စာစုတုိ

လီလီခိုင္ညိန္း ● မေအးခ်မ္းတဲ့ ႏွင္းေတြ

လီလီခိုင္ညိန္း ● မေအးခ်မ္းတဲ့ ႏွင္းေတြ

(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၂၆၊ ၂၀၁၈


ေဆာင္းတြင္းေရာက္လာေတာ့ ေဖစ္ဘုတ္ေပၚမွာ ႏွင္းနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကဗ်ာေတြ စာေတြ၊ တဖြဲဖြဲ က်ေနပါေတာ့တယ္။ ဟိုမွာ ေတာ့ ႏွင္းေတြ မက်ေသးဘူး။ ဒီမွာေတာ့ မေအးေသးဘူးဆိုတဲ့ အေၾကာင္းေတြလည္း ဖတ္ရပါတယ္။ အေမရိကန္မွာ ႏွင္းေတြစက်တဲ့ေန႔ကလည္း ေဖစ္ဘုတ္က သူငယ္ခ်င္းေတြ လိုင္းေပၚတင္လို႔ သိရျမင္ရပါတယ္။ ကြ်န္မတို႔ၿမိဳ႕ေလးက ႏွင္း ဖတ္ေတြမက်သလို ေရခဲအမွတ္ေရာက္ေအာင္ မေအးေပမဲ့ အေအးပိုတတ္တဲ့ၿမိဳ႕ေလး ျဖစ္ပါတယ္။ အညာေႏြ အညာေဆာင္း ကို ပီျပင္တဲ့ နယ္ၿမိဳ႕ေလးတၿမိဳ႕ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။

အခုလည္း မနက္ေစာေစာဆို ႏွင္းေတြ ေဖြးေနေအာင္ က်ေနပါၿပီ။ ႏွင္းက်သံ တေျဖာက္ေျဖာက္နဲ႔ အိမ္တံစက္ၿမိတ္ေအာက္ကို က်ေနတဲ့ ေျမျပင္ေပၚက ႏွင္းေပါက္ ရာေလးေတြက အေတာ္ေအးလာ ၿပီဆိုတာကို ျပေနပါတယ္။ အခုလို ႏွင္းက်လာၿပီဆိုရင္ ကြၽန္မတို႔နယ္ရဲ႕ အဓိကေဆာင္းသီးႏွံေတြျဖစ္တဲ့ အာလူးနဲ႔ၾကက္သြန္ေတြ စိုက္ေလ့ရွိပါတယ္။ ေယာနယ္ကစီးလာတဲ့ ေယာ ေခ်ာင္း၊ ေက်ာနယ္ဖက္ကစီးလာတ့ဲ ေက်ာေခ်ာင္း ကြၽန္မတို႔ၿမိဳ႕နဲ႔ကပ္လွ်က္က ေပါက္ေခ်ာင္းဆိုတဲ့ ေခ်ာင္းေတြထဲမွာ စိုက္ ၾကတာပါ။ မိုးတြင္းတုန္းက ေရစီးသန္ခဲ့တဲ့ ေခ်ာင္းေတြက ေဆာင္းမွာေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းအျဖစ္ ရွိေနတတ္ၾကၿပီး ေခ်ာင္းရဲ႕ တဖက္တခ်က္ သဲေသာင္ျပင္ေတြေပၚမွာ စိုက္ပ်ိဳးၾကျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ေဆာင္းစ၀င္ၿပီဆိုရင္ ေခ်ာင္းရဲ႕ ေသာင္ျပင္ကို ေရာင္းၾကပါတယ္။ ေခ်ာင္းနေဘးက ရြာေတြမွာ သူတို႔ရြာရဲ႕အပိုင္ ေခ်ာင္း နယ္နိမိတ္ ရွိပါတယ္။ ရြာအပိုင္ နယ္နိမိတ္ကို ရြာခံလူေတြကို ဦးစားေပးေရာင္းခ်ၾကပါတယ္။ ရြာနဲ႔ အလွမ္းေ၀းသြားတဲ့ ေနရာေတြ၊ ရြာခံလူေတြ၊ မသြားခ်င္ေတာ့တဲ့ ေနရာေတြကိုေတာ့ တျခားရြာကလူေတြကို ေရာင္းၾကပါတယ္။ ေရာင္းနဲ႔ ေၾကး ကေတာ့ ရြာခံလူကို ေစ်းတမ်ိဳး တျခားကလူကို ေစ်းတမ်ိဳးေရာင္းၾကၿပီး ရတဲ့ေငြကို ရြာရံပုံေငြအျဖစ္ ထားပါတယ္။ ေရာင္းတဲ့ အခါမွာ ေပငါးဆယ္ပတ္လည္ကို တႀကိဳးလို႔ေခၚၿပီး တႀကိဳးကို ဘယ္ေလာက္ဆိုၿပီး သတ္မွတ္ပါတယ္။ သဲေသာင္ေပၚတဲ့ အေနအထားကို ၾကည့္ၿပီး တဦးကို တႀကိဳးႏႈန္း၊ ႏွစ္ႀကိဳးႏႈန္း စသျဖင့္ ေ၀ခဲြေရာင္းခ်ပါတယ္။ ေနရာကိုေတာ့ မဲခ်ၿပီး က်တဲ့ ေနရာယူရပါတယ္။

ေျမာက္ဖက္ရြာနယ္နိမိတ္က သဲျပင္ကို ေျမာက္ဖက္ႀကိဳး စပါးေမ်ာေက်းရြာနားက သဲျပင္ဆိုရင္ စပါးေမ်ာႀကိဳး ေပါက္ၿမိဳ႕နား ကဆိုရင္ ေပါက္ႀကိဳးလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ေခ်ာင္းႀကိဳးေရာင္တဲ့ေန႔ဆိုရင္ ေခ်ာင္းထဲမွာ လူအုပ္ႀကီးက တေရြ႕ေရြ႕နဲ႔ ကိုယ္ရတဲ့ ေနရာကို မွတ္တဲ့သူကမွတ္၊ ေနရာခ်င္းလဲတဲ့သူကလဲ၊ ေနရာမႀကိဳက္လို႔ ျပန္ေရာင္းတဲ့သူက ေရာင္း တျခားဖက္က ႀကိဳးကို ျပန္၀ယ္ဖို႔ ေစာင့္သူက ေစာင့္နဲ႔ ႀကိဳးမကုန္မခ်င္း ေခ်ာင္းထဲမွာ လူအုပ္မကြဲပါဘူး။ ေခ်ာင္းႀကိဳးမ်ားမ်ားေပၚတဲ့ႏွစ္ဆိုရင္ တရြာ ေရာင္းရင္ သုံးေလးရက္ေလာက္ ေနကုန္ ေရာင္းရပါတယ္။ ေခ်ာင္းထဲမွာ ေခ်ာင္းႀကိဳး၀ယ္ရတာလဲ မလြယ္ပါဘူး။ မနက္ေစာ ေစာ ႏွင္းထဲမွာ ေလတိုက္ေနတဲ့ ေခ်ာင္းျပင္က်ယ္ထဲမွာ စမ္းေရေအးေအးကို ျဖတ္သြားရတဲ့ေနရာေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေနပူလာေတာ့လည္း ၀တ္လာတဲ့ အေႏြးထည္ကို ေခါင္းေစာင္း သဲျပင္ပူပူေပၚ လမ္းေလွ်ာက္ရပါတယ္။

ရလာတဲ့ ေနရာက အဆင္သင့္စိုက္လို႔ရတဲ့ ေနရာ မဟုတ္ေသးပါဘူး။ ရတဲ့ေနရာကို ေအာက္ဖက္က စမ္းနဲ႔ ဆက္မိေအာင္ တြင္းေသးေသးေလးတူးၿပီး ၾကည့္ရပါတယ္။ အဲဒါကိုေတာ့ ေရခ်ိန္ ခ်ိန္တယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ သဲထုထူတဲ့ ေနရာဆိုရင္ ထူေနတဲ့ သဲကို ဆြဲပစ္ရပါတယ္။ သဲပါးတဲ့ ေနရာက်ေတာ့ သဲဖို႔ရပါတယ္။ သဲေတြကို ညႇိဖို႔ ထြန္ဖို႔ကိုေတာ့ ႏြားနဲ႔ ထြန္ကုိပဲ အသုံးျပဳပါတယ္။ ထြန္မယ့္ႏြားတရွဥ္းနဲ႔ လူတေယာက္ကို ထြန္ရွဥ္းတရွဥ္းလို႔ သုံးႏႈံးၾကပါတယ္။ ေနရာမေကာင္းရင္ ထြန္ရွဥ္း ၀င္ရတာမ်ားေတာ့ အကုန္အက်မ်ားပါတယ္။

အာလူးစိုက္တာက စိုက္တာေစာမွ အဆင္ေျပပါတယ္။ ေစာမွ အပင္က ႏွင္းရည္ေသာက္ရတာ ၀သလို ေနပူရွိန္ မျပင္းခင္ အာလူးေဖာ္ရက္ကိုက္မွ ရက္ကိုးဆယ္ျပည့္ေအာင္ ေနလို႔ျဖစ္တာပါ။ ပုံမွန္ဆိုရင္ေတာ့ စိုက္ၿပီးအပင္ေပါက္စုံတဲ့ အခ်ိ္န္ အပင္အတြက္ ေဆးျဖန္း တလခြဲဆိုရင္ ေပါင္းႏႈတ္ ေရေလာင္း ေဆးျဖန္းခ်ိန္ ျဖန္း ရယ္ေျခာက္ဆယ္ရဲ႕ ေနာက္ပိုင္းဆိုရင္ေတာ့ အပင္ကို အားျဖစ္မယ့္ေဆးေတြ ရပ္ပါၿပီ။ ဥႀကီးေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ရင္ေတာ့ အပင္ေတြလည္း တျဖည္းျဖည္းညႇိဳး လိုက္လာပါတယ္။ ရက္မျပည့္ခင္ ေနပူလြန္းရင္ မေဖာ္ရေသးတဲ့ အာလူးေတြက သဲပူေလာင္ၿပီး အေရာင္လည္းမလွ၊ အခ်ိ္န္လည္း မစီးေတာ့ပါဘူး။ သဲပူေလာင္မွာစိုးလို႔ ရက္မျပည့္ခင္ေဖာ္ရင္လည္း အခြံေတြကြာတတ္ပါတယ္။ သဲေခ်ာင္းမွာ စိုက္တဲ့ အာလူးက အခြံပါးသလို ခပ္စီးစီးလည္း မေနပါဘူး။

ရွမ္းျပည္ဖက္ကလာတဲ့ အာလူးလို မစီးပဲ ခပ္ဖြယ္ဖြယ္ပါပဲ။ အေရာင္ကလည္း အနီေရာင္မဟုတ္ပဲ အ၀ါျဖစ္ပါတယ္။ ေခ်ာင္း ထဲမွာမစိုက္ပဲ အရာေတာ္ခုံလို သဲေရာေနတဲ့ ယာခင္းျပင္မွာ စိုက္တဲ့ အာလူးကိုေတာ့ ကုန္အာလူးလို႔ ေခၚၾကၿပီး ေခ်ာင္းထဲမွာ စိုက္တဲ့ အာလူးကိုေတာ့ ေခ်ာင္းအာလူးလို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ အာလူးမေပၚခင္ တျခားေဆာင္းသီးႏွံေတြကိုလည္း စိုက္ပ်ိဳးၿပီး ေရာက္ၾကပါေသးတယ္။ ကြၽန္မတို႔ ၿမိဳ႕ေလးမွာ ေစ်းက တခုတည္းရွိသလို မနက္ငါးနာရီခြဲေလာက္ကေန ညေန ငါးနာရီ ေလာက္အထိ ေရာင္းၾကပါတယ္။ ရြာက လာၿပီးေရာင္းတဲ့ ဟင္းသီးဟင္းရြက္သည္ေတြ ရွိသလို ေဖာက္သည္သြင္းၿပီး ျပန္ၾက တဲ့သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေရာင္းပုံေရာင္းနည္း မတူေပမယ့္ ဂုတ္တိုေအာင္ ခံေတာင္းနဲ႔ ရြက္လာရတာခ်င္းကေတာ့ အတူတူ ပါပဲ။

သူတို႔ျပန္ခါနီး လိုအပ္တာေတြ ၀ယ္ၾကၿပီဆိုရင္ ကြ်န္မတို႔က ခ်မ္းလို႔ေကာင္းေနတုန္း အခ်ိန္ပါ။ ဖ်င္ၾကမ္းလုံခ်ည္နဲ႔ တက္ထြန္ ကြက္အက်ႌလက္ရွည္ေလးေတြ၀တ္ၿပီး ကိုယ္လုံးေတြက်ဳံ႕လက္ပိုက္ထားတဲ့ သူတို႔ကေတာ့ အလာတုန္းက ေခါင္းခုရြက္ လာတဲ့ ပုဆိုးႏြမ္းေလးေတြ ေခါင္းကေန ေမးကို သိုင္းၿပီး စည္းထားၾကတဲ့ ဆင္တူပုံစံေတြနဲ႔။ အက်ီထူထူ ဘာလို႔ ၀တ္မလာၾက တာလဲေမးရင္ေတာ့ အလာတုန္းက ခံေတာင္းရြက္ရင္း လမ္းေလွ်ာက္ရတာ ေခြ်းျပန္လို႔ ၊ အျပန္ၾကရင္လည္း လမ္းေလွ်ာက္ရင္ မခ်မ္းေတာ့ဘူး။ အခု ေစ်းထဲမွာမို႔ ခဏခ်မ္းတာလို႔ ေျပာၾကတယ္။ အာလူးစိုက္ခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ေစ်းကို သိပ္မလာ ႏိုင္ၾက ေတာ့ပါဘူး။

ကိုယ့္အခင္းစိုက္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ တျခားသူေတြက ၀ိုင္းကူစိုက္ေပးသလို လာကူတဲ့သူေတြရဲ႕ အခင္းစိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း တလွည့္စီ လုိက္စိုက္ေပးၾကရပါတယ္။ အဲဒါကို သူတို႔က လက္စားလိုက္တယ္လို႔ ေခၚၾကပါတယ္။ ေန႔စားငွားစိုက္တာ ရွိသ လို ေန႔စားခအကုန္မခံႏိုင္တဲ့ သူေတြရဲ႕ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ဓေလ့ပါပဲ။ အာလူးစိုက္ခ်ိ္န္တုန္းက ေငြေၾကးမျပည့္စုံလို႔ ေပါင္ႏွံ ထားတဲ့ ေရြတိုေရြစေတြ ကိုေတာ့ အာလူးေရာင္းၿပီးခ်ိန္မွာ ျပန္ေရြးၾကပါတယ္။

ပုံမွန္ရာသီဥတုဆိုရင္ေတာ့ အာလူးစိုက္တာက အျမတ္မ်ားတတ္ေပမယ့္ ရာသီဥတုမေကာင္းတဲ့ အခါမွာေတာ့ အရင္းေတာင္ ျပန္မရၾကတဲ့ အျဖစ္ေတြလည္း ရွိပါတယ္။ အထက္ဖက္က ေယာေခ်ာင္းေရ၊ ေက်ာေခ်ာင္းေရက်လာလို႔ အခင္းေတြ ေရနင္း ခံရတာေတြ အခင္းလိုက္ ေရေမ်ာသြားတာေတြလည္း ျဖစ္တတ္ၾကပါတယ္။ ဟိုတုန္းကေတာ့ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ အျဖစ္ ေတြပါပဲ။ အခုေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေဆာင္းတြင္းမွာ မိုးရြာ မိုးအုံ႔လို႔ စိုက္ခင္းေတြ မိႈက်တတ္ပါတယ္။ ေခ်ာင္းေရေတြ အမ်ား ႀကီးလာလို႔ တရြာလုံးစိုက္သမွ် စိုက္ခင္းေတြ ေရေမ်ာၾကတာေတြလည္း ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဟိုတုန္းကလို အာလူး၊ ၾကက္သြန္က စိုက္လို႔ မေကာင္းေတာ့ဘူး။ ရာသီဥတုမေကာင္းတာလည္း မေျပာနဲ႔ လူေတြကလည္း မေကာင္းၾကေတာ့ဘူး။ အရင္တုန္းကလို ေခ်ာင္းႀကိဳးေ၀ရင္ မွ်မွ်တတ ေ၀တာမဟုတ္ဘူး။ ျပန္ေရာင္းစားမယ့္သူနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေနရာေကာင္းေတြကို ခ်န္ထားၿပီးမွ က်န္တာေတြကို ေ၀ေတာ့တာ။ တကယ္စိုက္တဲ့ ေတာင္သူေတြက် ေနရာမေကာင္း ေတာ့ဘူး။ အဲလိုေတြ ျဖစ္လို႔ တိုင္ျပန္ေတာ့လည္း ျပႆနာေတြ ရွင္းေနရတာနဲ႔ စိုက္ခ်ိန္လြန္သြားေတာ့ အာလူးေတြ သဲပူမိ ေစာၿပီး ေဖာ္ရေတာ့ ေစ်းေကာင္းမရေတာ့ဘူး။ အာလူးမ်ိဳးလာ၀ယ္ရင္းနဲ႔ ေျပာၾကတဲ့ သူတို႔ရင္ဖြင့္သံေတြက စုံလို႔ပါပဲ။

ဘယ္လိုပဲ ေျပာၾကေပမဲ့ အခ်ိန္တန္လို႔ ႏွင္းေတြက်လာၿပီဆိုရင္ ေခ်ာင္းထဲမွာ စိုက္ၾကတာပါပဲ။ သူတို႔အေျပာကေတာ့ ေခ်ာင္း ခင္းဆင္းေနၾကဆိုေတာ့ ဆင္းခ်င္တာပဲတဲ့။ အရင္တုန္းကဆိုရင္ အာလူးခင္းေတြမွာ ေစာင့္ရတယ္လို႔ မရွိေပမယ့္ အခုေတာ့ အာလူးဥဖက္ကို လွည့္တဲ့အခ်ိန္ တနည္းအားျဖင့္ ဥေလးေတြ နည္းနည္းႀကီးတဲ့ အခ်ိန္ကတည္းက ေစာင့္ၾကရပါတယ္။ မေစာင့္ရင္ ခိုးၿပီး ေဖာ္ၾကတယ္။ စားဖို႔မဟုတ္ပဲ ခိုးၿပီးေရာင္းၾကတယ္။ အိမ္ကထြက္တုန္းက ခံေတာင္အခြံနဲ႔ ခ်ိန္ခြင္ယူ အာ လူးခိုးေဖာ္ၿပီး ေတာင္းနဲ႔ထည့္ရြက္ ေစ်းထဲလာေရာင္းတဲ့သူေတြ ရွိလို႔ ညအိပ္ေစာင့္ၾကရတယ္ဆိုပဲ။

ရာသီဥတုနဲ႔ အေလာင္းအစားလုပ္ၿပီး စိုက္ၾကရတဲ့ အထဲ သူခိုးေၾကာင့္ ထပ္ၿပီး စိတ္ပူၾကရ ပါေသးတယ္။ ေရနံေတြထြက္တုန္းက အၿပိဳင္အဆုိင္ ေရနံတူးၾကတာကို သတိရမိပါတယ္။ စက္ေတြနဲ႔ တူးတာမဟုတ္ပဲ လက္နဲ႔ တူးၾကတာပါ။ ကြၽန္မတို႔ဆီမွာေတာ့ က်င္းေထာင္းတယ္လို႔ ေခၚပါတယ္။ ႏြားေတြ ၊ ယာေတြ ေရာင္းၿပီး ေရနံေထာင္းတဲ့ သူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ ေရနံထြက္မထြက္ မေသခ်ာေပမယ့္ ဒီက်င္း ထဲကို ပိုင္ဆိုင္သမွ်ေလးေတြ ထည့္လိုက္ရတာပါပဲ။ အခုလည္း ေရလာမလား မလာမလား မသိ ႏိုင္တဲ့ ေခ်ာင္းျပင္ထဲမွာ ကံကို ပုံခ်ၿပီး အျမတ္အစြန္းေလးမ်ား ရမလားဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြနဲ႔ ပိုင္ဆိုင္သမွ် တခ်ိဳ႕ကို ေခ်ာင္းထဲခ်ထားၾကဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွင္းေတြ ေ၀ေနတဲ့ ေဆာင္းမနက္ခင္း တခ်ိဳ႕မွာေတာ့ အာလူးခင္းထြန္မယ့္ ထြန္ရွဥ္းေတြရယ္ ထြန္ၿပီးသားအခင္းေတြမွာ ႏြားေခ်းျဖဴးမယ့္သူေတြရယ္၊ ႏြားေခ်းႏွပ္ၿပီးသားအခင္းေတြက အာလူးစိုက္တဲ့သူေတြရယ္နဲ႔ ေခ်ာင္းထဲမွာ ဘ၀တခ်ိဳ႕ ရွိေနၾက ဦးမွာပါပဲ။ ေ၀ေနတဲ့ ႏွင္းေတြကို ၾကည့္မိတိုင္းလည္း ေခ်ာင္းျပင္ထဲက ပုံရိပ္ေတြရယ္၊ ခံေတာင္းအေလးႀကီး ရြက္ၿပီး အေျပး တပိုင္း လမ္းေလွ်ာက္လာမယ့္ ပုံရိပ္ေတြရယ္၊ ပုဆိုးကို ေမးသိုင္းစီးၿပီး ေခ်ာင္းခင္းထဲသြားဖို႔ ေစ်းထဲကေန ခပ္သုပ္သုပ္ ျပန္ မယ့္ပုံရိပ္ေတြရယ္က ကြၽန္မအေတြးထဲမွာ နင့္နင့္သည္းသည္း ေဝ့ဝဲလို႔….။ ။

လီလီခိုင္ညိန္း


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts