သူတိုု႔အာေဘာ္

Maung Yit – မီဒီယာဆိုုတာ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ လိုုတယ္၊ အာမခံတဲ့ဥပေဒမလိုုဘူး

မီဒီယာဆိုုတာ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ လိုုတယ္၊ အာမခံတဲ့ဥပေဒမလိုုဘူး

ေမာင္ရစ္၊ မတ္ ၂၀၊ ၂၀၁၂

မတ္လ ၁၉  ရက္တုုန္းက ရန္ကုုန္မွာ မီဒီယာဖြံျဖဳိးတိုုးတက္ေရး ညီလာခံက်င္းပတယ္။ မတ္လ ၁၈ ရက္ေန႔က အမ်ဳိးသားသတင္းဆုုေပးပြဲက်င္းပတယ္။ ခင္မင္ရင္းႏွီးသူေတြေကာ၊ မခင္မင္ မရင္းႏွီးသူေတြေကာ တက္ေရာက္ဆင္ႏႊဲၾကတာကိုု ေတြ႔ရတယ္။ အာဏာရွင္ေတြ အဆင့္ဆင္ ျပ႒ာန္းခ်ဳပ္ေႏွာင္ျခင္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ခံစားေနရတဲ့ စာနယ္ဇင္း မီဒီယာေလာကမွာ သူတိုု႔ေတြရဲ့ ဥပေဒ စည္းမ်ဥ္းေတြ မလိုုဘူး၊ သူတိုု႔တေတြရဲ့ ေက်ာသပ္၊ ရင္သပ္ အလုုပ္ခံရတာမ်ဳိး မလိုုဘူး၊ သူတိုု႔ေတြဆီက ဥပေဒေတြနဲ႔ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ျခင္း အသနားခံစရာ မလိုုဘူးလိုု႔ ေျပာလိုုက္ခ်င္တာပဲ။ “စာနယ္ဇင္း” ဆိုုမွေတာ့ “မီဒီယာ” ဆိုုမွေတာ့ ျပည္သူေတြနဲ႔ တန္းတူ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ လိုုတယ္။ ျပည္သူေတြကိုု ကန္႔သတ္တားဆီးျပီးမွ အာမခံတာေတြ ကာကြယ္တာေတြ လုုပ္တဲ့ ဥပေဒေတြ မလိုုအပ္ဘူးလိုု႔ ထင္တယ္။

စာေပစိစစ္ေရးအဖြဲ႔တိုု႔၊ စာေပစိစစ္ေရးဥပေဒစည္းမ်ဥ္းေတြက အိုုမင္း ေဟာင္းႏြမ္းေနျပီ။ ဒီေတာ့ အဲသည္အဖြဲ႔ၾကီးေတြ၊ စည္းမ်ဥ္းေတြကိုု ဖ်က္ျပီးေတာ့ ေခတ္မီတိုုးတက္တဲ့ အဖြဲ႔ၾကီးေတြ၊ ပိုုမိုု လက္ေတြ႔က်တဲ့ ထိေရာက္တဲ့ စည္းမ်ဥ္း အာမခံခ်က္ေတြ ေရးဆြဲၾကမယ္ဆိုုတာက ကာတြန္းစကားနဲ႔ ေျပာရရင္ ၾကိဳးစင္အေဟာင္းၾကီးကိုု ဖ်က္ျပီး ၾကိဳးစင္အသစ္ေတြ ေဆာက္တာနဲ႔ အတူတူပဲလိုု႔ ေျပာခ်င္တယ္။

လက္ရွိ မီဒီယာအသစ္တခုုျဖစ္တဲ့ အင္တာနက္မီဒီယာမွာ ဘယ္အာဏာပိုုင္ေတြနဲ႔ ဘယ္ဥပေဒေတြကမွ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ ၀င္ခိ္ုုင္း၊ စည္းကမ္းဥပေဒေတြ စည္းၾကပ္ အေရးယူေနတာေတြ မရွိဘူး ဆိုုတာကိုု ၾကည့္ေစခ်င္တယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္ခ်င္း၊ အယူ၀ါဒခ်င္းတူသူေတြ မိတ္ေဆြဖြဲ႔ၾကတာ၊ အခ်င္းခ်င္း က်ီးေျမွာက္ ဘုုတ္ေျမွာက္လုုပ္ၾကတာေတြ ရွိတယ္။ တဖက္နဲ႔ တဖက္ ေျပာဆိုု ေဆြးေႏြး ျပိဳင္ဆိုုင္ ၾကတာရွိတယ္။ ရာဇ၀တ္မႈေျမာက္ရင္၊ ႏိုုင္ငံတခုုခုုရဲ့ ဥပေဒကိုု ထိပါးရင္ အဲသည္ ဥပေဒအရ အေရးယူၾကတာ၊ တရားတေဘာင္၀င္ၾကတာ ရွိတယ္။ အင္တာနက္ဥပေဒနဲ႔၊ မီဒီယာ ဥပေဒနဲ႔ မီဒီယာသမားေတြကိုု လည္ပင္းၾကိဳးကြင္းစြပ္တာမ်ဳိး မရွိဘူး။

အခုုဟာက ျမန္မာျပည္မွာ ျဖစ္ေနတဲ့ပုုံက ျပည္သူေတြရဲ့ စကားျပန္၊ ျပည္သူေတြရဲ့ အသိဥဏ္ပညာကိုု ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ စကားျပန္ရမယ့္၊ ေမွာင္ရိပ္ခိုု အလစ္အငိုုက္ တိုုက္ခိုုက္မယ့္ သူခိုုး၊ ဒါးျပေတြကိုု ေဟာင္ရ၊ ဟိန္းရမယ့္ မီဒီယာဂုုတ္က်ားေတြ၊ ေအာင္နက္ေတြ၊ ရန္လုုံေတြ၊ ေခြး၀ဲစားေတြက အျမီးတနံ႔နံ႔နဲ႔ အာဏာရွင္ေတြ၊ လက္နက္ကိုုင္ေတြဆီ သြားျပီးေတာ့ သူခိုုး ဒါးရိုုးကမ္းေနတာမ်ဳိး၊ အရိုုးသြားေတာင္းေနတာမ်ဳိး၊ လည္ပတ္စီးေပးဖိုု႔၊ သံၾကိဳးခ်ည္ေပးဖိုု႔ ပတတ္ရပ္ျပေနသလိုုမ်ဴိး ျဖစ္ေနတယ္လိုု႔ ခံစားမိတယ္။

မီဒီယာလုုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ မီဒီယာ၀န္ထမ္းေတြကေတာ့ သူုု႔ဆန္စား ရဲရမွာေပါ့ေလ။ ခိုုင္းတာလုုပ္၊ ဖိတ္တာသြား၊ ေပးတာေရး၊ ေကၽြးတာယူ၊ အခ်ိန္တန္ လခေလး၊ ဆုုေၾကးေငြေလးေတြ ထုုတ္၊ ဆန္၀ယ္၊ ဆီ၀ယ္၊ အိုုင္ပက္ဒ္ေတြ ၀ယ္၊ အိုုင္ေတြ႔ ေျခေဆးေတြ လုုပ္တာကိုု အထူး စိ္တ္ထိခိုု္က္မႈ မျဖစ္ပါဘူး။ သံသရာမွာ ဒါမ်ဳိးေတြက ျဖစ္ေနၾကပါ။

အခုုဟာက ျပည္သူအတြက္ မီဒီယာသမား၊ စာနယ္ဇင္းသမားဆိုုျပီး ခါးေတာင္းေျမာင္ေအာင္က်ဳိက္၊ ျပည္သူ႔အတြက္၊ ဒီမိုုကေရစီအတြက္ တျပားမွ မေလ်ာ့၊ တေဒၚလာ၊ တယူရိုု၊ တဘတ္၊ တရင္းဂစ္၊ တစ္ယန္းမွ ေစ်းမေလ်ာ့နိုုင္ဘူး ဆိုုတဲ့သူေတြက စစ္အာဏာရွင္ေတြေျမွာက္စားလိုု႔ အာဏာပုုလႅင္ေပၚေရာက္ ေတာင္ေျပာ ေျမာက္ေျပာ ေခါင္းေပါင္းစတလူလူေတြကိုု ညီလာခံေတြ လိုုက္တက္၊ ဥပေဒစကား၊ အာမခံခ်က္စကား၊ ဆုုေပး၊ ဒဏ္ေပးစကားေတြ အျမွဳပ္တစီစီ ေနာက္က တေကာက္ေကာက္နဲ႔ လိုုက္ေျပာေနၾကတာကိုု မ်က္စိစပါးေမႊးစူးလြန္းလိုု႔ ေရးမိတာ ျဖစ္ပါတယ္။

မီဒီယာမွာ စာနယ္ဇင္းမွာ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲလိုုတယ္။ တျခားဘာမွ မလုုိဘူး။ အဖြဲ႔အစည္းေတြ အာဏာပိုုင္ေတြက ေပးအပ္တဲ့ “သင္သာလ်င္ လြတ္လပ္တဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားျဖစ္ေတာ့သကိုုး” ဆိုုတဲ့ လည္ပတ္သံၾကိဳး မလုုိဘူး။ “ငဒိုု႔ အာမခံတဲ့ စာနယ္ဇင္းသမားေလးပါကြယ့္ အဖမ္းအဆီး အတားအျမစ္ ကင္းလြတ္ခြင့္ရွိေစသတည္း …” ဆိုုတဲ့ ပီယေဆးလိုုလိုု ဂမၻီရအေဆာင္လိုုလိုု အေဆာင္အေယာင္ေတြ မလိုုဘူး။ ျပည္သူေတြနဲ႔ တသားတည္း အတူတူ သူလည္း လြတ္လပ္၊ ကိုုယ္လည္း လြတ္လပ္တဲ့ တန္းတူညီမွ် အတားအဆီး အေႏွာက္အယွက္မရွိတဲ့ လြတ္လပ္ျခင္းကိုု ကိုုယ္တိုုင္ ရယူ ေဆာင္ရြက္ႏိုုင္တဲ့ ႏိုုင္ငံသားစာနယ္ဇင္းသမားေတြျဖစ္ဖိုု႔ပဲ လိုုတယ္ ထင္တယ္။

၁၉၆၂ ေတာ္လွန္ေရးအစုုိးရတက္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္နဲ႔ မဆလတပါတီ အာဏာရွင္ ဦးေန၀င္း အဆြယ္ေကာင္းလိုု႔ ကိုုယ့္အဖုုိ္းနဲ႔ အဖြား ဦးခင္ေမာင္လတ္နဲ႔ ေဒၚခင္မ်ဳိးခ်စ္တိုု႔ အစုုိးရသတင္းစာေတြမွာ ၀င္လုုပ္တယ္။ ၁၉၆၈ မွာမွ အာဏာရွင္ေတြ သရုုပ္သေဘာကိုု ဘြားဘြားၾကီး သိလိုု႔ (အဲသည္ပတ္၀န္းက်င္မွာ စာေပစိစစ္ေရးေတြ အေတာ္ စခန္းထၾကတယ္ ေျပာတယ္) အလုုပ္ကေန ထြက္ၾက၊ အျငိမ္းစားယူၾကရတယ္။ ဆရာၾကီး သခင္ကိုုယ္ေတာ္မႈိင္းဆိုုတဲ့ ျမန္မာစာေပရဲ့ မီးရွဴးတန္ေဆာင္ၾကီးဟာ အဲသည္တုုန္းက ျငိမ္းခ်မ္းေရးလႈပ္ရွားမႈရဲ့ တပ္ဦးမွာ ရွိေနတယ္။ ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီရဲ့ သတင္းစာအလုုပ္ေတြ၊ စာေပလုုပ္သားညီလာခံေတြ ခါးေတာင္းက်ဳိ္က္ျပီး လိုုက္တက္ေနတယ္လိုု႔ သမိုုင္းမွာ မၾကားမိဘူး။ လူထုုေဒၚအမာတိုု႔၊ လူထုုဦးလွတိုု႔ကိုု ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီက မ်က္မုန္းက်ဳိးလိုုက္သမွ၊ အသက္အႏၱရယ္ကိုု ရန္ရွာတဲ့ အထိပဲ။ အဲသည္တုုန္းက စာေပနဲ႔ စာနယ္ဇင္းဥပေဒေတြနဲ႔ သူတိုု႔လူထုုေမာင္ႏွံကိုု ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ေပးတယ္ တခါမွ မၾကားမိပါဘူး။ ႏိုုင္ငံေတာ္အေရးေပၚဥပေဒေတြနဲ႔ ဖမ္းတယ္၊ သိမ္းတယ္၊ တားတယ္ပဲ ရွိခဲ့ပါတယ္။

လြတ္လပ္တဲ့ တိုုင္းျပည္မွာ သာမန္လမ္းေဘးျပည္သူကလည္း အစုုိးရကိုု မေက်နပ္ရင္ လမ္းေပၚထြက္ ဆဲခ်င္ ဆဲတာပဲ။ ဆႏၵျပခ်င္ ျပတာပဲ။ စာနယ္ဇင္းသမားေတြကလည္း သူတိုု႔ စိတ္မလိုုရင္ မလုုိသလိုု ေရးသားေ၀ဖန္ ျပစ္တင္ေနတာပဲ။ သူတိုု႔ကိုု အာမခံတဲ့ အေျခခံဥပေဒက တခုုတည္းပဲ ရွိတယ္။ လူသားတိုုင္း မိမိစိတ္ဆႏၵရွိသည့္အတုုိုုင္း လြတ္လပ္စြာ ထုုတ္ေဖာ္၊ ေျပာဆိုု၊ ေရးသား၊ ျဖန္႔ခ်ိခြင့္ ရွိသည္ ဆိုုတာပဲ။ သတင္းစာဆရာလည္း လူပဲ။ လူသားအားလုုံး အတူတူ လြတ္လပ္ခြင့္ ရွိရမယ္။ ငါတိုု႔က စာနယ္ဇင္းသမားေတြမိုု႔လိုု႔ သာမန္လူသားေတြထက္ တမူးပိုုရႈခ်င္ရင္ အာဏာသမား၊ ေငြသမား၊ အခြင့္အေရးသမားေနာက္လိုုက္တဲ့ ဘိန္းစားပဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts

4 thoughts on “Maung Yit – မီဒီယာဆိုုတာ လြတ္လပ္ခြင့္ပဲ လိုုတယ္၊ အာမခံတဲ့ဥပေဒမလိုုဘူး
  1. very brilliant idea. why don’t u move to the united state of America which u can have most press freedom. or u may be in the america u should say the same thing to the senate and the house of the parliament. i m not sure they will allow according to their law? what do u think?

  2. Olden days American Scholar, Thomas Jefferson once said: “Let me make the newspapers of country, and I don’t care who makes its laws”. That is a typical thought which coincides, and is in harmony, with the current topic. i.e. freedom of the media. Thomas Jefferson’s quotation was carried in the Burmese English Daily Newspaper ‘ The Nation’ before its nationalization in 1964.

  3. (ဆရာၾကီး သခင္ကိုုယ္ေတာ္မႈိင္း …. ေတာ္လွန္ေရးေကာင္စီရဲ့ သတင္းစာအလုုပ္ေတြ၊ စာေပလုုပ္သားညီလာခံေတြ ခါးေတာင္းက်ဳိ္က္ျပီး လိုုက္တက္ေနတယ္လိုု႔ သမိုုင္းမွာ မၾကားမိဘူး။)
    Sayagyi was too old at that time, just took care on own health.
    (သူတိုု႔ကိုု အာမခံတဲ့ အေျခခံဥပေဒက တခုုတည္းပဲ ရွိတယ္။ လူသားတိုုင္း မိမိစိတ္ဆႏၵရွိသည့္အတုုိုုင္း လြတ္လပ္စြာ ထုုတ္ေဖာ္၊ ေျပာဆိုု၊ ေရးသား၊ ျဖန္႔ခ်ိခြင့္ ရွိသည္ ဆိုုတာပဲ။)
    I agree on it, but it should consider the both fairness and affected results on other, otherwise, I prefer to your voice.

  4. မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ ျမန္ျမန္လုပ္ေပးၾကပါ၊ အေဖာ္အခ်ြတ္ ေကာင္းေကာင္းတတ္တဲ့ ဗမာမေတြ၊ ဆင္းရဲသားကားေတြ၊ နတ္ေတြ ဓာတ္ေတြ သူရဲကားေတြကို ၾကည့္မယ့္ ဗမာပရိသတ္ေတြ အင္နဲ့အားနဲ့ ေစာင့္ေနၾကလို႔ပါ ေဟ ေဟ့

Comments are closed.