ေမာင္စိန္ေသာ္ ● ေကာင္းလင္း ေကာင္းလန္းတိုက္ပဲြ သို႔မဟုတ္ (၄ – ၁၀၊ ၄ – ၃၀) တိုက္ပဲြစဥ္ – အပိုင္း (၂)
(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂၄၊ ၂၀၁၈
မိမိတို႔ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ တပ္မ ၄၈ မွ ၅၀၁ တပ္ရင္းသည္ ေကာင္းလင္းစခန္းမတိုက္မီကပင္ ရန္သူရိွေနသည့္ ေကာင္းလင္းစခန္းအား ညအခိ်န္ တိတ္တဆိတ္ေရွာင္ကြင္း၍ လွ်ဳိေျမာင္တခုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး ရန္သူ အထိမခံႏိုင္ သည့္ တဖက္ေတာင္ေၾကာေပၚရိွ ေကာင္းလန္း ဆိုသည့္ရြာဘက္ကို ေနရာ၀င္ယူထားႏွင့္ၿပီး ျဖစ္ေနၿပီ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေကာင္းလင္းစခန္းအတိုက္ခံရစဥ္ စခန္းေပၚမွဆင္းေျပးသည့္ ရန္သူမ်ား အဖမ္းခံရျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္းလန္းရြာဘက္မွာ မိမိ ၅၀၁ တပ္ရင္း ေနရာ၀င္ယူထားသည္ကို ရန္သူ လံုး၀လ်စ္လ်ဴ႐ႈ၍မရ၊ ေမာ္ဖာ ေဒသတြင္း ၎တို႔သိမ္းယူထားသည့္စခန္းမ်ား ေနာက္ပိုင္းလမ္းေၾကာင္းကို ဗကပ တပ္ေတြ ၿခိမ္းေျခာက္ေတာ့ မည္ကို ရန္သူ စိုးရိမ္တႀကီးႏွင့္ ငါးရံ့ျပာလူးျဖစ္သြားသည္။ ဤအတြက္ေၾကာင့္ တပ္မ ၇၇ ၏ လက္ေအာက္ခံ ရွမ္းသနက ၁ ရင္းမွဴး ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသာစိန္ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ကူးတို႔ဆိပ္လမ္း လံုျခံဳေရးတပ္ႏွင့္ မိမိဘက္မွ ၅၀၁ တပ္ရင္းတို႔ ေကာင္းလန္းရြာဘက္တြင္ တညေနလံုးတိုက္ပဲြျဖစ္ေနသည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔တပ္ဖဲြ႔၏ လက္ နက္ႀကီးပစ္ကူမ်ား ညအခိ်န္ထိ ပစ္ကူေပးေနရသည္။ ထိုအခိ်န္ အေျမာက္တပ္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးအဖဲြ႔အားလံုး တိုက္သိမ္းယူထားသည့္ ေကာင္းလင္းေတာင္ေၾကာေပၚသို႔ ေျပာင္းေရႊ႕ေနရာယူထားၿပီးလည္းျဖစ္သည္။ ၁၉၈၀ ခု ဧၿပီ ၁၃ ရက္ညဟုထင္သည္။ ညအခိ်န္ မိမိေျခလ်င္တပ္မွ သံု႔ပန္းတေယာက္မိလာျပန္သည္။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆီ ခဏလာအပ္ထားသည္။ ရွမ္း ၁ ကျဖစ္မည္၊ သံု႔ပန္းက တေယာက္တည္းျဖစ္လို႔ စိုးရိမ္ပံုရသည္။ အသက္ ခ်မ္းသာေပးရန္ ေတာင္းပန္ေနသည္။ ပါတီေခါင္းေဆာင္တဲ့တပ္မွာ ေပၚလစီရိွတယ္။ စစ္ေျမျပင္မွာ လက္ေျမႇာက္ အ႐ံႈးေပးသူကို ဘယ္ေတာ့မွမသတ္ဘူး၊ စိတ္ခ်ပါဟု ေျပာျပရသည္။
ေနာက္တေန႔ မိမိ ၅၀၁ တပ္ရင္း သိမ္းပိုက္ေနရာယူထားသည့္ ေကာင္းလန္းစခန္းအား ေမွ်ာ္လင့္ထားသည့္ အတိုင္း ရင္းမွဴးလဗ်ပန္းေအာင္ ေခၚ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးတင္ျမင့္ ဦးစီးသည့္ ခမရ ၁၀၅ က၊ လာထိုးသည္။ မိမိ ၅၀၁ တပ္ရင္းက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ခံစစ္ဆင္ တံု႔ျပန္တိုက္ခိုက္သည္။ တခိ်န္တည္း မိမိ ၇၀၁ တပ္ရင္းက ေရွ႕ထိုး တိုက္ေနသည့္ရန္သူကို ေနာက္ကပတ္တိုက္လိုက္ရာ ရန္သူအထိနာၿပီး ဆုတ္ခြာထြက္ေျပးစဥ္ အေလာင္းမ်ား လက္နက္က်ည္ဆန္မ်ား က်န္ေနရစ္သည္။ ေရွ႕တန္းစစ္ဦး႐ံုးမွ ရဲေဘာ္ခိုင္ေအာင္သည္ သူရထားသည့္ သတင္းမ်ား တိုက္ပဲြျဖစ္စဥ္မ်ား မိမိတို႔တပ္ဖဲြ႔အားေျပာျပေနသည္။ ရန္သူ ခမရ ၁၀၅ သည္ ေကာင္းလင္းစခန္း သိမ္းခံရစဥ္တႀကိမ္၊ ယခုတႀကိမ္ပါ ဆိုလွ်င္ အထိနာသြားသည္မွာ ႏွစ္ႀကိမ္ရိွသြားၿပီ။ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္၏ စစ္နည္းပရိယာယ္သည္ ရန္သူ အထိမခံနိုင္သည့္စစ္ေနရာ (ေကာင္းလန္းေတာင္ေၾကာစခန္း) အား အရင္ဦး ေအာင္ ၅၀၁ တပ္ရင္းမွေနရာယူထားသည္။ ထိုစခန္းအား မရမကလာထိုးမည့္ ရန္သူ႔တပ္အား ခံစစ္ နည္းပရိ ယာယ္သံုးေခ်မႈန္းေသာ တိုက္နည္းျဖစ္သည္။ ၁၀၅ အထိနာသလို၊ ရွမ္းသနက ၁ လည္း အထိနာ သည္။ ၎တိုက္ပဲြမ်ားတြင္ မိမိဘက္ အေျမာက္ႏွင့္လက္နက္ႀကီးမ်ား ထိထိေရာက္ေရာက္ေပါင္းစပ္ ပစ္ကူ ေပးႏိုင္ၾက သည္။
ရန္သူတပ္မ ၇၇ ၏ နဗဟ႐ံုးရိွေနသည့္ ၀မ္ကန္ ဆိုသည့္ေတာင္ကုန္းကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရာက္ေနသည့္ ေကာင္း လင္းေတာင္ေၾကာမွ လွမ္းျမင္ေနရေသာ္လည္း အေတာ္အလွမ္းေ၀းသည္။ ရန္သူ၏ ၇၆ မမ အေ၀းပစ္ အေျမာက္က ကြ်န္ေတာ္တို႔ဘက္ လွမ္းပစ္မီသည္။ ညပိုင္း ရန္သူက ၀မ္ကန္မွလွမ္းပစ္လွ်င္ မီးပြင့္သြားသည္ႏွင့္ စပစ္ၿပီဆိုတာသိ၍ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေရွာင္ခိ်န္ရသည္။ မိမိတို႔ ၁၂၀ မမ စိန္ေျပာင္းက ၀မ္ကန္ကုန္းကို လွမ္းပစ္မမီ ျဖစ္ေနသည္။ တခိ်န္မွာ ၇၆ မမ က်ည္ထိမွန္၍ ရဲေဘာ္ေလးတေယာက္ ပဲြခ်င္းၿပီးက်ဆံုးသြားသည္။ ဒီအျဖစ္ အပ်က္ကို နိုင္၀င္းေဆြက ေနာင္မွာ သူစာေရးမည္ဟု ေျပာျပေနသည္။ ေန႔ခင္းပိုင္းတြင္ ရန္သူေလတပ္က ဗံုးၾကဲ သည္။ ရန္သူ ၁၀၅ ႏွင့္ ရွမ္း ၁ တို႔ အထိနာၿပီး တရက္ ႏွစ္ရက္ ႏွစ္ဘက္လံုးၿငိမ္ေနၾကသည္။ မိမိတပ္ ကိုင္ထား သည့္ ေကာင္းလန္းကုန္းအား ရန္သူ မုခ်လာထိုးလိမ့္မည္ဟု ေသခ်ာေပါက္တြက္လို႔ရသည္။ မိမိဘက္ လက္ နက္အား လူအားျဖည့္၍ ခံတိုက္နိုင္ရန္ ျပင္ဆင္မႈလုပ္ထားၾကရသည္။ တြက္ထားသည့္အတိုင္း တရက္ေသာ ေန႔ခင္းပိုင္းမွာ ရန္သူတိုက္ေလယာဥ္ႏွစ္စင္း ေကာင္းလန္းကုန္းေပၚရိွ မိမိ ၅၀၁ တပ္ရင္းအေပၚ ၀ဲပံ်စိုက္ဆင္း၍ စက္ေသနတ္ႏွင့္ အႀကိမ္ႀကိမ္ပစ္သည္။ ဒံုုးက်ည္မ်ားပါပစ္ခ်သည္။ ေျမျပင္မွ မိမိရဲေဘာ္မ်ား ကတုတ္က်င္းထဲမွာ အသာပုေနၾကရသည္။ တိုက္ေလယာဥ္မ်ား ျပန္သြားၿပီးေနာက္ ရန္သူက အေျမာက္မ်ားႏွင့္ ထပ္ပစ္ျပန္သည္၊ မၾကာမီ ေျခလ်င္တပ္လာထိုးေတာ့မည္ဟု တိုက္ပဲြအေတြ႔အၾကံဳရိွသူတိုင္းသိၾကသည္။ ဒီတခီ် ရန္သူတပ္လဲ၍ ေနရာေျပာင္း ထိုးစစ္ဆင္လာသည္။ ေကာင္းလင္းေတာင္ေၾကာနွင့္ ေကာင္းလန္းေတာင္ေၾကာအၾကား လွ်ဳိ ေျမာင္တခု ျခားေနသည္။ မိမိဘက္ အေျမာက္တပ္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးမ်ား ေကာင္းလင္းေၾကာဘက္မွာ တန္းစီ ခ်ထားသည္။ ေကာင္းလင္း ေကာင္းလန္းေတာင္ေၾကာႏွစ္ခုမွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္အေနအထားျဖစ္သည္။ ေနရာ ေျပာင္းထိုးလာသည့္ ရန္သူတပ္မ ၇၇ လက္ေအာက္ခံ ခလရ ၆ သည္ သံလြင္ျမစ္ဘက္မွေတာတိုး၍ မိမိ လက္နက္ႀကီးတပ္မ်ားေရွ႕ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္တြင္ရိွေသာ ေကာင္းလန္းဘက္ျခမ္းက ၅၀၁ တပ္ရင္းကို ဦးတည္ၿပီး လွ်ဳိေျမာင္ေဘးတိုက္ တက္လာထိုးစစ္ဆင္သည္။ မိမိအေျမာက္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးမ်ား တန္းစီခ်ထားေသာ ေကာင္းလင္းေၾကာအား ေနာက္ေက်ာေပးလ်က္ တက္ထိုးေနသည္ကို အံ့ၾသဖြယ္ေတြ႔ရိွရသည္။ ရန္သူ ခလရ ၆ ရင္းမွဴး စစ္ေျမျပင္အေနအထား နားမလည္၍လား သို႔မဟုတ္ ေအာက္ေျခတပ္သားမ်ား ေသေဘး ထည့္မတြက္ သလားမေျပာတတ္။ တက္ထိုးသည့္တပ္မ်ား လႈပ္ရွားခြင္ ၃.၅ ေလာင္ခ်ာ သို႔မဟုတ္ ၉၀ မမ ဘဇူကာ ပစ္ေန သည့္ မီးခိုးတန္းေတြကအစ ၎တို႔အား ပစ္မွတ္အျဖစ္ ျပေပးေနသည့္အလားျမင္ေနရသည္။ ေနာက္ေက်ာေပး တက္ထိုးေနသည့္ရန္သူအား မိမိဘက္မွ စက္ႀကီး (ပိြဳင့္ဖိုက္) ႏွင့္ပစ္ျပ၊ အေျမာက္မ်ား လက္နက္ႀကီးမ်ားႏွင့္ ၀ိုင္းထု၊ စုျပံဳပစ္ခတ္တိုက္ခိုက္သျဖင့္ အခိ်န္ၾကာၾကာ တက္မထိုးႏိုင္ဘဲ လွ်ဳိေျမာင္လိုက္ သံလြင္ျမစ္ဘက္ ထြက္ေျပးရသည္။ လွ်ဳိေျမာင္လိုက္ ရန္သူ႔ဆုတ္လမ္းကို ျဖတ္ပိတ္ထားသည့္ မိမိ ၅၀၃ တပ္ရင္းႏွင့္ ရန္သူ ခလရ ၆ တို႔ ပိတ္မိ တိုက္ပဲြျဖစ္ျပန္သည္။ ညအခိ်န္ထိထြက္မရ၊ ေသနတ္သံမစဲ ၾကားေနရသည္။ ေနာက္ေန႔ နံနက္ပိုင္း အထိ ေသနတ္သံမစဲ တိုက္ပဲြျဖစ္ေနဆဲျဖစ္သည္။ သံလြင္ကမ္းေျခအနီး နမ့္ယားလံုေဒသ ဟုသိရသည္။ လက္နက္ႀကီးမ်ားလည္း ေရွ႕တိုး ပစ္ကူေပးရသည္။
နံနက္ ၉ နာရီ ၁၀ နာရီ ေလာက္ျဖစ္လိမ့္မည္။ မိမိ ၅၀၃ မွ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ရန္သူ႔လက္နက္ အမ်ားအျပား သိမ္းမိ၍ ထမ္းလာၾကသည္။ စက္လတ္ ၂ လက္ႏွင့္ ဘဇူကာေတြ သိမ္းရလာသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ တိုက္ပဲြ အေျခအေနေမးၾကည့္စဥ္ ရန္သူေသတာ သိပ္မ်ားေၾကာင္း၊ သိမ္းမိတဲ့ေသနတ္ေတြ၊ က်ည္ဆန္ေတြ၊ ေက်ာပိုး အိတ္ေတြ အကုန္မထမ္းနိုင္ေၾကာင္း ရဲေဘာ္ေတြကေျပာေနသည္။ ေရွ႕တန္းဦးစီး႐ံုး ရဲေဘာ္ျမေမာင္တို႔လာမွ သိရသည္မွာ ခလရ ၆ စစ္ေၾကာင္းတေၾကာင္းလံုး ေခ်မႈန္းလိုက္သည္။ ရင္းမွဴး ဒုမွဴးႀကီးသန္းညြန္႔ ဒဏ္ရာႏွင့္ လြတ္သြားေၾကာင္း ၾကားရသည္။ အျခားအရာရိွ နွစ္ေယာက္သံုးေယာက္ေလာက္ တိုက္ပဲြမွာေသသည္။ စုပံုထား သည့္ ခဲယမ္းက်ည္ဆန္မ်ားႏွင့္ ရင္း႐ံုးပစၥည္းမ်ား အျခားအေရးႀကီးစစ္သံုးပစၥည္းမ်ား သိမ္းရသည္။ သံု႔ပန္း လည္း မိေသးသည္၊ ရန္သူရင္း႐ံုးစုပံုပစၥည္းမ်ား သိမ္းပိုက္ရရိွေရး ရဲေဘာ္ေတြ အာ႐ံုမ်ားေန၍ ရန္သူရင္း မွဴးလြတ္သြားျခင္း ျဖစ္သည္။ တပ္ ၇၇ ၏ မင္းရန္ေအာင္စစ္ဆင္ေရးအစီရင္ခံစာ ကတ္ထူဖံုးႏွင့္သိမ္းရသည္။ ကရင္လူမ်ဳိးသံု႔ပန္းတေယာက္ မိလာသည္၊ သံု႔ပန္းကို ေမး၍ ဒုဗိုလ္မွဴးႀကီးသန္းညြန္႔အေၾကာင္းေျပာျပသည္။ စစ္ေျမျပင္အေျခအေန နားမလည္၊ အထက္အမိန္႔အရတြန္းလႊတ္၍ တက္လာရေၾကာင္းလည္းေျပာသည္။ ေလွာ္ကားအေျခစိုက္ ခလရ ၆ သည္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ပဲခူး႐ိုးမလႈပ္ရွားခဲ့စဥ္အခါက ပါတီဗဟို ေကာ္မတီ၀င္ ရဲေဘာ္ဗိုလ္ေဇယ် (ရဲေဘာ္သံုးကိ်ပ္၀င္) အား ပစ္ခတ္သတ္ျဖတ္ခဲ့ေသာ တပ္ျဖစ္ေၾကာင္းသိရ သည္။ ခလရ ၆ အေခ်မႈန္းခံရမႈကို “ေလွာ္ရင္းကားသြားေသာ ေလွာ္ကားက ခလရ ၆” ဟု ပါတီအာေဘာ္ ျပည္သူ႔အသံမွ အသံလႊင့္ေဆာင္းပါးတပုဒ္ ထုတ္လႊင့္ေသးသည္။ ရန္သူတပ္မ ၇၇ ပစ္မွတ္ထား၍ ေမာ္ဖာခြင္ ေကာင္းလင္း-ေကာင္းလန္းတိုက္ပဲြစဥ္ႀကီး တိုက္ေနစဥ္ ရည္ရြယ္ခ်က္တခုျဖစ္ေသာ ဒုဥကၠ႒ ရဲေဘာ္ခင္ေမာင္ ႀကီးတို႔ အလယ္ပိုင္းဗဟိုဌာနခဲြ ႐ံုးအဖဲြ႔ႏွင့္တပ္မ်ား သံလြင္ျမစ္ျဖတ္ကူးသြားၿပီျဖစ္ေၾကာင္း ၾကားသိရသည္။ သို႔ေသာ္ တပ္မ ၇၇ ထိုးႏွက္ေရးတိုက္ပဲြစဥ္ႀကီးကား မၿပီးဆံုးေသး၊ ဆက္လက္တိုက္ပဲြ၀င္ၾကဦးမည္။ တပ္မ လက္ေအာက္ခံ နဗဟ ႐ံုးေနရာယူထားသည့္ ၀မ္ကန္ကုန္းေပၚသို႔ ရန္သူရဟတ္ယာဥ္ အတက္အဆင္း လုပ္ေန သည္ကို မၾကာခဏ ကြ်န္ေတာ္တို႔ေတြ႔ေနရသည္။ ရဲေဘာ္ေတြ မ်က္ေစ့စပါးေမႊးစူးေနၾကသည္။ ၀မ္ကန္ကုန္းရိွ နဗဟ ႐ံုးကို ၁၂၀ မမႏွင့္ပစ္ရန္ ေကာင္းလန္းကုန္းဘက္သို႔ေနရာေျပာင္း ေရွ႕တိုးပစ္လွ်င္ မီနိုင္ေၾကာင္း ေျမပံု ေထာက္ တိုင္းထြာကာ ရဲေဘာ္တေယာက္က ေျပာလိုက္သည္။ တဖဲြ႔လံုးစိတ္၀င္စားကာ ေပ်ာ္ေနၾကသည္။ ေန႔ ၁၂ နာရီခိ်န္ခန္႔ ရဲေဘာ္ေတြစုစည္း၍ က်ည္ဆန္မ်ားအသင့္ျပင္ကာ ၁၂၀ မမႏွစ္လက္ႏွင့္အတူ ေကာင္းလင္း ေၾကာမွဆင္း လွ်ဳိေျမာင္ျဖတ္ကာ ေကာင္းလန္းေတာင္ေၾကာေပၚတက္ၾကသည္။ မိမိဘက္ ေရွ႕ဆံုးပိြဳင့္စခန္းျဖစ္ ေန၍ ေတာ္လွန္ေရးသတိ အထူးရိွရသည္။ ရည္မွန္းခ်က္ေနရာေရာက္ေသာ္လည္း လက္နက္ႀကီးျပင္ဆင္ ေနရာ ခ်တပ္ဆင္မႈက မၿပီးေသး၊ ရန္သူရဟတ္ယာဥ္ ၀မ္ကန္ကုန္းမွ ပံ်တက္ေနသည္ကို ေတြ႔ေနရသည္။ ရဲေဘာ္တိုင္း အူယားေနၾက၏။ ရဟတ္ယာဥ္ ကုန္းေပၚမွာရိွေနစဥ္ ၁၂၀ ႏွင့္ အဆက္မျပတ္ပစ္သြင္းရန္ စိတ္ေစာေနၾကသည္။ အျမန္ျပင္ဆင္ၿပီးသည္ႏွင့္ ၁၂၀ ႏွစ္လက္ျဖင့္ နဗဟ ႐ံုးအားပစ္ၾကသည္၊ ရန္သူ ေမွ်ာ္လင့္ထားပံုမရ၊ အလစ္ အငိုက္ခံရ၍ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရမ်ားသည္ဟုသိရသည္။ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို ရန္သူကလည္း လက္နက္ႀကီးမ်ားနွင့္ တံု႔ျပန္ပစ္သည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ၿငိမ္ေနၾကၿပီး ရန္သူအပစ္ရပ္သြားမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔အျမန္ျပန္ဆုတ္ရသည္။ ဘာထိ ခိုက္မႈမွမရိွ၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ လွ်ဳိေျမာင္ျဖတ္ ျပန္ဆုတ္ေနစဥ္ ရန္သူ ပီစီ ၆ ေလယာဥ္တစင္း ေရာက္လာ ဗံုးၾကဲ ေသးသည္။ ဘာမွမျဖစ္၊ ေအးေဆးစြာ ေကာင္လင္းေၾကာေပၚ ျပန္ေရာက္သည္။ ဤသည္မွာ ၁၂၀ မမျဖင့္ ေျပာက္က်ားပစ္ျခင္းဟု ေျပာလိုကေျပာနိုင္သည္။
မိမိတို႔တပ္ေနရာယူထားေသာ ေကာင္းလင္း၊ ေကာင္းလန္းေတာင္ေၾကာမွာ ေနာက္ပိုင္းေထာက္ပံ့ေရး လမ္း ေၾကာင္း ခက္ခဲလြန္းသည္။ ရဲေဘာ္မ်ား တလွည့္စီဆင္း၍ ေရရိွသည့္ေနာက္ဘက္ ျပန္ဆုတ္ ထမင္းခ်က္ရ သည္။ ရက္ၾကာလာသည့္အခါ လိုအပ္သည့္ စခန္းေစာင့္တပ္အခ်ဳိ႕မွအပ အေျမာက္ႏွင့္ လက္နက္ႀကီးတပ္မ်ား ျပန္ဆုတ္ေရး စီစဥ္ရသည္။ စတက္လာစဥ္စခန္းခ်သည့္ေနရာ လံုေနာက္ရြာအနီး ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းေဘး ျပန္ ဆုတ္ စခန္းခ်ၾကသည္။ သၾကၤန္ရက္ျဖစ္၍ စကားမေပါက္တေပါက္ ဗမာစကားတ၀က္၊ ရွမ္းစကားတ၀က္နွင့္ ၀ အမ်ဳိးသမီးမ်ား ေရခပ္ေနစဥ္ ရဲေဘာ္တခ်ဳိ႕ ေရပက္ စၾကသည္။
တိုက္ပဲြစဥ္ဆက္တိုက္ေရး စစ္နည္းပရိယာယ္ကို ေရွ႕တန္းဦးစီး႐ံုးေခါင္းေဆာင္မ်ား စဥ္းစားၾကသည္။ မိမိ အင္အားထိန္းသိမ္းေရး အထိအခိုက္နည္းနိုင္သမွ်နည္းရန္ ၾကံဆၾကျခင္းျဖစ္သည္။ ေကာင္လင္း၊ ေကာင္းလန္း ေတာင္ေၾကာမ်ားအား ေက်ာ္လြန္၍ေနရာယူထားေသာ တပ္ဗိုစံကုန္းသည္ ယခင္ကာလကတည္းက တပ္စခန္း ေဟာင္းျဖစ္ခဲ့သည္ဟု ထင္သည္။ လံုေနာက္၊ တြယ္ေနာက္ရြာတို႔၏ အတြင္းဘက္မွ တက္သြားရသည္။ ပန္ခါး ေတာင္ေၾကာနွင့္ ပိြဳင့္ ၁၈၃၇ (၆၀၂၈) ေတာင္ကုန္းမ်ား တပ္ဗိုစံကုန္းတ၀ိုက္ကၾကည့္လွ်င္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေတြ႔နိုင္သည္။ တပ္မ ၇၇ ေရွ႕တန္း႐ံုးသည္ မိုင္း႐ွဴးတြင္အေျခစိုက္ၿပီး၊ သံလြင္ကမ္းေျခတ၀ိုက္မွစ၍ ျမစ္ အေရွ႕ဘက္တြင္ ရန္သူေနရာယူထားသည့္အင္အား နဗဟ ႏွစ္ခု သို႔မဟုတ္ တပ္ရင္း ၆ ရင္း ၇ ရင္းခန္႔ ရိွလိမ့္မည္။ အခ်က္အျခာက်သည့္ ေတာင္ကုန္းမ်ားသိမ္းယူ၍ ေနရာယူျဖန္႔ၾကက္ထားသည္။ စခန္းတခုကို ဗကပ တပ္၀င္တိုက္လွ်င္ အျခားစခန္းမ်ားမွေထာက္ကူရန္ ဆက္စပ္သိမ္းယူထားသျဖင့္ မိမိတို႔တပ္မ်ားက ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ရာတြင္ အကြက္ခ်၍ အထူးဂ႐ုျပဳၿပီး ပိုင္းစားပစ္ရန္ ႀကိဳးစားၾကရသည္။ ၇၇ ၏တပ္ရင္း ၃ ရင္းျဖစ္ေသာ ခမရ ၁၀၅၊ ရွမ္းသနက ၁၊ ခလရ ၆ တို႔ကို ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ၿပီးခိ်န္ျဖစ္သည္။ တပ္ဗိုလ္စံကုန္းကို မိမိတပ္ အနာခံ မုန္တိုင္းထိုးတိုက္ခိုက္ျခင္းမလုပ္ဘဲ အေျမာက္လက္နက္ႀကီးမ်ား မီးအားသြန္ စုျပံဳပစ္ခတ္ ညႇစ္ထုတ္ပစ္ရန္ ေရွ႕တန္းဦးစီး႐ံုးမွစဥ္းစားသည္။ ဒီအတြက္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ ၃၀၃၅ တပ္ရင္းမွ အင္အားျပ ၿခိမ္းေျခာက္ေပးရန္ျဖစ္သည္။ မိမိတပ္မ်ား အထိခိုက္ခံ တက္တိုက္စရာမလို၊ ဤအတြက္ စခန္းေအာက္ေျခရိွ ရန္သူျမင္ေလာက္သည့္ ေတာင္ယာထဲသို႔ ၃၀၃၅ တရင္းလံုး ျဖတ္သန္းခီ်တက္ လႈပ္ရွားျပၿပီး တပ္ဗိုစံစခန္း အေျခသို႔ တက္ကပ္ေနရန္ ညႊန္ၾကားထားသည္။ ထိုအစီအစဥ္ အေကာာင္အထည္ေဖာ္ရန္ ေျခလ်င္တပ္ ခီ်တက္လႈပ္ရွားေနစဥ္ မိမိတပ္မ ၄၈၊ အမတႏွင့္ ကြ်န္ေတာ္တို႔လက္နက္ႀကီးမ်ားအားလံုး ရန္သူစခန္း တပ္ဗိုစံ အား ခိ်န္ရြယ္ထားၾကသည္။ ထိုစဥ္ တပ္ဗိုစံရိွရန္သူမ်ား လႈပ္လႈပ္ရြရြျဖစ္ေနသည္ကို မွန္ေျပာင္းႏွင့္ၾကည့္လွ်င္ အထင္းသားေတြ႔ေနရသည္။ မိမိအင္အားျပလႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ရန္သူ အထိတ္တလန္႔ျဖစ္ေနသည္ကိုလည္း ေထာက္လွမ္း ၾကားသိေနရသည္။ ခမရ ၁၀၅ ၏ ခဲြ႐ံုးအေျခစိုက္စခန္းလို႔ထင္သည္။ သူ႔တပ္ရင္းသို႔ တပ္ကူ ေတာင္းေနပံု သိေနရသည္။ တခိ်န္တည္း၊ တၿပိဳင္တည္း မိမိတို႔အေျမာက္မ်ား၊ လက္နက္ႀကီးမ်ား တပ္ဗိုစံကုန္း ကို စုျပံဳပစ္ခတ္ၾကသည္။ ေတာင္ကုန္းတခုလံုး အေျမာက္ဆန္ အဆက္မျပတ္ထိမွန္ေပါက္ကဲြေနသည္ကို ရွင္းလင္းစြာျမင္ရသည္။ အခီ်ႀကီး နွစ္ေလာေလာက္ပစ္ခတ္၍ ညေနေမွာင္ရီပ်ဳိးစအခိ်န္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဆံုရပ္ စခန္းျပန္ေရာက္သည္။
ေနာက္ေန႔နံနက္ သတင္းရသည္မွာ တပ္ဗိုစံကုန္းေပၚရိွရန္သူမ်ား ဆင္ေျပးၾကသည္။ ၁၈ ေလာင္း လက္နက္ႀကီး မွန္ေသေနေၾကာင္း စခန္းကုန္းသိမ္းယူရွင္းလင္းစဥ္ မိမိတပ္မ်ားကေတြ႔ရိွရသည္။ တပ္ဗိုစံကုန္းမွရန္သူအား ညႇစ္ ထုတ္ပစ္သည့္စစ္ပရိယာယ္ ေအာင္ျမင္သည္ဟုဆိုရမည္။ မိမိတပ္အထိအခိုက္မရိွဘဲ တပ္စခန္းတခု သိမ္းရ သည့္ျဖစ္စဥ္ ျဖစ္သည္။ ခမရ ၁၀၅ တတိယအႀကိမ္ခံရသည့္ ပဲြလည္းျဖစ္သည္။ ေနာက္ဆက္တဲြ ထိုစခန္း တိုက္ပဲြ ဆက္လက္ျဖစ္ပြားသည္။ အေျမာက္ႏွင့္လက္နက္ႀကီးဖိအားေၾကာင့္ ဆင္းေျပးရသည့္ ခမရ ၁၀၅ ကို ၎တို႔အထက္အမိန္႔က ဆုတ္ခြင့္မေပးသည့္စခန္းျဖစ္ပံုရသည္။ ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ မိမိတို႔တပ္မ်ားထိုင္ထား သည့္ တပ္ဗိုစံကုန္းကို ရန္သူက အေျမာက္မ်ားပစ္ ျပန္ထိုးသည္။ ထိုအခိ်န္ မိမိတို႔တပ္က ခံစစ္ဆင္သတ္ရန္ ျပင္ဆင္ထားၿပီးျဖစ္ေနသည္၊ ရန္သူ႔တပ္မ်ား တေနကုန္အႀကိမ္ႀကိမ္ထိုးစစ္ဆင္သည္။ ထိုးစစ္ ေရွ႕မတိုးနိုင္ ျဖစ္ေနစဥ္ ေဘးတိုက္၀င္၍ မိမိတပ္မ်ားက ျဖတ္တိုက္လိုက္သည့္အခါ ေအာက္လန္က်ကာ ဖ႐ိုဖရဲထြက္ေျပးၾက သည္။ ထိခိုက္ေသဆံုးမႈမ်ားသည္။ ရန္သူ႔အထက္အမိန္႔သည္ အေျခအေနကို မဆုပ္ကိုင္ႏိုင္၊ ထင္သလို အမိန္႔ ေပးေနသည့္သေဘာ ေတြ႔ရသည္။ တိုက္ပဲြစဥ္တေလွ်ာက္လံုး ဒီေလာက္အထိနာေနသည့္ ခမရ ၁၀၅ အား မေက်မနပ္အေနအထားနွင့္ အတင္းျပန္ထိုးစစ္ဆင္ခိုင္းေနျခင္းမွာ ေသခိုင္းေနသည့္ႏွယ္ျဖစ္ေနေၾကာင္း တြက္ ခ်က္သိရိွနိုင္သည္။ ေနာက္ပိုင္းတြင္လည္း ခမရ ၁၀၅ ေနာက္တန္းျပန္ဆင္းခိ်န္ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းခြင္ ျဖတ္ သြားစဥ္ ပါတီ၏ အလယ္ပိုင္းဗ်ဴ႐ိုတပ္မ်ားက ယာဥ္တန္းျဖတ္တိုက္ရာတြင္ အရာရိွ အပါအ၀င္ ထပ္မံေသဆံုး ျပန္ေၾကာင္း သတင္းရသည္။
အထက္ေဖာ္ျပပါတိုက္ပဲြစဥ္သည္ ၁၉၈၀ ခုနွစ္ ၄ လ ၁၀ ရက္မွ ၃၀ ရက္ေန႔အထိ၊ ရက္ ၂၀ ၾကာသည့္ တိုက္ပဲြ စဥ္ႀကီးျဖစ္သည္။ ရန္သူတပ္မ ၇၇ ၏ လက္ေအာက္တပ္ရင္းျဖစ္ေသာ ခမရ ၁၀၅၊ ရွမ္း သနက ၁၊ ခလရ ၆ တို႔ ဗ်ဴဟာတခုစာ ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ခံသြားရသည့္ တိုက္ပဲြစဥ္ျဖစ္သည္။ ရန္သူေသ စုစုေပါင္း ၁၅၂ ေလာင္းေတြ႔ရိွရၿပီး၊ သံု႔ပန္းမ်ားလည္းဖမ္းမိသည္။ ရန္သူအေလာင္းမ်ားတြင္ အရာရိွအေလာင္းမ်ားလည္း ပါ၀င္သည္။ ဒဏ္ရာရလည္းမ်ားသည္ဟု သိရသည္။ စစ္ေနရာတခ်ဳိ႕ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္က ျပန္သိမ္းႏိုင္သည္။ သိမ္းဆီးရမိလက္နက္မ်ားတြင္ စက္လတ္မ်ား၊ ၉၀ မမ ဘဇူကာမ်ားနွင့္ အျခားလက္နက္ငယ္မ်ဳိးစံု ေျမာက္ျမား စြာ သိမ္းပိုက္ႏိုင္သည္။ က်ည္ဆန္ခဲယမ္းမ်ားနွင့္ စစ္သံုးပစၥည္းမ်ဳိးစံု သိမ္းမိသည္၊ က်ည္ဆန္ခဲယမ္းမ်ား မသယ္ ယူႏိုင္ေတာ့၍ ဖ်က္ဆီးပစ္ရသည္မ်ားလည္းရိွသည္။
ေမာ္ဖာခြင္မွာ ဤတိုက္ပဲြစဥ္ႀကီးတိုက္ေနစဥ္ ပါတီေခါင္းေဆာင္သည့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္ တပ္မ ၆၈ သည္ လည္း ရန္သူတပ္မ ၈၈ လက္ေအာက္ခံ ခမရ ၁၀၈ တပ္ရင္းအေျချပဳရာ မိုင္းယန္းၿမိဳ႕ကို ၀င္ေရာက္စီးနင္း တိုက္ခိုက္သည္။ စက္ေသနတ္ႀကီး အပါအ၀င္ ခမရ ၁၀၈ ထံမွ လက္နက္မ်ဳိးစံုႏွင့္ စစ္သံုးပစၥည္းမ်ား သိမ္းရ ေၾကာင္း သတင္းရရိွသည္။ ရွမ္းျပည္အလယ္ပိုင္းတိုက္ပဲြနွင့္ ေတာင္ပိုင္းမွ ဆင္ေတာင္ေဒသတိုက္ပဲြ၊ ၈၁၅ ေဒသ ဖန္ငင္းတိုက္ပဲြတို႔သည္ ေကာင္းလင္း၊ ေကာင္းလန္း တိုက္ပဲြစဥ္ႀကီး ျဖစ္ပြားေနသည့္ကာလအတြင္း ျပည္သူ႔ တပ္မေတာ္ညီေနာင္တပ္ဖဲြ႔မ်ားမွ ေပါင္းစပ္ေပးသည့္တိုက္ပဲြမ်ား ျဖစ္သည္။ ေျမာက္ပိုင္းဗ်ဴ႐ို၏ မူဆယ္ၿမိဳ႕သိမ္း တိုက္ပဲြသည္လည္း ဤရက္ပိုင္းအတြင္းျဖစ္ေၾကာင္း အထက္မွာေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျဖစ္သည္။
ဤသည္ကား ၀နယ္ေတာင္ပိုင္း ေမာ္ဖာေဒသ ေကာင္းလင္း၊ ေကာင္းလန္းတိုက္ပဲြ သို႔မဟုတ္ ၄- ၁၀၊ ၄-၃၀ တိုက္ပဲြစဥ္ႀကီးအား သိရိွမွတ္မိသမွ် ေဖာ္ျပလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ တပ္မ ၇၇ ဗ်ဴဟာတခုစာ တိုက္ခိုက္ေခ်မႈန္း သည့္တိုက္ပဲြစဥ္ တိုက္ၿပီးေနာက္၊ ပါတီ ေခါင္းေဆာင္သည့္ ျပည္သူ႔တပ္မေတာ္က မိုင္းေယာင္းၿမိဳ႕ရိွ ၈၈၂ ဗ်ဴဟာကိုလည္း ေခ်မႈန္းတိုက္ခိုက္ေၾကာင္း ဆက္လက္ေဖာ္ျပမည္။
ေမာင္စိန္ေသာ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
