မာမာေအး
မတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၃
ယခုလဆန္းပုိင္း ဘီဘီစီ အသံလႊင့္ဌာန http://www.bbc.co.uk/burmese/ ၏ အသံလႊင့္ခ်က္ကုိ ကူးယူ ေဖာ္ျပသည္။
ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္ …မာေအးခ်စ္တဲ့ေသာတရွင္ေတြ ဂီတ၀ါသနာရွင္ေတြအားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကိုယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ေသာတရွင္တုိ႔ေရ … ဒီကေန႔ဟာ မွတ္မွတ္ရရ မတ္လ ၄ ရက္။ US မွာ က်တ့ဲေန႔ပါ။ ခ်စ္ရသူေတြေနတ့ဲဆီက ျပန္ေရာက္လာရတ့ဲေန႔လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ မာေအး အသံလႊင့္တ့ဲရက္ မဟုတ္ပါဘူး။
မာေအးက စိတ္ရႈပ္ေနရင္ အလုပ္တခုခု ရွာျပီး လုပ္ေနရင္းနဲ႔မွ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ ရွင္းရတတ္တ့ဲ အထုံက ပါေနလုိ႔ ဒီေန႔ အေၾကာင္းကုိ ေျပာျပရေအာင္ ညႀကီးမင္းႀကီး ႏွင္းေတြ ေဖြးေဖြးလႈပ္ေနတါကုိ ရင္တြင္းေႏြသရုပ္နဲ႔ ၾကည့္ျပီး စာမူေရးေနတာေပါ့ရွင္။
ႏွင္းေတြ ေဖြးလုိ႔ အတြင္းေႏြအေရးအခင္းေပၚတာက ေနာက္ဆုံးက်န္ေနတ့ဲဖီလင္ လုိ႔ ေျပာမွ မွန္မယ့္အေၾကာင္းပါ။ အေရွ႕ဖက္ကေန အေနာက္ဖက္ကုိ ျပန္ထြက္ခ့ဲတ့ဲရက္စဲြအတုိင္း သိပၸံ အလုိအရထားေတာ့ကါ – မာေအး ျပန္လာရတာ တစ္ရက္ကုိ (၂၄)နာရီဆုိတာနဲ႔ မကုိက္ဖူးလုိဘဲ ေလယါဥ္ပ်ံက ဟုိဖက္မနက္ (၁၀း၂၀)က စထြက္တာ ျဖစ္ေပမယ့္ ပစၥည္းစစ္တာ၊ ဝွီးခ်ဲယါး ေတာင္းရမွာနဲ႔ဆုိေတာ့ ဥပေဒအတုိင္း ေလယာဥ္ကြင္းကုိ မနက္ (၈)နာရီေလါက္ အေရာက္သြားရတယ္ရွင့္၊
(၃) ရက္ေန႔ညမွာလဲ စင္ကါပူက ဂီတဝါသနာအုိးတုိ႔နဲ႔အတူ ဆုိပဲြစားပဲြေတြ ရိွေတာ့ ျပန္ေရာက္ေတာ့လဲ ပစၥည္းသိမ္းဘာသိမ္းနဲ႔မုိ႔ မအိပ္လုိက္ရသလုိပါဘဲေလ။
မာေအးတုိ႔ေလယာဥ္ပ်ံက ဂ်ပန္မွာ တေထာက္နားေတာ့ လူေတြ ျပန္ဆင္းရပါတယ္။ ေလယာဥ္ေပၚျပန္တက္ဖုိ႔မွာလဲ အစကလုိဘဲ လူနဲ႔ အတူယူလုိ႔ရတ့ဲ ေသတၱာအေသးနဲ႔ လက္ကုိင္အိတ္ေတြကုိ စစ္ေဆးပါတယ္။ ဂ်ပန္ကေန U.S.A ေလာ့အိန္ဂ်ယ္လိ ေလဆိပ္မွာ တခါ ရပ္ျပန္ေတာ့ လူနဲ႔အတူပါနုိင္တ့ဲဟာေတြေရာ၊ ‘လတ္ဂိတ္ (ခ်္)’ လုပ္ထားတ့ဲ ေသတၱာ ၂ လုံးကုိပါ ျပန္ထုတ္ရတယ္။ ျပန္စစ္ပါတယ္။ ျပန္ျပီးေတာ့လဲ အပ္ရျပန္ပါတယ္ရွင္။ ဝွီးခ်ဲယားနဲ႔ အကူလူတေယာက္သာ ကူလုပ္မေပးရငင္ ေသမယ္သာျပင္လုိ႔ ေျပာရမယ့္အေပါက္ပဲ။
ဒီငရဲမ်ဳိး ခရီးသြားဧည့္သည္ေတြ ကမၻာအႏွံ႔ ခံစားေနရတာဟာ စိတ္အႀကံညစ္တ့ဲ ေၾကာက္စရာ့လူသရမ္းေတြ၊ လူႀကမ္းေတြေၾကာင့္ လုံၿခဳံေရးအရ တင္းၾကပ္လာတာဘဲ လုိ႔ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္ရွင္။ ေလာဘေတြ ေဒါသေတြေၾကာင့္ ျဖစ္လာတ့ဲ ေလာင္မီးဘဲ လုိ႔လဲ တရားက်တယ္။ ခရီးသြားရတာကုိ ခုံမင္တတ္တ့ဲ မာေအးေတာင္ ခရီးသြားရမွာ ဝန္ေလးစိတ္ေရာက္ပါတယ္ တကယ္ဘဲ။ ခရီးက မျပီးေသးပါဘူး။ ‘ခ်ီကါဂုိ’ကုိ သြားရဦးမွာမုိ႔ L.A စံေတာ္ခ်ိန္ ဆယ့္တစ္နာရီခဲြကေန ညေန ေလးနာရီအထိ ေစါင့္ျပီး ဆက္စီးရဦးမွာပါ။
ခ်ီကာဂုိ စံေတာ္ခ်ိန္ ည ဆယ္နာရီဆယ္မိနစ္မွာ ေလယာဥ္ဆုိက္ခ့ဲတယ္၊ ေလယာဥ္ခရီးက ဆုံးပါျပီ။ မာေအးခရီးက မဆုံးေသးပါ။ ဖုိ႔၀ိန္းက လာႀကိဳေပးမယ့္ ဝမ္းမနာသားေလးရဲ႕ ကါးနဲ႔ မုိင္ႏွစ္ရာနီးပါး စီးသြားရင္ လမ္းမွာ သုံးနာရီခဲြ ေလးနာရီေလာက္ ၾကာဦးမွာပါ။
ငါ ေျမႀကီးေပၚ ျပန္ေရာက္ျပီ လုိ႔ စိတ္ႏွလုံး ဒုံးဒုံးခ်ရတာ ေလယာဥ္စီး ခရီးသည္တုိင္းမွာ ျဖစ္ေပၚမယ့္စိတ္ပါဘဲ။ တကယ္ေတာ့ အႏၱရာယ္ၾကားမွာ အတြယ္အတာမ့ဲ ေလထဲမွာသြားရတာမို႔လား။ မာေအးလဲ ငုိ္က္ရုံဘဲ ငုိက္ရတာေပါ့။ အေရးထဲ ႀကိဳသူေတြနဲ႔ လဲြေနျပန္တယ္။ ဝွီးခ်ဲယား ကူတြန္းေပးတ့ဲ သူငယ္ေလးဟာ ယာဥ္ေက်းစြာဘဲ ေသတၱာေစာင့္ယူေပး၊ ထုိင္စရာရွာေပးနဲ႔ ေက်ာင္းအားခ်ိန္ လာလုပ္အားေပးတ့ဲခေလးမ်ဳိး ထင္ပါတယ္။ အိမ္နီးခ်င္း အိႏၵိယသားေလးပါ။ ၾကာၾကာ ေစာင့္ေပးတ့ဲအျပင္ သူ႔ကုိယ္ပုိင္လက္ကုိင္ဖုန္းေလးနဲ႔ လုိက္ဆက္ေပးခ့ဲပါတယ္။
ႀကိဳတ့ဲသူလာမွာပါ လုိ႔ ျပန္လႊတ္လုိက္ေတာ့မွ ျပန္ထြက္သြားရွာတယ္။
လမ္းမွာ စိတ္နဲနဲရႈပ္လာတာေလး ပုိရႈပ္သြားတာေပါ့ေလ။
‘ဘယ္သူမျပဳ မိမိမႈ’ ဆုိတ့ဲစကါး တယ္မွန္တာဘဲ မိတ္ေဆြတုိ႔ရဲ႕။ မေအး ခရီးမထြက္ခင္က ကုိယ္သုံးေနတ့ဲ လက္ကုိင္ဖုန္းက တျခားတုိင္းျပည္မွာ သုံးလုိ႔မရဘူး ဆုိျပီး ျပန္မယ့္ရက္မွ ဖုန္းျပန္ဖြင့္ေပးဘုိ႔ စီစဥ္ခ့ဲမိတယ္။ ကိုယ္နဲ႔လဲ ယူမသြားဘဲ လုိက္ပုိ႔တ့ဲ သားအငယ္ေလးနဲ႔ ျပန္ေပးလုိက္ပါတယ္။ မသုံးရင္ ဖုန္းဖုိး ေလွ်ာ့ေပးလုိ႔ရတယ္ဟ့ဲလုိ႔ မႏွေမ်ာသင့္တာကုိ ႏွေမ်ာမိလုိ႔ ျဖစ္တာလုိ႔ ေနာင္တရပါတယ္။ ေနာက္ျပီး ေရာက္တ့ဲေနရာက်ေတာ့ သူမ်ား တယ္လီဖုန္းကုိ ေတာင္းျပီးဆက္ဖုိ႔ရာ အားနာ အခ်ိန္ၾကာမွာစုိးလုိ႔ ကုိယ္တုိင္ မေျပာမိတာေၾကာင့္ မွာတာက မတိက်ေတာ့ ႀကိဳတ့ဲသူက ထြက္ေပါက္မွာႀကိဳ၊ ကုိယ္က ပစၥည္းေရြးတ့ဲေနရာမွာေစာင့္ ျဖစ္ကုန္တယ္ေလ။ သန္းေကါင္ေက်ာ္မွ ခေလးေတြ လာရွာလုိ႔ ေတြ႔တာ။ ဖုန္းေတြ ဟုိဆက္ခုိင္း ဒီဆက္ခုိင္းနဲ႔ ဒုကၡေပးတာနဲ႔ မတူဘူးလားေနာ္။ ခ်ီကာဂုိန႔ဲ မာေအးတုိ႔ျမိဳ႕ကေလးက အခ်ိန္ တနာရီ ကြာေသးတာ ဆုိေတာ့ သူမ်ားေတြ အိပ္ခ်ိန္ႀကီးလုိ႔ သတိရျပီး စိတ္ရႈပ္တာပါ။
မာေအး စိတ္ရႈပ္ေနတ့ဲအထဲမွာ BBC လဲ ပါတယ္ရွင့္။ အဲ BBC နားေထာင္တ့ဲပရိသဒ္အတြက္ အခ်ိန္မီ အသံသြင္းပုိ႔မေပးနုိင္မွာစုိးတာကုိ ေျပာတာပါေနာ္၊ စာမူကုိ ေလယာဥ္ေပၚမွာ တည္းခုိျဖစ္တ့ဲအိမ္ေတြမွာ အၾကမ္းေရးထါးခ့ဲတာပါ။ အိမ္က်ရင္ အေခ်ာေရးျပီး ေျပာရမွာေလ။ ဒီေန႔ အဂၤါဆုိေတာ့ ေနာက္ေန႔ ဗုဒၶဟူးအထိ အသံသြင္းပုိ႔နုိင္တယ္ လုိ႔ စိတ္ကုိ ေျဖရွင္း အိမ္ျပန္ေရာက္ခ့ဲပါတယ္။
လာႀကိဳေပးရတ့ဲ ‘အငယ္ေလး’ ဆုိတာ ကုိယ့္သားအရင္းနဲ႔ နာမည္တူသားဘဲ၊ ခေလး (၄)ေယာက္ဖခင္ ျဖစ္ေပမယ့္ ‘ပညာလုိ အုိသည္မရိွ’မူနဲ႔ တကၠသုိလ္ဒီဂရီရဘုိ႔ ေက်ာင္းတက္ေနတုန္းပါ။
အဂၤါ ဒီေန႔ည စာေမးပဲြရိွလုိ႔ မာေအးအိမ္မွာ ခ်ခ့ဲျပီး ျပန္သြားရပါတယ္။ BBC အသံသြင္းေပးတာလဲ သူဘဲ ဆုိေတာ့ သူ႔ေက်ာင္းအျပန္ခ်ိန္မွ လုိက္သြားမယ္ စိတ္ကူးရတာေပါ့။ ကိုယ္ အိမ္မွာ မရိွတုန္း အၿမဲ လာၾကည့္ေပးတ့ဲသားလုိတေယာက္အတြက္ သူ႔အကုိ ေပးလုိက္တ့ဲ လက္ေဆာင္အထုပ္ပါမလာေတာ့ ရိွတ့ဲအထဲက ခဲြေပး၊ သုံးလအတြင္း ေရာက္ထားတ့ဲစာေတြ ေဖါက္၊ အေရးတႀကီးေတြ လုပ္ဖုိ႔ မွတ္သား၊ BBC စာမူ အေခ်ာကုိင္ေတာ့မွ မ်က္ေစ့ေမွးလာ အိပ္ေပ်ာ္ပါေရာ။
လာႏိႈးတ့ဲသူက ‘အေမ ငါးနာရီေလာက္ ရိွျပီ၊ ေက်ာင္းသြားမယ္ ဆုိလုိ႔ အေမ့ကုိ လာပုိ႔မယ့္အေၾကာင္း ေလွ်ာက္ထားတယ္’ လို႔ အသံေတာ့ အၾကားသား၊ ျပန္ကုိ မႏုိးေတာ့တာျဖစ္မွာေပါ့။ နုိးလာတ့ဲအခ်ိန္ ပါတ္ဝန္းက်င္တခြင္လုံး ႏွင္းျဖဴေတြ ဖုံးလုိ႔ လုံးလုံး ဘာမွ လုပ္လုိ႔ မရေတာ့ဘူး။
မရတ့ဲအေၾကာင္း စစ္ေတာ့ တယ္လီဖုန္းကုိ သတိနဲ႔မသုံးလုိ႔ဘဲရွင့္။ မာေအးက ‘မက္ဂ်စ္ဂ်က္’ ေခၚတ့ဲ အင္တာနက္ဖုန္း အိမ္မွာ ဆင္ထားတာပါ။ ဟုိးတခါ ၾသစီကုိသြားေတာ့ ကြန္ျပဴတာမွာ တတ္ျပီး U.S. ကုိ ျပန္ဆက္လုိ႔ရတာကုိး။ ဒါနဲ႔ ကုိယ့္နုိင္ငံမွာ ရနုိင္သလားလုိ႔ စမ္းသတ္ဖုိ႔ သူ႔ႀကိဳးေလး ယူသြားခ့ဲပါတယ္။ သုံးမရခ့ဲဘူး။ ျပန္လဲ မပါလာေတာ့ တခု ထပ္တတ္ရဦးမယ္ေပါ့။ လက္ကုိင္ဖုန္းကုိလဲ ပိတ္ထားရုံတင္မက အငယ္ေလးတုိ႔အိမ္မွာ ထားခ့ဲတာ။ ဖုန္းႏွစ္လုံးသုံးမရ၊ ႏွင္းကလဲ တေတာင္ေလါက္က်၊ ကါးလဲ ထြက္လုိ႔မရ၊ အဲဒါ ကံ လုိ႔ ေျပာရမွာလား၊ ကုိယ္သတိမထားလုိ႔ တခက္ျပီးတခက္၊ ခက္ခက္ကုိမွ လုိခ်င္တယ္ဘဲ ဆုိဖုိ႔ ေကါင္းေတါ့တယ္။
* ရက္ဆက္ငုိရ ဟုိအရင္ကြယ္ (ခက္ခက္ကုိမွ လုိခ်င္တယ္) ၂ x ေအာ္… ခက္ေသာဆုမ်ား ေတာင္းမိေလသလားကြယ္ xx
စာစီစာရုိက္ လုပ္အားေပး- မ်ဳိးေဇာ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ