ေမာင္စြမ္းရည္ – ပန္းခ်ီဆရာ ကာတြန္းဆရာ ”ထြန္းလႈိင္”
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၇
မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ပန္းခ်ီကာတြန္းေလာကမွာ ”ထြန္းလႈိင္” ဆုိတဲ့အမည္ကိုၾကားဖူး၊ သိဖူးသူ အလြန္နည္းခဲ့ပါၿပီး ေျပာပ ေလာက္ေအာင္ ပုံေတြမဆြဲဖူးလို႔ မက်န္ရစ္လို႔ လူသိနည္းတာ ျဖစ္ မွာေပါ့လို႔ ေျပာလို႔မျဖစ္ပါ။ သူ႔လက္ရာပန္းခ်ီသ႐ုပ္ေဖာ္ စာအုပ္ တစ္အုပ္မွာ ၁၉၅၁ ခုႏွစ္က ပထမဆုံး စာေပဗိမာန္ စာပေဒသာဆု ရခဲ့တဲ့ စာအုပ္စင္မွာ မရွိမျဖစ္ထားရွိရတဲ့ စာအုပ္တစ္အုပ္ျဖစ္ပါ တယ္။ သ႐ုပ္ေဖာ္ေရာင္စုံပုံေတြကလည္း နည္းနည္းေနာေနာ မဟုတ္ပါ။ စာအုပ္တစ္ဝက္မက ပုံေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့ စာအုပ္ပါ။ ကိုယ္တိုင္ေရးဆြဲတာေတြပါ။
စာအုပ္ရဲ႕အမည္က ”ဆင္ယင္ထုံးဖြဲ႕မႈ” တဲ့ ”ဆင္ယင္” တယ္ ဆုိတာက အဝတ္အထည္ ဝတ္ဆင္မႈကိုဆုိလိုတာျဖစ္ၿပီး ”ထုံးဖြဲ႕” တယ္ဆုိတာက ဆံေကသာၿဖီးသင္ထုံးဖြဲ႕မႈကို ဆုိလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံသမိုင္းေခတ္အဆက္ဆက္ ေယာက္်ား၊ မိန္းမ၊ ပ်ဳိပ်ဳိ အုိအုိတုိ႔ရဲ႕ ဝတ္စားဆင္ယင္မႈနဲ႔ ဆံပင္ထုံးဖြဲ႕ျပင္ဆင္မႈမ်ား အေၾကာင္းကို သမုိင္းအေထာက္အထား စာေပ၊ ပန္းခ်ီ၊ ဓာတ္ပုံ မ်ားနဲ႔ေဝေဝဆာဆာ စုေဆာင္းျပဳစုေရးသားထားတဲ့ က်မ္းငယ္ တစ္ ဆူျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ကို ေရးသားျပဳစုသူက ”ေရႊကိုင္းသား”တဲ့။ အဓိပၸာယ္က စစ္ကိုင္းၿမိဳ႕သားလို႔ဆုိလိုတာျဖစ္ပါတယ္။ နာမည္ရင္း က ေမာင္ထြန္းလႈိင္တဲ့။ ရဟန္းဘဝကို ဂ်ပန္ေခတ္မွာ ခံယူေတာ့ ဦးေသာဘိတဘြဲ႕ကို ခံယူပါတယ္။
”ေရႊကိုင္းသား”ကေလာင္ဘြဲ႕ခံ၊ ဦးေသာဘိတပၪၥင္းဘြဲ႕ခံေမာင္ ထြန္းလႈိင္ကို စစ္ကိုင္ၿမိဳ႕ ”တေကာင္းရပ္”မွာ ျမန္မာေဆးဆရာႀကီး ဦးအုံ၊ ေဒၚျမတုိ႔က ခရစ္ႏွစ္ ၁၉၁၂ မွာ ေမြးဖြားခဲ့သူျဖစ္ပါတယ္။ တေကာင္းရပ္ဆုိတာ စာေရးဆရာႀကီးမဟာေဆြနဲ႔ ေဇယ်ာေမာင္ (မန္းတကၠသုိလ္ေက်ာင္းအုပ္ႀကီး) တုိ႔ ေမြးဖြားေနထိုင္ခဲ့တဲ့ရပ္ကြက္ ပါ။ အဘုိးကမုိးတာဝန္ေထာက္ျဖစ္ၿပီး ေပပုရပိုက္စာေပအေမြေတြ ထားခဲ့လို႔ ငယ္စဥ္ကတည္းက စာေပေမြ႕ေလ်ာ္သူျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွမေျခာက္ေယာက္ရွိတဲ့အနက္ ေမာင္ထြန္းလႈိင္က ေလးေယာက္ေျမာက္သားလတ္ျဖစ္ပါတယ္။ အစ္ကိုအႀကီးဆုံးဦး ဘထြန္းက ဇာတ္မင္းသားႀကီး၊ အစ္ကိုနံပါတ္၃၊ ဦးထြန္းကညိဳေခ်ာ ဘြဲ႕ခံစာေရးဆရာ၊ ေမာင္ထြန္းလႈိင္ေအာက္ အမွတ္စဥ္ နံပါတ္၅ ႏွမျဖစ္သူမသိန္းရင္ရဲ႕ ခင္ပြန္းက ဆရာအတတ္သင္ေကာလိပ္ လက္မႈပညာနည္းျပဆရာ ဦးဘသန္းျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဘသန္းဆီက ပန္းခ်ီနဲ႔ဓာတ္ပုံပညာသင္ယူခဲ့ရပါတယ္။ ညီအငယ္ဆုံး ကိုထြန္းၿမိဳင္ ကလည္း ပန္းခ်ီနဲ႔တံဆိပ္ထုအလုပ္ကိုလုပ္သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေမာင္ ထြန္းလႈိင္ဟာ မ်ဳိး႐ိုးအရ စာေပနဲ႔အႏုပညာမ်ဳိး႐ိုးျဖစ္ပါတယ္။
ေခတ္ပညာအေနနဲ႔ေတာ့ ေငြေၾကးမတတ္ႏိုင္လို႔တဲ့၊ သတၱမ တန္းေအာင္႐ုံပဲသင္ခဲ့ရပါတယ္။ ဆရာဦးဘသန္းဆီက အသက္ေမြး ဝမ္းေက်ာင္းပန္းခ်ီပညာနဲ႔ ဓာတ္ပုံပညာအျပင္ ေဗဒင္ပညာနဲ႔ နကၡတ္ၾကည့္နည္းပညာမ်ားကိုပါ သင္ယူခဲ့ဖူးပါတယ္။ ၁၉၂၈ ခုႏွစ္ မွာ သတၱမတန္းေအာင္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ၁၉၃ဝ မွာ ပ်ဥ္းမနားၿမိဳ႕က တစ္ႏွစ္သင္၊ ေယာက်္ားေလးေနာ္မန္ေက်ာင္းက မူလတန္းဆရာ ျဖစ္ကို ေအာင္ျမင္ခဲ့ေပမဲ့ တပည့္ေက်ာင္းသားမ်ားကို မ်က္ႏွာမူၿပီး စာသင္ရမွာ အလြန္ရွက္တတ္လို႔ ေက်ာင္းဆရာမလုပ္ျဖစ္ဘဲ ကံအားေလ်ာ္စြာရရွိတဲ့ ကမၺည္းေက်ာက္စာ႐ုံး (ေရွးေဟာင္းသုေတ သန) ဌာနမွ ပန္းခ်ီဆရာအျဖစ္ ဝင္ေရာက္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကမၺည္းေက်ာက္စာဌာနဟာ အဂၤလိပ္အစုိးရက မႏၲေလးမွာ အသစ္ဖြင့္လွစ္တည္ေထာင္တဲ့ ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနပါ။ ပန္းခ်ီပန္းပုစတဲ့ ျမန္မာ့႐ိုးရာပန္းဆယ္မ်ဳိး အႏုပညာရပ္မ်ားကို ကူးယူမွတ္တမ္းတင္ျခင္း၊ ေက်ာက္စာမ်ားကို ဖတ္႐ႈမွတ္တမ္းတင္ ျခင္း၊ ဘုရားပုထုိးမ်ားကို ဓာတ္ပုံ႐ိုက္၊ ပုံစံထုတ္၊ ပႏၷက္ပုံကူးျခင္း စတဲ့အလုပ္မ်ားကို လုပ္ရပါတယ္။ ေက်ာက္စာဝန္ေခၚ ၫႊန္ၾကား ေရးမွဴးေတြ အဆက္ဆက္ကေတာ့ ျပင္သစ္လူမ်ဳိး ခ်ားလ္စ္ဒူ႐ိြဳင္ ဇယ္၊ ဦးျမ၊ ဦးလူေဖဝင္းတုိ႔ျဖစ္ၿပီး သူတုိ႔လက္ေအာက္မွာ ၁၉၃၁ ခုႏွစ္က ၁၉၄၂ ခုႏွစ္အထိ၊ ႏွစ္ေပါင္း ၁ဝ ႏွစ္မွ်အမႈထမ္းခဲ့ပါတယ္။ ကမၸည္းေက်ာက္စာဌာနမွာ ဘုရားပုထုိးေတြရဲ႕ပုံကို ပႏၷက္ပုံ၊ ေဘး ျမတ္ပုံစာသည္ ထုတ္ရာကူးေနပါတယ္။ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီပုံမ်ား ကိုလည္း ကူးရပါတယ္။ ဒီပညာေတြကို မူလက ပိသုကာျဖစ္တဲ့ ဦးျမက လက္ထက္သင္ၾကားေပးတဲ့အျပင္ ေက်ာက္စာ ပ်ဴစာ ဖတ္နည္းမ်ားကိုလည္း သင္ၾကားေပးပါေသးတယ္။
ဦးျမလက္ထက္မွာ ပုဂံၿမိဳ႕ေဟာင္း၊ ျမင္းကပါရပ္ရွိ၊ အပယ္ ရတနာ ဘုရားထဲက နံရံပန္းခ်ီကားမ်ားကို အဓိကထားကူးယူခဲ့ရဖူး ပါတယ္။ ဘုရားေစတီမ်ားက ပန္းခ်ီ၊ ပန္းပုမ်ားကိုသာမက ယြန္း ထည္မ်ား၊ ေျခေတာ္ရာမ်ားမွစလို႔ ပန္းဆယ္မ်ဳိးအႏုပညာ ပန္းပု၊ ပန္းရံ၊ ပန္းေတာ့၊ ပန္းတေမာ့၊ ပန္းယြန္း၊ ပန္းဖြယ္စတဲ့ ပုံမ်ားကို လည္း ကူးယူမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ရပါတယ္။ ကူးယူရာမွာ ခုေခတ္လို စက္ေလွကား၊ လွ်ပ္စစ္မီး၊ ပုံကူးစကၠဴစတာေတြမရွိေသးလို႔ ဝါးေလွ ကားတုိ႔၊ ဖေယာင္းတုိင္မီးတုိနဲ႔ ႀကံဳသလိုကူးယူခဲ့ရတာေတြ လုပ္ခဲ့ ရရွာပါတယ္။ ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာနဆုိတာ ေပၚခါစမုိ႔ ဘာလုပ္မွန္းမသိဘဲ သိုက္တူးသမားေတြ၊ ထင္မတ္လို႔ အရပ္သား ေတြက ရန္မူတာခံၾကရၿပီး ပုလိပ္(ရဲ) အေစာင့္အေရွာက္နဲ႔ေတာင္ အလုပ္လုပ္ခဲ့ရဖူးပါတယ္။
ေရွးေဟာင္းသုေတသနဌာန (ကမၸည္းေက်ာက္စာဌာန) အရာရွိေတြ၊ ဝန္ထမ္းေတြက စာေပသမားေတြျဖစ္ၾကလို႔ ဆရာမ်ား ထံက စာေပမ်ားလည္း ေလ့လာဆည္းပူးခြင့္ကို ေမာင္ထြန္းလႈိင္ကံ ေကာင္းေထာက္မစြာ ရရွိခဲ့ပါတယ္။ ဦးျမဦး ၊ လူေဖဝင္းတုိ႔က အလုပ္ ပညာေရာ စာေပပညာေတြပါ သင္ေပးခဲ့လို႔ တကၠသုိလ္က သင္ခဲ့ ရတဲ့ ဘြဲ႕ရသမိုင္းပညာရွင္ေတြထက္ ျမန္မာသမိုင္း၊ ျမန္မာမႈ၊ ျမန္မာ့ ဓေလ့ ေလ့လာမႈမွာ ထြန္းေပါက္ခဲ့ပါတယ္။ ေရႊတိုင္းသား၊ ဦးေသာဘိတ အေနနဲ႔ျပဳစုခဲ့တဲ့ စာအုပ္၊ စာေပမ်ားကဝိဇၨာ၊ မဟာဝိဇၨာနဲ႔ပါရဂူသုေတသီမ်ားအထိ လက္စြဲျပဳဖတ္႐ႈကိုးကားရတဲ့ စာေပေတြျဖစ္ လာခဲ့ပါၿပီ။ စာအုပ္အျဖစ္ ပုံႏွိပ္ထုတ္ေဝျခင္းမျပဳရေသးတာေတြ လည္းအမ်ားႀကီးပါ။
ေရႊကိုင္းသား ေမာင္ထြန္းလႈိင္ဟာ ပန္းခ်ီပညာ႐ႈေထာင့္က ေျပာရရင္ ပထမဦးဆုံး ျမန္မာ့႐ိုးရာပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္လို႔ ေျပာႏိုင္ မယ္ ယူဆပါတယ္။ သူရဲ႕အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းအလုပ္ကိုက ေရွးေဟာင္းပန္းခ်ီ၊ ပန္းပု၊ ပန္းရန္၊ ပန္းေတာ့၊ ပန္းတေမာ့စတဲ့ ပန္း ၁ဝ မ်ဳိးအႏုပညာေတြကို ကူးယူမွတ္တမ္းတင္ရတဲ့အလုပ္ဆုိ ေတာ့ တခ်ဳိ႕ပုံေတြကို မူရင္းပုံနဲ႔တူေအာင္ အလြတ္ျပန္ဆြဲႏိုင္သည္ အထိ ေရွး႐ိုးျမန္မာပန္းခ်ီကို ႏိုင္နင္းခဲ့ပါတယ္။ ဓာတ္ပုံပညာမွာ လည္း ကိုလိုနီေခတ္က ေစ်းအေပါဆုံး ”ဘေရာင္နီကင္မရာ”ကိုသာ သုံးႏိုင္သူျဖစ္ေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္သာမက ျပည္ပဓာတ္ပုံၿပိဳင္ပြဲ ေတြမွာပါ ကိုယ္တိုင္႐ိုက္၊ ကိုယ္တိုင္ကူးေဆးၿပီး ၿပိဳင္ပြဲဝင္ခဲ့ရာမွာ အဆင့္ျမင့္ဓာတ္ပုံပညာဆုေတြလည္း ရခဲ့ဖူးသူျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
စာေပစတင္ေရးသားတာကေတာ့ ၁၉၃၂ ေလာက္မွာျဖစ္ပါ တယ္။ ရတနာပုံလႈိင္ခင္ေအး ကေလာင္အမည္နဲ႔ ”သူရိယ႐ုပ္႐ုံ သတင္း”မွာ သမိုင္းရာဇဝင္ေဆာင္းပါးေတြ စတင္ေရးသားရာက ကေလာင္ေသြးျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ရတနာပုံလိႈင္ခင္ေအးအမည္နဲ႔ပဲ သူရိယမဂၢဇင္း”မွာလည္း ဆက္လက္ကေလာင္ေသြးခဲ့ပါတယ္။ ”ေရႊ ကိုင္းသား”ကေလာင္အမည္ကိုေတာ့ ၁၉၃၆ မွာ ႀကီးပြားေရး မဂၢဇင္းက စၿပီးအသုံးျပဳေရးသားခဲ့ပါတယ္။ ႀကီးပြားေရးဆုိတာ ေနာင္အခါလူထုဦးလွျဖစ္လာတဲ့ ႀကီးပြားေရးေမာင္လွတည္းျဖတ္ ထုတ္ေဝတဲ့မဂၢဇင္းျဖစ္ပါတယ္။ ႀကီးပြားေရးမွာ ဦးလွနဲ႔ခင္မင္ရင္း ႏွီးလာၿပီးေနာက္ ”ထြန္းလႈိင္” အမည္ရင္းနဲ႔ ကာတြန္းပုံမ်ားေရးဆြဲ ခံဖူးတာကိုလည္း ေတြ႕ရဖူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ မူလတန္းေက်ာင္း သားအရြယ္ေလာက္က ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္းမွာပါတဲ့ ”ထြန္းလႈိင္” ရဲ႕ ဟစ္တလာကာရီေလးသြားပုံကို ကူးဆြဲခဲ့ဖူးပါတယ္။ မ်က္ခုံး တစ္ဖက္မွာ ဆံပင္အုပ္ၿပီး၊ ႏွာတံေအာက္ေျခမွာ ႏႈတ္ခမ္းေမြးဖုတ္ စုေပးပါတဲ့ ဟစ္တလာရဲ႕ပုံကို ဒီေန႔အထိ ျပန္ဆြဲႏိုင္ပါေသးတယ္။
ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္းမွာ သမုိင္းရာဇဝင္ေရးရာေဆာင္းပါးေတြ ကိုေရးရင္း ဦးလွ၊ ေဒၚအမာတုိ႔နဲ႔ ရင္းႏွီးခင္မင္လာခဲ့ပါတယ္။ ေနာင္ အခါ လူထုသတင္းစာလူထုဂ်ာနယ္၊ မႏၲေလးဟံသာဝတီသတင္း စာ (ဦးဝင္းတင္အယ္ဒီတာလုပ္တဲ့အခါ) ဆက္လက္ေရးသားပါ တယ္။ ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္းမွာ ကြၽန္ေတာ့္အဖုိ႔ မ်က္စိက်စရာ ျဖစ္တာကေတာ့ ေကာက္စိုက္သီခ်င္း ဗုံႀကီးသံမ်ားျဖစ္ပါတယ္။ ”ေရႊဘုိဗုံႀကီးသံမ်ား”လို႔လည္းေခၚပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ေရႊဘုိခ႐ိုင္ ကန္႔ဆည္ၿမိဳ႕မွာ ေက်ာင္းဆရာလုပ္တုန္းက ဗုႀကီးသံေတြ ဆက္ လက္စုေဆာင္းၿပီး လူထုသတင္းစာမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ေသာ ေရႊကိုင္းသားရဲ႕အေမြခံအလုပ္ပါပဲ။ ႀကီးပြားေရးမွာပါခဲ့တဲ့ ဗုံႀကီးသံနဲ႔ စာေရး ဆရာအသင္းစာစဥ္တစ္ခုအျဖစ္ ”လယ္ကြင္းထဲက လူထုေတး”ဆို တဲ့ စာအုပ္ကေလးတစ္အုပ္ထုတ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ဒီေန႔ အထိ ဗုံႀကီးသံေတြ စုေဆာင္းရာမွာ အမ်ားဆုံးစုေဆာင္းသူျဖစ္သည္အထိ စုေဆာင္းခဲ့တာဟာ ႀကီးပြားေရးမဂၢဇင္းေရႊကိုင္းသား ရဲ႕ အေမြခံတာျဖစ္တဲ့အျပင္ ဒီေန႔အထိ ကာတြန္း႐ုပ္ကေလးေတြ ကို ကူးဆြဲလို႔မဆုံးျဖစ္ေနတာဟာလည္း ႀကီးပြားေရးက ”ထြန္းလႈိင္” ရဲ႕အေမြကိုခံတာျဖစ္ေၾကာင္း သတိျပဳမိလို႔ ဒီေဆာင္းပါးကို ေရး လိုက္တာပါ။
ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကာတြန္းဆရာတိုင္းနဲ႔ခင္ပါတယ္။ ကာတြန္း ဝင္းေအာင္ဆုိရင္ မႏၲေလးသားျဖစ္တဲ့အျပင္ ရန္ကုန္မွာလည္း တစ္ ရပ္တည္းလိုေနခဲ့သူျဖစ္လို႔ ညီေလးတစ္ေယာက္လို ခင္မင္ရင္းႏွီး ပါတယ္။ သူက ကာတြန္းသမုိင္းဆုိပါေတာ့ ကာတြန္းဆရာေတြ အေၾကာင္းကိုစုၿပီး စာအုပ္ကေလးေရးပါတယ္။ မႏၲေလးက ဝင္းေဖ၊ ေပၚဦးသက္တုိ႔အေၾကာင္းကို ေနာက္တစ္အုပ္မွာ ေရးမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ သူနဲ႔ရင္းႏွီးမယ္မထင္တဲ့”ထြန္းလႈိင္အေၾကာင္းကို သိ သမွ်ေရးလိုက္တာပါ။ သူတုိ႔ိရည္ၫႊန္းရင္း ဆရာေတာ္ေရႊကိုင္းသား အလြမ္းေျပေရးမိတာပါ။
ထြန္းလႈိင္ဆုိတဲ့ ကာတြန္းဆရာဟာ ဘယ္သူလဲ၊ ဘယ္လို လူလဲ ဆုိတာလည္း လူငယ္ေတြ သိရေအာင္ေရးတာပါ။ ႀကီးပြား ေရးမွာေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ကာတြန္းဆရာပါ။ ႀကီးပြားေရးဟာ ဦးဘဂ်မ္း ရဲ႕ လက္ရာကာတြန္းမ်ားကိုလည္း ႀကီးပြားေရးမွာ ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီး ျမန္မာစာအုပ္သမိုင္းမွာ ပထမဦးဆုံးကာတြန္းစာအုပ္ကို ကိုျပဴး၊ မၿပံဳးကာတြန္းေပါင္းခ်ဳပ္စာအုပ္ငယ္ငယ္နဲ႔ ေမာ္ကြန္းထုိးခဲ့ၿပီး လူထု ဝင္းေဖကာတြန္းစာအုပ္မ်ားကိုလည္း ဒီဘက္ေခတ္မွာ ထုတ္ခဲ့ဖူး ပါတယ္။ ေရႊကိုင္းသားနဲ႔ဦးလွေဒၚအမာတုိ႔က ေမာင္ႏွမအရင္းလို ခင္ပါတယ္။ ေဒၚေဒၚေဒၚအမာနဲ႔ ဦးေသာဘိတတုိ႔ဟာ ေနာင္ ဘဝေတြမွာ ေမာင္ႏွမေတာ္ရပါေစသားလို႔ ႏွစ္ဦးလုံးက ဆုပန္ခဲ့ ၾကဖူးပါတယ္။ တစ္သက္လုံး စာေပအႏုပညာတာဝန္ေတြကို အတူ ထမ္းေဆာင္သြားခဲ့ၾကပါတယ္။
ေရႊကိုင္းသားစာေပဗိမာန္ဆုရတဲ့ ဆင္ယင္ထုံးဖြဲ႕မႈက်မ္းဟာ လူထုတိုက္ထုတ္တာပါ။ ေရႊကိုင္းသားဟာ လူထုတုိက္ကထုတ္တဲ့ သခင္ကုိယ္ေတာ္မႈိင္း၊ ဦးလွ၊ ေဒၚအမာတုိ႔ရဲ႕ စာအုပ္မ်ားကိုလည္း တည္းျဖတ္အမွာစာေတြ ေရးႏိုင္ေလာက္ေအာင္ စာေပအဆင့္ အကုန္းျမင့္သူကဦးပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚအမာက ေရႊကိုင္းသားကို ႀကိဳးစားဖြဲ႕ေအာင္ျမင္သူလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာေတာ္ ဟာ စစ္ကိုင္းေတာင္ အႏုရဒၶါေခ်ာင္မွာ တစ္ပါးတည္းဧကစာက်င့္ ခဲ့ပါတယ္။ ဓားျပေတြ႐ိုက္တာခံရလို႔ ဒဏ္ရာအနာတရျဖစ္တာနဲ႔ အသက္တုိခဲ့ရတာျဖစ္ပါတယ္။ လယ္တီဦးကာဝိဒေခၚ ”ကဝိဘာရီ ကီ” က်မ္းျပဳဆရာေတာ္ (ပုပၸားဦးေက်ာ္ရင္)လည္း ဓားျပေတြသက္ လို႔ အသက္ဆုံး႐ႈံးခဲ့ရတာပါ။ ႏွေမ်ာမဆုံးပါ။
ပထမဦးဆုံး ျမန္မာ့႐ိုးရာပန္းခ်ီဆရာေရႊကိုင္းသား ႀကီးပြား ေရးမဂၢဇင္း ကာတြန္းဆရာ ကိုထြန္းလႈိင္ နိဗၺာန္မေရာက္မီၾကာ ကာလမွာ ဘဝဆက္တိုင္း ပန္းခ်ီအႏုပညာရွင္စာေရးဆရာျဖစ္ပါ ေစသတည္း။ သူတုိ႔ဆုေတာင္းသလို ဘဝဆက္တိုင္း လူထုေမာင္ႏွံ နဲ႔အတူ စာေပအႏုပညာအက်ဳိး ထမ္းရြက္ႏိုင္ၾကပါေစသတည္း။
ေမာင္စြမ္းရည္
၂ဝ၁၇၊ ေအာက္တုိဘာ ၁၉
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
