>
မိုးမိုး (အင္းလ်ား) သို႔မဟုတ္ ထာဝရ ထြန္းလင္းေတာက္ပေနမည့္ ကေလာင္ရွင္
သန္းဝင္းလႈိင္
ဇြန္ ၂၇၊ ၂၀၁၁
“လူတေယာက္ရဲ႕တန္ဖိုးဟာ သူ ျဖတ္သန္းေက်ာ္လႊားေနတဲ့ေခတ္ႀကီးက သူ႔ ပခံုးေပၚ တင္ေပးလိုက္တဲ့ သမိုင္းတာဝန္ကို သူ ဘယ္ေလာက္ သယ္ပိုးထမ္းေဆာင္ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ တိုင္းတာရမွာပဲ” ဟူ၍ ဆရာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္က တခါက ဆိုခဲ့ဖူးသည္။
မွန္ေပသည္။ ယေန႔ျမန္မာစာေပသမိုင္း၌ ဝတၳဳစာအုပ္မ်ားေန႔စဥ္ထြက္ရွိေနေသာ္လည္း အေၾကာင္းအရာအားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အေတြးအေခၚ အေျမာ္အျမင္အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ အေရးအသား အဖြဲ႔အႏြဲ႔အားျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ေလးနက္မႈ၊ သိမ္ေမြ႔မႈ၊ အေရးအသားညံ့ဖ်င္းမႈ စသည့္ အားနည္းေနမႈမ်ားေၾကာင့္ အရွည္သျဖင့္ မတည္တံ့ႏိုင္ဘဲ ခုျမင္ခုေပ်ာက္ဆိုသလို စာလည္းေပ်ာက္ လူလည္းတိမ္ျမႇဳပ္သြားခဲ့ၾကရသည္။ သို႔ေသာ္ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)၏ ဝတၳဳမ်ားသည္ ယေန႔တိုင္ ဂႏၱဝင္မွတ္ေက်ာက္အတင္ခံႏိုင္ခဲ့သည္မွာ သိဂႌေရႊရည္လို အရည္မီေအာင္ ေရးဖြဲ႔သီကံုးႏိုင္ခဲ့ေသာေၾကာင့္ဟု ဆိုရေပမည္။
သူေရးခဲ့ေသာ “ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါး” သည္ ၿမိဳ႕ေနပညာတတ္ အလုပ္လက္မဲ့ အိမ္ေထာင္ေရးကိုလည္းေကာင္း၊ “ပြင့္တခ်ဳိ႕ေႂကြတခ်ဳိ႕” တြင္ ၿမိဳ႕ေတာ္ေန ပညာတတ္ အမ်ဳိးသမီးကေလးအခ်ဳိ႕၏ ဘဝကိုလည္းေကာင္း၊ “ရြက္လွပန္း” တြင္ မိသားစုအတြင္းေရး ျဖစ္ရပ္ကိုလည္းေကာင္း၊ “ငပလီဇာတ္လမ္း” တြင္ ၿမိဳ႕ေပၚ အထက္တန္းလႊာျဖစ္ရပ္ကို လည္းေကာင္း၊ “အခ်စ္ဆိုေသာအရာ” တြင္ ဂီတေလာက ေနာက္ခံဇာတ္လမ္းကိုလည္းေကာင္း၊ “ဘယ္သူလာကူပါ့မယ္” တြင္ မလႊဲမေရွာင္သာသျဖင့္ ေမွာင္ခိုလုပ္ငန္းလုပ္ရေသာဘဝကို လည္းေကာင္း၊ “မွတပါးအျခားမရွိၿပီ” တြင္ မိခင္တဦး၏ မုဆိုးမဘဝတြင္ သားသမီးမ်ားကို ျပဳစုပ်ဳိးေထာင္ပံု၊ သားသမီးမ်ားက မိခင္အေပၚ တံု႔ျပန္ပံုႏွင့္ မိခင္တဦး၏ အနႏၱေမတၱာကို လည္းေကာင္း ဖြဲ႔ဆိုထားေပသည္။
ထို႔ေၾကာင့္ပင္ သူေရးသားခဲ့ေသာ “ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါး” ဝတၳဳသည္ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ဳိးသားစာေပ(ဝတၳဳရွည္)ဆုကို ရရွိခဲ့သည္။
ဆုေပးပြဲ၌ မိုးမိုး(အင္းလ်ား) က …
“ကြၽန္မတို႔အေနနဲ႔ ေန႔စဥ္ရင္ဆိုင္ ေတြ႔ၾကံဳေနရတဲ့ လူ႔ဘဝအေၾကာင္းအရာေလးေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ပတ္ဝန္းက်င္မွာ အျမဲရွိေနပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းေတြ အရာေလးေတြဟာ ကြၽန္မတို႔ အစြမ္းရွိလွ်င္ ရွိသေလာက္ ေရးမကုန္ႏိုင္ေအာင္ မ်ားျပားလွပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းအရာေလးေတြကို အေျခတည္ၿပီး ေရးခဲ့လို႔၊ ကြၽန္မအေနနဲ႔ ခုလို ျပည္သူရဲ႕ အားေပးခ်ီးျမွင့္မႈကိုရရွိခဲ့ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရွ႕ကိုလည္း ဆက္လက္ၿပီး ကြၽန္မတို႔ရဲ႕လူမႈဝန္းက်င္က အျဖစ္အပ်က္ကေလးေတြကို အေျခတည္ၿပီး အစြမ္းရွိသမွ် ေရးဖြဲ႔သြားဖို႔ ကြၽန္မမွာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိပါတယ္” ဟူ၍ ေျပာၾကားခဲ့ေလသည္။
ထိုရည္ရြက္ခ်က္အတိုင္းပင္လွ်င္ မိုးမုိးသည္ သူေရးသားေသာ ဝတၳဳရွည္၊ ဝတၳဳတိုတို႔၌ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္အေၾကာင္းကို အစဥ္တစိုက္ ေရးသားခဲ့သည္။ သူ၏ ပထမဆံုးဝတၳဳရွည္ျဖစ္ေသာ ဤ “ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါး” ဝတၳဳ၏အမွာစာ၌ပင္ –
“ကြၽန္မတြင္ ေရးစရာ အမ်ားအျပား ရွိပါသည္။ ထိုေရးစရာမ်ားမွာလည္း ကြၽန္မ၏ ႏုနယ္ေသးေသာ အေတြ႔အၾကံဳအရ ဖြဲ႔ႏြဲ႔ေသာဇာတ္လမ္းႏွင့္ မရင့္က်က္ေသးသည့္ အေတြးအေခၚ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားတြင္သာ အက်ဳံးဝင္ေနပါလိမ့္မည္။ ကြၽန္မသည္ အမ်ဳိးသမီးတေယာက္ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ယေန႔ေခတ္ႏွင့္အညီ သြားလာလႈပ္ရွားေနၾကေသာ အမ်ဳိးသမီးငယ္တို႔၏ ဘဝ အခက္အခဲမ်ားကိုလည္း သိရွိခံစားေနရပါသည္။ စာေရးမည္ဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ကေလာင္ ကိုင္တိုင္း အဆိုပါအေတြ႔အၾကံဳတို႔ပင္ အေျခခံသည့္ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တို႔ကို ေရးသားခဲ့ရပါသည္။
စင္စစ္ ဤသို႔ပင္ ျဖစ္ထိုက္သည္ဟု ကြၽန္မ ယံုၾကည္မိပါသည္။ စားဝတ္ေနေရး၊ ခက္ခဲမႈမ်ားျဖင့္ ႁပြမ္းတီးေနသည့္ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ ေန႔စဥ္ႏွင့္အမွ်ဆိုသလို က်င္လည္ေနရသူ တဦး၏ကေလာင္မွ ဂိုယာန႔ံသင္းေသာ၊ ပိုးဖဲ ကတၱီပါဖံုးလႊမ္းေသာ၊ ခ်စ္စိတ္ျပည့္လွ်ံေသာ၊ ဆြတ္ပ်ံ႕ လြမ္းေမာဖြယ္ေသာ အေၾကာင္းအရာ အျဖစ္အပ်က္တို႔ ထြက္ေပၚမလာသည္မွာ သဘာဝက်ပါ လိမ့္မည္” ဟူ၍ အမွာေရးထားသည္။
“ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါး” ဝတၳဳရွည္သည္ ခ်စ္ခင္ၾကင္နာမႈ၊ ေစတနာ ေဝျဖာမႈတို႔ကို အေျချပဳ၍ အိမ္ေထာင္တခုကို တည္ေဆာက္လွ်င္ သာယာခ်မ္းေျမ့ျခင္းႏွင့္ ၿပီးျပည့္စံုမည္ဟု ထင္ျမင္ေမွ်ာ္မွန္း၍ လက္ထပ္ခဲ့ၾကေသာ ခ်စ္သူႏွစ္ဦးမွာ စီးပြားေရးႏွင့္ ေနေရး ထိုင္ေရး၊ ေဆြေရးမ်ဳိးေရး စေသာ လူမ်ဳိးေရး ျပႆနာမ်ားေၾကာင့္ အဆင္မေျပျဖစ္ရပံုကို တင္ျပထားသည္။ မဂၤလာဧည့္စရိတ္ကို သတို႔သားက ေခ်းငွားေနရ၍ ဧည့္ခံပြဲတြင္ သတို႔သမီးခမ်ာ ရင္ေမာေနရပံု၊ မဂၤလာဦးညမွာပင္ ဘယ္အိမ္ အိပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ရပံုအစ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘဝတြင္ မိန္းကေလးသည္ ေယာကၡမ၊ ေယာက္မႏွင့္ ေယာက္်ားေလး၏ ေမြးခ်င္းမိဘအသိုင္းအဝိုင္း၌ စိတ္ညစ္ရပံုမ်ား၊ အိမ္ခြဲေနရန္ ႀကိဳးပမ္းေသာအခါ၌လည္း အိမ္စေပၚေပးေရးကိစၥ၊ ရသည့္လစာႏွင့္ မလံုေလာက္သည့္ကိစၥ၊ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္စဥ္ ခံစားရေသာဒုကၡ၊ ကေလးေမြးဖြားလာေသာအခါ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မည့္သူ မရွိသျဖင့္ အိမ္ေထာင္ရွင္ဘဝ၌ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ဦးဒုကၡသံသရာထဲ တဝဲလည္လည္ေနရပံုတို႔ကို ဇာတ္အိမ္ဖြဲ႔ထားသည္။
သူ၏ “ေပ်က္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါး” ကို ဆုေပးေသာ အမ်ဳိးသားစာေပဆု စိစစ္ ေရြးခ်ယ္ေရး ေကာ္မတီ၊ (ဝတၳဳရွည္ဘာသာရပ္အဖြဲ႔ငယ္)က “ဤဝတၳဳရွည္သည္ ေနေရး ထိုင္ေရး၊ ေဆြေရး မ်ဳိးေရးေၾကာင့္ အိမ္ေထာင္ေရး အဆင္မေျပျဖစ္ရေသာ လူငယ္ဇနီးေမာင္ႏွံႏွစ္ဦး၏ ဘဝကို ပီျပင္ေအာင္ ဖြဲ႔ဆိုႏိုင္သည္။ ဘဝအေျခအေနအရ ခ်ဳိ႕တဲ့၍ မျဖစ္မေန ရင္ဆိုင္႐ုန္းကန္မည္ ဟူေသာ အျပဳသေဘာအားနည္းေသာ္လည္း နဂိုအေျခအေနမွန္ကို သ႐ုပ္ေပၚေအာင္ ေဖာ္ျပႏိုင္စြမ္းရွိသည္။ အေရးအသား ေျပျပစ္ေကာင္းမြန္၍ ဆြဲေဆာင္မႈရွိသည္ဟု ထင္ျမင္ယူဆၾကပါသည္” ဟူ၍ မွတ္ခ်က္ေပးထားသည္။
“ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွာ စမ္းတဝါး” ၀တၳဳဆုရစဥ္က မိုးမိုး(အင္းလ်ား)သည္ လမ္းစဥ္ပါတီ သုေတသနဌာနတြင္ သုေတသနလက္ေထာက္အျဖစ္ အမႈထမ္းလ်က္ရွိသည္။ ၁၉၇၇ ခု ႏိုဝင္ဘာလ၌ သူအား ျမန္မာစာေပ သုေတသီ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီး ေဒါက္တာ အင္နီမာရီအက္ရွယ္ (ျမန္မာအမည္ ေဒၚႏွင္းဆီ) ႏွင့္ မိတ္ဆက္ေပးစဥ္က ပိန္ပိန္သြယ္သြယ္ျဖစ္ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဝၿဖိဳးတုတ္ခိုင္လာေသာဟန္ပန္ကို သတိျပဳမိသည္။ မိုးမိုးသည္ အသားညိဳ၍ မ်က္လံုး မ်က္ဖန္ေကာင္းသည္။ စကားေျပာပံု ေအးေဆးသည္။ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔၍ ေအးေအးေဆးေဆး ေနလိုဟန္ရွိသည္။ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးႏွင့္မိတ္ဆက္စဥ္က သူႏွင့္အတူ ဆရာမ သာယာဝတီ စမ္းစမ္းႏြဲ႔လည္း လိုက္ပါလာသည္။ ဂ်ာမန္အမ်ဳိးသမီးႀကီးက “သူ႔ဝတၳဳမ်ားသည္ ေခတ္ၿပိဳင္လူမႈေရးဘဝ (ဝါ) မ်က္ေမွာက္ေခတ္ သာမန္ျပည္သူအမ်ားစု၏ဘဝကို ထင္ဟပ္ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္သည့္အတြက္ ေခတ္ၿပိဳင္ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ ဝတၳဳေရးဆရာမ” ဟု ခ်ီးက်ဴးေျပာဆိုခဲ့သည္။
မွန္ေပသည္။ မိုးမိုးသည္ သာမန္ လူမႈဘဝပတ္ဝန္းက်င္ကိုစာနာ၍ သူတို႔႐ုန္းကန္ပံု အမ်ဳိးမ်ဳိး၊ သူတို႔ဘဝလႈပ္ရွားျဖတ္သန္းပံု အဖံုဖံု၊ သူတို႔အလွ အသြယ္သြယ္ကို ထဲထဲဝင္ဝင္ ေလ့လာကာ ပကတိျဖစ္စဥ္အတိုင္း ႐ိုး႐ိုးကေလး တင္ျပေလ့ရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အျခားဝတၳဳမ်ားကဲ့သို႔ အဖြဲ႔အႏြဲ႔ အကြန္႔အညြန္႔ မပါေသာ္လည္း တကယ္ျဖစ္ပ်က္ေနသည့္အလား အသက္ပါလွေပသည္။ လူ႔ဘဝႏွင့္နီးစပ္၍ သဘာဝက်ေနျခင္း ျဖစ္သည္။
မိုးမိုး(အင္းလ်ား)သည္ သူေျပာခ်င္ေသာအေၾကာင္းကို လြယ္လြယ္ေျပာ၏။ ရွင္းရွင္း ေရး၏။ စာဖတ္သူတို႔နားလည္ေအာင္ လိုရင္းအႏွစ္ခ်ဳပ္ တင္ျပတတ္၏။ စင္စစ္ သဘာဝအလွကို တင္ျပရန္ ခံစားတတ္ရ၏။ ခံစားတတ္ေသာ “ဉာဥ္” မိုးမိုးတြင္ ရွိ၏။ ထိုသို႔ခံစားရန္ အေၾကာင္းခံတို႔သည္ မိုးမိုး၏ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ရွိ၏။ ခံစားတတ္ဖို႔အတြက္ ၾကည့္တတ္ျမင္တတ္ နည္းလည္တတ္ နာယူတတ္ေသာ အသိရွိရ၏။ ထိုအသိမ်ဳိး မိုးမိုးတြင္ ရွိ၏။ လူတို႔ နားလည္ႏိုင္ေသာစကားျဖင့္ ေျပျပစ္ေအာင္ ေရးသားထားေသာ စာကို “စကားေျပ” ဟု ေခၚေပရာ၊ မိုးမိုးသည္ သူ႔ခံစားခ်က္တို႔ကို စကားေျပျဖင့္ စာဖတ္သူအား အဆင့္တင္ျပေရးဖြဲ႔၏။ ဤသို႔ျဖင့္ မိုးမိုး၏စာတို႔သည္ စာဖတ္ပရိသတ္ရင္ကို စြဲကိုင္လႈပ္ခတ္လာသည္ဟု ဆိုခ်င္ပါသည္။
ထိုေၾကာင့္လည္း ဆရာေဇာ္ဂ်ီက …
“ေလးစားအပ္ေသာ စာမ်ဳိးျဖစ္ေျမာက္လာေရးအတြက္ ကေလာင္စြမ္းရည္ကို လည္းေကာင္း၊ ကိုယ္ႏႈတ္ႏွလံုး အေတြ႔အၾကံဳကိုလည္းေကာင္း လိုအပ္သည္မွာ ထင္ရွားသည္။ တဖန္ ထိုအဂၤါႏွစ္ပါးႏွင့္ ျပည့္စံုႏိုင္စရာအေၾကာင္းရွိသည္။ ထို႔ေၾကာင့္သာလွ်င္ ေလးစားအပ္ေသာ စာမ်ဳိးျဖစ္ေျမာက္လာေအာင္ ေရးေသာအခါ ဉာဏ္ထုတ္၍၊ ဝိရိယထုတ္၍ ေရးၾကရမည္သာ ျဖစ္သည္” ဟု သူ၏ “ရသစာေပအဖြင့္” စာအုပ္တြင္ မိန္႔ဆိုဖူး၏။
အႏုပညာဆိုသည္မွာ ဆရာေဇာ္ဂ်ီေျပာသလိုပင္ ဘာအေၾကာင္းပဲ ေရးေရး၊ ကိုယ္တိုင္ ျပခ်င္ေသာ အေၾကာင္းအရာကို ပရိတ္သတ္ထံသို႔ သိမ္ေမြ႕ႏူးညံ့စြာ ေရာက္ေလေလ အႏုပညာေျမာက္ေလေလျဖစ္သည္။
စာေရးဆရာသည္ သူျမင္ေသာ အေၾကာင္းကိုတင္ျပရာတြင္ တိုက္႐ိုက္တင္ျပ၍လည္း ေရးသည္။ သြယ္ဝိုက္၍လည္း ေရးသည္။ ဘယ္ေခ်ာက္ကာ ညာလွမ္းသလိုလည္း ေရးသည္။ မိုးမိုးသည္ သြယ္ဝုိက္၍ ေရးတတ္သူျဖစ္သည္။ အစီအစဥ္ခ်၍လည္း ေရးတတ္သူျဖစ္သည္။ မည္သို႔ပင္ေရးေရး သူ႔ကိုယ္စား ျပဳေရးသားခဲ့ေသာ ဇာတ္ေဆာင္မ်ားအေပၚထားရွိခဲ့သည့္ သူ၏ ေစတနာ၊ သူတို႔ကိုယ္စား ေျပာျပခ်င္ေသာ ရင္ထဲက အေၾကာင္းအရာ၊ ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ေဆာင္မ်ား၏ဘဝကို စာဖတ္သူကိုယ္တိုင္ ခံစားနားလည္ေစခ်င္သည့္ သူ၏ေစတနာသည္ အျမဲထာဝရ ခိုင္မာစြာ တည္ရွိေနခဲ့သည့္အေၾကာင္းကို ၁၉၈၈ ခုႏွစ္၊ ဒီဇင္ဘာလထုတ္ စာေပ ဂ်ာနယ္တြင္ “ေစတနာ မမွားခဲ့ပါ” ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ မုိးမိုးက –
“ကြၽန္မ၏ ေမ့ေလ်ာ့ေပါ့ဆမႈေၾကာင့္ ကြၽန္မ၏စာေတြထဲမွာ အခ်က္အလက္အခ်ဳိ႕ မွားေကာင္းမွားခဲ့မိသည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း ကြၽန္မ၏ ထိုေစတနာ အရင္းခံ အေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကေတာ့ မမွားခဲ့ေသးပါဟု စိတ္တြင္သန္႔ရွင္းစြာ ယံုၾကည္ေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါ၏” ဟူ၍ ေရးသားထားေလသည္။
သို႔ကလို ျပည္သူဘက္မွာ ထာဝစဥ္ရပ္တည္၍ ျပည္သူတို႔၏ ခံစားမႈ ေဝဒနာကို ပီျပင္စြာ ေရးဖြဲ႔ႏိုင္မႈေၾကာင့္ သူ၏ လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ ဝတၳဳမ်ားသည္ စာဖတ္ပရိတ္သတ္မ်ား အားေပး ႏွစ္သက္မႈကို ရယူႏိုင္ခဲ့သည္။
မိုးမိုး(အင္းလ်ား)သည္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ အင္းလ်ားေဆာင္တြင္ ပညာသင္ၾကားရင္း ေနထိုင္ခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ မုိုးမိုး(အင္းလ်ား)ဟူေသာ ကေလာင္အမည္ကို ယူျခင္းျဖစ္သည္။ သူ၏ အမည္အရင္းမွာ ေဒၚစန္းစန္း ျဖစ္သည္။ သူ႔ကို ပဲခူးတိုင္း ဒိုက္ဦးၿမိဳ႕နယ္တြင္ အဖ ဦးထြန္း၊ အမိ ေဒၚျမရွင္တို႔မွ ၁၉၄၄ ခုႏွစ္ ေအာက္တိုဘာလ ၂၄ ရက္ အဂၤါေန႔၌ ဖြားျမင္ခဲ့သည္။ မလိခ၏ ျမန္မာဝတၳဳအညြန္း (၆) တြင္ ၁၉၄၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္ ၂၁ ဟု ေဖာ္ျပထားသည္။ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္တြင္ ရန္ကုန္ ဝိဇၨာ၊ သိပၸံတကၠသိုလ္တြင္ ပညာသင္ရင္း ကဗ်ာ၊ ဝတၳဳႏွင့္ ေဆာင္းပါးမ်ားကို စတင္ ေရးသားခဲ့သည္။
မိုးမိုး(အင္းလ်ား) ကေလာင္အမည္ျဖင့္ စ၍ေရးသည္မွာ ၁၉၆၅ ခုႏွစ္ မတ္လထုတ္ တိုင္းရင္းေမ ဂ်ာနယ္၌ “ရြက္လွပန္းကေလး ကိုယ့္ဘဝ” ကဗ်ာျဖစ္သည္။ သူ၏ပထမဆံုး ပံုႏွိပ္ခဲ့ေသာ ဝတၳဳတိုမွာ ၁၉၇၂ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထုတ္ ေငြတာရီ မဂၢဇင္းပါ “အိမ္နီးခ်င္း” ျဖစ္ၿပီး မကြယ္လြန္မီအထိ ေနာက္ဆံုးေရးသားေဖာျပခဲ့ေသာ ဝတၳဳမွာ ၁၉၉၀ မတ္လထုတ္ စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္းပါ “သိကၡာရွိတဲ့ မုန္႔ဟင္းခါး” ျဖစ္ပါသည္။
သူ၏ ပထမဆံုးလံုခ်င္းဝတၳဳရွည္မွာ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္အတြက္ အမ်ဳိးသားစာေပဆုရရွိခဲ့သည့္ “ေပ်ာက္ေသာလမ္းမွား စမ္းတဝါး” ျဖစ္ၿပီး ေနာက္ဆံုးထုတ္ေဝခဲ့သည့္ လံုးခ်င္းဝတၳဳရွည္မွာ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလ၌ ထုတ္ေဝသည့္ “ခံတက္ႏုေလးေတြ ညႇိဳးခ်ိန္တန္ေတာ့” စာအုပ္ျဖစ္သည္။
သူသည္ အမ်ဳိးသားစာေပဆုကို ၁၉၇၄ ၏ ၁၉၈၀၊ ၁၉၈၂၊ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ ၄ ႀကိမ္ တိုင္တိုင္ ဆြတ္ခူးႏိုင္ခဲ့သည္။
ေခတ္ၿပိဳင္ခံစားမႈ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ကို ဖြဲ႔ဆိုခဲ့သည့္ သူ၏အႏုပညာ လက္ရာမ်ားမွာ ျပည္တြင္းသာမက ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားျဖစ္ေသာ ရုရွား၊ ဂ်ပန္၊ အဂၤလန္တို႔အထိ စိမ့္ဝင္ထိုးေဖာက္ ႏိုင္ခဲ့သည္။
မိုးမိုး(အင္းလ်ား) သည္ ဝတၳဳအမည္ေပးပံုမွာလည္း တမူထူးျခားသည္။ သူ႔ဝတၳဳမ်ားအနက္ “သေဗၺသတၱာ အေဝရာေဟာႏၱဳ”(၁၉၇၈)၊ “မွတစ္ပါး အျခားမရွိၿပီ” (၁၉၇၈)၊ “ေရႊတိဂံုကို ျမင္လွ်င္” (၁၉၇၉)၊ “ၿငိမ္းကိုရွက္ပါ”(၁၉၈၀)၊ “ဂ်ဳိး” (၁၉၈၀)၊ “သမုဒၵရာခုႏွစ္စင္း ျမစ္မင္းတစ္ ဆယ့္သံုးသြယ္”(၁၉၈၀)၊ “ေႂကြမလိုနဲ႔ေဝ ေဝမလိုနဲ႔ေႂကြ”(၁၉၈၁)၊ “ပန္း႐ိုင္းတရာ”(၁၉၈၁)၊ “ညီမေလးက အခ်စ္ကိုကိုးကြယ္သတဲ့လား”(၁၉၈၁)၊ “မသုဓမၼစာရီ”(၁၉၈၂)၊ “နာမက်န္းသည္ အိုႏွင္းဆီ”ႏွစ္တြဲ(၁၉၈၃)၊ “ျမန္မာျပည္မွာ ေနၾကသည္”(၁၉၈၃)၊ “ေႂကြရင္ အတူေႂကြမယ္” (၁၉၈၃)၊ “မီးေရာင္ေအာက္ကိုဝင္လွ်င္”(၁၉၈၅) တို႔မွာ ထင္ရွားသည္။
မသုဓမၼစာရီ ေရးစဥ္က သူကိုယ္တိုင္ ကတံုးရိတ္၍ သီလရွင္ဝတ္သည္ဟု ၾကားရသည္။ ေရးစရာအေၾကာင္းရပ္အတြက္ သဘာဝယုတၱိရွိေစရန္ ကြင္းဆင္းေလ့လာျခင္းတမ်ဳိးပင္ျဖစ္သည္။ သူေရးခဲ့ေသာ “မွတစ္ပါး အျခားမရွိၿပီ” ႏွင့္ “မသုဓမစာရီ” ဝတၳဳကို ႐ိုက္ကူး၍ “ညီမ ေလးကအခ်စ္ကို ကိုးကြယ္သတဲ့လား” ဝတၳဳကို ဗီဒီယို ႐ိုက္ကူးခဲ့ပါသည္။
မိုးမိုး(အင္းလ်ား) သည္ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္မွစ၍ ဆရာႀကီး မဟာေဆြ၏ သမီး ခင္ေဆြဦး ဦးစီးထုတ္ေဝေသာ စံပယ္ျဖဴ မဂၢဇင္းတြင္ တာဝန္ခံ စာတည္းမွဴးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ရာ ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ ျဖစ္သည္။ သူသည္ ကြယ္လြန္ခ်ိန္အထိ စာေပမ်ားကို ဇယ္ဆက္သလို ေရးသားခဲ့ရာ ဝတၳဳတိုႏွင့္ မဂၢဇင္း ဝတၳဳရွည္ စုစုေပါင္း ၁၀၁ ပုဒ္၊ လံုးခ်င္းဝတၳဳ ၂၄ အုပ္၊ ဝတၳဳတုိေပါင္းခ်ဳပ္ ၅ အုပ္ ေဆာင္းပါးေပါင္း ၅၅ ပုဒ္ခန႔္ရွိသည္ဟု သိရသည္။
ယင္းတို႔ စာေပတာဝန္ကို ေက်ပြန္စြာထမ္းရြက္ရင္းျဖစ္ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ မတ္လ ၁၃ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၌ ကြန္လြန္သြားခဲ့ေလသည္။ ကြန္လြန္ခ်ိန္၌ ခင္ပြန္း ဦးမ်ဳိးညြန္႔ (စာေပေလာက)ႏွင့္ သားႏွစ္ေယာက္ သမီးတေယာက္ က်န္ရစ္ခဲ့သည္။ ကြန္လြန္စဥ္က သူသည္ အသက္ ၄၆ ႏွစ္သာ ရွိေသးသည္။
သူ၏ ႂကြင္းက်န္ေသာရုပ္ကလပ္ကို ၾကံေတာသုႆန္၌ မတ္လ ၁၇ ရက္ေန႔တြင္ ဂူသြင္း သၿဂႋဳဟ္ခဲ့သည္။ ယခုအခါ ၾကံေတာသုႆန္ ျဖတ္လိုက္သျဖင့္ ေျမာက္ဥကၠာလာပၿမိဳ႕နယ္ရွိ ေရေဝးသုႆန္၌ ေျပာင္းေရြ႕ဂူသြင္းထားသည္။
သူ ဆံုးစဥ္က ဆရာမႀကီး လူထုေဒၚအမာက –
“ဗ်ာဒိဒုကၡဆုိတဲ့ ေသတြင္းသြားဖို႔အတြက္ ခံစားရတဲ့ေရာဂါေတာ့ အၾကာႀကီး မခံစားရရွာေပါ့၊ ႏို႔ေပမယ့္ အသက္ကေလးမွ ၄၀ ေက်ာ္႐ံုရွိေသးတာမို႔ ေနမယ္ဆိုရင္ အေနႏိုင္ႀကီးေပါ့။ ႏွေျမာလိုက္တာ မိုးမိုးရယ္။ ေျဖမဆည္ႏိုင္ေအာင္ပါပဲ”
“မိုးမိုးဈာပနက သူ႔စာကို ခ်စ္တဲ့ပရိတ္သတ္ကမ်ားေလေတာ့ ဒုတိယ ေအာင္ဗလဈာပန ျဖစ္ေနမွာေပါ့ေလ။ အႏုပညာ အရည္အေသြးက တက္တုန္းအခ်ိန္မွာ ရွင္ေသမင္းေနာက္ ေကာက္ေကာက္ပါ လိုက္ရွာရတာကလား”
“မိုးမိုးဟာ စာေရးသက္ ၁၈ ႏွစ္အတြင္း ဝတၳဳတို ဝတၳဳရွည္ ေဆာင္းပါးေတြ အမ်ားႀကီး ေရးသားခဲ့တယ္”
“အမ်ဳိးသားစာေပဆုကို ေလးႀကိမ္တိုင္တိုင္ ဆြတ္ခူးခဲ့တယ္။ သူ႔စာကေလးေတြကို အျမဲတမ္းေစာင့္ဖတ္လာၾကတဲ့ စာဖတ္ပရိတ္သတ္အဖို႔ ကေလာင္ကေလးက ေရးသက္ရလာတာနဲ႔ အမွ် ရင့္က်က္လာတယ္၊ ဣေႁႏၵရလာတယ္။ အျမင္ေတြ ပိုေကာင္းလာတယ္။ တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ မွန္မွန္ကန္ကန္ တိုးတက္လာတယ္ဆိုတာကို သတိထားမိၾကတာႀကီးပါပဲ၊ ဒါေၾကာင့္ ကြၽန္မ သမီးႀကီးနဲ႔မွ ရြယ္တူေလာက္ရွိေသးတဲ့ မိန္းကေလးကို “မိုးမိုးရယ္ အေႂကြေစာလို႔ အေမ ႏွေျမာလွတယ္ င့ါသမီးဟာ တို႔ေခတ္ျမန္မာစာေပ သရဖူနဲ႔ စိန္တပြင့္ပါကြယ္” လို႔ သူဆံုးသည့္ေန႔ ကေရးမိတဲ့ စာတုိကေလးထဲမွာ ထည့္ေရးမိတယ္။
မိုးမိုးေရ ေခတ္တေခတ္ကို ထင္ဟပ္ျပေနမိ မင္းစာကေလးေတြ အဓြန္႔ရွည္လို႔ တည္ေနမွာပါကြယ္။
ငါ့သမီးျဖစ္ေလရာဘဝမွာ ကိုယ္စိတ္ခ်မ္းေျမ႕ၿပီး သတၱဝါေတြအက်ဳိးကို ဆတက္ထမ္းပိုး သယ္ပိုးႏိုင္ပါေစ။”ဟူ၍ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေမလထုတ္ စံပယ္ျဖဴမဂၢဇင္းတြင္ မိုးမိုး(အင္းလ်ား) အတြက္ အေမ့လက္ေဆာင္ ေခါင္းစဥ္ျဖင့္ ေရးသားခဲ့ေလသည္။
ကဗ်ာဆရာႀကီး ေမာင္စြမ္းရည္ကလည္း …
“အေနျမင့္ျမတ္၊ အေသျမတ္သည့္
ျမင့္ျမတ္သူမွာ မေသပါတည့္
စာေပေလာက ျမန္ျပည္လွတြင္
နမအမည္ ၊ ေမာ္ကြန္းတည္လိမ့္
သင့္သည္ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)”
ဟူ၍ ကဗ်ာျဖစ္ ေမာ္ကြန္းထိုးခဲ့ေလသည္။
မည္သို႔ဆိုေစ … ယခုအခါ သူကြယ္လြန္ခဲ့သည္မွာ ၂၁ ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း သူ ေရးဖြဲ႔ခ့ဲေသာ ဘဝသ႐ုပ္ေဖာ္ စာေပအစုစုသည္ ထာဝရ ထြန္းလင္းေတာက္ေျပာင္ေနမည္မွာ မလြဲဧကန္ပင္တည္း။
“မိုးမိုး(အင္းလ်ား) ေရာက္ရာ ျဖစ္ရာဘဝ၌ ေအးခ်မ္းစြာ နားခုိႏိုင္ပါေစ” ဟု ဆႏၵျပဳလ်က္။
ဓာတ္ပံုမ်ားကို သူ႔ေဖ့ဘြတ္နဲ႔ အင္တာနက္ကေန ရယူပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
