ေမာင္သာမည – ေနရာေပ်ာက္ေနတဲ့ စာအုပ္မ်ားနဲ ့ဂုဏ္ရည္မဲ့ စာၾကည့္တိုက္မ်ား

ေမာင္သာမည – ေနရာေပ်ာက္ေနတဲ့ စာအုပ္မ်ားနဲ ့ဂုဏ္ရည္မဲ့ စာၾကည့္တိုက္မ်ား

(သူ႔ေဖ့စ္ဘြတ္) ဇန္န၀ါရီ ၂၄၊ ၂၀၁၅

ႏိုဘယ္ျမန္မာစာေပပြဲေတာ္က်င္းပတဲ့ ရက္သံုုးရက္လံုုးမွာ အခ်ိန္ရတဲ့အခါတိုင္း စာအုပ္ဆိုုင္ ေတြဘက္ကို သြားၿပီး စာအုပ္ေတြကို ၾကည့္ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုပ္ဆိုင္ေတြက တရာေလာက္ ရွိတဲ့အတြက္ စာအုပ္ေတြ စံုလင္ေအာင္ ၾကည့္ဖို ့ေတာ့ မျဖစ္ႏိုုင္ပါ။ စာခ်စ္သူေတြၾကားမွာ တိုးေ၀ွ ့ၾကည့္ရတဲ့အတြက္ စာအုပ္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ လွန္ေလွာၾကည့္ဖို ့လည္း ခက္ပါ တယ္။

က်ေနာ္က စိတ္၀င္စားတဲ့ စာအုပ္ဆိုရင္ မ်က္ႏွာဖံုုးကို ဘယ္သူ ေရးဆြဲသလဲ၊ဘယ္တိုက္က ထုတ္သလဲ စတဲ့ ပံုုႏွိပ္မွတ္တမ္းေတြကိုုေရာ၊ မာတိကာေတြေရာ ၾကည့္ တတ္ ပါတယ္။ က်ေနာ့္ အတြက္ မ်က္ႏွာဖံုးက ဆြဲေဆာင္မႈ တခုျဖစ္သလိုု ထုုတ္ေ၀တိုက္ အမည္ကလည္း အေရးႀကီးပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စာအက်အေပါက္၊ စာသား အထားအသို စတာေတြက ထုတ္ေ၀တိုက္အေပၚ မူတည္ေနလိုု ့ပါ။ တခ်ိဳ ့ထုတ္ေ၀ေရး တိုက္ေတြက စာအက်အေပါက္မ်ားပါတယ္။ အကုန္အက်သက္သာေအာင္ စာေတြကိုု ျပြတ္သိပ္ၿပီး စီထည့္တတ္ပါတယ္။ ဒီလိုထုုတ္ေ၀ေရးတိုက္က ထုုတ္တဲ့ စာအုုပ္ဆိုုလွ်င္ မျဖစ္မေန ဖတ္ရမယ့္ စာအုပ္မ်ဳိးေလာက္ပဲ ၀ယ္ပါတယ္။ စိတ္ခ်ရတဲ့ ထုတ္ေ၀ေရးတိုက္ က ထုတ္ရင္ ကိုုယ့္မွာ ရွိၿပီးသားစာအုပ္ေပမယ့္ ထပ္၀ယ္ပါတယ္။

ႏိုုဘယ္ျမန္မာစာေပပြဲေတာ္မွာ က်ေနာ္ စိတ္အ၀င္စားဆံုုးစာအုပ္ေတြက စာေပႏိုုဘယ္ဆုရ စာေရးဆရာမ်ားရဲ ့စာအုပ္ေတြကိုု ျမန္မာျပန္ထားတဲ့ စာအုပ္ေတြပါ။ စာေပပြဲေတာ္ ျဖစ္ ေျမာက္ေရး အတြက္ ပထမဆံုးအစည္းအေ၀းတုန္းက ထုတ္ေ၀သူနည္းနည္းပဲ ပါပါ တယ္။ သူတိုု ့နဲ ့ ေဆြးေႏြးၾကရာမွာ ဘာသာျပန္ၿပီးသား စာအုပ္စာရင္းကို ျပဳစုုၿပီး ေကာင္းႏိုုးရာရာ စာအုပ္တခ်ဳိ ့ကို ထုုတ္ေ၀ၾကမယ္လို ့ ဆံုုးျဖတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

စာေပႏိုုဘယ္ဆုုရ စာေရး ဆရာမ်ားရဲ ့ လက္ရာေတြကိုု ျမန္မာဘာသာျပန္ဆိုုၿပီးသား စာအုုပ္ေတြက ႏွစ္ရာ ေလာက္ ရွိပါတယ္။ စာအုုပ္ေစ်းကြက္က သိပ္မေကာင္းေတာ့ ျဖစ္ျဖစ္ညွစ္ညွစ္ ထုုတ္မယ္ဆိုုရင္ေတာင္ အုပ္ငါးဆယ္ေလာက္ပဲ ထြက္ႏိုုင္မယ္လို ့ ခန္ ့မွန္း ခဲ့ၾကပါတယ္။

သိုု ့ေပမယ့္ စာအုုပ္ထုုတ္ေ၀ေရးသမားမ်ားရဲ ့ စိတ္အားထက္သန္မႈေၾကာင့္ ႏိုုဘယ္ျမန္မာ စာေပပြဲေတာ္မွာ စာအုုပ္တရာေက်ာ္အထိ ထုုတ္ေ၀ေရာင္းခ်ေပးႏိုုင္ခဲ့ပါတယ္။ ထုုတ္ေ၀ ေရး တိုက္တခ်ိဳ ့က ေလးငါးအုပ္ထုတ္ၾကပါတယ္။ စာအုုပ္တိုက္တတိုက္ကဆိုုရင္ အမ်ဳိးေပါင္း ေလးဆယ္အထိ ထုတ္တယ္လို ့ သိရတယ္။ သာဓုုေခၚစရာ လုုပ္ရပ္ေတြပါပဲ။

သက္လတ္ ပိုုင္းစာေရးဆရာမတေယာက္က စာေပႏိုုဘယ္ဆုုရ စာေရးဆရာေတြရဲ့ လက္ရာေတြကိုု ျမန္မာျပန္ဆိုုထားတဲ့ စာအုုပ္ေတြ ဒီေလာက္မ်ားမွန္း သူမသိဘူးလိုု ့ ဆိုုပါတယ္။ စာအုုပ္ တရာေက်ာ္ကို တစုုတစည္းတည္း ျမင္ရေတာ့ အံ့ၾသ၀မ္းသာမိတယ္ လိုု ့လည္း ေျပာပါ တယ္။ ဟုုတ္မွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ မူရင္းေရာ ဘာသာျပန္ေရာ တြဲၿပီး ျပတဲ့ ျပခန္းမွာ လူေတြ က်ိတ္က်ိတ္တိုုးၾကည့္ေနတာ ျဖစ္မွာပါ။

ယခု က်င္းပတဲ့ ႏိုဘယ္ျမန္မာစာေပပြဲေတာ္မွာ ဒီဘာသာျပန္ေတြကို တစုုတစည္းတည္း ၀ယ္ႏိုုင္ေအာင္ ပြဲေတာ္က်င္းပေရးေကာ္မတီကလည္း ျပင္ဆင္ထားပါတယ္။ စာအုပ္ ထည့္တဲ့ ကတ္ေသတၱာေတြနဲ ့ စီစဥ္ထားပါတယ္။ စာအုပ္ေပါင္းတရာေက်ာ္အတြက္ က်ပ္ေငြ ႏွစ္သိန္း၀န္းက်င္က်သင့္တယ္ ေျပာတယ္။ ဒီလိုု အတြဲလိုက္ ၀ယ္မယ့္သူရွိပါ့ မလားလိုု ့ က်ေနာ္ သံသယ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေကာ္မတီကလည္း သိပ္ေရာင္းရမယ္လိုု ့ေမ်ွာ္ လင့္မထားပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရာင္းရပါတယ္။ တအုပ္ခ်င္း၀ယ္သူေတြ မ်ားသလိုု အစံုုလိုုက္ ၀ယ္သူေတြလည္း မနည္းပါ။

အစံုုလိုုက္ေရာင္းႏိုုင္ေအာင္ ထုုတ္ေ၀သူေတြဆီက စာအုပ္ထပ္ေတာင္းထားရဦးမယ္လိုု ့ ေကာ္မတီ ၀င္တဦးက ေျပာပါတယ္။ က်ေနာ့္အတြက္လည္း တစံု ခ်န္ထားေပးပါဦးလိုု ့ ေျပာထားရတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ စာေပႏိုုဘယ္ဆုုရ စာအုုပ္ေတြကိုု ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ခန္းမွာ တခ်ဳိ ့စာအုုပ္ေတြ မရွိေတာ့တာ သတိထားမိလိုု ့ပါပဲ။

က်ေနာ္က “ေနဦးဗ်။ အစိုုးရကေကာ မ၀ယ္ဘူးလား” လိုု ့ တဆက္တည္း ေမးမိပါတယ္။ “အခုု အထိေတာ့ ဒီစာအုုပ္တြဲေတြကိုု ၀ယ္ယူဖိုု ့ အစိုုးရဘက္က ဘာမွ မဆက္သြယ္ ေသးဘူး၊ ေနာက္မွပဲ တိုုက္တြန္းရဦးမယ္” လို ့ သူက ေျပာပါတယ္။

က်ေနာ့္အျမင္မွာေတာ့ အနည္းဆံုုးအားျဖင့္ ၀န္ႀကီးဌာနတိုင္း တစံုုစီ ၀ယ္ယူအားေပး သင့္ ပါတယ္။ ျဖစ္ႏိုုင္ရင္ တိုုင္းေဒသႀကီးနဲ ့ ျပည္နယ္က ၀န္ႀကီးဌာနေတြပါ ၀ယ္ယူသင့္ တာပါ။ အစိုုးရစာၾကည့္တိုုက္ေတြေရာ အမ်ားျပည္သူဆိုုင္ရာ စာၾကည့္တိုုက္ေတြေရာ တကၠသိုုလ္ ေကာလိပ္ စာၾကည့္တိုုက္ေတြေရာ တစံုုေတာ့ ၀ယ္ထားသင့္ပါတယ္။ ကမၻာတခုလံုုးက ရတနာလို တန္ဖိုုးထားေနတဲ့ စာအုပ္ေတြကိုမွ မထားရင္ ဒီစာၾကည့္တိုက္ေတြက ဘာ ဂုုဏ္ရည္ ရွိမွာလဲ။

ပြဲေတာ္ တတိယရက္ ေန ့လည္စာစားခ်ိန္မွာ ကိုုသန္ ့ေသာ္ေကာင္းနဲ ့ ေတြ ့ေတာ့ စာၾကည့္တိုုက္ေတြ ဘယ္ေလာက္ က်န္ေသးလဲလိုု ့ က်ေနာ္ ေမးပါတယ္။ သူက ဆရာႀကီး ဦးေသာ္ေကာင္းရဲ ့ သား ျဖစ္တဲ့အတိုုင္း စာၾကည့္တိုုက္လုုပ္ငန္းေတြကိုု ဆက္လုုပ္ေနသူပါ။ ငါးေထာင္ေက်ာ္ ေတာ့ က်န္ေသးတယ္လိုု ့ သူက ျပန္ေျဖပါတယ္။ အရင္က တေသာင္းခြဲ ေလာက္ ရွိတယ္ဗ် လိုု ့ သူက ဆက္ေျပာတယ္။

က်ေနာ္ အံ့ၾသသြားပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ငါးေထာင္ေလာက္ရွိေနလ်က္နဲ ့ ဘာေၾကာင့္ စာအုုပ္ေတြ မေရာင္းရပါလိမ့္၊ ဒီစာၾကည့္တိုက္ေတြမွာ ဘယ္လိုုစာအုုပ္မ်ဳိးေတြ ထားပါ လိမ့္ လို ့လည္း ေတြးမိပါတယ္။ စာၾကည့္တိုုက္မွဴးေတြနဲ ့ေတြ ့ရင္ေတာ့ ေမးၾကည့္ရပါဦးမယ္။

ဖြံ ့ျဖိဳးတိုုးတက္တဲ့ ႏိုုင္ငံတိုုင္းမွာ စာၾကည့္တိုုက္လုုပ္ငန္းကိုု အလြန္အေလးထားပါတယ္။ စာၾကည့္တိုုက္ဆိုုတာက လူထုုတကၠသိုုလ္ပါ။ အမ်ားျပည္သူရဲ ့ ဉာဏ္ရည္ဉာဏ္ေသြး ျမင့္မားလာေအာင္ လုုပ္ေပးတဲ့ ေနရာပါ။ အစိုးရက လူအရင္းအျမစ္ဖြံ ့ျဖိဳးဖိုု ့အတြက္ စာၾကည့္တိုုက္ေတြ ထြန္းကားစည္ပင္ေအာင္ လုုပ္ေပးရပါတယ္။ ထြက္သမွ်စာအုုပ္ေတြ ထဲက ဖတ္သင့္ဖတ္ထိုုက္တဲ့ စာအုုပ္တိုုင္းကိုု ၀ယ္ယူၿပီး အမ်ားျပည္သူစာၾကည့္တိုုက္မ်ား မွာ တင္ထားေပးရပါတယ္။ လူထုုက ဖတ္ခ်င္တဲ့ စာအုုပ္ဆိုုရင္လည္း ၀ယ္ေပးရပါတယ္။ က်ေနာ္ေနတဲ့ ခ်င္းမိုုင္မွာဆိုုရင္ တကၠသိုုလ္စာၾကည့္တိုုက္က သူတိုု ့ စာၾကည့္တိုက္ အတြက္ ၀ယ္သင့္တဲ့ စာအုုပ္စာရင္းကိုု စာအုပ္ပြဲေတာ္လာသူမ်ားထံမွာ ေတာင္းခံ တတ္ ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုုးလုုပ္တဲ့ စာအုုပ္ပြဲေတာ္မွာ က်ေနာ္က ပန္ခ်ီဆရာႀကီး ပီကာဆိုု အေၾကာင္း ေနာက္ဆံုုး ထုုတ္ေ၀တဲ့ စာအုုပ္ေတြ ၀ယ္ဖိုု ့ စာရင္းထဲမွာ ထည့္ေရးေပးလိုုက္ ဖူးပါတယ္။

ေနာက္ၿပီး စာၾကည့္တိုက္ေတြက စာအုုပ္ေကာင္းေတြ ထုုတ္ေ၀နုုိင္ေအာင္ ထုုတ္ေ၀သူ မ်ားကိုု ပံ့ပိုုးေပးရပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေတြက ၀ယ္ရင္ ထုတ္ေ၀သူေတြက အျမတ္ အစြန္း မရွိႏိုုင္တဲ့ စာအုုပ္ေကာင္းေတြကိုု အလြယ္ထုတ္ႏိုုင္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံျခား တိုင္းျပည္ ေတြမွာေတာ့ စာအုုပ္တအုုပ္ကိုု ထုုတ္ေတာ့မယ္ဆိုုရင္ ပထမဆံုုး စာၾကည့္တိုုက္ေတြ အတြက္ ရည္စူးၿပီး အဖံုုးမာစာအုုပ္ေတြ ထုုတ္ပါတယ္။ စာၾကည့္တိုက္ေတြကလည္း ၀ယ္ပါတယ္။ဒါဆိုုရင္ အရင္းေက်ၿပီ။ ေနာက္မွ အဖံုုးေပ်ာ့ေတြနဲ ့ ထုုတ္ပါတယ္။

က်ေနာ္က စာအုုပ္စာေပထုုတ္ေ၀ေရးအတြက္ စာၾကည့္တိုုက္မ်ားရဲ့ အခန္းက႑ကိုု ေျပာျပတဲ့အခါ မိတ္ေဆြ ထုုတ္ေ၀သူတေယာက္က “ ဒါဆိုုရင္ က်ေနာ္တိုု ့ႏိုုင္ငံနဲ ့ေတာ့ ေျပာင္းျပန္ျဖစ္ေနၿပီ။ ဒီက စာၾကည့္တိုုက္ေတြက စာအုုပ္ မ၀ယ္ဘူးဗ်။ အလွဴခံတာ” တဲ့။

ဟုုတ္မွာပါပဲ။ လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ေလာက္က သတင္းစာထဲမွာ စာအုုပ္အလွဴခံေၾကာ္ျငာေတြ ျမင္လိုုက္ရပါေသးတယ္။ စာရြက္နဲ ့ခ်ဳပ္ထားတဲ့ စာအုုပ္သာမက အီလက္ထရြန္နစ္စာအုုပ္ ေတြကိုုပါ တပါတည္း ထည့္လွဴဖိုု ့ ေရးထားလိုု ့ က်ေနာ္တုုိ ့ စာေပသမားမ်ား မခံခ်ိမခံသာ ျဖစ္ခဲ့ရပါေသးတယ္။

ၿပီးခဲ့တဲ့ တပတ္က ျပည္သူ ့ေခတ္ ပြဲမွာ မိတ္ေဆြေဟာင္းတေယာက္နဲ ့ ျပန္ေတြ ့ တယ္။သူက မဆလေခတ္က အစိုုးရသတင္းစာမွာ အယ္ဒီတာလုုပ္ခဲ့သူပါ။ စာေရးဆရာ တေယာက္လည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စာအုုပ္ထုုတ္ေ၀ေရးလည္း လုပ္ပါတယ္။ က်ေနာ္က ဘာေရးေနသလဲ လိုု ့ေမးေတာ့ သတင္းစာပညာ နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ စာအုပ္ တအုုပ္ေရးေန တယ္လိုု ့ သူက ျပန္ေျပာတယ္။ စာေကာ ဖတ္ျဖစ္သလားဆိုေတာ့ ဖတ္ျဖစ္ပါတယ္ ၊ အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုုက္မွာ ရံဖန္ရံခါ သြားဖတ္တယ္ လိုု ့ ေျပာပါတယ္။ အဲဒီ စာၾကည့္ တိုုက္က ဘယ္ေရာက္သြားသလဲဗ်လိုု ့ က်ေနာ္ေမးေတာ့ မီကာဆာဟိုုတယ္နားက အစိုုးရ ပိုုင္အေဆာက္အဦးတခုုဆီ ေရာက္သြားတယ္လိုု ့ျပန္ေျဖတယ္။ ထိုုေနရာကိုု က်ေနာ္ မသိ ပါ။

စာလာဖတ္တဲ့သူ မ်ားသလားလိုု ့က်ေနာ္က ဆက္ေမးေတာ့ တရက္ကိုု သံုုးေယာက္ ေလာက္ေတာ့ လာၾကည့္တယ္လိုု ့သူက ေျပာပါတယ္။ အမ်ဳိးသား စာၾကည့္တိုက္မွာ တရက္သံုုးေယာက္ စာလာဖတ္တယ္ဆိုုတဲ့စကားကိုု ႏိုုင္ငံတႏိုင္ငံရဲ့ ဂုုဏ္သိကၡာႏွင့္ တြဲစပ္ၿပီး ၾကည့္ရင္ ေတာ္ေတာ္ ရွက္စရာေကာင္းပါတယ္။

ေရွးယခင္က အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုက္ဟာ ယခုု ျမိဳ ့ေတာ္ခန္းမတည္ရာမွာ ရွိခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ကမ္းနားလမ္းဘက္ လူ၀င္မႈရံုုးရွိရာကိုု ေရာက္သြားပါတယ္။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာ တာေမြသင္းခ်ဳိင္းကို ေရႊ ့သြားျပန္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္ တ၀က္ ရန္ကုုန္တ၀က္ဆိုုၿပီး အေမြခြဲသံ ၾကားရျပန္တယ္။ လႊတ္ေတာ္စာၾကည့္တိုက္ ရွိရမယ့္ ေနျပည္ေတာ္က အမ်ားျပည္သူအတြက္ ရည္ရြယ္ ထားတဲ့ အမ်ဳိးသား စာၾကည့္တိုက္ကို ခြဲေ၀ယူတာ အလြန္မသင့္ျမတ္တဲ့ အလုပ္ပဲလိုု ့ ျမင္မိပါတယ္။

ရန္ကုုန္မွာ က်န္ရစ္ၿပီး ေခ်ာင္ထိုုးထားခံရတဲ့ အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုက္မွာ ဘာစာအုပ္ေတြ က်န္ေနခဲ့ေသးလဲ။ ယခင္က အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုက္ ဆိုတာက အလြန္တန္ဖိုုးႀကီးတဲ့ ရွားပါးစာအုုပ္မ်ားရွိသလိုု စာအုပ္သစ္ေကာင္းေကာင္းေတြလည္း ရွိတဲ့အတြက္ စာေပ ခ်စ္သူမ်ား ထုုတ္ေ၀သူမ်ား ပညာရွင္မ်ား အားကိုုးရာ စာၾကည့္တိုက္ႀကီး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ ယခုုေတာ့ သြားလို ့လာလို ့ခက္ခဲတဲ့ လူမသိသူမသိေနရာကိုေရာက္သြားၿပီ။

စစ္အစိုုးရလက္ထက္မွာ ရွားပါးစာအုုပ္ေကာင္းေတြ ေတာ္ေတာ္ ေပ်ာက္ရွ ကုုန္တယ္လို ့ လည္း ေျပာၾကတယ္။ ဒါေတြ ဘယ္ေရာက္ကုုန္သလဲ။ စစ္အစိုုးရလက္ထက္မွာ လူႀကီး မင္းမ်ား “ေဖ်ာင္” သြားတဲ့ စာအုပ္ေတြလည္း ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ ေျပာၾကတယ္။ ဘယ္လူႀကီးမင္းေတြလဲ။

အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုုက္မွဴး လုုပ္ခဲ့တဲ့ ေမာင္ေဇယ်ာကေတာ့ ေကာင္း ေကာင္း သိမွာပဲ။

အမ်ဳိးသားစာၾကည့္တိုက္ကေန အလွဴခံဌာနတခုုကို ေျပာင္း ေရႊ ့ခံရတာေၾကာင့္ အလုပ္ ထြက္လိုက္ရတဲ့ ေမာင္ေဇယ်ာကုုိ စာအုပ္မရွိတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ ေတြအေၾကာင္း၊ စာၾကည့္တိုက္မွဴး ေကာင္းေကာင္းမရွိတဲ့ စာၾကည့္တိုက္ေတြအေၾကာင္း သုုေတသနလုုပ္ဖို ့လည္း တိုက္တြန္းရဦးမယ္။ ။

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ