>
မာမာေအး
ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၅၊ ၂၀၀၉
“ – – ေရွးက လက္က်န္ ဂီတ မိခင္ဖခင္ေတြ ဆံုတတ္ၾကတဲ့ ‘ဆုိတီးစားျပန္’ ပြဲျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ပညာ ဖလွယ္ၾကသလုိ ျပန္ေႏႊးၾက ညိွၾက ဆုိတီးၾက – – -”
ေသာတရွင္မ်ား က်န္းမာေတာ္မူၾကပါစရွင္။ မာေအးခ်စ္တဲ့ေသာတရွင္ေတြ ဂီတဝါသနာရွင္ေတြအားလံုး မာေအးရဲ႕အသံေလး ၾကားရတဲ့အခါမွာ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ခ်မ္းသာၾကပါေစလို႔ ဆုမြန္ေကာင္း ေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ေသာတရွင္တုိ႔ေရ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္္တုန္းက ေဗလုဝ နတ္ေစာင္းႀကီးရဲ႕ မူလပိုင္ရွင္ဟာ မာရ္နတ္ႀကီးျဖစ္တယ္၊ ပဥၥသီခနတ္သားက ေဗလုဝေရႊေစာင္းႀကီးကုိ ေငြေစာင္းႀကိဳး ခုႏွစ္ႀကိဳး တပ္ၿပီး တီးခတ္တယ္လုိ႔ ‘မဃေဒဝ’ က လကၤာ အေထာက္အထားေတြနဲ႔ ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ဒီေန႔ေတာ့ ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစတို႔ ျပင္စည္မင္းသားတို႔ဟာ မတီးႏိုင္ဘဲနဲ႔ ဒါေလာက္ ႀကီးက်ယ္တဲ့ သီခ်င္းေတြ ေရးသြားႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ဆက္ေျပာမယ္ စိတ္ကူးတာပဲရွင္။
မာေအးတုိ႔ ဂီတႏႈတ္လာ သမုိုင္းအရကေတာ့၊ ေရွး သီခ်င္းႀကီး သီခ်င္းခံေတြဟာ၊ အေၾကာင္းအရာတခုခုကုိ စာယဥ္ စာႏု ကာရံျပဳထံုး နေဘသံုးၿပီး၊ ႀကိဳးဆိုလည္း ႀကိဳးအေရးစံနစ္၊ ဘဲြ႔ဆိုလည္း ဘြဲ႔ေရးနည္းစနစ္ေတြနဲ႔ သီခ်င္းရဲ႕ ဟန္ကုိ လုိက္ၿပီး ေရးသားၾကပါသတဲ့၊ တီးၾက ဆုိၾကတဲ့အခါမွာလည္း စည္းဝါး အကန္႔အသတ္မရွိ၊ လႈပ္စည္းအသံေပးၿပီး ရတုသြားမ်ဳိး ကြန္႔ၾက ညြန္႔ၾက အသံေကာင္း ဟန္ေကာင္း ထား ဆုိၾကသတဲ့၊ ဒီေတာ့ကာ တူရိယာဂီတနဲ႔ မတြဲရင္လည္း ျဖစ္တဲ့ ‘ဝစနာလကၤာရ’ သေဘာမ်ိဳးနဲ႔ ေတြးရင္ အဲဒီ ဂီတဘိုးေတာ္ႀကီေတြ မေရးႏုိင္ဘဲ ရွိပါမလားရွင္။ အေနာက္ႏုိင္ငံမွာ သီခ်င္းစာေရးတဲ့သူက သပ္သပ္၊ အသံရွာသူက သပ္သပ္ပါ။အဲဒီ ဘုိးေတာ္ႀကီးေတြ ေရးႏုိင္ခဲ့လုိသာပဲ
– ‘ဘံုပ်ံေနနန္း’ အစခ်ီတ့ဲ ေဆာင္းဘြဲ႔ ပတ္ပ်ဳိးႀကီး၊
– ဗရင္ဂ်ီၾသသံလုိ႔ ေခၚၾကတဲ့ “အထူးထူးငယ္ႏွင့္” အစခ်ီ ေတာလား ပတ္ပ်ဳိးႀကီး၊
– ‘မႈိင္းျပာမႈံေဝ’ အစခ်ီ ေရလား ပတ္ပ်ိဳးႀကီးနဲ႔
– ‘ကုန္းေဘာင္ပရေမ’ အစခ်ီ ဘုန္းဘဲြ႔ ပတ္ပ်ိဳးႀကီး ဆိုတဲ့ ပတ္ပ်ိဳးႀကီးေလးပုဒ္ ထိပ္တန္း က်န္ရစ္ေနတာေပါ့ရွင္၊ ရွည္လည္းရွည္ ခက္လည္း ခက္တာမုိ႔ ဂီတသမားတုိင္း မရတတ္ပါဘူး၊ ေရွးက လက္က်န္ ဂီတ မိခင္ဖခင္ေတြ ဆံုတတ္ၾကတဲ့ ‘ဆုိတီးစားျပန္’ ပြဲျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္ေတြတုန္းကေတာ့ အခ်င္းခ်င္း ပညာ ဖလွယ္ၾကသလုိ ျပန္ေႏႊးၾက ညိွၾက ဆုိတီးၾကတာမ်ိဳးမွာသာ ၾကားဖူးခဲ့ရပါတယ္။
အဖိုး ျမဝတီမင္းႀကီးဦးစကေတာ့ ‘ေစာင္း’ တီးတတ္ေလမလားပဲ၊ စာေရးဆရာ ဣႏၵနီေရးတဲ့ ထူးမျခားနား သီခ်င္းခံနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ဝတၳဳတပုဒ္မွာ ဦးစက ဘုရား ရင္ျပင္ေတာ္ေပၚမွာ ေစာင္းနဲ႔ တီးဆို အသံလွဴေနတဲ့ ေျမးအဖိုးကုိေတြ႔ေတာ့ ေစာင္းကုိ ခဏေတာင္းယူတီးခတ္တဲ့ အေၾကာင္း ဖတ္မိခဲ့လုိ႔ပါရွင္။
ပုဂံေခတ္မွာေရာ၊ အင္းဝေခတ္မွာပါ ‘ေစာင္း’ဆုိတဲ့ အကၡရာေတြ သံုးေပမယ့္၊ ႀကိဳးကိစၥကိုေတာ့ မေတြ႔ရပါဘူး၊ တီးသူကိုလည္း ေစာင္းသမားလုိ႔ပဲ ေခၚၾကပါတယ္၊ မင္းတုန္းမင္း မတုိင္မီ ပုဂံမင္း လက္ထက္မွာ ‘ဣႏၵာေဒဝ’ဘြဲ႔နဲ႔ ေစာင္းသမားတဦး ထားေတာ္မူဖူးခဲ့ပါသတဲ့။ ဒီေရွ႔မွာေတာ့ ေစာင္းသမား ေရွ႔ေတာ္ေျပး မရွိခ့ဲပါဘူး၊ ဘုရင့္စက္ေတာ္ေဆာင္ ဘုရင့္ေရွ႔ေတာ္မွာ တီးရမွာမို႔ ယံုၾကည္စိတ္ခ်ရသူမွလည္း ေရွ႔ေတာ္ေျပးေနရာကို ေပးတတ္တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္၊ ဘုရင္သတ္ရင္ ဘုရင္ျဖစ္တဲ့ ေခတ္ကုိရွင့္။
မင္းတုန္းမင္းတရားႀကီးကေတာ့ ဘာသာ၊ သာသနာတင္မက သဘင္ဂီတ မက်န္ရေအာင္ ေစာင့္ေရွာက္ ခ်ီးေျမွာက္ေတာ္မူတဲ့ အတြက္၊ နန္းေတာ္အတြင္းေဆာင္မွာ ေရွ႔ေတာ္ေျပး ေမာင္ေမာင္သိုက္တုိ႔ အဖြဲ႔ ရွိလာပါတယ္၊ ေစာင္းေမာင္ေမာင္သုိက္ဟာ ေဒဝဣႏၵာ ေမာင္ေမာင္ႀကီးရဲ႕ ဆရာလည္း ဆရာ၊ ေယာက္ဖလည္း ေယာက္ဖ ေတာ္စပ္တဲ့သူပါ၊ သူကစၿပီးေတာ့ မင္းႀကီးျမဝတီဦးစနဲ႔ ျပင္စည္မင္းသားတို႔ ေရးသားခဲ့တဲ့ ပတ္ပ်ဳိးသီခ်င္းေတြကို တီးကြက္ေဖၚခဲ့ပါတယ္၊ ပတ္ပ်ဳိးႀကီးေတြကုိ တီးကြက္ ေဖာ္ႏုိင္ ေရးႏုိင္ရေအာင္လည္း ေစာင္းႀကိဳးေတြကို တပ္ေနက် (၇)ေခ်ာင္းကေန (၁၃) ႀကိဳး တုိးၿပီး တီးခတ္ခဲ့ပါတယ္။
‘ပတ္ပ်ဳိးဆိုတာ ပတ္လံုးကေလးမ်ားကုိ အစပ်ဳိး တီးရတာေၾကာင့္ ပတ္ပ်ိဳးလုိ႔ ေခၚေၾကာင္း’ ျမန္မာစာေပသမုိင္းက ဆိုထားေပမယ့္ တီးရမွာက ေစာင္းနဲ႔ကုိး၊ ၿပီးေတာ့ ပတ္ပ်ိဳးဟာ သံရုိးျဖစ္တဲ့ ႀကိဳး၊ ဘြဲ႔၊ သီခ်င္းခန္႔ေတြထက္ ပုိၿပီး တီးရ ဆုိရတာမွာ ယဥ္ေက်း သိမ္ေမြ႔ ႏူးညံ့ ေပ်ာင္းသြဲ႔တဲ့ အသံေတြ ဟန္ေတြ စံုေနေအာင္ ပါဝင္တဲ့ သီခ်င္းမ်ဳိးပါ၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ ဒုတိယပုိင္းေလာက္မွာမွ ေပၚေပါက္လာတာပါရွင္၊ အဲဒီေခတ္အခ်ိန္က သံဆန္းသီခ်င္း လို႔ ေျပာရင္ေတာင္ ရပါတယ္၊ မင္းတုန္းမင္းႀကီးကုိ အီတာလ်ံ သံအမတ္က လက္ေဆာင္ ပ႑ာ ဆက္သေတာ္မူတဲ့ စႏၵရားလည္း ေရာက္ေလာက္ၿပီ။ ႏုိင္ငံတကာက ရုံးစုိက္လာတ့ဲ သံတမန္ ေလာကမွာလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ ဓမၼေတး သံစုံေၾကြးျဖစ္ေလာက္ပါၿပီ။ အဲဒီလိုအသံေတြ အစံုအလင္ ၾကားနာရလို႔လည္း ဗရင္ဂ်ီၾသတဲ့ အသံမ်ဳိးလုိ သရုပ္ပူးၿပီး ‘အထူးထူးငယ္ႏွင့္’ ပတ္ပ်ဳိးႀကီးကုိ ေရးခဲ့တာေပါ့ရွင္၊ အသံစံုမစံု နားဆင္ၾကည့္ပါဦး။ အထူးထူးငယ္ထဲက တပုိဒ္ပါပဲ။
xxx နန္းၾကာညိဳေၾကာ့စံပယ္၊ နတ္ကယ္မူရာ၊ ျဖဴျပာသြယ္ႏဲြ႔၊ ကံုတယ္ယဥ္တယ္၊ ရႊန္းရႊန္းလန္းလို႔ ေမွ်ာ္ေရးငယ္ပမ္း xxx အလုိခါေႏြဦး၊ ဖူးစီညြန္႔လန္း xxx ေရႊမာပင္နန္း၊ သာသည္မယ္ေမာင္၊ ပန္းယဥ္ေပ်ာ့ေတာင္ xxx
မာေအးက (၇) ႀကိဳးတပ္ ေစာင္းေခတ္ကုိေတာ့ ဘယ္မီပါ့မလဲေနာ္။ ဆရာႀကီး အလကၤာေက်ာ္စြာ ေစာင္းဦးဘသန္းဆီမွာ အဆုိသင္ ေစာင္းသင္တဲ့ အခ်ိန္က်ေတာ့ ေစာင္းက (၁၆)ႀကိဳးတပ္ ေစာင္းေခတ္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ေစာင္းမွာ အသံုးျပဳတာ (၇)သံပါ။ ႀကိဳးရင္းအသံရွိတာ အေရွ႔တုိင္းသံုး (၅)သံမ်ဳိးျဖစ္လုိ႔ (၂)သံ ေလ်ာ့ေနပါတယ္။ ေစာင္းတီးေနတုန္း လက္မေလးနဲ႔ ဝင္ေထာက္တာမ်ိဳး ေတြ႔ရလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္၊ အဲဒါ လိုတဲ့အသံ (၂)သံကုိ ျဖည့္တီးတာပါရွင္၊ (၁၆)ႀကိဳး တုိးသြားတာကေတာ့ ျမန္္မာကာလေပၚသီခ်င္းအထိ ဆင္းၿပီး တီးႏုိင္ေအာင္ ၾကံေဆာင္ခဲ့ၾကတာ ျဖစ္မယ္လုိ႔ ထင္ပါတယ္ရွင္။
[ မူရင္း – ဘီဘီစီအသံလႊင့္ဌာန၊ ျမန္မာပုိင္း ]
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
