>
ဆင္ေျခမ်ားနဲ႔ လူ
အရွင္ဉာဏိက
ၾသဂုတ္ ၄၊ ၂၀၀၈
ဒီေဃာ ဗာလာနံ သံသာေရာ ၊ သဒၶမၼံ အဝိဇာနတံ ။
အိပ္မေပ်ာ္သူအတြက္ ညတာရွည္တယ္။ ခရီးပမ္းေနသူအတြက္ ယူဇနာခရီးဟာ ရွည္လ်ားတယ္။ လူမုိက္ေတြအတြက္ သံသရာဟာ ရွည္လ်ားတယ္။
အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာပဲ “ဘာေၾကာင့္ရယ္မသိ၊ တခါတရံ အိပ္မေပ်ာ္ညေတြ ရွိတတ္တယ္ …” ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ထည့္ေရးျဖစ္ခဲ့ တယ္။ အိပ္မေပ်ာ္သူအတြက္ ညတာရွည္ေတာ့တာေပါ့။ အဲဒီေဆာင္းပါးထဲမွာ ဘဝမွာ ေစာင့္ခဲ့ရတာေတြမ်ားခဲ့ၿပီ၊ မ်ားရုံတင္ မက ေစာင့္ရတဲ့အရာကလည္း အလြန္ ၾကာရွည္လြန္းလွၿပီ ဆုိတဲ့အေၾကာင္း ေရးျဖစ္ခဲ့တယ္။ ဒီညလည္း အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ ျဖစ္ေန ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကံေကာင္းတာက အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ျဖစ္တယ္ဆုိေပမယ့္ လုံးဝအိပ္လုိ႔မရႏုိင္တာ မဟုတ္ပဲ ျမန္ျမန္အိပ္ေပ်ာ္၊ ျမန္ျမန္ႏုိးၿပီး ျပန္အိပ္လုိ႔ မရႏုိင္ျဖစ္တာမ်ိဳးပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အိပ္ခ်င္ေပမယ့္ အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနသူအဖုိ႔ ဒီညမ်ိဳးဟာ ညတာက ရွည္မွာ အမွန္ပါပဲ။ သုိ႔ေပမယ့္ အိပ္မေပ်ာ္ ႏုိင္ျဖစ္ေနခဲ့တဲ့ ဒီညမွာေတာ့ ညတာရွည္ေတာ့မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လည္းဆုိလ်င္ျဖင့္ ခုပဲ ဒီစာကုိ ေရးေနတာက အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္ ျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ပဲေလ။ ခုဆုိ နံနက္ ၂ နာရီ ၃ဝ။ ဒီစာ အၿပီးသတ္ဖုိ႔အထိဆုိလ်င္ ေနာက္အနည္းဆုံးေတာ့ ႏွစ္နာရီေလာက္ ႀကာဦးမွာဆုိေတာ့ နံနက္ ၄ နာရီခြဲ။ ၅ နာရီမွာ ဘုရားဝတ္တက္၊ တရားထုိင္ဖုိ႔ အိပ္ရာထေနက်ဆုိေတာ့ ညတာရွည္စရာ အခ်ိန္က်န္ေတာ့မယ္ မဟုတ္ပါဘူး။
ခုရက္ပုိင္းက ေမတၱာနႏၵဝိဟာရဓမၼရိပ္သာမွာ ေႏြရာသီဗုဒၶယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းမ်ား က်င္းပေနခ်ိန္ေလ။ သင္တန္းမွာ စာရင္း ေပးထားသူ ၇ဝ ရွိတယ္။ မေန႔က ဖြင့္ပြဲေန႔မွာ ၆၃ ေယာက္ တက္ေရာက္ပါတယ္။ စာရင္းေပးထားသူထဲက ၃ ေယာက္က ဒီ ေန႔မွ လာႏုိင္မွာဆုိေတာ့ ဒီႏွစ္သင္တန္းမွာ ၆၆ ေယာက္တက္ေရာက္မယ္ေပါ့။ သင္တန္းက (ဂ) ရက္ၾကာမွာ၊ ေနထြက္ ေနဝင္၊ တစ္ေန႔တာလုံး။
ဒီႏွစ္က ၁ဝ ႀကိမ္ေျမာက္သင္တန္း။ ႏွစ္စဥ္ သင္တန္းသား ၅ဝ ေက်ာ္နဲ႔ ၇ဝ ေက်ာ္အတြင္း တက္ေရာက္ခဲ့ၾကတာဆုိေတာ့ ဒီသင္တန္းဆင္း သင္တန္းသား ၆ဝဝ ေက်ာ္ ၇ဝဝ နီးပါးရွိခဲ့ၿပီ။ ၁ဝ ႀကိမ္ေျမာက္မုိ႔ အမွတ္တရအေနနဲ႔ စာေရးပါဦးလုိ႔ မုိးမခ ဝက္ဘဆုိက္ စီစဥ္သူ ကုိေမာင္ရစ္က တုိက္တြန္းတယ္။ အခ်ိန္ရလ်င္ ေရးဦးမယ္လုိ႔ တာဝန္ခံလုိက္တယ္။ သူကေတာ့ ဓာတ္ ပုံသတင္း တင္မယ္တဲ့။ သူေျပာတဲ့အတုိင္း ဓာတ္ပုံသတင္းကုိ မုိးမခမွာ ခုဆုိေတြ႔ေနရၿပီ။
ကုိယ္လည္း အိပ္မေပ်ာ္ႏုိင္အတူတူ စာတစ္ပုဒ္ေရးမွဆုိၿပီး ခုဒီစာကုိ ေရးျဖစ္ေနတယ္။ ဒီေန႔ညေန ၆ နာရီ ၃ဝ မွာလည္း လူရြယ္လူႀကီးမ်ားအတြက္ သင္တန္း တစ္ခု ပုိ႔ခ်ေပးရဦးမွာ။ ဒီသင္တန္းမွာလည္း ကိုယ္က “ဓမၼပဒ အလွကဗ်ာ ျမတ္ေရႊစာ” ဆုိတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ ဓမၼပဒကုိ တာဝန္ယူ သင္ေပးေနတာပါ။
ဒီေန႔သင္ေပးဖုိ႔စိတ္ကူးထားတာက ယမကဝဂ္မွာလာတဲ့ သာရိပုတၱေတၳရဝတၳဳ။ ဒီဝတၳဳရဲ့ဆုိလုိရင္းက ဒအႀကံအစည္ အေတြး အေခၚမွားရွိသူဟာ တန္ဖုိးရွိတဲ့အရာေတြနဲ႔ လြဲေခ်ာ္တတ္ေၾကာင္း၊ ဝါဒတစ္ခုကုိ ယုံၾကည္ထားသူတစ္ေယာက္အဖုိ႔ အ ေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ သူယုံၾကည္ရာကုိ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲေၾကာင္းကုိ ဗုဒၾၶြက ေဟာထားတာ။ စဥ္းစားဆင္ျခင္စရာ အလြန္ ေကာင္းပါတယ္။
ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းအေၾကာင္း ေရးမယ္ဆုိေတာ့ ခဏရပ္ကာ စဥ္းစားမိတယ္။ ၁ဝ ႏွစ္တာျဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ သင္တန္းမွာ ဘာေတြေတြ႔ခဲ့သလဲလုိ႔။ စဥ္းစားမိေတာ့ ကေလးငယ္ေတြရဲ့ ဆင္ေျခေလးေတြအေၾကာင္း သြားသတိရမိလုိက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတုိ႔ကုိ စာေရးသူက “You have so many excuse …” လုိ႔ ေျပာေလ့ ရွိခဲ့တယ္။
ဥပမာအေနေျပာရလ်င္ သင္တန္းခ်ိန္ တစ္ခ်ိန္နဲ႔တစ္ခ်ိန္ၾကားမွာ အေပါ့အပါးသြားဖုိ႔၊ ေရေသာက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေပးထားတာ။ အဲဒီ အခ်ိန္မ်ားမွာဆုိ ေရေသာက္ဖုိ႔၊ အေပါ့အပါးသြားဖို႔ စိတ္မကူးဘူး။ အတန္းတက္ဖုိ႔ အခ်ိန္ေရာက္ၿပီဆုိမွ၊ ဒါမွ မဟုတ္လည္း အတန္းထဲမွာထုိင္ၿပီးလုိ႔ ငါးမိနစ္ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ရွိပါမွ ေရေသာက္သြားခ်င္တယ္၊ အိမ္သာသြားခ်င္တယ္လုိ႔ အေၾကာင္းျပဆင္ ေျခေပးတာမ်ိဳး။ အတန္းေနာက္က်ေနလ်င္လည္း ဟုိဟာျဖစ္ေနလုိ႔၊ ဒီဟာျဖစ္ေနလုိ႔လုိ႔ ဆင္ေျခေပးတတ္တာမ်ိဳး။ အဲဒီလုိ ဆင္ေျခေပးေလ့ရွိတာကလည္း ဆင္ေျခအၿမဲေပးတတ္တဲ့ ေက်ာင္းသားအနည္းငယ္ကသာ ထပ္ကာထပ္ကာေပးတတ္တာပါ။ အမ်ားစုက ေပးေလ့မရွိပါဘူး။
ေက်ာင္းေပၚမွာ ေျပးလႊားေနလုိ႔ ေဟ့ ေဟ့ မေျပးရဘူးေလလုိ႔ ေျပာတဲ့အခါမ်ိဳးမွာ သူေျပးခ်င္လုိ႔ ေျပးတာ မဟုတ္ဘူး။ ေနာက္က ဟုိေကာင္လုိက္လုိ႔ ေျပးရတာလုိ႔ ဆင္ေျခေပးတတ္တာမ်ိဳး။ စာသင္ခန္းထဲ စကၠဴစုတ္ေတြပစ္ခ် လုိ႔ မပစ္ရဘူးလုိ႔ သတိေပးတဲ့အခါမ်ိဳးမွာဆုိလ်င္လည္း အတန္းၿပီးတဲ့အခါ သူျပန္ေကာက္သြားမွာပါလုိ႔ အေၾကာင္းျပတာမ်ိဳး စသျဖင့္ေပါ့။ ျပန္ေကာက္မယ္လုိ႔သာ ေျပာေပမယ့္ အတန္းၿပီးလုိ႔ သူမ်ားေတြ အတန္းကထြက္တာနဲ႔ သူပစ္ထားတဲ့စကၠဴစုတ္ မေျပာနဲ႔၊ သူ႔မွာပါလာတဲ့ စာအုပ္ေတြ၊ ခဲတန္ေတြ၊ အက်ီစတာမ်ိဳးေတြကုိေတာင္မွပဲ ေကာက္ရမွန္းမသိပဲ အလ်င္ဦးေအာင္ ထေျပးတတ္တာမ်ိဳးကုိပင္ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ။ ကေလးေတြျပဳလုပ္တတ္တဲ့ excuse ေလးေတြကေတာ့ သိပ္ၿပီး အျပစ္တင္ဖြယ္ မဟုတ္ပါဘူး။ အမ်ားနဲ႔ ေန ထုိင္ရာမွာ စည္းကမ္းတက်ျဖစ္ေအာင္သာ ေျပာျပရေပမယ့္ သူတုိ႔စိတ္ထဲမွာ မတရားလွည့္ျဖားလုိ၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိေရာ သူတစ္ ပါးကုိပါ ထိခုိက္နစ္နာေစလုိတဲ့ ေစတနာဆုိးမ်ိဳး ရွိလိမ့္မယ္လည္း မဟုတ္ပါဘူး။ သုိ႔ေပမယ့္ အသက္အရြယ္ေတြႀကီးရင့္၊ အသိ ဥာဏ္ေတြလည္း ႀကီးရင့္၊ ပညာေတြလည္း ရွိလာခ်ိန္မ်ိဳးေရာက္သူေတြရဲ့ excuse လုပ္တာမ်ိဳး၊ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳး ေပးေနတာ မိ်ဳးကေတာ့ ဆင္ေျခေပးေနသူအတြက္လည္း မေကာင္းသလုိ ပတ္ဝန္းက်င္အတြက္လည္း အလြန္ထိခုိက္ပါတယ္။
အသက္အရြယ္ေတြႀကီးရင့္၊ အသိဉာဏ္ေတြလည္းရွိပါလ်က္ကယ္နဲ႔ မလုပ္သင့္ မလုပ္ထုိက္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးကုိ လုပ္လုိတဲ့အခါ၊ လုပ္သင့္လုပ္ရမည့္ အလုပ္မ်ိဳးကုိ မလုပ္လုိတဲ့အခါ စာေရးသူတုိ႔က အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳး ျပေလ့ရွိတတ္ပါ တယ္။
တခ်ိဳ႔အလုပ္ေတြက မလုပ္သင့္ဘူးလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သိေနတယ္။ ဒီလုိလုပ္ျခင္းဟာ မတရားဘူး၊ မမွ်တဘူးရယ္လုိ႔ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္လည္း နားလည္တယ္။ ကုိယ့္အေပၚကုိ အျခားသူတစ္ဦးဦးက ဒီလုိလာလုပ္လ်င္ ကုိယ္ကုိယ္တုိင္ ႀကိဴက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆုိတာကုိလည္း ကုိယ္သိေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီမလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္ကုိ ကုိယ္လုပ္လုိက္လ်င္ ကုိယ့္အတြက္ အက်ိဳး ရွိမွာပဲ၊ အျမတ္ရမွာပဲလုိ႔ တစ္ဖက္မွာ ကုိယ္ကယုံၾကည္ေနတယ္။
ဒီအခါမ်ိဳးမွာ ကုိယ္ရမည့္အက်ိဳးရလဒ္ကုိ မစြန္႔လႊတ္ခ်င္တာ၊ ရယူပုိင္ဆုိင္ခ်င္တာေၾကာင့္ ဒီလုိ မလုပ္သင့္တဲ့အလုပ္မ်ိဳးကုိ လုပ္ႏုိင္ဖုိ႔အတြက္ သူတစ္ပါးေတြကုိ ဦးစြာ လွည့္စားရတယ္။ လွည့္စားရတာေတြထဲမွာ သူတစ္ပါးမသိေစဖုိ႔ ဖုံးဖိတဲ့နည္းေတြ၊ လိန္ညာတဲ့နည္းစတာေတြကုိ သုံးရတယ္။
ဒီေလာက္နဲ႔ မျပည့္စုံဘူး၊ မလုံေလာက္ေသးဘူးဆုိလ်င္လည္း ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပါ ျပန္လည္လွည့္စားရေတာ့တယ္။ ကုိယ့္လုပ္ရပ္ ေတြအတြက္ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္လည္ excuse လုပ္ရေတာ့တယ္။
ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လွည့္စားတာကုိ ကုိယ္ကသိေနေလေတာ့ ကုိယ့္လိပ္ျပာကုိ မလုံၿခဳံသလုိ ခံစားရတယ္။ ဒီေတာ့ အဲဒီလိပ္ျပာမလုံၿခဳံတဲ့ဒဏ္ကုိ ကာကြယ္ရေအာင္ နည္းအမ်ိဳးမ်ိဳးႀကံဆရ တယ္။ အဲဒီအတြက္ စိတ္ဓာတ္ခြန္အားေတြသုံးရတယ္။
ရုိးသားစြာလုပ္ရတဲ့ အလုပ္အတြက္ သုံးရတဲ့စိတ္ဓာတ္ခြန္အားထက္ မရုိးသားတာကုိ မရုိးသားမွန္းလုိ႔သိပါလ်က္ လုပ္ရရာမွာ သုံးရတဲ့စိတ္ဓာတ္ခြန္အားက ပုိမုိအင္အားေတြ ကုန္ခန္းေစတယ္။ ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ ပုိမုိႏြမ္းနယ္ေစတယ္။ ေကာင္းတာလုပ္ဖုိ႔၊ မွန္တာလုပ္ဖုိ႔ ခြန္အားေတြ မက်န္သည့္တုိင္ေအာင္ေတာင္ ျဖစ္ သြားတတ္ပါတယ္။
ကုိယ္လုပ္ခ်င္တာ လုပ္လုိက္ရတဲ့အတြက္၊ ကုိယ္လုိခ်င္တာ ရလုိက္တဲ့အတြက္ အေပၚယံ ယာယီအခုိက္အတန္႔မွ်ေတာ့ ငါ လုပ္ ႏုိင္တာပဲ၊ ငါရလုိက္တာပဲဆုိၿပီး ေက်နပ္သလုိ ေပ်ာ္ရႊင္ရသလုိ ခံစားေကာင္း ခံစားႏုိင္မယ္။ ကိုယ့္ကုိယ္လည္း စြမ္းႏုိင္သူ၊ လုပ္ ႏုိင္သူရယ္လုိ႔ ထင္ေကာင္းထင္ႏုိင္မယ္။
ဒါေပမယ့္ ဒီေပ်ာ္ရႊင္မႈ ၊ ဒီခံစားမႈဟာ ဘယ္နည္းနဲ႔မွ အျမင့္ဆုံး ၾကည္ႏူးေက်နပ္မႈနဲ႔ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ မျဖစ္ေစႏုိင္ပါဘူး။ ဒီမတရားလုပ္လုိက္ရတဲ့အတြက္ ရလာတဲ့အရာေပၚမွာသာ အျမင့္ဆုံးေပ်ာ္ရြင္မႈကုိ မရတာလား ဆုိေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အျခားေသာ တရားသျဖင့္ လုပ္ရာကေန ရတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီးေတာ့လည္း အဆုံးစြန္ ေပ်ာ္ရြင္မႈ မ်ိဳး၊ ေက်နပ္မႈမ်ိဳးကုိ ဒီလုိသူေတြမွာ လုံးဝမရေစႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။ ညစ္ႏြမ္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ၊ လုပ္ရပ္ေတြကေန ကူးယွက္လုိက္ တဲ့ ဒဏ္ခ်က္ေတြဟာ ဆုိးရြားလြန္းလွပါတယ္။ ဒီအေျခအေနမ်ိဳးကုိ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ ျပန္လည္သတိထားသုံးသပ္ၾကည့္လ်င္ ေတြ႔ ႏုိင္ပါတယ္။
မသန္႔ရွင္းတဲ့ စိတ္ဓာတ္ကုိအေျခခံၿပီး ရလာတဲ့ ဘယ္ရလဒ္မွ အဆုံးတုိင္ေသာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ မျဖစ္ေစႏုိင္ဘူးဆုိတာ ဗုဒၾၶြက လည္း ဆုံးမထားတယ္။ ဒါဟာ ဗုဒၶစကား ျဖစ္လုိ႔ ဘာသာေရးအဆုံးအမကုိ လက္မခံႏုိင္သူ ရွိေကာင္းရွိႏုိင္မယ္။ ဒီလုိ ဘာသာ ေရး လက္မခံလုိသူေတြအတြက္ ေျပာရလ်င္ ဒီအယူအဆဟာ ဗုဒၷသာလ်င္မဟုတ္၊ ယေန႔ကမၻာာက အသိအမွတ္ျပဳလက္ခံထား တဲ့ စိတ္ပညာရွင္ႀကီးေတြကုိယ္တုိင္လည္း ဒီအယူအဆကုိ လက္ခံၾကပါတယ္ ဆုိတာကုိပါ။
လုပ္သင့္တာကုိ မလုပ္လုိလုိ႔ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ excuse လုပ္ရာမွာလည္း အလားတူပါပဲ။ ကုိယ္ဘာေၾကာင့္ ဒီအလုပ္ကုိ မလုပ္ထုိက္ေၾကာင္း ဆင္ေျခအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ အေၾကာင္းအမ်ိဳးေပးကာ ေရွာင္ရွားတတ္ပါတယ္။
ကုိယ့္ေရွာင္ရွားမႈဟာ လူမႈေရး၊ ဘာသာေရးစတဲ့ ရွဳေထာင့္ေတြကေနၾကည့္လ်င္လည္း သင့္တင့္တယ္။ ယုတၱိရွိတယ္လုိ႔ ကုိယ့္ဆင္ေျခနဲ႔ကုိ ျပန္ၿပီး သက္ေသ ထူတတ္တယ္။ ကုိယ္နဲ႔ သေဘာထားတူသူ၊ ကုိယ့္အယူအဆကုိ ေထာက္ခံပံ့ပုိးေပးမည့္သူမ်ိဳးကုိလည္း ရွာေဖြတယ္။ ဘယ္ လုိ ပင္ ဆင္ေျခေပးေပး၊ သက္ေသရွာရွာ။ ကုိယ့္မွာလုပ္သင့္တဲ့ တာဝန္ရွိေနတယ္ဆုိတာကုိေတာ့ အတြင္းစိတ္က ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ သိေနတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ယာယီအခုိက္အတန္႔ျဖစ္ျဖစ္၊ သက္သာရာရေစဖုိ႔ လွည့္စားဖုံးကြယ္စရာ တစ္နည္းနည္းကုိ အသုံးျပဳ ရတယ္။
အဲဒီလုိ သူတစ္ပါးေတြကုိလွည့္စားဖုံးကြယ္ျခင္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လွည့္စားဖုံးကြယ္ျခင္းေတြဟာ အေလ့ကေန အက်င့္၊ အက်င့္ ကေန အထုံဝါသနာအထိျဖစ္လာကာ စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔ ခက္ခဲတဲ့အထိ ျဖစ္သြားႏုိင္ပါတယ္။ ကုိယ့္ရဲ့စိတ္က မရုိးသားမႈ၊ မတရား လုပ္မႈနဲ႔ ယဥ္ပါးလာတာေၾကာင့္ ပုိမုိဆုိးတဲ့ အကုသုိလ္မ်ိဳး၊ မတရားမႈမ်ိဳးကုိလည္း တုိးတုိးၿပီးေတာ့ လုပ္လာႏုိင္ပါတယ္။
ဒီေန႔သင္ၾကားေပးမည့္သင္တန္းမွာ သိဥၥည္းဆရာႀကီးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အႀကံအစည္မွားကုိ အေျခခံလုိ႔ အႏွစ္သာရရွိတဲ့ အမွန္တရားကုိ ဘယ္ေသာအခါမွ မရႏုိင္ဘူးဆုိတဲ့ သာရိပုတၱေတၳရအေၾကာင္းကုိ ေျပာျပဖုိ႔စိတ္ကူးထားတယ္။
အေတြးအေခၚအယူ အဆမွား၊ အႀကံအစည္မွားေတြဟာ အလြန္မွ ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အႀကံအစည္မွား၊ အေတြးအေခၚမွား ေတြရဲ့ အစိတ္အပုိင္းျဖစ္တဲ့ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိ လွည့္စားရျခင္း၊ ကုိယ့္ကုိယ္ကုိပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အမ်ားကုိပဲျဖစ္ျဖစ္ မမွန္ကန္တဲ့ excuse လုပ္ရျခင္းေတြ မမ်ားေစဖုိ႔၊ ျဖစ္ႏုိင္ပါလ်င္ လုံးဝမရွိေစဖုိ႔ ေနထုိင္သြားသင့္ေၾကာင္း ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။
၁ဝ ႀကိမ္ေျမာက္ ယဥ္ေက်းမႈသင္တန္းနဲ႔ ဒီေဆာင္းပါး တုိက္ရုိက္ သက္ဆုိင္တယ္၊ မသက္ဆုိင္ဘူးဆုိတာ ေရးသူကုိယ္တုိင္ကေတာ့ ဘာမွ မဆုံး ျဖတ္ခ်င္ပါဘူး။ ေရးဖုိ႔ေတာင္းဆုိတဲ့ ဒကာကုိေမာင္ရစ္သာ ဆုံးျဖတ္ပါလုိ႔ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ နာရီကလည္း နံနက္ ၄ နာရီ ၄ဝ ရွိၿပီ။ ဘုရားဝတ္တက္ဖုိ႔အတြက္ ကုိယ္လက္သန္႔စင္ရေတာ့မွာမုိ႔ ဒီစာကုိ ဒီမွာပဲ အဆုံးသတ္ပါရေစေတာ့။ ။
ၾသဂုတ္လ ၃ ရက္၊ နံနက္ ၄း၄၂ ၊၂ဝဝ၈
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ