ေနလင္းညီ – ေနာက္လိုက္တိုးပြားေရး ဩဇာအာဏာ ျဖန္႔က်က္ေရးသို႔ ဦးမတည္ပါ

ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာကို အဘယ့္ေၾကာင့္ ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ေနၾကသနည္း။ ဘာသာတရားတိုင္းက ထိန္းသိမ္းကာကြယ္မႈမ်ား ျပဳေနၾကသျဖင့္ ဗုဒၶဘာသာကလည္း ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ျခင္းျဖစ္သည္ဟုေျဖလွ်င္ အေပၚယံ အျမင္ျဖင့္ ေတြးဆခ်က္ ျဖစ္သည္။ ေလးနက္စြာေတြးသင့္၏။

သတၱဝါတို႔ကုိ ပူေလာင္နာက်င္ေစၿပီးေနာက္ ေသေၾကပ်က္စီးေစေသာ ေရာဂါဆိုးႀကီးတစ္ခု ေပၚေပါက္ခဲ့၏။ ထုိေရာဂါဆုိးကို အျမစ္ျပတ္ေပ်ာက္ကင္းေစေသာ ေဆးနည္းကုိ သိေသာ ဆရာႀကီးတစ္ဦးလည္း ေပၚေပါက္ေန၏။ အသို႔နည္း…… ကၽႊႏု္ပ္တို႔သည္ ထိုေဆးဆရာႀကီးကို ႐ုိေသေလးျမတ္ျခင္း ၊ ပူေဇာ္ျခင္း မျပဳသင့္ပါသေလာ။ ျပဳသင့္သည္သာလွ်င္ကတည္း။ ဤသည္ကား ပထမ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ ျဖစ္၏။

ကြၽႏု္ပ္တို႔သည္ ေဆးဆရာႀကီး၏ ေဆးနည္းမ်ားကို အေလးအျမတ္ျပဳျခင္း၊ တန္ဖိုးထားျခင္း မျပဳသင့္ပါသေလာ။ ျပဳအပ္သည္သာလွ်င္ကတည္း။ ဤသည္ကား ဒုတိယ အေရးႀကီးေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။

ကြ်န္ပ္တို႔သည္ ေဆးဆရာၾကီး၏ေဆးနည္းမ်ားကို သင္ယူေလ႔လာလ်က္ အသုံးခ်ကုသေနသူမ်ား၊ ေဆးနည္းျဖန္႔ေဝေနသူမ်ားကို ရုိေသေလးျမတ္ျခင္း၊ပူေဇာ္ျခင္း မျပဳသင္႔ပါသေလာ။ျပဳအပ္သည္သာလ်င္က တည္း။ ထိုသည္ကား တတိယအေရးၾကီးေသာ အခ်က္ျဖစ္၏။

သို႔ေသာ္ ထိုသံုးခ်က္လံုးသည္ ေဆးဆရာ၏ ေနာက္လုိက္မ်ား တိုးပြားေရး၊ ဩဇာအာဏာျဖန္႔က်က္ေရး ဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္တြင္ အေျခခံျခင္းမရွိေပ။ စင္စစ္အားျဖင့္ ထုိသံုးခ်က္လံုးသည္ ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာေရး ဟူေသာ ဦးတည္ခ်က္တြင္သာ အေျခခံျခင္း ျဖစ္သည္။ အျပန္အလွန္အားျဖင့္ကား ေရာဂါေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာသူမ်ား မ်ားျပားလာေလေလ၊ (၁)ေဆးေဖၚဆရာ ၾကီး (၂)ေဆးနည္း (၃) ေဆးကုသူတုိ႔ကုိ ေက်းဇူးတင္ ပူေဇာ္သူ မ်ားလာေလေလ ျဖစ္မည္ကား မုခ်မလြဲပင္တည္း။

x                                         x                                                            x

သံသရာ၌ က်င္လည္ၾကရကုန္ေသာ လူနတ္ျဗဟၼာ သတၱဝါတို႔သည္ ေမြးျခင္း၊ အိုျခင္း၊ နာျခင္း၊ ေသျခင္း၊ မခ်စ္မႏွစ္သက္ေသာသူတို႔ႏွင့္ ေပါင္းေဖာ္ေနထိုင္ရျခင္း၊ ခ်စ္ခင္ႏွစ္သက္သူတို႔ႏွင္ ေကြကြင္းရျခင္း၊ ထိုအရာအားလံုးကုိ မလိုလားျခင္း ဟူေသာ ဆင္းရဲဒုကၡမ်ိဳးစံုကုိ ခံစားၾကရ၏။ ( ဓမၼစကၠပ ဝတၳန သုတ္ )

ထိုဆင္းရဲမ်ိဳးစံုကို ျဖစ္ေစေသာ အေၾကာင္းရင္းကား ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ … … …  အစရွိေသာ ကိေလသာ တရားဆိုးႀကီးမ်ားပင္ ျဖစ္၏။

ထိုကိေလသာတို႔ကို ပါးသထက္ ပါးေအာင္၊ နည္းသထက္ နည္းေအာင္ ကုႏုိင္လွ်င္ ဒုကၡအစိုင္အခဲႀကီးလည္း ပါးသထက္ပါး၍ နည္းသထက္နည္းသြား၏။ ကိေလသာတုိ႔ကို အႂကြင္းအက်န္မရွိ အျဖစ္ျပတ္ေအာင္ ကုသႏိုင္လွ်င္ ဒုကၡအစိုင္အခဲႀကီးလည္း အျမစ္ျပတ္ ကုန္ခမ္းသြားေတာ့၏။

ကိေလသာေရာဂါဆိုးတို႔ကို ပယ္သတ္ရမည္႕ေဆးနည္းကား မဂၢင္ရွစ္ပါးပင္ ျဖစ္သည္။ မဂၢင္ရွစ္ပါးကို နည္းအစံုစံုျဖင့္ ျပ၏။

ဗုဒၶျမတ္စြာသည္ ကိေလသာ ေရာဂါဆိုးတို႔ကို နည္းလမ္းအစံုစံုျဖင့္ ပယ္သတ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ပိဋကတ္သံုးပံုကို သင္ယူေလ့လာျခင္း၊ ျဖန္႕ေဝျခင္း၊ ျပဳေနၾကကုန္ေသာ သူတို႔ကို ပရိယတၱိ လုပ္ငန္းလုပ္သူမ်ားဟု ေခၚ၏။ ပိဋကတ္သံုးပံုပါ နည္းနာနိႆယမ်ားအတိုင္း က်င့္ၾကံႀကိဳးကုတ္အားထုတ္ေနသူတို႕ကို ပဋိပတၱိလုပ္ငန္းလုပ္သူမ်ားဟု ေခၚပါသည္။

ဘုရားသည္ ေဆးေဖၚဆရာႀကီးႏွင့္ တူ၏။ တရားသည္ ေဆးႏွင့္တူ၏။ သံဃာသည္ ေဆးနည္းျပန္႔ပြားေစသူႏွင့္ တူ၏။

တစ္ဘဝစာ ေရာဂါမ်ားကို ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာေစေသာ ေဆးေဖၚဆရာၾကီး၊ ေဆးနညး္၊ ေဆးနည္းျဖန္႔ေဝသူတို႔ကိုပင္ ေက်းဇူးတင္ၾကရ ေသး၏။ သံသရာ အဆက္ဆက္ ႏိွပ္စက္ညွင္းဆဲတတ္ေသာ ကိေလသာ ေရာဂါဆိုးမ်ားကို ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာေစေသာ ဘုရား၊ တရား၊ သံဃာ ရတနာသံုးပါး၏ ဂုဏ္ေက်းဇူးမ်ားမွာမူ အတိုင္းအဆမရွိ ႀကီးမားလွပါ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ ပူေဇာ္ၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။ ဗုဒၶျမတ္စြာ သာသနာကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္ ေနၾကရျခင္း ျဖစ္သည္။

သာသနာေတာ္ကို ထိန္းသိမ္းကာကြယ္သူတို႔အား အခ်ိဳ႕ေသာ သူတို႔က ေနာက္လိုက္မ်ား တိုးပြားေရး၊ ဩဇာအာဏာျဖန္႔က်က္ေရးတို႔အတြက္ အားထုတ္ေနသူမ်ားဟု ထင္မွတ္မွားၾကရွာ၏။ အကုသိုလ္ကိုု ေနရင္း ထိုင္ရင္း ရယူေနသူမ်ား ျဖစ္သည္။

အမွန္စင္စစ္အားျဖင့္မူ ကိေလသာ ေရာဂါဆိုးမ်ား ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာေရးကို လည္းေကာင္း၊ မေပ်ာက္ကင္းႏိုင္ေသးသည္႔တိုင္ သက္သာေရးကို လည္းေကာင္း၊ အဓိက ဦးတည္၏။ သက္သာသူ၊ ေပ်ာက္ကင္းသူမ်ား မ်ားလာသည္ႏွင့္ အမွ် ပူေဇာ္သူမ်ားလာျခင္းကား ရွိလာေပလိမ့္မည္။ သုိ႔ေသာ္ ပူေဇာ္သူမ်ားလာဖို႔ ေပ်ာက္ကင္းခ်မ္းသာေစျခင္းမဟုတ္။ ဤသည္ကား ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ထိန္းသိမ္းကာ ကြယ္ျခင္း၏ အႏွစ္သာရပါေပတည္း။