ရသေဆာင္းပါးစုံ

စံလွႀကီး ● စံျပဳထိုက္တဲ့ ဒို႔ဘိုးဘြားေတြ အတုယူဖို႔ ေကာင္းလွေပ (၂)

စံလွႀကီး ● စံျပဳထိုက္တဲ့ ဒို႔ဘိုးဘြားေတြ အတုယူဖို႔ ေကာင္းလွေပ (၂)
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၁၊ ၂၀၁၇

ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ား၏ မိဘဘိုးဘြားမ်ား ျဖစ္ေသာ ၁၉ ရာစုမွ ျမန္မာမ်ားသည္ အံ့ၾသစရာ မေကာင္းေပဘူးလား။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကပင္ ခ်ီးက်ဴးရေသာ ကိုယ့္က်င့္တရားရွိသူမ်ား မဟုတ္ေပဘူးလား။ သေဘာထားႀကီးေသာ ရန္သူကပင္ ခ်ီးက်ဴးရေသာ အံ့မခန္းသတၱိပိုင္ရွင္မ်ား မျဖစ္ေပဘူးလား။ ယေန႔ေခတ္မွာ ျမန္မာအခ်င္းခ်င္းပင္ ျမန္မာေတြ စည္းကမ္းရွိ ေအာင္ ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းေအာင္ ေက်ာင္းေတြမွာ ျပည္သူ႔နီတိသင္ေပးၾကပါဟု တစာစာ ေတာင္းဆိုေနရျပီ။ သို႔ေသာ္ ၁၉ ရာစုမွ ေရွးဘိုးဘြားမိဘတို႔သည္ကား ျပည္သူ႔နီတိကို လက္ေတြ႕က်င့္သံုးခဲ့ၾကေပသည္။ ႏိုင္ငံျခားသားတို႔၏ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ ဒုကၡေရာက္သူကို ကူညီခ်င္စိတ္ကို အတုယူၾကပါဟူ၍ ၂၁ ရာစုတြင္ ျမန္မာေတြက ဓာတ္ပံုေတြ႐ုိက္၍ လူမႈကြန္ရက္ တင္ေနၾကရျပီ။ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတို႔၏ ေရွးဘိုးေဘးမ်ားကား ကိုယ္ခ်င္းစာစိတ္ ဒုကၡေရာက္သူကို ကူညီခ်င္စိတ္ အျပည့္ရွိ သည္ဟု ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကပင္ စာအုပ္စာတမ္းမ်ားႏွင့္ ခ်ီးက်ဴးခဲ့ရေလသည္။

၁၉ ရာစုႏွစ္က ျမန္မာေတြက ထိုအရည္အခ်င္းေကာင္းမ်ားရွိခဲ့သည္ဆိုလွ်င္ ၂၁ ရာစု ျမန္မာမ်ားေရာ မည္သို႔ရွိပါသနည္း။ အျခား အရည္အခ်င္းမ်ားကို အသာထားဦး။ ထိုေခတ္က ျမန္မာ့လူ႔ေဘာင္တြင္ လူသတ္မႈဆိုသည္မွာ ျဖစ္ေတာင့္ ျဖစ္ခဲ ျဖစ္ သည္။ လူသတ္မႈတခုေလာက္ျဖစ္လိုက္လွ်င္လည္း တျမိဳ႕လံုး တနယ္လံုးကပင္ ထိတ္လန္႔တၾကားျဖင့္ တလ ကိုးသီတင္း စကားဝုိင္းဖြဲ႕ေျပာလို႔ မျပီးေတာ့ဟု ဆိုသည္။ ယခုေခတ္က်ေတာ့ လူသတ္မႈဆိုသည္က ျမန္မာေတြ အတြက္ မထူးဆန္း သလိုေတာင္ ျဖစ္သြားျပီလားဟု ထင္ရသည္။ လူတေယာက္ အသတ္ခံရသည္ဆိုလွ်င္ အလြန္မအံ့ၾသေတာ့။ ႏွစ္ေယာက္ သံုးေယာက္ေလာက္ အသတ္ခံရသည္ဆိုမွ နည္းနည္းအံ့ၾသမည္။ အသည္းႏွလံုးေတြ ေအးစက္ကုန္ၾကျပီလားဟု ထင္ရ သည္။ ကိုယ့္ထက္နိမ္႔က်သူမ်ားကို ညႇာတာဖို႔အသာထား ကိုယ့္လူမ်ိဳးေတြစားေနေသာ စားစရာမ်ားထဲတြင္ ဝိသမေလာဘျဖင့္ ေဆးေတြခပ္ၾကသည္ဆိုေသာ သတင္းေတြကလည္း မၾကားခ်င္မွအဆံုး။ ျမန္မာအမ်ားစုတြင္ ၁၉ ရာစုႏွစ္က ဖီးလ္ဒင္းေဟာ ေတြ႕ခဲ့သည္ဆိုေသာ စိတ္အရည္အေသြးေတြ ရွိ/မရွိ ကိုယ္တိုင္ ဆန္းစစ္ၾကည့္သင့္သည္။

၁၉ ရာစုႏွစ္ႏွင့္ ၂၁ ရာစုသည္ ရာစုႏွစ္ႀကီး ၁ ခုေက်ာ္ ျခားနားေနသျဖင့္ ထိုေခတ္က လူမ်ားႏွင့္ ယခုေခတ္လူမ်ားသည္ ျခား နားလိမ္႔မည္ဆိုသည္မွာ မွန္သည္။ သို႔ေသာ္ ၁၉ ရာစုမွ ျမန္မာမ်ားသည္ ၂၁ ရာစု ျမန္မာႏိုင္ငံသားေတြ၏ မိဘဘိုးဘြားေတြပင္ ျဖစ္သည္။ ေခတ္စနစ္ေတြ ေျပာင္းလခဲ့ျပီဆိုေပမင့္ ကိုယ့္မိဘဘိုးဘြားမ်ားတြင္ရွိခဲ့ေသာ အရည္အခ်င္းေကာင္းမ်ားကို မ ယုတ္ေလ်ာ႔ေအာင္ ထိန္းသိမ္းသင့္ေပသည္။ ေျပာင္းလဲျခင္းဆိုသည္မွာ အေကာင္းဘက္သို႔ေျပာင္းလဲျခင္းသာ ျဖစ္သင့္သည္။ အဆိုးဘက္သို႔ ေျပာင္းလဲျခင္း မျဖစ္ထိုက္ေပ။

ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားက ျမန္မာႏိုင္ငံသား အမ်ားစု ကိုယ္က်င့္တရားေကာင္းျခင္းသည္ ဗုဒၶတရားေတာ္ လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ျဖစ္ သည္ဟု ဆိုခဲ့သည္။ သုိ႔ဆိုလွ်င္ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအမ်ားစုကေရာ ဗုဒၶဘာသာဝင္မ်ား မဟုတ္ေတာ့ျပီလား။ ဒီလို ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဗုဒၶဘာသာသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအမ်ားစု၏ ကိုးကြယ္ရာဘာသာ ျဖစ္ဆဲပင္။ ဒါျဖင့္ ဗုဒၶအယူဝါဒက ၁၉ ရာစုႏွစ္က ျမန္မာေတြလို အသည္းႏွလံုးထဲတြင္ မရွိၾကေတာ့လို႔လား။ ဤအခ်က္မွာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာသည္။ အံ့အား သင့္စရာ ကိုယ္ေတြ႕ ၾကံဳခဲ့တာေလးေတြ ေရးျပရဦးမည္။

စာေရးသူကိုယ္တိုင္ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာေတြ ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ အေျခခံဘယ္ေလာက္ရွိသလဲဆိုတာကို သိလို သျဖင့္ ပတ္ဝန္းက်င္မွ နီးစပ္သူမ်ားကို နမူနာေရြးေကာက္ျပီး အင္တာဗ်ဴးလုပ္ဖူးသည္။ သိပ္ေတာ့ မမ်ားလွပါ။ ၁၅ ေယာက္ ခန္႔သာျဖစ္ျပီး အသက္အရြယ္ အားျဖင့္ ၂၅ ခန္႔မွသည္ ၄၀ ေက်ာ္ခန္႔အထိ ပါဝင္သည္။ အားလံုး ဘြဲ႕ရပညာတတ္မ်ားျဖစ္ျပီး ဆရာဝန္၊ အင္ဂ်င္နီယာ၊ ကြန္ျပဴတာသမား စသျဖင့္ ပါဝင္သည္။ သူတို႔အားလံုး၏ ဥာဏ္ရည္မွာ သာမန္ထက္ ျမင့္သည္။ အားလံုးမွာ ဗုဒၶဘာသာ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ ေမးခြန္းေမးပံုက သူတို႔ကို အလစ္အငိုက္  ဖမ္းျပီး မထင္မွတ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ေမးတာ ျဖစ္သည္။ ထမင္းစားခ်ိန္၊ လက္ဖက္ရည္ ေသာက္ခ်ိန္၊ စကားဝိုင္းဖြဲ႕ေျပာခ်ိန္ စသျဖင့္ မထင္မွတ္သည့္ အခ်ိန္တြင္ ေမးျမန္းသည္။ ေမးခြန္းေတြကလည္း လံုးဝမခက္ပါ။ အေျခခံအဆင့္သာ ရွိပါသည္။ ကိုယ္တိုင္လည္း အေျခခံ မွ်သာ သိသည္ကိုး။

ပထမဆံုး ေမးခြန္းမွာ သူတို႔ ကိုးကြယ္ေသာ ျမတ္စြာဘုရား၏အမည္ကို သိသလားဆိုေသာအေမး ျဖစ္သည္။ အံ့အားသင့္စရာ သူတို႔ထဲမွ အခ်ိဳ႕သည္ လံုးဝမသိၾကေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။ တေယာက္က သိဒၶါတ္မင္းသားဟု စဥ္းစားျပီး ေျဖသည္။ မင္း သားဘဝတုန္းက အမည္ကိုသိခ်င္တာမဟုတ္ ဘုရားျဖစ္လာတဲ့အခါ ေခၚတဲ့အမည္နာမကို သိခ်င္တာဟု ကြန္႔လိုက္သည့္ အခါ မေျဖႏိုင္ေတာ့တာကို ေတြ႕ရသည္။ အမ်ိဳးသမီးေလးတဦးဆိုလွ်င္ လံုးဝမသိပါဟု အမွန္အတိုင္း ဝန္ခံသည္။ ေမးရသူက အားမလို အားမရ ျဖစ္လွသျဖင့္ စဥ္းစားပါဦးဟု တိုက္တြန္းမွ အတန္ၾကာစဥ္းစားျပီး ေကာသလဘုရားလို႔ေတာ့ ထင္တာပါပဲ ဟူ၍ ခပ္ဆဆ ေျဖသည္။ ေကာသလ အိပ္မက္ ၁၆ ခ်က္ဟူ၍ ၾကားဖူးသည္ကို ေျဖလိုက္ျခင္းျဖစ္ဟန္တူသည္။ ေျပာမယံု ၾကံဳဖူးမွသိဆိုသလို တကယ္ၾကံဳခဲ့ရျခင္းပါ။ က်န္သူမ်ားကေတာ့ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏အမည္ကို အမွန္အတိုင္း ေျဖႏိုင္ၾက သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ တဆင့္ထပ္တက္ျပီး ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးဆိုတာကို ျပည့္ေအာင္ေရတြက္ျပပါဟု ေမးေသာအခါတြင္ေတာ့ တေယာက္မွ မေျဖႏိုင္ေတာ့တာကို ေတြ႕ရသည္။ ေအာင္ျခင္းရွစ္ပါးတြင္ ငါးပါးျပည့္ေအာင္ေျပာႏိုင္တဲ့လူဟာ အေတာ္ဆံုး ဆိုတာကို ေတြ႕လုိက္ရသည္။  မေျဖႏိုင္တာက အလစ္အငိုက္ဖမ္းျပီး မထင္မွတ္ခ်ိန္မွာ အေမးခံလုိက္ရလို႔ဟူ၍ ေစာဒက တက္စရာေတာ့ ရွိပါသည္။ သို႔ေသာ္ အသက္ ၃၀ ေက်ာ္ ၄၀ ခန္႔ရွိျပီးသူတဦးသည္ ကိုယ္ကန္ေတာ့ခဲ့ဖူးေသာ ျမတ္စြာ ဘုရားရွင္၏နာမည္ကို မွီျငမ္းစာအုပ္မလို၊ အင္တာနက္တြင္ ရွာစရာမလိုပဲ တေရးႏိုး ေမးတာေတာင္ ေျဖႏိုင္သင့္သည္ဟု ယံုၾကည္ပါသည္။ သူတို႔လို ပညာတတ္ ဥာဏ္ရည္ျမင့္သူေတြေတာင္ ဒီေလာက္အေျခခံနည္းေသးသည္ဆိုလွ်င္ သူတို႔ ေလာက္ ဉာဏ္ရည္ မျမင့္သူေတြ၏ ဗုဒၶႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အေျခခံ ဘယ္ေလာက္ရွိမလဲဆိုတာ သိခ်င္လွသည္။

တႏိုင္ငံလံုး စစ္တမ္းေကာက္ႏိုင္လွ်င္ အေတာ္စိတ္ဝင္စားဖြယ္ အေျဖတခုရမည္ဟု ထင္ပါသည္။ စိတ္ထင္ ဗုဒၶႏွင့္ ပတ္ သက္ျပီး ေသေသခ်ာခ်ာမသိေသာ ျမန္မာမ်ား၏ ရာခိုင္ႏႈန္း နည္းလွမည္ မထင္ပါ။ (လြန္ခဲ့ေသာ လအတန္ၾကာကပင္ မိတ္ ေဆြမ်ား လက္ဆင့္ကမ္းသျဖင့္ ဗီဒီယိုဖိုင္ အတုိကေလး ၾကည့္လိုက္ရဖူးသည္။ ထို ဗီဒီယိုတြင္ ျမန္မာေတြကို လွ်ပ္တျပက္ အင္တာဗ်ဴးဝင္သည္။ မွတ္မိသေလာက္ ေမးေသာ ေမးခြန္းမ်ားမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ လူဦးေရ၊ သမၼတအမည္၊ ဒုသမၼတ အမည္ စသည္တို႔ကို ေမးျမန္းသည္။ ေမးပံုကေတာ့ ျပင္ဆင္ခြင့္မေပးပဲ လွ်ပ္တျပက္ေမးပံု ရပါသည္။ အံ့ၾသစရာ ေကာင္းေလာက္ ေအာင္ပင္ အေတာ္မ်ားမ်ား မေျဖႏိုင္ေၾကာင္း ေတြ႕ရသည္။)

ဗုဒၶဝင္ကို သိျခင္းႏွင့္ ဗုဒၶတရားေတာ္ကို နားလည္ျခင္းမွာ ဆက္စပ္ေနသည္။ ဗုဒၶဝင္ဆိုသည္က ဗုဒၶ၏အတၳဳပၸတၱိ ျဖစ္သည္။ နီးစပ္ေသာ ဥပမာ ေဆာင္ရလွ်င္ သမၼတႀကီး လင္ကြန္းျဖစ္ေစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းျဖစ္ေစ သူတို႔၏အတၳဳပၸတၱိကိုသိမွ သူတို႔ စြမ္းရည္ကို သိႏိုင္မည္။ ဒါမွလည္း သူတို႔အေပၚ ၾကည္ညိဳမည္။ ထိုမွတဆင့္တက္ျပီး သူတို႔လမ္းစဥ္ကို က်င့္သံုးလာမည္။ ပုဂၢိဳလ္ခင္မွ တရားမင္သည္ မဟုတ္ပါလား။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဆိုသူကို နာမည္မွ မၾကားဖူး သူ႕အေၾကာင္းကို ေသခ်ာစြာ မသိပဲႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း လမ္းစဥ္အတိုင္း က်င့္သံုးေနပါသည္ ဆိုတာ အဓိပၸါယ္ မရွိလွေပ။

ရုတ္တရက္ ဆိုရလွ်င္ ဘာသာေရး အေၾကာင္း ေရးေနသည္ဟု ထင္ဖြယ္ရွိသည္။ အမွန္ေတာ့ ၁၉ ရာစုမွ ျမန္မာေတြႏွင့္ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာေတြ အျပဴအမူမ်ား ကြာျခားသြားရျခင္း အေၾကာင္းကို ေျခရာခံေနျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ တဆက္တည္း ဆိုရလွ်င္ ယေန႔ေခတ္တြင္ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ႀကီး တျခားဘာသာေတြေၾကာင့္ ေပ်ာက္ကြယ္ရေတာ့မည္ဆိုျပီး တျခား ဘာ သာဝင္ေတြကို ျပႆနာရွာေနသူမ်ား ရွိေနႏိုင္ပါသည္။ ရွိေနႏိုင္ပါသည္ဆိုတာေတာင္မဟုတ္ပါ။ ေသခ်ာေပါက္ ရွိေနေၾကာင္း ကိုယ္ေတြ႕အရ သိပါသည္။ ထိုသူမ်ားသည္ ေရလိုက္လြဲေနသည္ဟု ယူဆပါသည္။ တျခားဘာသာဝင္ေတြကို ျပႆနာ ရွာေနတာက အေျဖမွန္မဟုတ္။ ကိုယ့္ဘာသာဝင္မ်ားကိုသာ ဗုဒၶျမတ္ရွင္၏အေၾကာင္း ဗုဒၶတရားေတာ္မ်ားကို သေဘာ ေပါက္ေအာင္ မည္သို႔သင္ၾကားေပးမည္နည္းဆိုေသာနည္းလမ္းကိုရွာတာက ပိုေကာင္းသည္ဟု ျမင္ပါသည္။ ဤသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ အလုိေတာ္က်လည္း ျဖစ္ပါလိမ္႔မည္။

ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရား လက္ထက္ေတာ္ကပင္ ထိုပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ဗုဒၶႏွင့္ အယူဝါဒ ဆန္႔က်င္ျခားနားၾကေသာ အေတြးအေခၚ ဂိုဏ္းႀကီးမ်ား ရွိေနျပီးသား ျဖစ္သည္။ အယူဝါဒေရးရာ ယွဥ္ျပိဳင္ပြဲမ်ားလည္းျဖစ္ခဲ့ေၾကာင္း ဗုဒၶဝင္ကို နားလည္သူတိုင္း သိပါသည္။ ယွဥ္ျပိဳင္တုိင္းလည္း ဗုဒၶကသာ အႏိုင္ရရွိခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ထူးဆန္းသည္မွာ ထုိပြဲမ်ားတြင္ ဗုဒၶက စတင္ စိန္ေခၚခဲ့ေသာပြဲကို မေတြ႕ရ။ ဆိုလိုသည္မွာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္က တိတၳိ ဆရာႀကီးမ်ားကို အယူဝါဒ ျပိဳင္ၾကရေအာင္ဟု စတင္ စိန္ေခၚေသာပြဲကို မေတြ႕ရ။ တဖက္သားက စိန္ေခၚလာမွသာ မလႊဲမေရွာင္သာ လက္ခံ ယွဥ္ျပိဳင္ေတာ္မူသည္။ ထိုမွ်မ က ဗုဒၶကို ၾကည္ညိဳကိုးကြယ္ေသာ အဇာတသတ္မင္း၊ ေကာသလမင္း စသည့္ သက္ဦးဆံပိုင္ဘုရင္မ်ား၏ အာဏာကို သံုး၍ မိမိႏွင့္ အယူဝါဒ မတူသူမ်ားကို လံုးဝမဖိႏွိပ္။ ဤသည္မွာ ဗုဒၶ၏ ျမတ္ေသာ ႏွလံုးေတာ္ကို ျပျခင္း ျဖစ္သည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ သည္ မိမိႏွင့္ အယူဝါဒ မတူသူမ်ားကို ႏွိပ္နယ္ ေခ်မႈန္းလိုစိတ္ မရွိေၾကာင္း ထင္ရွားပါသည္။ မိမိဝါဒ၌ ယံုၾကည္ခ်က္ခိုင္မာျပီး ေကာင္းစြာနားလည္သူသည္ အျခားဆန္႔က်င္ဘက္မ်ားကို ေၾကာက္ရြံ႕ဖြယ္မရွိ။ ယံုၾကည္ ခ်က္ မခိုင္မာလွ်င္သာ ေၾကာက္ရေပမည္။ (ပိဋကတ္စာေပတို႔တြင္ ႏွံ႔စပ္သူပုဂၢိဳလ္တဦးသည္ ဗုဒၶျမတ္စြာက သူႏွင့္ အယူဝါဒ မတူသူမ်ားကို စတင္စိန္ေခၚေသာပြဲ ရွိခဲ့သည္ဟု ျပႏိုင္လွ်င္ကား ထိုသူ႔ကို အလြန္ခ်ီးက်ဴးရမည္သာ ျဖစ္သည္။ ကိုယ္တုိင္ ေတာ့ တပြဲမွ ထိုသို႔ မေတြ႕ဖူးေၾကာင္း ဝန္ခံပါသည္။)

အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ယေန႔ေခတ္ ျမန္မာမ်ား၏ မိဘဘိုးဘြားတို႔သည္ ကိုယ့္က်င့္တရားေကာင္းသူ၊ ျပည့္သူ႕နီတိကို လက္ေတြ႕ အျပဳအမူမ်ားျဖင့္ က်င့္သံုးခဲ့သူမ်ား ျဖစ္သည္။ ႏိုင္ငံျခားသားမ်ားကပင္ ဝန္ခံခ်ီးက်ဴးရသူမ်ားလည္း ျဖစ္သည္။ လူ႕ေဘာင္ ေလာက ဆိုသည္မွာ လက္ဆင့္ကမ္း ေျပးပြဲႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။ အဘိုးလက္ထက္က အေျခအေနထက္ အေဖ႔လက္ထက္တြင္ ပိုသာရမည္။ အေဖ႔လက္ထက္က အေျခအေနထက္ သားသမီးလက္ထက္တြင္ ပိုသာရမည္။ သို႔မွသာ ထို႔ လူ႕အသိုင္းအဝိုင္း သည္ တိုးတက္ေပမည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ၂၁ ရာစု ျမန္မာႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ေရွးမိဘဘိုးဘြားမ်ား၏ ကိုယ့္က်င့္တရားေကာင္းပံုကို အတုယူ က်င့္သံုးျပီး မိမိတို႔လက္ထက္တြင္ ေရွးကထက္ အတတ္ပညာ၊ အသိပညာမ်ား တိုးတက္ႏိုင္ၾကပါေစဟုသာ။

(ဒီလိႈင္းဂ်ာနယ္ အတြဲ (၆) အမွတ္ (၂၉) ႏွင့္ (၃၀) တြင္ ပံုႏွိပ္ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေဆာင္းပါး ျဖစ္ပါသည္။)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts