လွေက်ာ္ေဇာ – ေဖေဖရဲ႕ႏိုင္ငံျခားခရီးမ်ား
၁၉၄၉-၅၀-၅၁ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ဗမာျပည္ႀကီးအား ၿခိမ္းေျခာက္ခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္း ဆူပူမႈမ်ားကို အထူးသျဖင့္ ေကအင္ဒီအိုတို႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ပုန္ကန္မႈမ်ားကို ေဖေဖဦးစီးၿပီး အေတာ္ၿငိမ္သက္ေအာင္ ေျဖရွင္းလိုက္ႏိုင္တဲ့အတြက္ အဲဒီကာလက ေဖေဖဟာ တိုင္းျပည္မွာ ထင္ရွားေက်ာ္ၾကားလာ ပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္ပဲ အာဏာရ ဖဆပလအစိုးရထဲက ေခါင္းေဆာင္ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက ေဖေဖကို သူတို႔ၾသဇာေအာက္ ေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးစားလာၾကပါတယ္။
ပထမဆံုးႀကိဳးစားလာသူကေတာ့ အဲဒီကာလ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုပါ။ ဦးႏုဟာ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ဘ၀က တိုးတက္သူတဦးပါ။ လက္၀ဲစာေပေတြ ဘာေတြေတာင္ ဘာသာျပန္ ထုတ္ေ၀တာေတြ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ရက္ရက္စက္စက္ သတ္ျပထားလို႔ေရာ၊ သူကုိယ္တိုင္ရဲ႕အေျခခံရပ္တည္မႈ မခိုင္မာတာေၾကာင့္ေရာ၊ အဂၤလိပ္က သူ႔ကို ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ရာထူးထိုးအပ္တဲ့အခါ၊ လက္ယာအေခ်ာင္သမားႀကီး ျဖစ္သြားပါ ေတာ့တယ္။ နဂါးနီစာအုပ္တိုက္ကထုတ္တဲ့ ”ဘံု၀ါဒ”ကို ဘာသာျပန္ထားသူျဖစ္လို႔ ဦးႏုေခၚ သခင္ႏုကို တခ်ဳိ႕အဂၤလိပ္ေတြက ကြန္ျမဴနစ္လို႔ထင္ေနၾကလို႔ ဒါကို ရွင္းေစလိုတဲ့ ဦးႏုအေနနဲ႔ ဘာသာတရားဘက္ (ေလာကီ၊ ေလာကုတၱရာ ႏွစ္ပိုင္းလံုး) အရမ္းကိုင္းရႈိင္း ျပလာေနရပါတယ္။
ဦးႏုက ေဖေဖကို သူျမစ္၀ကၽြန္းေပၚအရပ္မ်ားကို သေဘၤာနဲ႔ စည္းရုံးေရးထြက္ရာမွာ ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီသေဘၤာေပၚမွာ နကၡတ္ဆရာေတြေရာ၊ ေဗဒင္ဆရာေရာပါၿပီး တရုန္းရုန္းနဲ႔သြားေလရာမွာ အခ်ိန္ဇယားကအစ အဲဒီဆရာေတြရဲ႕ညႊန္ၾကားခ်က္အတိုင္း လုပ္ေနတာ၊ တိုင္းေရးျပည္ေရးကိစၥမ်ားထက္ ဘုရားရွိခိုးတဲ့၊ ပုတီးစိပ္တဲ့အခ်ိန္ေတြကမ်ားေနတာ၊ တခ်ဳိ႕အေရးႀကီးကိစၥမ်ားကုိ သူဘုရားရွိခိုးၿပီးတဲ့ အခ်ိန္အထိေစာင့္ေနရတာ စတဲ့ တိုင္းျပည္ ေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္မဆန္တဲ့လုပ္ရပ္ေတြကို ေဖေဖက ေတြ႔ျမင္ၿပီး စိတ္ပ်က္စိတ္ ကုန္ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ေဖေဖက ဦးႏုကို ခပ္တန္းတန္း ခပ္ခြာခြာပဲ ဆက္ဆံခဲ့ပါတယ္၊
ေဖေဖက သူ႔အတၳဳပၸတိစာအုပ္မွာ “ ဦးႏုက ဤခရီးတြင္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ေခၚသြားျခင္းမွာ သူဘက္သားအျဖစ္သိမ္းသြင္းရန္ ရည္ရြယ္ပံုရသည္။ သို႔ေသာ္ ခရီးက ျပန္လာၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ဦးႏု ဆက္ဆံေရးမွာ အေတာ္ပင္ တန္းသြားပါေတာ့သည္”တဲ့။
အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ဖဆပလအစိုးရထဲ ၾသဇာထက္ေနတဲ့ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဦးေက်ာ္+ငိမ္းက ေဖေဖကို သူအေနာက္ႏိုင္ငံေတြ ခရီးထြက္ရာမွာ ေခၚသြားပါေတာ့တယ္။ အဲဒီခရီးစဥ္ေတြအေၾကာင္း ေဖေဖက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ အက်ယ္တ၀င့္ ေရးၿပီးပါၿပီ။
ေဖေဖက အဲဒီကာလမွာ အေတြးအေခၚရႈပ္ေထြးမႈေတြျဖစ္ေနပါတယ္။ ေဖေဖက ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားရဲ႕ပုန္ကန္မႈကို နယ္ခ်ဲဩအဂၤလိပ္ရဲ႕ပေယာဂအျဖစ္ ၾကည့္ျမင္ၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္နဲ႔ အဲဒီပုန္ကန္မႈေတြကို တိုက္ခိုက္ႏွိမ္နင္းခဲ့တာပါ။ ေဖေဖတို႔ အဲသလိုတိုက္ေနတုန္းမွာပဲ ဗိုလ္ေန၀င္းအဂၤလန္နဲ႔ အေမရိကန္ကိုလည္းေကာင္း၊ ဦးႏုက အိႏၿိယကို လည္းေကာင္း၊ ခရီးထြက္ၾကၿပီး သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ျပန္လာေတာ့ အဲဒီႏိုင္ငံေတြက စစ္လက္နက္ ပစၥည္း အကူအညီေတြ တပံုတပင္ႀကီးရလာခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလက္နက္ေတြေၾကာင့္ပဲ ျပည္တြင္းစစ္အရွိန္ဟာ မ်ားစြာေလ်ာ့က်သြားၿပီး ဖဆပလအစိုးရအတြက္ အသက္ရွဴေခ်ာင္ သြားပါေတာ့တယ္။ လက္နက္ပစၥည္းသာမက ေခ်းေငြေတြလည္း အေျမာက္အျမား ရရွိလာခဲ့ၾကပါတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ေဖေဖက အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို သေဘာေပါက္ သြားပါေတာ့တယ္။ သူက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ ဒီလိုေရးထားပါတယ္။
“ လက္ေတြတြင္မူ အဂၤလိပ္တို႔သည္ ဗမာျပည္တြင္ ႀကီးစိုးလႊမ္းမိုးရန္ လက္ေတြ႔လည္း တကယ္ျဖစ္ႏိုင္ေသာ ျမန္မာလူမ်ဳိးႀကီးထဲမွ သူတို႔ကို မဆန္႔က်င္ေသာ၊ အဂၤလိပ္ဘက္သား ျဖစ္ႏိုင္ေသာ၊ ဗမာျပည္ေခတ္သစ္ႏိုင္ငံေရးတြင္လည္း အေတာ္အတန္ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး၊ ျပည္သူအၾကားတြင္လည္း ၾသဇာအသင့္အတင့္ရွိသူ၊ ျမန္မာအလိုေတာ္ရိမ်ားကိုသာ ပိုအလိုရွိ+ပီး။ ထိုလူမ်ဳိးမ်ားကိုသာ အဂၤလိပ္တို႔က ကူညီလာၾကလိမ့္မည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ သိျမင္လာပါသည္။ ကရင္ပုန္ကန္မႈကို အဂၤလိပ္တို႔က အားေပးခဲ့သည္မွာလည္း ကရင္မ်ားအာဏာရ လာေရး အတြက္မဟုတ္ဘဲ လက္ရွိ ဗမာအစိုးရအက်ပ္အတည္းဆိုက္ၿပီး၊ အဂၤလိပ္မ်ားထံ ရိုက်ဳိးေအာက္က်ဳိ႕ဆက္ဆံလာရန္သာ အဓိကျဖစ္သည္ကို ကၽြန္ေတာ္နားလည္လာပါသည္ ”တဲ့။
ဒါေၾကာင့္ပဲ ေဖေဖက နယ္ခ်ဲ႕အဂၤလိပ္တို႔ရဲ႕အလိုေတာ္ရိ ဖဆပလအစိုးရလက္ေအာက္မွာ ဆက္ေနလိုစိတ္မရွိေတာ့ဘဲ သူ႔ေနာင္ေရးကို တိုင္ပင္ဖို႔အတြက္ ဘီအိုင္ေအ၊ ဘီဒီေအေခတ္ တေလွ်ာက္ သူ႔တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ ရဲေဘာ္ႀကီးျဖစ္ခဲ့သူ သခင္ႀကီးျမင့္ကို ေထာင္ကလြတ္ေအာင္ လုပ္ၿပီး၊ အဲဒီသခင္ႀကီးျမင့္ကတဆင့္ ေဖေဖက ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီနဲ႔ျပန္အဆက္ ရခဲ့ပါတယ္။
အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေဖေဖကို အေနာက္ႏိုင္ငံမ်ားကို ေခၚသြားတာပါ။ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေဖေဖကို ကြန္ျမဴနစ္မွန္းသိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ၁၉၄၈ ပါတီေနာက္လိုက္မသြားဘဲ တပ္ထဲဆက္ေနၿပီး တပ္ထဲမွာလည္း ရြပ္ရြပ္ခၽြန္ခၽြန္တာ၀န္ေတြ ဆက္ထမ္းေဆာင္ေနလို႔ ေဖေဖ့ အေျခခံစိတ္ကို သိပ္အကဲခတ္မရျဖစ္ေနဟန္ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဲဒီခရီးစဥ္မွာ အရင္းရွင္ ဒီမိုကေရစီေအာက္မွာ တည္ၿငိမ္ေအးခ်မ္းၿပီး သာယာ၀ေျပာ ခ်မ္းသာေနတဲ့ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံႀကီး၊ ႏိုင္ငံငယ္အေတာ္မ်ားမ်ားကို လွည့္လည္ၾကည့္ရႈခဲ့ရပါတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္မွမဟုတ္ဘဲ အရင္းရွင္ ဒီမိုကေရစီေအာက္မွာလည္း ႏိုင္ငံေတြ၊ ျပည္သူေတြ၊ ခ်မ္းသာေပ်ာ္ရႊင္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ျပသတာပါ။
ဒါေပမဲ့ ေဖေဖက ျပတ္သားၿပီးျဖစ္ေနပံုရပါတယ္။ ဒီခရီးမ်ားအတြင္း သူ႔အတြက္ အက်ဳိးရွိရာရွိေၾကာင္းေတြကိုလည္း ရွာႀကံေလ့လာပါတယ္။ ဥပမာ- လန္ဒန္ျပတိုက္ႀကီးမွာ တပတ္ေလာက္ (တျခားသူမ်ားနဲ႔ လွည့္လည္ၾကည့္ရႈတာေတြ ေနာက္မလိုက္ဘဲ) မိုးလင္းမွ မိုးခ်ဳပ္တေနကုန္ ေပါင္မုန္႔အသားညႇပ္ထည့္ယူသြားၿပီး အဲဒါပဲစားၿပီး၊ ဗမာျပည္အေၾကာင္း ေရးသားထားခ်က္ေတြ၊ ကမၻာ့စစ္ပြဲႀကီးမ်ားအေၾကာင္း၊ ကမၻာ့စစ္သူႀကီးမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသုခမိန္မ်ား အေၾကာင္း စတဲ့အဖိုးတန္လွတဲ့ဗဟုသုတေတြကို သြားေရာက္ေလ့လာဆည္းပူးခဲ့ပါတယ္
ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ေဖေဖကို ယူဂိုစလပ္ကိုလည္း ေခၚသြားၿပီး ေဖေဖကိုယ္တိုင္ အင္မတန္ ေလးစားခဲ့တဲ့ ယူဂိုစလပ္ရဲ႕သူရဲေကာင္းမာရွယ္တီးတိုးနဲ႔ ေတြ႔ေပးခဲ့ပါတယ္။ တီးတိုးဟာ ဒုတိယကမၻာစစ္အတြင္းက ဖက္ဆစ္ဂ်ာမန္ေတြကို ေျပာက္က်ားစစ္ ဆင္ႏႊဲၿပီး သူ႔ႏိုင္ငံကို လြတ္ေျမာက္ေစႏိုင္ခဲ့သူပါ။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ဆိုဗီယက္ဆန္႔က်င္ေရး၊ ကြန္ျမဴနစ္ ဆန္႔က်င္ေရးသမားႀကီးအျဖစ္ ေက်ာ္ၾကားလာခဲ့သူပါ။ ဒါေၾကာင့္ ေဖေဖက ယူဂိုစလပ္ကိုေရာ၊ မာရွယ္တီးတိုးကိုေရာ အျပည့္အ၀မေထာက္ခံႏိုင္ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီတင္ ေဖေဖရဲ႕ အေျခခံ စိတ္ဓာတ္ကို ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းက ရိပ္မိသိရွိသြားပါေတာ့တယ္။
ဒီအေၾကာင္းေတြကို ေဖေဖက သူ႔ရဲ႕စာအုပ္မွာ ေရးထားတာကို ေတြဩရွိဖတ္ရႈရတဲ့ ယခုေခတ္ လူငယ္တခ်ဳိ႕က အဲဒီ တုန္းက ဘဘက ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းပါတီထဲ ဟန္ေဆာင္၀င္လို႔ရတာပဲ၊ အဲသလိုဆိုရင္ ဗိုလ္ေန၀င္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေထာင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေျပာဆိုမႈေတြ ရွိလာပါတယ္။ ေဖေဖကေတာ့ ေၾသာ္- အဲဒီေခတ္ဆိုရွယ္လစ္ေတြကို တပ္ထဲမွာေရာ၊ တပ္ျပင္မွာပါ လူေတြ ဘယ္ေလာက္မုန္းတယ္ဆိုတာ သိမွမသိၾကပဲကိုးလို႔ မွတ္ခ်က္ခ်ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။
ေဖေဖက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုျခင္းမျပဳခဲ့ေပမယ့္ ေဖေဖဟန္မေဆာင္ႏိုင္တဲ့ တျခားအေၾကာင္း ျခင္းရာေတြလည္း ရွိေကာင္းရွိႏိုင္ပါတယ္။ ဥပမာအားျဖင့္ အဲဒီေခတ္ကာလက ေဖေဖတို႔နဲ႔ ျပင္သစ္မွာ ေတြ႔ခဲ့တယ္ဆိုတဲ့ ကိုကိုေမာင္ (ယခုကိုကိုေမာင္ႀကီး)ေရးသားၿပီး “ျမ၀တီမဂၢဇင္း” မွာ လစဥ္ဆက္တိုက္ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးတဲ့ “ပါရီတြင္ ေသာင္တင္ခဲ့စဥ္က” ေဆာင္းပါးမ်ားပဲ ဖတ္ၾကည့္ပါ။
ေဖေဖ အဲသလို ခရီးထြက္ေနစဥ္မွာပဲ ဦးေလးကိုႀကီးျမင့္နဲ႔အတူ ဖမ္းမိတဲ့ ဗိုလ္ေအးေဖကို ႏိုင္ငံေတာ္သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ စစ္ခံုရံုးက ေသဒဏ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗိုလ္ေအးေဖကို ေသဒဏ္ေပးဖို႔ ေထာင္ထဲကထုတ္လာၿပီး မ်က္လံုးကို အ၀တ္စနဲ႔ပိတ္စည္းဖို႔လုပ္ေတာ့၊ ဗိုလ္ေအးေဖက “မလိုပါဘူးဗ်ာ မစည္းပါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔လုပ္ခ်င္သလို လုပ္ၾကပါ”လို႔ေျပာတယ္လို႔ ၾကားရေၾကာင္း ေမေမက ျပန္ေျပာျပဖူးပါတယ္။
(မွတ္ခ်က္။ ။ အဲဒီဗိုလ္ေအးေဖအေၾကာင္းကို ကိုကိုေမာင္ႀကီးရဲ႕ ”တရံေရာအခါမ်ား” စာအုပ္မွာ ေရးသားထားခ်က္မ်ားကို ဖတ္ရပါတယ္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြက္ သူတို႔တေတြ ဘယ္ေလာက္ စြန္႔စြန္႔စားစား လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာကို မွတ္တမ္းတင္ေပးတဲ့အတြက္ ေက်းဇူးတင္ရပါတယ္။)
ေဖေဖက ဒီကိစၥကို ႏိုင္ငံျခားကျပန္လာမွသိရတာပါ။ ဒါေတြေၾကာင့္ပဲ ဦးေလးကိုႀကီးျမင့္က အျပင္အရပ္ထဲမွာမေနရဲဘဲ ကၽြန္မတို႔နဲ႔အတူ မဂၤလာဒံုမွာလာေနတာပါ။ ေဖေဖကဒါေတြျမင္ရေလ ဒီအစိုးရကို စိတ္ပ်က္ေလျဖစ္ၿပီး ပါတီနဲ႔ ျပန္ဆက္ခဲ့ ဟန္တူပါတယ္။
ေဖေဖရဲဩ ျပန္လည္ဆက္သြယ္မxကို ပါတီက လက္ခံခဲ့ေပမယ့္ ဥကၠ႒ သခင္သန္းထြန္းက ေဖေဖကို တပ္ထဲမွာ ပဲဆက္ေနဖို႔ ညႊန္ၾကားခဲ့ပါတယ္။ သခင္သန္းထြန္းကုိယ္တိုင္လည္း ဂ်ပန္ေခတ္၀န္ႀကီးဘ၀ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ ေနခ်ိန္တုန္း ကလည္း ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို ေျမေအာက္လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ အေတြ႔အႀကံဳ ရွိေလေတာ့ ေဖေဖ့ကိုလည္း ေျမေအာက္ဘ၀အေနနဲ႔ ဆက္ေနခိုင္းဟန္တူပါတယ္။
ေဖေဖက ဗိုလ္ေအးေဖကို မကယ္လိုက္ႏိုင္တာကို အေတာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္တယ္လို႔ ေမေမကေျပာျပဖူးပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူ႔ရဲေဘာ္အဖြဲ႔ကပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ တျခားလူမ်ဳိးစု အဖြဲ႔အစည္းေတြကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ တိုက္ပြဲတြင္း ဖမ္းဆီးမိသူမ်ားအားလံုးကို ေတာတြင္းမွာပဲ စစ္တပ္က အျပတ္ရွင္းပစ္တာမ်ားပါတယ္။ ေဖေဖက ကုိယ္နဲ႔တခ်ိန္တခါက (ဥပမာ- ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း) အတူယွဥ္တြဲၿပီး တိုက္ေဖာ္တိုက္ဖက္ ေသေဖာ္ေသဖက္ ျဖစ္ခဲ့သူမ်ားကို အခုလို ရက္ရက္စက္စက္ ေသြးေအးေအးနဲ႔သတ္ပစ္ေနတာကို စက္ဆုပ္ဟန္လည္း ရွိပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ဗမာ့တပ္မေတာ္ကို စတင္ထူေထာင္စဥ္ကတည္းက ဂိုဏ္းႏွစ္ဂိုဏ္း (ဆရာႀကီးသခင္ကုိယ္ေတာ္မိႈင္းဂိုဏ္းနဲ႔ သခင္ထြန္းအုပ္၊ သခင္ဗစိန္ဂိုဏ္း) ကလူေတြနဲ႔ ဖြဲဩစည္းခဲ့တာပါ။ တပ္မေတာ္တြင္းမွာ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုကလူေတြ ပါ၀င္ၿပီး၊ တိုင္းျပည္ကာကြယ္ေရးအတြက္ပဲ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ခဲ့ၾကရင္ ျပည္တြင္းစစ္လည္း မေပၚေပါက္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ဒီလိုမ်ဳိးအေျခအေနကို ၿဗိတိသွ်နယ္ခ်ဲ႕သမားမ်ားက မျမင္လိုပါဘူး။ ဗမာျပည္ကို မလႊဲမေရွာင္ သာလို႔သာ ႏိုင္ငံေရးအရ လြတ္လပ္ခြင့္ေပးလိုက္ရေပမယ့္ စီးပြားေရးအရေတာ့ ဆက္လက္ႀကိဳးကိုင္ႏိုင္ဖို႔
ႀကိဳးစားၾကပါတယ္။ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ေထာင္ေခ်ာက္ကို အေတြ႔အႀကံဳႏုနယ္လွတဲ့ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ားက မျမင္ႏိုင္ခဲ့ၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ပဲ ဗမာျ႔ပည္ႀကီး ျပည္တြင္းစစ္ေထာင္ေခ်ာက္ထဲက်ၿပီး ဒါရဲ႕ အက်ဳိးဆက္အျဖစ္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ေပၚေပါက္လာခဲ့တာပါ။
ေနာက္ပိုင္းမွာ ေဖေဖကို တပ္ထဲကျဖဳတ္ပစ္ရာမွာ ပါ၀င္ခဲ့ၾကတဲ့ ဆိုရွယ္လစ္ပါတီ ေခါင္းေဆာင္မ်ား (တည္ၿမဲေခါင္းေဆာင္မ်ား)ဟာ ဗိုလ္ေန၀င္းရဲ႕ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေအာက္မွာ မိမိတိုတင္သာ ဒုကၡေရာက္ရံုမက တိုင္းျပည္ႀကီးတခုလံုး ႁခြတ္ၿခံဳက် အေမွာင္တိုက္ဖံုးသြားတဲ့အခါ တစံုတရာ သံေ၀ဂေတြရဟန္ရွိပါတယ္။ ေနာင္တ စကားေတြလည္း ဆိုခဲ့ဖူးပါတယ္
၁၉၇၂ ခုႏွစ္ ကၽြန္မတို႔ ေမာင္အငယ္ဆံုးေလး တြတ္တြတ္ကြယ္လြန္ခ်ိန္မွာ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းဟာ နာေရးသတင္း လာေမးပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ စမ္းေခ်ာင္းဆီဆံုလမ္း အိမ္ကေလးကို လာခဲ့တာပါ။
ထို႔အတူပဲ ဦးဗေဆြႀကီး ေနာက္ဆံုးမက်န္းမမာျဖစ္သြားေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ ေဒၚခင္ၾကည္က လူမမာသတင္း သြားေမးပါတယ္။ အဲဒီမွာ ဦးဗေဆြႀကီးက ”က်ဳပ္တို႔ေတာ့ ဗိုလ္ေက်ာ္ေဇာကို တပ္ထဲကထုတ္လိုက္တာ မွားသြားၿပီဗ်ာ၊ သူသာတပ္ထဲရွိရင္ ဗိုလ္ေန၀င္း ဒီေလာက္ရမ္းရဲမွာမဟုတ္ဘူး” လို႔ေျပာေၾကာင္း ေဒၚခင္ၾကည္က ကၽြန္မညီမစန္းကို ျပန္ေျပာျပခဲ့ ပါတယ္။ (အဲဒီကာလက ကၽြန္မတို႔တေတြ ေတာထဲေရာက္ေနပါၿပီ။)
အခုအခ်ိန္မွာလည္း စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ဆက္လက္ထိန္းသိမ္းကာကြယ္လိုသူမ်ားက နည္းသဏၭာန္ေပါင္းစံု (အႏုနည္းေရာ အၾကမ္းနည္းပါ) အသံုးျပဳေနၾကပါတယ္။ ယခုေခတ္ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္ ပုဂၢိဳလ္မ်ားအားလံုး(အယူ၀ါဒမေရြး၊ ဘာသာမေရြး၊ လူမ်ဳိးမေရြး) ရဲ႕ သမိုင္းေပး တာ၀န္ဟာ ဒီစစ္အာဏာရွင္စနစ္ႀကီးကို ၿဖိဳလွဲေရးျဖစ္ပါတယ္။ စည္းစည္းလံုးလံုး ညီညီညြတ္ညြတ္နဲ႔ ႏိုးႏိုးၾကားၾကားရွိဖို႔ လိုအပ္လွပါတယ္။
လွေက်ာ္ေဇာ
၃၀-၆-၂၀၁၄။
မွတ္ခ်က္။ ။ ကၽြန္မဆက္၍ေရးခ်င္တ့ဲ ေဖေဖအေၾကာင္းမ်ား။(အတြဲ ၁) ၿဖိဳးေမာက္သာစာေပမွ ေဆာင္းပါးအမွတ္(၃၁)ကိုတင္လိုက္ပါတယ္။
ပံုအတြက္စာ-၁၉၅၂ -ယူဂိုစလပ္မွာ မာရွယ္တီတိုး-ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔နဲ႔အတူေတြ႔ရတဲ့ ေဖေဖ။။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
Sometimes you have to let go of things and not live in the past . Otherwise there will be no peace