖတ္ လုိအပ္တတ္တဲ့ သ႐ုပ္ေဖၚပံုေတြလည္း ဆဲြၾကရပါတယ္။ ေနာက္ လူထုတုိက္ကထုတ္တဲ့ စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုး ဒီဇုိင္း ေတြကုိလည္း ဆဲြၾကရပါတယ္။
က်ေနာ္တုိ႔ေရွ႕က လူထုတုိက္မွာ ပန္းခ်ီသ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြ ေရးဆဲြသြားသူကေတာ့ ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီး ဦးဘရင္ကေလး ျဖစ္ပါတယ္။ ရန္ကုန္က အလြန္နာမည္ႀကီးတဲ့ ပန္းခ်ီ ကုိညိဳဝင္းရဲ ့ဖခင္ျဖစ္ပါတယ္။ ပန္းခ်ီ ဆရာႀကီး ဦးဘရင္ကေလးဟာ သ႐ုပ္ေဖာ္ပန္းခ်ီေတြကုိ အလြန္ ရဲရဲရင့္ရင့္၊ ခြန္နဲ႔အားနဲ႔ ေရးဆဲြတတ္သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ေခတ္ၿပိဳင္ ကမၻာ့ပန္းခ်ီလက္ရာေတြနဲ႔ အလြန္နီးစပ္သူျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ လူထုတုိက္ကုိ မေရာက္ခင္ကတည္းက ဆရာႀကီး ဦးဘရင္ကေလးဟာ ရန္ကုန္ ႐ုပ္ရွင္႐ံု ပုိစတာ ဒီဇုိင္းႀကီးေတြဆဲြဖုိ႔ ေအာက္ျပည ္ေအာက္ရြာကုိ ဆင္းသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
လူထုတုိက္က ဆရာႀကီး ဦးဘရင္ကေလးကုိ စိတ္ႀကိဳက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေရးဆဲြခြင့္ေပးခဲ့သလုိ က်ေနာ္နဲ႔ ေပၚဦးသက္ကုိလည္း လြတ္လပ္ခြင့္ အျပည့္ေပးပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔ကလည္း ရတဲ့အခြင့္အေရးကုိ အျပည့္အဝ အသံုးျပဳၾကတဲ့အတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ ့ စာအုပ္ အဖံုးဒီဇုိင္းေတြ၊ သ႐ုပ္ေဖာ္ပံုေတြဟာ သမ႐ုိးက်မဟုတ္တဲ့ တသီးတျခား စတုိင္တမ်ဳိးနဲ႔ ထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီအရွိန္နဲ႔ ရန္ကုန္က စာအုပ္မ်က္ႏွာဖံုး ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား က်ေနာ္တုိ႔ဆီ လာအပ္တာေတြ ရွိလာပါတယ္။
ဦးေလးတုိ႔ ေဒၚေဒၚတုိ႔က ကာတြန္းေတြကုိ သတင္းစာမွာ ေန႔စဥ္ မျဖစ္မေန ပါခ်င္ၾက တယ္။ ေန႔စဥ္ ႏုိင္ငံေရးအေျခအေနေတြဟာ ကာတြန္းဆဲြဖို႔ ျဖစ္ပ်က္ေနတာမဟုတ္ေတာ့ ေရးစရာမရွိတဲ့အခါေတြမွာ အေတာ္ႀကီးကုိ ဦးေႏွာက္ေျခာက္စရာျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္နဲ႔ ေပၚဦးက ေန႔စဥ္ ကာတြန္းေရးဖုိ႔ ညေနေလးနာရီေလာက္ကုိ သတင္းစာတုိက္ အေရာက္သြားၾကရပါတယ္။ တမနက္ခင္းလံုး စဥ္စားၿပီးရထားတဲ့ အုိင္ဒီယာကေလးေတြကုိ စကၠဴၾကမ္း ေပၚမွာ ပံုၾကမ္းျခစ္ၿပီး ေဒၚေဒၚ့ကုိ သြားျပၾကရပါတယ္။ ေဒၚေဒၚ့ဆီက ခြင့္ျပဳခ်က္ရၿပီဆုိရင္ အေခ်ာဆဲြ ဘေလာက္ဌာနပုိ႔၊ အိမ္ျပန္႐ံုပဲ။ အလြန္ၾကာလွရင္ နာရီဝက္ပဲ။ ပုိက္ဆံရွာရတာတယ္ လြယ္တာပဲလုိ႔ အမ်ားက ထင္ၾကတယ္။ ဒါက အဆင္ေျပတဲ့ေန႔ ေျပာတာေနာ၊ အဆင္မေျပတဲ့ေန႔ေတြက်ရင္ အုိင္ဒီယာက မရ၊ ရတဲ့အုိင္ဒီယာကုိလည္း ေဒၚေဒၚက မႀကိဳက္ဆုိေတာ့ တညေနလံုး ေခြၽးစီးေတြျပန္ၿပီး ည ၉ နာရီ ဘေလာက္ခန္းပိတ္တဲ့ထိ အႀကီးအက်ယ္ ဦးေႏွာက္ေျခာက္ ရပါတယ္၊
ေန႔ခ်င္းသတင္း လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ရဖုိ႔ဆုိတာ ေလယာဥ္နဲ႔လာတဲ့ သတင္းစာရမွ ျဖစ္တာပါ။ ေလယာဥ္ ပ်ံပ်က္ကြက္တဲ့ေန႔ဆုိရင္ က်ေနာ္ ဒုကၡေရာက္ပါတယ္။ အဲဒီလုိေန႔တေန႔မွာ က်ေနာ္လည္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ လူတေယာက္က ႂကြက္စုတ္တေကာင္ကုိ အားရပါးရ ပစ္ကန္ေနတဲ့ပံုဆဲြၿပီး “ေလယာဥ္ပ်ံက မဆုိက္လုိ႔၊ သတင္းစာ မလာလုိ႔ သတင္းမရွိရတဲ့ ထဲမွာ ဒီႂကြက္စုတ္က ႐ႈပ္ေနျပန္ၿပီ ကဲကြာ” ဆုိတဲ့ စကားကုိ ထည့္လုိက္ပါတယ္။ ဒါက တကယ္သံုးဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ေရးလုိက္တာပါ၊ အဲဒီ Sketch ကုိ ေဒၚေဒၚကေတြ႔သြားေတာ့ ရယ္လုိက္တာ၊ ဦးေလးလွကုိလည္း သြားျပတယ္၊ ၿပီးေတာ့မွ အဲဒီေန႔အတြက္ အဲဒီကာတြန္းကုိ သတင္းစာမွာ သံုးပါတယ္။ “ကာတြန္းဆရာ ဒုကၡေရာက္တာ လည္း လူေတြသိသင့္တာပဲကြ” လုိ႔ ေျပာပါတယ္။
တခါကလည္း ကာတြန္း အုိင္ဒီယာမရလုိ ့ေခြၽးစီးေတြျပန္ၿပီး စိတ္ညစ္ေနလုိ႔ “ပန္းခ်ီေရးစားရတာ မလြယ္ပါလား” ဆုိတဲ့ စာသားနဲ ့ ပန္းခ်ီဆရာက ပန္းခ်ီကားကုိ ကုိက္စားေနတဲ့ပံု သစ္သားေဘာင္ကုိ ကုိက္ရတာမုိ႔ သြားေတြ က်ဳိးကုန္တဲ့ပံုကုိ ေရးမိပါတယ္၊ ဒါလည္း ေဒၚေဒၚက ေတြ႔သြားၿပီး သတင္းစာ မွာ သံုးျပန္ပါတယ္။ “ကာတြန္းဆရာရဲ ့ ညည္းခ်င္းေပါ့ကြာ” တဲ့။ က်ေနာ္တုိ ့လူထုတုိက္မွာ သိပ္ေပ်ာ္ၾကပါတယ္။
ဒါေပမယ့္ ၁၉၆၂ ခု စစ္အစုိးရလည္းတက္ေရာ က်ေနာ္တုိ႔ ကာတြန္းေရးတဲ့သူေတြ အရင္ဆံုး အလုပ္ျပဳတ္ေတာ့တာပါပဲ။ သူတုိ႔က ေဝဖန္တာကုိ သိပ္ေၾကာက္ၾကတယ္ေလ၊ ဆက္လက္ တင္ျပပါ့မယ္။ က်န္းမာ ခ်မ္းသာၾကပါေစ၊ က်ေနာ္ ဝင္းေဖပါ။
(ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္ – မွ ျပန္လည္ကူးယူေဖာ္ျပပါသည္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
