သေရာ္စာ

ႏုိင္ဝင္းသီ​ ● အင္းယားကို သက္ေသတည္၍

ႏုိင္ဝင္းသီ​ ● အင္းယားကို သက္ေသတည္၍

(မုိးမခ) မတ္ ၆၊ ၂၀၁၇

၁၉၈၀/၈၁ ဝန္းက်င္ေလာက္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းယားကန္နဖူးေပၚ တြင္ရိွေသာ ေလွေလွာ္ရြက္တိုက္စခန္း တခုတြင္ ေမာင္ ဥကၠာ နွစ္နွစ္ေက်ာ္ေလာက္ ေသာင္တင္ခဲ့ဖူးပါသည္။ အဲသည္တုန္းက အင္းယားကန္ဝန္းက်င္ တခြင္ လုံး ေမာင္ဥကၠာတို႔ ေျခရာေတြထပ္ခဲ့သလို အင္းယားေရျပင္စိမ္းစိမ္းျမျမထဲ မွာလည္း ေမာင္ဥကၠာတို႔ ေလွရာေတြ ထပ္ခဲ့ဖူးသည္ေပါ့။

ကိုယ္ေတြက ဌာနႀကီးတခုကို ကိုယ္စားျပဳထားေသာ ေလွေလွာ္ရြက္တိုက္ အားကစားသမားမ်ားျဖစ္ေလရာ ေန႔တိုင္းလိုလို အင္းယားကို လာရပါသည္။ ေန႔တဒူဝ အင္းယားေရျပင္ထဲမွာ ေလွဆင္းဆင္းေလွာ္ရပါသည္။ (ေလွေလွာ္တယ္ဆိုတဲ့ေနရာမွာ လည္းအေနာက္တိုင္းေလွေပါ့ခင္ဗ်ာ။ နွစ္ေယာက္တြဲဆို နွစ္တက္၊ ေလးေယာက္တြဲဆို ေလးတက္၊ ရွစ္ေယာက္တြဲဆို ရွစ္ တက္ေပါ့) ေလွေလွာ္ရြက္တိုက္စခန္းကို ကေယာင္ကတမ္းနဲ႔ ေရာက္လာတဲ့ေမာင္ဥကၠာဟာ အားကစားနဲ႔ပတ္သက္တာ ဆို လို႔ ငယ္ငယ္တုန္းက အုန္းသီးလုတာတို႔ ၊ ေခါင္းအုံးရိုက္ခဲ့ဖူးတာတို႔ေလာက္ပဲရိွတာပါ။ သို႔ျငား ေလွေလွာ္ရြက္တိုက္စခန္းကို ေရာက္လာၿပီးတဲ့အခါမွာေတာ့ ဆရာသမားေတြရဲ႕ အပီအျပင္ ထိန္းေက်ာင္းေမာင္းနွင္မႈေၾကာင့္ အမ်ိဳးသားတံခြန္စိုက္ အ ငယ္တန္း ေလးတက္ (မီတာ ၁၀၀၀ လား၊ ၁၅၀၀ လား မမွတ္မိေတာ့) ၿပိဳင္ပြဲမွာ ေရႊတံဆိပ္ရရိွခဲ့ဖူးပါတယ္ခင္ဗ်။

ေျပာၾကစတမ္းဆိုလွ်င္ ထိုစဥ္က အင္းယားကန္အေနအထားနွင့္ ယခုအင္းယားကန္အေနအထားသည္ ပုံသဏၭာန္တမ်ိဳးစီ ျဖစ္ပါသည္။ ကန္ဝန္းက်င္အေနအထားနွင့္ အခင္းအက်င္းေျပာင္းလဲသြားသည္ကို ၇၉ / ၈၀ ဝန္းက်င္က အင္းယားကန္တဝိုက္ တြင္ အပီအျပင္ကဲခဲ့၊ သည္းခဲ့ဖူးေသာ ကိုကို မမေတြက ပိုၿပီးေတာ့ သိၾကပါလိမ့္မည္။ အဲဒီတုန္းက သည္းေန ကဲေန အခ်စ္ နာလန္ထေနေသာအတြဲေတြဆိုလ်ွင္ ေမာင္ဥကၠာတို႔အုပ္စု မျမင္ခ်င္မွအဆုံးျဖစ္သည္။ အဲဒီ အေသြးအေရာင္အမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အ ရြယ္အစားအဖုံဖုံေသာ အတြဲေပါင္းစုံကို ေမာင္ဥကၠာတို႔ သစ္ပင္ေပၚမွလည္း တက္ေခ်ာင္းခဲ့ဖူးသည္။ ခ်ံဳႏြယ္ပိတ္ေပါင္းေတြ ထဲမွလည္း ခါခ်ဥ္ေတြအကိုက္ခံ၊ ပုရြက္ဆိတ္ေတြ အလုံးအရင္းနွင့္ကိုက္ခဲတာကို အံႀကိတ္ခံၿပီး မ်က္ေတာင္တခ်က္ မခတ္စတမ္း ရႈစားအားေပးခဲ့ဖူးပါသည္။

ကနဦးက သစ္ပင္ခ်ံဳႏြယ္ေတြထဲကို အတြဲတတြဲ ဝင္လာၿပီဆိုလွ်င္ ေနရာေကာင္းရရန္ သူ႔ထက္ငါ အလုအယက္ေျပးလႊား ေလ့ရိွေသာ္လည္း ဆားဗစ္အေတာ္အတန္ရင့္လာသည့္အခါမွာေတာ့ အတြဲတိုင္းကို ေမာင္ဥကၠာလိုက္ၿပီး မေခ်ာင္းေတာ့ပါ။

အဓိကဇာတ္လိုက္ျဖစ္သည့္ေယာက်ၤားေလး၏ နဖူးေရဒူးေရနွင့္ ႐ုပ္ဆင္းအဂၤါၾကန္အင္လကၡဏာကို အကဲျဖတ္ၿပီးေတာ့မွသာ ေခ်ာင္းေျမာင္းၾကည့္ရႈပါေလေတာ့သည္။ ဟုတ္မလိုလိုနွင့္ အဖ်ား႐ွဴးသြားေသာအတြဲမ်ိဳးေတြရိွသလို စကားေတြ ေအးေအးေဆးေဆးထိုင္ေျပာေနရာကေနၿပီး ႐ုတ္ခ်ည္း ဇာတ္ရိွန္တက္သြားေသာ အတြဲမ်ိဳးေတြလည္း ရိွေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ကနဦး ကေျပာထားသလို လိုင္းနပ္ခ်တာ မွန္ဖို႔ပဲလိုပါသည္။ လိုင္းနပ္ခ်တာ မွန္ကန္သြားလွ်င္ေတာ့ ထိုေန႔အတြက္ သင္ဟာ ကံထူး ရွင္ျဖစ္သြားပါၿပီ။ အဲ…အဲ…လိုင္းနပ္ခ်တာ မမွန္ဘူးဆိုလ်ွင္ေတာ့ …..။

× × × × ×
ေလွေလွရြက္တိုက္စခန္းတြင္ တြဲထားေသာ ေမာင္ဥကၠာတို႔လူပ်ိဳအုပ္စုထဲတြင္ စစ္ေတြသား သန္းဝင္းနွင့္ ရန္ကုန္သား ႀကီးျမင့္တု႔ိမွာ နာမည္တလုံးနွင့္ျဖစ္ပါသည္။ အားကစားဘက္မွာေတာ့ မဟုတ္ပါ။ အတြဲေခ်ာင္းသည့္ေနရာတြင္ ရြပ္ရြပ္ခြၽံခြၽံနွင့္ စြမ္းစြမ္းတမံေခ်ာင္းတတ္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္။စစ္ေတြသား သန္းဝင္းဆိုလ်ွင္ အတြဲတတြဲကို ေခ်ာင္းေျမာင္းေနရာမွ အသည္းေတြယားလာၿပီး သစ္ပင္ေပၚကေန ဖုတ္ကနဲျပဳတ္က်လာခဲ့ဖူးပါသည္။

ရန္ကုန္သား ႀကီးျမင့္ကေတာ့ စိတ္ရွည္ရုံတင္မက ဇြဲနပဲလည္း ေကာင္းလွသည္။ တခါက အတြဲတတြဲ၏ ဇာတ္ရိွန္တက္ခန္း
ကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေမ်ွာ္ေစာင့္ေနရင္းနွင့္ခ်ံဳပုတ္ထဲမွာ တရွဴးရွဴးနွင့္ အိပ္ေပ်ာ္သြားခဲ့ဖူးပါသည္။

ႀကီးျမင့္ တေရးနိုးၿပီးထလာေတာ့ သူ႔တကိုယ္လုံးမွာ ပရြက္ဆိတ္ေတြ အုံနွင့္က်င္းနွင့္ ကိုက္ခဲထားေသာေၾကာင့္ အင္ျပင္ကြက္
ေတြထေနသလိုပင္ ျဖစ္ေနရွာသည္။ သူေခ်ာင္းေနသည့္အတြဲကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက ထျပန္သြားမွန္းေတာင္ သူ သိလိုက္ပုံမရရွာပါ။ သည္တုန္းက ဖုံအလူးလူးနွင့္ တကိုယ္လုံး ကုတ္ဖဲ့ၿပီးထလာေသာ ႀကီးျမင့္ကို ေမာင္ဥကၠာတို႔ သူငယ္ခ်င္း တသိုက္က ဝိုင္းၿပီးေျပာၾကပါသည္။

“မင္းကိုၾကည့္ရတာ ပင္ပန္းလိုက္တာႀကီးျမင့္ရာ။ ေတာ္ရုံႀကိဳးစားပါကြ သူငယ္ခ်င္းရ။ ေတာ္ၾကာ ေႁမြကိုက္ေသေနလို႔ ေက်ာ္မေကာင္းၾကားမေကာင္းျဖစ္ေနပါဦးမယ္ကြာ” ေျပာလည္း ေျပာတုန္းခဏပဲျဖစ္သည္။

သူ႔အေျပာအရဆို မဂၤလာအခ်ိန္သို႔ က်ေရာက္လာၿပီဆိုလွ်င္ေတာ့ ႀကီးျမင့္တေယာက္ စခန္းထဲမွာ ဘယ္လိုမွေနလို႔မရေတာ့ ပါ။ ခ်ံဳထူထူထဲကို ေလးဘက္ေထာက္ၿပီးဝင္လွ်င္ဝင္၊ ဒီလိုမွမဟုတ္လ်ွင္ ကင္းလိပ္ေရွာတေကာင္လို ေလွ်ာကနဲ ေလွ်ာကနဲ ႏွင့္ တေရြ႕ေရြ႕တိုးဝင္သြားတာပဲျဖစ္သည္။ ခါတရံက်ေတာ့လည္း ႀကီးျမင့္ကို ေတာက္တဲ့တေကာင္လို သစ္ပင္ေပၚမွာ ၿငိမ္ သက္ေနေသာအေနအထားနွင့္ ျမင္ေတြ႕ရျပန္သည္။ ေမာင္ဥကၠာစိတ္ထင္ ေတာက္တဲ့အစစ္ေတာင္ ႀကီးျမင့္ေလာက္ ၿငိမ္ ခ်က္သားေကာင္းနိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။ ကီးျမႇင့္တဲ့ေနရာမွာေတာ့ ေမာင္ဥကၠာတို႔ရဲ႕ ကိုေ႐ႊႀကီးျမင့္က အဲသလို နာမည္တလုံး နွင့္ျဖစ္ပါသည္။
× × × × ×

ေလွေလွာ္ရြက္တိုက္စခန္းမွာ လူစုံတက္စုံရိွေနေသာ နံနက္ခင္းတခုမွာေတာ့ ျပဴးတူးၿပဲတဲအမူအရာျဖင့္ ဝရုန္းသုန္းကား ေျပးဝင္လာေသာ ႀကီးျမင့္ေၾကာင့္ အကုန္လုံး အထိတ္တလန္႔ျဖစ္သြားရပါသည္။

“သူငယ္ခ်င္းတို႔ေရ …မေျပာမရိွနဲ႔ေနာ္၊ ငါတို႔ဘက္ထဲကို အမွန္အကန္အတြဲတတြဲဝင္လာလို႔ကြ။ ေယာက်ၤားက အသား မည္းမည္း ေဒါင္ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ တာေတႀကီးလိုရုပ္မ်ိဳးကြ။ မိန္းကေလးကေတာ့ ႏုနက္အုအက္ၿပီး မႈန္ေနေအာင္ကို ေခ်ာ လိုက္တာကြာ။ ထိရက္ကိုင္ရက္စရာေတာင္ မရိွဘူး။ အေဟး…ေဟး …ကာယကံရွင္ေတြေတာ့ ဘယ္လိုေနတယ္မေျပာ တတ္ဘူး။ ငါ့မွာေတာ့ ရင္ေတြတအားခုန္ေနၿပီ သူငယ္ခ်င္းတို႔ရာ “မထိတ္သာ မလန္႔သာရိွလွေသာ္လည္း ႀကီးျမင့္ယူေဆာင္ လာသည့္ ဇာတ္လမ္းက အေတာ့္ကိုစိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းသည့္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳးျဖစ္ေနသည္။ သည့္ျပင္မၾကည့္ပါေလနွင့္။အတြဲအေၾကာင္းေျပာလွ်င္ နားရြက္တခ်က္ခတ္ေဖာ္မရေသာ လူပ်ိဳႀကီး ကိုဝင္းၾကည္ပင္လ်ွင္ သည္တႀကိမ္မွာေတာ့ ဆတ္ ကနဲ ေခါင္းေထာင္လာေလသည္။

သည္လိုဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္မ်ိဳးဆို အထူးဝီရိယေကာင္းလွေသာ ေမာင္ဥကၠာကေတာ့ ႀကီးျမင့္ေနာက္ကို ခ်က္ျခင္းထလိုက္ ဖို႔အသင့္အေနအထားနွင့္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္သည္။

“ငါလည္းလိုက္မယ္ကြာ” ဆိုၿပီး တိုးတိုးတိတ္တိတ္ေလး အဆိုျပဳလာသူက လူပ်ိဳႀကီးကိုဝင္းၾကည္။ ေအာင္မယ္ … အေရးထဲ မွာ ကိုယ့္လူက ရွက္ေသြးေတြျဖာေနလိုက္ေသးသည္။ ေနာက္ဆုံးတေယာက္ကေတာ့ ပြဲတိုင္းေက်ာ္စစ္ေတြသား သန္းဝင္း ပင္။

ႀကီးျမင့္က ေၾကာင္တေကာင္၏ လ်င္ျမန္ျခင္းမ်ိဳးျဖင့္ ဖ်ပ္ကနဲခုန္ထြက္သြားေတာ့ ေမာင္ဥကၠာတို႔ အုပ္စုဟာလည္း ဘာေျပာ ေကာင္းမွာလဲ။ ႀကီးျမင့္ေနာက္ကေနၿပီး တန္းလန္းတန္းလန္းနွင့္ အမွ်င္တန္းၿပီးပါသြားၿပီေပါ့။ ေရွ႕ဆုံးက ဦးေဆာင္ခ်ီတက္ ေနေသာႀကီးျမင့္၏ ေျခလွမ္းေတြ တုန္႔ကနဲ ရပ္ဆိုင္းသြားသည္နွင့္ ေမာင္ဥကၠာတို႔အုပ္စုကလည္းဇာတ္တိုက္ထားသလို တိကနဲ ရပ္လိုက္ရသည္။

ႀကီးျမင့္ႀကီးက မလွမ္းမကမ္းမွာရိွေသာသရက္ပင္ႀကီးကို ေမးေငါ့ျပလိုက္ေတာ့ ေမာင္ဥကၠာတို႔၏ က်င့္သားရေနၿပီးျဖစ္ေသာ မ်က္လုံးေတြက အထာေပါက္ၿပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ခ်ံဳထူထူတခုကို အကာအကြယ္ယူၿပီး ထိုင္ေနေသာ အတြဲကေတာ့ သူတို႔ကိုယ္သူတို႔ လုံျခဳံလွၿပီဟု ထင္ေကာင္းထင္ေနမွာေသခ်ာလွ၏။ သူတို႔နွင့္ ေပနွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲ ကြာမည့္ အျခားခ်ံဳပုတ္ တခုထဲမွာ ေမာင္ဥကၠာတို႔အဖြဲ႕အလုံးအရင္းနွင့္ အားေပးဖို႔ေရာက္ရိွေနသည္ကိုေတာ့ သူတို႔ သိပုံမရပါ။ ေယာက်ၤားျဖစ္သူမွာ မည္းမည္းသည္းသည္းနွင့္ တကယ့္ကို မုန္႔ကြၽဲသဲတုန္းႀကီးျဖစ္ပါသည္။ လူကသာ တာေတႀကီးလိုလို သရဲတေစၧတေကာင္ လိုလိုနွင့္ ပုံတခ်က္ကေလးမလာေသာ္လည္း ဝတ္စားဆင္ယင္ထားပုံကေတာ့ တကယ့္ကို အပ်ံစားျဖစ္သည္။ ငါးရွဥ့္ေသြး ေရာင္ စပို႔ရွပ္လက္တိုကို နက္ျပာေရာင္တက္ထရက္စ္ေဘာင္းဘီရွည္နွင့္ စတိုင္က်က်ဝတ္စားထားရုံမကနက္ေမွာင္ေျပာင္လက္ေနေသာ ႐ွဴးဘိနပ္ကိုလည္း သပ္သပ္ရပ္ရပ္ေလး စီးထားလိုက္ေသးသည္။ ဆိုက္ေကာင္းဂိုက္ေကာင္းေသာ္လည္း မ်က္နွာျမင္လ်ွင္ ရိုက္ခ်င္ပါေစဆိုသည့္ဆုနွင့္ အလိုလိုေနရင္း ျပည္စုံေနသည့္ လူမ်ိဳးျဖစ္မွန္းေတာ့ ေမာင္ဥကၠာတို႔ ေကာင္းစြာ သေဘာေပါက္ပါသည္။ သူလိုလူနွင့္ ယွဥ္တြဲၿပီး ဆြတ္ျဖဴႏုျမေနသည့္ ေကာင္မေလးကို ျမင္ေတြ႕ေနရေသာအခါ ၾကားထဲ ကေနၿပီး အဲဒီငတိႀကီးကို တတ္သေလာက္မွတ္သေလာက္ ေမတၱာပို႔သလိုက္ေသးသည္။

ငတိႀကီးက ေကာင္မေလး၏ ဆံညိဳႏုမ်ွင္ေတြကို ဝင္းမြတ္ေနေသာ နဖူးျပင္ေပၚမွအသာအယာသပ္တင္ေပးၿပီး လည္တိုင္ ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးကို ငုံ႔နမ္းမည့္ဟန္ျပင္လိုက္ေသာအခါ ေမာင္ဥကၠာတို႔အဖြဲ႕ အသက္ရွဴဖို႔ပင္ ေမ့ေလ်ွာ႔သြားေလေတာ့ သည္။တကယ့္ကို ရင္ဖိုစရာ ျပကြက္မ်ိဳးေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္က စဖြင့္လိုက္သည္နွင့္ ေ႐ႊပြဲလာပရိသတ္ေတြကို ဟာကနဲဟင္ကနဲျဖစ္သြားေစေသာ ဇာတ္ကြက္မ်ိဳးခင္ဗ်။

သို႔ျငား ငတားႀကီးက ေကာင္မေလး၏ေက်ာ့ရွင္းခိုင္မတ္ေနေသာလည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ကို နမ္းမည့္ဟန္ျပင္ၿပီးမွ လူခ်င္းျပန္ ခြာသြားေသာအခါ ေကာင္မေလးက မ်က္ေစာင္းလဲ့လဲ့ထိုးလိုက္ေလသည္။

“ကိုကိုေနာ္ …ဒါပဲေနာ္ …ကဲဖို႔ေတာ့စိတ္မကူးနဲ႔ေနာ္”

“အဟဲ …ဟဲ … ဟဲ”

သည္ေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးကို ေရာက္ေနတာေတာင္မွ ငတားႀကီးက တဟဲဟဲနွင့္ ရယ္ေမာေနလိုက္ေသးသည္။
တကယ့္လူႀကီးဗ်ာ။သူကသာ တဟဲဟဲနွင့္ ရယ္ေမာေနနိုင္ေသာ္လည္း ေမာင္ဥကၠာတို႔အဖြဲ႕ကေတာ့သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ေရဆာ သလိုလို …ေရငတ္သလိုလို ျဖစ္၍လာေလသည္။ ရင္ထဲမွာလည္းဂလုံဂလြမ္ …ဂလုံဂလြမ္နွင့္။

“ကိုကိုေနာ္ …ေျပာေနရက္သားနဲ႔ ကဲဖို႔စိတ္မကူးလာနဲ႔ေနာ္”

“အဟီး ဟီး ဟီး”

အတြဲေခ်ာင္းလာသည့္ အေတြ႕အႀကံဳအရဆိုလ်ွင္ေတာ့ ေကာင္မေလးဟာ သက္သက္မူႏြဲ႕ေနျခင္းသာျဖစ္သည္။

အေရးႀကီးတာက ေမာင္ဥကၠာတို႔ အားေပးေနေသာ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္၏ သြက္လက္ခ်က္ခ်ာမႈပင္ျဖစ္သည္။ ငတားႀကီး၏ ေျခေတြလက္ေတြ၊ နွာေခါင္းေတြ၊နႈတ္ခမ္းေတြက အခုလိုအခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စက္ေသနတ္ပစ္လိုက္သလိုတဒိုင္းဒိုင္း တဒက္ဒက္နွင့္ အဆက္မျပတ္ပစ္ခတ္ေနရမွာ ျဖစ္သည္။ အဲသလို မပစ္ခတ္ဘဲနွင့္ အပိုးမက်ိဳးသည့္မ်က္နွာျဖင့္ တဟဲဟဲရယ္ေမာေနလို႔ ကေတာ့ ေမာင္ဥကၠာတို႔အဖြဲ႕ တြက္ေခ်ကိုက္မွာမဟုတ္ပါ။

“ကိုကိုကလည္း …လူခ်င္းေတြ႕တာနဲ႔ဘာမွန္းလဲသိဝူး။ ဟိုကိုင္ဒီကိုင္နဲ႔”

“အဟီး ဟီး ဟီး”

မိန္းကေလးဘက္က ေရလာေျမာင္းေပးလုပ္ေနတာေတာ္မွ ေမာင္ဥကၠာတို႔ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္က တဟီဟီနွင့္ ရယ္ေကာင္း တုန္းျဖစ္သည္။

ႀကီးျမင့္က အံႀကိတ္ၿပီး ေမာင္ဥကၠာတို႔ဘက္သို႔လွည့္၍ ေလသံေငြ႕ေငြ႕ေလးနွင့္ …

“ဒီလူႀကီးကိုၾကည့္ၿပီး ငါေတာ့ အူယားလာၿပီကြာ”

ႀကီးျမင့္ႀကီးက အူတမ်ိဳးတည္း ယားလာတာျဖစ္သည္။ ေမာင္ဥကၠာတို႔ကေတာ့ အူတင္မက အသည္းနွလုံးေတြေရာ၊ ကလီစာ ေတြေရာ၊ အေရျပားေတြပါ ယားယံလာတာျဖစ္သည္။

ၾကည့္ေလ။ မိနစ္နွစ္ဆယ္ေလာက္ၾကာျမင့္သြားသည္အထိ ဇာတ္လမ္းဇာတ္ကြက္က ထူးမျခားနားက တက္မွမတက္ေသး တာဆိုေတာ့ ေမာင္ဥကၠာတို႔ မေျပာနွင့္။ ပန္းကေလးတပြင့္လို ႏူးညံ့လွပေနေသာေကာင္မေလးပင္လ်ွင္ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္လာပုံရ သည္။

“ၾကည့္ပါလား။ ကိုကိုကလဲ …ဘာမွန္းလည္းသိဘူး။ စကားလည္း တခြန္းမွ ေျပာေသးဘူး”

“အဟဲ …ဟဲ … ဟဲ”

“ကဲဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးနဲ႔ေနာ္ ။ ကဲရင္ေတာ့ စိတ္ေတြဆိုးပစ္လိုက္မွာေနာ္”

“အေဟး…ေဟး …ေဟး”

အေနအထားက အေတာ့္ကို ေဒါသထြက္ခ်င္စရာေကာင္းသည့္ အေနအထားမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္။

ႀကီးျမင့္တေယာက္ ေမးေၾကာႀကီးေတြ ေထာင္ထေနေအာင္ အံကိုတင္းတင္းႀကိတ္ထားသည့္ ၾကားထဲက “ေတာက္”ျပင္းျပင္း တခ်က္ ေခါက္လိုက္ပါသည္။ မခ်င့္မရဲျဖစ္လြန္း၍ ေဒါသေတြေပါက္ကြဲၿပီး ေတာက္ေခါက္လိုက္ျခင္းပင္။ႀကီးျမင့္ႀကီး၏ မာေက်ာျပတ္ေတာက္ေသာ ေတာက္ေခါက္သံကို ၾကားလိုက္ရေသာအခါ အဲဟို ငတားႀကီး၏ ဟီတိုက္ေနေသာမ်က္နွာက ခ်က္ျခင္းတည္သြားသည္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကိုလည္း ျခဳံငုံၿပီး သေဘာေပါက္သြားပုံရသည္။ေျပးဖို႔တာစူေနေသာ ေမာင္ ဥကၠာတို႔ကေတာ့ အဲဒီလူႀကီး ျမရာခ်ံဳကို လွမ္းၾကည့္လိုက္ကတည္းက ေအာင္ျမင္စြာဆုတ္ခြာဖို႔ျပင္ဆင္ေနၾကၿပီျဖစ္သည္။

ဟိုငတားႀကီးကလည္း လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္သြားေသာ ျမရာခ်ံဳပုတ္ကို မ်က္ေထာင့္နီႀကီးျဖင့္ လွမ္းၾကည့္လိုက္ၿပီး အံကို ႀကိတ္ လိုက္သည္။ သူ႔ေဘးမွာ ျပန္႔ႀကဲေနေသာ ျခေတာင္ပို႔ပုံသဏၭာန္ ေျမမို႔မို႔ေလးေတြကို သူ႔ရွဴးဘိနပ္ျဖင့္ ကန္ေက်ာက္ ဖဲ့ခ် လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ေ႐ႊပြဲလာပရိသတ္ေတြျဖစ္သည့္ေမာင္ဥကၠာတို႔ဆီကို တလုံးၿပီးတလုံး၊ အပီအျပင္လွမ္း၍ ထုပါေလေတာ့သည္။ ေျမႀကီးက်စ္စာခဲေတြက လက္သီးဆုပ္အရြယ္မွဥသ်ွစ္သီးအရြယ္ေလာက္အထိ ပါေနေလရာထိလိုက္လို႔ကေတာ့ သိပ္ေခ်ာင္ မွာ မဟုတ္ပါ။ဇာတ္ၫႊန္းထဲမွာ ဘယ္လိုမွ မပါဝင္ေသာ ခဲလုံးမိုး တေဝါေဝါနွင့္ ရြာခ်လာေသာေၾကာင့္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ ျမရာခ်ံဳ ထဲကတိုးအထြက္မွာ တေယာက္နွင့္တေယာက္တိုက္မိၿပီး အလဲလဲအၿပိဳၿပိဳပင္ ျဖစ္လိုက္ေသးသည္။ အေနအထားက ေျပးနိုင္မွ လြတ္မည့္ကိန္းမ်ိဳးျဖစ္ပါသည္။

စနစ္တက်မွတ္တမ္းတင္ထားေသာ စံခ်ိန္စံၫႊန္းမ်ားမရိွေသာ္လည္း ထိုေန႔က ေလွေလွာ္ရြက္တိုက္စခန္းထဲသို႔ အူယားဖား ယားနွင့္ ပန္းဝင္လာသူေတြထဲမွာ လူပ်ိဳႀကီး ကိုဝင္းၾကည္က ပထမ၊ ေမာင္ဥကၠာက ဒုတိယ၊ စစ္ေတြသားသန္းဝင္းနွင့္ ေတာက္ေခါက္သူ ႀကီးျမင့္ႀကီးက ပူးတြဲတတိယ ရရိွခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႕ရိွရပါသည္။ ။

(နိုင္ဝင္းသီ)
ေသာၾကာမဂၢဇင္းမွာ မူလပံုႏွိပ္ခဲ့ပါသည္။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts