ေမာင္ရင္ငေတ – ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္အလြမ္း – ဘီေကေကအစုန္အဆန္ (ေလယာဥ္စီး၍ ခရီးႏွင္မယ္)
(မိုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၁၉
PARIS DOHA BANGKOK (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတ တေယာက္ မေရာက္တာ ၾကာၿပီျဖစ္တဲ့ ဘန္ေကာက္ခရီးစဥ္ကို ေလးလ ႀကိဳတင္ၿပီး စီစဥ္ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္၊ အမွန္တကယ္ကေတာ့ ႀကိဳတင္ျပင္ဆင္ရျခင္းဆိုတဲ့ ကိစၥႀကီးကို ေမာင္ရင္ငေတ သိပ္မႀကိဳက္ႏွစ္သက္ပါဘူး၊ လုပ္ေလ့လုပ္ထလည္း သိပ္မရွိပါဘူး၊
ဒါေပမယ့္ ေငြေၾကး မျပည့္စံုတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတတေယာက္ကေတာ့ ဥေရာပမွာ ခရီးထြက္မယ္ဆိုရင္ ႀကိဳတင္ၿပီး ဝယ္ထားႏိုင္ခါမွ ေတာ္ကာက်တဲ့ ရထားလက္မွတ္ ကားလက္မွတ္ ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေစ်းႏႈန္း သတ္မွတ္ပံုေတြေၾကာင့္ ႀကိဳမလုပ္ခ်င္ေပမယ့္ ႀကိဳတင္လုပ္ခဲ့ရတာခ်ည္းပါ၊
အဲသလို ေလးလႀကိဳတင္ ဝယ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကာတာေလယာဥ္ လက္မွတ္ခက အသြားအျပန္ကိုမွ ၅၁၂ ယူရို က်သင့္ခဲ့တာပါ၊ အခုေလာေလာဆယ္မွာ ပါရီကေန ဘန္ေကာက္ကို ေစ်းအသက္သာဆံုး ေလေၾကာင္းလိုင္းကေတာ့ အဲယားအိႏၵိယပါ၊ အိႏိၵယေလေၾကာင္းက အခုဆိုရင္ အေတာ္တိုးခ်ဲ႕လို႔ လာေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္၊ ႏိုင္ငံတကာမွာ နာမည္ေကာင္းရမႈကေတာ့ သိပ္မရွိေသးပါဘူး၊
တရုတ္လိုင္းတို႔ ဗီယက္နမ္လိုင္းတို႔ သီရိလကၤာလိုင္းေတြကေတာ့ မ်ားျပားလွတဲ့ သူတို႔လူမ်ိဳးေတြက ျပင္သစ္ျပည္မွာ ေရာက္ရွိေနထိုင္ အလုပ္လုပ္ကိုင္ေနၾကတာေၾကာင့္ အသြားအျပန္လည္း တစတစ
မ်ားျပားလာတာေၾကာင့္ လက္မွတ္ေစ်းႏႈန္းေတြလည္း ပိုမို ျမင့္တက္ ေစ်းႀကီးလို႔ လာေနပါၿပီ၊
နာမည္ႀကီးေနတဲ့ Emirates ေလေၾကာင္းကလည္း ေလယာဥ္အသစ္ေတြ ဝယ္တာမ်ားသြားလို႔ ထင္ပါရဲ႕ … ….. ေလွ်ာ့ေစ်း ေပ့ါေစ်း သိပ္မေတြ႔ရဘူး ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္က ပါရီကေန ထိုင္းကို ဘန္ေကာက္ကို တိုက္ရိုက္ေျပးဆြဲတဲ့ Air France ကလည္း ဘာ ဝန္ေဆာင္မႈမွ ထူးထူးျခားျခား ေကာင္းတာ မဟုတ္ပါဘဲနဲ႔ ေစ်းကႀကီးျမဲပါ၊
ထိုင္းေလေၾကာင္းက ေစ်းကေတာ့ နည္းနည္းႀကီးေပမယ့္ ဘန္ေကာက္ကို တိုက္ရိုက္ေရာက္တာမို႔ အရင္အေခါက္ေတြက ေရြးခ်ယ္စီးခဲ့ဖူးေပမယ့္ အရင္တုန္းက လူတေယာက္ကို သတ္မွတ္ပစၥည္းက ကီလိုခ်ိန္ ၃၀ ကီလိုထိ ရခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ တေယာက္ကို ၂၃ ကီလိုသာ ရပါေတာ့တယ္၊
လက္ေဆာင္ပစၥည္းေတြ တေပြ႔တပိုက္နဲ႔ ျပန္လာမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတ အတြက္ကေတာ့ ၂၃ ကီလို ဆိုတာ နည္းပါးလြန္းလွပါေပတယ္၊ ဒါေတာင္မွ အားမနာ လွ်ာမက်ိဳး လူၾကံဳပစၥည္း ေပးတတ္တဲ့ သူေတြနဲ႔ ရန္ျဖစ္ထားလို႔ ကံေကာင္းတယ္ ေျပာရပါမယ္၊
(သူတို႔တေတြက ေပးတာမွ ေလးငါးကီလို ေပးတတ္တာေနာ့၊ အဲေတာ့ ေရွာင္တတ္မွ ေတာ္ကာက် မွာေလ၊ တခ်ိဳ႕ေတြဆိုရင္မ်ား လက္မႏွစ္ဆယ္ဆိုဒ္ တီဗီြတလံုးစာေလာက္ကို လူၾကံဳပါးတတ္ၾကပါ ေသးတယ္ … ဗ်ာ၊)
ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းတယ္ ဆိုရမလား၊ ေမာင္ရင္ငေတကို အျမင္ကပ္လို႔မ်ားလား၊ လူၾကံဳေပးမယ့္သူေတြ မသိလို႔မ်ားလား မသိပါဘူး၊ ကိုယ့္ပစၥည္းကိုယ္သာ သယ္သြားခဲ့ရပါတယ္။
Qatar Airways (1994) (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အဲဒီလိုနဲ႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ဖိုးကို တက်ပ္တျပား သက္သာရင္လည္း မနည္းပါဘူး ဆိုတဲ့ ထံုးကို ႏွလံုးမူၿပီးေတာ့ အင္တာနက္တခြင္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ လိုက္ရွာလိုက္တဲ့ အခါမွာ . . … …. … … ….. ..
ေနာက္ဆံုမေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ အမွန္တကယ္ အစဥ္အေျပဆံုးေသာ ေလေၾကာင္းလိုင္း အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသက ကာတာေလေၾကာင္းလိုင္းကို သြားေတြ႔ခဲ့ရတာပါ၊
ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ အျမင္ကေတာ့ ကာတာေလေၾကာင္းဟာ အခုအခ်ိန္မွာ ေလွ်ာ့ေစ်းေပါ့ေစ်းေပးၿပီး ဥေရာပနဲ႔ အာရွၾကား ေလယာဥ္လက္မွတ္ ေစ်းနႈန္းတိုက္ပြဲမွာ ဝင္ကစားေနတယ္ ထင္မိပါတယ္ ၊ ဟိုအရင္ သြားခဲ့စဥ္က ထိုင္းတို႔ မေလးေလေၾကာင္းလိုင္းတို႔နဲ႔ တိုက္ရိုက္ဆိုသလို သြားခဲ့ဖူးၿပီးေတာ့ ဒီတေခါက္မွာမွ ကာတာကိုစီးျဖစ္ခဲ့တာပါ၊ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြရဲ႕ ထံုးစံအရ သူ႔ႏိုင္ငံသူေျမကိုသာ တိုက္ရိုက္ သြားေလ့ရွိတာေၾကာင့္ တရုတ္လိုင္းေတြ ဗီယက္နမ္လိုင္းေတြကို စီးသြားရင္ ခရီးမိုင္ ပိုၿပီး စီးရသလို ျဖစ္တာေၾကာင့္ ေစ်းခ်င္းတူရင္ ခရီးတေထာက္ နားရတာတူရင္ ေမာင္ရင္ငေတကေတာ့ ကိုယ္သြားမယ့္ ခရီးရဲ႕အလယ္မွာ တေထာက္နားတာက ပိုသဘာဝက်တယ္လို႔ ထင္မိပါတယ္၊ အဲဒီ အခ်က္ေတြေၾကာင့္ ကာတာ ေလေၾကာင္းလိုင္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ရ ပါတယ္၊ ေစ်းႏႈန္းကလည္း သူ႔အိုးနဲ႔ သူ႔ဆန္ တန္ရံုနဲ႔ ရေတာ့လည္း မေရြး၍မရ ဒါဟာ အေကာင္းဆံုးဆိုၿပီး ေရြးျဖစ္ခဲ့ရတာပါ။
ဒီခရီးမွာ ကာတာေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစား သံုးမ်ိဳးကို စီးခဲ့ရပါတယ္၊ အသြားခရီးမွာ စီးခဲ့တာကေတာ့ Airbus A340-600 နဲ႔ Boeing 777-300ER တို႔ျဖစ္ၾကၿပီး အျပန္လမ္း ခရီးစဥ္ ႏွစ္ပိုင္းစလံုးမွာေတာ့ A380-800 ေလယာဥ္သစ္ႀကီးေတြကို စီးခြင့္ရခဲ့ပါတယ္၊
ကီလိုမီတာ ငါးေထာင္နီးပါးခန္႔ရွိၿပီး မိုင္အားျဖင့္ သံုးေထာင္တရာေလာက္ကြာေဝးတဲ့ ပါရီက ဒိုဟာ အသြားခရီးအစမွာ စီးခဲ့ရတဲ့ A340-600 အဲယားဘတ္စ္ႀကီးကေတာ့ နည္းနည္းေဟာင္းေနၿပီ ျဖစ္ၿပီး ဒိုဟာက ဘန္ေကာက္ ကီလိုမီတာ ငါးေထာင့္သံုးရာကိုေတာ့ စီးခဲ့ရတာ ဘိုးရင္း 777-300ER ပါ၊
ဒီေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစား ႏွစ္ခုစလံုး အရြယ္အစားက သိပ္မကြာေပမယ့္ ခရီးသည္ ဆန္႔တာကေတာ့ 777-300ER က ပိုဆန္႔ပါတယ္၊ A340-600 က ၂၀၀၂ ခုႏွစ္မွ ပ်ံသန္းျခင္းေတြ စတင္ခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဘိုးရင္း 777-300ER ကေတာ့ ၂၀၀၄ ခုႏွစ္မွာ အဲယားဖရန္႔က စတင္ၿပီး အသံုးျပဳခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊
အဲဒီေနရာမွာ ေမာင္ရင္ငေတသြားၿပီး သတိထားမိတာ တခုကေတာ့ အဲယားဘတ္စ္ ေလယာဥ္ေတြ အမ်ားအျပား ထုတ္လုပ္ေနတဲ့ ျပင္သစ္ျပည္ရဲ႕ အဓိကေလေၾကာင္းလိုင္းႀကီးမွာ အေမရိကန္ဘိုးရင္း ေလယာဥ္ေတြကိုလည္း မ်ားျပားစြာ အသံုးျပဳေနတာကိုပါ၊ အဲယားဖရန္႔ရဲ႕ အစင္းေရ သံုးရာ့ငါးဆယ္ ေက်ာ္ရွိတဲ့ ေလယာဥ္အႀကီးအေသးေတြထဲမွာ အေမရိကန္ဘိုးရင္းေတြ ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ရွိပါတယ္၊
ထိုင္ခံုေပါင္းသံုးရာေက်ာ္ဆန္႔တဲ့ A340 ထုတ္လုပ္ျခင္းကို ၂၀၁၁ ခုႏွစ္မွာ ရပ္ဆိုင္းခဲ့ၿပီး Extra Wide Body အမ်ိဳးအစား A350 ေလယာဥ္ပံုစံကို ေျပာင္းလဲ တည္ေဆာက္ဖို႔ အဲယားဘတ္စ္ ကုမၸဏီက စိုင္းျပင္းခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ခရီးသည္ အေယာက္ေပါင္း သံုးရာ့ရွစ္ဆယ္ေလာက္အထိ စီးနင္းႏိုင္တဲ့ 777-300ER ဘိုးရင္းေလယာဥ္ေတြကေတာ့ ဆက္လက္ၿပီး ထုတ္လုပ္ေနဆဲ အဝယ္လိုက္ေနဆဲပါ။
ေမာင္ရင္ငေတတို႔ ႏိုင္ငံျခားဆိုတာႀကီးကို စတင္ ျမည္းစမ္းခ်ိန္မွာ စီးဖူးခ်င္လွပါတဲ့ တခ်ိန္တုန္းက နာမည္ႀကီးခဲ့တဲ့ Boeing 747-400 အမ်ိဳးအစားကေတာ့ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဆက္လက္ၿပီး မထုတ္လုပ္ေတာ့ပါဘဲနဲ႔ သူ႔ေနာက္ကို ဆက္ခံခဲ့တဲ့ Boeing 747-8 ကလည္း ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ နာမည္ႀကီးလို႔ မလာသလို လူ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ ေက်ာ္ေက်ာ္သာ စီးႏိုင္တဲ့ Boeing 787 Dreamliner ေတြနဲ႔ အစားထိုးဖို႔ ႀကိဳးစားေသာ္လည္း ထင္သေလာက္ ျဖစ္မလာဘူး ဆိုၾကပါတယ္၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခုေလာေလာဆယ္ ဘိုးရင္းေလယာဥ္ေတြမွာ လက္က်န္ ဆဲဗန္းဖိုးဆဲဗန္း ေလယာဥ္ေတြကလြဲလို႔ က်န္ေသာ ဘိုးရင္းေတြမွာ လူေလးရာေက်ာ္ စီးႏိုင္တဲ့ ေလယာဥ္ေတြ မရွိဘူးလို႔သာ ဆိုရပါမယ္၊
ဆဲဗန္းဖိုးဆဲဗန္း ေလယာဥ္ႀကီးေတြခင္ဗ်ာမွာလည္း အာဖရိက ေတာနက္ထဲမွာနဲ႔ ျပတိုက္ေတြဆီကို တေျဖးေျဖး ေျပာင္းေရႊ႕လို႔ သြားေနပါၿပီ။ ဘယ္ေလာက္နာမည္ႀကီးႀကီး ေနာက္ဆံုးေတာ့ တာ့တာပါ။
Qatar Airways Airbus A380-800 Vs Boeing 777-300ER (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အဲသလိုနဲ႔ ခြန္သံုးလံုး ေလယာဥ္ႀကီးေတြက အေမရိကန္ဘိုးရင္းရဲ႕ စူပါစတားေတြ ျဖစ္လာပါတယ္၊ အခုလို ခြန္သံုးလံုးက အေမရိကန္ဘိုးရင္းရဲ႕ စူပါစတား ျဖစ္ေနေသာ္လည္း အဲဒီ ဘိုးရင္း ခြန္သံုးလံုး ေလယာဥ္ အမ်ိဳးအစားေတြထဲက မေလးရွား ေလေၾကာင္းပိုင္ ဘိုးရင္း 777-200ER ေလယာဥ္တစီး သြားေနရင္း ဘယ္ဆီ ေရာက္သည္မသိ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရသလို ေနာက္တစီးကလည္း အပစ္ခ်ခံရၿပီး ပ်က္က်မႈေတြ ျဖစ္ခဲ့ရတာကေတာ့ ဘိုးရင္းခြန္သံုးလံုးနဲ႔ မေလးရွားေလေၾကာင္းတို႔ အတြက္ေတာ့ ထာဝရ ထင္က်န္ေနေတာ့မယ့္ အမည္းစက္ႀကီးေတြပါ၊ ဒါေပမယ့္လည္း ေမာင္ရင္ငေတ စီးခဲ့ရတဲ့ 777-300ER ေလယာဥ္ေတြကေတာ့ ဘာ အမည္းစက္ တခုမွ မရွိေသးပါဘူးလို႔ ဆိုၾကပါတယ္၊
ဒီေနရာမွာ ေျပာရမွာက ခြန္သံုးလံုး ေလယာဥ္ ဆိုေပမယ့္ ေလယာဥ္ခ်င္းက မတူပါဘူး၊ အမ်ိဳးအစား နည္းနည္းကြဲပါတယ္၊ ေမာင္ရင္ငေတ စီးခဲ့တာက ခြန္သံုးလံုး-သံုးရာအီးအာရ္ပါ၊ ေပ်ာက္ဆံုးပ်က္က် သြားခဲ့တဲ့ ေလယာဥ္ေတြက ခြန္သံုးလံုး-ႏွစ္ရာအီးအာရ္ပါ၊ ေတာ္ေသးတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္၊ အီးအာရ္ ႏွစ္ရာနဲ႔ သံုးရာ ကြာေနေပလို႔သာေပ့ါ၊ ဘာေျပာေျပာေပ့ါေလ၊ ေလယာဥ္စီးရမွာကို ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ အသြားခရီးမွာစီးခဲ့ရတဲ့ ေအသံုးရာ့ေလးဆယ္-ေျခာက္ရာေကာ ခြန္သံုးလံုး-သံုးရာ အီးအာရ္ ခရီးစဥ္ ႏွစ္ခုစလံုး အစဥ္ေျပေျပ ေခ်ာေခ်ာေမြ႔ေမြ႔ ေအာင္ျမင္စြာ စီးခဲ့ရပါတယ္။
အသြားခရီး ပါရီ ရွားလ္ဒဂိုးလ္း ေလဆိပ္က စထြက္တာက ညကိုးနာရီဆိုေတာ့ လမ္ခရီးတေလွ်ာက္ ညေမွာင္ေမွာင္မွာ ဘာကိုမွ မျမင္ရလို႔ ေမာင္ရင္ငေတတေယာက္ ထိုင္ခံုေရွ႕က တီဗီြမွန္သားျပင္ကို ၾကည့္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒိုဟာေလဆိပ္ကို ဆင္းေတာ့ မနက္ မိုးလင္းလုပါၿပီ၊
Doha Hamad International Airport (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၁၄ ခုႏွစ္ ဧၿပီလကုန္ကမွ အမွန္တကယ္ စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့တဲ့ ဒိုဟာၿမိဳ႕ေတာ္ရဲ႕ Hamad International Airport ကေတာ့ ေလယာဥ္အကူးအေျပာင္းလုပ္ၾကသူ ထရန္စစ္သမားေတြ ရာႏႈန္း ၇၀ ေက်ာ္ ရွိတယ္ဆိုပါတယ္၊ ကာတာႏိုင္ငံထဲကို ဝင္ေရာက္ၾကသူမ်ားက အလုပ္လုပ္ဖို႔ လာၾကသူ အမ်ားစုသာ ျဖစ္ၾကပါတယ္၊ အလုပ္အကိုင္ေတြကေတာ့ အဆင့္ျမင့္အလုပ္မ်ိဳးဆိုတာထက္ သာမန္ အလုပ္မ်ိဳးေတြသာ လာေရာက္လုပ္ၾကရတဲ့သူေတြက မ်ားလိမ့္မယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကာတာႏိုင္ငံ အတြင္းထဲ ဝင္ေရာက္ၾကည့္ဖို႔ လိုအပ္လိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး၊ ကာတာေလဆိပ္မွာ ေလ့လာၾကည့္ရံုနဲ႔ သိသာလွပါတယ္၊ ကာတာလူမ်ိဳး ႏွစ္သန္းေက်ာ္ကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေရေျမေတြက ထြက္ရွိတဲ့ ေရနံနဲ႔ သဘာဝဓါတ္ေငြ႔ေတြကို ေရာင္းခ်ရေငြေတြကေန ေထာက္ပံ့မႈေတြရေနတာေၾကာင့္ အလုပ္လုပ္စရာ ေကာင္းေကာင္း မလိုအပ္ ထိုင္စားေနၾကသူေတြ မ်ားျပားလွပါတယ္တဲ့၊
ေမာင္ရင္ငေတတေယာက္ ျပင္သစ္ေနလို႔ အားမရႏိုင္ ကာတာေျပာင္းေနမလား စဥ္းစားမိရေတာ့ ငါးလီတာငါးက်ပ္ႏႈန္းေလာက္ ေပးေသာက္လို႔ရတဲ့ ျပင္သစ္ရဲ႕ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္မ်က္ႏွာကို ေထာက္မိရလို႔ ဆက္မစဥ္းစား ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ဆီက အဲဒီဓါတ္ေငြ႔ဆိုတာႀကီးကေတာ့ ခ်က္အရက္ခ်က္ရင္းနဲ႔ ကုန္သြားေလလား ဒါမွမဟုတ္ မီးေတြရိႈ႕ပစ္ေနတုန္းလား …. ေျမရိႈးလို႔ မိုုးယံသို႔ ပ်ံသြားေလသလား … …. ေၾသာ္ . .. …. .. …. …… ဒါလည္း . .. …. . .. … … မစဥ္းစားတာ ေကာင္းပါေလရဲ႕ . .. . … ….. . …. ….. ။
ဒိုဟာေလဆိပ္က တညလံုးလိုလို ေလယာဥ္အဆင္းအတက္ ရွိေနတာကို ေတြ႔ရွိေနရၿပီး ေလယာဥ္ အကူးအေျပာင္း ညအိပ္ေစာင့္သူ ထရန္စစ္သမားေတြကလည္း မ်ားျပားလွတာမို႔ ေလဆိပ္ထဲမွာ တညလံုးလိုလို လူစည္ကား ေနတာပါ၊ ထိုင္ခံု တန္းလွ်ားေတြမွာ ငုတ္တုတ္ထိုင္ ငိုက္မ်ဥ္းေနသူေတြ အမ်ားအျပားပါ၊ ဒိုဟာေလဆိပ္ရဲ႕ ဂ်ဴတီဖရီးဆိုင္ကေတာ့ ေစ်းဝယ္လို႔မဆိုးလွပါဘူး၊ ေစ်းႏႈန္းသင့္ၿပီး ေရြးခ်ယ္စရာ အမ်ိဳးအစား ေပါပါတယ္၊ တခုရွိတာကေတာ့ ေစ်းဘာဝယ္ဝယ္ ေရတဗူး ဝယ္ေသာက္ မယ္ဆိုရင္လည္း ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို ယူရိုေငြသမားေတြက ယူရိုေငြေပးလိုက္တိုင္း ကာတာရီရယ္ ပိုက္ဆံနဲ႔ အေမရိကန္ေဒၚလာကိုသာ ျပန္အမ္းတာမို႔ ထရန္စစ္မွာ ၾကာၾကာေနရမယ္ဆိုရင္ ေဒၚလာ က်ပ္တန္တို႔ ငါးက်ပ္တန္တို႔ အသင့္ေဆာင္သြားသင့္ေၾကာင္းပါ။
Dawlaṫ Qatar (State of Qatar) (ဓါတ္ပံု မရငတ)
Qatar ဆိုတာကေတာ့ Persian Gulf ထဲက ေရနံသူေ႒း ႏိုင္ငံေလး တႏိုင္ငံပါ၊ ပါရွန္ ပင္လယ္ေကြ႔ ဆိုတာက ေရနံေတြဓါတ္ေငြ႔ေတြ ထြက္ရွိရံုမွ်မက သဘာဝသယံဇာတ ေပါမ်ားလွတဲ့ ေရျပင္ႀကီးတခု ျဖစ္ခဲ့ေသာ္လည္း အခုအခါမွာေတာ့ ဒီလိုေရနံ ထုတ္လုပ္ေရာင္းစားခဲ့ျခင္းရဲ႕ ေဘးထြက္ဆိုးက်ိဳးေတြ ျပန္လည္လို႔ ခံစားေနရၿပီျဖစ္ၿပီး ေဆးကုသဖို႔ မနည္းျပန္လုပ္ေနရတဲ့ ေရနံပင္လယ္ျပင္ႀကီး တခုပါ၊
ကာတာႏိုင္ငံက က်ယ္လွတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ ၁၁၅၈၆ စတုရန္းကီလိုမီတာ ၄၅၀၀ စတုရန္းမိုင္ နီးပါး မွ်သာ က်ယ္တာပါ၊ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ေရႊတိုင္းျပည္ႀကီးက အေသးဆံုးေသာ ျပည္နယ္ျဖစ္တဲ့ ကယားျပည္နယ္ထက္ေတာင္မွ အနည္းငယ္ (၄၀ စတုရန္မိုင္ခန္႔) ေသးငယ္ပါေသးတယ္၊
ကာတာကို ပါရီၿမိဳ႕နဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ၿပီး ေျပာရမယ္ ဆိုရင္ေတာ့ Île-de-France (Grand Paris) ေခၚ ပါရီ ေမထရိုပိုလီတန္နယ္ေျမထက္ (၁၅၀ စတုရန္မိုင္ခန္႔) ပိုၿပီးက်ဥ္းေျမာင္းပါတယ္၊ Île-de-France မွာ စုစုေပါင္း ၁၂ သန္းခန္႔ ေနထိုင္ၿပီး ကာတာႏိုင္ငံမွာေတာ့ လူဦးေရက ႏွစ္သန္းေက်ာ္ခန္႔ ရွိပါတယ္၊ ကယားျပည္နယ္မွာေတာ့ နွစ္သိန္းခြဲေက်ာ္သာ ေနထိုင္တာမို႔ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ကြာၾကပါတယ္၊
ကာတာရဲ႕ ခ်မ္းသာမႈကေတာ့ လူတဦးခ်င္းဝင္ေငြ ဂ်ီဒီပီဆိုတာက တေယာက္ကို ေဒၚလာ တသိန္း နီးပါး ရွိေနတာေၾကာင့္ ကမၻာ့ အခ်မ္းသာဆံုး ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ ထိပ္ဆံုးက ႏိုင္ငံ တႏိုင္ငံပါ၊
ဒါေၾကာင့္ ကာတာႏိုင္ငံရယ္ ကယားျပည္နယ္နဲ႔ Grand Paris တို႔က အက်ယ္အဝန္း အတူတူနီးပါး ရွိလို႔ ႏိုင္ငံေရး လူမႈေရး စီးပြားေရး အခ်က္အလက္ေတြကို ႏိႈင္းယွဥ္ၾကည့္ဖို႔ ေကာင္းလွေၾကာင္းပါ။
ဒိုဟာကို အျမင့္ေပ တေသာင္းေက်ာ္ အေဝးက ျမင္ေတြ႔ရပံု (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕အျမင္အရ ကာတာရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဒိုဟာမွာရွိတဲ့ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ျမင့္ႀကီးေတြက ပါရီက ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းႀကီးေတြရဲ႕ ရံုးခ်ဳပ္မ်ားရွိရာ La Défense ရပ္ကြက္သစ္ႀကီးနဲ႔ အလား သဏၭာန္ တူညီလွၿပီး က်န္တဲ့ ဒိုဟာၿမိဳ႕ အပိုင္းကေတာ့ ကႏၱာရပီပီ ရႊံ႕ႏွစ္ေရာင္ အုတ္တိုက္ပုမ်ားနဲ႔ ကႏၱရေရာင္ ေျမႀကီးေတြကိုသာ ေတြ႔ျမင္ရေၾကာင္းပါ၊ ေလယာဥ္ေပၚကေန ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ အျမင္ပါ။
တကယ္တမ္းေတာ့ Qatar Airways ဆိုတာကလည္း . .. …. .. … . ………….. သိပ္မၾကာခင္ကမွ နာမည္ႀကီးလာတာျဖစ္ၿပီး … .. မေန႔တေန႔လို႔ ေျပာလို႔ရမယ့္ (၁၉၉၄ ခုႏွစ္ကမွ) ေပၚေပါက္လာတဲ့ ေနာက္ေပါက္ေရႊၾကာ ေလေၾကာင္းလိုင္း တလိုင္းသာပါ၊
ဒီေလာက္ခ်မ္းသာတဲ့ ႏိုင္ငံတႏိုင္ငံက တည္ေထာင္ခဲ့တဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းတခုက အခ်ိန္တိုေလး အတြင္းမွာ တိုးတက္ေအာင္ျမင္လာတာကေတာ့ မဆန္းက်ယ္လွပါဘူးလို႔ ေျပာရင္လည္းရပါတယ္၊ ေလယာဥ္ အႀကီးအေသး အစင္းသံုးရာေက်ာ္ ေအာ္ဒါ မွာထားဆဲျဖစ္ၿပီး အဲဒီထဲမွာမွ ခရီးေဝးေျပးဆြဲ ႏိုင္တဲ့ ေလယာဥ္ႀကီး အစင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္ ပါဝင္ၿပီး Boeing 777 နဲ႔ 787 တို႔လို Airbus A380-800 တို႔လို ေလယာဥ္ေတြရယ္ အဲယားဘတ္စ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးေပၚ Airbus A350 XWB (Extra Wide Body) အမ်ိဳးအစား A350-800၊ A350-900၊ A350-1000 အစင္း ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ပါဝင္ပါတယ္၊
အဲဒီ A350-900 အဲယားဘတ္စ္ေလယာဥ္ကို ပထမဆံုး စတင္သံုးမွာကေတာ့ ကာတာေလေၾကာင္း ျဖစ္ၿပီး အခုႏွစ္ ဇႏၷဝါရီလ ၁၅ ရက္ ေန႔ကစၿပီး ဒိုဟာ ဖရန္႔ဖြတ္ ခရီးစဥ္ကို ေျပးဆြဲမွာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ၊ အဲဒါေၾကာင့္ အခု ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေနာက္ပိုင္း ကာလေတြမွာ ဥေရာပကေန အာရွကို သြားမယ္ဆိုရင္ အဓိကထား ေရြးခ်ယ္ရမယ့္ ေလေၾကာင္းလိုင္းေတြထဲမွာ နံပတ္တစ္ ျဖစ္လာတာကေတာ့ Qatar Airways ကာတာ ေလေၾကာင္းလိုင္းလို႔သာ ဆိုရပါေတာ့မယ္၊
ေဒသတြင္းက သူလိုခ်မ္းသာတဲ့ နိုင္ငံတႏိုင္ငံျဖစ္တဲ့ ယူေအအီးႏိုင္ငံရဲ႕ Emirates လိုင္းကို အခ်ိန္တို အတြင္း ၿပိဳင္ဆိုင္လာႏိုင္တာကေတာ့ အသိအမွတ္ျပဳရမွာ ျဖစ္ပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ Emirates Airline ကိုေတာ့ မမီႏိုင္ေသးပါဘူး၊ Emirates က အခုလက္ရွိ ေနာက္ဆံုးေပၚ
ေလယာဥ္မ်ားျဖစ္တဲ့ ျပင္သစ္ရဲ႕ အဲယားဘတ္စ္ Airbus A380-800, A340-500 တို႔ အေမရိကန္ Boeing 777-300 ER တို႔ Boeing 747-8I တို႔ အမ်ားအျပား ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းပါ၊
မၾကာခင္ တေလာကမွ ယူရိုေငြ သန္းေလးရာေက်ာ္ ေပးရတဲ့ A380-800 ေလယာဥ္ကို အစင္းေရ ငါးဆယ္ေျမာက္အျဖစ္ ဝယ္ယူေျပးဆြဲႏိုင္ေနၿပီ ျဖစ္ပါတယ္၊ ၁၉၈၅ ခုႏွစ္ကုန္ခါနီးမွာ စတင္ၿပီး တည္ ေထာင္ခဲ့တဲ့ အမ္းမရိတ္ေလေၾကာင္းလိုင္းမွာေတာ့ အခုအခါ စုစုေပါင္း ေလယာဥ္ႀကီး အစင္းေပါင္း ႏွစ္ရာေက်ာ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေပါင္း ၈၀ ေက်ာ္ဆီသို႔ ေျပးဆြဲေနတာပါ၊ အခ်ိန္တိုတို အတြင္းမွာ အေမရိကန္ အဲယားလိုင္းမ်ား ဂ်ာမဏီရဲ႕ လုဗ္သန္ဇာတို႔ နယ္သာလန္ရဲ႕ KLM တို႔ကို ယွဥ္ၿပိဳင္ႏိုင္ခဲ့တာကေတာ့ ေရနံေရာင္းရတဲ့ ေငြေတြေၾကာင့္သာ ျဖစ္မွာပါ၊ ေရနံသူေ႒း ႏိုင္ငံေတြဟာ ဥေရာပနဲ႔ အာရွခရီးစဥ္မွာ လမ္းခုလတ္ေနရာ အခ်က္အခ်ာမွာ တည္ရွိေနတာကလည္း အေၾကာင္းတခ်က္ပါ၊
A380-800 ေလယာဥ္ႀကီးေလးစင္း Boeing777 ၅၀ စင္းခန္႔သာရွိတဲ့ ကာတာေလေၾကာင္းကေတာ့ သူ႔ထက္ဆယ္ႏွစ္ႀကီးတဲ့ A380-800 ေလယာဥ္အစင္း ၅၀ Boeing 777 ေလယာဥ္အစင္း ၁၅၀ ခန္႔ ရွိတဲ႔ အမ္းမရိတ္ေလေၾကာင္းကို ၿပိဳင္ဆိုင္ဖို႔ ႀကိဳးစားေနေပမယ့္ အႏိုင္ရဖို႔ကေတာ့ လိုပါေသးတယ္။
ေပတေသာင္းခြဲေက်ာ္ အျမင့္ဆီက ေတြ႔ျမင္ရပါတဲ့ ပါရွန္းပင္လယ္ျပာ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒိုဟာကေနဘန္ေကာက္ခရီးမွာေတာ့ ေလယာဥ္ထြက္ခ်ိန္က မနက္ရွစ္နာရီခြဲ ျဖစ္တာကတေၾကာင္း ရာသီဥတု သာယာတာကတေၾကာင္း ျပဴတင္ေပါက္ေဘးမွာ ေနရာရတာကတေၾကာင္း . .. …. . … ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ စိတ္ႀကိဳက္ခရီးစဥ္ ျဖစ္လာခဲ့ရပါတယ္၊
ခရီးလမ္းေၾကာင္းကေတာ့ …… ဒိုဟာေလဆိပ္က ေလယာဥ္စတက္တာနဲ႔ Arabian Gulf သို႔မဟုတ္ Persian Gulf ရဲ႕ ျပာလဲ့ေနတဲ့ေရျပင္ႀကီးနဲ႔ မိုးျပာေရာင္ေကာင္းကင္ႀကီးကို တဆက္တစပ္တည္းလို ေတြ႔ရတာပါ၊ မိုးေကာင္းကင္ျပာျပာမွာ ေတြ႔ရွိရတဲ့ တိမ္ျဖဴျဖဴနဲ႔ ပင္လယ္ေရျပင္ျပာျပာမွာ သြားေနတဲ့ သေဘၤာေလးေတြရဲ႕ ေရလိႈင္းျဖဴျဖဴေတြကလည္း ေရာစပ္ေနတာမို႔ ခြဲျခားဖို႔ မလြယ္ပါဘူး၊ ဘယ္လို ၾကည့္ၾကည့္ ၾကည့္ရတာ ပန္းခ်ီကား တခ်ပ္လိုပါ၊
ဒူဘိုင္းကမ္းေျခ ကၽြန္းစုတုမ်ားကို အျမင့္ေပႏွစ္ေသာင္းနီးပါးက လွမ္းျမင္ရပံု (ဓါတ္ပံု မရငတ)
သိပ္မၾကာခင္မွာ ဒူဘိုင္းေျမကို ျဖတ္သန္းပါတယ္၊ ကာတာနဲ႔ United Arab Emirates ယူေအအီး ႏွစ္ႏိုင္ငံက အာေရဘီယံ ပင္လယ္ေကြ႔တြင္းမွာ ေျမာက္ဘက္ကို ထိုးထြက္ေနတဲ့ ကုန္းေျမႀကီး အငူ ႏွစ္ခုပါ၊ ကာတာရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ ဒိုဟာနဲ႔ ယူေအအီးရဲ႕ ၿမိဳ႕ႀကီးႏွစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္ၾကတဲ့ ၿမိဳ႕ေတာ္ အဘူဒါဘီရယ္ ဒူဘိုင္းၿမိဳ႕တို႔က မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ တည္ရွိၾကတာပါ၊ သိပ္လည္း မေဝးၾကပါဘူး၊ မိုင္ႏွစ္ရာေက်ာ္သာ ေဝးၾကတာပါ၊ ဒိုဟာေလဆိပ္ကေန ေလယာဥ္တက္ၿပီး တနာရီခရီးသာသာ ေမာင္းရင္ ယူေအအီးရဲ႕ ကုန္းေျမ ေျခာက္ေသြ႔ေသြ႔ကို ေတ႔ြျမင္ရပါၿပီ၊ ဒိုဟာဘန္ေကာက္ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္း ျဖတ္သန္း တာကေန ဒူဘိုင္းၿမိဳ႕ရဲ႕ ေတာင္ဘက္ၿမိဳ႕စြန္ကို ေကာင္းေကာင္းလွမ္းျမင္ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္၊ ဒူဘိုင္းရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ မၿပီးဆံုးေသးတဲ့ World Islands ကမၻာႏိုင္ငံကၽြန္းစုတုမ်ားနဲ႔ Palm Islands စီမံကိန္း သံုးခုထဲက ၿပီးစီးေနၿပီလို႔ဆိုတဲ့ Palm Jumeirah ကၽြန္းစုတုတို႔ကို ေလယာဥ္ရဲ႕ ဘယ္ဘက္ျခမ္းမွာ ေမာင္ရင္ငေတ ထိုင္ေနလို႔ ေကာင္းေကာင္း ျမင္ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တာပါ၊ ညာဘက္ျခမ္းမွာ ထိုင္ခြင့္ရခဲ့ရင္
ဘာေတြ ထူးဆန္းတာေတြ႔ရမလဲ မသိပါဘူး၊ ရႊံ႕ႏွစ္ေရာင္ ဒူဘိုင္းတို႔ရဲ႕ ေျမႀကီးကို ေက်ာ္လာခဲ့ေတာ့ အိုမန္ပင္လယ္ေကြ႔နဲ႔ အာေရဘီယံပင္လယ္ျပင္ႀကီးကို ျဖတ္သန္းၿပီး ပါကစၥတန္ရဲ႕ၿမိဳ႕ေတာ္ ကရာခ်ိ ဆီသို႔ ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းက ဦးတည္သြားပါတယ္၊ ကရာခ်ိနားေရာက္ေတာ့ ေလယာဥ္လမ္းက ေတာင္ဘက္ဆီသို႔ နည္းနည္းခ်ိဳးေကြ႔ၿပီး အိႏိၵယားေျမကေန ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္သို႔ ဆက္လက္ ခ်ီတက္ပါေတာ့တယ္၊ အျမင့္သို႔ တစတစ ထိုးတက္လာခဲ့တာ ေပေလးေသာင္း နီးပါသို႔ ေရာက္ပါၿပီ၊
ခရီးကလည္း မိုင္ေပါင္း တေထာင္ေက်ာ္ ေပါက္လာၿပီ ျဖစ္သလို ေမာင္းႏွင္လာတာ ႏွစ္နာရီခြဲေက်ာ္ ရွိခဲ့ပါၿပီ၊ ေလယာဥ္စီးလာသူေတြလည္း စားေသာက္ၿပီးၾကၿပီး အိပ္သူအိပ္ေနၾကပါၿပီ။
အိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းရဲ႕ ရင္သပ္ရႈေမာဘြယ္ရာ သဘာဝအလွ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မအိပ္ႏိုင္သူေတြကေတာ့ ေမာင္ရင္ငေတနဲ႔ တခ်ိဳ႕သာ ရွိပါေတာ့တယ္၊ ကရာခ်ိအလြန္ အိႏၵိယနယ္ အစပ္မွာေတာ့ ပင္လယ္ထဲသို႔ စီးဝင္ေနတဲ့ ျမစ္ဝမ်ားကို အေတာ္ရွင္းလင္းစြာ ေတြ႔ျမင္ခြင့္ရပါတယ္၊
ေမာင္ရင္ငေတလည္း စိတ္ဝင္စားမိၿပီး ရွာေဖြ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ပါကစၥတန္ရဲ႕ နာမည္ေက်ာ္ Indus ျမစ္ဝမ်ား ျဖစ္ပါတယ္၊ မိုင္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင္ခန္႔ ရွည္လွ်ားတဲ့ Sindhu Nadi ေခၚတဲ့ အိႏၵဳျမစ္ဟာ တိဗက္ကုန္းျမင့္ေဒသကေန ျမစ္ဖ်ားခံ စီးဆင္းလာၿပီး ဒီေနရာမွာ အာေရဘီယံပင္လယ္ထဲသို႔ စီးဝင္ သြားတာကို ရင္သပ္ရႈေမာဘြယ္ ေတြ႔ျမင္ရတာ ျဖစ္ပါတယ္၊
ဘိုးရင္း ခြန္သံုးလံုး ေလယာဥ္ႀကီးက အျမင့္ေပ ေလးေသာင္းေလာက္မွာ ပ်ံသန္းေနတာ ျဖစ္ေပမယ့္ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနတဲ့ ေနမင္းပူပူရဲ႕ေအာက္မွာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းေဒသနဲ႔ အိႏၵိယတိုက္ငယ္ရဲ႕ ေျမျပင္ေတြ ေရျပင္ေတြကို အေတာ္ေလးကိုသဲကြဲစြာ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလို ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရတာပါ၊ ဒီလို ျမင္ကြင္းမ်ိဳးဟာ ၾကံဳေတာင့္ၾကံဳခိုက္ ရွားရွားပါးပါးမို႔ ေမာင္ရင္ငေတလည္း ဝါသနာ အရင္းခံၿပီး တဘက္က ကင္မရာနဲ႔ရသမွ် မွတ္တမ္းတင္ရင္း မ်က္ေတာင္ခတ္ဖို႔ ေမ့လုနီးပါး ၾကည့္ေနမိပါတယ္၊ အဲဒီအိႏၵဳျမစ္ဝွမ္းရဲ႕ မ်ားျပားလွတဲ့ ျမစ္မႊာေတြက အိႏၵိယနယ္အထိမို႔ အခ်ိန္ေတာ္ေတာ္ၾကာ ျမင္ေတြ႔ ေနရပါတယ္၊ အိႏၵဳျမစ္မႊာေတြ လြန္လာခဲ့ၿပီးေတာ့ အိႏၵိယတိုက္ငယ္ကို ေလယာဥ္လမ္းေၾကာင္းက ကန္႔လန္႔ျဖတ္ အေတာ္ၾကာၾကာ ေမာင္းရပါတယ္၊ အိႏၵိယ အေနာက္ဘက္ကမ္းေျခကေန မိုင္ေပါင္း တေထာင္ႏွစ္ရာေလာက္ ေမာင္းလာၿပီးေတာ့ အေရွ႕ဘက္ကမ္းေျခ မဟာနဒီျမစ္ဝက Cuttack ၿမိဳ႕ ကိုေရာက္ေတာ့ ခရီးကသံုးပံုႏွစ္ပံု က်ိဳးလုပါၿပီ၊ ခရီးဆံုး ဘီေကေကကိုေရာက္ဖို႔ မိုင္တေထာင္ေက်ာ္ ေလာက္သာ လိုေတာ့ၿပီး မိုင္ေပါင္း ႏွစ္ေထာင့္ႏွစ္ရာေက်ာ္ ခရီးေပါက္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။
အျမင့္သံုးေသာင္းခုႏွစ္ေထာင္ေက်ာ္က မႈန္ျပျပလြမ္းစဖြယ္ ျမင္ေတြ႔ရတဲ့ ဧရာဝတီ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ေပၚမွာေတာ့ ေလယာဥ္က အျမင့္ေပ ေလးေသာင္းေက်ာ္မွာ သြားေနတာက တေၾကာင္း ကုန္းေျမနဲ႔ေဝးလြန္းလွတာကတေၾကာင္း ေသေသခ်ာခ်ာၾကည့္မွသာ ေကာင္းကင္ျပာရဲ႕ ေအာက္က ကုန္းေျမထင္ရတာေတြကုိ ခပ္ေရးေရးသာ ျမင္ရပါေတာ့တယ္၊ တေျဖးေျဖးနဲ႔ခပ္ေရးေရး ဆက္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွားဘြယ္ ျမင္ေတြ႔ရတာကေတာ့ ရခိုင္ကမ္းရိုးတန္းနဲ႔ ဧရာဝတီ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚရဲ႕ ကုန္းေျမႀကီးေတြကိုပါ၊ အဲဒီေတာ့မွ အိပ္ခ်င္စိတ္ေၾကာင့္ ေမွးစင္းငိုက္ျမည္းေနတဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ မ်က္လံုးေတြလည္း အလိုအေလွ်ာက္ ဆိုသလို ျပန္လည္ၿပီး ျပဴးက်ယ္လာပါေတာ့တယ္၊ အဲဒီေနရာ အဲဒီေျမေတြက ေမာင္ရင္ငေတ ေမြးဖြားခဲ့တဲ့ ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ေနရာဆိုတဲ့ အသိစိတ္ေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕၊ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကို ျဖတ္သန္းခ်ိန္ကစလို႔ ေကာင္းကင္ေပၚမွာ ရာသီဥတု သာယာေနသလို ရွိေပမယ့္ ေလယာဥ္ေအာက္မွာ တိမ္တိုက္ျပာေတြကိုသာ ေတာက္ေလွ်ာက္ဆိုသလို ေတြ႔ေနရကာ ေမာင္ရင္ငေတ့ ဇာတိခ်က္ေၾကြေမြးဖြားခဲ့ရာ ေျမႀကီးျဖစ္တဲ့ ဧရာဝတီျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ေဒသကိုေတာ့ တိမ္ထုျပာေတြၾကားမွာ မႈန္ျပျပလြမ္းစဖြယ္သာ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေၾကာင္းပါ၊ ထိုင္ခံုေရွ႕ကတီဗီြမွန္သားျပင္ေပၚမွာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိရတဲ့ အခ်က္အလက္ေတြအရေရာ မ်က္ျမင္ေတြ႔ေနရတဲ့ မႈန္ဝါးဝါး အရိပ္ေတြကို ေပါင္းစပ္ၿပီး ဒီေနရာက ဘာျဖစ္ႏိုင္တယ္ ဒီျမစ္က ဘာျမစ္ျဖစ္ႏိုင္တယ္ဆိုတာမ်ိဳးေတာ့ ခန္႔မွန္းႏိုင္ခဲ့ တာကိုေတာ့ ဝမ္းသာစရာပါ၊ အရင့္အရင္တုန္းကေတာ့ ေလယာဥ္စီးသာစီးေနရတာ ဘယ္ေနရာကို ေရာက္လို႔ ေရာက္ေနမွန္း မသိခဲ့ရပါဘူး၊ အခုေခတ္ တိုးတက္လာတဲ့ နည္းပညာေတြေၾကာင့္ ကိုယ္ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘယ္ေပါက္ေနၿပီလဲ ဆိုတာမ်ိဳး ကိုယ္စီးေနတဲ့ျမင္း အထီးလား အမလား ဆိုတာမ်ိဳး သိခြင့္ရလို႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လို စပ္စပ္စုစု သိခ်င္တဲ့သူေတြအတြက္ ဝမ္းသာစရာပါ၊။
ေနညိဳညိဳ တိမ္ေတာက္ေတာက္ ေမာ္လၿမိဳင္ေကာင္းကင္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
မႈန္ျပျပ ဧရာဝတီကို ေက်ာ္လြန္လာေတာ့ မုတၱမေကြ႔ပါ၊ အဲဒီ အလြန္မွာေတာ့ ေမာ္လၿမိဳင္ေပ့ါ၊ မုတၱမေရျပင္တို႔ ေမာ္လၿမိဳင္တို႔ ဆိုတာကိုလည္း ေအာက္ေျခ ေျမျပင္ေရျပင္ေတြကို ျမင္ေတြ႔ေနရလို႔ ေမာင္ရင္ငေတေျပာႏိုင္တာ မဟုတ္ပါဘူး၊ နည္းပညာ အကူအညီနဲ႔မို႔လို႔ ေျပာႏိုင္ျခင္းပါ၊ ဧရာဝတီကို ေက်ာ္လြန္လာၿပီးေတာ့ ေလယာဥ္ပ်ံသန္းေနရာ ေပေလးေသာင္းကေန ေပသံုးေသာင္းခုႏွစ္ရာဆီသို႔ နိမ့္ဆင္းလာေပမယ့္ ေလယာဥ္နဲ႔ ေျမျပင္ၾကားမွာ ၾကားခံေနတဲ့ တိမ္ထုႀကီးက ေလ်ာ့မသြားပါဘူး၊
ေဆာင္းရာသီရဲ႕ ေနေစာင္းခ်ိန္ ျဖစ္ေနလို႔လား မသိပါဘူး၊ ေအာက္ကေရေတြေျမေတြကို ဘာတခုမွ သဲသဲကြဲကြဲ ေကာင္းစြာ မျမင္ေတြ႔ရေပမယ့္ ေနေရာင္ဟပ္ၿပီး ေရႊေရာင္လက္လက္ ေတာက္ပေနတဲ့ ေလယာဥ္ေတာင္ပံႀကီးကိုေတာ့ အျပာေရာင္ေလလားေရႊအိုေရာင္ေလလား ဘာေရာင္လို႔ေျပာရမွန္း မသိေတာ့တဲ့ မိုးေကာင္းကင္နဲ႔ တိမ္စိုင္ထုေတြရဲ႕ ၾကားမွာ ရပ္ေနသလို ျမင္ေတြ႔ရပါတယ္၊ တခါတခါ မွာေတာ့ အဲဒီ အေတာင္ပံႀကီးက တဆတ္ဆတ္ တုန္ခါၿပီး လာတာကို ျမင္ရေတာ့ အသည္းမမာတဲ့ ေၾကာက္တတ္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတရဲ႕ ရင္ထဲမွာလည္း တလွပ္လွပ္ခုန္ တုန္ခါလို႔ လာပါတယ္၊ အဲလိုနဲ႔ ေနညိဳညိဳ တိမ္ေတာက္ေတာက္ ေမာ္လၿမိဳင္ေကာင္းကင္ကို ေက်ာ္လြန္လာေတာ့ ေမွာင္စပ်ိဳးလာၿပီး ခရီးဆံုးဆီသို႔လည္း အေတာ္ႀကီး နီးလို႔လာၿပီ ျဖစ္ပါတယ္၊ အေမာေျဖေနၾကတဲ့ ေလယာဥ္မယ္ေလး ေတြလည္း ပစၥည္းပစၥယေတြ သိမ္းဆည္းၾကပါၿပီ၊ တိုင္ဝမ္သူလား ေဟာင္ေကာင္သူလား မသိ လမ္း တေလွ်ာက္လံုး ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြကို တဖ်စ္ေတာက္ေတာက္ ေျပာၿပီး ဒုကၡေပးလာတဲ့ ဆံပင္ ေကာက္ေကာက္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးလည္း ေျပာရတာေမာသြားလို႔ ၿငိမ္သြားပါၿပီ၊ ေနာက္ဆံုးထိုင္ခံုတန္း သံုးေယာက္ခံုမွာထိုင္ၿပီး ေလာကႀကီးကိုေမ့ထားလို႔ တလမ္းလံုး ေျခပစ္လက္ပစ္ အိပ္ေမာက်လာတဲ့ အျဖဴေကာင္ေလးလည္း တီတေကာင္အလားတြန္႔လိမ္ေကာက္ေကြးလို႔ ထလာပါၿပီ၊ ေမာင္ရင္ငေတ့ ကင္မရာမွာ ပါလာတဲ့ ဓါတ္ခဲ ႏွစ္ခဲလည္း ကုန္လုကုန္ခင္ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ဒီလိုဒီလိုနဲ႔ ေပါ့ . . .. … …. .
လမ္းခရီးတေလွ်ာက္မွာ ေရျပင္ေျမျပင္ ေလျပင္ေတြ အားလံုးက ခပ္ၿငိမ္ၿငိမ္ ေလယာဥ္ႀကီးကလည္း ခပ္ၿငိမ္ၿငိမ္မို႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔လည္း ခပ္ၿငိမ့္ၿငိမ့္နဲ႔ အျပံဳးမပ်က္ အစားမပ်က္ အေသာက္မပ်က္ စကားေဖာင္ဖြဲ႔မပ်က္နဲ႔ ဘန္ေကာက္ေရႊျပည္ သုဝဏၰဘုမၼိဆီသို႔ ဆိုက္ေရာက္လာပါေတာ့တယ္။
ကီလိုခ်ိန္ ႏွစ္သိန္းခုႏွစ္ေသာင္းခြဲေက်ာ္ အေလးခ်ိန္စီးတဲ့ ေအ ၃၈၀-၈၀၀ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
အျပန္ခရီးမွာေတာ့ ဘန္ေကာက္ကဒိုဟာ၊ ဒိုဟာကပါရီ ခရီး ႏွစ္ခုစလံုးမွာ A380-800 ေလယာဥ္ကို စီးရပါတယ္၊ အဲဒီ ေလယာဥ္ႀကီးကေတာ့ ေနာက္ဆံုးေပၚ အေကာင္းဆံုး ျဖစ္တာနဲ႔အညီ စီးရတာက ၿငိမ့္ေညာင္းလွပါေပတယ္၊ အတက္မွာေကာအဆင္းမွာပါ သိသိသာသာ တျခားေလယာဥ္ေတြထက္ ညင္သာပါတယ္၊ ဒုတိယပိုင္း ဒိုဟာကေန ပါရီ ခရီးမွာ စီးခဲ့ရတဲ့ A380-800 ေလယာဥ္ႀကီးကေတာ့ အသစ္စက္စက္ပါ၊ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြကလည္း အသစ္စက္စက္ပါ၊ တျခားေတာ့ အေတြးမမွား ၾကပါနဲ႔ ဗ်ာ၊ အသက္ငယ္တာကို ဆိုလိုခ်င္တာပါ၊ ကာတာေလေၾကာင္းလိုင္းရဲ႕ အသက္ကလည္း ႏွစ္ဆယ္သာသာသာ ရွိေသးတာဆိုေတာ့ . . …. .. . .. ……. ေလယာဥ္မယ္ ငယ္ငယ္ေလးေတြရဲ႕ အသက္ကလည္း ငယ္ၾကတယ္ ထင္ပါရဲ႕။
ေလယာဥ္ေပၚမွာက အေကၽြးအေမြးမွာလည္း မဆိုးလွပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ ေမာင္ရင္ငေတတို႔အတြက္ ေသာက္သံုးစရာ ဟန္နဆီ ေကာ့ညွက္ရယ္ ႏွစ္ခ်ိဳ႕ဝိုင္အနီရယ္ ပါဝင္လို႔ လာေပမယ့္ ဝီစကီကေတာ့ လယ္ဗယ္အနီေရာင္ ေဂ်ာ္နီလမ္းေလွ်ာက္ကိုသာ တိုက္ေကၽြးတာမို႔လို႔ ဘာလာလာ ခ်ဥ္ခ်ဥ္တူးတူး ေသာက္သံုးတတ္တဲ့ ေမာင္ရင္ငေတ့အတြက္ မေထာင္းသာလွေပမယ့္ တခ်ိဳ႕ေသာ ေမာင္ရင္ငေတ့ ခ်စ္မိတ္ေဆြ ေသာက္ေဖာ္ေသာက္ဖက္မ်ားပါလာရင္ေတာ့ ႏွာေခါင္းရံႈ႕လို႔ တခြက္ၿပီးတခြက္ေတာင္း ေသာက္ၾကမွာကို ျမင္ေယာင္လို႔ ေနမိပါေသးတယ္။
ေနာက္ဆံုးေပၚ A380-800 ေပၚမွာ . .. . .. . .. ေနာက္ဆံုးေပၚ နည္းပညာေတြအရ အေရးႀကီးပုဂိၢဳလ္မ်ားအတြက္ ခရီးသြားရင္း ေဖ့စ္ဘုတ္ခ္ၾကည့္ဖို႔ အီးေမးလ္ပို႔ဖို႔ အင္တာနက္ ဝိုင္ဖိုင္စနစ္လည္း ရရွိႏိုင္ပါၿပီ၊ အသျပာႀကီးျပားေစ့ေတြကေတာ့ က်သင့္ သေလာက္ေပးရမွာေပ့ါ၊ ဒါေပမယ့္ သိပ္ေစ်းမ်ားလွတယ္ မဆိုႏိုင္ပါဘူး၊ သံုးနာရီကိုမွ ဆယ္ေဒၚလာ ေလာက္သာ က်သင့္မွာပါ။
A380-800 အဲယားဘတ္စ္ႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဆိုးဝါးတာ တခုလို႔ ေမာင္ရင္ငေတ ထင္ျမင္ မိတာ ကေတာ့ ဒီကေန႔ လက္ရွိ ကမၻာမွာ အႀကီးဆံုး ေလယာဥ္လို႔ ဆိုရမယ့္ ဒီ အဲယားဘတ္စ္ A380-800 ႏွစ္ထပ္ေလယာဥ္ႀကီးက ႀကီးမားလွတာနဲ႔အမွ် ခရီးသည္ကလည္း ငါးရာေက်ာ္ဆန္႔တာမို႔ … …. … အတက္ကိုလည္းတန္းစီရ အဆင္းကိုလည္းတန္းစီရ စားဖို႔ကိုလည္းတန္းစီရ ပါဖို႔ကိုလည္းတန္းစီရနဲ႔ တကယ္ကို မလြယ္လွပါေပဘူး၊
ေလယာဥ္မယ္ကေလးေတြကေတာ့ ခရီးသြားသူ ငါးရာေက်ာ္ကို ဧည့္ဝတ္ေက်ႏိုင္ဖို႔ ဟိုေျပးဒီလႊားနဲ႔ မေနမနားရတာကို ေမာင္ရင္ငေတ ျမင္ေနရေတာ့ ရင္ထဲမွာ မသက္သာလွပါဘူး။
ေလယာဥ္မယ္ ငယ္ငယ္ေလးေတြမွာ ေရႊအိုေရာင္ ဆံရွည္ေလးေတြနဲ႔ ဘိုမေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ပါဝင္ ေနသလို ေရဝတီမ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ မဂိုလ္အင္ဒီယန္းမ ေခ်ာေခ်ာေလးေတြ ျပည္ႀကီးတရုတ္က မ်က္လံုးေမွးစင္းစင္းမေလးေတြ အသားဝါညွက္ညွက္နဲ႔ ေရႊမေလးေတြအလား ထင္ေယာင္မွားရတဲ့ သူေလးေတြ လူမ်ိဳးစံု ပါဝင္ေနတာကို ေတြ႔ရသလို တဦတည္းေတြ႔ရတဲ့ ေထာင္ေထာင္ေမာင္းေမာင္း အာရပ္ေသြးနဲ႔ ေလယာဥ္ေမာင္ႀကီးကေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္ ေလယာဥ္မယ္ေလးေတြကို တျပံဳးျပံဳး ခရီးသည္ေတြကို တျပံဳးျပံဳး ကူညီရင္း လိုက္ပါလာတာကိုလည္း ေတြ႔ရွိရပါေၾကာင္း . … ..… …. ..။
အျပန္ခရီး ဘန္ေကာက္ဒိုဟာ အပိုင္းမွာ အေမွာင္ထုၾကားက ျဖတ္သန္းလာခဲ့ရလို႔ ျပင္ပ ဗဟုသုတ ဘာတခုမွ မရခဲ့ေပမယ့္ တဦးတည္း အသံုးျပဳပိုင္ခြင့္ရတဲ့ တီဗီြ မွန္သားျပင္ကေန ေမာင္ရင္ငေတ စိတ္မဝင္စားတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတြ သီခ်င္းေတြ စတဲ့ ေဖ်ာ္ေျဖေရးေတြကို ခြေက်ာ္ၿပီး လိုက္ရွာၾကည့္ေတာ့ အင္တာနက္ ဂူဂဲလ္ေျမပံုထက္ေကာင္းတဲ့ ေျမပံုမ်က္ႏွာျပင္ကို အဲယားဘတ္စ္ ေအ ၃၈၀-၈၀၀ မွာ ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့လို႔ ေက်နပ္မႈတခု ရခဲ့ပါေသးတယ္၊
ဒိုဟာကေနပါရီကို အျပန္လမ္းမွာေတာ့ အျမင့္ေပ သံုးေသာင္းရွစ္ေထာင္ေရာက္ ေအ ၃၈၀-၈၀၀ ရဲ႕ ေအာက္မွာေတာ့ ဥေရာပ ေဆာင္းေန႔လယ္ခင္းရဲ႕ ျဖဴလိုက္မည္းလိုက္ ညိဳလိုက္ေမွာင္လိုက္နဲ႔သာ တလွည့္စီ ေျပာင္းေနတဲ့ တိမ္ထုေတြေၾကာင့္ ေျမျပင္ေရျပင္ကို သဲကြဲစြာ မျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါဘူး၊ ထူးထူး ျခားျခားဆိုလ႔ို ဆြစ္ဇာလန္ရဲ႕ အဲလ္ေတာင္တန္းေတြေပၚက ေရခဲတဝက္တပ်က္ ဖံုးလႊမ္းကာေနတဲ့ ေတာင္ထြဋ္ေတြကိုေတာ့ တပိုင္းတစ လွမ္းလို႔ ျမင္ေတြ႔ခဲ့ရေၾကာင္းပါ၊
ပါရီသို႔ ေရာက္ခါနီး ကီလိုမီတာ ေလးငါးရာေလာက္ အေရာက္မွာေတာ့ အဲယားဘတ္စ္ ေအ ၃၈၀-၈၀၀ ေလယာဥ္ႀကီးက ေပေလးေသာင္းကေန တေျဖးေျဖး နိမ့္လို႔ ဆင္းသက္လာပါတယ္၊ အျမင့္ေပ တေသာင္းမွာေတာ့ ဥေရာပေဆာင္းရဲ႕ သေကၤတျဖစ္တဲ့ တိမ္ထုႀကီးထဲကို ဝင္ေရာက္ ျဖတ္သန္းဖို႔ ႀကိဳးစားပါေတာ့တယ္၊
ခါးပတ္ေတြ ခိုင္ခိုင္ျမဲျမဲ ပတ္ထားဖို႔ အခ်က္ေပးသံေတြလည္း တတီတီ ျမည္လာပါတယ္၊ ေလယာဥ္ ဆင္းခါနီး ပံုမွန္ၾကားေနၾက တတီတီထက္ ဒီတခါ ပိုလို႔က်ယ္က်ယ္ ၾကားမိရတယ္ ထင္ပါတယ္၊ ပါရီ မိုးေကာင္းကင္တိမ္ထုေတြရဲ႕ အထူပ်ဥ္ဟာ ေပရွစ္ေထာင္ေက်ာ္ ကိုးေထာင္ေလာက္ရွိၿပီး ေလယာဥ္ ေျမျပင္သို႔ ေရာက္ခါနီး ေပႏွစ္ေထာင္ အျမင့္ေအာက္ကို ေရာက္ခါမွ ပါရီရဲ႕ေရႊေျမႀကီးကို ျမင္ေတြ႔ခြင့္ ရပါေတာ့တယ္။ အဲဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကိုေက်ာက္လံုးတို႔ ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ မိႈင္းမႈန္ရီေဝ ပါရီေျမကို ျပန္လည္လို႔ ေရာက္ရွိလာပါၿပီ။
မိႈင္းမႈန္ရီေဝ ပါရီေျမကို ျပန္လည္ပို႔ေဆာင္ေပးခဲ့တဲ့ ေအ ၃၈၀-၈၀၀ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ေမာင္ရင္ငေတ ဒီ ခရီးကို အင္တာနက္တခြင္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ရွာေဖြလို႔ ဝယ္ခဲ့တာမွာ အဲဒီ ကာတာ ေလေၾကာင္းကိုသာ ေစ်းႏႈန္း အသက္သာဆံုးနဲ႔ အေကာင္းဆံုး ရွာေဖြေတြ႔ရွိခဲ့တာ ျဖစ္ေၾကာင္းပါ၊
အြန္လိုင္းကေန လက္မွတ္ေတြ ဝယ္ယူတဲ့အခါမွာ သတိထားစရာေလးေတြ ရွိပါတယ္၊ အေသးစိတ္ အခ်က္ေတြ ေသခ်ာဖတ္ၿပီးမွ ဝယ္ယူသင့္တာပါ၊ တခ်ိဳ႕ေသာ ေလယာဥ္လက္မွတ္ အြန္လိုင္းဧဂ်င္စီ မ်ားဟာ ဝန္ေဆာင္ခေတြ တင္ထားေလ့ ရွိပါတယ္၊ မူရင္းေလေၾကာင္းက ေရာင္းခ်တဲ့ေစ်းႏႈန္းထက္ ေစ်းေလ်ာ့ေရာင္းတာ ရွိသလို ေစ်းတင္ထားတာမ်ိဳးလည္း ရွိတတ္ပါတယ္၊ အြန္လိုင္းမွာ လက္မွတ္ ဝယ္ယူခ်ိန္ ဥပမာ ေျပာရရင္ အမ်ားအားျဖင့္ မနက္ႀကီး ႏွစ္နာရီက ေလးနာရီၾကား လူေတြအိပ္ခ်ိန္မွ ထဝယ္ႏိုင္ရင္ ဝန္ေဆာင္ခမယူဘဲ က်န္တဲ့အခ်ိန္ေတြမွာဝယ္ရင္ ဝန္ေဆာင္ခ ထပ္ေဆာင္းၿပီး ေပးရတတ္ပါတယ္၊
ေနာက္တခုက သယ္ယူသြားမယ့္ အိတ္ေတြရဲ႕ အေလးခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္၊ တခ်ိဳ႕ေသာ ေစ်းႏႈန္းေလ်ာ့ အဲယားလိုင္းမ်ားနဲ႔ နာမည္ႀကီး လူႀကိဳက္မ်ားေနတဲ့ အဲယားလိုင္းမ်ားကို သတိထားရ မွာပါ၊ အရင္တုန္းက ထိုင္းေလေၾကာင္း ပါရီ ဘန္ေကာက္ခရီးစဥ္မွာ ကီလို ၃၀ သယ္လို႔ ရခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ၂၃ ကီလိုသာ သယ္ခြင့္ ရွိေတာ့တာပါ၊ အခုတေလာ ဖတ္မိတာကေတာ့ ကီလို ၂၀ သာ ေရးထားတာကိုလည္း ေတြ႔မိပါတယ္၊ အိတ္တလံုးထဲမွာ စုထည့္သယ္ရၿပီး ဒုတိယအိတ္ အတြက္က မေပးမေနရ သတ္မွတ္ ထားတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္၊ ေလဆိပ္ ခ်က္ကင္ေကာင္တာမွာ ေလေျပထိုး အေျပာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ရွင္းျပႏိုင္ရင္ ေလွ်ာ့ေပ့ါေပးတာမ်ိဳး အရင္ ရွိခဲ့ေပမယ့္ အခုေတာ့ ခ်က္ကင္ ေကာင္တာက မမေလးေတြလည္း သိပ္သေဘာ မေကာင္းၾကေတာ့ပါဘူး၊ ခုတမ်ိဳး ေတာ္ၾကာတမ်ိဳး ျဖစ္တတ္တာမို႔ အေရးႀကီးဆံုးေသာ သတိထားၾကရမယ့္ အခ်က္ပါ၊
အြန္လိုင္းကေန လက္မွတ္တေစာင္ ဝယ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ ေစ်းေလွ်ာ့ထားတဲ့ လက္မွတ္မ်ိဳးေတြ ဝယ္ရင္ သတိထားၿပီး ဝယ္ၾကရပါတယ္၊ ေစ်းေလွ်ာ့ထားပံုက အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတတ္ပါ တယ္၊ ေသခ်ာတာကေတာ့ ေစ်းေလွ်ာ့ထားၿပီဆိုရင္ ပံုမွန္ မဟုတ္ေတာ့ပါဘဲ တေနရာရာမွာေတာ့ ေထာက္ကြက္ထားေလ့ ရွိပါတယ္။
ဒီ ကာတာေလယာဥ္ လက္မွတ္ကို ဝယ္မိရၿပီးေနာက္ ဆက္စပ္ၿပီး ဟိုစာဒီစာ ဖတ္မိရေတာ့ ကရာခ်ိ ေလဆိပ္ဆိုတာကို သြားေတြ႔ရပါတယ္၊ ဟိုအရင္ တခ်ိန္တုန္းက ခရီးသြားသူေတြၾကားမွာ လူသိမ်ား ခဲ့တဲ့ ပါကစၥတန္ႏိုင္ငံ ၿမိဳ႕ေတာ္ Karachi ကရာခ်ိၿမိဳ႕ မွာ တည္ရွိတဲ့ Jinnah International Airport ဆိုတာကိုေတာ့ ဒီကေန႔ ေလယာဥ္စီး ခရီးသည္မ်ား သိပ္ ဂရုထားမိေတာ့မွာ မဟုတ္ပါဘူး၊
လြန္ခဲ့ေသာ ၁၉၆၀ ခုႏွစ္မ်ားကေန ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားထိ ကရာခ်ိေလဆိပ္ဟာ ဒီကေန႔ ဒူဘိုင္း ဒိုဟာ တို႔လို အေရွ႕ဖ်ားက အေနာက္ကမၻာကိုလာတဲ့ ေလယာဥ္ေတြ ေခတၱရပ္နားရာ အဓိက ၾကားစခန္း တခု ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္၊ ပါကစၥတန္ပိုင္ ေလေၾကာင္းလိုင္း PIA ဆိုတာလည္း တေခတ္တခါတုန္းက ဘိုးရင္း ေလယာဥ္ႀကီးေတြ စသံုးခဲ့တဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းတလိုင္းပါ၊ ဒီကေန႔မ်ားမွာေတာ့ ပါကစၥတန္ ဆိုတာ ျပႆနာေတြတေထြးႀကီးနဲ႔ ဒုကၡသုတ္ခ ေရာက္ေနသလို ကရာခ်ိေလဆိပ္ ဆိုတာကလည္း နာမည္ႀကီး ေလေၾကာင္းလိုင္းေပါင္းစံု ဆင္းသက္ရပ္နားခဲ့ဖူးရာ ရာဇဝင္ထဲက ေလဆိပ္ႀကီးတခုသာ ျဖစ္ေနပါၿပီ၊ ဘက္ေပါင္းစံုက လိုအပ္ခ်က္ေတြကို ဖာေနေထးေနေပမယ့္လည္း နလံျပန္ထူဖို႔ကေတာ့ မလြယ္ကူလွေတာ့ပါဘူး၊
၁၉၇၀ နဲ႔ ၈၀ ခုႏွစ္မ်ားဆီက မဟာရန္ကုန္ရဲ႕ မဂၤလာဒံုကေန ကရာခ်ိမွာ တေထာက္နား ပါရီကိုလာတဲ့ အဲယားဖရန္႔ ေလယာဥ္ေတြကို စီးဖူးခဲ့သူ ဗမာလူမ်ိဳးႀကီးေတြလည္း အသက္ ၇၀ ေက်ာ္ ၈၀ နားနီးေနၾကပါၿပီ၊ အဲဒီတုန္းက ဘန္ေကာက္ (สนามบินนานาชาติดอนเมือง Don Mueang International Airport) ထိုင္းအသံ အနီးစပ္ဆံုး ေရးရမယ္ဆိုရင္ေတာ့ “စနမ္ဘင္ နာနာျခား ေဒါန္ျမဴအန္” (ဗမာလိုေရးၾကတာေတာ့ ဒြန္းေမာင္း) စင္ကာပူခ်န္ဂီတို႔ဆိုတာ ေဆးေရာင္ ခပ္မွိန္မွိန္သာ ရွိပါေသးတယ္၊ အဲဒီ ေလဆိပ္ေတြကေန ထရန္စစ္ခံၿပီး သြားၾကတယ္ဆိုတာ သိပ္မရွိ ခဲ့ပါဘူး၊ ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ား ေမာင္ရင္ငေတတို႔ရဲ႕ ေခတ္ေရာက္မွ ဒြန္းေမာင္းတို႔ ခ်န္ဂီတို႔ဆိုတာ ေရႊဗမာေတြအတြက္ မရွိမျဖစ္ ေရပန္းစားလာတဲ့ ေလဆိပ္ေတြ ျဖစ္ခဲ့တာပါ၊
ကာတာအဲယားေဝးစ္ဟာ အခုအခ်ိန္ထိ မဂၤလာဒံုေလဆိပ္ႀကီးနဲ႔ အေနာက္ဖက္ ဥေရာပကုန္းေျမကို ဆက္သြယ္ေပးေနတဲ့ ေလယာဥ္ခရီးစဥ္ကို ေျပးဆြဲေနတဲ့ တခုတည္းေသာ ေလေၾကာင္းလိုင္းလည္း ျဖစ္ပါတယ္၊ Emirates ေလေၾကာင္းလိုင္းေတာင္မွ ေရႊျပည္ေတာ္ကို မေျပးေသးပါဘူး၊ ၂၀၂၂ ခုႏွစ္ ကမၻာဖလား ေဘာလံုးပြဲႀကီးရဲ႕ အိမ္ရွင္ႏိုင္ငံ ျဖစ္လာေတာ့မယ့္ ကာတာေျမႀကီးကို ေဘာလံုးပြဲေလး တပြဲႏွစ္ပြဲေလာက္ သြားၾကည့္ရင္းနဲ႔ နင္းခြင့္ရရင္နင္းလ္ိုက္ခ်င္ပါေသးတယ္လို႔ ေတြးမိရရင္း ကာတာ ေလယာဥ္အေၾကာင္း တခန္းရပ္နား လိုက္ရပါတယ္။
ပါရီ ဒိုဟာ ဘန္ေကာက္ (ဓါတ္ပံု မရငတ)
ဒီ ခရီးစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေက်းဇူးတင္ထိုက္သူမ်ား အားလံုးကို ဒီေနရာကေနၿပီး ေက်းဇူးအထူး တင္ရွိပါေၾကာင္း ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္၊ ထိုင္းႏိုင္ငံအတြင္း သြားခဲ့လာခဲ့ ေရာက္ခဲ့ေပါက္ခဲ့တာေတြ ကိုလည္း ဆက္လက္ၿပီးေရးသားဖို႔ ႀကိဳးစားပါအံုးမယ္ ခင္ဗ်ာ၊ အားေပးသူ ေဘာ္ဒါမ်ား အားလံုးအား ေက်းဇူးအထူးတင္လွ်က္၊
ေမာင္ရင္ငေတ ၂၄၀၁၂၀၁၅
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ