ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU) – က်ားေသကို အသက္သြင္းေနတဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံပညာေရးစနစ္
(မိုုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၂၊ ၂၀၁၄
လူမ်ဳိးႀကီးပြားေစခ်င္ရင္ ပညာေရးကိုျမွင့္တင္ရမယ္ … ။
တိုင္းျပည္ကို တိုးတက္ေစခ်င္ရင္ ပညာေရးကိုျမွင့္တင္ရမယ္ … ။
ကမၻာကို ရင္ေဘာင္တန္းေစခ်င္ရင္ ပညာေရးကိုျမွင့္တင္ရမယ္ … ။
အထက္ေဖၚျပပါ သီအိုရီမ်ားကို လူတိုင္းနီးနီး ၾကားဖူးၾကမွာပါ။ သို႔ေသာ္ ယေန႔ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ ပညာေရး စနစ္ကို ဆန္စစ္ေလ့လာၾကည့္ရင္ စိတ္ေအးႏိုင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေသးပါ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ႏုိင္ငံ တကာႏွင့္ ရင္ေဘာင္တန္းႏိုင္ေအာင္ အဆင့္မီတဲ့ ပညာေရးေပၚလစီမ်ားကို ႏုိင္ငံေတာ္မွ ျပဌာန္းသတ္မွတ္ ေပးရာတြင္ ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီေသာ ပညာေရးစနစ္မ်ား ရွင္သန္ႏိုင္ေရးအတြက္ အေလးထား ေဆာင္ရြက္ေပးရ မည့္အစား၊ ရွင္သန္မႈမရွိႏုိင္ေတာ့ေသာ ပညာေရးသင္ရုိးညႊန္းတန္းေဟာင္းမ်ားကို ျပန္လည္ေဘာင္ခတ္၍ အသစ္တဖန္ ျပဌာန္းေပးထားတဲ့ ပညာေရးေပၚလစီမ်ား ေပၚထြက္လာျခင္းေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ အနာဂတ္လူငယ္ မ်ားအတြက္ ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္၍ ကံေကာင္းႏုိင္စရာ အေၾကာင္းမရွိေသးပါ။
ေခတ္ႏွင့္ လူငယ္၊ လူငယ္ႏွင့္ ႏိုင္ငံေရး၊ ႏုိင္ငံေရးႏွင့္ တိုင္းျပည္၊ တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိး၊ အခ်ဳိးအစား မညီ မမွ် ျဖစ္ေနသမွ်ကာလပတ္လုံး ထိုႏိုင္ငံ၏ (အမ်ားစုေသာ ျပည္သူလုထု၏၊) လူေနမႈဘ၀မ်ားသည္ နိမ့္က်ေန မည္သာျဖစ္၏။ ယခုအခါ ျမန္မာႏုိင္ငံ၏ လူေနမႈအဆင့္အတန္းသည္ (အမ်ားစုမွာ) အနိမ့္မွာ ရွိေနသလား၊ အျမင့္မွာ ရွိေနသလားဆိုတာ ကိုယ္ပိုင္အသိတရားျဖင့္ သုံးသပ္ဆင္ျခင္ႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။
တိုင္းျပည္ရဲ့အေနအထားကို အားမနာတမ္းေျပာရလွ်င္ ျမန္မာႏုိင္ငံသားတို႔ရဲ့ လူေနမႈစံႏႈန္းသည္ ႏိုင္ငံ တကာရဲ့ လူေနမႈစံႏႈန္းထက္ (အမ်ားစုဟာ) မ်ားစြာနိမ့္က်ေနတာကို ေတြ႔ရတယ္။ သို႔ေသာ္ ျဖစ္ပ်က္ေနေသာ အရာအားလုံးအတြက္ ႏိုင္ငံေရးေပၚလစီ တစ္ခုတည္းကိုခ်ည္း အျပစ္တင္ေန၍ မရပါ။ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္စဥ္၌ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ားလည္း ေၾကာင္းက်ဳိးခ်င့္ခ်ိန္၍ အသိတရားႏွင့္ သတၱိရွိရွိပါ၀င္ျခင္း၊ စြမ္းရည္ႏွင့္ ဗ်တၱိ အခ်ဳိးညီမွ်ေအာင္ျပဳ၍ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းမ်ားကို ျပဳလုပ္သင့္တဲ့အခ်ိန္အခါမ်ဳိးျဖစ္တယ္။
အျမင္ကတ္၍ အျပစ္ေတြခ်ည္းေျပာ၊ နားက်ည္းေနတဲ့ ႏွလုံးသားျဖင့္ ရင္ခုံသံအတုိင္း တုန္႔ျပန္၊ ၾကြက္ မႏိုင္ေတာ့ က်ည္မီးႏွင့္္ရႈိ႔၊ ႏုိင္ငံတကာရဲ့ မီဒီယာခြန္အားကိုယူ၊ ဘယ္သူမွားမွား ကုိယ္မမွားတဲ့ အေနအထား မ်ဳိးႏွင့္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲတာ အစိုးရေပၚလစီေၾကာင့္၊ ပညာတတ္ေတြ နည္းပါးသြားတာ အစိုးရ ေပၚလစီေၾကာင့္၊ စီးပြားေရးေတြ မတိုးတက္တာ အစိုးရေပၚလစီေၾကာင့္၊ ျပည္သူေတြထဲမွာ အမူးသမားေတြ မ်ားျပားလာတာဟာ အစိုးရေပၚလစီေၾကာင့္၊ မိန္းကေလးေတြ မလုံတလုံ ၀တ္စားဆင္ယဥ္မႈေတြ မ်ားလာ တာဟာ အစိုးရေပၚလစီေၾကာင့္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ အစိုးရေပၚလစီကိုခ်ည္း ပစ္မွတ္ထား၍ ေျပာဆိုေရးသား ေနၾက တာကို ေတြ႔ရတယ္။ မဟုတ္ဘူးလားလို႔ေမးရင္ မျငင္းလိုပါ။ သို႔ေသာ္ … ။
အမ်ားေျပာစကားကို စံထား၍ အမ်ားေျပာတိုင္း ဟုတ္မွန္ပါတယ္လို႔ ၀န္ခံေျပာဆိုရျခင္းမ်ဳိးထက္ တရား သေဘာကို စံထား၍ ေျပာဆိုရျခင္မ်ဳိးက ပို၍ အဓိပၸါယ္ရွိႏုိင္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိျခင္းပါ။ အဘိဓမၼာသီအိုရီ မွာ ျပဆိုထားတာက ̏အက်ိဳးတရားတစ္ခုျဖစ္ေပၚလာျခင္းသည္ အေၾကာင္းတရား တစ္ခုတည္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ဘဲ၊ အေၾကာင္းတရားမ်ား ေပါင္းဆံုပါမွ အက်ဳိးတရားဆိုတာ ျဖစ္ေပၚလာႏုိင္တယ္̋ဆိုတဲ့ သီအိုရီကို ေလ့လာဆန္းစစ္ႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။
ထိုအေၾကာင္းတရားေတြထဲမွာလည္း နီးေသာအေၾကာင္း၊ ေ၀းေသာအေၾကာင္းဆိုၿပီး သီအိုရီက ရွင္း လင္းထားတာကို ေတြ႔ရတယ္။ ဒီေနရာမွာ တိုင္းျပည္ဆင္းရဲရျခင္း၏ နီးေသာအေၾကာင္းမွာ အစိုးရေပၚလစီ ေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ေသာ္လည္း ေ၀းေသာအေၾကာင္း (သို႔မဟုတ္) ထင္သာျမင္သာမရွိတဲ့အေၾကာင္းတရား မ်ားကလည္း ရွိေနျခင္းပါ။
ထိုအေၾကာင္းတရားေတြကေတာ့ တိုင္းျပည္ရဲ့ ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ား နိမ့္က်ေနျခင္း၊ ျပည္သူေတြရဲ့ႏိုင္ငံေရး အသိစိတ္မ်ား အားနည္းေနျခင္း၊ ကိုယ္ပိုင္အသိျဖင့္ စီးပြာေရးမလုပ္ တတ္ျခင္း၊ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ျခင္းထက္ တစ္ကိုယ္ေကာင္းစိတ္ဓာတ္မ်ား ေမြးျမဴထားျခင္း၊ ကိုယ္ပုိင္အရည္ အခ်င္းမ်ားကို အားမကိုးပဲ ေပါင္းစား၊ ဖားစား၊ ေျမွာက္စား၊ လိမ္စားျခင္းမ်ဳိးေတြ၊ လာဘ္စားျခင္း (စပြန္စာကို လက္ခံ၍ အျပစ္မကင္းေသာ ခြါစားျခင္း)မ်ဳိးေတြလည္း ပါ၀င္ေနျခင္းပါ။ ဒီအေၾကာင္းတရားမ်ားဟာလည္း တိုင္းျပည္ဆင္းရဲျခင္း၏ အေၾကာင္းတရားမ်ားျဖစ္တယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိတယ္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ ဥပမာ၊ ႏိုင္ငံေရးသီအိုရီအရ ̏လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူရွိေသာ ႏုိင္ငံမ်ဳိး၌ လုပ္ခ်င္တာကို အကုန္လုပ္လို႔ရတယ္̋ ဆိုတဲ့အဆိုဟာ မွန္သင့္သေလာက္ မွန္ေနျခင္းပါ။ ဒီသီအိုရီႏွင့္ စံထားေျပာဆိုရေသာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူမႈေတြ တကယ္ပင္ ကင္းရွင္းေနၿပီးေလာ။ အကယ္၍ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈကိစၥမ်ား တကယ္ပင္ ပေပ်ာက္လိုေသာ္ ယူသူကိုလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူ၍ ေပးသူကိုလည္း ျပင္းျပင္းထန္ထန္ အေရးယူသင့္တဲ့ အခ်ိန္အခါမ်ဳိးျဖစ္ေနတယ္။ လာဘ္မရမႈေၾကာင့္ လတ္တေလာ ျဖစ္ေပၚလာႏိုင္ေသာ စာ၀တ္ေနေရးအတြက္ ဖာႏိုင္ေထးႏိုင္ေအာင္ (ပညာေပး၍) လခမ်ားကို တိုးျမွင့္ေပးသင့္တဲ့အခ်ိန္အခါမ်ဳိးလည္း ျဖစ္ေနတယ္။
ထိုသုိ႔ေပးႏုိင္ရန္အတြက္ တိုင္းျပည္ရဲ့အခြန္ဘ႑ာမ်ားကို တိုးပြားေစႏိုင္ေသာ ေျမေပၚေျမေအာက္၊ ေရေပၚေရေအာက္မွ ထြက္ရွိေနေသာ တုိင္းျပည္ရဲ့ သယံဇာတမ်ားကို တိုင္းက်ဳိး၊ ျပည္က်ဳိးအတြက္ ျပည္နယ္ႏွင့္ တိုင္းရွိ ျပည္သူ၊ ျပည္သူမ်ားသည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ေကာင္းမြန္သည္ထက္ ေကာင္းမြန္ေအာင္ အမွန္တကယ္ပင္ ပူးေပါင္း၍ ျပဳလုပ္ေပးၾကရမည့္အခ်ိန္အခါျဖစ္တယ္။
တုိင္းျပည္ဆင္းရဲျခင္းအတြက္ အခ်င္းခ်င္း အျပစ္ေျပာေနၾကမည့္အစား လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူမႈ ျပဳေန သူမ်ား၊ လာဘ္မယူေသာ္လည္း တစ္နည္းနည္းျဖင့္ ရယူေနသူမ်ား ဆက္လက္ရွင္သန္ေနမႈမ်ားကို ပေပ်ာက္ သြားရေအာင္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္၍ ဆင္းရဲမြဲေတေသာ ဘ၀မ်ားႏွင့္ ေနခဲ့ၾကရေသာ ရာစုႏွစ္မ်ားစြာကို ေက်ာ္လႊားႏိုင္ဖို႔ အနစ္နာခံ၍ ေပးဆပ္ေနၾကရမွာျဖစ္တယ္္။ ထိုသုိ႔မျပဳလုပ္ႏုိင္ပဲ လာဘ္ေပး လာဘ္ယူမႈအား ဆက္လက္ရွင္သန္ခြင့္ရေအာင္ ကာကြယ္ေပးေနၾကမည္ဆိုလွ်င္ တိုင္းျပည္ကို ဆင္းရဲတြင္းထဲသုိ႔ က်ေရာက္ ႏိုင္ဖို႔ ကိုယ္တိုင္က တြန္းအားေပးေနသူမ်ား ျဖစ္ေနတတ္ျခင္းပါ။
ေခတ္ႏွင့္ေလွ်ာ္ညီေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ျဖစ္စဥ္မ်ား ေႏွးေကြးေနျခင္း သည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြက္ ကံဆိုးျခင္း၏ အေၾကာင္းတစ္ရပ္ျဖစ္ေနတယ္။ ပညာေရးနယ္ပယ္မွာ လာဘ္ေပး၊ လာဘ္ယူ ျပဳေနသူကျပဳ၊ လာဘ္မရသူက လာဘ္မရ၍ နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ႏွိပ္စက္၊ ဒီအတြက္ ခါးစည္းခံေနရ သူမ်ားက ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားျဖစ္တယ္။ ျဖစ္စဥ္မ်ားက ၀မ္းနည္းစရာပါ။
ရန္ကုန္တိုင္း၌ ၂၀၁၂ခု -၂၀၁၃ခု ပညာသင္ႏွစ္၌ အျပင္ေျဖ ကိုးတန္းေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားသည္ စာေျဖဌာနအခ်ဳိ႔၌ ေျဖဆိုသူ အားလုံး ေအာင္ျမင္သူမရွိတဲ့ ၿမဳိ႔နယ္မ်ားပင္ ရွိေနေၾကာင္း ေလ့လာစုံစမ္းသိရွိရတယ္။ (ပညာေရးမွဴးမ်ား နစ္နာႏုိင္၍ ၿမဳိ႔နယ္မ်ား၏ အမည္ကုိ ခ်န္လွပ္ထားခဲ့ျခင္းပါ) ထိုေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ားရဲ့ အနာဂတ္ဘ၀ေလးမ်ားကို စာနာမိျခင္းပါ။
ေနာက္တစ္ခုက ျမန္မာျပည္သူ၊ ျပည္သားအမ်ားစုသည္ စာသင္လွ်က္ စာမတတ္။ ပညာသင္လွ်က္ ပညာမတတ္ ျဖစ္ေနတယ္။ စာသင္ပါလွ်က္ ဘာေၾကာင့္စာမတတ္ ျဖစ္ေနရသနည္း။ ပညာသင္လွ်က္ ဘာေၾကာင့္ ပညာမတတ္ ျဖစ္ေနရသနည္း။ အေျဖကား ေ၀၀ါးေနဆဲပါ။ နီးေသာအေၾကာင္းတစ္ခုကေတာ့ သင္ၾကားနည္းစနစ္ မမွန္ကန္ေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ႏုိင္ျခင္းပါ။ ဤသို႔ဆိုလွ်င္ သင္ၾကားနည္းစနစ္ မမွန္မကန္ျဖစ္ ေနတာကို ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနက မသိခဲ့ေလသေလာ။ သို႔မဟုတ္ သိလွ်က္ႏွင့္ လ်စ္လ်ဴရႈ ေနသေလာ။ ဒီအေျဖကလည္း ေ၀၀ါးေနဆဲပါ။
ထိုထိုေသာအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ေနာက္ထပ္ေမးခြန္းတစ္ခု ေမးလာႏိုင္ျခင္းပါ။ တစ္စုံတစ္ေယာက္ ေသာသူက ျပည္သူေတြ စာမတတ္ေတာ့ေကာ ဘာျဖစ္မွာမို႔လဲ။ စာမတတ္လဲ ထမင္းေတာ့မငတ္ပါဘူး၊ ဒီထက္ပို၍လည္း ဆင္းရဲမသြားႏိုင္ပါဘူး။ သူ႔အေမးနဲ႔သူေတာ့ ဟုတ္ေနျခင္းပါ။ အေျဖကား ထမင္းေတာ့ မငတ္ႏိုင္ပါ။ ဒါထက္ပို၍လည္း မဆင္းရဲႏုိင္ပါ။ သို႔ေသာ္ … ။ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို စနစ္တက် မျပဳျပင္ႏိုင္ၾက လွ်င္ေတာ့ လူမ်ဳိးရဲ့ လူေနမႈအဆင့္အတန္းမ်ားသည္ ဒါထက္ပုိ၍ ေအာက္က်သြားႏုိင္ၿပီး၊ တိုင္းျပည္ႀကီလည္း ဒါထက္ပို၍ ေနာက္က်သြားႏုိင္ျခင္းပါ။ လူနည္းစု ခ်မ္းသာေနရုံမွ်ျဖင့္ လူအမ်ားစုေပါင္းမွ ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ လူမ်ဳိးကို ကုိယ္စားမျပဳႏုိင္ေၾကာင္း ပညာရွင္မ်ား သတိမူႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။
အကယ္၍မ်ား ႏုိင္ငံေတာ္အစိုးရမွ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ား ျပဳျပင္ႏုိင္ရန္အတြက္ ပညာေရးစနစ္ေဟာင္း ႀကီးကို ေဘာင္တပ္ေပးရုံႏွင့္၊ (ေခတ္စကားအရ ေျပာရမည္ဆိုရမည္ဆိုလွ်င္) ရႈိင္းေပးလိုက္ရုံႏွင့္ ထိုမရွင္သန္ ႏိုင္ေတာ့ေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒႀကီးကို ဇြတ္အတင္းႀကီး အသက္သြင္းေပးလိုက္မည္ဆိုလွ်င္ က်ားေသကို အသက္သြင္းေပးလုိက္သလို တိုင္းျပည္ႀကီးလည္း နစ္နာမယ္္။ လူမ်ဳိးေတြလည္း ဂုဏ္ငယ္မယ္။ ထိုထိုသုိ႔ေသာ အေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ႀကီးလည္း မနစ္နာရေအာင္၊ လူမ်ဳိးေတြလည္း ဂုဏ္မငယ္ရေအာင္ ပညာေရး ေပၚလစီမ်ားကို ၀ုိင္း၀န္းျပဳျပင္ႏိုင္ၾကဖို႔ တုိက္တြန္းလိုျခင္းပါ။
အေရးႀကီးလွေသာ ဒီအစ္ရႈးအတြက္ ၀ုိင္း၀န္း၍ ျပဳလုပ္မေပးႏုိင္ၾကလွ်င္ က်ားေသကို အသက္သြင္းမိ ခဲ့၍ ေသျခင္းသို႔ ေရာက္သြားခဲ့ရသူရဲ့ ျဖစ္အင္နမူနာကို စံထားၿပီး ပညာေရးႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး ဆင္ျခင္စဥ္းစား ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။ ပညာေရးေပၚလစီမ်ား ရွင္သန္ႏိုင္ေရးအတြက္ စနစ္ေဟာင္းက ျပ႒ာန္းေပးခဲ့ေသာ ရွင္သန္မႈမရွိႏိုင္ ေတာ့ေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို (ဥပမာ၊ ေလးတန္းကို ၿမိဳ႔နယ္စစ္၊ ရွစ္တန္းကို ခရုိင္စစ္စသည္ ျပဳလုပ္ခဲ့ေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို) ျပန္လည္အသက္သြင္း ေပးၾကမည္ဆိုလွ်င္ လူမ်ဳိးေတြလည္း ဒုကၡေရာက္၊ တိုင္းျပည္ ႀကီးလည္း ေနာက္တန္းေရာက္သြားႏုိင္တာမို႔ မျပဳခင္ ျပင္ရတာထက္၊ ျပဳၿပီးလွ်င္ ျပင္ဖို႔ ပို၍ခက္ခဲႏိုင္တာမို႔ စဥ္းစဥ္းစားစား လုပ္ႏိုင္ၾကဖို႔ပါ။
သို႔ေသာ္ တစ္ဖက္ကိုလည္း စာနာၾကည့္မိပါတယ္။ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ ျပႆနာ အစ္ရွဴးက ရႈပ္ေထြးလွတယ္။ အျမင္ေတြက မ်ဳိးစုံေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားကလည္း ေကာင္း မြန္တဲ့ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ဳိးဆိုတာ ေက်ာင္းသားသမဂၢေတြဖြဲ႔ႏုိင္ရမယ္။ တကၠသိုလ္တိုင္း တကၠသိုလ္တိုင္း လြတ္လပ္တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္မႈမ်ဳိးေတြ ရရွိရမယ္။ ပညာေရးသင္ရုိးညႊန္းတမ္းမ်ားကို ကိုယ္ပုိိုင္ဟန္ႏွင့္ ေရးဆြဲ ႏိုင္ရမယ္။ ပညာေရးကို ဗဟုိက ခ်ဳပ္ကုိင္တာမ်ဳိး မျဖစ္သင့္ဘူး စသည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ဳိးေတြ ရွိေနပုံရတယ္။ မွန္သင့္သေလာက္မွန္ပါတယ္။ သို႔ေသာ္ အားလုံး အမွန္ႀကီးမဟုတ္ပါ။
ပညာေရးေပၚလစီသေဘာအရ ကိုယ့္တကၠသိုလ္မွာ ကုိယ့္ရဲ့ပညာေရးဆိုင္ရာ အကယ္ဒမစ္ (Academic) ပညာေရးဘုတ္အဖြဲ႔က ျပ႒ာန္းစာအုပ္မ်ားကို ျပ႒ာန္းႏုိင္တယ္။ သို႔ေသာ္ အျခားတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ား မနိမ္႔က်ေစရေအာင္ ေလ့လာရမယ္။ သုေတသနျပဳရမယ္။ အဲဒီေက်ာင္းေတြကို အခ်ိန္မေရြးစစ္ေဆးႏိုင္တဲ့ ပညာေရးေကာ္မတီအဖြဲ႔အစည္းဆိုတာ ရွိရမယ္။ ဒါမွသာလွ်င္ တစ္ႏိုင္ငံလုံးရွိ တကၠသိုလ္မ်ား၊ (သို႔မဟုတ္) အထက္တန္း၊ အလယ္တန္း၊ မူလတန္းေက်ာင္းမ်ားဟာ တစ္ေက်ာင္းႏွင့္ တစ္ေက်ာင္း လယ္ဗယ္မ်ား သိပ္ကြာျခားမႈမရွိေစပဲ ထိန္းညွိေပးႏိုင္မွာ ျဖစ္တယ္။
၂၀၁၂-ခုႏွစ္က အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္၊ ဆန္ဖရန္စစၥကိုၿမဳိ႔မွာရွိတဲ့ စီးတီးေကာလိပ္ (SF City College)မွာ ပညာေရးလယ္ဗယ္မ်ား (ပညာေရးအဆင့္အတန္းမ်ား) အလြန္နိမ့္က်ေန၍ စီးတီး ေကာလိပ္ ပညာေရးဘုတ္အဖြဲ႔က အျခားေကာလိပ္မ်ားႏွင့္ အဆင့္မီေအာင္ ပညာေရးသင္ရုိးညႊန္းတမ္း မ်ားကို ျပန္လည္မျပဳျပင္ႏိုင္လွ်င္ SF စီးတီးေကာလိပ္ေက်ာင္းကို ပိတ္ပစ္ရမည္ျဖစ္ေၾကာင္း အမိန္႔စာထြက္ခဲ့တယ္။ ထိုအမိန္႔စာေၾကာင့္ ထိုေကာလိပ္ရွိ ပညာေရးဘုတ္အဖြဲ႔ အလုပ္ေတြ ရႈပ္သြားခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ သက္ဆိုင္ရာမွ ပညာေရးလယ္ဗယ္ကို ျမွင့္တင္ႏုိင္ခဲ့၍ ဆက္လက္ဖြင့္ေနေၾကာင္း ၾကားသိရ၍ ၀မ္းသာမိတယ္။
ေနာက္ၿပီး တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားမွာ ဆႏၵထုတ္ေဖၚတဲ့ကိစၥ။
ထိုကိစၥဟာ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ ညီတယ္လို႔ ဆိုႏုိင္တယ္။ သို႔ေသာ္ တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ဆႏၵျပဖို႔အတြက္ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းကို အရင္ေလ့လာသင့္တယ္။ တကၠသိုလ္တိုင္းမွာ သူ႔စည္း ကိုယ့္စည္းဆိုတာ ရွိတယ္။ ေက်ာင္းသားေတြဖက္မွာလည္း စည္းရွိသလို၊ ေက်ာင္းဖက္မွာလည္း စည္းရွိတယ္။ တခ်ဳိ႔စည္းက ဒီတကၠသုိလ္ႏွင့္သာ သက္ဆိုင္ၿပီး၊ အျခားတကၠသိုလ္မ်ားႏွင့္ မသက္ဆိုင္တာမ်ဳိးေတြလည္းရွိတယ္။ ဥပမာ၊ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ ကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္၊ ဆန္ဟုိေဆး တကၠသုိလ္မွာ ေက်ာင္းတက္ခဲ့စဥ္က ဆႏၵျပတဲ့ေက်ာင္းသားေတြႏွင့္ ဆုံခဲ့ဖူးတယ္။ သူတို႔ျပဳႏုိင္တဲ့ ေဘာင္စည္း ထဲကေန ဆႏၵျပခဲ့တာေၾကာင့္ ျပႆနာမရွိပဲ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္းပဲ ၿပီးဆုံးသြားခဲ့တယ္။
တကၠသိုလ္တစ္ခုမွာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းဟာ ထိုတကၠသိုလ္၌ ေက်ာင္းတက္ ေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား၏ အခြင့္အေရးမ်ား ဆုံးရႈံးနစ္နာေနခဲ့လွ်င္ ထိုနစ္နာမႈမ်ားကို ဆႏၵထုတ္ေဖၚ၍ ေျပာၾကားႏိုင္ေအာင္ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔က ခြင့္ျပဳထားေသာ ထိုတကၠသိုလ္ႏွင့္ ဆိုင္ေသာ ေက်ာင္းသားအဖြဲ႔အစည္းျဖစ္တယ္္။ ထိုအဖြဲ႔အစည္းကို အသုံးခ်၍ အေမရိကန္တစ္ႏုိင္ငံလုံးရွိ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ားသုိ႔သြား၍ လွည့္ပတ္ရမ္းကားေန၍မရပါ။
တကၠသိုလ္၌ ဖြဲ႔စည္းထားေသာ အဖြဲ႔အစည္းဟာ (ဥပမာ ေက်ာင္းသားသမဂၢ အဖြဲ႔အစည္းဟာ) ထိုတကၠသိုလ္၌ တက္ေရာက္ေနေသာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား နစ္နာေနခဲ့လွ်င္ (ဥပမာ၊ က်ဴရွင္ခမ်ား အဆမတန္ျမင့္တက္လာျခင္း၊ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား လိင္ပိုင္ဆိုင္ရာ ခြဲျခားဆက္ဆံခံေနရျခင္း စသည္မ်ားေၾကာင့္) ေက်ာင္းတြင္း၌ ဆႏၵျပလိုလွ်င္ တကၠသိုလ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဌာနမွ ခြင့္ျပဳခ်က္ကို ဦးစြာပထမ ရယူ၍ ဆႏၵျပရသည္ကို ႀကဳံခဲ့ဖူးျခင္းပါ။ ဒီမီုကေရစီႏိုင္ငံဆိုတိုင္း ခြင့္ျပဳခ်က္မယူပဲ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ ဆႏၵျပ၍ မရႏိုင္ေၾကာင္းကို ေလ့လာသိရွိခဲ့ရတယ္။
ေျပာၾကားလိုတာက တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဆိုတာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းမ်ား၌ ပညာသင္ခြင့္ မရသူ မ်ားထက္ ပို၍အေမွ်ာ္အျမင္က်ယ္သင့္တယ္။ ျဖစ္ေပၚေနေသာ ကားရင့္ အစ္ရွဴးမ်ားအတြက္ (Current Issues) အတြက္ သမိုင္းအခ်က္အလက္မ်ားႏွင့္ ႏွုိင္းယွဥ္တင္ျပႏိုင္ေအာင္ စာၾကည့္တိုက္မ်ားသို႔သြား၍ျဖစ္ေစ၊ အင္တာ နက္စာမ်က္ႏွာမ်ားကို လွန္ေလွာ၍ျဖစ္ေစ စနစ္တက် သုေတသနျပဳႏုိင္သူ ျဖစ္သင့္တယ္။ ထုိသို႔မလုပ္ႏိုင္လွ်င္ ဇာတ္ေတာ္ထဲ၌ ယုံသူငယ္တစ္ေကာင္က ̏ေျမပ်ဳိၿပီ ေျပးၾက ေျပးၾက̋ ဆိုတဲ့စကားသံကို နားေယာင္၍ ေတာတိရစၦာန္ေတြ ဘာမသိ၊ ညာမသိႏွင့္ ထိုယုန္ေျပးရာအရပ္သို႔ ဦးတည္ရာမရွိပဲ ေျပးေနခဲ့ၾက၍ ဒုကၡေရာက္ ခဲ့ၾကရသည့္ ဇာတ္ေတာ္ကို အမွတ္ရေစခ်င္တယ္။ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားဆိုတာ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူ၊ ေက်ာင္းသားလို ျပဳမူေနထိုင္တတ္ရတယ္။ စဥ္းစားႏုိင္ၾကဖို႔ပါ။
အႏွစ္ခ်ဳပ္၍ တင္ျပလိုသည္မွာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈႏွင့္ပတ္သက္၍ က်ားေသကို အသက္သြင္းခဲ့ရင္ အသက္သြင္းေပးသူသာ နစ္နာႏုိင္ေသာ္လည္း တိုင္းျပည္ကို ေခတ္ႏွင့္မေလွ်ာ္ညီေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားႏွင့္ အသက္သြင္းေပးခဲ့လွ်င္ တစ္တိုင္းျပည္လုံးနစ္နာႏိုင္၍ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို ေခတ္စနစ္ ႏွင့္ညီေအာင္ ျပ႒ာန္းေပးသင့္တယ္္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ၌ ပညာေရးနိမ့္က်ေနသည္မွာ ေက်ာင္းသား၊ ေက်ာင္းသူမ်ား ညံ့ဖ်င္း၍လည္းမဟုတ္၊ ေက်ာင္းဆရာ၊ ဆရာမမ်ား စာမသင္တတ္၍လည္းမဟုတ္၊ ႏို္င္ငံေတာ္အစိုးရမွ စိတ္ ေစတနာမ်ား ေခါင္းပါးေန၍လည္းမဟုတ္၊ တကယ့္အေၾကာင္းတရားက ေက်ာင္းသား၊ ဆရာ၊ မိဘ၊ ပညာေရး ေပၚလစီ၊ ဒီေလးပြင့္ဆိုင္အေရးမွာ အခ်ဳိးအစားမညီမမွ်ျဖစ္ေန၍ ဒီလိုျဖစ္ေနရတယ္လို႔ ထင္ျမင္ယူဆမိျခင္းပါ။
ထိုေၾကာင့္ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ား အလွ်င္အျမန္ အေကာင္အထည္ေဖၚႏိုင္ေအာင္ ျပည္သူ၊ ျပည္သားမ်ား အားလုံး ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္စဥ္အတြက္ စုေပါင္းပါ၀င္ႏုိင္ၾကဖို႔လိုတယ္။ အထူးသျဖင့္ တိုင္းျပည္တြင္းမွာ ရွိေနၾက ေသာ အက္ဂ်ဴေကးရွင္း ေပၚလစီ (Education Policy) မ်ားကုိ စနစ္တက် ေရးဆြဲႏုိင္ေသာ ပညာရွင္မ်ား၊ ပညာေရးဆိုင္ရာ သုေတသနပညာရွင္မ်ား၊ ပညာေရး၀န္ႀကီးဌာနမွ သင္ရုိးညႊန္းတမ္းမ်ား ေရးဆြဲျခင္းဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ အတူပူးေပါင္း၍ ေခတ္စနစ္ႏွင့္ ေလွ်ာ္ညီေသာ၊ ကမၻာကို အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိ ရင္ေဘာင္ တန္းႏုိင္ေသာ ပညာေရးမူ၀ါဒမ်ားကို ျပ႒ာန္းေပးႏုိင္ၾကမည္ဆိုလွ်င္ … ။
ခ်မ္းသာစြာ အိပ္စက္ ႏုိင္ၾက ပါေစ။
ေဒါက္တာဓမၼပိယ (ITBMU)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
