ေနဝန္းနီ(မႏၲေလး) – “မႏၲ ေလး က စကား”

     ကြၽန္ ေတာ္ တို႔ငယ္ စဥ္ တုန္ းကတည္ းက အဖိုး အဖြား အ ေဖ၊ အ ေမ ေတြ ေျပာဆို ေနၾကတယ္ စကား ေလးတစ္ ခြန္ းရွိတယ္ ။ထိုစကား ေလးကိုယ ေန႔တိုင္ သံုးစြဲ ေနၾကဆဲ ပါပဲ။

             “ရန္ ကုန္ က အႂကြား

ေမာ္ လၿမိဳင္ က အစား

မႏၲ ေလး က စကား” တဲ့ ။

ဟိုး ေရွးတုန္ းကတည္ းက မႏၲ ေလးသူ မႏၲ ေလးသား ေတြကစကား ေျပာရာမွာလိမၼာ ေရးျခားရွိၿပီး တတ္ကြၽမ္ းၾကတယ္ ။ဘာ ေၾကာင္ ့ဒီလို ေျပာရလည္ းဆို ေတာ့ကြၽန္ ေတာ္ ၾကားဖူးတဲ့ဟာသ ေလးတစ္ ပုဒ္ ေျပာျပပါမယ္ ။

မင္းတုန္ းမင္ းတရားႀကီးဟာ သူ၏နန္း ေဆာင္ ေရွ႕ကျဖတ္ သြား ေလသူမွန္သမ်ွကို မည္သူမည္ဝါလဲ … ဟု လွမ္ း ေမး ေတာ္ မူတယ္။ နန္ းတြင္ းသူမ်ားျဖစ္ ပါက မင္းတုန္းမင္းၾကီးက ေခၚထား ေတာ္မူတယ္ ။ မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီး၏ ဥာဏ္ကိုသိရွိေနေသာ နန္ းတြင္ းသူတို႔က မင္ းတုန္ းမင္ းတရားႀကီးလွမ္ း ေမး ေတာ္ မူ ေသာအခါ “ကြၽန္ေတာ္မ်ိဳးပါဘုရား” လို႔ လိမၼာပါးနပ္စြာ ေျဖၾကတယ္ ။ အဲဒီေတာ့မွ မင္းတုန္းမင္ း၏ လက္မွ လြတ္ ၾကရတယ္ ။ အဲ ေနာက္ ေတာ့ မႏၲ ေလးသူ ေတြဟာ ကြၽန္ေတာ္၊ ကြၽန္ေတာ္လို႔ပဲ ေျပာလာ ေတာ့တာပါပဲ။

မႏၲေလးသား စာေရးဆရာႀကီး ေ႐ႊဥေဒါင္းကေတာ့ သူ႔ရဲ႕ “မေန႔က မႏၲေလး၊ ယေန႔ မႏၲ ေလး” ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးထဲမွာ မႏၲ ေလးသား ေတြစကား အ ေျပာအဆုိ ႂကြယ္ဝပံု ၊ ေျပာပံုဆိုပံု စကားလံုးအသံုးအႏႈံးႏွင္ ့ပက္ သက္ ၍လည္ းမႏၲ ေလးသူ၊ မႏၲ ေလးသားမ်ားသည္  တစ္ ျပည္ လံုးႏွင္ ့မတူ ေအာင္ ကြဲျပား ေနပံုကိုဆရာႀကီးက သူ၏ကိုယ္ေတြ႕ျဖစ္ရပ္ တစ္ ခုႏွင္ ့တင္ျပထား ေပသည္ ။

ဆရာႀကီးသခင္ ကို္ ယ္ေတာ္မႈိင္ း(ဆရာလြန္ း)က အစည္ းအ ေဝးတစ္ခုတြင္ အစည္းအေဝးၿပဳလုပ္ၿပီးသြား ေသာအခါ၌ ဆရာလြန္းက ” ေမာင္တို႔ မႏၲ ေလးသားေတြက စကား ေျပာပံုေကာင္းပါေပ့ ေမာင္ရာ ၊ ဒီက ေခြးမသားေတြ တေကာင္မွ လိုက္ မမွီဘူး” လို႔ ဆရာႀကီး ေ႐ႊဥေဒါင္း အား ေျပာဖူးသည္။

ေ႐ႊမန္းသားမ်ား၏ ပီယဝါစာျဖစ္ ေအာင္ ေျပာတတ္ျခင္းကား ယံုမွားဖြယ္ရာရွိမည္ မဟုတ္ေခ်။ အေမလူထု ေဒၚအမာ၏ မိခင္ မႏၲေလးသူစစ္ႀကီးျဖစ္ေသာ ေဒၚစုသည္လည္း စကား ေျပာ ေကာင္ းသူတစ္ ေယာက္ ျဖစ္ ေလသည္ ။ အေမမာရဲ႕မိခင္ ႀကီး ေဒၚစုသည္ သာမာန္ အရပ္ သူျဖစ္ ေသာ္ လည္း အရပ္သံုးစကား ဗဟုသုတႂကြယ္လြန္ းလို႔ နယ္ကဧည့္သည္ေတြ မႏၲ ေလးကို ဘုရားဖူးလာၾကရင္ ေဒၚစုရဲ႕ ဧည့္ခံစကားေတြက အင္မတန္မွ ဗဟုသုတႂကြယ္ဝဖြယ္ ရွိလွတယ္လို႔ ေျပာဆိုျခင္ းခံရပါတယ္ ။ အေမမာကလည္း မိခင္နည္းတူျဖစ္ေလသည္ ။ တကယ္ေတာ့ မႏၲ ေလးသူ မႏၲေလးသားတိုင္း

စကားတတ္လွတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ တျခားေဒသကလူေတြထက္  စကားလံုးအသံုးအႏႈန္ း ေဝါဟာရက ပိုၿပီးႂကြယ္ဝၾကတယ္ ။

မႏၲ ေလးကိုလာတဲ့ ဧည္ ့သည္ ၊ အထူးသျဖင္ ့ ေအာက္အရပ္က ဧည္ ့သည္ေတြဆို မႏၲေလးသူ၊ မႏၲ ေလးသားေတြ စကား ေျပာတာ “ခြၽဲတယ္ “လို႔ ေျပာတက္ ပါတယ္ ။တကယ္ေတာ့ တမင္တကာခြၽဲႏြဲ႕ၿပီး ေျပာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ ေတာ္တို႔ မႏၲ ေလးဟာ ဘုရင္တည္ သြားတဲ့ၿမိဳ႕ ၊ မင္းဆက္ ႏွစ္ဆက္ စိုးစံသြားခဲ့တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ မႏၲ ေလးသူ မႏၲ ေလးသား ေတြ က နန္းေတာ္တိုင္လံုးေတြဖက္ၿပီး ေမြးလာတဲ့လူေတြ ေလ။အဲဒီ ေတာ့ ပေဒသရာဇ္အေငြ႕သက္ေလးေတြ အနည္းငယ္ေတာ့ က်န္ တာေပါ့။

တျခားအရပ္က ဧည္သည္ကို မုန္႔ေကြၽးတဲ့အခါ “စားပါအံုး”လို႔ ေျပာေပမယ္ ့ မႏၲ ေလးသူ၊ မႏၲ ေလးသား ေတြက ေတာ့ “သံုး ေဆာင္ပါဦး”လို႔ ေျပာပါတယ္ ။ ဒါပေဒသရာဇ္  အေငြ႕အသက္ေတြ ေပါ့။ တမင္ ခြၽဲတာေတာ့ဘယ္ ဟုတ္မွာလဲဗ်ာ။

ႏိုု႔ေသာက္လ်ွင္ အသားျဖဴမည္ ဟု သမၼတႀကီးက အာမခံ ေသာ္လည္း နန္ း ေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္ကေတာ့ – မႏၲ ေလးသြားလ်ွင္ အသားမည္ း(မဲ)မည္ ၊ မႏၲ ေလးေရာက္ ရန္ကုန္သူတို႔ အသားအေရ မပ်က္စီးရန္ အင္လ်ားကန္မွေရကို ရထားႏွင္ ့ယူၿပီး ေရခ်ိဳး ေစသလို၊  ေ႐ႊဘိုသနပ္ခါးလိမ္းရန္လည္း သီခ်င္းစပ္ဆို အႀကံျပဳခဲ့သည္။ ထိုသီခ်င္းထဲ၌ ဆရာတင္သည္ သူ ေျပာခ်င္ ေသာစကားကို စကားလံုး အသံုးအႏႈံးပရိယာရ္ၾကြယ္ဝ လိမၼာပါးနပ္စြာ သံုးစြဲထားျခင္းကိုလည္ ျမင္ ေတြ႕ရ ေပသည္ ။

အခု ေတာ့ မႏၲ ေလးမွာ ေတာ့ မႏၲ ေလးသား ေတြကပဲ စကားမေျပာတတ္ၾကေတာ့တာလား၊ ဒါမွမဟုတ္  စကားေျပာရမယ့္ေနရာေတြေရာက္ေနတဲ့ မႏၲ ေလးသားေတြက မႏၲေလးသားစစ္စစ္ႀကီး မဟုတ္ၾကေတာ့လို႔လား မသိေပ။ဆရာႀကီး ေ႐ႊဥေဒါင္းတို႔ အေမမာတို႔ ဆရာတင္တို႔ ယခုခ်ိန္ရွိေနလ်ွင္ သိပ္ေကာင္းမည္ ။ ဆရာႀကီးေ႐ႊဥေဒါင္း ႏွင့္ အ ေမမာတို႔ကေတာ့  ယေန႔မႏၲေလးကိုျမင္လ်ွင္  မည္သို႔ ေရးၾကမည္ဆိုတာ မသိေပမယ့္ နန္းေတာ္ေရွ႕ဆရာတင္ ကေတာ့ မႏၲေလးသြားလ်ွင္ အသားမည္ း(မဲ)မည္ဟု အစား မႏၲေလးသြားလ်ွင္  “ရွဲရွဲ” ဆိုတာ ေျပာတတ္ေအာင္ သင္သြားဟု အႀကံျပဳသီခ်င္းစပ္ဆိုမည္လို႔ ျမင္ေယာင္မိေပသည္။