ေမာင္ရစ္ – မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးေကာ၀ိဒ အမွတ္ရသမွ်
(အေတြးအျမင္မဂၢဇင္း၊ ဇြန္ ၂၀၁၅) ဇြန္ ၄၊ ၂၀၁၅
မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီး ဦးေကာ၀ိဒလို သာသနာျပဳ ဆရာေတာ္ၾကီးတပါးကို က်ေနာ္တို႔ ေတြ႔ၾကဳံဆုံခြင့္ရဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါ။ အထူးသျဖင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားေရာက္ေနတဲ့အခ်ိန္၊ ကိုယ့္မွာရွိေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ လူမႈေရး ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟေတြနဲ႔ ပူျပင္းေတာက္ေလာက္ေနတဲ့လူတေယာက္အေနနဲ႔ သူေတာ္ေကာင္းတဦး၊ ပညာရွိတဦး၊ ျမင့္ျမတ္ၾကီးၾကယ္တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးတပါးကို ဖူးေတြ႔ၾကဳံဆုံဖို႔ဆိုတာ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္။
သုိ႔ေပမယ့္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ေရႊ၀ါေရာင္အေရးေတာ္ပုံမွာ – ျမန္မာလူမ်ဳိး၊ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔အတြက္ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာ အစြမ္းကုန္ထိခိုက္ ေစာ္ကားနင္းေျခခံလိုက္ရတဲ့အခ်ိန္၊ စစ္ဘီလူးတို႔က သံဃာေသြးနဲ႔ စစ္ဖိနပ္ကို ေဆးတဲ့အခ်ိန္၊ သာသနာကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔ ခိုကိုးရာမဲ့ မပဋာေျမလူးသလိုျဖစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔တေတြအတြက္ ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးက သူ႔အစြမ္းရွိသမွ် အက်င့္၊ သီလ၊ ကုသိုလ္၊ ပညာ အစြမ္းကုန္ အားထုတ္လို႔ ရပ္တည္လို႔ လာခဲ့တယ္။ အဲဒါ က်ေနာ့္ဘ၀အတြက္ ၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္မႈတခုကို ကိုယ္ေတြ႔ၾကဳံခဲ့ရတာပဲ။
ဘုရားရွင္က သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ သာသနာကိုေစာ္ကားသူေတြကို ျပန္လည္ႏွိမ္ႏွင္းေခ်ခၽြတ္ဖို႔၊ သာသနာကို ကာကြယ္ဖို႔ ေပးထားခဲ့တဲ့၊ ညႊန္ၾကားျပသထားခဲ့တဲ့ တခုတည္းေသာလမ္း – သံဃာေတာ္ေတြရဲ႔ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ျခင္းဆိုတဲ့ ေျခလွမ္းကို ေရွ႔ကလည္း ျမဲျမဲၾကီး လွမ္းခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး၊ ျပီးေတာ့ အဲသည္အတြက္ ရဲရဲၾကီး ရပ္တည္ စံျပဳေဟာေျပာခဲ့တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး။ ဆရာေတာ္ၾကီးက အဲသည္သာသနာရန္ကို ကာကြယ္တဲ့လမ္း၊ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ေနဆဲ သံဃာေတာ္ေတြရဲ႔ အဆင့္ဆင့္ေသာ ေျခလွမ္းေတြေနာက္ က်ေနာ္တို႔တေတြ တေကာက္ေကာက္ လိုက္လံပံ့ပိုး ရဲရင့္ၾကဖို႔ပဲဆိုတာကို ဆရာေတာ္ၾကီးက ျပသခဲ့ျပီပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
ဆန္ဖရန္စစၥကိုတကၠသိုလ္ဆိုတာက ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳတကၠသိုယ္တခုျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီက အသက္စြန္႔ျပီး ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳၾကတဲ့ ရဲရင့္သူေတြကို ဂုဏ္ျပဳၾကသလိုမ်ဳိး ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္ေတြရဲ႔ အသက္စြန္႔ျပီး သာသနာေတာ္ကို ကာကြယ္ၾကတဲ့ သံဃာသပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္မႈကို တေလးတစားနဲ႔ ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကတယ္။ ၂၀၀၇ ႏို၀င္ဘာလ မွာ က်င္းပတဲ့ အဲဒီအခမ္းအနားကို သပိတ္ေမွာက္သံဃာေတာ္ေတြကိုယ္စား ဆရာေတာ္ၾကီးတက္ေရာက္ျပီး အပူေဇာ္ခံခဲ့တာကလည္း က်ေနာ့္အတြက္ အမွတ္တရျဖစ္ရပါတယ္။
အဲသည္မွာ ဆရာေတာ္ၾကီးေျပာၾကားခဲ့တဲ့ အမွာစကား – အသိဉာဏ္ပညာရွိမွသာ မိမိကိုယ္တိုင္သာမက သူတပါးအက်ဳိးကိုပါ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္သူ၊ ေစာင့္ေရွာက္ႏိုင္သူ ျဖစ္မယ္ … တဲ့။ ဘုရားရွင္ရဲ႔ စကား၊ သူ႔ဘ၀နဲ႔ ထမ္းပိုးျပီး ေလ်ာက္လာခဲ့သူ။ ျပီးေတာ့ အေျပာနဲ႔ အလုပ္တထပ္တည္းက်။ အသိဉာဏ္ပညာနဲ႔ ရပ္တည္သူ ဆရာေတာ္ၾကီးမွာ အေျခြအရံေတြ ေလ်ာ့နည္းမွာ၊ လာဘ္လာဘ ဆိတ္သုဥ္းမွာ၊ ခရီးလမ္းပန္း ၾကမ္းတမ္းမွာေတြကို တခ်က္ကေလးမွ ငဲ့မၾကည့္ခဲ့သူ သံဃာေတာ္ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မ်က္စိနဲ႔ တပ္အပ္ျမင္ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုအခ်ိန္မ်ဳိးမွာမွ ငါက ထြက္မရပ္ဘူးဆိုရင္၊ ျမန္မာျပည္က ငါ့ရဲ႔ စာသင္သား သံဃာငယ္ေတြ၊ အနာဂတ္သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ၾကမယ့္ ဘုရားသားေတာ္ ရဟန္းေတာ္ေတြအတြက္ ငါ အလကားျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့လို႔ အသက္ ၈၀ နီးပါး ဆင္းရဲ ခ်ည့္ငဲ့ ခ်ဳိ႔တဲ့ တဲ့ သံဃာအိုၾကီးတပါးက ရဲရဲေတာက္ မိန္႔ၾကားလိုက္တာကို နားနဲ႔ ဆတ္ဆတ္ၾကားခြင့္ရခဲ့တယ္။ သူ႔မွာ သာသနာျပဳဖို႔၊ ေစတီတည္ဖို႔၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြ ေဆာက္ဖို႔၊ ကိုရင္ငယ္ေလးေတြကို ေကၽြးေမြးဖို႔ တရားေဟာရင္း ဆြမ္းခံရင္း အလွဴခံရရွိသမွ်ကို စုေဆာင္းထားသမွ် ျမန္မာျပည္တြင္းက သာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ဖို႔၊ သပိတ္ေမွာက္သံဃာေတာ္ေတြကို ကာကြယ္ဖို႔ မတြန္႔မဆုတ္ေပးလွဴခဲ့တယ္။ တရားပြဲေတြကို လိုက္ေဟာရင္း အလွဴခံရတဲ့ ၀တၳဳေငြေတြနဲ႔ သာသနေမာဠိဆိုတဲ့ သံဃာ့အဖြဲ႔အစည္းၾကီးထူေထာင္ဖို႔လည္း အိပ္မက္မက္ခဲ့သူ ဆရာေတာ္ၾကီး ျဖစ္ပါတယ္။
ျပီးေတာ့ အမ်ဳိးသားေရးအတြက္ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္မယ္ ထင္တဲ့ ဒကာ၊ ဒကာမေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေတြကိုလည္း ဆရာေတာ္ၾကီးက ရင္ဖြင့္ျပီး ၾကိဳဆိုခဲ့တယ္။ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးနဲ႔ အားကိုးတၾကီးနဲ႔ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြးေလ့လာဖို႔ ၾကိဳးစားတာကို ေတြ႔ခဲ့ရတယ္။ အမ်ဳိး ဘာသာ သာသနာအတြက္ ျမန္မာအမ်ဳိးသားေတြ တဦးနဲ႔တဦး ေက်ာခ်င္းကပ္ၾကဖို႔၊ စည္းရုံးညီညြတ္ ခ်စ္ခင္ရိုင္းပင္းၾကဖို႔ကို အားထုတ္ခဲ့တယ္။ ဘယ္ပုဂၢဳိလ္၊ အဖြဲ႔အစည္းကို မဆို အခ်ိန္မေရြး တခါးဖြင့္ျပီး ၾကိဳဆိုတယ္။ တိုင္ပင္တယ္။ “ေဟ့ေကာင္ရ … ငါတို႔ေတြ ဘယ္လို ဆက္လုပ္ၾကရင္ ပိုေကာင္းမလဲ။ ေျပာၾက၊ တုိင္ပင္ၾကပါဦးဟ့ …” လို႔ အျမဲတန္း အားပါးတရ ႏႈတ္ခြန္းဆက္တတ္တဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး။
“ငါက သာသနာ့အလံေတာ္ၾကီးကို ငါ့လက္နဲ႔ ျမဲျမဲကိုင္ျပီး လႊင့္လို႔ တပ္ဦးကေန ခ်ီတက္ျပီး ျမန္မာျပည္ၾကီးထဲကို ျပန္ခ်င္တာကြ …” လို႔ ေျပာတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီး။
၁၉၉၀ ႏွစ္မ်ား၊ မႏၱေလးေနျပည္ေတာ္က သံဃာေတာ္ေတြနဲ႔အတူ ဆရာေတာ္ၾကီးကိုယ္တိုင္ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္လို႔ ေထာင္ ၂၂ လ အက်ဥ္းခ်ခံရတာကို ၾကံ့ၾကံ့ခံရင္း သူတုိ႔နဲ႔အတူ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ခံရတဲ့ ကိုယ္ေတာ္ေတြ ရဲဘက္စခန္းေတြမွာ ေသဆုံးပ်က္စီးရရွာတယ္လို႔ စိတ္ထိခိုက္ရရွာတယ္။ ယခု ၂၀၀၇ သံဃာအေရးေတာ္ပုံမွာ ထိခုိက္ၾကတဲ့၊ ပ်ံလြန္ၾကတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြအတြက္ စိတ္ႏွလုံး ညိဳွးႏႊမ္းပူပန္ရရွာတယ္။ အဲသည္အတြက္ သပိတ္ေမွာက္ကံေဆာင္ျခင္းကို ဘုရားအဆုံးအမနဲ႔အညီ ေထာက္ခံရပ္တည္ေတာ္မူတယ္။
က်ေနာ္နဲ႔ ဆရာေတာ္ၾကီးတို႔ ဆုံရတဲ့ ေရစက္က ၂၀၀၇ ႏို၀င္ဘာက ၂၀၀၈ ဧျပီ အထိသာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲသည္မွာ က်ေနာ္တို႔တေတြ၊ ျပီးေတာ့ က်ေနာ္တို႔ မိုးမခ၀ိုင္းေတာ္သားေတြ တတ္စြမ္းသမွ် ဆရာေတာ္ၾကီးအတြက္ ေ၀ယ်၀စၥကေလးေတြ ၀ိုင္းလုပ္ျပီး ကုသိုလ္ယူခြင့္ရခဲ့တယ္။ အရိုးသားဆုံး၊ အျဖဴစင္ဆုံး၊ အေျဖာင့္မတ္ဆုံး၊ အလွပဆုံး သက္ရွိတရားတခုကို ဖူးေတြ႔ခြင့္ရလိုက္တာပဲ။ ဘ၀မွာ ဘာလိုသလဲ။ ဘာမွ မလိုဘူး။ မေသခင္မွာ ခင္ဗ်ားတို႔ တရားမွ်တမႈနဲ႔ အမွန္တရားအတြက္ စကၠန္႔၀က္ေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ ရပ္တည္ဖူးသင့္တယ္။ ဒါမွ ခင္ဗ်ား ေသေပ်ာ္မွာ။ ဆရာေတာ္ၾကီးလို ပုဂၢဳိလ္မ်ဳိးက သူ႔ဘ၀တခုလုံးကို ဘုရားအဆုံးအမနဲ႔ အစင္ၾကယ္ဆုံး အသက္ရႈသြားတာ၊ အမွန္တရားနဲ႔ တရားမွ်တမႈအတြက္သာ ရပ္တည္သြားတာ။
ျမန္မာျပည္ရဲ႔ အနာဂတ္မွာ တည္ေဆာက္ၾကေတာ့မယ့္ အာဇာနည္ေမာ္ကြန္းတိုက္ၾကီးမွာ အညၾတေတြ၊ သူရဲေကာင္းေတြ၊ သစၥာရွင္ေတြ၊ ရဲေဘာ္ေတြ … သူတို႔အမည္ေတြ က်ေနာ္တို႔တေတြ မေမ့မေလ်ာ့ဘဲ ေရးထိုးၾကတဲ့အခါ … အဲသည္မွာ မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီးဦးေကာ၀ိဒ ဆိုတာကိုပါ အထင္ကရ မွတ္တမ္းတင္ၾကရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။
(ဆရာေတာ္ဘုရားၾကီးသည္ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စု၊ နယူးေယာက္အရပ္မွာ ၂၀၀၈ ဧျပီလမွာ ဘ၀နတ္ထံ ပ်ံလြန္ေတာ္မူခဲ့သည္)
(သရုပ္ေဖာ္ – မင္းေက်ာ္ခိုင္)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
