ကုိသန္းလြင္ – ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီေလာ

ကုိသန္းလြင္ – ျမန္မာႏိုင္ငံ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား ရပ္ဆိုင္းသြားၿပီေလာ
(မုိးမခ) ဇြန္ ၇၊ ၂၀၁၅

(၁)
သမၼတႀကီး ဦးသိန္းစိန္၏ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ ကနဦးက မ်ားစြာထင္ရွားေပၚလြင္ခဲ့ပါသည္၊ ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ကမၻာ့ႏိုင္ငံအသီးသီးႏွင့္ ေျမာက္မ်ားစြာေသာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားက သတိျပဳမိခဲ့ၾကပါသည္၊ ကမၻာက အသိအမွတ္ျပဳျခင္း လကၡဏာတရပ္အေနျဖင့္ သမၼတအိုဘားမားက ျမန္မာသမၼတႀကီးကို အိမ္ျဖဴေတာ္သို႔ဖိတ္ေခၚၿပီး ဧည့္ခံ စကားေျပာခဲ့ပါသည္၊ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား အေျမာက္အမ်ားကို လႊတ္ေပးျခင္း၊ စာေပစိစစ္ေရးအဖြဲ႕ကို ဖ်က္သိမ္းေပးျခင္း၊ သတင္းစာ၊ စာနယ္ဇင္းထုတ္ေ၀ခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ စာေရးသားခြင့္မ်ား ရရွိလာျခင္းတို႔မွာ ထင္ရွားေသာေဆာင္ရြက္ခ်က္ မ်ားျဖစ္ပါသည္။

Reform ေခၚ ႏိုင္ငံေတာ္ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ စစ္အာဏာရွင္မ်ား၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္၌ အႏွစ္ ၅၀ ေက်ာ္ ေနလာခဲ့ရ ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ လြန္စြာလိုအပ္လွပါသည္။

သို႔ပါေသာ္လည္း ႏိုင္ငံေတာ္တြင္ ျပည္သူတို႔၏ အဓိကလိုအပ္ခ်က္မ်ားကို ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္ျခင္း မရွိေသးပါ၊ ျခစားမႈမ်ား၊ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈမ်ား ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္၊ လြတ္လပ္ေသာ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး လုပ္ငန္း မ်ားတြင္ ျပည္သူျပည္သားမ်ားက လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီမံခန္႔ခြဲ ပိုင္ခြင့္မ်ား လိုအပ္ေနဆဲ ျဖစ္ပါ သည္။

၂၀၁၅ ခုႏွစ္ထဲတြင္ က်င္းပရန္ရွိေသာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ား အလုပ္ရႈပ္ေနၾကသည္ မွန္ေသာ္လည္း ကာလၾကာရွည္ အရိုးးစြဲေနျပီျဖစ္သည့္ လုပ္နည္းလုပ္ဟန္ အမွားႏွင့္ အယူအဆမ်ားကို ျပဳျပင္ရန္လိုအပ္ေနပါသည္၊ စံနစ္ဆိုး ၏ ျပႆနာမ်ားႏွင့္ လိုအပ္ခ်က္မ်ားေၾကာင့္ ျပည္သူလူထုမွာ ဆင္းရဲဒုကၡကို ခံစားေနၾကရဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ သမၼတႀကီး အ ေနျဖင့္ မိမိ၏လုပ္လက္စ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။

အစိုးရ၏ လိုက္ေလ်ာႏိုင္စြမ္းသည္ ကုန္ခမ္းသြားၿပီေလာ၊ သို႔မဟုတ္ယခုထက္ပို၍  အေလ်ာ့ေပးရလွ်င္ ႏိုင္ငံေတာ္၏ အခ်ဳပ္ အျခာ အာဏာကိုထိခိုက္လိမ့္မည္ဟု စိုးရိမ္ေနရပါသေလာ၊ ေ၀ဖန္ရန္ခက္ခဲလွပါသည္။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း တိုင္းျပည္၏ အေျခအေနမွာ လွ်ပ္စစ္လိုအပ္မႈ၊ ေရလိုအပ္မႈ၊ က်န္းမာေရးဆိုင္ရာ ပစၥည္းပစၥယ လိုအပ္မႈတို႔ျဖင့္ ျပည္သူအမ်ားစုမွာ ဆင္း ရဲမႈဒဏ္ကို ခံေနၾကရဆဲျဖစ္ပါသည္၊ ကုန္စည္ကူးသန္း ေရာင္း၀ယ္ေရး အေကာက္အခြန္ေကာက္ခံျခင္း စံနစ္တို႔၌ တိုးတက္မႈ အမ်ားႀကီးလိုေနဆဲျဖစ္ပါသည္၊ ေငြေပးမွ အလုပ္လုပ္ေပးမည္ဟူေသာ အျမင္ကလည္း ျပည္သူမ်ားအၾကား ေရပန္းစားေန ဆဲျဖစ္ပါသည္။

ျမန္မာျပည္ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားကို ဆန္႔က်င္ေသာအုပ္စုသည္ ရွိေနသလားဟု သံသယ၀င္ၾကရပါသည္။ ထိုမူ၀ါဒ တင္းမာ သူမ်ား၏ ကန္႔ကြက္မႈေၾကာင့္ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းေတြေရွ႕ မတိုးႏိုင္ျခင္း ျဖစ္ေနသလားဟု ေမးစရာျဖစ္ေနပါသည္၊၊ ေရွ႕မတိုး ေနာက္မဆုတ္ျဖစ္ေနျခင္းမွာ ခရိုနီစီးပြားေရးသမားမ်ား၏အၾကိဳက္ ျဖစ္ေနပါသည္။ စနစ္က လိပ္ခဲတည္းလည္း ျဖစ္ေလေလ၊ သူတို႔အဖို႔ ၀င္ေငြလမ္းေျဖာင့္ေလေလ ျဖစ္ပါသည္။

ဥပေဒအထက္မွေန၍ လံုး၀ခ်ယ္လွယ္ပိုင္ခြင့္အာဏာကို တခ်ိန္ကပိုင္ဆိုင္ဖူးသူတို႔မွာလည္း မိမိလုပ္ပိုင္ခြင့္ကို စြန္႔လႊတ္ရန္ ၀န္ေလးတတ္ၾကပါသည္။

(၂)
အိမ္နီးျခင္း တရုတ္ျပည္၏ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၏ တိုးတက္ေအာင္ျမင္ေနျခင္းမွာ အကဲခတ္သူမ်ား ကိုအံ့အား သင့္ေစခဲ့ပါ သည္။ ေမာ္စီတုန္းကြယ္လြန္ၿပီး  ၁၉၇၀ ခုႏွစ္မ်ားမွစတင္ခဲ့ေသာ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားမွာ အမ်ားယံုၾကည္သည္ထက္ ပိုမို ေအာင္ျမင္ေနခဲ့ပါသည္။ ကြန္ျမဴနစ္၀ါဒကိုလည္း စြန္႔လႊတ္ရန္မလို၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူအစိုးရက လုပ္သားျပည္သူ စီးပြားေရးလုပ္ ငန္းရွင္မ်ား၏ အလုပ္လုပ္ကြက္ နယ္ပယ္အတြင္း လိုအပ္ခ်က္မ်ားကို တခုၿပီး တခု ေျပလည္ေအာင္ ေပၚလစီကို ျပဳျပင္ေပးခဲ့ သည္။

ေခါင္းေဆာင္ႀကီး တိန္ေရွာင္ပင္၏လက္ထက္တြင္ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း တိုးတက္လာေစရန္ႏွင့္ လုပ္ငန္းရွင္အ ေသးစားေလးမ်ား ေပၚထြန္းလာေစ ရန္ေဆာင္က်ဥ္းေပးခဲ့သည္။ သမၼတ ဂ်န္ဇီမင္းလက္ထက္တြင္ ေစ်းကြက္စီးပြားေရး စနစ္ကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ ပီျပင္ေစခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံေတာ္ပိုင္ စက္႐ုံ အလုပ္႐ုံမ်ားကို ျပဳျပင္ခဲ့ၿပီး၊ WTO ေခၚ ကမၻာ့ကုန္သြယ္ ေရး အသင္း၀င္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဟူဂ်င္းေကာင္းႏွင့္ ၀န္ဂ်ီဘိုတို႔လက္ထက္တြင္ လူထုအတြင္း လံုျခံဳမႈ (Social Security) ကိုျမႇင့္တင္ေစခဲ့သည္။ ယေန႔ သမၼတျဖစ္ေနေသာ စီဂ်င္းပင္း၏လက္ထက္တြင္ ျခစားသူ တိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းမွာ အရွိန္ အဟုန္ျဖင့္ သြားေနပါသည္။

တရုတ္ျပည္ႀကီးတြင္ ပတ္၀န္းက်င္ထိမ္းသိမ္းေရး၀န္ထမ္းမ်ား၏ ျခစားမႈျပႆနာမ်ားမွာ  ႀကီးထြားေနဆဲ ျဖစ္ပါသည္။ တခ်ိဳ႕ ကလည္း တရုတ္ျပည္သည္ သည္ထက္ပို၍ ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းေတြကို လုပ္ႏိုင္ဘြယ္ရာမရွိ အုပ္ခ်ဳပ္သူတို႔သည္ ယခုထက္ပို၍ ေလ်ာ့ေပးႏိုင္ရန္အေၾကာင္းမရွိဟု ေ၀ဖန္ၾကသည္မ်ားလည္း ရွိပါသည္။

၁၉၈၉ ခုႏွစ္ တင္ရန္မင္ အေရးအခင္းက အျခားသင္ခန္းစာမ်ားကို မေပးႏိုင္ဘူးဆိုေစ၊ “ မီးပြားကေလး တခုသည္ မီးပံုႀကီးကို ျဖစ္ေစသည္ ” ဟူေသာ သင္ခန္းစာကို တ႐ုတ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အားေပးခဲ့ပါသည္။ အစိုးရသည္ ကိစၥေသးေသးျဖစ္လိုက္ၿပီ ဆိုသည္ႏွင့္ ထိုမီးပြားကို ပြားမ်ားမသြားေစရန္ အင္အားကို အဓမၼသံုး၍ ေျဖရွင္းၾကေတာ့သည္။ မေက်နပ္ ဆႏၵျပမႈမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏွိပ္ကြပ္ျခင္းမွာ အစိုးရ၏ ေပၚလစီေရးရာ အားနည္းေနျခင္းကို ျပပါသည္။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္တြင္ ေရႊ႕ေျပာင္းအလုပ္သမား ကေလးငယ္မ်ား အေရးအတြက္ အေရးဆိုေပးသူ  Xu Zhiyong ကို အမ်ားျပည္သူ ျငိမ္းခ်မ္းေရးကို ေႏွာင့္ယွက္မႈျဖင့္ ေထာင္ဒဏ္ (၄) ႏွစ္ အျပစ္ေပးခဲ့သည္။ ျပစ္ဒဏ္ႏွင့္ျပစ္မႈမွာ မမွ်ျဖစ္ေနသည္၊ အစိုးရေပၚ လစီကို ေ၀ဖန္ ဆန္႔က်င္မႈကို ဘယ္ေသာအခါမွ သည္းညည္းခံခဲ့သည္ဟုမရွိ အျပင္းထန္ဆံုးနည္းမ်ားျဖင့္ တုန္႔ျပန္ၾကပါသည္။ အစိုးရိမ္လြန္ေသာ အစိုးရသည္ ျပည္သူမ်ားအတြင္း သတင္းေပးမ်ားခန္႔ကာ ဆန္႔က်င္ဘက္ စကားေျပာသူမ်ားကို ရက္ရက္ စက္စက္ အျပစ္ေပးေလ့ရွိသည္။

တရုတ္ႏိုင္ငံ၏ စီးပြားေရးတိုးတက္မႈမွာ ဂ်ပန္ႏွင့္ အေမရိကန္တို႔လို ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ သည္အထိ တိုးတက္လာျခင္းမွာ ယံုမွားစရာ မရွိပါ။ သုိ႔ပါေသာ္လည္း အစိုးရ၏ အေျမႇာ္အျမင္ႀကီးမႈသည္ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ အျခားလူမႈဆိုင္ရာ လြတ္လပ္ ခြင့္မ်ားေပးရန္အတြက္မူ ေႏွာင့္ေႏွးေနေပသည္။

(၃)
ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္းမ်ားျဖင့္ ကမၻာ့စီးပြားေရးနယ္ပယ္တြင္ ဦးေမာ့လာေသာ အျခားအေရွ႕ေတာင္အာရွႏိုင္ငံတခုမွာ ဗီယက္နမ္ ႏိုင္ငံ ျဖစ္သည္၊ လြန္ခဲ့ေသာႏွစ္ေပါင္း ၄၀၊ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္၊ ဧျပီလ ၃၀ ရက္ေန႔တြင္ စစ္ရႈံးေသာ အေမရိကန္စစ္သားမ်ား ဆိုင္ဂံု မွ ထြက္ခြာေပးရသည္။ ဗီယက္နမ္လူမ်ိဳး ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာတို႔လည္း ႏိုင္ငံမွထြက္ေျပးၾကရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္တို႔ ေအာင္ပြဲ သည္ အေမရိကန္တို႔၏ေပၚလစီကို အႀကီးအက်ယ္ထိခိုက္ေစခဲ့သည္။

အစားေရစာ ရွားပါးျခင္း၊ အလုပ္လက္မဲ့ ဦးေရမ်ားျပားလာျခင္း၊ အမ်ားျပည္သူလူထု ဆင္းရဲမြဲေတရျခင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္တြင္ ဗီယက္နမ္အစိုးရက ျပဳျပင္ေရးလုပ္ငန္း  Reform ေတြ လုပ္ရန္ဆံုးျဖတ္ခဲ့ၾကရသည္။ လယ္ယာစိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္း မ်ား တြင္ အစိုးရ၏ ထိမ္းခ်ဳပ္မႈကို ဖယ္ရွားေပးသည္။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားကို ဖိတ္ေခၚခဲ့သည္။

ပါတီ၏ ေႏွာက္ယွက္မႈ မရွိေတာ့ေသာ မဲေခါင္ျမစ္၀ ကြၽန္းေပၚမွ လယ္သမားမ်ားသည္ ဆန္ကို ဆထက္တပုိး တိုးထြက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ ကမၻာေပၚတြင္ ဆန္တင္ပို႔ ေရာင္းခ်ႏိုင္ေသာႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဗီယက္နမ္သည္ နံပါတ္ ၄ လိုက္သည္။ ေနာက္မ်ား မၾကာမီ ေရနံႏွင့္စက္မႈထုတ္ကုန္ပစၥည္း မ်ားစြာထုတ္လုပ္ေရာင္းခ်လာႏိုင္ခဲ့ၾကသည္။ အေမရိကန္တို႔၏ အေရွ႕ ေတာင္အာရွႏိုင္ငံမ်ားတြင္ အႀကီးဆံုးကုန္သြယ္မႈျပဳရာ ႏိုင္ငံျဖစ္လာသည္။ ႏိုင္ငံျခားမွ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံလိုသူမ်ား၏ အာ႐ုံစိုက္ အခံရဆံုး ႏိုင္ငံတခုျဖစ္လာသည္။
တပါတီစံနစ္ကို ထိမ္းသိမ္းထားႏိုင္သည့္နည္းတူ  စီးပြားေရး၊ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရး ေအာင္ျမင္ေသာႏိုင္ငံျဖစ္လာေနပါသည္။
၁၉၇၅ ခုႏွစ္က ပထမဆယ္စုႏွစ္တြင္ ပ်မ္းမွ်ထြက္ကုန္  US ၁.ရ ဘီလီယံရွိခဲ့ရာမွ  ယခုဆိုလွ်င္ ၁၃၁  ဘီလီယံအထိ တိုးတက္ လာသည္။ ၎တို႔၏ေလးပံုတပံုမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသုုိ႔ တင္ပို႔သည္။ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမွာ သကၠရာဇ္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တြင္ ၂.၄  ဘီလီယံရွိခဲ့ရာမွ ယခု အခါ ၁၂.၃၅ ဘီလီယံ ရွိလာခဲ့သည္။ ဗီယက္နမ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးမ်ားက အေကာက္ခြန္ႏႈန္း ေလ်ာ့ခ်ေပးသည့္နည္းတူ ရႈပ္ေထြးေသာ နည္းစနစ္မ်ားကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္းျဖစ္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့သည္။

ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသည္ ကမၻာ့ဘဏ္၏ လုပ္ငန္းလုပ္ရန္ အလြယ္ကူဆံုး ႏိုင္ငံမ်ားစာရင္းတြင္ အမွတ္ ရ၈ လိုက္သည္။ အိႏိၵယ က ၁၄၂ ျဖစ္ၿပီး တ႐ုတ္ႏုိင္ငံက အဆင့္ ၉၀ တြင္ရိွသည္။

အလုပ္သမားျပႆနာေၾကာင့္ တရုတ္ျပည္မွ ကုမၸဏီေပါင္းမ်ားစြာ ထြက္သြားေနၾကရာ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံသို႔ ေရႊ႕ေျပာင္း လာသူကုမၸဏီမ်ား မနည္းေတာ့ေပ။ ဆမ္ေဆာင္းကုမၸဏီ၏ လုပ္ငန္းပမာဏမွာ မ်ားျပားလွေပရာ သူတို႔အတြက္ ဟႏြိဳင္းေလ ဆိပ္တြင္ တာမီနယ္အသစ္တခု ေဆာက္ေပးၾကရသည္။

ထိုသို႔ေသာ ေအာင္ျမင္မႈမ်ားၾကားတြင္ တပါတီစနစ္ေၾကာင့္ ျပဳျပင္ရန္ကိစၥေတြမွာ လည္းမနည္းလွပါ။ မ်ားစြာေသာ ႏိုင္ငံပိုင္ စက္႐ုံႀကီးမ်ားမွာ အဆမတန္ ပမာဏႀကီးထြားေနၿပီး အလုပ္ကမျဖစ္၊ ေႂကြးေတြ မ်ားစြာတင္ေနၾကသည္။  တႏိုင္ငံလံုးတြင္ စာမတတ္သူဦးေရ နည္းပါးေသာ္လည္း စက္႐ုံ အလုပ္႐ုံမ်ားတြင္ အလုပ္လုပ္ရန္  ပညာအရည္အခ်င္း ျပည့္မီွသူ နည္းပါးဆဲပင္ ျဖစ္သည္။ ပညာေရးစနစ္သည္ ႏုိင္ငံတကာအဆင့္မွီရန္ မ်ားစြာလိုေနေသးသည္။

အင္တာနက္ အသံုးျပဳသူမ်ားျပားလာသည့္နည္းတူ အစိုးရက ဘေလာ့ဂါမ်ား၊ ႏုိင္ငံေတာ္ဆန္႔က်င္ စကားေျပာသူမ်ားကို ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ႏိွပ္ကြပ္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။

ေမလအတြင္းတြင္ ဗီယက္နမ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သည္ အိမ္ျဖဴေတာ္တြင္ သမၼတအိုဘားမားႏွင့္ ေတြ႔ဆံုရန္  စီစဥ္ထားသည္။ တခ်ိန္ က စစ္ျဖစ္ခဲ့သူ ရန္သူေတာ္ မ်ားထံမွသင္ယူစရာေတြကလည္း အမ်ားႀကီးျဖစ္ေနေပသည္။

(၄)
ျမန္မာတို႔သည္ မိမိဖာသာ ယံုၾကည္မႈအျပည့္ရိွသူမ်ား ျဖစ္ပါသည္။ တိုးတက္စရာရိွလ်င္ အမ်ားတကာထက္ ပိုမိုတိုးတက္ ႏိုင္ၾကသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္၊ အာဏာပိုင္တို႔က ၀င္ၿပီးစိုးမိုးခ်ယ္လွယ္တာေတြမရွိလွ်င္ စီးပြားေရး၊ ကုန္သြယ္ေရး၊ စိုက္ပ်ိဳးေရး၊ ကုန္ထုတ္လုပ္ေရးကိစၥေတြမွာ မၾကာမီ ေရွ႕တန္းသို႔ ေရာက္လာႏိုင္ပါသည္။

သမၼတႀကီးအေနျဖင့္ ထိမ္းခ်ဳပ္မူေတြေလွ်ာ႔ခ်ေပးရန္ သာလိုပါသည္။ အေကာက္ခြန္ေကာက္ခံေရးစနစ္ကို ေကာင္းမြန္သန္႔ ရွင္းၿပီး၊ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အလုပ္အကိုင္ ေခ်ာေမြ႔ေစရန္ စီစဥ္ေပးရန္သာ လိုပါသည္။ တရားစီရင္ေရးကို အစိုးရက ၀င္ေရာက္ မေႏွာင့္ ယွက္သင့္သလို ပညာေရး၊ က်န္မာေရးကိစၥမ်ားတြင္ သက္ဆိုင္ရာပညာရွင္မ်ားကိုသာ စိတ္ခ် လက္ခ် လႊဲထားသင့္ပါသည္။ လမ္းပမ္းဆက္သြယ္ေရး၊ တယ္လီကြန္ျမဴနီေကးရွင္းဆိုင္ရာကိစၥမ်ားတြင္ ကမၻာႀကီးကို အမွီလိုက္ရန္လို ပါသည္၊ စစ္ဗိုလ္စစ္သားမ်ားေနရာတကာ ခန္႔ထားေနျခင္းမွာ တိုးတက္မႈကို ေႏွာင့္ေႏွးေစပါသည္။

ျမန္မာတို႔သည္ ေရွ႕တန္းသို႔ေရာက္လာရန္ စြမ္းရည္ရိွသူမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္။ ျပည္သူတို႔၏စြမ္းအားကို ျပည့္ျပည့္၀၀ အသံုး ခ်ရန္လိုပါသည္။

ကိုသန္းလြင္