ဇင္လင္း – ကိုစည္သူ (သို႔မဟုတ္) လိုခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးအတြက္ အသက္စြန္႔ခဲ့သူ

ဇင္လင္း – ကိုစည္သူ (သို႔မဟုတ္) လိုခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးအတြက္ အသက္စြန္႔ခဲ့သူ
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၂၊ ၂၀၁၅

စစ္အာဏာရွင္တို႕ရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့ရတဲ့ရက္ေတြကို ျပန္စဥ္းစားမိတဲ့ အခါတိုင္း မိမိနဲ႔ေတြ႕ဆုံသိကြ်မ္းခဲ့ျပီးေနာက္၊ က်ဆုံးသြားခဲ့ၾကတဲ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြကို မၾကာ မၾကာ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိတယ္။ အထူးသျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္ တို႕ရဲ႕ ငရဲခမ္းကို ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကျပီး၊ လက္ရွိ အတိုင္းအတာ တစ္ခုအထိ ရရွိလာတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေဘာင္ထဲမွာ ၈၈ မ်ိဳးဆက္လူငယ္ေတြ မိမိတို႕ ထက္သန္ရာ နယ္ပယ္အသီးသီးမွာ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးကို ေရွးရႈပါ၀င္ေနၾကတာကို ျမင္ရျပန္တဲ့ အခါ၊ အရြယ္မတိုင္ခင္ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း ေၾကြလြင့္ က်ဆုံးခဲ့ၾကရတဲ့ လူငယ္ေတြကို ျပန္ျပီးျမင္ေယာင္မိတယ္။ သူတို႕ မိခင္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေၾကကြဲၾကရွာမလဲလို႕လည္း စာနာမိတယ္။ သူတို႕ရဲ႕ တိုင္းခ်စ္ျပည္ခ်စ္စိတ္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအသိရွိရွိ စြန္႕လႊတ္စြန္႕စား အနစ္နာခံ ေဆာင္ရြက္ခဲ့တဲ့ သတိၱ ဗ်တိၱေတြကိုလည္း ႏွေျမာတသ သတိရ ေနမိတယ္။

အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွာ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ အရြယ္နဲ႔ဘ၀ကိုသာမက အသက္ကိုပါ စေတးခဲ့ရတဲ့ လူငယ္မ်ားစြာထဲမွာ  ကိုစည္သူ (ေခၚ) ကိုရဲႏိုင္ လည္း တစ္ဦးအပါအ၀င္ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္တို႕ရဲ႕အက်ဥ္းေထာင္ဆိုတာ ေလာကငရဲလို ေနရာမ်ိဳး ျဖစ္ပါ တယ္။ အသက္ ႏွစ္ဆယ္အစိတ္ ၀န္းက်င္မွာ ျပင္းထန္တဲ့ ေထာင္ဒဏ္က်ခံရတဲ့ အျဖစ္ဟာ ေတာ္ရုံတန္ရုံ လူငယ္တစ္ေယာက္အဖို႕ ေသြးပ်က္သြားႏိုင္တဲ့ ကိစၥမ်ိဳးပါ။ ဒါေပမယ့္ ကိုစည္သူ ကေတာ့ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ အျပဳံးမပ်က္ ေလာကဓံကို ရင္ဆိုင္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္ တာေတြ႕ရတယ္။ မိမိအေနနဲ႔ကိုစည္သူ ကို မွတ္မွတ္ထင္ထင္ျဖစ္မိတာက သူ႕ရဲ႕ေနပုံထိုင္ပုံ တည္ၾကည္မႈ၊ စကားအေျပာအဆို ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႕မႈ၊ ဘ၀တူအက်ဥ္းသား အခ်င္းခ်င္းကို တတ္ႏိုင္သမွ် ကူညီမႈ  စတဲ့ ရိုးသားေျဖာင့္မတ္သူေတြမွာ ေတြ႕ရတတ္တဲ့ စိတ္ေနလကၡဏာေတြ သူ႕ဆီမွာ ရွိေနတာ သတိျပဳမိလို႕ျဖစ္ပါတယ္။

သူနဲ႔စေတြ႕ၾကတာက ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လထဲမွာ လို႕အၾကမ္းမ်ဥ္း မွတ္မိပါတယ္။ ေနရာက အင္းစိန္သီးသန္႕အက်ဥ္းေထာင္ တိုက္အမွတ္ (၂) ေရွ႕ဘက္အျခမ္းမွာ ျဖစ္ပါတယ္။  ေရွ႕ဘက္အျခမ္းမွာ ၁၂ခန္း၊ ေနာက္ဘက္အျခမ္းမွာ ၁၂ ခန္းနဲ႔ ေက်ာခ်င္း ကပ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့အတြက္ ေက်ာကပ္တိုက္လို႕ ေထာင္ထဲမွာ ေခၚေလ့ရွိပါတယ္။ အေပၚထပ္မွာက အေဆာင္ပုံ သ႑ာန္ ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိတို႕ရွိစဥ္ကာလတုံးက ထိုင္းလူမ်ိဳး ငါးဖမ္းစက္ေလွ အက်ဥ္းသားေတြကို အေပၚထပ္မွာထားပါတယ္။ ေအာက္ထပ္ တိုက္ခမ္းေတြမွာ အမ်ားစုက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အခ်င္းခ်င္း ဆက္သြယ္ေျပာဆိုရ မလြယ္ကူေစဖို႕အတြက္ ထိုင္းစက္ေလွအက်ဥ္းသားေတြကို ထမင္းေ၀ဖို႕နဲ႔ မိလႅာသိမ္း သန္႕ရွင္းေရးလုပ္ဖို႕အလုပ္တာ၀န္ခ်ထား ပါတယ္။

မိမိတို႕အမႈတြဲက (၅) ေယာက္ျဖစ္ပါတယ္။မိမိနဲ႔အတူ ေဇာ္မင္း (ေဘာင္းေဘာင္း)၊ ေဇာ္ထြန္း (ယခု ဖင္းလန္းႏိုင္ငံ)၊ ေအာင္ေက်ာ္ဦး (ယခု ျပင္သစ္ႏိုင္ငံ)နဲ႔ ေအာင္မိုးေက်ာ္တို႕ျဖစ္တယ္။အဖမ္းခံရခ်ိန္မွာ မိမိက အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ (NLD) ရန္ကုန္တိုင္းရုံး ရုံးအဖြဲ႕မႉးတာ၀န္ ထမ္းေဆာင္ေနခ်ိန္ျဖစ္ပါတယ္။ က်န္တဲ့လူငယ္(၄)ဦးကေတာ့ သဃၤန္းကြ်န္း ျမိဳ႕နယ္(ဗကသ)အဖြဲ႕၀င္ေတြ ျဖစ္ပါ တယ္။ ေအာင္ေက်ာ္ဦးနဲ႔ ေအာင္မိုးေက်ာ္က ထိုင္းျမန္မာနယ္စပ္ ABSDF တပ္ရင္း(၁၀၂) မွာ သင္တန္းတက္ျပီး ျပန္၀င္လာခ်ိန္မွာ အဖမ္းခံခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ မိမိတို႕ငါးဦးကို သီးသန္႕ (၂) တိုက္ အခန္း(၉)မွာ အက်ဥ္းခ် တိုက္ပိတ္ထားပါတယ္။ အခန္း(၁၀)မွာ မိမိ မွတ္မိသေလာက္ ကိုသုတ (မဟာသိပၸံတန္းေက်ာင္းသား)၊ ဂြ်န္ဂလင္း (ယခု အေမရိကန္ႏိုင္ငံ)တို႕အပါအ၀င္ ေက်ာင္းသား(၆) ေယာက္ကို အက်ဥ္းခ်ထားပါတယ္။ ေနာက္ထပ္မွတ္မိသေလာက္ အခန္း(၆) ေလာက္မွာ ေတာင္ဥကၠလာပျမိဳ႕နယ္က NLD လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ ကိုနီတြတ္ေက်ာ္၊ အခန္း(၇) ေလာက္မွာ ဦးဇင္း ဦးျပည္ေက်ာ္(ဦးပ႑၀ံသ) အခန္း(၈) မွာ ကိုစည္သူ …အသီးသီးကို တိုက္ပိတ္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခဲ့တယ္လို႕ ေယဘုယ် မွတ္မိပါတယ္။ ေနာက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဘယ္ဆုကိစၥနဲ႔ အလုံျမိဳ႕နယ္ NLD က ဦးဘျမင့္၊ ေျမာက္ဥကၠလာပျမိဳ႕နယ္ NLD က ကိုတင္ဦးေလး (ကြယ္လြန္) တို႕အမႈတြဲ(၅)ေယာက္(အမည္မမွတ္မိ) လည္း  သီးသန္႕ (၂) တိုက္မွာ အက်ဥ္း က်ေနၾကပါတယ္။

ကိုစည္သူက မိမိတို႕နဲ႔ အခန္းခ်င္းကပ္ေနတဲ့အတြက္ ေရခ်ိဳးမိလႅာခ်ခ်ိန္မွာ အခန္းအျပင္ကို အတူထြက္ၾကရတာမ်ားပါတယ္။ ေရခ်ိဳးျပီး ေခတၱလမ္းေလွ်ာက္ဖို႕ ခြင့္ျပဳခ်ိန္မွာ အက်ဥ္းတိုက္ေဘးက စိုက္ခင္းေဘာင္ေတြ အၾကား လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ ရတဲ့ ကာလတို ကေလးေတြရွိပါတယ္။ အဲဒီ ကာလတိုေလးေတြ အတြင္းမွာ လမ္းေလွ်ာက္ၾကရင္း အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာခြင့္ရေအာင္ ႀကံဖန္ ႀကိဳးစားၾကရပါတယ္။ ေထာင္၀ါဒါက ေရခ်ိဳးေနသူေတြကို အာရုံစိုက္ေနခ်ိန္မွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသူေတြက အဖိုးတန္ စကားေျပာခ်ိန္ ကေလးေတြ ရၾကတဲ့ သေဘာပါ။ အဲလို လမ္းေလွ်ာက္ခြင့္ ဆယ္မိနစ္ ဆယ့္ငါးမိနစ္ ေလာက္ရတဲ့အခ်ိန္ကေလးမွာ မိမိနဲ႔ ကိုစည္သူ တို႕ ရံဖန္ရံခါ စကားစျမည္ ေျပာျဖစ္တဲ့ ကာလကေလးေတြ ရွိခဲ့ဖူးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူ႕ စကားေတြကတဆင့္ သူျဖတ္သန္းေနတဲ့ ေခတ္ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးကို သူ စူးစူးစိုက္စိုက္ စိတ္၀င္စားမႈ ရွိခဲ့တာကို သိႏိုင္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။

သူမွာ ေလ့လာသင္ယူစရာ ေတြ အမ်ားႀကီးရွိေသးတယ္လို႕ မၾကာမၾကာေျပာတတ္တယ္။ သူက ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးေတာ္ပုန္နဲ႔ အတူ ပါလာတဲ့ ေက်ာင္းသား တစ္ဦးပီပီ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးကို အားသန္ေနတာလည္း ေတြ႕ရတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ကို အထူးေလးစားတဲ့ အေၾကာင္း မၾကာမၾကာ ေျပာတတ္တယ္။ သူ႕စကားေတြထဲမွာ ေခ်ေဂြဗာရာ ကို ေလးစားအားက်ေၾကာင္း လည္း ေျပာဖူးတယ္။  ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပံုတိုက္ပြဲမွာ ကိုစည္သူဟာ အားမာန္အျပည့္နဲ႔ ပါဝင္ခဲ့ၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္ ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္မွာလည္း တာဝန္ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူျဖစ္တယ္လို႕ သူ႕အမႈတြဲ ကိုေဌးၾကြယ္က ဆိုပါတယ္။ စစ္ခံု႐ံုဥကၠဌက စီရင္ခ်က္ခ်ခ်ိန္မွာ ကိုစည္သူက “ယူနီေဖါင္း၀တ္ စစ္ခုံရုံးရဲ႕ မတရားတဲ့ စီရင္ခ်က္ကို လုံး၀ အသိအမွတ္ မျပဳဘူးလို႔”  ေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ေၾကာင္း ကိုေဌးၾကြယ္က ေျပာဖူးတယ္။

ကိုစည္သူက စမ္းေခ်ာင္းသား၊ သူ႕ဖခင္က က်ဆုံးသြားျပီျဖစ္တဲ့ တပ္မေတာ္အရာရွိတစ္ဦး၊ သူ႕မိခင္က ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးျဖစ္ တယ္လို႕သူေျပာဖူးတာမွတ္မိတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းအစိုးရ အထက္တန္းေက်ာင္းအမွတ္(၁)မွာ ဆယ္တန္းအထိ ေနခဲ့ဖူးတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္။ ေနာက္ေတာ့ တကၠသိုလ္ ဒုတိယႏွစ္ ရုကၡေဗဒ ေက်ာင္းသားတစ္ဦး အေနနဲ႔ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ ေတြမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ကိုစည္သူပါ၀င္ခဲ့တယ္။ သူ႕ရဲ႕အဓိကအမႈတြဲက ကိုေဌးၾကြယ္ (၈၈ မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္)နဲ႔ ကိုစိုးထိုက္(ျမန္မာႏိုင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ေက်ာင္းသားမ်ား ဒီမိုကေရစီလႈပ္ရွားမႈအစည္းအရံုး၊ အဖြဲ႕၀င္) တို႕ျဖစ္ပါတယ္။ စမ္းေခ်ာင္းက ကိုစိုးထိုက္အိမ္အနီးမွာ ၁၉၈၉ ဧျပီလအတြင္း လက္ပစ္ဗုံးတစ္လုံးေပါက္ကြဲတဲ့ကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ျပီး ပုဒ္မ ၅ (ည)၊ ၁၉(က) နဲ႔ တရားစြဲခံခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ (၃၀) မွာ၊ စစ္ခုံရုံးမွာ အက်ဥ္းနည္းနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ခံၾကရတယ္။ ကိုေဌးႂကြယ္က အဓိကတရားခံ အေနနဲ႔ ေထာင္ဒဏ္(၁၅) ႏွစ္ ခ်မွတ္ခံရတယ္။ ကိုစည္သူက ေထာင္ဒဏ္(၁၂) ႏွစ္ နဲ႔ ကိုစိုးထိုက္က ေထာင္ဒဏ္ (၁ဝ) ႏွစ္ က်ခံခဲ့ၾကရ တယ္။ ကိုစည္သူက သူအဖမ္းခံခဲ့ရတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႕ သူ႕ကိုယ္သူ မေက်မနပ္ျဖစ္တဲ့အေၾကာင္း ေျပာဖူးတယ္။ သူ စဥ္းစား ဆုံးျဖတ္တာ ေတြေ၀ ေနာက္က်လို႕သာ ေထာင္ထဲေရာက္ခဲ့ရတယ္။ အလုပ္ လုပ္ေနရမယ့္အခ်ိန္က်မွ ေထာင္ထဲမွာ အခ်ိန္လာျဖဳံး ေနရသလို ခံစားေနရတယ္လို႕လည္း သူ႕ကိုယ္သူ ေ၀ဖန္တတ္တယ္။

အမွန္ကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ျမင့္မားေနခ်ိန္၊ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးႏိုးၾကားတက္ၾကြလႈပ္ရွားမႈ အရွိန္ရေနခ်ိန္မ်ိဳးမွာ အဖမ္းခံခဲ့ရတဲ့အတြက္ ကိုစည္သူ စိတ္မွာ မခ်င့္မရဲနဲ႔ေျပာဆိုေနတာျဖစ္ပုံရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေထာင္ထဲေရာက္ေနေပမယ့္ သူ႕စိတ္အစဥ္က လက္ငင္းႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြကိုပဲ ေတြးေတာစဥ္းစားေနတတ္ျပီး တျခားလူငယ္ေတြ စိတ္၀င္စားတတ္တဲ့ အေၾကာင္းအရာမ်ိဳးေတာင္ သိပ္မ်ားမ်ားစားစား ေျပာတာဆိုတာ မိမိအေနနဲ႔ မၾကားခဲ့ရပါ။ တိုင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီ ရရွိေရးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းေခတ္တုံးကလို ႏိုင္ငံျခား စစ္ေရးအကူအညီ ယူသင့္ မယူသင့္ ဆိုတာမ်ိဳး ေမးတတ္ ေဆြးေႏြးတတ္တာမ်ိဳး ႀကံဳဖူးပါတယ္။ တခါတေလမွာေတာ့ ဗိုလ္ေန၀င္းအာဏာသိမ္းခြင့္ရခဲ့တာဟာ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ ညံ႕ခဲ့လို႕လား…ဆိုတာမ်ိဳး ကိုစည္သူက အဆိုတင္ ေဆြးေႏြးခဲ့တာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ သူေျပာခဲ့ ဆိုခဲ့ ေဆြးေႏြးခဲ့တာေတြကို တိတိက်က်မမွတ္မိေပမယ့္ သူ႕စိတ္၀င္စားမႈ၊ စိတ္အားထက္သန္မႈက ႏိုင္ငံကို တိုးတက္ဖြ႕ံျဖိဳးေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေအာက္မွာ အျမဲရွိေနတယ္လို႕ေယဘုယ်ေျပာႏိုင္ပါတယ္။သူ႕ႏိုင္ငံေရးအျမင္ အႏွစ္ခ်ဳပ္ကေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ေနရာမွာ ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရးစနစ္နဲ႔ အစားမထိုးႏိုင္ေသးသမွ် ျမန္မာျပည္ ဖြ႕ံျဖိဳးတိုးတက္ဖို႕ မျမင္ဘူးလို႕မွတ္ခ်က္ ျပဳခဲ့ဖူးပါတယ္။

ဒီလို ႏိုင္ငံေရးအျမင္ရွိတာေၾကာင့္ သူကို လြတ္ရက္ေစ့တာေတာင္ ျပန္မလႊတ္ခဲ့တာလားလို႕ယူဆစရာရွိပါတယ္။ မိမိ သတိျပဳမိတဲ့ အခ်က္က ၂၀၀၁-၂၀၀၂ လူ႕အခြင့္အေရးမွတ္တမ္း(Human Rights Year Book 2001-2002. (Page 165-166) အရ၊ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ မတ္လမွာ ကိုစည္သူ လြတ္ရက္ေစ့ေၾကာင္း၊ ဒါေပမယ့္ နအဖ စစ္အစိုးရ ျပည္ထဲေရး၀န္ႀကီး ဗိုလ္မႉးႀကီးတင္လိႈင္က ကိုစည္သူ ဟာ ႏိုင္ငံေရးအယူအဆအရ အလြန္ေခါင္းမာသူ၊ န၀တ/နအဖ စစ္အစိုးရတို႕ကို အစဥ္တစိုက္ဆန္႕က်င္ေနသူျဖစ္တယ္လို႕ မွတ္ခ်က္ေပးထားျပီး ပုဒ္မ ၁၀(က)နဲ႔ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ေစခဲ့ေၾကာင္း ေဖၚျပထား တာေတြ႕ရပါတယ္။ ဗိုလ္မႉးႀကီးတင္လိႈင္ဟာ အဲဒီတုံးက အစိုးရလူ႕အခြင့္အေရးေကာ္မတီ ဥကၠ႒လည္း ျဖစ္တယ္။ ကိုစည္ သူရဲ႕အစ္ကို ျဖစ္သူ ကိုခင္ေမာင္ေဇာ္ဟာလည္း ေထာင္ဒဏ္(၁၀) ႏွစ္ က်ခံေနရရာက၊ ၁၉၉၉ ထဲမွာ လြတ္ေျမာက္လာခဲ့ေၾကာင္း မွတ္တမ္းက ဆိုပါ တယ္။

တကယ္ေတာ့ အဲဒီအခ်ိန္ ၁၉၉၉ ေဖေဖၚ၀ါရီလမွာ ကိုစည္သူဟာ အျပင္းအထန္ နာမက်န္းျဖစ္ေနတဲ့အတြက္၊ သာယာ၀တီေထာင္ ေဆးရုံမွာ ကုသမႈခံယူေနရခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း ၂၀၀၁-၂၀၀၂ လူ႕အခြင့္အေရးမွတ္တမ္းမွာ ေဖၚျပထားပါတယ္။ ကိုစည္သူရဲ႕ေရာဂါကို ငွက္ဖ်ားလို႕ေဆးရုံက ယူဆျပီး ေဆးထိုးကုသမႈေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ေရာဂါ မသက္သာ အေျခအေနဆိုးလာေတာ့ ျပင္ပ သာယာ၀တီေဆးရုံကို ထုတ္ျပီး ကုသခဲ့တယ္။ အျပင္ေဆးရုံမွာ အူေရာင္ငန္းဖ်ား (typhoid) လို႕သတ္မွတ္ကုသျပန္တယ္။ လိုအပ္တဲ့ ေဆး၀ါးမွန္သမွ်ေတာ့ တာ၀န္ရွိတဲ့ ေထာင္ေဆးရုံက ဘာတစ္ခုမွ် မေထာက္ပံ႕ပါ။ မိသားစုကပဲ မျဖစ္မေန ရွာႀကံျပီး လိုအပ္တဲ့ေဆး၀ါးေတြ ၀ယ္ယူေထာက္ပံ႕ခဲ့ရပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ သူ႕အဖ်ားက က်မသြားပဲ နာတာရွည္လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာ (၁၅)မွာ ေရာဂါျပင္းထန္ဆိုး၀ါးလာခဲ့ေၾကာင္း ၂၀၀၁-၂၀၀၂ လူအခြင့္အေရးမွတ္တမ္းမွာ ေဖၚျပခဲ့ပါတယ္။ ေထာင္ဆရာ၀န္က ကိုစည္သူ႕အဖ်ားေရာဂါကို အမ်ိဳးအမည္မသိအဖ်ား ေရာဂါအျဖစ္ သတ္မွတ္ခဲ့တယ္လို႕ မွတ္တမ္းကဆိုပါတယ္။ အျပင္ေဆးရုံမွာ တစ္လခန္႕ၾကာျပီး ေနာက္ ၂၀၀၁ ဇန္န၀ါရီ (၁၀)မွာ ကိုစည္သူကို ေထာင္ေဆးရုံသို႕ ျပန္ပို႕ခဲ့တယ္။ ေထာင္ေဆးရုံျပန္ေရာက္ျပီး၊ ေထာင္ ဆရာ၀န္က အဆုတ္ေရာဂါ (Tuberculosis) လို႕သတ္မွတ္ျပီး တီဘီေဆး(၆)လ ထိုးခဲ့ရတယ္။ ၂၀၀၁ ဇြန္လအတြင္း သူ႕အဖ်ား အပူခ်ိန္က ၁၀၃ ဒီဂရီကေန ၁၀၇ ဒီဂရီအထိ ေရာက္ေနခဲ့ေပမယ့္၊ ေပးတဲ့ေဆးက အက္စပရင္ မွ်သာျဖစ္တယ္။ ေနာက္ဆုံး အေျခအေနမေကာင္းေတာ့မွ ေရာဂါစစ္ေဆးခ်က္က ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါ (HIV/AIDS) အျဖစ္ အေျဖထြက္ခဲ့တယ္။ ကိုစည္သူ အသက္ရႈရခက္ခဲတဲ့ေ၀ဒနာခံစားေနရခ်ိန္မွာ ေအာက္စီဂ်င္မေပး အေၾကာေဆး မသြင္းခဲ့ေၾကာင္း၊ မွတ္တမ္းမွာ ေဖၚျပထားတာေတြ႕ရတယ္။

ဇူလိုင္ (၅)ရက္ေန႕မွာ သာယာ၀တီခရိုင္ ဆရာ၀န္ႀကီးက ကိုစည္သူရဲ႕အေျခအေနကို စစ္ေဆးျပီး ေဆးကုသမႈ အစီအစဥ္အသစ္ စတင္ျပဳလုပ္ဖို႕ ဆုံးျဖတ္ျပီး ေဆးအညႊန္းေတြေပးခဲ့တယ္။ ေနာက္ေန႕မွာ ကိုစည္သူကို သာယာ၀တီခရိုင္ေဆးရုံႀကီး အခ်ဳပ္ေဆာင္ သို႕ေျပာင္းေရႊ႕ကုသေစခဲ့တယ္။ ဒါေပမယ့္ အခ်ိန္က အေတာ္လြန္သြားျပီျဖစ္တယ္။ဇူလိုင္လ(၁၂) ေန႕နံနက္ပိုင္းမွာ ကိုစည္သူ ကြယ္လြန္က်ဆုံးခဲ့ရပါတယ္။တကယ္ေတာ့ ကိုစည္သူဟာ သူ႕က်ခံရမယ့္ ျပစ္ဒဏ္ကို က်ခံခဲ့ျပီးတာ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ကတည္းကျဖစ္ပါ တယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ အာဏာပိုင္တို႕ရဲ႕ အျငိဳးအေတးႀကီးစြာ ဆက္လက္ခ်ဳပ္ေႏွာင္တာခံခဲ့ရျပီး၊ စနစ္တက် ေဆး၀ါးကုသခြင့္လည္း ဆုံးရႈံးခဲ့ရတယ္။ ေထာင္ဆရာ၀န္ေတြက ကိုစည္သူကို မလိုအပ္ဘဲ ပဋိဇီ၀ေဆး (Antibiotic pill) ေတြ အလြန္အကြ်ံေပးခဲ့တယ္။ေဆးထိုးရာမွာလည္း တစ္ခါသုံးေဆးထိုးအပ္ မသုံးဘဲ စနစ္တက် ပိုးသတ္ထားျခင္းမရွိတဲ့ ေဆးထိုးအပ္ ေတြ အသုံးျပဳခဲ့တဲ့အတြက္ ကိုစည္သူ ခုခံအားက်ဆင္းမႈ ေရာဂါ (HIV) ကူးစက္ခံခဲ့ရတယ္။

ဒါေၾကာင့္ သူ႕ရဲ႕ ရခဲလွတဲ့ လူ႕ဘ၀၊ ငယ္ရြယ္ႏုပ်ိဳတဲ့ ၂၄ ႏွစ္အရြယ္မွာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ ညွင္းပမ္းႏွိပ္စက္မႈေတြ အဆက္မျပတ္ ခံရျပီး ၃၅ ႏွစ္အရြယ္မွာ က်ဆုံးသြားခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။အမွန္က ကိုစည္သူဟာ စစ္အစိုးရရဲ႕ တာ၀န္မဲ့ မတရားခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ စနစ္က် တဲ့ ေဆး၀ါးကုသမႈ မေပးမႈေတြေၾကာင့္ ငယ္ငယ္ရြယ္ရြယ္နဲ႔ အက်ဥ္းေထာင္အတြင္းမွာ အသက္ဆုံးခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း စစ္အစိုးရ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳး ကူးစက္ခံရၿပီး မေသသင့္ဘဲ က်ဆံုးသြားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ၂၀၀ ေက်ာ္အနက္ ကိုစည္သူဟာ (၅၃) ေယာက္ ေျမာက္ျဖစ္တယ္လို႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ႏုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေဟာင္း ကူညီေစာင့္ေရွာက္ေရးအသင္း (AAPP) ရဲ႕ မွတ္တမ္းမွာ ေတြ႕ရတယ္။

၁၉၉၁ ေအာက္တိုဘာဆန္းမွာ ‘ႏိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆု’ ေၾကညာခ်ိန္ နီးကပ္လာခ်ိန္မွာ ေထာင္ထဲက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အၾကား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆုရႏိုင္ မရႏိုင္ သုံးသပ္ေျပာဆိုခဲ့တဲ့အခ်ိန္ကို မိမိသတိရမိတယ္။ဒီတုံးက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဘယ္ဆုရမယ္လို႕ ယုံၾကည္တဲ့အေၾကာင္း ကိုစည္သူက ေျပာခဲ့ဖူးတယ္။ သူက ေဒၚစုရဲ႕ ေရႊတိဂုံမိန္႕ခြန္းက အစျပဳျပီး၊ ေဒၚစုရဲ႕ သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲေတြမွာ ေျပာဆိုခ်က္ေတြကို အားရေက်နပ္ေၾကာင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး လႈပ္ရွားမႈ ကို အားေပးေနခ်ိန္ျဖစ္လို႕ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆုရမယ့္ အလားအလာေကာင္းေၾကာင္း သူ႕အျမင္ကို ေျပာဆိုခဲ့ဖူးတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ႏိုဘယ္ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆုရရွိေၾကာင္း မိမိတို႕ အင္းစိန္သီးသန္႕ေထာင္ထဲ သတင္း၀င္လာတဲ့ေန႕ကဆိုရင္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ ၀မ္းသာၾကလြန္းလို႕ ခုန္ၾကေပါက္ၾက ေအာ္ၾကဟစ္ၾက၊ တခ်ိဳ႕က ကိုယ္တိုက္ခန္းထဲမွာ ကြ်မ္းထိုးၾကနဲ႔ အေတာ္ဂုဏ္ယူ၀မ္းသာခဲ့ၾကတယ္။ ေနာက္တစ္ေန႕ မနက္ ေရခ်ိဳး မိိလႅာခ်ခ်ိန္မွာလည္း ဒီသတင္းကို အားရ၀မ္းသာေျပာၾကဆိုၾက ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္။ ဒီတုံးက ကိုစည္သူက တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ ျပဳံးေနတဲ့ မ်က္ႏွာနဲ႔ လက္သီးကို တင္းတင္းဆုပ္ျပီး မိမိကိုေထာင္ျပခဲ့တာ အခုထိ ျမင္ေယာင္ေနမိတယ္။

ေနာက္မၾကာခင္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏိုဘယ္ဆုရတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ ၀မ္းသာအားရ အခမ္းအနားလုပ္မိၾက၊ ခ်ီးက်ဴးေျပာဆို မိၾကသူေတြ တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္ မိမိတို႕ အင္းစိန္သီးသန္႕အက်ဥ္းေထာင္ထဲ ေရာက္လာၾကတာေတြ႕ရတယ္။ ဒီ ့အျပင္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚမွာ ေကအင္ယူစစ္ဆင္ေရးကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး အဖမ္းခံရသူေတြ ထပ္ေရာက္လာျပန္တယ္။ သီးသန္႕ေထာင္မွာ အက်ဥ္းသားအေရအတြက္မ်ားလာတယ္။ နယ္ေထာင္ေျပာင္းေရႊ႕ခံရသူေတြရွိသလို၊ သီးသန္႕ေထာင္အတြင္းမွာပဲ ေနရာေျပာင္း ခံရသူေတြလည္းရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕က အင္းစိန္ေထာင္မႀကီးဘက္ ေျပာင္းၾကရတယ္။ အဲဒီအေျပာင္းအေရႊ႕ေတြလုပ္တဲ့ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္ ႏို၀င္ဘာေလာက္မွာ ကိုစည္သူနဲ႔ အေနေ၀းသြားခဲ့ၾကတယ္။ မိမိက အင္းစိန္ေထာင္ရဲ႕ မိမိကေတာ့ လက္ရွိတိုက္ရဲ႕ ေနာက္ဖက္ ေက်ာခ်င္းကပ္လွ်က္ အခန္း(၆)ကိုေျပာင္းေရႊ႕ခံရတယ္။ ေနာက္ ဒီဇင္ဘာမွာ သီးသန္႕ကြ်န္းတိုက္ကို ထပ္ေျပာင္းရျပီး စစ္ခုံရုံး (၂)မွာ ရုံးတင္ ေထာင္(၇)ႏွစ္ ခ်တာခံရတယ္။ ေထာင္ဒဏ္ခ်မွတ္ျပီးတာနဲ႔ေထာင္မႀကီး(၄)တိုက္အခန္း ၂၃ ကိုေျပာင္းရျပန္တယ္။ ေနာက္ေတာ့၊ ၅ တိုက္၊ ၃ တိုက္၊ စစ္ေခြးတိုက္ ကေန လြတ္ခါနီးမွာ ၅ တိုက္ျပန္ေရာက္ စသျဖင့္ ေထာင္သံသရာလည္ခဲ့တယ္။

ကိုစည္သူကေတာ့ ေထာင္ေျပာင္းရာမွာ အင္းစိန္ဗဟိုေထာင္ကတဆင့္ သာယာ၀တီေထာင္ ေရာက္သြားေၾကာင္း သတင္းပဲ ၾကားလိုက္ရတယ္။ လူခ်င္း လုံး၀ ျပန္ျပီး မဆုံၾကရေတာ့။ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရးတိုက္ပြဲမွာ ေရွ႕တန္းက ပါဝင္ခဲ့တဲ့အတြက္၊ ျမန္မာစစ္အာဏာပိုင္တို႕ ရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ခံခဲ့ရၿပီး သာယာဝတီေထာင္ထဲမွာ ယုံၾကည္ခ်က္ အက်ဥ္းသား ဘ၀နဲ႔ ကိုစည္သူ ကြယ္လြန္ က်ဆုံးခဲ့တာ ဆယ္စုႏွစ္ တစ္ခုေက်ာ္လြန္ခဲ့ၿပီျဖစ္တယ္။ ဒါေပမယ့္ သူ႕ကိုခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတဲ့ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာေတာ့ ကိုစည္သူ အသက္ရွင္ေနဆဲပါပဲ။  အင္းစိန္နဲ႔ သာယာ၀တီေထာင္နံရံေတြဟာ ကိုစည္သူရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးယုံၾကည္ခ်က္ ကို တားဆီး ပိတ္ဆို႕ မထားႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။

ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ စာမ်က္ႏွာ တာ၀န္ခံ ‘ထက္ေအာင္’ဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈတြင္ ပါ၀င္ခဲ့ၿပီး စစ္အစိုးရရဲ႕ အက်ဥ္းေထာင္ေတြထဲမွာ ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွ ၂၀၀၂ ခုႏွစ္အထိ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ဘ၀ႏွင့္ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္ အက်ဥ္း က်ခဲ့သူ ျဖစ္ပါတယ္။ ‘ထက္ေအာင္’ဟာ ကိုစည္သူနဲ႔အတူ သာယာ၀တီေထာင္မွာ အတူေနခဲ့ဖူးသူျဖစ္ပါတယ္။ ‘ထက္ေအာင္’ က ၂၀၁၀ ၾသဂုတ္လ (၇)ရက္ ဧရာ၀တီမွာ ကိုစည္သူကို အမွတ္တရ ေဆာင္းပါးေရးခဲ့ဖူးတယ္။ သူ႕ေဆာင္းပါး ထဲက စာပိုဒ္အခ်ိဳ႕ကို ဒီေနရာမွာ ကိုးကားေဖၚျပလိုပါတယ္။

• တမနက္ ေထာင္ဖြင့္ခ်ိန္မွာေတာ့ ခပ္ယဲ့ယဲ့အၿပံဳးနဲ႔ ကိုစည္သူက အခုလိုေျပာပါတယ္။ “စစ္အစိုးရကေတာ့ ငါ့ကို     ေသဒဏ္စီရင္လိုက္ၿပီ။ ငါေသဖို႔ အသင့္ျဖစ္ေနပါၿပီ” တဲ့။

• သူ႔ကို ႏွစ္သိမ့္ဖို႔ က်ေနာ့္မွာ စကားလံုးမရိွဘဲ ရင္ထဲမွာ တစ္ဆို႔ေနတဲ့ ၀မ္းနည္းမႈနဲ႔ပဲ တုန္႔ျပန္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ HIV ေရာဂါပိုး         ျပန္႔ပြားမႈကို ထိန္းထားေပးႏိုင္တဲ့ ေဆး၀ါး (Anti-retroviral Drugs) ေတြ ရရိွဖို႔ က်ေနာ္တို႔ရဲ႕ ႀကိဳးပမ္းမႈေတြဟာလည္း            သဲထဲ ေရသြန္သလိုပါပဲ။

• ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ စိုးရိမ္းတဲ့ေန႔ကို ေရာက္လာခဲ့ပါတယ္။ ကိုစည္သူ အဖ်ား၀င္ခဲ့ပါၿပီ။၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ           ၁၂ ရက္ေန႔မွာ သူက်ဆံုးသြားခဲ့တယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ သူဟာ အသက္ ၃၅ ႏွစ္ပဲရိွေသးတဲ့ လူရြယ္တေယာက္ပါ။

• ေသျခင္းတရားက တခ်ိန္မဟုတ္တခ်ိန္ က်ေနာ္တို႔ဆီ ေရာက္လာမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ့္ရဲ႕       ေနာက္ဆံုး အခ်ိန္ကို လူသားဆန္ဆန္နဲ႔ အဆံုးသတ္ခ်င္တာ လူသားတိုင္းရဲ႕ဆႏၵ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

• ကိုစည္သူဟာ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီ လႈပ္ရွားမႈမွာ သူ႔ရဲ႕ မဆုတ္ မနစ္တဲ့ ခံယူခ်က္ေၾကာင့္ ယံုၾကည္မႈ အက်ဥ္းသား          (Prisoner of Conscience) ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ “၈ ေလးလံုး” သို႔မဟုတ္ (၈ – ၈ – ၁၉၈၈) ေန႔ ဗမာျပည္သူ တရပ္လံုး ဒီမို             ကေရစီေရး ဆႏၵျပပြဲမွာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသား တေယာက္အျဖစ္ ကိုစည္သူ ႏိုင္ငံေရးကို ပထမဆံုး စတင္လႈပ္ရွား     ေဆာင္ရြက္ ခဲ့ပါတယ္။

• ၁၉၉၁ ခုႏွစ္မွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရ၊ ေထာင္ဒဏ္ ၁၂ ႏွစ္ အျပစ္ေပးျခင္း ခံရၿပီး ေနာက္ပိုင္း ျပစ္ဒဏ္ကို ၁၀ ႏွစ္         အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ သတ္မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၉ ခုႏွစ္ ႏွစ္ဆန္းပိုင္းမွာ အက်ဥ္းေထာင္ ဥပေဒအရ ေလ်ာ့ရက္ ခံစားခြင္ရၿပီး      ျပစ္ဒဏ္ ကုန္ဆံုးလို႔ လြတ္ေျမာက္ရမွာ ျဖစ္ေပမယ့္ စစ္အစိုးရက လံုၿခံဳေရး အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၁၀ (က) နဲ႔ သူ႔ကို   ဆက္လက္ခ်ဳပ္ေႏွာင္ ထားခဲ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ သူေသဆံုးခ်ိန္ ၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လမွာ သူဟာ လြတ္လပ္တဲ့ သူ      တေယာက္ အျဖစ္ သူ႔မိသားစုနဲ႔အတူရိွေနခဲ့ရမွာပါ။

– – – စသျဖင့္ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ အတူေနခဲ့ဖူးတဲ့ ကိုထက္ေအာင္က ေရးသားေဖၚျပခဲ့ဖူးတယ္။ တိုင္းသစ္ျပည္သစ္တစ္ခု တည္ေဆာက္ရာမွာ ပါ၀င္ျပီး သူ႕အိပ္မက္ေတြကို အေကာင္အထည္ေဖၚခ်င္တဲ့ လူငယ္တစ္ဦးကို စစ္အာဏာရွင္စနစ္က အၾကင္နာမဲ့စြာ သတ္ျဖတ္လိုက္တာပါပဲ။ သူ႕မိခင္ သူ႕ညီအစ္ကိုေမာင္ႏွစ္မတို႕ခ်ည္း ကိုစည္သူကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရတာမဟုတ္ပါဘူး။ သူ႕ႏိုင္ငံေရး ရဲေဘာ္ရဲဘက္ေတြနဲ႔တကြ၊ သူခ်စ္တဲ့ အမိျမန္မာႏိုင္ငံကပါ သူ႕ကို ဆုံးရႈံးလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ မိမိအေနနဲ႔လည္း ယခုအခ်ိန္အထိ သူ႕ကို သတိရမိဆဲ ျမင္ေရာင္ေနမိဆဲျဖစ္ပါတယ္။

သူ႕ရဲ႕ က်ဆုံးရျခင္းဟာ အခ်ည္းအႏွီးလို႕ေတာ့ မိမိအေနနဲ႔ မထင္ပါ။ သူဟာ သူ႕သမိုင္းကို သူက်ရာအပိုင္းက႑ကေန ရဲရဲရင့္ရင့္ ၀ံ႕၀ံ႕ထည္ထည္ေရးသား မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့သူျဖစ္တယ္။ စစ္အာဏာရွင္လူတစ္စုကို  သမိုင္းစာမ်က္ႏွာေတြထက္မွာ ထာ၀ရ အရွက္ရေနေစေအာင္ သူ လုပ္ေဆာင္ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ကိုစည္သူ ဟာ အေရးေတာ္ပုံ တစ္ေနရာမွာ က်ဆုံးခဲ့တာမွန္ေပမယ့္ သူ႕နာမည္ဂုဏ္သတင္းကေတာ့ အစဥ္အျမဲ ရွင္သန္ေနလိမ့္မယ္လို႕ ယုံၾကည္ေနမိပါတယ္။  ကိုစည္သူကို ‘တင္ေမာင္ေအး’ ဘာသာျပန္ဆိုတဲ့ ဂ်ာမန္စာဆို ‘ဗားေတာ့ဗရက္’  ရဲ႕ ကဗ်ာတစ္ပိုဒ္နဲ႔ ဂုဏ္ျပဳလိုက္ပါတယ္။ အေလးျပဳလိုက္ပါတယ္။

      • ေဟာသည္ “ေခါင္း” ထဲကလူဟာ
လိုခ်င္တာေတြ အမ်ားႀကီးအတြက္
ဆူပူလႈံ႔ေဆာ္ခဲ့တယ္
လူတိုင္း အစား၀၀ စားေရး
လူတိုင္း ေနစရာအိမ္ ရေရး
လူတိုင္း သားသမီးေတြကို
က်က်နန ေမြးေကၽြးေရး
လူတိုင္း လုပ္အားခ အျပည့္ရေရး
ၿပီေတာ့ မင္းလုိ ငါလို လူဆင္းရဲခ်င္း
အုပ္သင္းမကြဲ စည္း႐ံုးေရးနဲ႔
ေ၀ဖန္ေတြးေခၚေရး လိုခ်င္တယ္တဲ့။

(တင္ေမာင္ေအး ဘာသာျပန္ဆိုတဲ့ ဂ်ာမန္စာဆို ဗားေတာ့ဗရက္ (Bertolt Brecht) ရဲ႕ အနာဂတ္အတြက္ ကဗ်ာမ်ားမွ)။

((၂၀၀၁ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လ (၁၂) ရက္ေန႔ စစ္အာဏာရွင္ရဲ႕အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း က်ဆံုးသြားသည့္ ကိုစည္သူအား ဤ ေဆာင္းပါးျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳပါသည္။))