ဇ၀နအရွင္ – ဘုုရားလည္းၾကိဳက္ ဥပေဒႏွင့္လည္းညီ
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၆
တရားေရး မ႑ိဳင္ကိုု နိမိတ္ပုုံျပ အျဖစ္ ခ်ိန္ခြင္ပုုံကိုု ထုုတ္ေဆာင္ျပၾကသည္။ ဥပေဒကိုု ကိုုင္ဆြဲသူတိုု႔၏ သမာသမတ္က်မႈကိုု ကိုုယ္စားျပဳေသာ နိမိတ္ပုုံဟုု ေျပာရမည္ျဖစ္သည္။သိုု႔ေသာ္ အာဏာရွင္ ေခတ္ တေလ်ွာက္ ဥပေဒက မည္သိုု႔ပင္ဆိုုေစကာမူ ဆိုုတဲ႔ စကားရပ္ျဖင့့္ ျပစ္ဒဏ္က်ခံခဲ႔ရသူေတြနည္းမည္မထင္။ ထိုုကဲ႔သိုု႔ ဥပေဒက မည္သိုု႔ပင္ဆိုုေစကာမူ ဆိုုေသာ စကားကိုု ေျပာဆိုု ၾကသူေတြသည္ တျခားသူမဟုုတ္။ ဥပေဒကိုု ကိုုင္ဆြဲျပီးအလုုပ္လုုပ္ရေသာတရားသူၾကီးမ်ားႏွင့္ အုုပ္စိုုးသူတိုု႔ပင္ ျဖစ္ သည္။ ထိုုအခါ တရားေရးခ်ိန္ခြင္လွ်ာတိုု႔ပါမက လူမႈပတ္ဝန္းက်င္ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းၾကီးပါ ေဇာက္ထိုုးမိုုးေမွ်ာ္ကေမာက္ကမျဖစ္ သြားၾကရ ေတာ့သည္။
ဥပေဒပါစကားရပ္မ်ားသည္အၾကီမ္ၾကိမ္အခါခါဆန္းစစ္ျပီးအတည္ျ႔ပဳျပဓာန္းထားသည္မွာ (တရားနည္းလမ္းက်က် ေဆာင္ရြက္ေသာ ေခတ္ကိုုသာ ရည္ရြယ္သည္) အေသအခ်ာပင္ျဖစ္သည္။ ထိုုသိုု႔ ျပဌာန္းထားေသာ္လည္း အခ်ိန္အခါ အေျခေနႏွင့္မကိုုက္ညီ ေတာ့ လွ်င္ ျပန္လည္ ျပင္ဆင္ၾက ဖ်က္သိမ္းရ စတာေတြလုုပ္ၾကရပါသည္။
ျမန္မာျပည္မွာ ဥပေဒမဲ႔ပါ႔ကြာလိုု႔ အျပစ္တင္ေျပာဆိုုသည္ကိုု ေရွ႕ေနၾကီးတေယာက္က ဥပေဒမဲ႔တာမဟုုတ္ဘူး၊ ဥပေဒကရွိတယ္ ၊ ဥပေဒအတိုုင္း မေဆာင္ရြက္တာဟုု ေျပာျပသည္။ ဥပေဒေတြမွာ တခ်ိဳ႕ခ်ဴိ႔ယြင္းခ်က္ ရွိႏွိဳင္ေသာ္လည္း တရားဥပေဒတိုုင္းရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္က လူ႔အဖြဲ႔အစည္းရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ျဖစ္သည္။
သိုု႔ေသာ္ ဥပေဒကိုု ပုုဂၢလိကအက်ိဳး ၊ အဖြဲ႔အစည္းအက်ိဳး အတြက္ လိုုသလိုု အာဏာရွိသူတိုု႔ အသုုံးခ်ခဲ႔ၾကသည္။ ဥပေဒ၏ အထက္တြင္ ဘယ္သူမွမရွိေစရ ဆိုုေသာ္လည္း သူတိုု႔က ဥပေဒအထက္ ခြထိုုင္ထားၾကသည္။ တရားစီရင္ဆုုံးျဖတ္သူတိုု႔သည္လည္း ဥပေဒလာ စကားရပ္မ်ားကိုု လိုုသလိုု အသုုံးခ်ခဲ႔ၾကည္။
သံသယ၏အက်ိဳးကိုု တရားခံ ခံစားခြင့္ထက္ တရားသူၾကီး၏လုုပ္ပိုုင္ခြင့္ ျဖစ္သြားတာေတြလည္း ရွိသည္။ နိုုင္ငံတကာ စံခ်ိန္မွီ ဥပေဒမ်ား အျပည့္အစုုံ မရွိနိုုင္ေသးေသာ္လည္း တခ်ိဳ႔မွာ အျပည့္အစုုံမဟုုတ္ေသာ္လည္း ရွိႏွင့္ျပီးသား ဥပေဒေတြရွိေနသည္။
မၾကာမွီက ေဟာ္လန္နိုုင္ငံသား အသံခ်ဲ႕စက္ ဝင္ေရာက္ဖ်က္ဆီးမႈကေန အသံက်ယ္ေလာင္ဆူညံျခင္းႏွင့္ စပ္လွ်င္းျပီး အေတြး မ်ိဳးစုုံဝင္လာသည္။ ေဟာ္လန္ဆိုုတာ ဥပေဒကိုု ေလးေလးစားလိုုက္နာသူေတြ ေနေသာနိုုင္ငံ။ သူ႔နိုုင္ငံက အက်ဥ္းေထာင္ ေတြသည္ အက်ဥ္းသားမရွိ၍ ေထာင္ေတြ ပိတ္ထားရသည့္နိုုင္ငံ။ သူတိုု႔ဆီမွာ ဥပေဒလိုုက္နာပုုံက မွတ္သားေလာက္သည္။ ကိုုယ္တေယာက္ထဲ လိုုက္နာေနသည္မဟုုတ္ ကိုုယ့္မ်က္ေစ႔ေရွ႕တည့္တည့္ ဥပေဒခ်ိဳးေဖာက္ေနသူ တဦးဦးေတြလွ်င္ပင္ ဥပေဒအရေဆာင္ရြက္သူကိုု ခ်က္ျခင္း အေၾကာင္းၾကားေသာ နိုုင္ငံသားမ်ားရွိေသာ တိုုင္းျပည္။ ဒီနိုုင္ငံသားက ဘယ္လိုု ဘယ္လိုု သူမ်ားနိုုင္ငံမွလာ ဥပေဒ ခ်ိဳးေဖာက္ပါသနည္းဟုု ေမးခြန္းေတြ အလီလီ ထုုတ္ေနမိသည္။
ဘယ္နိုုင္ငံမွာမွ သတ္မွတ္ထားေသာ စည္းကမ္းခ်က္ႏွင့္ မညီလွ်င္ ဆူညံခြင့္မရွိ။ ဆူညံလိုု႔မရ။ ဆူညံမႈကိုု တျခားသူကိုု အေႏွာက္အယွက္ ေပးမႈဟုု သေဘာထားၾကသည္။ အဆက္မျပတ္ ဆူညံမႈကိုု ခံရသူမ်ား၏ စိတ္ကိုုလည္း အေသအခ်ာ ဆန္းစစ္သည္ ။ ဒီအေျဖတခုုကိုု လြယ္လြယ္ခ်သည္ မဟုုတ္။ က်က်နန သုုေတသန ျပဳ သည္။ စိတ္တိုုျခင္း ေဒါသထြက္ျခင္း တိုု႔ကိုု ဆူညံသံက ေမြးဖြားေစသည္။ ဒီေတာ့ ဆူညံသံသည္ လူေတြကိုု အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ေစေသာအရာဟုု အေသအခ်ာကိုု သတ္မွတ္ျပီးျဖစ္သည္။
ကိုုယ့္ကိုုယ္ကိုုလည္း ထိုုဆူညံသံၾကားလွ်င္ အဘယ္သိုု႔ေသာစိတ္ ခံစားမႈျဖစ္ေပၚသနည္းဆိုုတာ စစ္ေဆးၾကည့္သည္။ အဆက္ မျပတ္ျမည္ေသာ စက္သံ။ တဝီဝီက်ယ္ေလာင္ေသာ ပန္ကာသံမွ အစ ဆူဆူညံညံ ဘာသံျဖစ္ျဖစ္ ၾကားရလွ်င္ ေခါင္းေတြ ေနာက္က်ိလာသည္။ စိတ္ထဲ တစုုံတခုုကိုု ဖ်စ္ညွစ္ ပစ္ခ်င္လာသည္။ ကိုုယ္မၾကိဳက္တာ သူ႔လည္းမၾကိဳက္နိုုင္ဆိုုေသာ ခံစားမႈက သူ႕ဆီ ကိုုယ့္ပေယာဂေၾကာင့္ေပၚလာမည့္ အသံတိုု႔ကေန သူ႕တဖက္သား နားဒုုကၡ စိတ္ကသိကေအာက္ မျဖစ္ေစရ ဆိုုတာကိုု အျမဲ တပ္လွန္႔ေနသည္။
ေဟာ္လန္သားကိစၥျဖစ္ေတာ့ ျမန္မာျပည္မွာ အသံဆူညံတာႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ ဥပေဒ တိတိက်က် မရွိဟုုထင္ခဲ႔ေသးသည္။ ေနာက္မွ အသံခ်ဲ႔စက္ သုုံးမႈႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ျပဌာန္းခ်က္က ရွိႏွင့္ျပီးသား ျဖစ္ေနသည္။ ေသခ်ာ ဆန္းစစ္ေတာ့ ဥပေဒရွိျပီး ဥပေဒအတိုုင္း မျပဳလုုပ္ျခင္းဆိုုတာကိုု သြားေတြ႔ရသည္။ ဥပေဒျပဌာန္းခ်က္ရွိပါက ထိုုဥပေဒကိုု နိုုင္ငံသားတိုုင္းလိုုက္နာၾကရမည္။ ကိုုယ့္အဖြဲ႔အစည္းကလုုပ္လိုု႔ ကိုုယ့္ဘာသာက လုုပ္လိုု႔ ကင္းလြတ္ခြင့္ကိုုဥပေဒကျခြင္းခ်က္ မထားလွ်င္ လိုုက္ကိုု လိုုက္နာရမည္။ ျမန္မာျပည္မွ အသံခ်ဲ႔စက္ဥပေဒသည္ တင္းက်ပ္လြန္းေသာ သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမပါ။ တာဝန္ယူမႈ တာဝန္ခံမႈႏွင့္ အခ်ိန္ကန္႔သန္႔ ထားေပးမႈတိုု႔ ပါရွိတာကိုုေတြ႔ရသည္။ ထိုုသတ္မွတ္ခ်က္တိုု႔ကိုု တိတိက်က်လိုုက္နာလိုုက္လွ်င္ အားလုုံးအဆင္ေျပသြားမည္ သာျဖစ္သည္။
အသိတေယာက္က ဒီလိုု ကြန္မင့္လာေရးသည္။
အသံမစဲ ပဌာန္းပြဲေတြ မလုပ္ရေတာ့ဘူးလားပဌာန္းတရား က ဘယ္လိုရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႕ အနည္းဆံုး ဘယ္ေလာက္ႀကာႀကာ ရြတ္ရပါသလဲ၊ ဘုရားဗုဒၶတရားေတာ္ျမတ္ပူေဇာ္ပြဲ ဒီဥပေဒေႀကာင့္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမလား၊ အရွင္ဘုရားတို႔ နားလည္တဲ႕သူတြ တစ္ခုခုေျပာသင့္တယ္ … ဟူ၍ျဖစ္သည္။ သာမန္ၾကည့္လွ်င္ အသံအဆက္မျပတ္ ရြတ္ဖတ္ရေသာ အသံမစဲပဌာန္းပြဲမ်ားအတြက္ ေမးရမည့္ေမးခြန္းျဖစ္သည္။
အသံက်ယ္က်ယ္ အခ်ိန္ကန္႔သန္႔မႈတခုုအတြင္းသာ လုုပ္ခြင့္ရလွ်င္ ရက္ဆက္ရြတ္ဖတ္ၾကေသာ ပဌာန္းပြဲတိုု႔ ေပ်ာက္ကြယ္ သြားမည္ကိုု သူကစိုုးရိမ္စြာေမးျခင္းျဖစ္သည္။ ေထရဝါဒတိုုင္းျပည္မ်ားတြင္ အသံမစဲပဌာန္းရြတ္ဖတ္ပြဲ ျပဳလုုပ္ေသာ တိုုင္းျပည္ ဘယ္ေလာက္ရွိသလဲကိုု အရင္ ေလ့လာသင့္သည္။ ေနာက္ ဒီပဌာန္းရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္ပြဲမ်ား စတင္ေပၚေပါက္လာတာက ဘယ္ေလာက္ၾကာျပီလဲ။ သာသနာႏွစ္ ၂၅၀၀ ေက်ာ္ပါျပီ။ အသံမစဲ ပဌာန္းပြဲမ်ား ေခတ္စားလာသည္မွာ ႏွစ္ ရာေက်ာ္ျပီလား ။ ဒီပဌာန္းပြဲေတြ မေပါက္ခင္ ႏွစ္၂၀၀၀ေက်ာ္ သာသနာမွာ ပဌာန္းေဒသနာ မကြယ္ေပ်ာက္ေအာင္ ဘယ္လိုုထိမ္းသိမ္းခဲ႔သလဲ စေသာ ေမးခြန္းမ်ားကိုု -ေမးျပီး အေျဖထုုတ္သင့္သည္။
ဗုုဒၶဘာသာပြဲမုုိ႔ ဆန္႔က်င္ကန္႔ကြက္သူကိုု ဘာသာေရးေစာ္ကားသူအျဖစ္ အျပစ္ဒဏ္ၾကီးၾကီး တပ္ခ်င္တပ္ၾကမည္။ ပဌာန္း ရြတ္ဖတ္ၾကားနာျခင္းျဖစ္ရေသာကုုသိုုလ္။ ထိုုကုုသိုုလ္ ေကာင္းမႈကိုု ညႊန္းဆိုုျခင္းမ်ားကိုု ပဌာန္းပြဲ မ်ားတြင္ ၾကားနာရခဲ႔သည္။ လင္းနိုုးသားငါးရာ အနက္အဓိပၺါယ္မသိပဲ ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္သံကိုုၾကားခါမွ်ျဖင့္ အက်ိဳးမ်ားပုုံကိုုေဟာျပျပီး ကုုသိုုလ္ရွင္မ်ား သဒၶါပြားေစရန္ ေဟာၾကားၾကသည္ကိုု နာယူၾကရမည္။
လင္းနိုု႔သားငါးရာသည္ အနက္မသိပဲ အက်ိဳးေပးသည္ဆိုုလွ်င္ လူသားစစ္စစ္ၾကီးက အနက္အဓိပၺါယ္သိျပီး ပဌာန္းေဒသနာ ေတာ္ကိုု ရြတ္ပြားနာယူေသာအဆင့္ကေန လက္ေတြ႔ဘဝမွာ က်င့္သုုံးလိုု႔ရေသာ တရားအျဖစ္ လူေတြသိေအာင္ ျပဳလုုပ္ေပး ၾကမည္ဆိုုလွ်င္ေကာ အသံအဆက္မျပတ္ရြတ္ဖတ္ေနျခင္းထက္ အက်ိဳးပိုုမ်ားမည္ မဟုုတ္ပါေလာ။
ကိုုယ့္ရဲ႕ရြတ္ဖတ္ပူေဇာ္မႈသည္ ၾကည္ညိဳသဒၶါထားသူတိုု႔အတြက္ အင္မတန္အေလးအျမတ္ ျဖစ္ေနမည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း သာမန္ၾကည္ညိဳသူ ဘာသာေရးႏွင့္ ကင္းေဝးေနသူတိုု႔ဆီ ပဌာန္းေဒသနာ၏တန္ဖိုုးႏွင့္ အႏွစ္သာရ ေရာက္ဖိုု႔ဆိုုလွ်င္ ရြတ္ေနရံုုျဖင့္မရ။ ပဌာန္းပြဲကိုု ၾကည္ညိဳသဒၶါထားသူတိုု႔အတြက္ နားဝင္ပီယံျဖစ္ေနေသာ္လည္း တျခားသူေတြ (မိမိဘာသာထဲမွ အဓိပၺါယ္မသိပဲ နာယူရျခင္း သက္သက္ကိုု မလိုုလားသူ)ေတြဆီ ကုုသိုုလ္ေပးျခင္း မဟုုတ္ပဲ ။ စိတ္ ႏွလုုံးထဲ အျပစ္ေပးသလိုု ျဖစ္ေနမည္ကိုု ထည့္တြက္သင့္သည္။
သာမညဖလသုုတ္ကိုု ဖတ္ရွဳေလ့လာမိသူမ်ား သေဘာေပါက္ျပီးျဖစ္မည္။ ဗုုဒၶႏွင့္ ရဟန္းေတာ္တိုု႔အထံ ဖူးျမင္ရန္ လာေရာက္ေသာ အဇာတသတ္မင္းၾကီး တေထာင့္ႏွစ္ရာ့ငါးက်ိပ္ေသာ သံဃာေတာ္တိုု႔၏ ေခ်.ေသာအသံကိုုမွ် မၾကားရ၍ ထိတ္လန္႔ျခင္းတိုု႔ျဖစ္ခဲ႔ဘူးသည္။
အသံဆူညံျခင္းကိုု ဗုုဒၶႏွစ္သက္ေတာ္မမူခဲ႔ ။ ပိဋကဘာသာျပန္လာစာတပိုုဒ္ကိုု ထုုတ္ႏွဳတ္ျပခ်င္ပါသည္။
ျမတ္ဗုဒၶ စာတုမၿမိဳ႕၌ သီတင္းသံုးစဥ္ အ႐ွင္သာရိပုတၱရာႏွင့္ အ႐ွင္မဟာေမာဂၢလာန္ အမွဴး႐ွိေသာ ရဟန္းငါးရာတို႔ ျမတ္စြာဘုရားကုိ ဖူးေမွ်ာ္ရန္ စာတုမၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္႐ွိလာၾကသည္။ ၎တို႔ႏွင့္ အာ၀ါသိကေက်ာင္းေန ရဟန္းတို႔ စကား ေျပာၾက, ႏႈတ္ဆက္ၾက, ေနရာျပင္ၾက, သပိတ္သကၤန္း သိမ္းၾကေသာ အသံတို႔သည္ က်ယ္ေလာင္ဆူညံ သြားကုန္၏။ ယင္းအသံမ်ား ျမတ္ဗုဒၶ ၾကားေသာခါ `အာနႏၵာ၊ ငါးစိမ္းသည္ အသံကဲ့သို႔ က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ အသံျပဳေနၾကတာ ဘယ္သူေတြလဲ´ ဟု အ႐ွင္အာနႏၵာအား ေမးေတာ္မူ၏။
အ႐ွင္အာနႏၵာက အေၾကာင္းစံု ေလွ်ာက္ထားေသာအခါ `အာနႏၵာ၊ ငါ႔စကားျဖင့္ ျမတ္စြာဘုရားက အ႐ွင္ဘုရားတို႔ကုိ ေခၚေနတယ္လုိ႔ ေျပာေခ်´ ျမတ္ဗုဒၶက မိန္႔ေတာ္မူ၏။
ရဟန္းတုိ႔သည္ ျမတ္ဗုဒၶထံ စုေပါင္းလာၾကကာ ျမတ္စြာဘုရားကို ႐ုိေသစြာ႐ွိခုိး ထိုင္ေနၾကသည္။ ျမတ္ဗုဒၶေမးမႈကို မွန္ကန္စြာ ႐ို႐ိုေသေသ ေျဖၾကားေလွ်ာက္ထားၾကသည္။ `ရဟန္းတို႔- ထြက္သြားၾက၊ သင္တို႔ကို ငါႏွင္တယ္, သင္တို႔ ငါ႔အနီးမေနၾကႏွင့္´ ဟု ျမတ္စြာဘုရားက ရဟန္းတုိ႔ကို ႏွင္ထုတ္လုိက္သည္။ ရဟန္းတုိ႔လည္း `မွန္လွပါဘုရား´ဟု ေလွ်ာက္ထား၍ ျမတ္စြာဘုရားကုိ အ႐ိုအေသေပးကာ သပိတ္သကၤန္းယူၿပီး ထြက္ခြါသြားၾက သည္။
တခ်ိဳ႔ျမိဳ႕႔ရြာမ်ားတြင္ ရြတ္ဖတ္ရန္ သံဃာမလုုံေလာက္သျဖင့္ လူမ်ား ပါဝင္ေရာက္ရြတ္ဖတ္ၾကပါသည္။ လူဒါယကာ ဒါယိကာမ မ်ား၏ ၾကည္ညိဳသဒၶါတိုုးပြားျခင္း ကုုသိုုလ္ကိုု ျဖည့္ဆည္းေပးရာေရာက္သျဖင့္ ခ်ီးမြမ္းေထာမနာရမည္မွာ မွန္ပါသည္။ ထိုုကုုသိုုလ္ အဆင့္တြင္သာ ရပ္တန္႔ေစျပီး တဆင့္ျမင့္ေသာ လက္ေတြ႔ဘဝအသုုံးဝင္မႈဆီကိုု ဆရာသမားမ်ားက ျမွင့္တင္မေပး သင့္ျပီေလာ။ ဒါအျပင္ ေျပာစရာရွေသးသည္က ရြတ္ဖတ္သူမ်ား ပုုဒ္ပါဌ္အကၡရာ အလြဲလြဲအမွားအမွားျဖင့္ရြတ္ဖတ္ျခင္းသည္ သာသနာတည္ေအာင္ လုုပ္ေပးေနသည္ဟုု ဘယ္လိုုသတ္မွတ္ႏိုုင္မည္နည္း။
အဂၤုုတၳိဳရ္လာ ဘုုရားသာသနာကြယ္ေၾကာင္းကဗ်ာေလးကိုု အလွ်င္းသင့္လိုု႔ထည့္ေပးလိုုက္ပါသည္။
သာသနာကြယ္ေၾကာင္း တရား (၅) ပါး
***********************
အဂၤုတၱိဳရ္လာ၊ သာသနာကြယ္ေၾကာင္း၊ တရားေပါင္းကား၊ ရဟန္းမ်ားတို႕၊ တရားမနာ၊ စာေပမသင္၊ ႏႈတ္တြင္မေဆာင္၊ သိေအာင္မမွတ္၊ ဓမၼာႏုဓမၼ၊ ပဋိပတ္ကြာ၊ ဤငါးျဖာတည္း…။
ေနာင္လာထို႕ျပင္၊ စာသင္ပယ္ေလ်ာ၊ က်ယ္မေဟာၾက၊ က်ယ္မခ်ႏွင့္၊ က်ယ္စြာ့မအံ၊ မႀကံမစီ၊ ဤငါးလီတည္း…။
၀ါတစ္နည္းမွာ၊ အကၡရာပုဒ္ပ်က္၊ ေလ့က်က္သင္ၾက၊ ဆုံးမ မယူ၊ ဒုဗၺစမူ၊ စာခ်သူရွား၊ လာဘ္မ်ားေအာင္ႀကံ၊ ခိုက္ရန္ကြဲျပား၊ ဤငါးပါးသည္၊ ဘုရားသာသနာ – ကြယ္ေၾကာင္းတည္း…။
ငါတိုု႔ရြတ္ေနတဲ႔ပဌာန္းပြဲေတြကိုု ေဝဖန္ေထာက္ျပေနသူတိုု႔ကိုု သာသနာဖ်က္ အျဖစ္ ကင္ပြန္းတပ္ေနျခင္းထက္ ပဌာန္းတန္းခိုုးျဖင့္ေလာကၾကီးထဲ လွလွပပေနတတ္သူေတြ ျဖစ္ေအာင္လုုပ္ေဆာင္၍ ရေသာနည္းလမ္းခ်ျပျခင္းကိုု တခဏေလးျဖစ္ျဖစ္ ကိုုယ္ဆြဲယူထားသည့္နည္းလမ္းကိုု ရပ္ျပီး တျခားသူ တင္ျပေသာနည္းျဖင့္ ဘာသာတရားကိုုးကြယ္သူေတြ ဘယ္သင္းက ပိုုအဆင္ေျပမည္ကိုု စီစစ္ၾကမည္ဆိုုလွ်င္ အားလုုံး အဆင္ေျပ၍ ဗုုဒၶအလိုုက်ေသာ ေလာကဥပေဒႏွင့္ညီေသာဗုုဒၶဘာသာ ျမန္မာတိုု႔ျဖစ္ၾကပါလိမ့္မည္။
ဇဝနအရွင္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
