ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ျမားဆိပ္ေျပ၊ ေရႊအုိးထမ္း၊ မ်က္ကန္းျမင္၊ ျပည္ေတာ္၀င္ရေစဖို႔
(မိုးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၀၃၊ ၂၀၁၅
NLD က ေျပာစရာ ျဖစ္ေအာင္ သိပ္လုပ္တတ္တယ္။ ေက်ာင္းသားနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ အစိုးရအတိုင္း တသံတည္းထြက္တဲ့ ပါတီ ကိုယ္စားျပဳ ကိုယ္စားလွယ္ကို လႊတ္ခဲ့တယ္။ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ ေက်ာင္းသားဘက္ကရပ္ ေထာက္ခံေျပာတဲ့ ကိုယ့္ ပါတီကလူ ပညာရွင္ အစစ္၊ တသက္လံုး ပညာေရး အလုပ္ လုပ္လာသူကိုက် ပါတီကို ကိုယ္စားမျပဳဘူး၊ ခြင့္မျပဳဘဲ တက္လို႔ အေရးေတာင္ ယူမယ္ ဆိုတယ္။
ကိုယ့္လူေတြ သူ႔ဘက္သား ျဖစ္ေနမွေတာ့ ေအာင္မင္း တို႔က ေဆြးေႏြးပြဲ လာတက္တဲ့ ေက်ာင္းသားေတြကို တခါတည္း ဖမ္းမခ်ဳပ္တာပဲ သေဘာထားႀကီးလွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုၿပီး ေက်းဇူးေတာင္ တင္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္။
ေမ့ေမ့ သားသား၊ မီးမီးမ်ားကလည္း အျမင္မေတာ္ မျဖစ္သင့္တာ တခုခု ျဖစ္လို႔ ေျပာရင္ မက္ခရို ကိုၾကည့္ရတယ္ တို႔ဘာတို႔ ပါးစပ္နဲ႔ မဆန္႔တဲ့ ၾကားဖူးနားဝ စကားလံုးႀကီးေတြ လာဆိုၾကဦးမယ္။
ဝါ ဝါ ၿပီးပဲ ခ်တတ္တဲ့ ကိုယ့္ပါတီ မူဝါဒနဲ႔ ရပ္တည္မႈက် ျပန္မသံုးသပ္ခ်င္ၾကဘူး။ စင္ျမင့္ႏိုင္ငံေရး၊ ဓာတ္ပံု ႏိုင္ငံေရး၊ ဖက္ရွင္ ႏိုင္ငံေရးမွာပဲ နတ္ကရာ က်ီးေမာ့ခ်င္ေနၾကတယ္။
အေရးယူမယ္ ဆိုတယ္၊ ယူပါ။ ကိုယ့္တပ္ ကိုယ္ခ်နင္းၾကပါ။ ဒီလိုနဲ႔ တသက္လံုး ဝန္းရံလာတဲ့ လူမ်ိဳးစု ေခါင္းေဆာင္ေတြ အပါအဝင္ တျဖည္းျဖည္း ေဘးေရာက္ကုန္တာ မ်က္ျမင္ပါ။ ေနာက္ဆံုး လံုးပါးပါးပါမယ္။
ေက်ာင္းသားေတြ အေရးလည္း ရင္ေလးဖြယ္ပါ။ အစိုးရဘက္မွာက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးပြဲစား ဘိလပ္ျပန္ ေမာင္ေသာင္းေဖ ပညာေသမ်ား (ပညာရွင္မဟုတ္ပါ)၊ NLD အပါ ပါတီစံုက လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ရွိေနမွေတာ့ ေက်ာင္းသားမွာ လူထုအားမွတပါး အျခား အားကိုးစရာမရွိပါ။
အခုေတာ့ က်တ္ေျပးကို ေဆြးေႏြးပြဲ ေခၚသြားေတာ့ လူထုက လိုက္ၿပီးေတာ့ေတာင္ ဝန္းရံဖို႔ အားနည္းဦးမယ္။ တကယ္ ရင္ေလးဖြယ္ပါ။
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သိတတ္သူမ်ား အားလံုး ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြဘက္က ရပ္ စိတ္ပိုင္းဆုိင္ရာ၊ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႏိုင္သေလာက္ ဆက္လက္ အားေပး ေထာက္ခံသမႈ ျပဳၾကပါ။ တကယ့္ပညာရွင္ေတြနဲ႔ အတူ ရပ္တည္ၾကပါ။
ႏိုင္ငံေရး သေဘာဆိုရရင္ေတာ့ အရင္ ဆိုခဲ့ဖူးသလိုပါပဲ။ (၁၉၂၀) ဆယ္စုႏွစ္ ဝံသာႏုေခတ္မ်ိဳးဆက္ လူႀကီးႏိုင္ငံေရးသမားေတြ (၁၉၃၀) ဆယ္စုႏွစ္ အေရာက္ အဂၤလိပ္ ေပးတဲ့ လႊတ္ေတာ္ထဲေရာက္သူေရာက္္၊ ကြဲသူကြဲ ျဖစ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ (၁၉၃၆) ဒုတိယ ေက်ာင္းသားသပိတ္က ေမြးထုတ္လုိက္တဲ့ လူငယ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြကသာ ေနာက္ဆံုး လြတ္လပ္ေရး လမ္းေၾကာင္းကို ေအာင္ျမင္သည့္တိုင္ေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
အခုလည္း ဒီ လူငယ္မ်ိဳးဆက္ကိုပဲ အားထားရေတာ့မွာပါပဲ။ ဒီမိုကေရစီပညာေရး အတြက္ တိုက္ပြဲဝင္ျခင္းဟာ တိုင္းျပည္ ဒီမိုကေရစီ ခရီးအတြက္ပါ ကၽြဲကူးေရပါ အေထာက္အကူ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ႏိုင္မွာပါ။ ဆက္လက္ ဝန္းရံ ေထာက္ခံေပးၾကပါ။
လူထု ရဲ႕ မ်ိဳးဆက္တဆက္ၿပီး ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ ထားခဲ့ရတဲ့ ဘဝကို စာနာနားလည္ပါတယ္။ ျပည္သူ႔ဘဝ ေအာက္မွာ ေျမႀကီးခံေနလို႔ရယ္၊ မခံရင္ အဝီစိကို ေဒဝဒတ္ ငယ္ထိပ္ေပါက္သည္အထိ ဆင္းေနရၿပီးၿပီ ဆိုတာလည္း သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခိုင္မာ စနစ္က် ဝါဒျဖန္႔ခ်ိေရး ေကာင္း၊ မိႈင္းတိုက္ ေသြးခြဲ ေသြးထိုးေကာင္းတဲ့ အင္အားႀကီး စနစ္ အဖြဲ႕အစည္းတခု ကို ေတာ္လွန္ရတာဟာ အခ်ိန္ၾကာရင္ ၾကာသေလာက္ အလဲလဲ အကြဲကြဲေတြ ျဖစ္တာ ဓမၼတာ ပါပဲ။
အေျခခံလူထု စိတ္မပ်က္၊ မူမပ်က္၊ ေျခလွမ္းမပ်က္ဘဲ လက္ရွိ ႏိုင္ငံေရး နဲ႔ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ အာဏာပိုင္ စစ္အုပ္စုနဲ႔ အေပါင္းအပါမ်ား၊ အတိုက္အခံမ်ား သရုပ္ ကို မ်ည္ျခည္မျပတ္ ေစာင့္ၾကည့္ ေဝဖန္ေထာက္ျပ ဆန္းစစ္ ေစာေၾကာရင္း ကိုယ့္လူေတြ သူ႔ဘက္သား မျဖစ္ရေအာင္ ကိုယ့္တပ္ဦးကို လမ္းေတြ ျပန္တည့္ေစ၊ လူေတြ ျပန္စုေစနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ကို ရွင္သန္ ေစဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။
တကယ္ ဒီမိုကေရစီကို ျမတ္ႏိုးတယ္ ဆိုရင္၊ ေခါင္းေဆာင္ကို ခ်စ္တယ္ ဆိုရင္ ေခါင္းေဆာင္ကို ေဝဖန္ေထာက္ျပ တည့္မတ္ ေပးတဲ့ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ပါေစ။ ဦးေဆာင္တဲ့ အဖြဲ႕အစည္းကို လိုရာ ပန္းတိုင္အေရာက္ ခရီးေပါက္ ဦးေဆာင္ေခၚငင္ ဆြဲယူသြားႏို္င္ဖို႔ရာ မူဝါဒေတြ တည့္မတ္ေပးဖို႔ လိုပါတယ္။ ဝါးအစည္းေျပသလို ျဖစ္ေနေပမဲ့ စိတ္ေလ်ာ့ စိတ္ပ်က္စရာေတာ့ မဟုတ္ပါ။
တဖက္မွာလည္း အားနည္းခ်က္ေတြ အျပည့္နဲ႔ပါ။ သူတို႔မွာ အဓိက ေပ်ာ့ကြက္ အားနည္းခ်က္ကေတာ့ လူထု ေထာက္ခံမႈ မရွိျခင္းပါ။ လူႀကိဳက္မ်ားလွခ်ည္ရဲ႕ ဆိုတဲ့ သမၼတ တက္လုပ္ေနသူကိုယ္တိုင္ ခရီးထြက္ရင္ ႀကိဳဖို႔ မူလတန္း ေက်ာင္းသား ကေလးေတြကို အဓမၼ လူဆင့္ေနရဆဲ ျဖစ္ေနတာက သက္ေသပါ။ အြန္လိုင္းက ဒူးမနာသားမ်ားကို ကြက္ၾကည့္ၿပီး သက္သက္ ရန္သူ႔ အေျခအေန အင္အားကို သံုးသပ္လို႔ မရပါ။
တကယ္ ေအာက္ေျခ လက္ေတြ႕ ေျမျပင္မွာက လူထု အမ်ားဟာ ဘဝေပးအသိ၊ ခါးသီးတဲ့ လက္ေတြ႕ဘဝက ရတဲ့ ခံစားခ်က္ ကေန စစ္အာဏာရွင္ ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဖိႏွိပ္သူ ေတာ္လွန္ေရး အေတြးအေခၚ၊ ခံယူခ်က္ေတြ ရင့္သန္ ခိုင္မာ စိတ္အသည္းႏွလံုး မွာ စြဲျမဲၿပီးသားပါ။
ဆရာဦးဝင္းတင္ရဲ႕ ကဏန္းမ်က္စိ လိုပဲ အားႀကီးသူရဲ႕ အားနည္းခ်က္ကို ရွာတိုက္ရပါမယ္။ ဒီအားနည္းခ်က္ကေတာ့ လူထုေၾကာက္ေရာဂါပါပဲ။ လူတစု အာဏာရွင္ အႀကိဳက္ ဘာေတြပဲ လုပ္ေနေန လူထု လူအမ်ားက စုစုစည္းစည္းနဲ႔ အင္အားျပ ဒီမုိကေရစီ ခရီးၾကမ္းကို ဆက္လက္ ေလွ်ာက္လွမ္းႏိုင္ရင္ ေနာက္ဆံုးမွာ အဆံုးသတ္ ေအာင္ပြဲခံႏိုင္မွာပါ။ အဲဒီ လမ္းမွာ လူထုေခါင္းေဆာင္လည္း လူထုဆီ ျပန္လာပါမယ္၊ လူထုပါတီလည္း လူထုရင္ခြင္ ခိုလံႈပါမယ္။
အဲဒီ အခါ အာဏာရွင္ရဲ႕ ျမားဆိပ္လည္း ေျပ၊ ဒီမိုကေရစီ ပညာ ေရႊအိုးလည္း ထမ္းႏိုင္၊ ဒီမိုကေရစီ သုခခ်မ္းသာ အလင္းလည္းရ၊ ေခတ္မီ ဖြံ႕ၿဖိဳး တိုးတက္ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ လြတ္လပ္ျခင္း၊ ညီမွ်ျခင္း ေလာကပါလ တရားေတြ ျပည့္စံုတဲ့ ျပည္ေတာ္သစ္ကို က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ဝင္ႏိုင္ၾကမွာ မုခ်ပါ။
လူထု ညီဖို႔ေတာ့ လိုပါတယ္။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၀၂ ေဖေဖာ္ဝါရီ၊ ၂၀၁၅
(ေဆာင္းပါးပါ အာေဘာ္ကို ေဝဖန္ရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရးႏိုင္သည္။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
