ထင္ေအာင္ – ကၽြန္ေတာ့္ကို ပညာေပးခဲ့တဲ့ စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္း
(မိုးမခ) ႏိုု၀င္ဘာ ၁၂ ၊ ၂၀၁၄
ေန႔စဥ္ ထြက္ေနေသာ ဂ်ာနယ္ စာေစာင္မ်ား သတင္းစာမ်ားကို ဖတ္ေနရာမွ ငယ္ငယ္တံုးက အားထား ဖတ္ရႈ ခဲ့ရေသာ ပညာေပး မဂၢဇင္း တစ္ေစာင္ကို ျပန္လည္ သတိရမိလာပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘာသာျပန္ အသင္းႀကီးမွ ထုတ္ေဝခဲ့ေသာ စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္းပါ။ လစဥ္ထုတ္ စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္းလို႔ သံုးထားတာကို သတိျပဳမိခဲ့ပါတယ္။
လစဥ္ ထုတ္ေဝေနေသာ အျခားမဂၢဇင္းမ်ားနဲ႔ မတူ ကဲြျခား ေနတာက မဂၢဇင္း အရြယ္အစား ျဖစ္ပါတယ္။ အလ်ား က ဆယ္ လက္မခန္႔ ရိွၿပီး အနံကေတာ့ ဆယ့္သံုးလက္မ ေလာက္ရိွပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ အေရအတြက္ ကေတာ့ ပံုမွန္ ထုတ္ေဝေနတဲ့ မဂၢဇင္းေတြထက္ နည္းပါတယ္။ စာမ်က္ႏွာ တစ္ရာေလာက္ပဲ ရိွပါတယ္။ မ်က္ႏွာဖံုးမွာ နာမည္ေက်ာ္ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးေတြရဲ႕ လက္ရာ သရုပ္ေဖၚပံုေတြ သံုးထားပါတယ္။ အေရာင္စံုေနတဲ့ မ်က္ႏွာဖံုး ကိုျမင္တာနဲ႔ စာအုပ္ကို ဖတ္ၾကည့္ခ်င္စိတ္ေတြ ျဖစ္ေပၚလာတတ္ပါတယ္။
ထိုစဥ္က ထုတ္ေဝေနတဲ့ လစဥ္ထုတ္ မဂၢဇင္းေတြထဲမွာ ရႈမဝမဂၢဇင္း တစ္ခုသာ ပန္းခ်ီ မ်က္ႏွာဖံုးကို သံုးၿပီး ျမဝတီနဲ ့ေသြးေသာက္က စံျပအမ်ိဳးသမီးေတြရဲ႕ ေရာင္စံု ဓာတ္ပံုကို မ်က္ႏွာဖံုးမယ္ အျဖစ္ အသံုးျပဳၾကပါတယ္။
ပန္းခ်ီဆရာႀကီး ဦးအုန္းလြင္ လက္ရာ မ်က္ႏွာဖံုးကို သတိရ မိပါေသးတယ္။ ရန္ကုန္ ဆိပ္ကမ္းမွာ ဆိုက္ကပ္လာ တဲ့ ႏိုင္ငံျခား သေဘၤာႀကီးေတြ ေပၚက ကုန္ပစၥည္းေတြကို ေခတ္မီ ကရိန္းႀကီးေတြကို သံုးကာ သယ္ခ်ေနပံုကို သရုပ္ေဖာ္ ေရးဆဲြထားတာပါ။ အခ်ိဳ႕ လထုတ္ေတြ မွာေတာ့ လူတစ္စုက ကြပ္ပ်စ္ေပၚမွာ လက္ဖက္ရည္ၾကမ္းကို ေသာက္ေနရင္း စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္း ဝိုင္းဖတ္ေနၾကပံုကို ေရးဆဲြထားတာလည္း သတိရမိပါေသးတယ္။ အဲဒီပံုကိုေရး ဆဲြထားတဲ့ ပန္းခ်ီဆရာႀကီးကိုေတာ့ သတိမရေတာ့ပါဘူး။ ပံုကိုသာ မ်က္စိထဲ စဲြၿပီး သတိရေနတာပါ။
စာအုပ္ကို လွန္လိုက္တာနဲ႔ ပထမ စာမ်က္ႏွာမွာ စာေပဗိမာန္ အထိမ္းအမွတ္ တံဆိပ္ကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ယခုေခတ္ အသံုးအႏႈန္း အရ ဆို စာေပဗိမာန္ လိုဂိုေပါ့ဗ်ာ။ ေနာက္ စာေပဗိမာန္ ေဆာင္ပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္ အံ့” ဆိုတာကိုေတြ ့ရပါတယ္။ ထုတ္ေဝတဲ့ ေနရာက အသင္း တည္ရိွရာ အမွတ္ (၃၆၁)၊ ျပည္လမ္း၊ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ပါ။ ဟံသာဝတီ အဝိုင္းႀကီး အနားမွာ ယခုထိ ရိွေနပါေသးတယ္။
ယခုေခတ္ ေခတ္မီ သူေတြရဲ႕ လိပ္စာ ကဒ္ျပားေတြမွာ အီးေမးလ္ လိပ္စာပါသလို အဲဒီေခတ္တုန္းက အင္မတန္ ေခတ္မီခဲ့တဲ့ ေၾကးနန္းလိပ္စာကိုလည္း ေဖာ္ျပထားပါေသးတယ္။ ယေန႔ လူငယ္ေတြ ကေတာ့ ေၾကးနန္း လိပ္စာ ဆိုတဲ့ အသံုးအႏႈန္း ကို ရယ္စရာႀကီး ျဖစ္ေနမွာပါ။ ဟိုတခ်ိန္တံုးက ေၾကးနန္းစံနစ္ဟာ အျမန္ဆံုး ဆက္သြယ္ေရး စံနစ္ ဆိုတာကို ေမ့သြားၾကပါၿပီ။
ဆက္သြယ္ရန္ ေနရာမွာ ေခတ္မီ တယ္လီဖုန္း နံပါတ္လည္း ပါပါေသးတယ္။ ဖုန္း နံပါတ္က N 226 ပါ။ N ဆိုတာက North ကို ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။ ေျမာက္ပိုင္းက ဖုန္းနံပါတ္ (၂၂၆) ကိုေျပာ ခ်င္ပါတယ္လို႔ တယ္လီဖုန္း ေအာ္ပေရတာ ေကာင္မေလးကို ေျပာလိုက္မွ စကားေျပာ ဆက္သြယ္လို႔ ရတဲ့ ကာလပါ။ ေအာ္ပေရတာက မအားေသးဘူးလို႔ ေျပာလိုက္ရင္ လိုင္းအားတဲ့ အထိ ေစာင့္ရပါတယ္။
ပထမ စာမ်က္ႏွာမွာ မာတိကာကို ထည့္ေပးထားပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ ကေတာ့ မာတိကာမွာ ကေလး ရိပ္သာဆို တာကို စရွာတတ္ပါတယ္။ ဒီအခန္းမွာ ကေလးေတြ အတြက္ ပံုျပင္ေတြ၊ ပထဝီဝင္ ဆိုင္ရာ အသိ ပညာေပး ေဆာင္းပါးေတြ ပါပါတယ္။ ကေလးေတြ သာမက မသိေသးတဲ့ သူေတြကိုပါ ဗဟုသုတ မ်ိဳးစံုေပးတဲ့ အခန္းပါ။
ဖင္လန္ႏိုင္ငံ အေၾကာင္းဆိုရင္ ႏိုင္ငံ တည္ေနရာက အစ ဝတ္စားဆင္ရင္ ပံု ဓေလ့ ထံုးစံ ပဲြေတာ္ေတြ အေၾကာင္း စတာေတြကို စံုစံု လင္လင္ ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပ ထား ေပးပါတယ္။ သိမ္းငွက္ အေၾကာင္းဆိုရင္လည္း ဓာတ္ပံုေတြ၊ ပန္းခ်ီ သရုပ္ေဖာ္ပံု ေတြနဲ႔ ေဝေဝဆာဆာ ေဖာ္ျပထားေတာ့ ဖတ္ခ်င္စရာ ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။
ကေလးေတြ အတြက္ ပညာေပး ေရာင္ စံု ရုပ္ျပ ဇာတ္လမ္း တိုေလးေတြလည္း ပါပါေသးတယ္။ ကာတြန္း စာအုပ္ေတြက အျဖဴ အမည္း နဲ႔ ေရးဆဲြထား တာကိုသာ ဖတ္ေနရတဲ့ ကေလးေတြက နီဝါစိမ္း အေရာင္ပါတဲ့ ပံုေတြကိုၾကည့္ရေတာ့ အလြန္ သေဘာက်ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။ ေရးဆဲြ သူက ဦးရံွစား၏ ဖခင္ ကာတြန္း ေအာင္ရိွန္ပါ။
တခ်ိဳ႕ လေတြမွာ ဝါသနာရွင္ေတြ ေလ့လာဖို႔ လူငယ္ ပန္းခ်ီ ေဆာင္းပါး ပါတတ္ ပါေသးတယ္။ ပန္းခ်ီေရးဆဲြနည္း အေျခခံေတြကို သင္ၾကားေပးတာပါ။ ဘဲဥပံု အဝိုင္းေလးကို စဆဲြရၿပီး ႏွာေခါင္း၊ ပါးစပ္၊ နားရြက္နဲ႔ မ်က္လံုးပံုေတြကို ေနရာခ် ဆဲြလိုက္ျခင္းျဖင့္ လူရုပ္ပံု အၾကမ္း ဆဲြႏိုင္ေအာင္ ေလ့က်င့္ ခိုင္းတာပါ။ ဦးေခါင္း ေဘးတေစာင္း လူပံုကို ေတာ့ ေကာင္းေကာင္း ဆဲြတတ္သြားပါၿပီ။ မတတ္လို ့လည္း မျဖစ္ဘူးေလ၊ ေက်ာင္းက စာအုပ္တအုပ္လံုးမွာ လူတေစာင္းပံုေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနၿပီေလ။
ေနာက္ သေဘာက်တဲ့ အခန္းက ေဝါဟာရ ဘဏ္ အခန္းပါ။ အဘိဓာန္လိုမ်ိဳး ျမန္မာဘာသာနဲ႔ အဂၤလိပ္စာကို ယွဥ္ၿပီး ေဖာ္ျပ ထားတာပါ။ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္မဝင္စားတဲ့ အျခားက႑ေတြလည္း ပါပါေသးတယ္။ ဆရာ ေရႊဝယ္ေအး ေရးတဲ့ ထားဝယ္ ရိုးရာ ပဲြေတာ္ေတြ အေၾကာင္းဆိုရင္ နားမလည္ေသးေတာ့ ေက်ာ္ဖတ္ မိပါတယ္။
ေရးသူကို မမွတ္မိ ေပမဲ့ အခန္း တစ္ခန္းကိုေတာ့ အမွတ္ ရေနပါေသးတယ္။ အတိုအထြာ သိစရာလို႔ ေခါင္းစဥ္ ေပးထားပါတယ္။ တကယ္ကိုလည္း ဗဟုသုတ ရစရာ သတင္း အတိုအထြာေလးေတြကို စုၿပီး ေဖာ္ျပ ေရးထားတဲ့ အခန္း ျဖစ္ပါတယ္။ အသားစားၾကဴး ေသာ တိုင္းျပည္မ်ား အေၾကာင္း သိခ်င္သလားဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္လွလွေလးဖတ္မိတာနဲ႔ ေအာက္ က ေရးထားတာေတြကို ဆက္ဖတ္မိေတာ့ ဗဟုသုတ ရပါတယ္။
အလားတူ မိုင္ငါးေထာင္ေက်ာ္ ရွည္ေသာ ဝင္း နံရံႀကီး ေခါင္းစီးပါတဲ့ စာကိုဖတ္လိုက္ေတာ့ တရုတ္ ျပည္က မဟာတံတိုင္းႀကီး အေၾကာင္း သိလာရပါတယ္။ တစ္လ အတြင္း ျမန္မာ့ သတင္း၊ ကမ႓ာ့ သတင္းေတြကို စုစည္းထားတာကို သတင္းေပါင္းခ်ဳပ္ဆိုတဲ့ အခန္းမွာ ဖတ္ရႈ ႏိုင္ပါတယ္။
ေနာက္ၿပီးေတာ့ တစ္လအတြင္း ထုတ္ေဝခဲ့တဲ့ စာအုပ္စာရင္း ကိုလည္း ျပဳစု ေဖာ္ျပထား ပါေသးတယ္။ စာအုပ္အမည္နဲ႔ ထုတ္ေဝေသာ စာေပတိုက္ရဲ႕ လိပ္စာ သာမက စာအုပ္ တန္ဖိုးကိုပါ စံုစံုလင္လင္ ေဖာ္ျပေပး ထားပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ကေလးေတြ ႀကိဳက္ႏွစ္သက္တဲ့ ဘားမားစတား ကာတြန္း စာေစာင္ စ ထုတ္ၿပီ ဆိုတာကို စာေပဗိမာန္ကေန သိရတာပါ။ ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ၊ (၁၃) ရက္ေန႔ စတင္ ထုတ္ေဝပါမည္၊ တန္ဖိုး ဆယ္ျပား ဆိုတာ ေတာင္ ပါ ပါေသးတယ္။ စထြက္တဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး ဘားမား စတား ဇာတ္ေဆာင္ ဦးလူေပါ၊ ဦးလူေခ်ာ၊ ဉာဏ္က်ယ္ေလး၊ ေပ်ာ္ေတာ္ဆက္ေလး၊ ေမာင္ဉာဏ္ထက္ စတာေတြကို စာေစာင္ ရပ္နားသြားတဲ့အထိ ရင္းႏွီးခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းမွ ာခပ္ေပါေတာေတာ ေက်ာင္းသားဆိုရင္ေတာင္ လူေပါမေခၚဘဲ ဘားမားစတားမင္း သားလို႔ ခ်စ္စႏိုးေခၚၾကပါတယ္။
စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္းစာအုပ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုး ေျခာက္မ်က္ႏွာ ေလာက္က ေၾကာ္ျငာ က႑ ျဖစ္ပါတယ္။ စာေပဗိမာန္တိုက္က ထုတ္ေဝမယ့္ စာအုပ္ေတြသာမက ပညာေပး အစီအစဥ္ေတြကိုပါ ေၾကာ္ျငာထားသလို စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြအတြက္ လုပ္ငန္းေတြကို ျပည္သူေတြ သိရိွေအာင္ ေၾကာ္ျငာ ထည့္ ေပးထားတာကို ေတြ႕ရပါ တယ္။
ဆူးေလ ဘုရား အနီးက မုန္႔မ်ိဳးစံု ရႏိုင္တဲ့ ရွာမီး မုန္႔တိုက္၊ အိုရီရင့္ ဟိုတယ္ စတဲ့ စားေသာက္ဆိုင္ႀကီးမ်ားက စားသံုးသူေတြ ပိုသိလာေအာင္ ေၾကာ္ျငာၾကသလို၊ လပ္စ္ဂိတ္ ေရေမႊးဆပ္ျပာ၊ ဝီလီယမ္ ရွမ္ပူ ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ စတဲ့ ေရခ်ိဳးခန္း သံုး ပစၥည္းမ်ား ေၾကာ္ျငာတာကိုလည္း ဖတ္ရပါတယ္။
အမ်ိဳးေကာင္း ရိုး လက္ပတ္ နာရီ၊ နီးဗားဒါး နာရီပံု အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ နာရီဆိုင္ေၾကာ္ျငာမ်ား သာမက လူတိုင္းအတြက္ အေဖာ္ေကာင္းအျဖစ္ ေတးဂီတနဲ႔ သတင္း မိန္႔ခြန္းေတြကိုလည္း သဘာဝအသံအတိုင္း ပီသ ၾကည္ျမစြာ ၾကားရမည့္ ေရဒီယို အေရာင္းဆိုင္မ်ားကလည္း ေၾကာ္ျငာၾကတာကိုဖတ္ရႈရပါတယ္။
စာမ်က္ႏွာအျပည့္ ေဆးေရာင္စံု နီဝါစိမ္းေတြနဲ႔ လွလွပပ ေၾကာ္ျငာတာကေတာ့ ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္း စာအုပ္ ေၾကာ္ျငာ ျဖစ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘာသာျပန္ စာေပ အသင္းက ျပဳစုထုတ္ေဝမဲ့ စာအုပ္ျဖစ္ ပါတယ္။ စာအုပ္အဆိုအရ ဒီစာအုပ္ကို တစ္ေန ့တစ္နာရီဖတ္ပါ၊ ဖတ္ၿပီးပါက ဖတ္ၿပီးသမွ်ကို နာရီဝက္ခန္႔ မွတ္သားပါ၊ ထိုမွတ္သားထား သမွ်ကို ေနာက္ထပ္နာရီဝက္ခန္႔ ျပန္၍ ဆင္ျခင္သံုးသပ္ပါ၊ ဤကဲ့သို႔ တစ္ေန ့ကို ႏွစ္နာရီမွ် အခ်ိန္ေပးၿပီး ငါး ႏွစ္ခန္႔ စဲြစဲြျမဲျမဲ ႀကိဳးစားဖတ္ေသာ သူသည္ “အေမွာင္ကိုခြင္း၍ အလင္းကိုေဆာင္သြားေပလိမ့္မည္” လို႔ ေျပာထားပါတယ္။
ေနာက္ စာမ်က္ႏွာမွာေတာ့ ဗဟုသုတ စစ္တမ္းဆိုကာ ေမးခြန္းေတြကို ေမးထားပါတယ္။ ေခ်ာ့ကလက္ကို ဘယ္ အပင္ကေန ရရိွပါသနည္း၊ မည္သည့္ သတၱဝါမ်ိဳးသည္ အဖိုတစ္လွည့္၊ အမတစ္လွည့္ ေျပာင္းလဲ ေနတတ္ပါ သနည္း၊ ငါးအေၾကးခြံမ်ား ဘယ္အတြက္ေၾကာင့္ ျပာလဲ့လဲ့ ျဖစ္ေနရပါသနည္း စတာမ်ိဳးေတြကို ေမးထားပါတယ္။ ေမးခြန္း ေလးဆယ္ ေလာက္ ေမးထားပါတယ္။ အဲဒီ ေမးခြန္းေတြ အားလံုးရဲ႕ ေအာက္မွာမွ စာလံုးအႀကီးႀကီးနဲ႔ အကယ္၍ ေမးခြန္းမ်ားကို အေျဖမေပးႏိုင္ပါက ျမန္မာ့စြယ္စံုက်မ္းတြင္ ရွာၾကည့္ၾကပါလို႔ ေၾကာ္ျငာ ထည့္ထား ပါတယ္။
သိပၸံ ဘာသာကို ဝါသနာပါသူမ်ား၊ သမိုင္းဘာသာကို စိတ္ဝင္စားသူမ်ား၊ ပထဝီဝင္ ဘာသာကို ေလ့လာခ်င္သူမ်ား အတြက္ အသံုးဝင္မဲ့ စြယ္စံုက်မ္း စာအုပ္ႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္ တစ္ႏွစ္ေက်ာ္ေက်ာ္ၾကာမွ စြယ္စံုက်မ္း အတဲြ (၁) ထြက္လာ ပါေတာ့တယ္။ ဖတ္ခြင့္ရလို႔ ဖတ္လိုက္ေတာ့ ေၾကာ္ျငာထားသလိုပါပဲ၊ လူသားေတြကိုပညာအ လင္းေရာင္ အသိဉာဏ္ေပးႏိုင္တဲ့ စာအုပ္ေကာင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။
ပညာေပး မဂၢဇင္း ျဖစ္ေပမဲ့ ကြန္ျမဴနစ္ တိုင္းျပည္မ်ားက ထုတ္ေဝေနတဲ့ စာအုပ္ေတြလို အတံုးလိုက္ အတစ္လိုက္ လူ ေတြမဖတ္ခ်င္ေအာင္ ေရးထားေသာ စာအုပ္မ်ိဳး မဟုတ္တာကို သတိျပဳမိပါတယ္။ ပညာေပးလိုတဲ့ အေၾကာင္း အရာကို ဇာတ္လမ္းေလးဆင္ကာ ေရးသားထားတတ္ပါတယ္။
ဥပမာ – စည္သြတ္ဘူး အေၾကာင္း ေရးခ်င္တာကို လူတစ္ေယာက္ ၿမိဳ ့က ျပန္လာပံု ဇာတ္လမ္းဆင္ထားပါတယ္။ ၿမိဳ ့ကေန ဓာတ္စာ နာနတ္သီး ဝယ္လာတယ္ ဆိုေတာ့ နာနတ္သီး ေပၚတဲ့ရာသီမဟုတ္ဘဲ အသီး ပါလာတယ္ ဆိုေတာ့ ရြာသားေတြက ဝိုင္းေလွာင္ေျပာင္ ၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့မွ စည္သြတ္ ဘူး နာနတ္သီး အေၾကာင္းကို ရွင္းျပပါေတာ့တယ္။ စည္သြတ္ လုပ္ေနပံု ေတြကို ဓာတ္ပံုေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားေတာ့ ဖတ္မိတဲ့ သူေတြ ဗဟုသုတရ ၾကတာေပါ့။ ယေန႔ ျမဝတီ ရုပ္ျမင္သံၾကားက လႊင့္ေပးေနတဲ့ ပညာေပး လွ်ပ္တျပက္ အစီအစဥ္နဲ႔ ပံုစံတူပါတယ္။
ကမ႓ာ့ အိုလံပစ္ အားကစားပဲြ က်င္းပတဲ့ အေၾကာင္းေတြကိုလည္း ဖတ္ရပါတယ္။ ၾသစေၾတလ်ား ႏိုင္ငံ၊ မဲ(လ္)ဘုန္း ၿမိဳ႕မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ (၁၆) ႀကိမ္ေျမာက္ ကမ႓ာ့ အိုလံပစ္ ေဆာင္းပါးေလးေၾကာင့္ အိုလံပစ္ဆိုတာကိုသိခဲ့ရတာပါ။ အားကစားသမားေပါင္း (၆၃၀၀) ေက်ာ္ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္ အားကစားပဲြေတာ္ႀကီးဆိုေတာ့ အံၾသစရာႀကီးျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။ တစ္ေန႔ ကို ဟင္းပဲြ ႏွစ္ေသာင္းခန္႔ ကမ႓ာ အရပ္ရပ္က စားဖိုမွဴး တစ္ရာေက်ာ္က ခ်က္ျပဳတ္ ေကၽြးေမြးၾကမွာ ဆိုတာကိုလည္း အထူးအဆန္းႀကီးျဖစ္ေနမိခဲ့ပါတယ္။ ဘယ္ေနရာမွာ မီးဖို ဘယ္ႏွစ္လံုးနဲ႔မ်ား ခ်က္က်မလဲ ဆိုတာ ကို ေတြးရတာကိုက အလုပ္ တစ္ခု ျဖစ္ေနပါေတာ့တယ္။ ႏိုင္ငံေပါင္းစံုက လူမ်ိဳးေပါင္းစံု မတူညီတဲ့ဓေလ့ စ႐ိုက္ေပါင္းစံု အားလံုးကို စိတ္ေက်နပ္ေအာင္ အစားမ်ိဳးစံုကို ဘယ္လို ခ်က္ေကၽြးက်မလဲ ဆိုတာကိုက ကၽြန္ေတာ့္ အတြက္ ပုစၧာ တစ္ပုဒ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ သတ္သတ္လြတ္ စားသူ၊ အသားမပါရင္ မစားႏိုင္သူ စတဲ့ လူအမ်ိဳးမ်ိဳး ကို အဆင္ေျပေျပ၊ အရသာေတြ႕ေအာင္ ဘယ္လို ခ်က္ၾကမလဲ ဆိုတာကလည္း ေတြးစရာေလး ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။
ခရစ္ေတာ္ မေပၚေပါက္မီ ၇၇၈ ခုႏွစ္က ဂရိႏိုင္ငံမွ ာကိုက္ (၂၂၀) ေျပးပဲြ တစ္ခုထဲႏွင့္ စတင္ က်င္းပခဲ့တဲ့ အိုလံပစ္ အားကစားပဲြေတာ္ႀကီးကို သြားၾကည့္ခ်င္စိတ္ ျဖစ္ေပၚလာေအာင္၊ သြားၿပိဳင္ခ်င္လာေအာင္ ေဆာက္းပါးရွင္က ေရးသားခဲ့တာကို ယခုထိ သတိရေနပါေသးတယ္။ ေဆာင္းပါးရွင္ နာမည္ကို အခု အခ်ိန္မွာ ေမ့သြားၿပီ ျဖစ္ေပမဲ့ ေခတ္သစ္ အိုလံပစ္ၿပိဳင္ပဲြ သေဘာတရားေတြကိုေတာ့ အခုထိ သတိရမိ ေနပါေသးတယ္။
စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္းရဲ႕ ထူးဆန္းေသာ အေရးအသား ပံုစံေလးကိုလည္း ဖတ္သားဖူးခဲ့ပါတယ္။ ယခုႏွစ္ မတ္လ အတြင္း က်င္းပခဲ့ေသာ တကၠသိုလ္ဝင္တန္း စာေမးပဲြတြင္ ဘာသာရပ္မ်ား အလိုက္ က်႐ံႈးခဲ့ေသာ ေက်ာငိးသား ေက်ာငိးသူမ်ား၏ ရာခိုင္ႏႈန္း စာရင္းဆိုတာပါပဲ။ ေအာင္ျမင္ေသာ ရာခိုင္ႏႈန္းကို မေဖာ္ျပဘဲ က်႐ံႈးတာကို ေဖာ္ျပေပး ထားေတာ့ ထူးဆန္း ေနတာေပါ့။
ေခါင္းစဥ္လွလွ ေလး ေပးထားတာေၾကာင့္ ေဆာင္းပါး တစ္ပုဒ္လံုးကို ဆက္ဖတ္ျဖစ္သြားတာမ်ိဳးလည္း ရွိပါတယ္။ ေခါင္းစဥ္ေလးက “လူဖား” လို႔ အမည္ေပးထားပါတယ္။ ပံုျပင္ေလလား၊ တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္မ်ားလား အင္မတန္ သိခ်င္လာတာပါ။ ဖတ္ၾကည့္လိုက္ေတာ့မွ ေရငုပ္ ဝတ္စံုဝတ္ထားၿပီး ေရေအာက္မွာ အလုပ္လုပ္ရတဲ့ ေရငုပ္သမားေတြအေၾကာင္း ေရးထားတာ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေရွးေခတ္က ေရငုပ္သမားေတြက ရန္သူေတြဆီကို ေရငုပ္ၿပီး ဗံုးသြားခ်ည္ ရတဲ့အ ေၾကာင္းကို ပန္းခ်ီပံုေတြနဲ႔ ေဖာ္ျပထားေတာ့ သေဘာက်၊ ပညာရတာေပါ့ဗ်ာ။
မဂၢဇင္းႀကီးရဲ ့ေက်းဇူးေၾကာင့္ စဲြျမဲ မွတ္သားထားမိတဲ့ ကိန္း ဂဏန္း တစ္ခု ရိွပါေသးတယ္။ ကမ႓ာ့ အျမင့္ဆံုး ဧဝရတ္ ေတာင္ရဲ႕ အျမင့္ပါ။ ယခင္က ေပေပါင္း (၂၉၀၀၂) လို႔ မွတ္ထားတာ မွားေနၿပီး အမွန္က ေပေပါင္း (၂၉၀၂၈) ဆိုတာကို သိလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ (၂၉၀၂၈) ဆိုတာကို မေမ့ေတာ့ပါဘူး။ ႏွစ္တိုင္း ထုတ္ေဝေနတဲ့ Almanac စာေစာင္အဆို အရေတာ့ ေနာက္ဆံုးတိုင္းတာ ရေသာ အျမင့္က (၂၉၀၃၅) ေပ ဆိုတာကို ဖတ္လိုက္ရပါတယ္။ သိပၸံ နည္းက်က် ေခတ္မီ စက္ကရိယာႀကီးေတြကို သံုးၿပီး တိုင္းထြာထားတာ ဆိုေတာ့ ပိုၿပီး တိက် မွန္ကန္မွာပါ။
ငယ္စဥ္က ကဗ်ာကို မခံစားတတ္ေသးတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ကဗ်ာေလးနဲ႔ တစ္သက္တာ မေမ့ႏိုင္ေအာင္ သင္ေပး သြားတာက ဆရာႀကီး မင္းသုဝဏ္ပါ။ ဆရာႀကီးရဲ႕ ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္လံုးကို မရေတာ့ေပမဲ့ ကၽြန္ေတာ္ ပညာရလိုက္ တဲ့ ဆယ့္ႏွစ္လ ရာသီက ရတုေျခာက္ပါးကိုေတာ့ မေမ့ႏိုင္ေတာ့ပါ။ ဝါဆို ဝါေခါင္ကို ဝႆန၊ ေတာ္သလင္း သီတင္းကၽြတ္လေတြကို သရဒ၊ တန္ေဆာင္းမုန္း နတ္ေတာ္ကို ေဟမႏၲ၊ ျပာသို တပို ့တဲြကို သိသိရ၊ တေပါင္း တန္ခူးကို ဝသႏၲ နဲ႔ ကဆုန္ နယုန္ကိုေတာ့ ဂိမာန လို႔ ဖဲြ႕ဆိုထားပါတယ္။ သီခ်င္း ေရးစပ္ သူေတြ အမ်ားဆံုး ယူ သံုး ေရးဖြဲ႕ သီကံုးစပ္ဆိုတတ္ၾကတဲ့ စာသား လွလွေလးေတြပါ။
စာေပဗိမာန္ မဂၢဇင္းကို အတဲြ ဘယ္ေလာက္ အမွတ္စဥ္ ဘယ္ေလာက္အထိ စာေစာင္ စုစုေပါင္း ဘယ္ႏွစ္ေစာင္ ထုတ္ေဝႏိုင္ခဲ့ၿပီး၊ ဘယ္ခုႏွစ္မွ ာထုတ္ေဝမႈ ရပ္ဆိုင္းသြားသလဲ ဆိုတာကို မသိေတာ့ပါဘူး။ စာေပဗိမာန္မဂၢဇင္း အစား ေတဇ၊ ေရႊေသြး ကာတြန္း စာေစာင္ေတြ၊ သုတပေဒသာ ဆိုေသာ Reader Digest ဆန္ဆန္ စာေစာင္ေတြ ထြက္လာပါတယ္။ သူနည္းသူဟန္နဲ႔ေတာ့ လူထုကို ပညာေပးေနတာပါပဲ။ စြယ္စံုက်မ္းႀကီးကလည္း (က ႀကီး) ကေန (အ) အထိ စံုသြားေတာ့ ႏွစ္စဥ္ စြယ္စံုက်မ္း ႏွစ္ခ်ဳပ္ဆိုတာကို ထုတ္ေဝေနပါတယ္။ ဒီလို စာေစာင္ေတြ၊ မဂၢဇင္း ေတြ အေၾကာင္းကို မွတ္တမ္းျပဳစု စာတမ္း ေရးသားထုတ္ေဝခဲ့ၾကရင္ ေကာင္းမွာပဲလို႔ ေတြးမိပါေသးတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း လစဥ္ထြက္ေနက် စာေစာင္ေတြကို ဝယ္ယူရန္ ကုန္သည္ လမ္းေပၚက စာေပဗိမာန္တိုက္ကိုသြား ခဲ့ပါတယ္။ ဆိုင္ထဲမွာ မီးပ်က္ေနေတာ့ စာအုပ္ေကာင္တာေတြမွာ ဖေယာင္းတိုင္ ထြန္းထားၿပီး ေရာင္းခ်ေပးေန တာကို သတိထား မိလိုက္ပါတယ္။
စာအုပ္ေတြကို လိုက္ၾကည့္ရင္းက စာေပဗိမာန္ေဆာင္ပုဒ္ “အေမွာင္ခြင္း၍ အလင္းေဆာင္အံ့” ဆိုတာကို ေႂကြးေၾကာ္မိလိုက္ပါေတာ့တယ္။ ။
ထင္ေအာင္
(၂၀၀၈ ခုႏွစ္၊ ၾသဂုတ္လထုတ္ ၿမိဳ႕ေတာ္မဂၢဇင္းတြင္ ေဖာ္ျပခဲ့ဖူးေသာ ေဆာင္းပါးကို တည္းျဖတ္ ျပန္လည္ တင္ဆက္ျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
