ေရႊကူေမႏွင္း – ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္

 ေရႊကူေမႏွင္း –  ဘႀကီးေအာင္ညာတယ္

(တို႔ေခတ္ဂ်ာနယ္ အတြဲ -၁၊ အမွတ္ ၂၁၊ ၂၃ ဒီဇင္ဘာ၊ ၂၀၁၅)

(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၂၂၊ ၂၀၁၅

လြန္ခဲ့တဲ့ ၈၃ ႏွစ္က ေရးခဲ့တဲ့ ဝတၳဳတပုဒ္ဟာ ဒီေန႔ထိသက္ဝင္လႈပ္ရွားေနဆဲဆိုတာ ထူးျခားမႈတခုပါ။ ေန႔ျမင္ ညေပ်ာက္ မည္ကာမတၱေတြကို ဘယ္သူမွ သတိ မထားမိၾကသလို ၊ စြဲလမ္းမႈလည္း မရိွၾကပါဘူး။ ပရိသတ္ႏွလံုးသားမွာ သံမိႈနဲ႔ ႏွက္ထားသလို စြဲနစ္ၾကတဲ့ အႏုစာေပက တကယ္ရွားပါတယ္။ အဲဒီရွားတဲ့အထဲမွာ `ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္´ က ထိပ္ဆံုးမွာ ရိွေနပါတယ္။ ဆရာႀကီးမင္းသုဝဏ္ ေရးသားခဲ့တာပါ။ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္၊ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းတိုက္မဂၢဇင္းမွ စတင္ပံုႏိွပ္ခဲ့ၿပီး စစ္ၿပီးကာလမွာလည္း ျပန္လည္ပံုႏိွပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။

အဲဒီ ၁၉၃၂ ခုႏွစ္က ဝတၳဳဟာ ဒီကေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံနဲ႔ကိုက္ညီေနေသးတယ္လို႔ ယူဆသူမ်ားကေတာ့ ၂၀၁၆ ဇန္နဝါရီ ၁၆၊ ၁၇၊ ၁၈ မွာ စင္တင္ကျပဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကတယ္။  ဒုတိယအႀကိမ္ ႏိုဘယ္- ျမန္မာ စာေပပြဲေတာ္ႀကီးရဲ႕ ညဘက္ေဖ်ာ္ေျဖေရး အျဖစ္ စင္တင္ၾကမွာပါ။ ဇာတ္ညႊန္းက ထံုးစံအတိုင္း ဆရာ ခ်စ္ဦးညိဳပါ။ ဒါရိုက္တာကလည္း (ထံုးစံအတိုင္း) ဆရာနန္းဝင္းပါ။ သူတို႔ ႏွစ္ေယာက္က အတြဲညီတယ္။ အေပးအယူညီတယ္။

မႏွစ္က ` မဟာဆန္ခ်င္သူ´ ျပဇာတ္နဲ႔ ေအာင္ပြဲခံခဲ့ၾကတဲ့ စာေရးဆရာမ်ားဟာ မိဘမ်ားေျမွာက္စားလို႔ ဆိုၿပီး ဒီႏွစ္လည္း ျပဇာတ္ကၾကဖို႔ သေဘာတူခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၁၅ ႏိုဘယ္- ျမန္မာ ပြဲေတာ္ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈထဲမွာ ညပိုင္း ေဖ်ာ္ေျဖေရးက ရာႏႈန္း တစံုတရာ ပါခဲ့တာကိုး။

ဂ်ပန္ေခတ္ကစလို႔ ျပဇာတ္(လူဘိုင္စကုပ္) ေခတ္စားလာတာမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံစာေရးဆရာအသင္းဥကၠ႒ ဆရာ ဒဂုန္တာရာအမွဴးျပဳၿပီး ` နတ္သွ်င္ေနာင္ ´ ကို ျပဇာတ္အျဖစ္တင္ဆက္ခဲ့တယ္။ ဝိဇိယ ျပဇာတ္လည္း ကခဲ့တယ္။ ဒိုင္းခင္ခင္လည္း ကခဲ့ၾကတယ္။ ရည္ရြယ္ခ်က္က စာေပထဲက အႏုပညာကို ဇာတ္ခံုေပၚတင္ၿပီး ပရိသတ္ကို ႏိႈးဆြဖို႔ပါပဲ။ ဒါမွ  ျမန္မာစာေပ မတိမ္ေကာေအာင္လို႔ ရည္ရြယ္ၾကတာပါ။ စာေပမွ စင္တင္ျပဇာတ္သို႔ ကူးေျပာင္းေပးတဲ့အတြက္ စာေရးဆရာေတြကိုယ္တိုင္ ကျပၾကတာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ပိုးေၾကာင့္မဟုတ္၊ အေပ်ာ္မဟုတ္၊ စာေပဖြံ႕ၿဖိဳးေရး ဦးတည္ခ်က္နဲ႔ပါ။

ဆရာသုခ၊ ဆရာေရႊပိန္ေသာင္း၊ ဆရာဥာဏ၊ ဆရာေသာ္တာေဆြ၊ ဆရာမႀကီး ဒဂုန္ခင္ခင္ေလး၊ ဆရာမႀကီး ေဒၚခင္မ်ိဳးခ်စ္၊ ဆရာမႀကီးေစာမံုညင္း စသည္တို႔ဟာ စာေပအရာမွာ ထက္ျမက္သလို ဇာတ္ဝင္ခန္းအရ သရုပ္ေဆာင္ရာမွာလည္း ပီျပင္ခဲ့ၾကပါတယ္။

၁၉၆၂ ေနာက္ပိုင္း မုန္တိုင္းထဲမွာမို႔ ၊ဒီလို စုစုေဝးေဝးျပဇာတ္ကဖို႔ စိတ္မကူးႏိုင္ခဲ့ၾကပါ။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္က်မွ လြတ္လပ္ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ လမ္းစေပၚလာလို႔ စာေပပြဲလုပ္ရင္း စာေရးဆရာျပဇာတ္ကို ျပန္လည္ အသက္သြင္းႏို္င္ခဲ့တယ္။ ဇာတ္ညႊန္းပညာ၊ ဒါရိုက္တာပညာ၊ သရုပ္ေဆာင္ပညာ ျပည့္ဝတဲ့ အျပင္၊ ႏိုင္ငံေရး အႏွစ္သာရကိုပါ စိမ့္ဝင္ ခံစားတတ္တဲ့ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳ  က်န္းမာေနလို႔လည္း ေအာင္ျမင္ခဲ့တာပါ။

ဒီႏွစ္အတြက္လည္း ႏိုင္ငံေရးအေတြးအျမင္နဲ႔ပဲ ဇာတ္ေရြးခဲ့တယ္လို႔ ေျပာရင္ မမွားပါဘူး။ စာေရးဆရာ ဆိုတာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ပါတီစြဲ မရိွဘူး။ လူထုကို သိေစခ်င္တဲ့ ေစတနာကို ႏိုင္ငံေရးသမားလို တည့္တည့္ မေျပာဘူး။ သြယ္ဝိုက္တင္စားၿပီး အလကၤာနဲ႔ ေျပာတတ္တယ္။ ဘႀကီးေအာင္ ညာတယ္ကို လြန္ခဲ့တဲ့ ၈၃ ႏွစ္တုန္းက ဆရာမင္းသုဝဏ္ခံစားသလို ၊ လက္ရိွစာေရးဆရာေတြ ခံစားၾကဆဲ ျဖစ္တယ္။

ေနာက္ထပ္ ဘႀကီးေအာင္ညာတာ ကို မခံခ်င္ၾကဘူး။ ဇာတ္လမ္းထဲမွာ ဆင္စြယ္ပန္းပု မင္းသမီးရုပ္ကေလး ထုေနတဲ့ ဘႀကီးေအာင္က ဇာတ္လိုက္ကေလးငယ္ေလး ေမာင္ခ်စ္ကို အရုပ္ၿပီးရင္ တစ္က်ပ္နဲ႔ ေရာင္းမယ္လို႔ ဆိုတယ္။ တစ္ေန႔မွ မုန္႔ဖိုးတျပားရတဲ့ ကေလးက မုန္႔မစားဘဲ စုတယ္။ ေက်ာက္သင္ပုန္းအကြဲကို ေက်ာက္တံျဖစ္ေအာင္ ေသြးၿပီးေရာင္းတယ္။ တစ္က်ပ္ (၆၄ ျပား) ျပည့္ရင္ သူ အရုပ္ကေလး ရမယ္လို႔ ယံုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ရြာကိုခဏလာတဲ့ အေရးပိုင္က အရုပ္ကေလးကို ျမင္တဲ့အခါ လိုခ်င္တယ္ ဆိုလို႔ ေပးလိုက္ရတယ္။ ေမာင္ခ်စ္သိေတာ့ ရင္ကြဲနာက်ၿပီး ေသတယ္။ ဘာမွ မျဖစ္ေလာက္ဘူး ထင္ၿပီး ကေလးကို ကတိေပးခဲ့တဲ့ကိစၥမွာ ကတိမတည္လို႔ ကေလးေသဆံုးရတယ္။ ဒီေတာ့ လူႀကီးေတြ ကတိ လြယ္လြယ္မေပးပါနဲ႔။ ကတိ ေပးၿပီးရင္လည္း ကတိတည္ပါေစ။ ကေလးေတြကို မညာပါနဲ႔လို႔ ဒီဇာတ္က ဆိုလိုတာပါ။ ဒါဆိုရင္ ဆင့္ပြားေတြးလို႔ ရပါၿပီ။

ဘႀကီးေအာင္အျဖစ္ ကဗ်ာဆရာ ေနေဇာ္ႏိုင္(DVB) က သရုပ္ေဆာင္ပါမယ္။ ေနေဇာ္ႏိုင္ ဆိုတာ ၂၀၁၀ မတိုင္မီ (DVB ) မွာ ထင္ရွားတဲ့ ေပၚျပဴလာမင္းသားပဲ။ အသံဩဇာက ပါရမီ ရိွၿပီးသားမွာ၊ ေလသံဟန္ပန္သရုပ္ေဆာင္မႈကို အေတြ႕အႀကံဳမ်ားစြာနဲ႔မို႔ သူ႔ထက္ပီသေအာင္ လုပ္ႏိုင္ဖို႔ ရွားပါလိမ့္မယ္။

ေမာင္ခ်စ္ကေလးရဲ႕ အေဖနဲ႔ အေမ အျဖစ္ ဆရာကိုရိုးကြန္႕ နဲ႔ ဆရာ သန္းျမင့္ေအာင္ တို႔ သရုပ္ေဆာင္ၾကမွာပါ။ ကိုရိုးကြန္႔ဆိုတာ ေအာ္ပီက်ယ္နဲ႔ ညီအစ္ကိုအရင္းလို႔ ေျပာရင္ အံ့ဩၾကၿမဲပဲ။ ေအာ္ပီက်ယ္ ရႊင္သေလာက္ ကိုရိုးကြန္႕က တည္တယ္။ ေအးတယ္။ သူ သရုပ္ေဆာင္ ႏိုင္ပါ့မလားလို႔ ပူစရာပါ။ ဒါေပမဲ့ သားေသတဲ့အခန္းမွာ ကိုရိုးကြန္႕ အလြမ္းသယ္တာမ်ား သူ မတူေအာင္ပါပဲ။ မိခင္ ျဖစ္တဲ့ သန္းျမင့္ေအာင္ကို ေတာ့ မစိုးရိမ္ပါ။ ဆရာမင္းသစ္က ေျပာပါရဲ႕။ သူ႔လုပ္ငန္းနဲ႔ ကြက္တိပဲတဲ့။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ ပူးတြဲအကယ္ဒမီ ရႏိုင္တယ္။

ေမာင္ခ်စ္ရဲ႕ သူငယ္ခ်င္းအျဖစ္ အသက္ခုႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ ေမာင္ေခတ္ထြန္းကို သရုပ္ေဆာင္ခိုင္းေတာ့ ဆရာခ်စ္ဦးညိဳရဲ႕ ဟာသကို လက္ခံၾကရၿပီ။ ပုပုဝဝ ေမာင္ေခတ္ထြန္းခမ်ာ အလယ္တန္းေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ အတူ ေရႊစြန္ညိဳ ကစားတာ၊ တဗုန္းဗုန္း လဲက်တာ၊ ဇာတ္တိုက္တာ ၾကည့္တဲ့လူတိုင္း ဩခနဲ ရယ္ၾကရတယ္။ ကဗ်ာဆရာမ မအိက ေမာင္ခ်စ္ရဲ႕ေဖာက္သည္ ေကာက္ညွင္းေပါင္းသည္ပါ။ မအိကလည္း သင္စရာမလိုပါ။ ဘာလုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိၿပီးသား။

ရြာသူႀကီး အျဖစ္ ကဗ်ာဆရာ ေစာေဝ။

နယ္ပိုင္ႀကီး အျဖစ္ အရပ္ျမင့္္ျမင့္ ႏႈတ္ခမ္းေမႊးကားကားနဲ႔ ကာတြန္းစိုးေသာ္တာ။

ပေယာဂဆရာအျဖစ္ ဂတံုးေအာက္တိုဘာေအာင္ႀကီး။

ဇာတ္အဖြင့္မွာ ျမင္ရမယ့္ စံုတြဲကေတာ့ စင္ေပၚမွာ မျမင္ဖူးေသးတဲ့ သင္းသင္းသာနဲ႔ ကာတြန္းစိုးစံဝင္း ပါပဲ။

ကဲ အဓိက ဇာတ္ေဆာင္ေတြ ေျပာၿပီးၿပီ။ ကေလးေသတဲ့အခန္းမွာ အစမ္းေလ့က်င့္စဥ္မွာကိုပဲ စင္ေပၚ စင္ေအာက္ မ်က္ရည္ေတြရႊဲလို႔။ မယံု မရိွပါနဲ႔။ လာၾကည့္လွည့္ပါ။ လက္မွတ္ခေတာ့ နည္းနည္းမ်ားမယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာက အမ်ိဳးသားဇာတ္ရံုရက္ မရလို႔ MEP မွာပဲ လုပ္ရမယ္ဆိုတာပါပဲ။ စင္ညံ့ေပမယ့္ လူေတြ မညံ့ဘူးလို႔ အာမခံပါတယ္။

အားလံုးၾကြေတာ္မူၾကပါ။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ