လင္းသက္ၿငိမ္ – ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ အကန္း

လင္းသက္ၿငိမ္ – ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္ အကန္း
(မုိးမခ) ႏုိ၀င္ဘာ ၅၊ ၂၀၁၅

ကမ္းမျမင္ လမ္းမျမင္
ဘာကိုမွ မျမင္ဘူးေပါ့
ကန္းေနေတာ့ ကမ္းကိုမျမင္ဘူးေပါ့
လမ္းမျမင္တာ ကန္းေနလို႔ေပါ့
ဘယ္လိုဆိုဆို
အ့ဲဘူတာက အ့ဲရထားဆီ
ဆိုက္ဆိုက္ၿမိဳက္ၿမိဳက္ ဆိုက္တာပဲ
အကန္းဟာ သူ႔ဆီတိုးတိုက္ေနတ့ဲ
အဆင္းေတြကို ရက္ရက္စက္စက္
လ်စ္လ်ဴ႐ႈလို႔
ပန္းကေလးပြင့္ေနပံု
သက္တ့ံႀကီး ထိုးထြက္ေနပံု
သစ္ရြက္တို႔ ေႂကြက်ေနပံု
လူတစ္ခ်ဳိ႕ေလာင္ကြၽမ္းေနပံု
ပံုေနတ့ဲ အေလာင္အကြၽမ္း
အစအနေတြရ့ဲပံု
လူတစ္ခ်ဳိ႕ ဆာေလာင္ေနပံု
လူတစ္ခ်ဳိ႕ စိတ္အားငယ္ေနပံု၊
စိတ္ပ်က္ေနပံု
စိတ္ဆင္းရဲေနပံု၊
စိတ္ဓာတ္က်ေနပံု၊
စိတ္ကစဥ့္ကလ်ားျဖစ္ေနပံု၊
စိတ္ေသာကေရာက္ေနပံု၊
စိတ္ေလေနပံု၊ စိတ္တိုေနပံု၊
စစ္တိုက္ေနပံု၊ လူသတ္ေနပံု၊
မတရားသိမ္းပိုက္ေနပံု
မွားမွန္းသိလည္း အကန္းဟာ
သူ႔ရ့ဲ မဟာဥေပကၡာဝါဒီန႔ဲ
မ႐ွက္မရြံ႕ ေရွ႕ဆက္လို႔
အကန္းကို အကန္းလို႔ေခၚရင္
ခင္ဗ်ား ေခါင္းန႔ဲကိုယ္ အိုးစားကြဲမယ္
အကန္းကို အကန္းလို႔စာဖြဲ႔ရင္
အေပါက္က်ဥ္းထဲေရာက္မယ္
အကန္းဟာ သူ႔စိတ္ကူးန႔ဲသူ
ပံုေဖာ္တယ္၊ သူ႔စိတ္ကူးန႔ဲသူ
ခံစားတယ္၊ သူ႔စိတ္ကူးန႔ဲသူ
ေပ်ာ္တယ္၊ သူ႔ကမာၻ သူဖန္ဆင္းတယ္
သူ႔ၿမိဳ႕သူတည္ေဆာက္တယ္၊
သူ႔တရား သူစီရင္တယ္
သူ႔ဥပေဒ သူျပဌာန္းတယ္
ဘယ္သူဘာေျပာေျပာ ဂ႐ုမစိုက္ပဲ
သူ႔စစ္ပြဲ သူတိုက္တယ္
သူ႔ရက္စက္မႈ သူတသသတယ္
သူ႔စည္းစိမ္န႔ဲ သူယစ္မူးတယ္
သူ႔ေႁခြရံသင္းပင္းေတြန႔ဲ
ပုလင္းတူ ဗူးဆို႔တယ္
အကန္း…
အကန္း…
မ်က္မျမင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး
အကန္းက ဘာကိုမွမျမင္ေအာင္
ကန္းေနတ့ဲ အကန္းစစ္စစ္
အကန္းဆိုေတာ့
ေသြးေတြေခ်ာင္းစီးေနလည္း မေတြ႔ဘူး
မ်က္ရည္ေတြ
အိုင္ထြန္းေနတာလည္း မျမင္ရဘူး
အကန္းက သူေရးတ့ဲပန္းခ်ီကားကို
ကမာၻေက်ာ္ခ်င္သတ့ဲ
အကန္းက သူ႔ဓာတ္ပံုကို အိမ္ဦးခန္းမွာ
ကိုးကြယ္ေစခ်င္သတ့ဲ
အကန္းက လာမယ့္မ်ဳိးဆက္ေတြအထိ
ကန္းဖို႔ေရႊဉာဏ္ေတာ္စူးေရာက္သတ့ဲ
အကန္းကို တရားခ်ေနဦးမွာလား
အကန္းကို တရားျပေနဦးမွာလား
အကန္းကို စင္ေပၚတင္
အ႐ိုအေသေပးေနရဦးမွာလား
အကန္းကို သူကန္းေနေၾကာင္း
ရဲရဲရင့္ရင့္ေတာ္လွန္ဖို႔
အကန္းက
ကန္းေအာင္ အစီအမံခံေနရသူေတြ
အလင္းကို ယံုယံုၾကည္ၾကည္လက္ခံဖို႔
ကန္းလု ကန္းခ်င္ လူတစ္ေယာက္က
ဒီကဗ်ာကို ရြာခ်လိုက္ရပါတယ္
ဆိုတ့ဲအေၾကာင္း…။       ။