ထူးထူး (ေတာင္ငူ) – ႀကိဳက္ရင္ မဲေပး၊ မႀကိဳက္ရင္ မဲမေပးနဲ႔
(မိုုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၂၄၊ ၂၀၁၅
အခန္း (၁)
“ဟိတ္… ေရႊမိ၊ မင္းလြန္ေနၿပီေနာ္… မင္းစကားက ဘာအဓိပၸာယ္လဲ၊ မင္းခ်မ္းသာခ်င္ရင္ အဲ့လို ေစာရနကၡတ္နဲ႔ ယွဥ္ေမြးလာတဲ့သူကို ယူေပါ့… ဘာျဖစ္လို႔ ငါ့ကိုယူခဲ့လဲ”
“အဲ့ဒါေျပာတာေပါ့၊ က်ဳပ္ကိုကမွားတာပါ… ရွင့္လို စာရင္းကိုင္တေယာက္ကိုယူခဲ့တာကိုက က်ဳပ္ရဲ႕ မဟာအမွား….. ေျပာလိုက္ရင္ Business Ethics ဆိုတာက ပါးစပ္ထဲကမခ်ဘူး။ ေတာ္ေျပာတဲ့ အဲ့ဒီ့ Ethics (ကိုယ္က်င့္တရားေတြ) ဆိုတာက ျပဳတ္စားလို႔မရဘူးေတာ့… နားလည္လား”
သာလွ တေယာက္မခံခ်င္ေအာင္ျဖစ္သြားရတဲ့အေၾကာင္းအရင္းကေတာ့ အိမ္သူသက္ထား ေဒၚေရႊမိ ေမးလိုက္တဲ့ေမးခြန္းေၾကာင့္ပါ… “ကိုရင္သာလွ….. ရွင္ နယူးဇီလန္မွာ စာရင္းကိုင္တေယာက္ လုပ္ေနၿပီး၊ ဒီတသက္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး တလံုးေလာက္ေတာင္ ဝယ္ႏိုင္ပါ့မလား”…
ျပႆနာရဲ႕အစကေတာ့- သာလွတေယာက္ လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာေတြေပၚမွာေတြ႔ေနရတဲ့ သမီးေလး မစုေဝ ကိစၥကစတာပါ။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ တေယာက္တည္းေအးေအးေဆးေဆး အင္တာနက္သံုးၿပီး၊ လူမႈကြန္ယက္စာမ်က္ႏွာအထက္မွာ အေတြးေရေၾကာမွာေမ်ာေနရင္လည္း အေကာင္းသား၊ အခုေတာ့ တခုခုဆို အသိေပး (report တင္တဲ့) အက်င့္ဆိုးေၾကာင့္ေပါ့…
သာလွရဲ႕ ႏွလံုးသားထဲမွာေကာ၊ ဦးေႏွာက္ထဲကပါ လံုးဝလက္မခံႏိုင္လြန္းတဲ့ကိစၥမိုလို႔ ရင္ထဲတင္းၾကပ္ေနတာေတြကို ေပါ့သြားေအာင္ ေဘးနားက ေရႊမိ ကိုေခၚျပမိ၊ ရင္ဖြင့္မိကာမွ ျပႆနာကို လက္ယက္ေခၚသလိုျဖစ္သြားတာပါ…
သာလွက “မစုေဝ” ေလးကိုဘယ္လုိႏိွပ္စက္ၾကတယ္… သူ႔ခႏၶာကိုယ္ေပၚမွာ အညိဳအမည္းေတြက ဘယ္လိုစြဲေနတာ… ရွင္းျပေနတုန္းရွိေသးတယ္… ေရႊမိက သာလွပုခံုးကိုေနာက္ကေန ေက်ာ္ၾကည့္ၿပီး
“အိုး… ေကာင္းလိုက္တဲ့အိမ္ႀကီးပါလား…. ဘယ္နားမွာလဲ” လို႔ေမးလည္းေမး… သူ႔ဟာသူလည္း သတင္းကိုဆက္ဖတ္ေတာ့၊
“ ေၾသာ္ အဲ့ဒီ့ေနရာမွာ အဲ့လိုအိမ္မ်ိဳးဆို အနည္းဆံုး သိန္းေလးေထာင္၊ ငါးေထာင္ အထက္မွာ ရွိတယ္တဲ့ ” …..
ေရႊမိ စကားကအဲ့ဒီ့ေနရာမွာတင္ရပ္သြားရင္ ဘာျပႆနာမွမရွိေပမယ့္၊ သူကလည္းစကားကို မရပ္…
“ရွင္တို႔မ်ား ေက်ာင္းတက္တုန္းကလည္း လုပ္လိုက္ရတဲ့ Assignments ေတြ၊ ဖတ္လိုက္ရတဲ့စာအုပ္ ေတြ၊ ဝယ္လိုက္ရတဲ့စာအုပ္ေတြ၊ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့လည္း အလုပ္ကလည္းလိုက္ရွာရေသးတယ္… အလုပ္ရျပန္ေတာ့လည္း ေဆာင္လိုက္ရတဲ့အခြန္အခေတြ၊ သံသရာကမျပတ္ႏိုင္ဘူး …
သူမ်ားေတြမ်ားၾကည့္စမ္းပါအံုး… G.E တပ္မွာ ဗိုလ္မႉးအဆင့္မွာကို သိန္း(၄၀၀၀) ေက်ာ္ တန္ တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အိမ္နဲ႔…
ကိုသာလွ- ရွင္ နယူးဇီလန္မွာ စာရင္းကိုင္တေယာက္လုပ္ေန ၿပီး၊ ဒီတသက္ ကိုယ္ပိုင္အိမ္ေလး တလံုးေလာက္ေတာင္ ဝယ္ႏိုင္ပါ့မလား”…
သာလွ တေယာက္မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္သြားၿပီး၊ ေယာက္်ားသိကၡာကို ထိပါးေစာ္ကားခံရတယ္လို႔ ခံစားလိုက္ရတဲ့အတြက္ တသက္လံုးသည္းခံခဲ့သမွ် ဒီတခါေတာ့ လံုးဝအေလွ်ာ့ေပးလို႔မျဖစ္ ေတာ့ပါဘူး။
သည္းခံလို႔လံုးဝမျဖစ္ႏိုင္ဘူး… မရေတာ့ဘူး၊ ဒီတခါအေလွ်ာ့ေပးလိုက္ရင္ ေနာက္ ႏွစ္ (၅၀) အသာေလး အႏိုင္က်င့္ခံရေတာ့မယ္။ ငါ ေျပာင္းလည္းခ်ိန္တန္ၿပီလို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကို တေယာက္တည္း အားေပးစကားေျပာရင္း… ခြန္႔တုန္ျပန္ စကားမ်ားရာမွ ေနာက္ဆံုးအဆင့္ ကြဲမယ္ကြာမယ္ဆိုတ့ဲ အဆင့္အထိေရာက္ခဲ့ရျပန္ပါတယ္။
အခန္း (၂)
တကယ့္တကယ္ ကြဲၾကမယ္ဆိုေတာ့- သာလွရင္ထဲ တကယ္ကိုမခ်ိတာပါ။ ဟုတ္တယ္ေလ- ေပါင္းသင္းလာတာ ဘာျပႆနာမွ မရွိခဲ့ဘူးပါဘူး။ ကေလးေတာင္(၂) ေယာက္ရေနၿပီ။ အခု ဒီ G.E တပ္က ဗိုလ္မႉးနဲ႔က်မွပဲ လင္မယားျပႆနာျဖစ္ရတယ္…
ဒါနဲ႔ပဲ… ကေလး (၂) ေယာက္ကိုေမးမယ္၊ သူတို႔သေဘာထားအတိုင္းပဲ… သူတို႔ မဲေပးတဲ့သူအႏိုင္ပဲ။ တကယ္လို႔ တေယာက္ တမဲရရင္ ညႊန္႔ေပါင္းဖြဲ႔မယ္ဆိုၿပီး လင္မယားႏွစ္ေယာက္ႀကိဳတင္ သေဘာတူခဲ့ၾက ျပန္ပါတယ္။
သားနဲ႔သမီးကိုေခၚၿပီး ျဖစ္ေၾကာင္းကုန္စင္ရွင္းျပၿပီး ကေလးေတြရဲ႕ ဆႏၵသေဘာထားကို ခံယူဖို႔ ျပင္ေန ၾကတုန္း-
သာလွက ငါက (Bread winner) အိမ္ေထာင္ဦးစီး၊ ငါ့ဆီမွာသာ အာဏတည္ရမယ္ဆိုၿပီး မာန္တင္းကာ၊ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို “ေဖေဖ့ကို ႀကိဳက္ရင္မဲေပး၊ မႀကိဳက္ရင္ မဲမေပးနဲ႔” လို႔ လက္ညွိဳးထိုး၊ မ်က္လံုးျပဴးၿပီး မာန္အျပည့္ေျပာထည့္လိုက္ပါတယ္။
ရလဒ္အေနနဲ႔ကေတာ့- မဲေရတဲ့ေန႔မွာ ေရႊမိက ဆႏၵမဲ (၂) မဲနဲ႔အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရသြားခဲ့ပါတယ္။
အခုေတာ့ သာလွ တေယာက္မဲရႈံးၿပီ… ေဒၚေရႊမိ ျပဳသမွ်ႏုရေတာ့မယ့္ဘဝ။ ဟိုကေလးႏွစ္ေယာက္ကလည္း သာလွဆီက မုန္႔ဖိုးလည္းယူတယ္… အားရင္အားသလို ဂုတ္ကိုလည္း အလွည့္က် ခြစီးၿပီး ေဆာ့ၾကတယ္။ အခုမဲလည္းေပးေရာ- အဲ့မ်က္ႏွာကိုမွမေထာက္… လုံးဝျပတ္ျပတ္သားသား ေတာင္ၿပိဳကမ္းၿပိဳ သူ႔အစ္ေမကို မဲေပးလိုက္ၾကတယ္ေလ…
အခုေတာ့ သာလွတေယာက္ ေသာင္ျပင္လြတ္တဲ့ ေရႊဟသၤာေလး ျဖစ္ၿပီ၊ ဘုန္းႀကီးဝတ္ၿပီး ရိပ္ႀကီးပဲ ခိုရေတာ့မလိုလို၊ မုန္႔ဟင္းခါးပဲေရာင္းရေတာ့မလိုလို၊ မျဖစ္ပါဘူး… ရြာက သူႀကီး ဘႀကီးစိန္ဆီသြားၿပီး တခုခုပူဆာမွျဖစ္ေတာ့မွာပါ။
ထူးထူး (ေတာင္ငူ)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
၄၀၀၀ မ က ဘူး ေနာိ