>
အဂၤလန္ခရီး မၿပီးေသးပါ
အရွင္ဉာဏိက
ဇြန္ ၈၊ ၂၀၀၉
သိမ္းျမစ္၊
ေဟး- ဒါ လန္ဒန္မွာေလ။ ဂရိတ္ၿဗိတိန္ဆုိတဲ့ ေနမဝင္ အင္ပါယာႀကီးရဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီးမွာေပါ့။ ကုိယ္တုိ႔ႏုိင္ငံ အပါအဝင္ ႏုိင္ငံ မ်ားစြာကုိ အရွင္သခင္လုပ္ကာ အုပ္ခ်ဳပ္သြားခဲ့ၾကသူေတြရဲ့ ေနျပည္ေတာ္ႀကီးဆုိလဲ မမွားဘူးေပါ့။ ေနာက္ၿပီး ခုကုိယ့္ ခရီးစဥ္ကုိ ေႏွာင့္ေႏွးၾကန္႔ၾကာေအာင္လုပ္တဲ့သူေတြေနထုိင္တဲ့ မဟာႏုိင္ငံေတာ္ႀကီးရဲ့ အထင္ကရ ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီးလဲ ျဖစ္သေပါ့ေလ။ ထည္ဝါခမ္းနားမႈေတြ၊ ျမင့္ျမတ္ႀကီးက်ယ္မႈေတြ တပုံတပင္နဲ႔ ဣေျႏၵႀကီးမားစြာ ဝင့္ဝါခဲ့ဘူးတာ။ ခု ေတာ့လဲ အဂၤလိပ္တုိ႔ရဲ့ ခမ္းနားထည္ဝါမႈေတြကုိ ရာဇဝင္ထဲမွာ ထားရစ္ခဲ့ပါၿပီ။ ေခတ္သစ္လူမႈဘဝကုိ ဖြံ႔ၿဖိဳးၿပီးႏုိင္ငံ ႀကီးပီပီ အမီလုိက္ကာ (အဲ) ဦးေဆာင္ကာ ကမၻာႀကီးကုိ အေပၚစီးကေန ဟန္ပါပါၾကည့္ရင္း ဣေျႏၵႀကီးႀကီးနဲ႔ ရပ္ တည္လုိ႔ ေနသေပါ့့။ သုိ႔ေပမယ့္ ဟုိးငယ္ငယ္ကတည္းက ၾကားဘူးနားဝရွိလြန္းလွတဲ့ အဂၤလိပ္တုိ႔ရဲ့ ၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး လန္ဒန္ဆိုတာကုိ ရာဇဝင္ထဲမွာ ကုိယ္က မထားရစ္ခဲ့ႏုိင္ေသးဘူးေလ။ ဒီေတာ့ အခြင့္သာတာနဲ႔ အလည္သြားဖုိ႔ စိတ္ကူးရွိခဲ့တာ။ ဟုိးေရွးေရွး အႏုလက္ရာေတြကုိ တတသသ ခံစားရွဳျမင္ခ်င္ေနခဲ့တာ။ ခုေတာ့ ဒီစိတ္ကူးအိပ္မက္ကုိ တကယ္အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏုိင္ခဲ့ၿပီလုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ကုိယ့္အိပ္မက္ကုိ လွပစြာ မက္ခဲ့ရတာေတာ့လည္း မဟုတ္ပါဘူး။
ကုိယ္တုိ႔ဒီေန႔ (ဇြန္လ ၂ ရက္၊ ၂ဝဝ၉၊ အဂၤါေန႔) နံနက္မွာပဲ လန္ဒန္ကုိေရာက္တယ္။ ၾကည့္စမ္း။ လန္ဒန္သြားဖုိ႔ ဗီ ဇာက ေသာၾကာေန႔ကမွရတာ။ အက်ိဳးေဆာင္ေပးသူက ေလာ့စ္အင္ဂ်လိစ္ကေန ကုိယ္သြားေစာင့္ေနတဲ႔ ေမရီလင္း ျပည္နယ္မွာရွိတဲ့ မဂၤလာရာမေက်ာင္းကုိ အျမန္ပုိ႔ေပးလုိက္တာ။ စေနေန႔မွ ကုိယ့္လက္ထဲေရာက္တယ္။ တကယ္ လုိ႔သာ ကုိယ္သြားမယ့္ခရီးစဥ္က အေရးႀကီးခရီးစဥ္တစ္ခုျဖစ္ေနမယ္၊ မျဖစ္မေန သြားရမယ့္ခရီးစဥ္ျဖစ္ေနမယ္ဆုိရင္ ဘယ္ေလာက္ဗီဇာအတြက္ စိတ္ပူပင္မႈျဖစ္ရမလဲ။ စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ ခုေတာ့ ကုိယ္သြားမယ့္ခရီးစဥ္က မျဖစ္မေန မဟုတ္သလုိ အေရးတႀကီးလည္းမဟုတ္လုိ႔ ကုိယ့္အတြက္ ပူပန္မႈကုိ မျဖစ္ေစခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ပထမအႀကိမ္ ဗီဇာ ေပးဖုိ႔ ျငင္းပယ္ၿပီးကာမွ ဒုတိယအႀကိမ္ထပ္ၿပီး ႀကိဳးစားအားထုတ္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ကသီလင္တ ျဖစ္ခဲ့ရတာအမွန္။ အပုိအကုန္အက်လည္း မ်ားခဲ့ရတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြက ဒီေနရာမွာေတာ့ ႀကီးက်ယ္ေနဆဲ။
အင္တာနက္မွာတင္ထားတဲ့ အင္ေဖာ္ေမးရွင္းကုိ ယုံစားအားကုိးၿပီး ဗီဇာေလွ်ာက္တဲ့အလုပ္ကုိလုပ္ခဲ့တဲ့ ကုိယ့္အ တြက္ေတာ့ မွတ္သားေလာက္တဲ့သင္ခန္းစာေပါ့။ ကုိယ့္အျဖစ္အပ်က္ေျပာျပေတာ့ ကုိယ့္လုိပဲ ဝက္ဘ္ဆုိက္ၾကည့္ၿပီး ေလွ်ာက္ခဲ့လုိ႔ အလားတူႀကဳံခဲ့ရတဲ့ ဒကာတစ္ဦးလဲရွိလုိ႔ ဘဝတူလူသားေတြလည္းရွိသားလုိ႔ သိလုိက္ရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔ဝက္ဘ္ဆုိက္မွာ ဘာေတြ ဘာေတြလုိအပ္ပါတယ္လုိ႔ အတိအက်ျပည့္ျပည့္စုံစုံ ေျပာမထားပဲ ျငင္းပယ္ကာမွ ဒါေတြ ဒါေတြလုိအပ္ပါတယ္လုိ႔ အေၾကာင္းျပတာမ်ိဳးကေတာ့ သံရုံးေတြရဲ့ ဆုိးရြားလွတဲ့ ညံ့ဖ်င္းမႈ တစ္ ခုလုိ႔ပဲ ဆုိရမွာေပါ့။ ဒုတိယအႀကိမ္ႀကိဳးစားရာမွာေတာ့ လမ္းေၾကာင္းေကာင္းေကာင္း သိသူနဲ႔သြားလုိက္လုိ႔ ဗီဇာရဖုိ႔ တစ္ရက္ပဲၾကာတယ္။ ဒါလည္း အ့ံၾသရမည့္ အခ်က္ပါပဲ။ ရွိပါေစ။ ေနရာတုိင္းမွာ သြားဖုိ႔လမ္းရွိတာ ဓမၼတာပဲဟာ။
ခုေတာ့ ကုိယ္အဂၤလန္ကုိေရာက္ေနၿပီ။ေျပာခဲ့သလုိ အေမရိကကေန ထြက္ခါနီးမွာမွ အဂၤလန္ဗီဇာက ကပ္ရတာမုိ႔ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြကုိသြားဖုိ႔ ရွန္းဂန္ဗီဇာေလွ်ာက္ဖုိ႔ အခ်ိန္မရခဲ့ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအဂၤလန္ကေနပဲ “ရွန္းဂန္” ဗီဇာ ေလွ်ာက္ရေတာ့မယ္။ ရလ်င္လည္းရ၊ မရလ်င္လည္း ေနပေစေတာ့။ သူတုိ႔ဥပေဒအရဆုိလ်င္ေတာ့ ကုိယ္ေနထုိင္တဲ့ ေနရာကေန ေလွ်ာက္ခဲ့ရမယ္တဲ့။ အဂၤလန္ကေလွ်ာက္မယ္ဆုိလ်င္ အဂၤလန္မွာ ေနထုိင္သူျဖစ္ဖုိ႔ လုိတယ္တဲ့။ ဒီ အတုိင္းဆုိ “ရွန္းဂန္” ဗီဇာရဖုိ႔ လြယ္မယ္မထင္ဘူး။ (သင့္မွာ နည္းလမ္းေကာင္းေလးမ်ားရွိလ်င္လည္း ေျပာျပပါဦး)။ ဥေရာပႏုိင္ငံေတြသြားဖုိ႔ ဗီဇာမရလ်င္ေတာ့ စေကာ့တလန္၊ အုိင္ယာလန္၊ ေဝလစတဲ့ ဂရိတ္ၿဗိတိန္ဝင္ ေဒသမ်ားဆီသုိ႔ပဲ ေလ့လာေရးခရီးဆက္ရမွာေပါ့။ အုိင္းရစ္နဲ႔ စေကာ့တုိ႔ရဲ့ ေရွးရုိးက်ေပမယ့္ လွပတဲ့ယဥ္ေက်းမႈမ်ားကလည္း စြဲ မက္တသဖြယ္ ျဖစ္ႏုိင္မွာပါ။ ကံေကာင္းလ်င္ျဖင့္ အုိင္းရစ္ေတြရဲ့ ပုေလြသံခ်ိဳခ်ိဳကုိလည္း ရင္ဖုိစြာနားေထာင္ခြင့္ ရလ်င္ရဦးမွာ။ ဒါဆုိဘယ္ေလာက္ ၾကည္ႏူးဖြယ္ခရီးျဖစ္မွာလဲ။ ဟုတ္ဘူးလား။ အရာအားလုံးဟာ လွပတဲ့အရာခ်ည္းသာ ပါ။ သုိ႔ေပမယ္ ေရာင့္ရဲတတ္စြာနဲ႔ သင့္တင့္စြာ ႏွလုံးသြင္းတတ္ဖုိ႔ေတာ့ လုိတာေပါ့။ ေရာင့္ရဲမႈဆုိတာ ပ်င္းရိမႈနဲ႔ လုံးဝ မတူဘူးဆုိတာနဲ႔ သင့္တင့္စြာ ႏွလုံးသြင္းျခင္းဆုိတာလဲ ညံ့ဖ်င္းျခင္းအတြက္ ဆင္ေျခေပးတဲ့ေနရာမွာ သုံးရေအာင္ ညႊန္ျပထားတာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ နားလည္ဖုိ႔လဲ လုိလိမ့္မယ္။
ေျပာရဦးမယ္။ ကုိယ္နဲ႔အဂၤလန္နဲ႔ကလည္း သိပ္ၿပီးလမုိင္းကပ္ပုံ မရဘူး။ တကယ္ဆုိ ဝါရွင္တန္ဒီစီ ဒါးလပ္စ္ေလဆိပ္ ကေန ကုိယ္တုိ႔စီနင္းလုိက္ပါမည့္ေလယာဥ္က ဇြန္လ ၁ ရက္ေန႔ မနက္ ၉နာရီ ၂ဝ မိနစ္မွာထြက္မွာ။ ဒါေပမယ့္ ေအး ဂ်င့္ေတြက အဲဒီေလယာဥ္အတြက္ လက္မွတ္ေတြကုိ ပုိေရာင္းထားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ထုိင္ခုံနံပါတ္မရွိေသးသူေတြ အတြက္ ဒီေလယာဥ္နဲ႔လုိက္ရဖုိ႔ မေသခ်ာဘူးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီအေၾကာင္း ဂိတ္ေပါက္မွာရွိတဲ့ ဝန္ထမ္းတဦးက ေၾကညာတယ္။ တကယ္လုိ႔ ထုိင္ခံုနံပါတ္ရွိၿပီးသားသူေတြထဲက မလုိက္ျဖစ္တဲ့သူေတြရွိလ်င္ က်န္ေနသူေတြကုိ နံပါတ္စဥ္ အတုိင္းေခၚသြားမယ္တဲ့။ ၾကည့္လုိက္စမ္းပါဦး။ ကုိယ့္နံပါတ္က ၂၅ ။ ဒီေတာ့ ထုိင္ခုံနံပါတ္ရွိၿပီးသားသူ ၂၄ ေယာက္ မလာပါမွ ကုိယ့္အလွည့္ေရာက္မွာ။ ဘယ္လုိလုပ္ ၂၄ ေယာက္ပ်က္ကြက္ဖုိ႔ ျဖစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ။ ဒီအခ်ိန္က အားလပ္ရက္၊ ခရီးသြားရာသီပဲဟာ။ ဒီေတာ့ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေလယာဥ္နဲ႔ ကုိယ္လုိက္ရဖုိ႔ လုံးဝျဖစ္ႏုိင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။
ေလယာဥ္ထုိင္ခုံမရွိသူေတြထဲမွာ ဘာျဖစ္လုိ႔ ကုိယ့္နံပါတ္က ခုေလာက္ထိေအာင္ ေနာက္က်သြားရတာလဲ။ ကုိယ့္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဝယ္ထားတာကပဲ ႏွစ္လနီးပါးရွိေနၿပီ။ အခ်ိန္အတုိင္းအတာအရ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ ခုေလာက္ ေနာက္ေရာက္စရာ အေၾကာင္းမရွိႏုိင္ဘူး။ ဒီေတာ့သူတုိ႔အေၾကာင္းျပခ်က္က အၿမဲတမ္းခရီးသြားေနသူေတြ၊ သူတုိ႔ ေလေၾကာင္းနဲ႔ ခရီးသြားမ်ားသူေတြကုိ ဦးစားေပးထားတဲ့ အစီအစဥ္အရ ခုလုိတခါတေလမွသာ ခရီးသြားတဲ့ကုိယ္ တုိ႔က ေနာက္ေရာက္သြားရတာပါတဲ့။ သူတုိ႔ဦးစားေပးစာရင္းပါဖုိ႔ ကုိယ္ကပဲ ခရီးအၿမဲသြားေနရမည့္ပုံ။ အဲေပါ့ေလ။ ကုိယ္ဆုိတဲ့ကုိယ္ကလဲ ဘယ္ေနရာမွာမွ ဦးစားေပးစာရင္းထဲမွာ မပါဝင္တဲ့သူမ်ိဳးဆုိေတာ့လည္း ခုလုိေနာက္က်န္သူ၊ ေနာက္ခ်န္ခံရသူ ျဖစ္တာေတာ့လည္း အဆန္းမဟုတ္လွပါဘူး။ ဒီလုိျဖစ္ရတာကုိက ကံထူးျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ မဟုတ္လား။ ေသမင္းက သူ႔ဦးစားေပးစာရင္းပါသူေတြတံခါးကုိ ေလ်ာက္ေခါက္တဲ့အခါမွာလည္း ကုိယ့္တံခါးပါဝင္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္ ဘူးဆုိတာကုိလည္း ကိုယ္ကေတာ့ ယုံၾကည္ေနမိပါတယ္။
ေလဆိပ္ေကာင္တာေရာက္ခါနီးမွာ ဝါရွင္တန္ဒီစီအနီးမွာေနထုိင္တဲ့ ေဒါက္တာခ်စ္ခင္ေဝက အက်ိဳးအေၾကာင္း ဖုန္း လွန္းဆက္ရင္း အစစအဆင္ေျပမွာပါလုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒီေတာ့ ကုိယ္က ေျပမယ္ဆုိတာ မေသခ်ာေသးပါဘူးလုိ႔ ေျပာ လုိက္တယ္။ ခုလုိေလယယာဥ္ေပၚ တက္ခါနီးေနတာေတာင္ မေသခ်ာေသးဘူးဆုိေတာ့ မေသခ်ာစရာ ဘာမ်ားရွိေသး လဲလုိ႔ သူကထပ္ေမးတယ္။အဲဒီတုံးက ဘာရယ္လုိ႔ တိတိက်က် အေၾကာင္းမျပႏုိင္ခဲ့ဘူး။ ေဟာ ခုေတာ့ တိတိ က်က် ေျပာႏုိင္ပါၿပီ။ ေလယာဥ္တက္ခါနီးတာေတာင္ မေသခ်ာေသးတာကေတာ့ မနက္ခင္းထြက္မယ့္ေလယာဥ္နဲ႔ မလုိက္ပါ ႏုိင္ခဲ့တဲ့အတြက္ ညေန ၅ နာရီ ၃ဝ မွထြက္တဲ့ ေလယာဥ္နဲ႔မွ လန္ဒန္ကုိ ထြက္ခြါလာႏုိင္ခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိတာပါပဲ။ ဒီေတာ့ ဝါရွင္တန္ဒီစီ ဒါးလပ္ေလဆိပ္ထဲမွာ တေန႔တာ အခ်ိန္ျဖဳန္းလုိက္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိပါဆုိ။ ကံၾကမၼာက ကုိယ့္ အတြက္မ်ားဆုိ ေနာက္ခ်န္ထားျဖစ္ေအာင္ကုိ ခ်န္ထားလုိက္ေသးတယ္။
ေလေၾကာင္းလုိင္းက နစ္နာေၾကးအတြက္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ခ တဝက္ျပန္ေပးတယ္။ ခရီးသြားဖုိ႔ ပ်က္ကြက္သူေတြ မ်ားလုိ႔ လက္မွတ္ “ကင္ဆယ္လ္”လုပ္သူေတြမ်ားတာေၾကာင့္ လက္မွတ္ေတြ ခုလုိပုိေရာင္းရတာပါတဲ့။ ဝမ္းနည္းပါတယ္ ေပါ့။ ကုိယ့္လုိ အေရးတႀကီးခရီးသြားသူ မဟုတ္သူတြက္ သူတုိ႔ေပးတဲ့အေၾကာင္းခုိင္လုံေပမယ့္ အေရးတႀကီး ခရီး သြားေတြအတြက္ေတာ့ လုံးဝေက်နပ္ႏုိင္မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ခရီးသည္ထဲက အခ်ိဳ႔ကဆုိ စိတ္ဆုိးမာန္ဆုိးနဲ႔ လက္မွတ္ ေကာင္တာကသူေတြကုိ ရန္ေတြ႔ေနေလရဲ့။ ဒီလုိျဖစ္တာ သူတုိ႔နဲ႔တုိက္ရုိက္ မပတ္သက္ေပမယ့္ ရန္ေတြ႔စရာ အနီး ဆုံးက သူတုိ႔ဆုိေတာ့လည္း နီးရာသူက ခံၾကရတာေပါ့။ ခရီးသြားေတြဖက္က စဥ္းစားေတာ့လည္း ရန္ေတြ႔ခ်င္စရာေလ။ သူတုိ႔မွာပါလာတဲ့ အိတ္ေတြက ထြက္ခြါသြားတဲ့ေလယာဥ္ေပၚမွာ ပါသြားၿပီ။ လူက မလုိက္ႏုိင္ေသး။ ဒီေတာ့ ပါသြားတဲ့အိတ္ေတြက ဘယ္ေသာင္တင္လုိ႔ ဘယ္ကမ္းဆုိက္ေလဦးမယ္ မသိ။ ဒီအိတ္ေပ်ာက္တဲ့အေတြ႔အႀကဳံမ်ိဳးကုိ ကုိယ္က လက္ေတြ႔ခံစားဘူးၿပီ။ ဘယ္ေမးလုိ႔ ဘယ္စမ္းရမယ္ မသိ။ ဘယ္သူမွလည္း တိက်တဲ့အေျဖ ေပးႏုိင္တာမ်ိဳး မဟုတ္။ ဒီတစ္ခါ ခရီးသြားရာမွာ ဘာအိတ္မွ အပုိမပါဘဲ တႏုိင္လက္ဆြဲအိတ္ေလးတစ္လုံးနဲ႔ ခရီးထြက္ခဲ့လုိ႔သာ ကုိယ္လဲ သူတုိ႔လုိ မျဖစ္တာ။ သူတုိ႔လုိ အပူ မထိတာ။ ဒီေတာ့ ဝန္က်ဥ္းမႈက ဝန္ကင္းခ်မ္းသာကုိ သယ္ေဆာင္လာခဲ့့ တယ္လုိ႔ဆုိရမွာေပါ့။
လန္ဒန္ ဟီသရုိးေလဆိပ္ကုိေလယာဥ္ဆုိက္ေတာ့ ေနသာေနေလရဲ့။ အခ်ိန္က နံနက္ ၆ နာရီခန္႔။ လန္ဒန္မွာ ခုလုိ ေနသာတဲ့ အခ်ိန္ေတြ႔ရတာ လဘ္တစ္ပါးတဲ့။ ဒါဆုိ အဂၤလန္ေျမ စနင္းတာနဲ႔ ေကာင္းတဲ့လာဘ္တစ္ပါးကုိ စတင္ ထိေတြ႔လုိက္ရတယ္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ့။ ေရွ႔မွာ ဒီထက္ဒီထက္ ေကာင္းတဲ့လာဘ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ လာဦးမလဲ။ ေစာင့္ ၾကည့္ရေသးတာေပါ့။ ခုမွ အစပဲရွိေသးတာ။ အဂၤလန္ခရီးက ၿပီးမွ မၿပီးေသးတာပဲေလ။
ေမတၱာျဖင့္ …
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
