ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ရွက္လို႔ေရးတဲ့စာ
(မိုးမခ) ၃၁ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၅
“ဆင္းရဲသား တဲဖ်က္ေရးကို ဘူဒိုဇာထိုး၍ တည္ေဆာက္အံ့” ဆိုၿပီး သေရာ္ဟန္ စေရးမိေပမဲ့ ငိုေၾကြးေနတဲ့ လူသားေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုထဲက လွ်ံက်လာတဲ့ မ်က္ရည္ေတြက ကိုယ့္လိပ္ျပာကို လႈပ္ႏိႈးေနတယ္။ ကိုယ့္ႏွလံုးသားကို စိုစြတ္ေစတယ္။ ကိုယ့္ အသိ က်င့္ဝတ္ကို အေျခကေန ကိုင္လႈပ္ေနတယ္။ ဒါဟာ သေရာ္စရာမဟုတ္ဘူး။
လူအမ်ားရဲ႕ အသိုက္အျမံဳ၊ အိုးအိမ္စည္းစိမ္နဲ႔ အသက္ေသြးေတြဟာ ဒီစနစ္ဆိုးေအာက္မွာ ေန႔စဥ္ စေတးေနရတယ္။
ေက်ာတေနရခ်စာေလးမွ်ကို မပိုင္ႏိုင္၊ အမိုးအကာမဲ့ သြားရွာလို႔ ငိုေၾကြးေနရတဲ့ မိန္းမငယ္ဟာ သူ႔ေခြးကေလးကို ေထြးေပြးဖို႔ ပ်က္ကြက္ေလာက္ေအာင္ေတာ့ ေမတၱာ မမဲ့ခဲ့ဘူး။ နတ္တင္ထားတဲ့ အုန္းသီးက မိစာၦ နတ္ဆိုးေတြရဲ႕ စက္ယႏၱရား ဒဏ္ကို အကာအကြယ္ မေပးႏိုင္ခဲ့ဘူး။
ဒါေတြကိုျမင္ေတာ့ စနစ္ဆိုးကို နာၾကည္းမိတယ္။ ဘာမွလုပ္မေပးႏိုင္တဲ့ ကိုယ့္ဘဝကို ရွက္မိတယ္။
“အားျပည့္သူ ဝါထည္ထည္က အားငယ္ကိုႏိုင္ရာစားတယ္ ဖားမ်ိဳသည့္ ေျမြပမာ” ေတာရိုင္းဥပေဒဟာ ၿမိဳ႕ေပၚမွာ၊ လယ္ကြင္းမွာ၊ မိုင္းတြင္းမွာ၊ စာသင္ခန္းထဲမွာ ေနရာတိုင္းမွာ ရွင္သန္ေနတယ္။ ဆရာတာရာရဲ႕ သာတူညီမွ် ေလာကအမြန္ ကို စကားလံုးေတြနဲ႔ တည္ေဆာက္လုိ႔မရဘူး။
ေဆာင္းပါးေလး တပုဒ္ေကာက္ေရး လူေတြရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးခံ၊ ကဲ့ရဲ႕ခံ၊ စကားလံုးသက္သက္ ျဖစ္ေနရတဲ့ ဘဝ ဘာ အဓိပၸာယ္ ရွိသလဲ။ ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဒီစနစ္ဆိုးမွာ လူေတြက အတိ ဒုကၡေရာက္ေနျမဲ။
အက်ိဳးအေၾကာင္းေတြ ဆက္စပ္ျပ၊ ဆင္ျခင္တံု တရားေတြ ထုတ္ျပတတ္ရံုေလာက္နဲ႔ လူနဲ႔လူခ်င္း အႏိုင္က်င့္ ဗိုလ္က်ခြင့္သာေနတဲ့ တဖက္ေစာင္းနင္း လူ႔ေဘာင္စနစ္ႀကီးကို မေတာ္လွန္ႏိုင္ဘူး။
လူမႈေရးသမား အေမက က်ဴးေက်ာ္တဲေတြဆီ အလွဴ တေခါက္သြားတိုင္း မ်က္ရည္တခါက်ရတယ္။
ဖ်ားနာေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို စာေရးျခင္းျဖင့္ ကယ္တင္အံ့ ဆိုၿပီး စိတ္ႀကီးဝင္တတ္တဲ့ က်ေနာ္က ဒါမ်ိဳးျဖစ္စဥ္ တခါျမင္တိုင္း တခါ မ်က္ရည္က်ရံုမက လိပ္ျပာ မသန္႔ႏိုင္၊ စာေရးခ်င္စိတ္ ကုန္ရတယ္။
လူတစု အတြက္ကြက္ ဒီမိုကေရစီ ေပါကၡရ ဝႆမိုး ရြာေနတဲ့ စနစ္ဆိုးမွာ လူမႈေရး ကုထံုးက အလုပ္မျဖစ္ဘူး။ ေဆးၿမီတို တပြဲတိုး အကူအညီေပးရံုမွ်နဲ႔ လူအမ်ားစု စနစ္ဆိုးရဲ႕ ဖိႏွိပ္နင္းခ်ခံျဖစ္ေနရတဲ့ဘဝကို ကယ္တင္ႏိုင္မွာမဟုတ္ဘူး။
အလာတူးပဲ သီအိုရီေတြ၊ စကားလံုးေတြ၊ တကၠေဗဒ ဆင္ျခင္ျခင္းေတြနဲ႔ စာေရးျခင္းအတတ္ပညာကေန ပလႅင္ေပၚက လူတစုကို ကန္ခ်မပစ္ႏိုင္ဘူး။
ကေလာင္သြားထက္ဖို႔မလို ဓားသြားထက္ဖို႔ပဲ လိုခ်င္မိတယ္။
ႏိုင္ငံေရး ကုထံုး ေအာင္ျမင္ေအာင္ မလုပ္ႏိုင္သေရြ႕၊ စနစ္ဆိုးကို အျမစ္တိုင္ ေတာ္လွန္ ဖုတ္ၾကည္း သျဂၤဳ ိဟ္ မျမႈပ္ႏိုင္သေရြ႕ ကေလာင္သြားထက္ဖို႔ထက္ ဓားသြားထက္ဖို႔ ဆုေတာင္းတယ္။
ဒီစာကေတာ့ ရွက္လို႔ ေရးတဲ့ စာေပါ့။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
၃၁ ဇန္နဝါရီ၊ ၂၀၁၅
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
