Daw Aung San Suu Kyi with military officials at the swearing-in of President U Htin Kyaw, 30 March 2016 |
ကိုေအာင္မိႈင္း – ဒီမိုကေရစီစနစ္အတြက္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလား
(မိုးမခ) ေမ ၁၅၊ ၂၀၁၈
အပိုင္း (၁)
ျမန္မာနိဳင္ငံအတြက္ ေသေရးရွင္ေရးတမ ွ်အေရးၾကီးတဲ့ ေမးခြန္းကေတာ့ “ဒီမိုကေရစီစနစ္အတြက္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလား”ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ၾကာေလေလ ထင္ထင္ရွားရွားျဖစ္လာေလ ျမင္ေနရတာကေတာ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ကေန႔နိဳင္ငံေရးအေျပာင္းအလဲမွာ ေဘးတိုက္ျဖစ္ေနတာ အထင္အရွားဘဲျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရွ႔ကသြားဘို႔ ဆိုတာကေတာ့ လူထုရဲ ႔ ဆန္႔က်င္မွဳကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံေနရသလို ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ကလဲ လူထုဆန္႔က်င္ေရးကို အဆက္မျပတ္ လုပ္ေနျပန္တာေၾကာင့္ မျဖစ္နိဳင္တာေသခ်ာတယ္လို႔ ေျပာရမွာပါ။ အရပ္သားအစိုးရေနာက္ကေန လိုက္ဘို႔ ဆိုျပန္ေတာ့ အေတြးအေခၚ ခံယူခ်က္ေဟာင္းေတြက အတားအဆီးျဖစ္ေနျပန္တာေတြ ႔ရျပန္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကေန႔ ဗမာ့တပ္မေတာ္္ဟာ ေဘးတိုက္ေတြလုပ္ျပီး ကိုယ္လုပ္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြ နိဂံုးခ်ဴပ္ဘို႔ အေတာ္ခက္ခဲေနတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။
ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ ျမန္မာနိဳင္ငံသားေတြနဲ႔တည္ေဆာက္ထားတဲ့ တပ္မေတာ္ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာနိဳင္ငံလြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပြဲက ထြက္ေပၚလာတဲ့ အသီးအပြင့္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ဆို ျမန္မာနိဳင္ငံသားေတြအေနနဲ႔ ဖူးဖူးမွဳတ္ ခ်စ္ျမတ္နိဳးသင့္ တဲ့ တပ္မေတာ္တရပ္လဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္ လူထုဆန္႔က်င္ေရးကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံေနၾကရတာလဲ။ လူထုမုန္းတီးမႈကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ခံေနရတာလဲ။ က်ေနာ့္အျမင္ေတာ့ ျမန္မာနိဳင္ငံသားအားလံုး ဒီကိစၥကို ေလးေလးနက္နက္ မွန္မွန္ကန္ကန္ နိဂံုးခ်ဴပ္ဘို႔ လိုမယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ကေတာ့ တိုက္ရိုက္ပါတ္သက္ေနတဲ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္က ရဲေဘာ္ေလးကစျပီး တပ္မေတာ္ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဴပ္အထိ ဘက္လိုက္မွဳကင္းကင္း နိဂံုးခ်ဴပ္ဘို႔ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။
တပ္မေတာ္မရွိရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာမ်ဴိးမဟုတ္ဘဲ တပ္မေတာ္ကို တပ္မေတာ္တရပ္အျဖစ္ ဘယ္လို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမလဲ ဆိုတဲ့ အျမင္နဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္ဘို႔ လိုမယ္ထင္ပါတယ္။ တပ္မေတာ္မရွိရင္ ဘာျဖစ္သြားမလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းနဲ႔ ခ်ဥ္းကပ္မယ္ ဆိုရင္ေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းေျပာခဲ့တဲ့ မိန္႔ခြန္းေလးနဲ႔ဘဲ ေျဖခ်င္ပါတယ္ဗ်ာ။ “တပ္မေတာ္သည္ တိုင္းျပည္အတြက္ တိုင္းျပည္သည္ တပ္မေတာ္အတြက္မဟုတ္” ၊ “စည္းကမ္းမရွိတဲ့စစ္တပ္ ရွိေနမယ့္အစား အဲဒီစစ္တပ္မရွိတာက တိုင္းျပည္ အတြက္ ပိုေကာင္းတယ္” (ဗိုလ္ခ်ဴပ္ေအာင္ဆန္းရဲ ႔ စစ္တပ္နဲ႔ တိုင္းျပည္အေပၚ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းၾကည့္ျမင္မႈလို႔ ေျပာရမဲ့ သေဘာထားပဲ ျဖစ္ပါတယ္။)
ျမန္မာနိဳင္ငံသမိုင္းမွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ဟာ သမိုင္းမေကာင္းခဲ့တာကေတာ့ ျငင္းလို႔မရတဲ့ကိစၥလို႔ဘဲ ေျပာရေတာ့မွာပါ။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္မွာ ဦးေန၀င္းဦးစီးတဲ့ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခၚတဲ့ စစ္အစိုးရနဲ႔ ျမန္မာနိဳင္ငံသူနိဳင္ငံသားေတြ စတင္ေတြ႔ဆံုခဲ့ၾကရပါတယ္။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရဆိုျပီး ၀န္ၾကီးခ်ဴပ္ဦးႏုက တရား၀င္ အာဏာလႊဲခဲ့ရတာပါ။ မလႊဲရင္လဲ အာဏာသိမ္းမွာျဖစ္လို႔ ၀န္ၾကီးခ်ဴပ္ဦးႏုအေနနဲ႔ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းတဲ့အျဖစ္ကို အေရာက္မခံဘဲ အာဏာလႊဲေပးခဲ့တာလို႔ သမိုင္းမွတ္တမ္းေတြက ဆိုပါတယ္။ ၁၉၅၈ ခုႏွစ္က ၁၉၆၂ခုႏွစ္ထိ ကာလကိုေတာ့ “စစ္အုပ္စုၾကီးေမြးဖြားျခင္း၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္အတြက္ ဇာတ္တိုက္ျခင္း သို႔မဟုတ္ အိမ္ေစာင့္အစိုးရေခတ္” လို႔ ဆရာ၀င္းတင့္ထြန္းက သူ႔ရဲ ့အေမွာင္ၾကားကဗမာျပည္စာအုပ္မွာ ေဖၚျပတာ ဖတ္ရမိပါတယ္။ တကယ္လဲဟုတ္ပါတယ္။ စစ္အစိုးရ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၊ စစ္ဗ်ဴရိုကေရစီယႏၱယားကို ဗမာျပည္မွာ စတင္ ဇာတ္တိုက္ခဲ့ၾကတာပါ။
အိမ္ေစာင့္အစိုးရရဲ ႔ ပထမဦးဆံုးေဆာင္ရြက္ခ်က္ကေတာ့ စစ္အုပ္စုမလိုလားတဲ့ နိဳင္ငံေရးသမားေတြကို အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ဖမ္းဆီးေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ျခင္းဘဲျဖစ္ပါတယ္။ “ျငိမ္၀ပ္ပိျပားမႈညီလာခံ” ဆိုတာၾကီးကို ၃ရက္ေလာက္လုပ္ျပီး “နိဳင္ငံေတာ္ျငိမ္၀ပ္ပိျပားေရး အုပ္ခ်ဴပ္မွဳစီမံကိန္း” ဆိုတာၾကီးနဲ႔ နိဳင္ငံေရးသမားေတြကို ကိုကိုးကၽြန္းအက်ဥ္းစခန္းကို ပို႔ ေတာ့တာပါဘဲ။ အိမ္ေစာင့္အစိုးရက ၁၉၅၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ ၂၄ ရက္ေန႔မွာ ကိုကိုးကၽြန္းအက်ဥ္းစခန္းကို စတင္ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျပီး၊ ဇန္န၀ါရီလ ၃၀ ရက္ေန႔မွာ ပထမအသုတ္ (၅၃) ဦး၊ ဒုတိယအသုတ္ (၅၄) ဦးနဲ႔ ေနာက္ဆံုးအသုတ္ (၂၈)ဦး ေပါင္း (၁၃၅) ဦး ကို ကိုကိုးကၽြန္းအက်ဥ္းစခန္းကို ပို႔ခဲ့ပါတယ္။ ထင္ရွားတဲ့ နိဳင္ငံေရးသမားေတြ၊ စာေရးဆရာေတြ၊ သတင္းစာဆရာ ေတြတင္မကဘဲ ထင္ရွားတဲ့ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ေတြလဲ ပါ၀င္ခဲ့တာ ေတြ ႔ရပါတယ္။ သခင္ျမသန္း၊ တိုးတက္ေရး ဦးအုန္းျမင့္၊ ဦးေစာလြင္၊ ဦးေအာင္သန္း (ဗိုလ္ခ်ဴပ္အကို)၊ ဗိုလ္ျမေသြး၊ သခင္ဗေမာင္၊ ဗိုလ္မ်ဴိးျမင့္၊ ကိုကိုေလး၊ ကိုတင္ေစာ၊ ရဲေဘာ္လွ၀င္းနဲ႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုလွေဖ (ဦးတင့္ေဇာ္)၊ ဗိုလ္အုန္းေမာင္(ေလထီး)၊ သခင္ေဖေဌးစတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြ ပါ၀င္ အပို႔ခံရတယ္လို႔ဆိုပါတယ္ ။ ျမန္မာနိဳင္ငံကို နိဳင္ငံေရးသင္းသတ္ဘို႔ စတင္ၾကိဳးပမ္းမွဳလို႔လဲ က်ေနာ္တို႔ဆိုနိဳင္မွာ ျဖစ္ ပါတယ္။
အိမ္ေစာင့္အစိုးရလက္ထက္မွာ စစ္တပ္စီးပါြးေရးကို ဗိုလ္ေအာင္ၾကီးတို႔ အဲဒီကာလကထဲက သရဲမရဲစီး စတင္လက္၀ါးၾကိးအုပ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကသလို ၾကံ့ခိုင္ေရးအသင္းဆိုတာကိုလဲ ဖြဲ ႔စည္းခဲ့တာေတြေတြ ့ၾကရမွာပါ။ အဲဒီအခ်ိန္က ျမန္မာနိဳင္ငံမွာ ဘီအီးဒီစီ BEDC ဆိုရင္ လူတိုင္းသိပါ။ စီးပြါးေရးလုပ္ငန္းတိုင္းမွာလိုလို ပါေလရာငပိ ျဖစ္ခဲ့တယ္လို႔ ဆရာ၀င္းတင့္ထြန္းက ေကာက္ခ်က္ခ်ခဲ့ပါတယ္။ ဘီအီးဒီစီအရက္ကို ႏွစ္အတန္ၾကာ ျမန္မာ့အရက္သမားေတြအတြက္ တပ္မေတာ္ၾကီးက အရက္ ခ်က္ေရာင္းခဲ့တာလဲ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္သတိထားမိတာကေတာ့ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္အတြက္ အဆိုး၀ါးဆံုးေသာဆံုးရွဳံးမွဳ က ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ ႔ စစ္တပ္ကို တလက္ကိုင္တပ္ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ျခင္းဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ တပ္ထဲမွာ တပ္ထုက ေလးစားျပီး ယံုၾကည္ကိုးစားတဲ့ တပ္မွဴးေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ဖယ္ရွားတာေတြကို အစီအစဥ္တက်လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ တပ္က ယံုၾကည္ကိုးစားတဲ့သူေတြ၊ စစ္တိုက္ေကာင္းတဲ့တပ္မွဴးေတြ၊ လူထုက ေထာက္ခံတဲ့သူေတြကို ပစ္မွတ္ထားေလ့ရွိတာ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဆိုလိုတာက သူနဲ႔ ပခံုးခ်င္းယွဥ္နိဳင္မဲ့သူေတြကို ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ဖယ္ထုပ္ျပီး သူ႔ကိုသစၥာခံသူေတြကို ေနရာေပး သူေကာင္းျပဳျခင္းဘဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဒီလိုတပ္မွဴးေကာင္းေတြေနရာမွာ အဖါးေကာင္းတဲ့သူေတြ သူကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္စိတ္ခ်တဲ့သူေတြ ခပ္ထံုထံုလူေတြေရွ႔တန္း ေရာက္လာျပီး၊ ဗမာ့တပ္မေတာ္မွာ ေနရာဟာ အရည္အခ်င္းေပၚ မူမတည္ေတာ့ဘဲ ဦးေန၀င္းအေပၚသစၥာခံမွဳေပၚ မူတည္သြားခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ဒါဟာ ဗမာ့တပ္မေတာ္အတြက္ အၾကီးမားဆံုးေသာ ဆံုးရွဳံးမွဳၾကီးလို႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္သလို တပ္မေတာ္တရပ္အျဖစ္ကေန အာဏာရွင္လက္ကိုင္တုတ္ စစ္တပ္အျဖစ္ ေျပာင္းလဲသြားခဲ့ရျခင္းရဲ ႔ အေၾကာင္းရင္းတခုလို႔ ေျပာရမွာျဖစ္ပါတယ္။
အိမ္ေစာင့္အစိုးရကဦးစီးျပီး ၁၉၆၀ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ ၆ ရက္မွာ ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္အတြက္ ပါလီမန္အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲ က်င္းပေပးခဲ့ပါတယ္။ အဓိက ယွဥ္ျပိဳင္ၾကတဲ့ ပါတီၾကီးေတြကေတာ့ သန္႔ရွင္း (ဖဆပလ) ၊ တည္ျမဲ (ဖဆပလ) နဲ႔ ပမညတ တို႔ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ အၾကိတ္အနယ္ယွဥ္ျပိဳင္ၾကတာကေတာ့ သန္႔ရွင္းနဲ႔ တည္ျမဲတို႔ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္ေန၀င္း က စစ္တပ္ကို ဘက္မလိုက္ဘို႔ အမိန္႔ေတြထုတ္ခဲ့ေပမဲ့ ေအာက္ေျခမွာေတာ့ စစ္တပ္က ေျပာင္ေျပာင္တင္းတင္းဘဲ ဘက္ လိုက္ခဲ့တာ ေတြ႔ရပါတယ္။ လူထုက တည္ျမဲရဲ ႔ေနာက္မွာ စစ္တပ္ရွိေနတဲ့အတြက္ မဲေတြ ကြဲမသြားေအာင္ သန္႔ရွင္းကို ဖိမဲေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ တျပည္လံုးမွာ သန္႔ရွင္းက အနိဳင္ရသြားခဲ့ပါတယ္။ လူထုက အဲဒီအခ်ိန္ကထဲက အိမ္ေစာင့္အစိုးရ ၂ ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း စစ္တပ္ရဲ ႔ပက္ပက္စက္စက္ အနိဳင္က်င့္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို မုန္းတီးခဲ့တာပါ။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲလွဳပ္ရွားမွဳၾကီးကို ဗိုလ္မွဳးခ်ဴပ္ေက်ာ္ေဇာက “အသံမထြက္ေသာ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္” အျဖစ္နိဂံုးခ်ဴပ္ထားခဲ့ပါတယ္။ (ဆိုင္းစုမွသည္ မန္ဟိုင္းဆီသို႔ ကိုယ္တိုင္ေရးအထၳဳပၸတၱိေပါင္းခ်ဴပ္)။
အပိုင္း (၂) ဆက္ေရးပါဦးမည္