ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ႐ိုက္မယ္၊ ႐ိုက္မယ္

ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ (ဖြား ၁၀ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၁၉၀၉ – ဆံုး ၁၅ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၄) ကြယ္လြန္တာ (၁၀) ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ၿပီ။  ဆရာႀကီး ဆံုးေတာ့ ထူးအိမ္သင္ နဲ႔ တရက္ပဲ ျခားတယ္။  အုတ္ဂူခ်င္းလည္း ကပ္လ်က္။

ထူးအိမ္သင္လိုပဲ ဆရာႀကီးဟာလည္း နဝတ ေခတ္ ၉၀ ခုႏွစ္မ်ား မွာ ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ႏြယ္ၿပီး စစ္အစိုးရရဲ႕ မ်က္မုန္းက်ိဳးခံခဲ့ရတယ္။  မဆလ ေခတ္တုန္းကလည္း ဗိုလ္ေနဝင္း က (သူ႔အေခၚ) ခရစ္ယာန္ႀကီး (ဦးေဖေမာင္တင္ ဖြား ၂၄ ဧၿပီ ၁၈၈၈ – ဆံုး ၂၂ မတ္၊ ၁၉၇၃)  ရဲ႕ တပည့္ေတြ ဆိုၿပီး မ်က္ႏွာသာမေပးခဲ့ပါဘူး။  ဒါေပမယ့္ ဆရာႀကီး ရဲ႕ ျမန္မာ့ ေခတ္သစ္ စာေပ ျပယုဂ္၊ ျပည္သူ႔စာဆို ဂုဏ္ရည္ ကေတာ့ မယုတ္ေလ်ာ့သြားပါဘူး။

ဆရာႀကီး အေၾကာင္း ဆိုရင္ သူရဲ႕ ျမန္မာ ကေလးစာေပ က႑ အေပၚ ေပးခဲ့တဲ့ စိုက္ထုတ္မႈ အလုပ္ေတြ ကို အသားေပး ေျပာခ်င္တယ္။  ကေလး ကဗ်ာ၊ ကေလး ပံုျပင္ ေတြ ရဲ႕ အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ က သိပ္ ႀကီးတယ္။

တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ ဆိုတာ တကယ္ေတာ့ ကေလး ေတြပါ။  ကေလးေတြရဲ႕ အနာဂတ္ ကိုလည္း စာအုပ္၊ စာေပ ပညာရပ္ဝန္းနဲ႔သာ ပ်ိဳးေထာင္ေပးရမွာပါ။  ဒါေပမယ့္ ဝမ္းနည္းဖြယ္ ဗမာျပည္မွာေတာ့ ေျပာင္းျပန္ စာအုပ္၊ စာေပ၊ ပညာ မိုးေခါင္ေရရွား ရပ္ဝန္း ျဖစ္ခဲ့ရတယ္။

မ်ိဳးဆက္ ႏွစ္ဆက္ စာ နီးပါးဟာ စနစ္တက် ပညာ သင္းကြပ္ျခင္း ခံခဲ့ရတယ္။  စနစ္တက် မသိေအာင္၊ အ ေအာင္ လုပ္ျခင္းခံခဲ့ရတယ္။  အညြန္႔တလူလူ တက္လာရင္ အဲ့ဒီ အညြန္႔ က အုပ္စိုးသူကို ထိုးခြဲတတ္တာကိုး။  ဒါေၾကာင့္ လူငယ္၊ လူရြယ္ အညြန္႔အဖူး ကေလးေတြကို အညြန္႔တံုး ေအာင္ ပညာရပ္ဝန္းကို အုပ္စိုးသူ အဆက္ဆက္ သင္းသတ္ ထားခဲ့တယ္။  အက်ိဳးဆက္ စာေပ ေလာက ဟာ ေဒသတြင္းနဲ႔ ယွဥ္ရင္ေတာင္ လူစဥ္မမီ၊ မစည္ပင္ခဲ့ဘူး။  ကေလး စာေပ က႑ ဆိုတာလည္း ေပ်ာက္ကြယ္ သေလာက္ ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ဆရာႀကီး ဦးဝန္လို စာေပ ပညာရွင္မ်ိဳး ကိုလည္း ခ်ီးေျမွာက္ရမယ့္ အစား ႏိုင္ငံေရး အပါအဝင္ အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တယ္။

ျမန္မာစာေပ၊ စကား ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ေစဖို႔ရာကို အဂၤလိပ္ ကၽြန္ေခတ္ ဆရာႀကီး ဦးေဖေမာင္တင္ တို႔ ေခတ္စမ္းခ်ိန္ေလာက္ေတာင္ မစြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဘူး ဆိုႏိုင္တယ္။  အဲ့တုန္းက စာအုပ္စာေပေတြ မ်ားမ်ားစားစား ထုတ္ႏိုင္တယ္၊ စာဖတ္ အသင္းေတြ အမ်ားႀကီး ထူေထာင္ႏိုင္တယ္၊ ႏိုင္ငံတကာ က ေခတ္မီ စာအုပ္ေတြ ခ်က္ခ်င္း ရန္ကုန္ စာအုပ္ဆိုင္ေတြေပၚ ေရာက္တယ္။  ဒါေၾကာင့္ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္လာမယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ နဂါးနီ လို စာအုပ္တိုက္ေတြ တည္ေထာင္ႏိုင္၊ ကမၻာ့ ေခတ္ အေတြးအေခၚေတြ ဗမာျပည္ကို တင္သြင္းႏိုင္ခဲ့တယ္။  အက်ိဳးဆက္ ဗမာမ်ား ႏိုင္ငံေရး ေရခ်ိန္ ျမင့္ အသိအျမင္ ေတြ ပြင့္လာၿပီး ကၽြန္ဘဝ က လြတ္ေအာင္ ရုန္းႏိုင္ခဲ့တာေပါ့။

ကေလးေတြ အတြက္ ဆိုရင္ အဲ့တုန္းက မင္းသုဝဏ္ နာမည္ေက်ာ္ “ေမာင္ေခြးဖို႔ ကဗ်ာမ်ား” ေရးထုတ္ခ်ိန္ ဆရာ ေက (ဦးခင္ေဇာ္)၊ ပါေမာကၡ လုစ္ တို႔က ကေလးမ်ား နားဝင္လြယ္ေအာင္ ကာရန္ နဲ႔ အညီ သံစဥ္ သြင္းေပးခဲ့တယ္၊ အဂၤလိပ္လိုလည္း ျပန္ခဲ့တယ္။  ဒီလို ကေလးမ်ား ငယ္စဥ္ကတည္းက စာဖတ္ဝါသနာ အျမစ္တြယ္ေစဖို႔၊ စာအုပ္စာေပနဲ႔ ယဥ္ပါးလြယ္ေစဖို႔ နည္းနာေတြ ႏိုင္ငံတကာ နည္းတူ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္သလို လူထုၾကားလည္း ေရာက္ေအာင္ ျဖန္႔ႏိုင္ခဲ့တယ္။

နဝတ၊ နအဖ ေခတ္တေလွ်ာက္လည္း အစိုးရ ဝါဒျဖန္႔ ရုပ္သံမွာ အလားတူေတြ လုပ္ျပပါတယ္။  ဒါေပမယ့္ အႏုပညာ ရသ ကလည္း သိပ္ မေျမာက္ခ်င္၊ ကေခ်ာ္ကခၽြတ္ က မ်ားပါတယ္။  ျပည္သူၾကားလည္း မပ်ံ႕ႏွံ႔ ခဲ့ပါဘူး။

အဆင့္အတန္း ရွိ၊ ရသေျမာက္ တန္ဖိုးရွိၿပီး ကေလးကဗ်ာ တခ်ိဳ႕ကိုလည္း(ဥပမာ ဆရာႀကီး တင္မိုး လက္ရာေတြ) ႏိုင္ငံေရး ပေယာဂေၾကာင့္ ေဖ်ာက္ဖ်က္ထားတယ္။  မင္းသုဝဏ္၊ တင္မိုး အစရွိတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အေရာင္ ဆက္စပ္ ဆိုရင္ ပံုႏွိပ္စာလံုး မွာ နာမည္စာလံုး ေတာင္ မေဖာ္ျပခဲ့ရတဲ့ အခ်ိန္ေတြ ရွိခဲ့တယ္။

နဝတ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သေဘာထား ေသးသိမ္သလဲ ဆိုရင္ ေစာဘြဲ႕မွဴး ေရး နာမည္ႀကီး လက္ခုပ္တီးမယ္ (ကိုင္ဇာ ဆို) သီခ်င္း ဆိုရင္ သူတို႔ ေခတ္မွာ ျပန္ဆိုေတာ့ သီခ်င္းစာသားပါ “ေမာင္ပန္းေမႊး ပို႔စ္ကဒ္ ထဲက ကဗ်ာေလးေတြ ကူးေရးေနာ္..”  မွာ ေမာင္ပန္းေမႊး နာမည္ေဖ်ာက္္ “လမ္းေဘး ပို႔စ္ကဒ္..”  ဘဝ ေျပာင္းခဲ့ရတယ္။

အဲ့ဒီ အခ်ိန္က အခ်စ္ကဗ်ာဆရာ ေမာင္ပန္းေမႊးက ဂ်ပန္ မွာ အေဝးေရာက္ လုပ္ေနတာကိုး။  ေနာက္ သူ လက္နက္ခ်ၿပီး အစိုးရ “အတင္းစာ” မွာ အတိုက္အခံ အေၾကာင္း အတင္းတုပ္၊ အစိုးရ ဘုန္းေတာ္ဘြဲ႕လုပ္ေတာ့မွ ဦးဘြဲ႕ သီခ်င္းခမ်ာ မူရင္းစာသား မွန္ ျပန္ေရာက္ရွာတယ္။

ဒါမ်ိဳး ျဖစ္စဥ္ေတြက အမ်ားႀကီး။  ဒီလို အျမင္ေတြက က်ဥ္းေျမာင္း၊ သေဘာထားေတြ  က  မမွန္၊ မျဖဴစင္ နဲ႔ ဗမာျပည္ ရာစုဝက္ခ်ီ ခရီးဆက္ခဲ့ရတယ္။

ဒီေခတ္ ဒီစနစ္၊ ဒီ မင္း ဒီစိုး (တကယ္ က ‘ဆိုး’)၊ ဒီမိုး ဒီေလ ဒီလူေတြ ရဲ႕ ဒဏ္ ခံ ဗမာျပည္ လက္ရွိ မ်က္ေမွာက္ မွာေတာ့ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ တို႔ ႀကိဳးပမ္းခဲ့တဲ့ ကေလး သူငယ္ မ်ားရဲ႕ အနာဂတ္ တံခါးကို ဖြင့္ကာ ပညာလမ္းခင္းေပမယ့္ ကေလးစာေပ၊ ကေလး ကဗ်ာ က႑ ေတြ ထြန္းကား ေပါမ်ား ရမယ့္ အစား အုပ္စိုးသူ “လူႀကီးဆိုသူ” ေတြကို (ကန္ေတာ့ပါရဲ႕) “မေအရိုး” လို႔ ေကာဆဲ ခ်င္စရာ ကဗ်ာ ေတြသာ ေခတ္ေၾကးမံု အျဖစ္ ေပါမ်ားလာေတာ့တယ္။

ဟိုတရက္ကတင္ ေတြ႕လိုက္ပါ့ရဲ၊ ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ ရဲ႕ ေမာင္ေခြး ကေလးကဗ်ာ ထဲက ကာရန္ အတိုင္း ယူထားတဲ့ ေခြး တိရစာၦန္ ေလာက္ေတာင္ အရွင္သခင္ ျပည္သူ အေပၚေက်းဇူး သစၥာ မေစာင့္၊ မသိတတ္တဲ့ “လူႀကီးဆိုသူမ်ား အေၾကာင္း” အြန္လိုင္း ကဗ်ာေလး ေတြ႕လိုက္ပါေသးတယ္။  ဘာတဲ့..

ထမင္း တနပ္ေလွ်ာ့ကာ စားလို႔
ႏြားႏို႔ကိုပဲ ေသာက္စို႔ကြယ္

တရက္စာကို ၂၀၀၀ သံုးလို႔
စီးပြားတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားကြယ္

တို႔မ်ား ေျပာတာ နားေထာင္ စမ္းကြယ္..
ျပန္မေျပာနဲ႔ ပါးရိုက္မယ္
ရိုက္မယ္၊ ရိုက္မယ္..။

ဦးဝန္၊ ဆရာေက နဲ႔ ပါေမာကၡ လုစ္ တို႔ ကလည္း ျမင့္ျမတ္တဲ့ ဘံုဘဝ ကေန ေနာက္တပုဒ္ ထပ္စပ္တယ္။

ဒင္းတို႔ကိုလည္း
ဘုရား က ရိုက္မယ္၊ ရိုက္မယ္..။
သံသရာ မွာ ရို္က္မယ္၊ ရိုက္မယ္..။

ျပည္သူေတြကလည္း
၂၀၁၅ မွာ မဲလက္နက္ နဲ႔ ရိုက္မယ္၊ ရိုက္မယ္..။

မဲလက္နက္ နဲ႔ မရရင္ လူထုအင္အား နဲ႔ ရိုက္မယ္..။
ရိုက္မယ္၊ ရိုက္မယ္..။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၁၅၊ ၾသဂုတ္၊ ၂၀၁၄
(ဆက္သြယ္ရန္ – nyeinchanaye81@gmail.com)

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ