သြန္းခေရးတဲ့ ေမေမ့ အေၾကာင္း
သြန္းခ။ (မိုးမခ) ဇန္နဝါရီ ၂၅၊ ၂ဝ၁၆
မနက္မိုးလင္းလင္းခ်င္း ေတာင့္တမိတာက သတင္းစာပါပဲ။ ေန႔စဥ္ထုတ္သတင္းစာ တစ္ေစာင္ေစာင္ေတာ့ ဖတ္လိုက္ရမွ၊ နည္းနည္း ေနသာထိုင္သာရွိသြားတာကိုး။ မွန္ရာ ကိုဝန္ခံရရင္ အင္တာနက္ လည္းဖြင့္မိတတ္ပါ ရဲ႕။
၁၃၇၇ ခုႏွစ္၊ ျပာသိုလျပည့္၊ (၂၄-၁-၂ဝ၁၆) ေန႔ကေတာ့ မိခင္မ်ားေန႔ေပကိုး။ သတင္းစာ ထဲက သတင္း ေတြက ေမေမ့ဆီ ဖုန္းဆက္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို မတားႏိူင္ခဲ့ပါဘူး။
အသက္ ၇၈ ႏွစ္ရွိျပီ ျဖစ္တဲ့ သူနာျပဳဆရာမၾကီး ေမေမ ဟာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕စြန္၊ ရပ္ကြက္ကေလးတစ္ခုမွာ ေအး ခ်မ္းစြာ ေနျပီး သားေတြဆီက ဖုန္းကိုေမ်ွာ္တတ္သူပါ။
ဖုန္းဆက္ျပီး စကားစျမည္ ေျပာရင္း မိခင္မ်ားေန႔ဆိုတာ ထည့္ေျပာျဖစ္ပါရဲ႕။ ရယ္ပါတယ္။ “မင္း မိခင္မ်ားေန႔ မို႔ လို႔ ဆက္တာပါကြာ” လို႔လည္းေျပာလိုက္ပါေသးရဲ႕။ မွန္တာေျပာရေတာ့ ေမေမ့ဆီကို ဖုန္းဆက္ဖို႔ အခ်ိန္ေပးရ လြန္းလို႔ အားတဲ့၊ အဆင္ေျပတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာမွ ဆက္ျဖစ္ပါတယ္။
“မ်က္ႏွာမွမျမင္ရပဲ စကားေလးေျပာရရင္ အလြမ္းေျပတာေပါ့” ဆိုျပီး ေျပာလိုက္တာ နာရီ နဲ႔ကိုခ်ီျပီး ေျပာ တတ္ လြန္းလို႔ပါ။ (မိခင္ မ်ားသက္ရွိ ထင္ရွား ရွိေနၾကတုန္းမွာ အတုံ႔အျပန္ စကားေလးေတြ ေျပာႏိူင္ဖို႔လိုပါ တယ္။ အခ်ိန္ေပးျပီး ဆက္ၾကပါခင္ဗ်)
သြန္းခ အသက္ ၅ဝ ျပည့္ခါနီးပါျပီ။ ေမေမ့ ေမတၱာေတြ အမ်ားၾကီးထဲက ခုထက္ထိမေမ့ႏိူင္တာေလးတစ္ ခု ရွိေနပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္ေတာ့ ေရးျဖစ္မယ္လို႔ ေတးထားမိခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းအရာေလးပါ။
ေမေမ ဟာ သူနာျပဳဆရာမ အျဖစ္နဲ႔ သြန္းခ တို႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ကို ထမင္းေကၽြး၊ ပညာသင္ေပး ခဲ့သူ တစ္ေယာက္ပါ။ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္း အျဖစ္နဲ႔ ရပ္တည္ဖို႔ရာ ခဲယဥ္းလာခဲ့တဲ့ တစ္ေန႔ မွာ ေမေမ အစိုးရ အလုပ္က ထြက္ခဲ့ပါေတာ့တယ္။
သမီးေတြကို သူနာျပဳဆရာမ ေတြအျဖစ္ျမင္ေနခ်င္ခဲ့တဲ့ သြန္းခ တို႔ ဖြားဖြားၾကီး က ေမေမ အလုပ္ကထြက္ လိုက္ လို႔ ငိုလိုက္တာ၊ ႏွေျမာလြန္းလို႔ပါတဲ့၊ ပင္စင္ရတဲ့ အထိ လုပ္ေရာေပါ့ ငါ့သမီးရယ္ တဲ့။ ေရွးေခတ္ လူၾကီး မ်ား ပင္စင္ ကိုတန္ဖိုး ထား၊ ဂုဏ္ယူတတ္ ၾကတာ ေျပာပါတယ္။
သက္ျပင္း တစ္ခ်က္ခ်ျပီး စကားဝင္ေျပာခဲ့တာက ဖိုးဖိုးၾကီးပါ။ ျမန္မာျပည္မွာ ဘိုကိတ္ပဲ စစိုက္ဖို႔ နည္းစနစ္ ေတြ လာမွ်သြားခဲ့တဲ့ မစၥတာကိတ္ (သူ႔နာမည္ကို အစြဲျပဳျပီး ဘိုကိတ္ပဲလို႔ေခၚၾကတာပါ) ရဲ႕ တပည့္ရင္း ဖိုးဖိုးၾကီးပါ။
ၾကံဳတုန္း ေၾကာ္ျငာဝင္တာမဟုတ္ရပါဘူး။ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္းဦးႏုဟာ ဖိုးဖိုးၾကီးကို မစၥတာကိတ္ ဆီက ပညာေတြ ရထားသူ လို႔အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ျပီး လခေကာင္းေကာင္းနဲ႔ လူမႈဝန္ထမ္းဌာန မွာ ေနရာေပးခံ ခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ပ်ဥ္းမနား စိုက္ပ်ိဳးေရးျခံ ထဲကေန ရန္ကုန္၊ ကမၻာေအး လူမႈဝန္ထမ္းဌာန ဝင္းထဲမွာ ေနစရာ ေလးရခဲ့ၾကတာပါ။
ေျပာခ်င္တာက အဲဒီေခတ္၊ အစိုးရလက္ထက္ တေလွ်ာက္ ဝန္ထမ္း လစာ နဲ႔ ရပ္တည္လာခဲ့ျပီး သားသမီး ၅ ေယာက္ကို ထမင္းေကၽြးခဲ့ဖူးတဲ့ သြန္းခ တို႔ ဖိုးဖိုးၾကီးစကားကိုပါ။
“မယ္ညြန္႔ရာ၊ မင္းသမီး သူနာျပဳဆရာမ အလုပ္လုပ္ဖို႔ ပညာတတ္သြားျပီပဲ။ အစိုးရဝန္ထမ္း မဟုတ္ေတာ့ လည္း သူ႔ ဘဝနဲ႔သူ ရပ္တည္တတ္ေနပါျပီ။ မယ္ညြန္႔ သိထားဖို႔က အခုေခတ္က အျမီးက်က္အျမီးစား၊ ေခါင္း က်က္ေခါင္းစား ေခတ္ကြဲ႕”
ေဒၚညြန္႔ လို႔ေခၚတဲ့ ဖြားဖြားၾကီး ကို ဖိုးဖိုးၾကီး ဦးေရာဘ ေျပာခဲ့တဲ့ ၁၉၇၁ခုႏွစ္ က စကားပါ။
အလုပ္အကိုင္ အဆင္မေျပခဲ့တဲ့ သြန္းခ တို႔ ေဖေဖဟာ ေမေမ့ လုပ္စာ နဲ႔ ေနခဲ့ရတာ ခုႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာပါ ပဲ။ ႏိုင္ငံ့ဝန္ထမ္း သူနာျပဳ အေနနဲ႔ ေမေမ တာဝန္က်ခဲ့တာ ဗဟိုအမ်ိဳးသမီးေဆးရုံ ျဖစ္ျပီး စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ျပင္ပသူနာျပဳ အျဖစ္ျပန္လုပ္ခဲ့ တာလည္း အဲဒီ ေဆးရုံ မွာပါ။
ေဆးရုံအုပ္ဆရာဝန္ၾကီး ေဒါက္တာေဒၚတင္စိုး (သံုးခြ) က ေမေမ့ လိုလူနာေဆာင္မေရြးပဲ က်ရာ လူနာ ေဆာင္ မွာ တာဝန္ေက်ေအာင္လုပ္ႏိူင္စြမ္းလို႔ အလုပ္မထြက္ဖို႔ တားခ်င္ေပမယ့္ ေခတ္ရဲ႕အေျခအေန၊ မိသားစု ရပ္တည္မႈ ေတြကို တြက္ဆျပီး အလုပ္က ထြက္ခြင့္ျပဳခဲ့ပါေလရဲ႕။
ေမြးလူနာေတြကို သူနာျပဳစုေစာင့္ေရွာက္ရျခင္းဟာ ေတာ္တန္ရုံစိတ္ဓါတ္နဲ႔ မျဖစ္ႏိူင္ပါဘူး။ အဲဒီေခတ္က ေမြးခါနီး ဗိုက္နာျပီးမေမြးႏိူင္ပဲ ဝမ္းနာ တာကို ႏွစ္သိမ့္ရင္း၊ ကေလးလႈပ္ရွားမႈ အေျခအေနကို ထရမ္းပက္ လို႔ ေခၚတဲ့ ကေတာ့ပံု သတၱဳ နားက်ပ္ ကေလးနဲ႔ မျပတ္ နားေထာင္ရင္း Pain Note လုပ္ေစာင့္ခဲ့ရတာ ေန႔ခင္းဆိုမ ေထာင္းသာ ေပမယ့္ ညပိုင္းတာဝန္က် တဲ့ သူနာျပဳေတာ့ မေမြးမခ်င္းပါပဲ။
သားဦးမိခင္မ်ား အတြက္ အဲဒီ Pain Note ေစာင့္ရတာ ၃ ရက္ေလာက္ကိုၾကာတယ္လို႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီေခတ္ကာလ ကေတာ့ ေမြးကာမွ ေမြးေရာ၊ ခုေခတ္လို ဘယ္ေန႔၊ ဘယ္အခ်ိန္၊ ဘယ္ႏွ နာရီ ေမြးခ်င္ပါတယ္ တို႔၊ မနာပဲ ေမြးရေအာင္လုပ္ေပးပါတို႔ မရွိေသးဘူးကိုး။
သြန္းခတို႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ကို ေန႔ခင္းေက်ာင္းမုန္႔စားလႊတ္ခ်ိန္ ထမင္းလာေကၽြးရင္း အတန္းပိုင္ဆရာမ ေတြ အတြက္ ေကာ္ဖီေဖ်ာ္လာတတ္တဲ့ ေမေမ့ေၾကာင့္ ဆရာမတေတြက သြန္းခတို႔ညီအစ္ကိုကို သတိထားျဖစ္ ေနခဲ့တာ မွတ္မိေနပါေသးတယ္။
ေကာ္ဖီ အေဖ်ာ္ေကာင္းတဲ့ ေမေမ့ ေၾကာင့္ ေတာ္ရုံတန္ရုံ ဗလာစာအုပ္ ေနာက္ေက်ာမွာ ကာတြန္းေတြ ေရး တတ္တဲ့ သြန္းခ အရိုက္သိပ္မခံရတတ္ပါဘူး။
တစ္ညလံုး ေမြးလူနာေရာ၊ ေမြးကင္းစ ကေလးကိုပါ ျပဳစုေစာင့္ေရွာက္မွ ရတဲ့လုပ္အားခ ေငြ ၂၅ က်ပ္ဟာ သြန္းခတို႔ မိသားစု စားဝတ္ေနေရးကို ေျပလည္ရုံေလာက္ပါပဲ။ ေန႔ခင္း ဂ်ဴတီက ေငြ ၂ဝ က်ပ္ပါ။ ၅ က်ပ္ကြာပါ တယ္။
ေမေမ မို႔ အလုပ္နားျပီ ဆို (လူနာမရွိတဲ့ေန႔ေတြ) သြန္းခ တို႔ေပ်ာ္ေပ၏ေပါ့ခင္ဗ်ာ။ ေမေမ နဲ႔ ေျမနီကုန္းက ရုပ္ရွင္ရုံ ၄ ရုံ ထဲက တစ္ရုံရုံ ကိုညပြဲ သြားၾကည့္ၾက၊ ေျမနီကုန္းညေစ်းတန္းမွာ ေခါက္ဆြဲစားၾက၊ ဘိလပ္ရည္ ေသာက္ၾက နဲ႔ အေပ်ာ္ညေတြ ေပေပါ့။
စားဝတ္ေနေရး ေသာ၊ ဘာေသာ နားမလည္ခဲ့ၾကတဲ့ သြန္းခတို႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ဟာျဖင့္ ေဆးရုံက လႊတ္လိုက္တဲ့ သူနာျပဳဆရာမ အေခၚသမား ( အမွန္က ေငြ ရမယ့္ကိစၥ ) ကို ေမေမ မရွိဘူးလို႔ အိမ္ဝ ကေန ဆီးျပီး ညာခဲ့ၾက၊ အိမ္ကေခြးနဲ႔ ရွဴးတိုက္လႊတ္တတ္ၾကတာ ေမေမ နဲ႔ ညဘက္ အတူတူ အိပ္ခ်င္၊ လည္ခ်င္ၾက လို႔ပါပဲ။
အိုဗာတင္း၊ ေဟာလစ္စ္၊ မိုင္လိုေတြ ဟာအဲဒီ ေခတ္၊ အဲဒီအခါက အလႊာတစ္ခု သာ ေသာက္သံုးႏိူင္ခဲ့ၾက တာ မွတ္မိေနပါေသးခင္ဗ်ာ။ ၁၉၇ဝ ဝန္းက်င္ဆီကပါ။
တစ္ညလံုး တစ္ေမွးမွ ေမွးဖို႔ စိတ္ေတာင္မကူးတတ္တဲ့ ေမေမ ဟာ သူမ်ားဆီကေငြ တန္ရာတန္ေၾကးအေနနဲ႔ သာ ရယူတတ္ခ်င္သူတစ္ေယာက္ပါ။
သြန္းခ တို႔ ညီအစ္ကို ၂ ေယာက္ ဝတ္တဲ့ ေက်ာင္းအက်ီၤ ေလးေတြကို ျဖဴျဖဴစင္စင္ ရွိေစခ်င္ခဲ့သလို သူ႔လို စိတ္ထားဖို႔ပါ နည္းေပးလမ္းျပ လုပ္ခဲ့တဲ့ ေမေမပါ။
အဲဒီလို ပင္ပန္းျပီး မ်က္တြင္းေဟာက္ပက္ နဲ႔ မနက္ တာဝန္လႊဲခါနီးရင္ ေမေမ့ ကိုငွားတဲ့ လူနာတခ်ိဳ႕က ဆရာမ အိုဗာတင္း ရွိတယ္၊ ေဟာလစ္ ရွိတယ္၊ ၾကိဳက္တာ ေဖ်ာ္ေသာက္ ပါလို႔ ေလာကြတ္ျပဳ တတ္ၾကပါတယ္။
သိပ္ အရွက္ၾကီး ရွာတဲ့ ေမေမက ယူမေသာက္ ရင္ လူနာေတြက အတင္းေဖ်ာ္ခိုင္းတတ္ပါတယ္။ ရွက္ရွက္နဲ႔ ေမေမ ဟာ အိမ္က်မွ ေဖ်ာ္ေသာက္ပါရေစ ေျပာျပီး သတင္းစာ စကၠဴ ေလးနဲ႔ ထုပ္ယူလာတတ္တာပါ။
အျပန္မွာမွ သားေတြကို ေဖ်ာ္တိုက္တတ္တဲ့ ေမေမ့ ေမတၱာ ဟာ ခုထက္ထိ ဘယ္လို ဂုဏ္ျပဳရမယ္မွန္းမသိ ႏိူင္ေအာင္ပါပဲ။
ေဆးရုံက အျပန္ စမ္းေခ်ာင္းေစ်းထဲ ဝင္၊ ဟင္းစား၊ မုန္႔၊ ကစားစရာ ေတြပါ ဝယ္ျခမ္းခဲ့ရုံ မက သြန္းခ တို႔ ညီအစ္ကို ဖတ္ဖို႔ ေရႊေသြး၊ ေတဇ၊ ရႊင္ျပံဳး တစ္ေစာင္ေစာင္ ဝယ္လာခဲ့ တတ္ေသးတာပါ။
သတင္းစာ စကၠဴ နဲ႔ ထုပ္လာေတာ့ ဟင္းစားဝယ္ရင္း ဟင္းရြက္က ေရေတြနဲ႔ထိ၊ ႏူးအိ ေပ်ာ္က်ကုန္တဲ့ အိုဗာတင္း အမႈန္႔ေလးေတြကို ေမေမ ခဲရာခဲဆစ္ ေရေႏြးပူပူ နဲ႔ ေဖ်ာ္၊ ေကာ္ဖီစစ္ ဆန္ခါ နဲ႔ ျပန္စစ္ျပီး သားေတြ ကို ေသာက္ေစခ်င္လြန္းခဲ့တဲ့ ေမေမ၊ အခု အသက္ ၇၈ ႏွစ္၊ သားေတြက တစ္ေနရာစီမွာ၊ ေမေမ စားဖို႔ ဝယ္ျခမ္း သြားလည္း ဝါးစရာသြားေတြ မွ မရွိေတာ့တဲ့ အရြယ္နဲ႔ ခုထိဖုန္းထဲကေန ေျပာေနေသးတာက”ေနေကာင္းေအာင္ ေနေနာ္သားၾကီး၊ ေမေမ စိတ္ခ်မယ္” ဆိုပါလား။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေမေမ ဟာ မိခင္ ဆိုတဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္ နဲ႔ကို ဂုဏ္ရွိေနတာပါ၊ က်က္သေရ ရွိေနတာပါပဲ။
( ကမၻာ အႏွံ႔ က မိခင္ မ်ားအတြက္ ေန႔ရက္ အစဥ္ အတိုင္းဟာ မိခင္မ်ားေန႔ ပါပဲခင္ဗ်ာ )
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
