(မုိးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၃၊ ၂၀၁၅
အခ်န္က နံနက္ (၄) နာရီ စြန္းကာစ။
ေနရာက လမ္းမေတာ္ (၅) လမ္း၊ ကမ္းနားလမ္းဘက္။
မခင္ေမသည္ ေနထုိင္ရာ ၄ လမ္းမွ သုတ္သုတ္ထြက္ခဲ့၏။ လက္ႏွစ္ဘက္တြင္ ခရီးသြား အိတ္ႏွစ္လုံးကုိဆြဲလွ်က္ ညဥ့္နက္ လည္းမဟုတ္၊ လင္းေရာင္ျခည္လည္း မလာေသး။ ၁၃ လမ္း ကားဂိတ္သုိ႔ သြားရန္ျဖစ္သည္။
ကမ္းနားလမ္းတေလွ်ာက္ လွ်ပ္စစ္မီးေရာင္မ်ား လင္းေနေသာလည္း အျပန္႔က်ယ္ေသာ အဆုိပါလမ္းတေလွ်ာက္ မႈန္၀ါး၀ါး သာ ျဖစ္ေနသည္။ လမ္းသြယ္ လမ္းထိတ္ ေမွာင္ရိပ္ေတြထဲ ရပ္ထားေသာ ဆုိကၠားမ်ားေပၚ မလႈပ္မယွက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ ဆုိကၠားနင္းသူမ်ားလည္း ေတြ႕ရ၏။
ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ေနထုိင္ဖူးျခင္းမရွိ၊ အကာလ ခရီးသြားဖူးျခင္းမရွိသည့္ မခင္ေမအဖုိ႔ အျမင္ဆန္းေနသည္။ ကမ္းနားလမ္း တေလွ်ာက္ လူသူအနည္းငယ္သာပါေသာ ဘတ္စ္ကားတစီး ျဖတ္ေမာင္းသြားသည္။ ေျခလ်င္ေလွ်ာက္သူမရွိ။ မွတ္တုိင္ေတြ မွာ ကားေစင့္သူမရွိ။
မခင္ေမတေယာက္ ေျခလွမ္းေတြ သုတ္သုတ္လွမ္းက ၁၃ လမ္းေရာက္ဖုိ႔ စိတ္ေစာေနသည္။ ကမ္းနားလမ္းဘက္ျခမ္းရပ္ ထားေသာ ဆုိကၠားက ကလုိင္တီးၿပီး ဆုိကၠားေခၚႏုိင္ေၾကာင္း အခ်က္ျပသည္။ မခင္ေမ ဆုိကၠားခ အကုန္မခံလုိ။ မ်က္ႏွာခ်င္း ဆုိင္က လာေနေသာ အျဖဴေရာက္ တကၠစီတစီးက ငွားမည္ေလာဟု အခ်က္ျပျပန္ရာ မခင္ေမ လက္ခါလုိက္သည္။
၁၃ လမ္းေရာက္ရန္ လုိေသးသည္။ မခင္ေမ သြားရာလမ္းဘက္ကပ္ရပ္ထားသည့္ အနက္ေရာင္ အိမ္စီးကားအျမင့္တစီး အနီးျဖတ္ေလွ်ာက္စဥ္ ခပ္တုိးတုိး ေမးလုိက္သံ ၾကား၏။
ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ ….
ထုိအေမးကုိ ျပန္ေျဖဖုိ႔မလို။ ဘာလုိ႔မ်ားေမးရလဲဟု စိတ္ထဲ စေနာင့္စနင္း ျဖစ္ရ၏။
ဤသုိ႔ျဖင့္ ေမာ္တင္မေရာက္တေရာက္မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆုိင္က ေျဖးေျဖးသာေမာင္းလာေသာ အိမ္စီးကားအနက္ေရာင္ ေနာက္တစီးေပၚက ေမးခြန္းသံ ထပ္ၾကားရျပန္သည္။
ဘယ္သြားမလုိ႔လဲ …
သည္အေမးက ပိုမိုသဲကြဲရွင္းလင္းသည္။
မခင္ေမ၏စိတ္ထဲမွာလည္း ပိုမိုသဲကြဲသြားေလျပီ။ သူတို႔တေတြ ဇိမ္ခံကားေကာင္းေကာင္းေတြစီးၿပီး ညဥ့္မဟုတ္ ေန႔မ ေရာက္အခ်ိန္မွာ အမ်ဳိးသမီးေတြကုိ ေထာင္ဖမ္းေနၾကပါလားဟု ….။
ခင္စန္းေမ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
