K ျငိမ္းခ်မ္း – ကဗ်ာဆရာႀကီး ညႊန္႔သစ္ ေျပာတဲ့ သမဂၢဆိုတာ
(မိုးမခ) ဇြန္ ၂၊ ၂၀၁၈
ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ အလုပ္သမားသမဂၢ၊ ေတာင္သူလယ္သမားသမဂၢ၊ ကဗ်ာဆရာ သမဂၢ၊ စာေရးဆရာ သမဂၢ အစရွိသျဖင့္ သမဂၢဆိုတဲ့အမည္ကို ဂုဏ္ယူ၀င္းပစြာ အခိုင္အမာရွိခဲ့ၾကတာကို စာေရးဆရာႀကီးေတြ ေရးတဲ့စာအုပ္ မ်ားမွာေရာ သက္ရွိထင္ရွားေတြ ေျပာျပခ်က္ေတြအရပါ သိရွိခဲ့ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္က်ေနာ္တို႔ခံစားသိတတ္ခ်ိန္မွာေတာ့ အဆိုပါ သမဂၢဆိုတဲ့စကားလံုးဟာ ႏွိပ္ကြပ္ေခ်မႈန္းခံေနခဲ့ရပါတယ္။(အဖြဲ႔၊ အသင္း အမည္ေျပာင္းခိုင္းတာေတြအျပင္ မွတ္ပံုတင္တဲ့ကိစၥရပ္ေတြ)
ခုမ်ားက်ေတာ့ လူ ၃ေယာက္ရွိရင္ပဲ ဖြဲ႔လို႔ရတဲ့အဖြဲ႔အစည္းပံုစံမ်ိဳး ျဖစ္ေနျမင္ေနရေတာ့ သမဂၢဆိုတာဘာလဲ၊ ဘယ္လို ရပ္ တည္ေဆာင္ရြက္ခဲ့သလဲဆိုတာ သိရဖို႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢ၊ ကဗ်ာဆရာသမဂၢေတြမွာ ထိေတြ႔ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ အသက္ ၇၁ႏွစ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာဆရာႀကီး ညႊန္႔သစ္နဲ႔ မိုးမခ ၀ိုင္းေတာ္သား K ၿငိမ္းခ်မ္းက ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းထားပါတယ္။
ေမး ။ ။ ဆရာက ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာလည္း ၀င္ေရာက္လုပ္ကိုင္ေဆာင္ရြက္ဖူးေတာ့ သမဂၢ ဆိုတာ ဘယ္လိုအဓိပၸာယ္ ေဆာင္ပါသလဲ။ ဘာေၾကာင့္ စစ္အစိုးရကာလေတြတေလွ်ာက္လံုး ဒီစကားလံုးကို ေၾကာက္ခဲ့ပိတ္ပင္ခဲ့တယ္လို႔ထင္ပါ သ လဲ။
ေျဖ ။ ။ သမဂၢဆိုတာေတာ့ ၁၉၃၀ေနာက္ပိုင္း ေက်ာင္းသားလႈပ္ရႈားမႈေတြထဲကေန ေပါက္ဖြားလာတာပါ။ ၁၉၃၆ ေလာက္ က် အားေကာင္းေမာင္းသန္ရွင္သန္ရပ္တည္ေနပါၿပီ။ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းေတြမွာ ေက်ာင္းသားေတြျပည္သူေတြ လူငယ္ေတြကေန စာေပသမားေတြကေနစၿပီးေတာ့ အမ်ားသေဘာတူ အဲဒီကေန သမဂၢဆိုတဲ့ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႔အစည္းေတြ စာေပအဖြဲ႔အစည္းေတြ လုပ္ခဲ့တယ္ေပါ့။ အထူးသျဖင့္ စစ္အစိုးရကာလေတြမွာ သမဂၢဆိုတာကိို လက္မခံတဲ့သေဘာရွိခဲ့ တယ္။ ဆိုလိုတာက သမဂၢဆိုတာ ျပည္သူေတြေက်ာင္းသားေတြစာေပသမားေတြအားလံုးက လက္ခံၿပီး ေပးခဲ့တဲ့ဖြဲ႔စည္း ခဲ့တဲ့ နာမည္လည္းျဖစ္တယ္။ တကယ္လည္း သမိုင္းေၾကာင္း ေကာင္းခဲ့တယ္။
ေမး ။ ။ ဆရာ ပါ၀င္ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္ခရိုင္လံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢအေၾကာင္းနဲ႔ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ ၾကပံုေတြ ေျပာျပေပးပါ။
ေျဖ။ ။ အဲဒါကေတာ့ ၁၉၆၀-၆၁ကာလမွာ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား သမဂၢ ဥကၠဌက ကိုသက္၊ အတြင္းေရး မွဴးက ကိုတင္ထြန္းတို႔က အလြတ္ပညာသင္ေက်ာင္း ဦးေအာင္ကိုးေက်ာင္း ၾကည့္ျမင္တိုင္မွာ ေက်ာင္းတက္တုန္း သူတို႔က စည္းရုံးေရး လာဆင္းတယ္။ အဲဒီကာလမွာ ကေမာက္ကမ ပညာေရးကာလ။ အဲဒီေတာ့ အမ်ိဳးသားပညာေရး တည္ ေဆာက္ေရး ဆိုၿပီးေတာ့ သမဂၢက ေတာင္းဆိုေနတဲ့အခ်ိန္၊ အစိုးရပညာေရး ကေမာက္ကမျဖစ္ေနခ်ိန္ ဘာျဖစ္လဲဆိုေတာ့ တန္းခြဲတန္းက်ေတြ ျဖစ္တယ္။ တခါက်ေက်ာင္းထုတ္စနစ္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခုက ေက်ာင္းသားေတြေနဖို႔ဆို ဆရာ အ ခက္အခဲ၊ ေက်ာင္းအခက္အခဲေတြျဖစ္တယ္။ ေနာက္တခုက ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြကလည္း ေစ်းႀကီးတယ္။ အဲလိုျဖစ္တဲ့ အခါက်ေတာ့ ပညာေရးအေပၚမွာ အမ်ိဳးသားပညာေရးတည္ေဆာက္မႈကို ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြက ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ အစိုးရပညာေရးဆန္႔က်င္ေရး အမ်ိဳးသားပညာေရးတည္ေဆာက္မႈဆိုၿပီး သမဂၢေတြက ေတာင္းဆိုတိုက္ပြဲ၀င္ခဲ့ၾကတယ္။
ေမး ။ ။ ကဗ်ာဆရာသမဂၢနဲ ဆရာ စထိေတြ႔မိတဲ့ကာလနဲ႔ သူတို႔လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပံုေတြကိုလည္း ေျပာျပေပးပါ။
ေျဖ ။ ။ အဲဒီတုန္းက ေက်ာင္းသားသမဂၢမွာလုပ္ခဲ့ေတာ့ ကိုဖိုးထင္က ရန္ကုန္ခရိုင္လံုးဆိုင္ရာေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ ဥကၠဌ။ ရံုးကေတာ့ ကိုယ္တို႔ ဒီ တကသ အေဆာက္အဦမွာ။ အတြင္းေရးမွဴးက ကိုဥာဏ္၀င္း၊ ကိုဖိုးထင္ဆိုတာက ေမာင္ေက်ာ္ ထင္ ဆိုၿပီး ကဗ်ာေရးတယ္။ ေရးတဲ့အခါက်ေတာ့ အဲဒီကာလက ကိုေလးေအာင္တို႔ ကိုသင္းခိုင္တို႔ကလည္း ရန္ကုန္ ခရိုင္သမဂၢထဲမွာပါတယ္။ သူတို႔က သမဂၢမွာလုပ္ရင္း ကဗ်ာဆရာေတြလည္းျဖစ္ၾကတယ္။ အဲဒီမွာ စာေရးဆရာ၊ ကဗ်ာ ဆရာေတြနဲ႔စ ထိေတြ႔မိေနတာေပါ့။ ၆၀-၆၁ခုေလာက္က။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကဗ်ာဆရာသမဂၢဥကၠဌက ဆရာဒဂုန္တာရာ၊ အတြင္းေရးမွဴးက ဆရာ ေနေသြးနီ၊ တြဲဖက္က ေမာင္ေလးေအာင္၊ အမႈေဆာင္ေတြက ေမာင္သင္းခိုင္(ပ်ဥ္းမနား)၊ ၾကည္ ညိဳ၊ မင္းလွညြန္႔ၾကဴး၊ ေမာင္လင္းယုန္ (ရွမ္းျပည္)၊ ျမင့္ၾသ၊ ေမာင္ေက်ာ္ထင္(ကိုဖိုးထင္)၊ ႏုသဇင္(သင္းရိပ္သာ) စတဲ့အဖြဲ႔ ၀င္ေတြက ကဗ်ာဆရာသမဂၢမွာပါတယ္။ သူတို႔က ဘာရည္ရြယ္ခ်က္လဲဆိုေတာ့ အဲဒီကာလမွာ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္လမ္း စဥ္ပါတီကေန ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးေခၚတဲ့ ကာလ၊ ျမန္မာ့ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒကိုတည္ေဆာက္မယ္ဆိုၿပီး ေျပာတဲ့အခ်ိန္ ဆရာဒဂုန္တာရာ တို႔က တကယ္တမ္းစစ္မွန္တဲ့ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒျဖစ္ဖို႔ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ဆိုၿပီး ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ ဒီ ကဗ်ာဆရာ သမဂၢကိုဖြဲ႔ခဲ့တာပဲ။ ဖြဲ႔လည္းအၿပီး ၾသဂုတ္လမွာ ေရအယဥ္ဆိုတဲ့စုေပါင္းကဗ်ာစာအုပ္ထြက္တယ္။ အဲဒါ ဘာလဲဆိုရင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေဖာ္ေဆာင္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ရည္ရြယ္ၿပီး ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ထုတ္ခဲ့ၾကတာျဖစ္တယ္။
အဲဒီကာလမွာ ကဗ်ာစာအုပ္ေတြ ၿမိဳ႕နယ္ သမဂၢေတြအလိုက္ကို ထြက္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီတုန္းက အႏုပညာစိတ္လည္း ရွိတယ္။ လူငယ္ေတြနဲ႔လည္း တထပ္တည္း က်တယ္။ ဆရာဒဂုန္တာရာဆိုရင္ စာေပသစ္ကို စတင္ၿပီးေမြးဖြားခဲ့တယ္။ လုပ္ခဲ့တဲ့အခါက် အေရး အသားက အစ ေလးလံုးစပ္လကၤာကေန ေနာက္ဆံုးလြတ္လပ္လကၤာထိေလွ်ာက္သြားတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာ ဆရာ တာ ရာသည္ ေခတ္ေပၚကဗ်ာကိုေတာင္ လူငယ္ေတြရဲ႔ေခတ္နဲ႔ေပၚတဲ့အေပၚမွာ လက္လည္းလက္ခံ တယ္။ ေထာက္လည္း ေထာက္ခံတယ္။ တာရာမဂၢဇင္းလည္းထုတ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ ဆရာက စာေရးဆရာမ်ားအသင္း မွာလည္း ဥကၠဌ လုပ္ခဲ့တယ္။ ၁၉၅၀-၅၁ေပါ့။ ၿပီးမွ မဆလေခတ္မွာ ဆိုရွယ္လစ္၀ါဒအစစ္အမွန္ျဖစ္ဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့ ကဗ်ာဆရာသမဂၢကို လူငယ္ေတြနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီးေတာ့ ဖြဲ႔လိုက္တာ။ ၁၉၆၃၊ ဇြန္ ၁၆ရက္မွာ။
ကဗ်ာဆရာသမဂၢကေနထုတ္တဲ့ ေရအယဥ္စာအုပ္မွာ ကၽြႏ္ုပ္တို႔၏လမ္းညႊန္သေဘာတရားဆိုၿပီး ခုလိုေရးထားပါတယ္။ “ယင္းရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းအပ္ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာသမဂၢ၌ လမ္းညႊန္စာေပသေဘာတရားရွိရေပလိမ့္မည္။ ကဗ်ာေရးသူသည္ ျပည္သူတို႔ဘ၀ႏွင့္မကြဲမကြာ ဆက္စပ္ဖြဲ႔ေႏွာင္ျခင္းေပၚ၌ အေျချပဳလ်က္ ေျပာင္းလဲလႈပ္ရွားေနေသာလူ႔ ဘ၀ကို သရုပ္ေဖာ္ျခင္း ယင္းလႈပ္ရွားမႈတြင္ပါ၀င္ေသာ လူတန္းစားတိုက္ပြဲ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတိုက္ပြဲ သရုပ္ေဖာ္ျခင္းတို႔ကို သီကံုးရေပမည္။ ယင္းတို႔ဘ၀ႏွင့္ ဘ၀တိုက္ပြဲတို႔ကို သရုပ္ေဖာ္ရာ၌ ဆိုရွယ္လစ္ ဦးတည္ခ်က္ျဖင့္ မႊမ္းထံုရေပမည္။ ယင္း ဆိုရွယ္လစ္ သရုပ္ေဖာ္စာေပ၀ါဒသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာ သမဂၢ၏ မီးရွဴးတန္ေဆာင္အျဖစ္ ထြန္းညွိအပ္ေသာ လမ္းညႊန္သေဘာတရားျဖစ္ေပသည္”လို႔ေရးသားပါရွိပါတယ္။
ေမး ။ ။ စာေရးဆရာသမဂၢ၊ စာေရးဆရာအသင္း၊ ကဗ်ာဆရာ သမဂၢ၊ ကဗ်ာအဖြဲ႔၊ အသင္းအမ်ိဳးမ်ိဳး အမည္တံဆိပ္ေတြ ကြဲလြဲေနမႈအေပၚ ဆရာ့ အျမင္။
ေျဖ ။ ။ အမွန္မွာကေတာ့ ဟိုးအရင္တုန္းကလို စာေရးဆရာအသင္းရွိမယ္၊ သမဂၢရွိမယ္ ခုလည္း ဒီလိုေပါ့။ အသင္းပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စာေရးဆရာသမဂၢပဲျဖစ္ျဖစ္ အဲဒီအသင္းေအာက္မွာ ျဖစ္သင့္တာက စာေပသမားေတြပါမယ္၊ ကဗ်ာဆရာေတြ ပါမယ္၊ သတင္းသမားေတြပါမယ္၊ ပန္းခ်ီဆရာေတြလည္းျဖစ္ႏိုင္တယ္၊ စာေပနဲ႔ပတ္သက္တဲ့အဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ တဖြဲ႔ပဲ ျဖစ္သင့္တယ္။ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ စာေရးဆရာမ်ားသမဂၢပဲျဖစ္ျဖစ္္၊ စာေရးဆရာအသင္းပဲျဖစ္ျဖစ္ တခုခုကို ဦးတည္ၿပီး ဖြဲ႔။ ဖြဲ႔ၿပီးရင္ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ စည္းစည္းလံုးလံုးျဖစ္ဖို႔ ဒီေန႔ကာလရဲ႕အေရးႀကီးဆံုးအခ်က္ပဲ။ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ တရားဥပ ေဒနဲ႔အညီေပါ့။ လက္ရွိ ႏွစ္ေပါင္း ၇၀ ျပည့္လာတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးကို ကန္႔ကြက္ဖို႔ဆန္႔က်င္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ သမဂၢက ပါ၀င္ဆင္ႏႊဲသင့္တယ္။ အဲဒါမွ စစ္မွန္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလည္းရမယ္။
ေမး ။ ။ ယခင္ ဆရာႀကီး ဒဂုန္တာရာ၊ ဆရာေနေသြးနီတို႔ရဲ႕ကဗ်ာဆရာသမဂၢ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈေတြနဲ႔ ယခုဒီဘက္ ေခတ္ သမဂၢေတြ လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္မႈ၊ ရပ္တည္မႈကအစ ဘာေတြကြာဟမႈရွိေနသလဲ ဆရာ့အျမင္။
ေျဖ ။ ။ အေျပာင္းအလဲဆိုတာေတာ့ ၄၈ခု ကေနၿပီးေတာ့ ၆၂ခု စစ္တပ္အာဏာသိမ္းတဲ့အထိ အဖြဲ႔အစည္းေတြက သိပ္မ်ား မ်ားစားစားမရွိခဲ့ဘူး။ အလြန္ဆံုးရွိရင္ တဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔၊ သတင္းစာဆရာအသင္းတို႔ စာေရးဆရာအသင္းတို႔ စာေရးဆရာသမဂၢ တို႔က လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔လုပ္ခဲ့ၾကတယ္။ စစ္တပ္လည္းေပၚလာေရာ ဘာလိုျဖစ္လဲဆို သူတို႔က သူတို႔ ဦးေဆာင္တဲ့ သူတို႔လမ္းညႊန္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံကဗ်ာဆရာ အသင္းဆိုၿပီး အသစ္ျပန္ဖြဲ႔လိုက္တယ္။ ဖြဲ႔ခိုင္းတဲ့အခါ အဲမွာတင္ လြတ္လပ္မႈဆိုတာမရွိေတာ့ဘူး။ သူတို႔ခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ သူတို႔ခြင့္ျပဳေပးသေလာက္ပဲ လုပ္ခဲ့ရ တယ္။ စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာလည္း မဆလေခတ္ေနာက္ပိုင္းမွာ ေပၚလာတာ။ ဆိုလိုတာက ေတာက္ေလွ်ာက္ကေတာ့ အသင္းအဖြဲ႔ဆိုတာ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား ဖြဲ႔ခြင့္မေပးဘူး။ ေပးရင္ေတာင္ သူတို႔ခြင့္ျပဳမွ။ အဲေတာ့ အဖြဲ႔အစည္းေတြကို မွတ္ပံု တင္ခိုင္းတယ္။ ဟိုးအရင္တုန္းက ဖဆပလေခတ္ေတာက္ေလွ်ာက္ မွတ္ပံုတင္ရတဲ့အဖြဲ႔ဆိုတာ မရွိဘူး။ စစ္အစိုးရေတြ လက္ထက္ေရာက္မွ မွတ္ပံုတင္ခဲ့ၾကရတာ။ ဒီဘက္ကာလေတြ အထိေအာင္။ အရင္တုန္းက စာေပစိစစ္ေရးဆိုတာလည္း မရွိဘူး။
အဲေတာ့ ဒီဘက္အဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ားလာတဲ့အခါက်ေတာ့ ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲလည္းၿပီးေရာ ဘာပဲေျပာေျပာ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံလည္း ျဖစ္လာၿပီဆိုေတာ့ တစံုတရာလြတ္လပ္ခြင့္ေတာ့ ရလာၿပီး ရတဲ့အခါက် စာေပအဖြဲ႔အစည္းေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဖြဲ႔လာႏိုင္တယ္။ လက္ရွိလည္း တရား၀င္ ၁၁ ဖြဲ႔ေလာက္ရွိတယ္။ အဲဒီကေန စာေပညီလာခံဆိုၿပီး ဒုတိယအႀကိမ္ေျမာက္ လုပ္ခဲ့ႏိုင္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီအဖြဲ႔အစည္းေတြမ်ားလာတယ္ဆိုတာ လြတ္လပ္မႈရွိတဲ့ ကာလ ဖြဲ႔ခြင့္ရတဲ့အခါက်ေတာ့ လူငယ္ေတြက စုစုစည္းစည္း မဟုတ္ဘဲနဲ႔ကိုယ္စိတ္တိုင္းက် သီးျခားလုပ္သလိုျဖစ္ေနတယ္။ ညီညြတ္မႈလည္း မရွိဘူး။ ျဖစ္သင့္တာကေတာ့ ဟိုးအရင္လို အလြန္ဆံုးရွိ တဖြဲ႔ႏွစ္ဖြဲ႔ေပါ့။ စုစုစည္းစည္းနဲ႔သမဂၢျဖစ္ေအာင္။ ခုဟာေတာ့ အဲလိုကို ဒီကာလမွာ ျဖစ္ကိုမျဖစ္ေသးဘူး။ ခုဟာက စာေရးဆရာအသင္းေတြ သမဂၢေတြ ၁၄၊ ၅ဖြဲ႔ေလာက္ကို ျဖစ္ေနတယ္။ အဲဒါကိုက သိပ္အားရစရာ မေကာင္းဘူး။
ေမး ။ ။ သမဂၢနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကဗ်ာဆရာႀကီး ေမာင္သင္းခိုင္က နံနက္ခင္းဂ်ာနယ္မွာထင္တယ္၊ အမည္ေရြးတာက အစ လိုဂို၊ အလံစသျဖင့္ ဘယ္လိုေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ရသလဲဆိုတာ အေသးစိတ္နီးပါး သူကိုယ္တိုင္ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ကဗ်ာဆရာ သမဂၢ အေတြ႔အႀကံဳေတြကို ေျပာခဲ့ဖူးပါတယ္။ တတိုင္းျပည္လံုးမွာ ရွိတဲ့ ကဗ်ာဆရာေတြ ပါ၀င္တဲ့ ကဗ်ာဆရာသမဂၢျဖစ္ဖို႔ ဘယ္လိုလုပ္ေဆာင္လႈပ္ရွားေဆာင္ရြက္သင့္သလဲဆိုတာ အႀကံျပဳေပးပါဦး။
ေျဖ ။ ။ အဲဒါကေတာ့ လက္ရွိေရးေနတဲ့ကဗ်ာဆရာေတြ အထူးသျဖင့္ လူငယ္ေတြေပါ့၊ လူလတ္ပိုင္းေတြရွိမယ္၊ လူငယ္ ပိုင္းေတြရွိမယ္။ ဗမာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ကဗ်ာဆရာ သမဂၢဆိုၿပီး ဖြဲ႔လို႔ရပါတယ္။ အသင္းျဖစ္ျဖစ္ သမဂၢျဖစ္ျဖစ္ အဲဒါနဲ႔တြဲၿပီး ေတာ့ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔လုပ္ေစခ်င္တယ္။ အသင္းတခု ဖြဲ႔ၿပီးရင္လည္း ရန္ကုန္တိုင္းဆိုရင္လည္း ဒဂံုတို႔ သာေကတတို႔ ေျမာက္ဥကၠလာ၊ ေတာင္ဥကၠလာ အစရွိသျဖင့္၊ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးက သမဂၢခြဲေတြ ထပ္ဖြဲ႔ရမယ္။ ၿမိဳ႕နယ္အသီးသီးမွာလည္း ထပ္ၿပီး သမဂၢေတြဖြဲ႔စည္းရမယ္။ မႏၱေလးတို႔က်န္တဲ့တိုင္းေတြမွာလည္း ကိုယ့္သမဂၢေတြ အသင္းေတြ ဖြ႔ဲရမယ္။ ရန္ကုန္ တိုင္းရဲ႕ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ဖြဲ႔ရမယ္။ အဲဒါမွသာ စုစုစည္းစည္းနဲ႔ ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ တတိုင္းျပည္လံုးပါ၀င္တဲ့ကဗ်ာဆရာ သမဂၢ ျဖစ္လာမယ္။ တကယ္လည္း ေအာင္ေအာင္ ျမင္ျမင္ျဖစ္မယ္။
ေမး ။ ။ ဆရာ့အသက္အရြယ္အရ ျဖတ္သန္းမႈအရေရာ ျပည္တြင္းစစ္ႀကီးနဲ႔ႀကီးျပင္းခဲ့ရၿပီး ယခုထိ မၿငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ေသးတဲ့ အေပၚ ကဗ်ာဆရာတေယာက္အေနနဲ႔ ဘာေျပာခ်င္တာရွိမလဲ။
ေျဖ ။ ။ အျမင္ေျပာရရင္ေတာ့ ေတာက္ေလွ်ာက္က ၁၉၄၈ ခုႏွစ္ကေန လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္လာတာ၊ တႏိုင္ငံလံုး ျပည္သူေတြက ဒုကၡေရာက္ရတာ။ အဓိကကေတာ့ တိုင္းရင္းသားေပါင္းစံုလူမ်ိဳးေတြနဲ႔ လက္ရွိ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္သူ ေတြနဲ႔ ဖဆပလေခတ္ထဲက ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာ။ ျဖစ္ေတာ့ ဖဆပလ၊ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ကြဲတာေတြပါတယ္။ လူမ်ိဳးစု အဖြဲ႔အစည္းေတြ ကြဲသြားတာ။ တိုင္းျပည္လြတ္လပ္ဖို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔ဆိုၿပီးေတာ့ လက္နက္ကိုင္အဖြ႔ဲအစည္းေတြက အုပ္ခ်ဳပ္ သူေတြနဲ႔စစ္ျဖစ္တာ။ ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ တကယ္တမ္း လြတ္လပ္ေရးရၿပီး ျပည္သူေတြက မလြတ္လပ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရေသးဘူး။ ျပည္သူေတြကေန ကိုယ္စားလွယ္ေတြကေန အဖြဲ႔အစည္းေတြကေန လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြကေန ႏိုင္ငံ ေတာ္နဲ႔ျပႆနာျဖစ္ၿပီးေတာ့ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္တာ။ အဲဒါကိုက ေတာက္ေလွ်ာက္ ႏွစ္ ၇၀ ျဖစ္လာတာ။ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရးဆိုတာ ဆရာႀကီး သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းကေတာက္ေလွ်ာက္လုပ္ခဲ့တာ။ သူက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဖခင္ႀကီး။ ဆရာႀကီးက ဘာေျပာသလဲဆို ႏွစ္ဖက္ သူမနာ ကိုယ္မနာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ဖို႔၊ အဲဒါက ဘာလဲဆိုရင္ ျပည္သူေတြရဲ႔အလိုက် တဖက္အဖြဲ႔အစည္းေတြရဲ႕ညွိညွိႏႈိင္းႏႈိင္းနဲ႔ အားလံုး အဖြဲ႔အစည္းေတြပါ၀င္တဲ့ညီညြတ္တဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္ဖို႔ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရးလုပ္ဖို႔ စစ္ရပ္စဲဖို႔ ေနာက္ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ စည္းစည္းလံုးလံုးတည္ေဆာက္ဖို႔ ဆိုတာ အဓိကအေရးႀကီးတဲ့လုပ္ငန္းေတြျဖစ္တယ္။ ခုဆိုရင္ ႏွစ္ ၇၀ ရွိၿပီ။
ဗမာျပည္ရဲ႕ျပည္တြင္းစစ္ဆိုတာ ကမၻာမွာ အၾကာဆံုး ျဖစ္တယ္။ အဲခါက်ေတာ့ ဒီစစ္ႀကီးကို အျမန္ဆံုးရပ္စဲဖို႔ဆိုတာ လက္ရွိ ဒီမိုကေရစီအစိုးရေခတ္မွာေတာင္ ၂၁ရာစုပင္လံု ၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံဆိုၿပီး အေကာင္အထည္ေဖာ္ေနတယ္။ ေဖာ္တဲ့အ ခါက် ဒုတိယညီလာခံမွာၿပီးတဲ့အထိကို ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ မရွိဘူး။ ခု တတိယအႀကိမ္ပင္လံုၿငိမ္းခ်မ္းေရးညီလာခံျဖစ္ဖို ႔ ဆိုတာ လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ တပ္မေတာ္တို႔က ညွိလို႔ကိုမရေသးဘူး။ စစ္ရပ္စဲေရး၊ အပစ္ရပ္စဲေရးေျပာဆို ေတာင္းဆိုေနၾကေပမယ့္ လက္ေတြ႔ကေတာ့ ႏွစ္ဖက္လံုး အပစ္မရပ္။ တိုက္ေနၾကတုန္းပဲ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ မရေသး ေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါပဲ။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး သူမနာ ကိုယ္မနာၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ အဖြဲ႔အစည္းေပါင္းစံုနဲ႔ ညွိညွိႏႈိင္း ႏႈိင္းနဲ႔ အျမန္ဆံုးရဖို႔ ၂၁ရာစုပင္လံုညီလာခံတို႔ NCAတို႔ ဘာတို႔မွာ သေဘာမတူတဲ့ကိစၥရပ္ေတြ ေလွ်ာ့ခ်ၿပီး အားလံုးသ ေဘာတူ၊ တပ္နဲ႔လည္း တကယ္ ညွိညွိႏႈိင္းႏႈိင္းနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ၿပီး တပ္ကလည္း တကယ္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လိုခ်င္တဲ့တပ္မေတာ္ ျဖစ္မွသာ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးအစစ္အမွန္ရႏိုင္မယ္။
ေမး ။ ။ ယခုဆို ျမန္မာျပည္တ၀ွန္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေတာင္းဆိုဆႏၵျပဳပြဲေတြမွာ ကဗ်ာရြတ္လို႔ ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်တာေတြလုပ္ ေနတယ္ေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ကဗ်ာခ်စ္သူေတြ ကဗ်ာဆရာေတြက လူမႈကြန္ရက္ေတြမွာေရာ အျပင္မွာပါ ေ၀ဖန္ အျပစ္တင္မႈေတြျမင့္တက္ေနတယ္။ ရန္ကုန္ကဗ်ာဆရာသမဂၢကလည္း ကန္႔ကြက္ရႈတ္ခ်တဲ့ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ ထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တာ၀န္ရွိသူေတြကေတာ့ ျပန္လႊတ္ေပးျခင္း၊ တရားစြဲဆိုမႈရပ္ဆိုင္းျခင္းမ်ိဳး လုပ္လာတာ မေတြ႔ရပါ ဘူး။ ဒီအေပၚမွာေရာ ဆရာ ဘယ္လိုျဖစ္ေစ၊ လုပ္ေစခ်င္ပါသလဲ။
ေျဖ ။ ။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာရရင္ လက္ရွိ ဒီမိုကေရစီအစိုးရျဖစ္လာေပမယ့္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈပိုင္းမွာ လက္ရွိအစိုးရနဲ႔တပ္မေတာ္ အစိုးရယ္ ႏွစ္ခုုျဖစ္ေနတယ္။ ၂၀၀၈ ဖြဲ႔စည္းပံုဆိုတာ ခုထက္ထိ ျပင္လို႔မရေသးဘူး။ ဖ်က္လို႔လည္း မရေသးဘူး။ မရတဲ့ အခါက် အဲဒီရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈေတြ ရိုက္ခ်က္ေတြက ဒီေန႔ထိ ျပည္သူေတြက ခံေနရတာ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက မရေသးဘူးေလ။ အဲဒီ အတြက္ ဒီကာလမွာ ဖိႏွိပ္မႈေတြ ရိုက္ခတ္မႈေတြရွိေနတယ္။ မီဒီယာေတြမွာေတာင္ လြတ္လပ္မႈမရွိဘူး။ မီဒီယာလြတ္လပ္ ခြင့္ဆိုၿပီး အဖြဲ႔အစည္းေတြ ျပည္သူေတြက ေတာင္းဆိုေနၾကတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္ကလည္း ဒီမိုကေရစီအစိုးရဆိုေပမယ့္ အုပ္ ခ်ုပ္ေရးပိုင္းမွာ သူတို႔ ကိုယ္တိုင္ ႀကိဳးစားေနရတဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲဖို႔ အခက္အခဲျဖစ္တယ္။ ဒီမိုကေရစီေရး ဆႏၵ ျပတာတို႔ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေတာင္းဆိုတာတို႔ ေက်ာင္းသားသမဂၢတို႔စာေရးဆရာအဖြဲ႔အစည္းတို႔က ေတာင္းဆိုေနတာ ေတာင္ အႏွိမ္ခံရသလို အဖိႏွိပ္ခံေနရသလိုျဖစ္ေနတယ္။ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံဆိုတာ အစိုးရက အျပည့္အ၀ ဒီမိုကေရစီေရး လြတ္လပ္ ခြင့္ေရး ေပးဖို႔ေတာ့ တကယ္လိုအပ္တယ္။
ခုဆိုရင္ ကဗ်ာရြတ္တယ္ဆိုတာေတာင္ ဆႏၵျပတဲ့အထဲ သြားရြတ္တာ။ ဆႏၵျပတာေတာင္ မဟုတ္ဘူး။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကဗ်ာကို ရြတ္တာ ဒါကို အေရးယူဖို႔မလိုဘူး။ ဖမ္းဆီးဖို႔မလိုဘူး။ ခုဆိုရင္ လူငယ္ေတြက မဟာဗႏၺၶၶဳလပန္းၿခံထဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အတြက္ ကဗ်ာေတြရြတ္ၾကတာ လူငယ္ေတြ ၃ ေယာက္ အဖမ္းဆီးခံရတယ္။ အဲဒါမ်ိဳးကိုေတာ့ လက္ရွိႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရက မလုပ္သင့္ဘူး။ ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာေတာင္းဆိုတာမ်ိဳးကို တစံုတရာ ခြင့္လႊတ္ဖို႔နားလည္ဖို႔သင့္တယ္လို႔ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ လက္ရွိမွာလည္း ျပည္သူလူထုုတရပ္လံုးက လူငယ္ေတြအတြက္ ကဗ်ာဆရာေတြအတြက္ လႊတ္ ေပးဖို႔ ေတာင္းဆိုဖို႔လိုအပ္ပါတယ္။
ေမး ။ ။ ဘာမ်ားျဖည့္စြက္ ေျပာခ်င္တာရွိပါသလဲ ဆရာ။
ေျဖ ။ ။ လက္ရွိျပည္သူလူထုတရပ္လံုး စည္းစည္းလံုးလံုးနဲ႔ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံႀကီးျဖစ္ဖို႔ ဒီမိုကေရစီပီသဖို႔ ဆိုတာ ႏိုင္ငံ ေတာ္ကလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ ျပည္သူေတြကလည္း တာ၀န္ရွိတယ္။ အထူးသျဖင့္ တပ္မေတာ္ကပိုၿပီး တာ၀န္ရွိတယ္။ တပ္မေတာ္ကလည္း ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ တစံုတရာ တားဆီးမႈ ပိတ္ပင္မႈေတြရွိလို႔ ျဖစ္တာ။ အဲဒီအတြက္ ႏိုင္ငံ ေတာ္အစိုးရက တပ္နဲ႔ညွိညွိႏွႈိင္းႏႈိင္းလုပ္ရင္းနဲ႔ တပ္ကို ခ်ဳပ္ကိုင္ဦးေဆာင္ႏိုင္ဖို႔လိုအပ္တယ္လို႔ေျပာရင္းနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရဖို႔ တရားဥပေဒစိုးမိုးဖို႔ေျပာရင္းနဲ႔ နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာ ညႊန္႔သစ္ ကိုယ္ေရးအက်ဥ္း
အမည္ရင္း- ဦးစိုးညႊန္႔
၁၉၄၂၊ ႏို၀င္ဘာ ၂၄ရက္ဖြား
ဧရာ၀တီတိုင္းဇကာႀကီးရြာတြင္အဖ- ဦးအုန္းေမာင္၊ အမိေဒၚညိဳတို႔မွ ေမြးဖြား
ေမြးခ်င္းညီအကို ၃ေယာက္ အနက္ ဒုတိယသား
၁၉၅၀ ျပည္တြင္းစစ္ျဖစ္ပြားေနခ်ိန္ ရန္ကုန္ေရာက္
ရန္ကုန္ခရိုင္လံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ားသမဂၢ အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔၀င္
ပထမဆံုးကဗ်ာစာမူ- ၁၉၇၁၊ မိုးေ၀မဂၢဇင္းမွာ ဒါပါပဲ ကဗ်ာျဖစ္
စုေပါင္းကဗ်ာစာအုပ္မ်ားတြင္လည္း ပါ၀င္ေရးသားခဲ့
တကုိယ္ေတာ္အေနနဲ႔ ခါးသက္တဲ့အရသာ(၁၉၉၄)၊ ေကာင္းကင္ပင္လယ္ (၂၀၀၄)အဂၤလိပ္-ျမန္မာႏွစ္ဘာသာ (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္ မိုးဟိန္း အဂၤလိပ္ဘာသာျပန္ဆို) လံုးခ်င္းကဗ်ာစာအုပ္ ၂အုပ္ထုတ္ေ၀ထား
ဇနီး- ေဒၚျမျမသန္း သား ၃ ဦးရွိ
ရန္ကုန္တိုင္း ေရႊျပည္သာၿမိဳ႕နယ္ ပုသိမ္လမ္းတြင္ေနထိုင္ရင္း ကဗ်ာ၊ ေဆာင္းပါးမ်ားေရးသားလ်က္ရွိ