ရန္လိုကြၽဲ – သတင္းေထာက္ ဆိုက္ကားနင္းျခင္း (သေရာ္စာ)

ယခုေဖာ္ျပပါ ျဖစ္ရပ္မွာ ဒုကၡသီရိ ဟူေသာ တုိင္းျပည္တြင္ အမွန္တကယ္ေပၚေပါက္ခဲ့ေသာ ျဖစ္ရပ္မွန္မ်ား ျဖစ္သည္။

ဒုကၡသီရိေနျပည္ေတာ္တြင္ ဝဋ္ေႂကြးရိွသူမ်ားသာ သတင္းသမားျဖစ္ရသည္ဟုဆိုခ်င္ေတာ့သည္။ သတင္းသမား၏ ဝင္ေငြ မွာ နည္းလြန္းေသာေၾကာင့္စီးပြားျဖစ္စရာအေၾကာင္း လံုးဝမရိွ။ သတင္းစံုစမ္း ေမးျမန္းရသည္မွာလည္းလြယ္ကူလွသည္ မဟုတ္။ မင္းတုိ႔ေမးတာ ေျဖမိရင္ ငါအေထာင္းခံရမွာေပါ့ဟု ဆုိကာအစုိးရအရာရိွတို႔က သတင္းသမားဆုိလွ်င္ ေဝးေဝး ေရွာင္ခ်င္သည္။

အရာရိွမင္းတုိ႔ထံမွ တရားဝင္ေျပာဆုိခ်က္၊ အတည္ျပဳခ်က္၊ မွတ္ခ်က္မ်ားမရရိွႏိုင္သျဖင့္ သတင္းေရးသား ထုတ္လႊင့္ရသည္မွာ မၾကာခဏဆိုသလိုပင္မျပည့္မစံုရိွလွေၾကာင္း သတင္းသမားတုိ႔၏အခက္အခဲမ်ား စာဖတ္သူတုိ႔သိႏိုင္ေစရန္ ႀကံဳတုန္း ရင္ဖြင့္လိုက္ပါ၏။

ဒုကၡသီရိတပ္မေတာ္ႀကီးမွ အရာရိွမ်ားဆိုလွ်င္ ေမးျမန္းရ ပုိခက္ခဲေၾကာင္းသတင္းေထာက္တုိင္းက ညည္းတြားၾက၏။ သတင္းေထာက္တုိ႔၏ညည္းတြားသံက်ယ္ေလာင္လြန္းေသာေၾကာင့္ ထင္၏၊ တစ္ခါတြင္ ဒုကၡသီရိတပ္မေတာ္ထံမွထုတ္ျပန္ခ်က္တစ္ခု ထူးထူးျခားျခား ထြက္ေပၚလာသည္။ အႏီွ ထုတ္ျပန္ခ်က္တြင္ေျပာေရးဆိုခြင့္အရာရိွမ်ားအျဖစ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ရိွသူ ၅ ဦးခန္႔အပ္ေၾကာင္း  ၎တို႔၏အမည္မ်ား၊ ဖုန္းနံပတ္မ်ားႏွင့္တကြ ေဖာ္ျပေလ၏။

သတင္းသမားမ်ား ေပ်ာ္လိုက္သည္ျဖစ္ျခင္း။ “ေဟး…. တပ္မေတာ္က ငါတုိ႔ ေမးတာေတြေျဖေတာ့မယ္။ သတင္းသမားဆုိတာ ေၾကာက္စရာ လန္႔စရာ သတၱဝါေတြ မဟုတ္မွန္းသိတုိ႔ သိသြားၾကၿပီ”  ဟု သတင္းသမားတစ္ေယာက္က ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။

သို႔ေသာ္… ထုိအေပ်ာ္မွာ ေရပြက္ပမာသာ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆုိမူ သတင္းတြင္တပ္မေတာ္၏အသံ ထည့္သြင္းလုိေသာေၾကာင့္ ထုိဖုန္းနံပတ္မ်ားသို႔အႀကိမ္တစ္ေထာင္ ေခၚဆုိေသာ္လည္း လက္ခံေျဖၾကားျခင္းမရိွျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။

သတင္းသမားတို႔ စိတ္ဓာတ္မက်။ ဒုကၡသီရိတပ္မေတာ္၏ ထိပ္သီးျဖစ္သူခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးကုိလည္း ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခြင့္ ရရိွရန္ ႀကိဳးပမ္း၏။သီးသန္႔ေတြ႔ခြင့္ရရန္ ႀကဳိးပမ္းသလုိ  အစုလိုက္ အၿပဳံလိုက္ေတြ႔ခြင့္ရေရးအတြက္လည္း ႀကိဳးပမ္း၏။

ထိုသို႔ ႀကိဳးပမ္းေနစဥ္ ၾကားလူမ်ားႏွင့္ အဆက္အသြယ္ ရေလသည္။မ်က္ေစ့ႀကီးနားႀကီးေသာ အဆက္အသြယ္ေကာင္း သူတစ္ဦးက “ေတြ႔ဆံုလိုေၾကာင္းစာေရးၿပီးခြင့္ေတာင္းကြာ။ အဲဒါဆိုရင္ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက ေတြ႔ဆံုဖို႔စဥ္းစားေပးမယ္လို႔ အမွာစ ကား ပါးလုိက္ပါတယ္” ဟု ဆုိလာ၏။ ၾကားလူတခ်ဳိ႕ကလည္းသူ႔နည္းတူ ေလသံ ထြက္လာ၏။ စာႏွင့္အတူ  ေမးျမန္းလိုသည့္ေမးခြန္းတို႔ကုိလည္း ထည့္သြင္းေဖာ္ျပရမည္ ဟူ၏။ ကဲ… ေတြ႔ဆံုေရးလမ္းစပြင့္ေလၿပီ။

သို႔ႏွင့္ သတင္းသမားတို႔လည္း ဖြင့္ေပးေသာလမ္းေၾကာင္းမွတစ္ဆင့္ စာေရးသားဆက္သြယ္၏။ ေမးခြန္းမ်ားလည္း အသီးသီး ေပးပို႔ၾကကုန္၏။စိတ္ရွည္စြာေစာင့္ဆိုင္းၾကကုန္၏။

ထိုသို႔ စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ဆိုင္းၾကသည္မွာ သံုးႏွစ္သံုးမုိးၾကာလာေသာ္လည္း ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးထံမွ ဘာသံမွ မၾကားရေခ်။ ထို႔ေၾကာင့္ဝဋ္ေၾကြးရိွသူမ်ားသာ သတင္းသမားျဖစ္ရသည္ဟု ဆုိျခင္း ျဖစ္၏။

ေစာင့္စားေနေသာ သတင္းသမားမ်ား ေမ့ေမ့ေပ်ာက္ေပ်ာက္ ျဖစ္သြားခ်ိန္တြင္ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးႏွင့္ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းမ်ားက ဝါရွင္တန္အေျခစိုက္စာနယ္ဇင္းတို႔တြင္ အဆက္မျပတ္ ပါလာေလသည္။
ဒုကၡသီရိ သတင္းသမားတို႔လည္း အထူး စိတ္ပ်က္ ဝမ္းနည္းၾကသည္။ “ငါတုိ႔ေစာင့္ေနတာ သံုးႏွစ္သံုးမုိးရိွၿပီ။ ေစာင့္လည္း အလကားပဲ။ ငါတုိ႔ေတာင္းဆုိတာကုိေတာ့ ခြင့္မေပးဘဲ ဝါရွင္တန္ကလူေတြကိုပဲ အေလးထားတာကေတာ့နားမလည္ႏုိင္ဘူးကြာ” ဟု ဆုိကာ ႀကိတ္ၿပီး ေပါက္ကဲြသူက ေပါက္ကဲြေလ၏။

သို႔ေသာ္လည္း ေျဖသိမ့္စရာ တစ္ခုေတာ့ ရိွသည္။ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးကဒုကၡသီရိသတင္းသမားတို႔ကို အဖက္မလုပ္ေသာ္လည္း ေပးပို႔ထားေသာေမးခြန္းမ်ားကုိ ေသခ်ာစြာ ေလ့လာသည္ဟု သိရသည္။ ထိုေမးခြန္းမ်ားကုိေလ့လာျခင္းျဖင့္ သတင္းသမား ဆုိေသာ သတၱဝါတို႔သည္ မည္သုိ႔ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ သိလိုသည္၊ မည္သို႔ေသာေမးခြန္းမ်ဳိး ထုတ္တတ္သည္ဆုိသည္ ကုိ သေဘာေပါက္သြားေလသည္။ မည္သုိ႔ေမးလွ်င္ မည္သုိ႔ေျဖလိုက္မည္၊မည္သုိ႔ေသာ ထပ္ဆင့္ေမးခြန္း ႀကဳံရႏိုင္သည္ ဆုိသည္တို႔ကုိ ေကာင္းစြာႀကိဳတင္ ျပင္ဆင္ထားသျဖင့္ ဝါရွင္တန္မွ လာသမွ်၊ ေမးျမန္းသမွ်တုိ႔ကုိရင္ဆုိင္ရသည္မွာ လြန္စြာ အသက္ရွဴေခ်ာင္သည္ ဟူသတည္း။ဒုကၡသီရိသတင္းသမားတို႔လည္း မုဒိတာပြားၿပီး သကာလ ဗ်ာပါဒ ေသာက အေထြေထြ ကုိေျဖေဖ်ာက္ႏိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းၾက၏။

ဤသို႔ေသာ အေျခအေနအေတာအတြင္း ဒုကၡသီရိတြင္ ေရြးေကာက္ပဲြ က်င္းပရာေပၚျပဴလာပါတီက ကမၻာၿပိဳ၊ မုိးၿပဳိမတတ္ အႏုိင္ရလုိက္သည္။ႏုိင္ရသည့္အေၾကာင္းရင္းတစ္ခုမွာ ေပၚျပဴလာပါတီ ေခါင္းေဆာင္သည္ေပၚျပဴလာျဖစ္လြန္းေသာေၾကာင့္တည္း။ ေပၚျပဴျဖစ္လြန္း၊ လူႀကိဳက္မ်ားလြန္းေသာ္လည္း သူ႔ကုိ သမၼတ တာဝန္ မယူႏိုင္ေစရန္ သူ၏ၿပိဳင္ဘက္တို႔က အေျခခံဥပေဒတြင္ အကြက္က်က် ျပ႒ာန္းၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ သူသမၼတ မျဖစ္ႏိုင္။ သို႔ေသာ္လည္း သူက ၿပိဳင္ဘက္လူႀကီးလူေကာင္းတုိ႔မ်က္လံုးျပဴးသြားေစမည့္ မွတ္ခ်က္တစ္ခုကို ထုတ္ေျပာလုိုက္သည္…”ႏိုးပေရာ္ဘလမ္၊ မၾကာခင္  ငါတုိ႔ခန္႔တ့ဲ သမၼတက ငါခိုင္းတာ လိုက္လုပ္ရမယ္”ဟူသတည္း။ အႏွစ္ ၂ဝ အခ်ိန္ယူ ေရးသားခဲ့သည့္ အေျခခံဥပေဒတြင္ သမၼတကုိ မည္သူမွ် ေစခိုင္းျခင္း မျပဳရဟူေသာအခ်က္ ထည့္သြင္း မျပ႒ာန္းမိသည့္အတြက္သူ၏ ၿပိဳင္ဘက္တုိ႔ ႀကီးစြာ ေနာင္တ ရေလ ၏။

ဤအေျခအေနတြင္ သတင္းသမားတို႔လည္း ေပၚျပဴလာပါတီေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုခြင့္ ရေရးအတြက္ အီးေမး ေခၚ အီလက္ထရြန္နစ္စာ၊ စာအိတ္ထဲထည့္ပို႔ေသာ သမားရိုးက်ေပးစာ၊ တယ္လီဖုန္း စသည့္ ဆက္သြယ္ေရးနည္းလမ္းေပါင္းစံုသံုးၿပီး ခ်ည္းကပ္၏။ မ်ားမၾကာမီ ေပၚျပဴလာပါတီေခါင္းေဆာင္သည္လည္း သတင္းသမားတခ်ဳိ႕ႏွင့္ ေတြ႔ဆံု၏။ သို႔ေသာ္ … ဒုကၡသီရိသတင္းသမားတို႔ႏွင့္မဟုတ္ဘဲ ဝါရွင္တန္မွ သတင္းသမားတို႔ႏွင့္သာေတြ႔ဆံုျခင္း ျဖစ္ေလသတည္း။

ဒုကၡသီရိ သတင္းသမားတို႔လည္း အႀကီးအကဲျဖစ္သူတုိ႔ကုိ မည္သုိ႔မွ် မေဝခဲြႏို္င္ေတာ့ေပ။”ဘယ့္ႏွယ္ကြာ… ျပည္တြင္းျဖစ္ကုိ အားမေပးဘဲ ဝါရွင္တန္ကလူေတြကုိပဲအားေပးေနၾကတယ္၊ အဲဒီကလူကုိမွ သတင္းသမား ထင္ေနၾကတယ္” ဟု ဝမ္းနည္းပက္လက္ဆုိသူက ဆုိ၏။

တခ်ဳိ႕ကလည္း “ငါတုိ႔သတင္းဌာန ဝါရွင္တန္ကို ေျပာင္းမယ္ကြာ” ဟု  စိတ္နာစြာဆုိလာ၏။ သို႔ေသာ္လည္း ေျပာင္းေရႊ႕ေရးကိစၥ တို႔မွာ လက္ေတြ႔ ျဖစ္မလာၾကေပ။အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိမူ … ဝါရွင္တန္ ႏွင့္ ဒုကၡသီရိမွာ ရံုးခန္းငွားရမ္းခမကြာျခားလွေသာ္လည္း သတင္းေထာက္တုိ႔ကိုေပးရမည့္ လစာကြာဟလြန္းေသာေၾကာင့္တည္း။ သတင္းေထာက္တုိ႔ကုိ ဝါရွင္တန္ႏႈန္းထားအ တုိင္းလစာ ေပးရမည္ ဆုိပါက သတင္းဌာနမ်ား ေဒဝါလီခံ၊ လူမဲြစာရင္း ေၾကညာရံုသာ။

ထို႔ေၾကာင့္ သတင္းေထာက္အေပါင္း သူေတာ္ေကာင္းတုိ႔လည္း ကုိယ့္ႏုိင္ငံတြင္သာဟန္မပ်က္ ဆက္လက္ ေနထိုင္ၾက၏။ ေပၚျပဴလာပါတီ ေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ေတြ႔ဆံုခြင့္ရေရး ဆက္လက္ ႀကိဳးပမ္းၾက၏။ သတင္းေထာက္ ရန္လိုကြ်ဲလည္းကုိယ့္နည္းကုိယ့္ဟန္ျဖင့္ ႀကဳိးပမ္း၏။

တစ္ေန႔တြင္ ဒုကၡသီရိ ေနျပည္ေတာ္ ၃၇ လမ္းရိွ သတင္းေထာက္တို႔ စတည္းခ်ရာလမ္းေဘး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္သို႔ ေရာက္ခ်လာေသာ သတင္းေထာက္ ရန္လုိကြ်ဲကုိအားလံုးက မ်က္လံုးျပဴးၿပီး ၾကည့္ၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ … ရန္လိုကြ်ဲကလက္ဘက္ရည္ဆုိင္သုိ႔  ဆိုက္ကားနင္းၿပီး ေရာက္လာျခင္းေၾကာင့္ပင္တည္း။

ဒီေကာင္ဘာေၾကာင္တာလဲ ဟု ဆုိသူက ဆုိ၏။ ဘာေတြ ခြင္ဖန္ေနျပန္ၿပီလဲဟုအဆုိးျမင္သူက ျမင္၏။

“နန္းျမင့္ေဆာင္လိုလုိ ဦးရွင္ႀကီးစင္လိုလုိဟာကုိ အလွမယ္ေတြေခါင္းေပၚရြက္ၿပီး  ကုိယ္ဟန္ျပတ့ဲေခတ္မွာ သတင္းေထာက္ ဆုိက္ကားနင္းျပတာသိပ္မထူးဆန္းေတာ့ဘူး၊ တျခားဟာ လုပ္ျပ” ဟု အားေပးသူက ေပး၏။

မည္သူေတြ မည္သို႔ပင္ ေဝဖန္၊ သံုးသပ္ေစကာမူ ရန္လိုကြ်ဲ မတုန္လႈပ္။ဆိုက္ကားကို ဆိုင္ေရွ႕တြင္ ထုိးရပ္ၿပီး ခံုတစ္လံုးတြင္ ဝင္ထိုင္ကာလက္ဘက္ရည္ လွမ္းမွာလိုက္သည္။

ေဝဖန္ ေလကန္မႈမ်ား ဆိတ္ၿငိမ္သြားခ်ိန္တြင္ ရန္လိုကြ်ဲက  ဆိုင္တြင္ရိွေနေသာ သတင္းေထာက္မ်ားကုိ တစ္ခ်က္ ၿပဳံးၿပီး ၾကည့္လိုက္သည္။သတင္းေထာက္တို႔လည္း ရန္လိုကြ်ဲ ဆိုက္ကားနင္းရသည့္ တစ္ခုခုရွင္းျပေတာ့မည္ကုိ သေဘာေပါက္လုိက္ သည္။ ဤတြင္ ရန္လိုကြ်ဲကအသံက်ယ္က်ယ္ျဖင့္ ေအာက္ပါအတုိင္း ေျပာလုိက္ေလသည္။

“ေပၚျပဴလာပါတီ ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔အတြက္ ဝါရွင္တန္အထိသြားေနစရာ မလုိေတာ့ဘူး။ ေရြးေကာက္ပဲြမွာ ဆိုက္ကားသမားေတြမဲဆြယ္ကူညီတ့ဲအတြက္ ေပၚျပဴလာပါတီေခါင္းေဆာင္က ဆုိက္ကားသမားေတြကိုေခၚေတြ႔ေတာ့မယ္လို႔ သတင္းရတယ္။ ေလာေလာဆယ္ က်ဳပ္လည္း အခ်ိန္ပိုင္းဆုိက္ကားနင္းေနၿပီ ဆုိေတာ့ ဒါဟာလည္း လာမယ့္ ရက္ပိုင္းအတြင္း သူ႔နဲ႔ေတြ႔ခြင့္ ရႏုိင္ေခ် ရိွတ့ဲ နည္းလမ္းတစ္ခုေပါ့ဗ်ာ”

နားေထာင္ေနသူအားလံုး ၿငိမ္က်သြားသည္။ ခဏအၾကာတြင္ သတင္းေထာက္တစ္ေယာက္ကေထာက္ျပသည္။ ဒုကၡသီရိ တြင္ ဆိုက္ကားသမား ေထာင္ေသာင္းခ်ီရိွေသာေၾကာင့္တစ္ရပ္ကြက္ကုိ ဆုိက္ကားဆရာ တစ္ေယာက္သာ ေတြ႔ခြင့္ရမည္၊ မဲႏိႈက္သည့္အခါမဲေပါက္သူသာ ေပၚျပဴလာပါတီေခါင္းေဆာင္ႏွင့္ ေတြ႔ခြင့္ ရမည္ဟု ေထာက္ျပ၏။

သူ၏ မွတ္ခ်က္ေၾကာင့္ ရန္လုိကြ်ဲ စိတ္မပ်က္။ ေအာက္ပါအတုိင္း ခပ္တည္တည္ျပန္ေျပာလုိက္ေလသတည္း။”မေတြ႔ရလည္း ကိစၥမရိွဘူး။ ဆိုက္ကားဆရာဆုိၿပီး အထင္ေသးမယ္ မႀကံနဲ႔။ဆိုက္ကားနင္းရင္ သန္းၾကြယ္သူေဌးျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွာရိွတဲ့ေမာ္ဒန္ေဘာဂေဗဒပညာရွင္ တစ္ေယာက္က မၾကာေသးခင္ကပဲ ေၾကညာထားတယ္။  ဒါေၾကာင့္သတင္း ေထာက္ ရန္လိုကြ်ဲဟာ သန္းၾကြယ္သူေဌးေလာင္းျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းေထာက္အေပါင္း သိေစရန္ ေၾကညာလုိက္ပါတယ္ ခင္ဗ်ား”

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ