ဓမၼေဘရီ အရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း) အေတြးအျမင္

ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း) – ႏွစ္ေတြႏွင့္တူ သစ္ေနမည့္ လူ

 

ဓမၼေဘရီအရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း) – ႏွစ္ေတြႏွင့္တူ သစ္ေနမည့္ လူ

(မိုုးမခ) ဧျပီ ၂၁၊ ၂၀၁၅

 

၁၃၇၆-ခုႏွစ္ ကုန္ခါနီးမွာ ႏွစ္သစ္အႀကဳိ စကားေလး တစ္ခြန္းေလာက္ေျပာေပးပါ၊ မႏွစ္က ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ အျဖစ္ ေျပာခဲ့တဲ့ “ေျမေပၚမွာ ၾကာၾကာနင္းလုိလွ်င္ ေလာကအက်ဳိးကုိ ေဆာင္ျခင္းဆုိတဲ့ ေျမနင္းခကုိ မွန္မွန္ေပးေဆာင္ပါ”ဆုိတဲ့ စကားမ်ဳိးေလးေပါ့လုိ႔ ရင္းႏွီးတဲ့စာဖတ္ ပရိသတ္မ်ားက မက္ေဆ့ပုိ႔လာတဲ့အတြက္ သႀကၤန္မတုိင္မီကေလးကပဲ “တစ္ဘ၀စာ ရိကၡာ ရေပမယ့္၊ သမုိင္းမွာ ငတ္တာက် စာရင္း၀င္မည့္ လဒ္လာဘမ်ားကုိ ေရွာင္ရွားၾက”ဆုိတဲ့ ပုိ႔စ္ကေလးကုိ တပည့္မ်ား လုပ္ေပးထားတဲ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ ဆုိတာကေန ေရးတင္လုိက္ပါတယ္။

 

ေရးၿပီးလုိ႔မွ မၾကားလုိက္ခင္မွာပဲ “ငတ္တာက်”ဆုိတဲ့ စကားလုံးႀကီးက နည္းနည္းႀကမ္းလြန္းပါတယ္၊ နား၀င္မခ်ဳိပါဘူးဘုရား၊ ဘာျဖစ္လို႔ ဒီေလာက္ၾကမ္းသြားရတာပါလဲ””ဆုိၿပီး တစ္ဦးက ဖုန္းနဲ႔ဆက္ၿပီး ေမးလာပါတယ္။

 

“တရားေဟာ ပလႅင္ေပၚကေန ဖြဲ႔စည္းပုံ ဥပေဒမျပင္ေရးတုိ႔၊ အတုိက္အခံပါတီကုိ မဲမေပးေရးတုိ႔စတဲ့ မဆီမဆုိင္ စကားေတြ ေျပာေနၾကတာကုိ ၾကားေနရတာ အေတာ္ၾကာၿပီ၊ ပလႅင္ေပၚမွာ ေျပာရမည့္စကားလား၊ စင္ေပၚမွာ ေျပာရမည့္စကားလား ဆုိတာေတာင္ ခြဲခြဲျခားျခား နားမလည္ၾကသူမ်ားျဖစ္လုိ႔ ဘာမွ ေထြေထြထူးထူး မေျပာခဲ့ျဖစ္ဘူး။ ေနာက္ေတာ့ ေဖ့စ္ဘုတ္ေတြမွာ ဒီပုဂၢဳိလ္ေတြဟာ သိကၡာနဲ႔ရိကၡာကုိလဲၿပီး ဘုမသိ ဘမသိ ေလွ်ာက္ေျပာေနၾကတာဆုိတာ ေတြ႕ရတဲ့အတြက္ စိတ္ထဲမွာ အခ်ဥ္ေပါက္လာလုိ႔ စကားလုံးေတြ မခ်ဳိမသာ ျဖစ္သြားရတာဆုိတဲ့အေၾကာင္း ရွင္းျပရတယ္။

 

သူက ဆက္လက္ၿပီး “ေျပာတဲ့ပုဂၢဳိလ္ေတြအေပၚ အခ်ဥ္ေပါက္ေပမယ့္ စာဖတ္သူေတြ အေပၚမွာေတာ့ ခ်ဳိသာပါဘုရား၊ အဲဒီစကားေလးကုိ နဲနဲျပင္ေပးေစခ်င္ပါတယ္”လုိ႔ ေတာင္းဆုိလာျပန္လုိ႔ “ငတ္တာက် စာရင္း၀င္မည့္”အစား “သိကၡာက်ေစမည့္” လုိ႔ ေျပာင္းေပးၿပီး ေကာ္ပီကုိ ခင္မင္ရာ ဖုန္းနံပါတ္ မ်ားဆီ မက္ေဆ့နဲ႔ ပု႔ိေပးလုိက္ပါတယ္။

 

ေနာက္ရက္ေရာက္ေတာ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံ၊ ေပါ့တလန္ၿမဳိ႕၊ သီရိမဂၤလာဆရာေတာ္၊ ေမတၱာဥယ်ာဥ္၀က္ဘ္ဆုိက္ရဲ႕ ဥယ်ာဥ္မွဴး အရွင္သီရိႏၵက ဒီစကားလက္ေဆာင္ေလးကုိ သူ႔ေဖစ္ဘုတ္ ကေနတင္လုိက္တာ သေဘာက်သူေတြ မ်ားၾကတယ္။ ႏွစ္သစ္လက္ေဆာင္ ေဆာင္းပါးေလးတစ္ပုဒ္ ေလာက္လည္း ေမတၱာဥယ်ာဥ္မွာ စုိက္ပ်ဳိးေပးပါဆုိၿပီး မက္ေဆ့ပုိ႔လာပါတယ္။

 

“သႀကၤန္ရက္မ်ားမွာ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တုိင္း ျမစ္ႀကီးနားၿမဳိ႕၊ သမိေဒၶါဒယသီလရွင္စာသင္တုိက္၊ သီလရွင္၀တ္ပြဲႏွင့္ယဥ္ေက်း လိမၼာတရားစခန္း သြားရမွာျဖစ္လုိ႔ အဲဒီစခန္းတြင္းကာလက်မွပဲ အခ်ိန္ရသေလာက္ ေရးပါမယ္”လုိ႔ပဲ မက္ေဆ့နဲ႔ျပန္ၿပီး ကတိေပးလုိက္ပါတယ္။

 

အဲဒီေနာက္တစ္ေန႔ သႀကၤန္အႀကဳိေန႔မေရာက္မီ တစ္ရက္ေရာက္ေတာ့ ၁၃၇၇-ခု၊ ႏွစ္ဦးအႀကဳိ ဆုေတာင္း စကားလက္ေဆာင္အျဖစ္ “မေက်နပ္စရာ၊ စနစ္ေဟာင္း ေခတ္ေဟာင္းနဲ႔ အျဖစ္မေကာင္းသမွ်တုိ႔ ႏွစ္ေဟာင္းႏွင့္အတူ ကုန္လြန္ၾကပါေစ။ ျမန္မာျပည္သူ အေပါင္း၊ ႏွစ္သစ္မွာ စနစ္သစ္၊ ေခတ္သစ္၊ အျဖစ္သစ္ေတြနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈအသစ္ေတြ ေတြ႕ႀကဳံျပည့္စုံၾကပါေစ”ဆုိတဲ့ ပုိ႔စ္တုိေလး တစ္ပုဒ္ ေဖစ္ဘုတ္ဆိုတာ ကေန မတတ္တတတ္နဲ႔ လႊင့္တင္လုိက္ျပန္တယ္။

 

အဲဒီ ပုိ႔စ္တင္ၿပီး ေနာက္ေန႔မနက္ေစာ ျမစ္ႀကီးနားသြားဖုိ႔ ရန္ကုန္ေလဆိပ္မွာ ေစာင့္ဆုိင္း ေနစဥ္မွာပဲ မက္ေဆ့တစ္ခု ၀င္လာျပန္တယ္။ ေပးပုိ႔သူက၊ ေလာကီအာ႐ုံနယ္အလြန္၊ ဓမၼအာ႐ုံနယ္စပ္ေရာက္စ အသက္ပုိင္းလုိ႔ ဆုိရမည့္ ငါးဆယ္ေက်ာ္ ေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္အရြယ္ေလာက္ ရွိပုံရပါတယ္။ သူ႔မက္ေဆ့မွာ သံေ၀ဂေယာင္ေယာင္ကေလးနဲ႔ “ႏွစ္ေတြကသာ တစ္ႏွစ္ ၿပီးတစ္ႏွစ္ သစ္လာၾကေပမယ့္ အသက္ေတြက တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ အုိ အုိလာေန ၾကတာဆုိေတာ့ အျဖစ္သစ္ေတြဆုိတာ ဘယ္လုိလုပ္ ေတြ႕ႀကဳံ ျပည့္စုံႏုိင္ ပါေတာ့မလဲဘုရား ….”တဲ့။

 

သူ႔မက္ေဆ့ထဲက အေၾကာင္းအရာကုိ ေလယာဥ္ေပၚမွာ အေတာ္ေလး စ်ာန္၀င္စားေနမိတယ္။ 

 

အခုသြားရမွာက ႏွစ္သစ္ အႀကဳိ ယဥ္ေက်းလိမၼာတရားစခန္း။ ေတြ႕ရမွာက ငယ္ရြယ္သူေတြ အမ်ားစုပါ၀င္မည့္ သီလရွင္(၄၀၀)ေက်ာ္နဲ႔ အမ်ဳိးသမီးေယာဂီ (၂၀၀)ေက်ာ္။ သိပ္ၿပီး သိခ်င္စိတ္၊ စူးစမ္းေလ့လာလုိစိတ္၊ ထက္သန္ၾကတဲ့အရြယ္ေတြ၊ သူတုိ႔ေတြကသာ ဒီေမးခြန္းကုိ ေမးလာခဲ့ရင္ ဘယ္လုိ ေျဖမလဲ”ဆုိတာကုိ အေျခခံၿပီးေတာ့ေပါ့။

 

ယဥ္ေက်းလိမၼာသင္တန္း အဖြင့္တရား ပြဲကုိ အႀကဳိေန႔ညစၿပီး ေဟာတဲ့အခါ ေလယာဥ္ေပၚမွာ စဥ္းစားခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ားကုိ အေျခခံၿပီး “ႏွစ္ေတြႏွင့္အတူ သစ္ေနမည့္လူ”ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ေဟာေျပာပြဲ စဖြင့္လုိက္ပါတယ္။

 

———xxxx——

 

“ႏွစ္သစ္နဲ႔အတူ အရာရာ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ ေတြ႕ႀကဳံျပည့္စုံၾကပါေစ”ဆုိတဲ့ ႏွစ္သစ္အႀကဳိ ေမတ္ၱာစကားတုိေလးကုိ ခင္မင္ရာ မိတ္ေဆြမ်ားဆီ ပုိ႔ေပးလုိက္ေတာ့ ရင္းႏွီးတဲ့ စာဖတ္သူ လူလတ္ပုိင္း လြန္တစ္ဦးက “ႏွစ္ေတြက သစ္ေပမယ့္ လူေတြက အုိလာေနၾကတာ၊ ဘယ္လုိလုပ္ အရာရာ သစ္ႏုိင္ပါ့မလဲ”ဆုိၿပီး မက္ေဆ့ျပန္ပုိ႔လာတယ္ဗ်ာ။

 

ကဲ .. အခု သင္တန္းသား လူငယ္လူရြယ္ ဆရာေလးေတြ၊ ေယာဂီေတြေရာ ဘယ္လုိမ်ား သေဘာရၾကတုန္း၊ ႏွစ္ေတြ သစ္သစ္လာတာနဲ႔အမွ် အရာရာဟာ အုိ အုိ လာၾကတယ္ဆုိတာ ဟုတ္တယ္လုိ႔ ေထာက္ခံၾကမလား၊ မဟုတ္ပါဘူးလုိ႔ ကန္႔ကြက္ၾကမလား။ ကုိယ့္ထင္ျမင္ခ်က္ကုိ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာေနာ္၊ ဒါက လႊတ္ေတာ္မဟုတ္ဘူး၊ တရားစခန္း၊ ဒုကၡလြတ္ေျမာက္ မႈအတြက္ ဦးတည္လုပ္ေဆာင္ၾကတဲ့ တရားစခန္းမွာ ဘာမွ ႀကဳိတင္ခ်ဳပ္ခ်ယ္ထားတာမရွိဘူး။ အားလုံး လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ေတြးေခၚ၊ စဥ္းစား၊ ေမးေျဖၾကပါ။

 

ထပ္ၿပီး တုိက္တြန္းရင္း အားေပးခ်င္ပါတယ္။ လူအမ်ားေရွ႕မွာ ေမးစရာ ေျဖစရာရွိရင္၊ ရဲရဲေမး၊ ရဲရဲေျဖပါ။ ေရာင္း၀ယ္ေရး ေလာကမွာ “၀ယ္သူက အၿမဲမွန္တယ္”လုိ႔ အဆုိရွိတယ္။ ေဆြးေႏြးေမးေျဖရာမွာလည္း “ေျဖသူဟာ အၿမဲမွန္တယ္”လုိ႔ မွတ္ပါ။ ဘယ္လုိလုပ္ၿပီး အၿမဲမွန္ႏုိင္မလဲ၊ ဘာမဆုိ အကုန္မွ မသိႏုိင္တာ၊ လြဲတာလဲ ရွိမွာေပါ့”လုိ႔ ေတြးမယ္ဆုိ ေတြးစရာေပါ့။ ဒါလဲ ဟုတ္သင့္သေလာက္ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သာမညဖလသုတ္မွာ အဇာတသတ္မင္းႀကီးက ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကုိ ေလွ်ာက္ထား သလုိေပါ့၊ ကုိယ့္ထက္သိမီတဲ့ ပုဂၢဳိလ္ေရွ႕မွာ ေျဖရတယ္ဆုိတာ ကုိယ္က မွန္ရင္လဲ အတည္ျပဳခ်က္ရလုိ႔ အခုိင္အမာ ျဖစ္ၿပီး မွန္တယ္။ ကုိယ္ကမွားေနရင္လည္း အမွန္ကုိ တည့္မတ္ျပဳျပင္ေပးလုိ႔ မွန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျဖသူဟာ အၿမဲမွန္တယ္လုိ႔ ေျပာရတာ။ ေျဖသာ ေျဖပါ။

 

လူတစ္ကုိယ္လုံး ၿခဳံၿပီးၾကည့္လုိက္ရင္ေတာ့ တစ္ႏွစ္ထက္ တစ္ႏွစ္ႀကီးရင့္လာၾကတာကုိ “အုိတယ္”လုိ႔ သတ္မွတ္ ေျပာဆုိၾကတဲ့အတြက္ “အုိတယ္”လုိ႔ ေျပာၾကတာကုိ လုံးလုံးႀကီး မွားတယ္လုိ႔ မဆုိသာပါဘူး။

ဗုဒၶအဘိဓမၼာ ပညာရွင္မ်ားက ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာ သုံးသပ္ျပတာကေတာ့ “လူ”ဆုိတဲ့ သက္ရွိ ခႏၶာကုိယ္ႀကီးမွာ အေျခခံ အားျဖင့္ ႐ုပ္အစုအေ၀း (႐ူပကၡႏၶာ)နဲ႔ နာမ္အစုအေ၀းု(နာမကၡႏၶာ)ဆုိၿပီး အစု အေ၀းႀကီး ႏွစ္မ်ဳိးရွိပါတယ္။

သိသာျမင္သာေနတဲ့ ကုိယ္လုံးႀကီးဆုိတာက ႐ုပ္အစုအေ၀းပါ။ ဆုိင္ရာအာ႐ုံေတြကုိ ခံစားမွတ္သား၊ ႀကံစည္၊ သိျမင္ တတ္တဲ့သေဘာမ်ားက နာမ္အစုအေ၀းလုိ႔ ေခၚပါတယ္၊ နာမ္အစုအေ၀းမွာ ခံစား၊ မွတ္သား၊ ႀကံစည္၊ သိျမင္ဆုိတဲ့ သေဘာ တရားေလးခု ပါ၀င္တဲ့အတြက္ နာမကၡႏၶာ ေလးပါးလုိ႔ ေခၚဆုိရ ပါတယ္။

 

ဒီအေျခခံ အစုအေ၀းႀကီး ႏွစ္ခုနဲ႔ပတ္သက္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ျပဳၾကတာကေတာ့ – ႐ုပ္အစု အေ၀းႀကီးက လွည္းယဥ္ (ေမာ္ေတာ္ကား)နဲ႔တူတယ္၊ နာမ္အစုအေ၀းကေတာ့ ယာဥ္ကုိ စီးနင္းၿပီး လုိရာ ေမာင္းႏွင္အသုံးခ်သူ (ယာဥ္ဦးစီး၊ ယာဥ္ေမာင္း၊ ယာဥ္ပုိင္ရွင္)နဲ႔တူတယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။

သေဘာကေတာ့ ႐ုပ္အစုအေ၀းႀကီးက နာမ္ရဲ႕အလုိက် ႐ုန္းေပးရတယ္၊ နာမ္အစုအေ၀းက ႐ုပ္ကုိ လုိသလုိ အသုံးခ်ေနတယ္ လုိ႔ ဆုိလုိတာပါ။ “႐ုပ္က ႐ုန္းရတယ္၊ နာမ္က သုံးရတယ္”လုိ႔ အတုိခ်ဳပ္ သေဘာေပါက္ရမွာေပါ့။ 

 

စဥ္းစားၾကည့္ေပါ့။ သက္ရွိလုိ ေျပာရမယ္ဆုိရင္ ႐ုန္းရသူနဲ႔ သုံးရသူ ဘာကြာျခားလဲဆုိရင္ “႐ုန္းရေတာ့ ပင္ပန္းတယ္၊ ကုန္ခမ္းတယ္၊ သုံးရေတာ့ အားျဖစ္တယ္၊ တုိးတက္တယ္”လုိ႔ သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။

ခုလည္း ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက ႐ုန္းရတဲ့အတြက္ တစ္ႏွစ္ထက္တစ္ႏွစ္ အုိ အုိ လာတယ္လို႔ ေျပာႏုိင္ပါတယ္။ တစ္စ တစ္စ အုိမင္း၊ ယုိယြင္းလာတာလည္း အမွန္ပါပဲ။ မ်က္ေစ့မႈန္၊ နားထိုင္း၊ ခါးကုိင္း၊ သြားေႂကြ၊ အေရတြန္႔တြဲဆုိတာေတြေပါ့။

 

နာမ္အုပ္စုက်ေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ျပန္ဘူး၊ အဘိဓမၼာသေဘာအရ ႏႈိင္းယွဥ္ျပမယ္ဆုိရင္ ႐ုပ္ခႏၶာကုိယ္ႀကီးက တစ္ၿပဳိင္နက္ ႐ုပ္ေတြ အမ်ားႀကီး ၿပဳိင္ၿပီး ျဖစ္ႏုိင္တာရယ္၊ ျဖစ္လာၿပီးတဲ့အခါ ပ်က္ႏႈန္းက ေႏွးေကြးတာရယ္ေၾကာင့္ ေန႔စဥ္ေန႔တုိင္း ဒီခႏၶာကုိယ္ႀကီးကုိ ျမင္ေတြ႕ေနရသလုိ ထင္ရပါတယ္။ သေဘာတရားအရ “ျမစ္ေရ အလ်ဥ္လုိ၊ ဆီမီးလွ်ံလုိ” မျပတ္ျဖစ္ပ်က္ ေနတယ္ဆုိေပမယ့္ လက္ေတြ႕မွာ ဒီခႏၶာ၊ ဒီပုံစံႀကီးကုိ ေန႔စဥ္ျမင္ေနရသလုိ ထင္ရွားေတြ႕ျမင္ေနမွာပါ။

 

နာမ္အုပ္စုေတြက်ေတာ့ အဲဒီလုိ မဟုတ္ဘူး၊ တကယ္ကုိမွ “ျမစ္ေရကုိ ႏွစ္ခါ မျမင္ႏုိင္ဘူး”ဆုိတာ အစစ္ပဲ၊ ခုျဖစ္ ခုပ်က္တဲ့ ႏႈန္းက သိပ္ကုိ ျမန္လြန္းတယ္၊ လက္ေဖ်ာက္တစ္ခ်က္ အခ်ိန္အတြင္းမွာ ကုေဋတသိန္းခန္႔ေလာက္ ျဖစ္ပ်က္ေနတယ္ လုိ႔ ဆုိၾကတယ္။ အဲေတာ့ နာမ္အစုအေ၀းကုိ ႏွစ္ႀကိမ္ဆက္မေတြ႕ႏုိင္ဘူး နာမ္တရားမွန္သမွ် ျဖစ္လာသမွ် အသစ္ခ်ည္းပဲ။

 

အဲ .. ႐ုပ္ထက္ ထူးျခားတာက ႐ုပ္ေတြမွာ “ေရွးေရွးက ပ်က္သြားတဲ့ ႐ုပ္ေတြက ေနာက္ေနာက္႐ုပ္ေတြကုိ သတ္ၱိေတြ ခ်န္ေပးတယ္”ဆုိတဲ့ အနႏၲရပစၥယသတ္ၱိဆုိတာ မရွိဘူး။ နာမ္ေတြမွာက ေရွးေရွးစိတ္ေတြ ဘယ္ေလာက္အျမန္ႏႈန္းနဲ႔ ပ်က္သြားသြား၊ ေနာက္ေနာက္စိတ္ေတြကုိ သတ္ၱိေတြခ်န္ရစ္ခဲ့တဲ့ အနႏၲရပစၥယသတ္ၱိရွိတဲ့အတြက္ ျဖစ္သမွ် နာမ္အသစ္ေတြမွာ အထူးသျဖင့္ အသိၪာဏ္၊ ဗဟုသုတတုိ႔ တည္မွီရာ “ေဇာ”ဆုိတဲ့ စိတ္ေတြမွာ ေရွးေရွးစိတ္ေတြရဲ႕ အေတြ႕အႀကဳံ စြမ္းအားသတ္ၱိအေမြကုိ ခံယူရရွိတဲ့ အာေသ၀နသတ္ၱိပါရရွိတဲ့အတြက္ ျဖစ္သမွ် သစ္လည္းသစ္၊ ခြန္အားလည္းရွိတယ္။  

 

ကုိယ့္ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ကုိ ျပန္ၿပီး ဆင္ျခင္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္လဲ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြ၊ အတန္းစာအေနနဲ႔ဆုိရင္လဲ တစ္ႏွစ္တစ္တန္းဆုိတာ သစ္သစ္လာၾကလုိ႔ မူလတန္းကေန အလယ္တန္း၊ အထက္တန္းစသည္ တုိးတက္လာၾကတာ မဟုတ္လား။ အတန္းေတြသာ သစ္မလာဘူးဆုိရင္ မူႀကိဳ အဆင့္ကေန တုိးတက္လာစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူးေလ။

 

ေလာကမွာ အေတြ႕အႀကဳံ ဗဟုသုတတို႔၊ တည္ထြင္ႀကံဆမႈတုိ႔ဆုိတာေတြလည္း နာမ္အုပ္စုတုိ႔ရဲ႕ သစ္လြင္တုိးတက္မႈေတြပဲ။ ဒါကုိ ျခံဳငုံသုံးသပ္၊ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကည့္လုိက္ရင္ –

႐ုပ္တရားစုေတြက အခ်ိန္ေတြ၊ ႏွစ္ေတြ သစ္သစ္လာတာနဲ႔အမွ် အုိမင္း ယုိယြင္းလာၾကတယ္။

 

နာမ္တရားစုေတြကေတာ့ အခ်ိန္နဲ႔ တေျပးညီ သစ္လြင္တုိးတက္ေန႐ုံမွ်မက အုိမင္း၊ ယုိယြင္းတဲ့ ႐ုပ္တရားေတြကုိေတာင္ အသစ္အသစ္ေတြနဲ႔ အစားထုိး တည္ေဆာက္ေပးႏုိင္ၾကတဲ့အတြက္ ဒီေန႔ ကမ္ၻာႀကီးဟာ အခ်ိန္နဲ႔တေျပးညီ ဖြံ႕ၿဖဳိးတုိးတက္လာေန တာဆုိတာ သေဘာေပါက္ေလာက္ပါတယ္။

ဒီေန႔ကမၻာႀကီးမွာ ႐ုပ္ပစ္ၥည္းေတြ အံ့မခန္းတုိးတက္ေျပာင္းလဲေနတာကုိ ၾကည့္ၿပီး ကမၻာ့တုိးတက္မႈကုိ သတ္မွတ္ေျပာဆုိ ေနၾကရေပမယ့္ ကမၻာကုိ တုိးတက္ေျပာင္းလဲေစျခင္းရဲ႕ အဓိက အေျခခံအေၾကာင္းတရားက အသိပညာဆုိတဲ့ နာမ္တရားစုရဲ႕ စြမ္းရည္သတ္ၱိသာျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ဘယ္သူမွ မျငင္းႏုိင္ပါဘူး။

 

လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ပုိင္းေလာက္အတြင္းမွာ လုပ္အားလူဦေရ အမ်ားဆုံး ႏုိင္ငံႀကီးက စီးပြားေရးေတြ အမ်ားႀကီး တုိးတက္လာၿပီး ကမၻာ့အင္အားအႀကီးဆုံးဆုိတဲ့ အေမရိကန္ႏုိင္ငံႀကီးကေတာင္ ေငြေၾကးအရ အဲဒီႏုိင္ငံႀကီးကုိ မွီခုိေနရသလုိ ျဖစ္သြားတဲ့အတြက္ “မၾကာခင္ အဲဒီလူဦးေရအမ်ားဆုံး ႏုိင္ငံႀကီးဟာ ကမၻာမွာ အင္အားအႀကီးဆုံး ျဖစ္သြားၿပီး ဒီေန႔ အထက္တန္းေရာက္ေနတဲ့ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံေတြကုိေတာင္ လႊမ္းမုိးသြား လိမ့္မယ္”ဆုိတဲ့ အသံေတြ ထြက္လာ ခဲ့ဖူးတယ္။

 

ဒါနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ပညာရွင္တစ္ဦးရဲ႕ မွတ္ခ်က္က “ဒီအတြက္ လုံး၀မပူပါနဲ႔။ အဲဒီလုိ လုံး၀ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ ကမၻာႀကီးကုိ ေငြေၾကးတုိ႔၊ ႐ုပ္၀တၳဳတုိ႔နဲ႔ လႊမ္းမုိးထားႏုိင္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘူး။ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြ နဲ႔သာ လႊမ္းမုိးထားႏုိင္တာ။ တုိးတက္ေအာင္ ေျပာင္းလဲႏုိင္တာ။ ဒီေန႔ ေငြေၾကးအရ ဘယ္ႏုိင္ငံက ဘယ္လုိ အေနအထားပဲ ေရာက္ေနေန၊ အဆင့္ျမင့္တဲ့ အသိပညာ၊ အတတ္ပညာေတြေရာ၊ ပညာရွင္ေတြေရာက အေမရိကန္သာ အျမင့္ဆုံးျဖစ္တဲ့အတြက္ ကမၻာ့ အင္အားႀကီးႏုိင္ငံဟာလည္း အေမရိကန္ပဲ ျဖစ္ေနမွာပါ”လုိ႔ သုံးသပ္ျပသြားပါတယ္။

 

———xxx——–

 

ခုေျပာမည့္ အေၾကာင္းအရာေတြကုိ သေဘာေပါက္လြယ္ေစဖုိ႔အတြက္ သာဓကေလးတစ္ခုကုိ အရင္ေျပာလုိက္ပါဦးမယ္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္း လက္ထက္တုန္းက နကုလပိတာနဲ႔ နကုလမာတာ ဆုိတဲ့ အဖုိးအဖြား ဇနီးေမာင္ႏွံရွိတယ္။ နကုလဆုိတာက ေဆြမ်ဳိးမေတာ္ဘူးလုိ႔ ဆုိလုိတာ၊ ပိတာ,မာတာ ဆုိတာ အေဖနဲ႔အေမေပါ့။

 

ဒီအဖုိးႀကီးဇနီးေမာင္ႏွံက ဒီဘ၀မွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေလာကအရ ဘာေဆြမ်ဳိးမွ မေတာ္စပ္ၾကေပမယ့္၊ ပါရမီျဖည့္ခဲ့စဥ္ ေရွးဘ၀ေတြတုန္းက ဘ၀ေပါင္း ငါးရာေက်ာ္ မိဖနဲ႔သားအျဖစ္ ေတာ္စပ္ခဲ့ဖူးတာေၾကာင့္ ဒီေနာက္ဆုံးဘ၀မွာ ဘုရားရွင္နဲ႔ ေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း သူတုိ႔ကလည္း ဘုရားရွင္ကုိ သားလုိ႔ မွတ္မိလုိက္သလုိ၊ ဘုရားရွင္ကလည္း မိဖအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳထားတဲ့ “ေဆြမေတာ္ မ်ဳိးမေတာ္ မိဖမ်ား”ဆုိပါေတာ့။

အဲဒီ နကုလပိတာ ဒကာႀကီးက အသက္အရြယ္ႀကီးလာေတာ့ ဘုရားသြားေက်ာင္းတက္ အခက္အခဲရွိလာတယ္။ ဒါနဲ႔ ဘုရားရွင္ကုိ “သားေတာ္ဘုရား .. ခမည္းေတာ္ဟာ အုိမင္းမစြမ္းျဖစ္လာၿပီ၊ အရွင္ဘုရားဆီ မၾကာမၾကာ လာႏုိင္ဖုိ႔လည္း မလြယ္ေတာ့ဘူး။ အုိသူေတြအတြက္ အားတက္ၿပီး အက်ဳိးမ်ား ေစမည့္တရားေလး တစ္ပုဒ္ေလာက္ လုိရင္း တုိရွင္း ေဟာေပးပါ”လို႔ ေလွ်ာက္ထားပါသတဲ့။

 

သူေလွ်ာက္ထားပုံကုိ ၾကည့္ရင္ ဘုရားရွင္နဲ႔ ဘယ္ေလာက္ရင္းႏွီးကၽြမ္း၀င္ရွိသလဲဆုိတာ သိသာမွာပါ။ သာမန္လူဆုိ ဒီလုိ “လုိရင္း တုိရွင္း ေဟာေပးပါ”ဆုိတာမ်ဳိး ဘယ္ေျပာ၀ံ့ပါ့မလဲ။ ဒီအဖုိးႀကီးက ဘုရားရွင္နဲ႔ အရင္းႏွီးဆုံး “၀ိႆာသက”ဧတဒဂ္ဘြဲ႕ကုိ ခမည္းေတာ္အရင္း သုေဒၶါဓနမင္းႀကီးထက္ ေက်ာ္လြန္ၿပီး ရထားတာေလ။

 

ထားပါေတာ့။ အဲဒီလုိ ရင္းႏွီး၀ံ့စားတဲ့စကားနဲ႔ ေလွ်ာက္ထားတဲ့အခါ ဘုရားရွင္ကလည္း ကြက္တိပါပဲ။ “ေအး .. ဒါျဖင့္ ကုိယ္(႐ုပ္အုပ္စုႀကီး)ကသာ အုိနာမ်ဳိးျဖစ္လုိ႔ အုိခ်င္အုိ နာခ်င္နာပါေစ။ စိတ္(နာမ္အုပ္စုႀကီး)ကေတာ့ မအုိမနာေစနဲ႔။ အဲဒီအတုိင္း ႏွလုံးသြင္းက်င့္သုံးေနေပါ့”လုိ႔ မိန္႔ၾကား လုိက္ပါသတဲ့။

 

တကယ္လုိ႔သာ အုိမင္း ယုိယြင္းမ်ဳိးျဖစ္တဲ့ ႐ုပ္တရားစုေတြနဲ႔အတူ နာမ္တရားစုေတြလည္း အုိမင္း ယုိယြင္းသြားမယ္။ နာမ္တရားစုတုိ႔ရဲ႕ ဓမၼတာသဘာ၀အတုိင္း အခ်ိန္ႏွင့္တစ္ေျပးညီ သစ္လြင္မႈမရွိဘူးဆုိရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ။ ဒါကုိ သေဘာေပါက္ဖုိ႔အတြက္ ေ၀းေ၀း လံလံၾကည့္မေနနဲ႔ ျမန္မာ ႏုိင္ငံနဲ႔ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြကုိပဲ နည္းနည္းေလး အကဲခတ္ၾကည့္လုိက္။

 

တစ္ခ်ိန္က ဟုိ … လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေပါင္းေျခာက္ဆယ္၀န္းက်င္ေလာက္က ဆုိပါေတာ့ .. ဒီအေရွ႕ေတာင္အာရွတုိက္မွာ ျမန္မာက ထိပ္တန္းမွ အာရွရဲ႕ က်ားေတာင္မဟုတ္ဘူး တကယ့္ ေတာသုံးေတာင္ကုိ အစုိးရတဲ့ ေကသရာဇာျခေသၤ့မင္းႀကီးလုိ။ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံ၊ အထူးသျဖင့္ ထုိင္းတုိ႔၊ စကၤာပူတုိ႔ ဆုိတဲ့ ႏုိင္ငံေတြက ႂကြက္စုတ္ကေလးေတြ။ ျမန္မာႏုိင္ငံကုိ သေရယုိအားက် စိတ္နဲ႔ ေမာ့ၾကည့္ေနၾကရတာ။

 

ကဲ … အခု ဘယ္လိုျဖစ္ကုန္ၾကတုန္း၊ ျခေသၤ့က ၾကြက္စုတ္ျဖစ္၊ ႂကြက္စုတ္ကေလးေတြက က်ားျဖစ္သူျဖစ္၊ ျခေသၤ့ျဖစ္သူျဖစ္။ ငုံ႔ၾကည့္ရသူက ေမာ့ၾကည့္၊ ေမာ့ၾကည့္ရသူေတြက ငုံ႔ၾကည့္နဲ႔ အေျခအေနေတြ အားလုံး ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ကုန္ ၾကတယ္ မဟုတ္လား။

 

အဲဒါ ဘာျဖစ္တာလဲ ..။ ဒီအေျပာင္းအလဲမွာ အဓိက အေၾကာင္းရင္းက ဘာလဲ ….။

 

ျဖစ္ရပ္ကလည္း ႐ုိး႐ုိးစင္းစင္းပါပဲ၊ ဘာမွ မ႐ႈတ္ေထြး မဖုံးကြယ္ပါဘူး။ အေျဖကလည္း ရွင္းရွင္းေလးပါပဲ။ ျခေသၤ့ႀကီးက ေခတ္ေတြ ႏွစ္ေတြ သစ္ေနတာနဲ႔အမွ် အားလုံးယုိယြင္း အုိမင္းလာတယ္။ နာမ္အစုအေ၀းရဲ႕ အဓိက စြမ္းအားသစ္ျဖစ္ရမည့္ ပညာေရးမွာ ကုိလုိနီမတုိင္မီေခတ္ဆီက အေျခအေနထက္ ဘာမွ ထူးျခားမလာဘူးဆုိရေလာက္ေအာင္ အုိမင္း ယုိယြင္းသြားလုိက္တာ ခုခ်ိန္ထိပဲ။ 

 

ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ အတန္းေအာင္တာနဲ႔ ပညာတတ္တာကုိ ခြဲျခားနားလည္ႏုိင္စြမ္းကုိ မရွိေတာ့ဘူး။ စနစ္ကုိက အတန္းေအာင္တဲ့ သင္နည္းသာ ရွိၿပီး ပညာတတ္ေအာင္က သင္႐ုိးကုိ မရွိခဲ့ဘူး။ပညာတတ္သင္႐ုိးမရွိတဲ့အတြက္ ဘြဲ႕ရမွန္သမွ်လည္း ဘာပညာမွ မတတ္ေတာ့ဘူး။ ဒီအေၾကာင္းေျပာတဲ့အခါ လူငယ္တစ္ဦးက သူတုိ႔ လူငယ္ေတြ အဂၤလိပ္လုိ အေရး၊ အဖတ္၊ အေျပာ အေတာ္ကၽြမ္းက်င္သူေတြ ရွိေနပါၿပီးတဲ့။

 

ေအာ္ … လက္စသတ္ေတာ့ အတန္းနဲ႔ပညာသာ မကြဲတာမဟုတ္ဘူး၊ ဘာသာစကားနဲ႔ ပညာေတာင္ မခြဲျခားတတ္တဲ့ အေျခအေနေရာက္သြားၿပီးလားလုိ႔ အံ့ၾသလုိက္မိတယ္။

 

နာမ္အစုအေ၀းက ေခတ္နဲ႔တေျပးညီ သစ္မလာေပမယ့္ ႐ုပ္၀တၳဳေတြကုိေတာ့ ေခတ္နဲ႔တေျပးညီ သုံးစြဲေမာ္ႂကြားခ်င္ၾကတယ္။ ဒီေတာ့ ရွိၿပီးသား ႐ုပ္၀တၳဳေတြ၊ ေျမေပၚ ေျမေအာက္ေရာ၊ ျမစ္ေခ်ာင္း အင္းအုိင္ေရာ၊ ေရွးေဟာင္းအေမြအႏွစ္မ်ားပါမက်န္၊ အဲ .. ဘာတဲ့ ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာ စကားကြက္လပ္ျဖည့္ ၪာဏ္စမ္းအျဖစ္ “ေျမအုတ္တုိ႔ ၿပဳိေလေသာ္”ဆုိၿပီး ေနာက္က ကြက္လပ္ေပးထားတာ ေျဖတဲ့ကေလးက “ေရာင္းစားၾကပါသည္”လုိ႔ ေျဖခဲ့တယ္ဆုိတာကုိ ၾကည့္ေပါ့။ ဒါဟာ ျခေသၤ့မင္း စင္စစ္က ႂကြက္စုတ္ျဖစ္ရျခင္းရဲ႕ အေၾကာင္းပါပဲ။

 

အိမ္နီးနားႏုိင္ငံေတြက်ေတာ့ ႂကြက္စုတ္ကေန ဘာေၾကာင့္ က်ားေတြ၊ ျခေသၤ့ေတြ ျဖစ္ကုန္ရသလဲဆုိရင္လည္း ဒီအေျဖပါပဲ။ အုိမင္း ယုိယြင္းတတ္တဲ့ သေဘာေတြက ဘယ္လုိပဲ အုိမင္း ယုိယြင္းပါေစ၊ နာမ္တရားရဲ႕ အင္အားစုျဖစ္တဲ့ ယုံၾကည္မႈ(သဒၶါ)၊ ႀကဳိးစားမႈ(၀ီရိယ)၊ ေခတ္နဲ႔မ်က္ေျခမျပတ္မႈ(သတိ)၊ စိတ္ဓာတ္ခုိင္မာမႈ(သမာဓိ)၊ ေလ့လာဆည္းပူး၊ သုံးသပ္၊ ဆင္ျခင္၊ တည္ထြင္၊ ႀကံဆမႈ(ပညာ)ေတြက ေခတ္နဲ႔တေျပးညီ သစ္ေနတဲ့အတြက္ သစ္သည္ထက္သစ္လြင္ တုိးသည္ထက္ တုိးတက္လာၾကတာပဲေပါ့။

 

ဒါေၾကာင့္ ေဟာင္းႏြမ္း အုိမင္း ယုိယြင္းတတ္တဲ့ ႐ုပ္တရားစုေတြ သူတို႔ နိယာမနဲ႔အညီ အုိမင္းယုိယြင္းၾကပါေစ။ လုိရင္းအဓိက ျဖစ္တဲ့ နာမ္တရားစုေတြ မေဟာင္းမအုိ၊ မယုိယြင္းေစဘဲ ေခတ္နဲ႔တေျပးညီ သစ္ေနၾကရင္ ႏွစ္ေတြနဲ႔အတူ သာမက အခ်ိန္တုိင္းနဲ႔အတူ အၿမဲသစ္ေနၾကသူေတြ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။

ႏွစ္ေတြနဲ႔အတူ သစ္ေနၾကပါေစ။

                                                                                           

[၁၃၇၇-ခု၊ ႏွစ္ဦးအႀကဳိအျဖစ္ ၁၃၇၆-ခု သႀကၤန္တြင္းမွာ ေရးတဲ့စာ]

 

———————————-


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts