ကြၽန္ေတာ္သည္ ေက်ာင္းသားအရြယ္ စတင္ပညာသင္ၾကားေနစဥ္ကပင္ အညံ့ဆံုး စာရင္းဝင္တဦး မဟုတ္ခဲ့ပါ။ အတန္းထဲတြင္ သင္တန္း သား ငါးဆယ္ရိွပါက အဆင့္ေလးဆယ့္ကိုး ရရိွတာေၾကာင့္ အညံ့ဆံုးမဟုတ္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ထက္ ညံ့ဖ်င္းသူ၊ ဆိုးရြားသူတေယာက္ ထပ္ရိွေနပါေသးတယ္။
ေက်ာင္းမ်ားတြင္ အဆင့္ဆိုသည္မွာ စာေမးပဲြတြင္ ရရိွေသာ အမွတ္ေပါင္းမ်ားကို ၾကည့္ကာ အမွတ္ အမ်ားဆံုးရသူကို အဆင့္တ ပထမ၊ ဒုတိယ အမ်ား ဆံုးရသူကို အဆင့္ႏွစ္ စသျဖင့္ အစဥ္လိုက္ သတ္မွတ္ေပးသြားပါတယ္။ အတန္းထဲတြင္ အဆင့္ ေလးဆယ့္ကိုးရေသာ ကြၽန္ေတာ္ဟာ ကြၽန္ေတာ္ကိုယ္ ကြၽန္ေတာ္ အညံ့ဆံုးလို ့မသတ္ မွတ္ထားခဲ့ပါ။
ေက်ာင္းမွအိမ္သို႔ မိဘမ်ားဆီကို မွန္မွန္ပို႔ေပးေနေသာ ပညာေရးအဆင့္ အစီရင္ခံစာ ကဒ္ျပား ေလးေရာက္ လာေသာအခါ အေမက သား ရယ္ ညံ့လွခ်ည္းလားလို႔ ညည္းညဴ လိုက္တဲ့အခါမွာ ကြၽန္ေတာ္ ေနာက္မွာ ေမာင္ေမာင္တာ ရိွပါေသးတယ္လို႔ ကမန္းကတန္း ေျဖလိုက္ရပါတယ္။ ေမာက္ေမာင္တာ က အတန္း ထဲမွာ အဆင့္ငါးဆယ္ ရတဲ့သူပါ။ သူက အညံ့ဆံုးဆိုေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က အညံ့ဆံုး မဟုတ္ေတာ့ပါ။ ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ ေနာက္မွာ ကြၽန္ေတာ္ထက္ ညံ့ေသာ ေမာင္ေမာင္တာ ရိွေသးေၾကာင္း ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေျပာၾကားလိုက္ပါတယ္။
အေျခခံပညာ အထက္တန္း စာေမးပဲြ ေအာင္စာရင္း ထြက္လာေသာအခါ၌လည္း ပညာေရး ထူးခြၽန္သူမ်ားက ေဆးတကၠသိုလ္၊ စက္မႈတကၠသိုလ္ ဆိုတာေတြကို ေရြးခ်ယ္ခံရတာေၾကာင့္ ေခါင္းတေမာ့ေမာ့ႏွင့္ ေပ်ာ္မဆံုးျဖစ္ေနကာ မိဘေတြကလည္း ႂကြားလို႔ မဝျဖစ္ေနေသာ ကာလမ်ားမွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ အညံ့ဆံုး မဟုတ္တာေၾကာင့္မိမိ ၏ အမွတ္အဆင့္ႏွင့္ ထိုက္တန္ေသာ ဘာသာရပ္ကို သာသင္ၾကားခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္းမ်ား၊ ေဆြမ်ိဳးမ်ားကို ကြၽန္ေတာ္ သင္ၾကားခြင့္ရေသာ ဘာသာဟာ အညံ့ဆံုး ဘာသာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ ထိုဘာသာရပ္ထက္ အမွတ္နည္းေသာ ဘာသာရပ္မ်ားရိွေသးေၾကာင္း ရွင္းျပရသည္မွာလည္း အလုပ္တခုျဖစ္လာပါ တယ္။
တခ်ိဳ႕ကေတာ့ အင္မတန္ ဝါသနာပါလို႔ပဲ ဒီဘာသာရပ္ကို ေရြးလိုက္သလို ႂကြားေျပာေလး၊ ေျပာေနၾကပါေသးတယ္။ ဒီလိုေျပာ ေနတဲ့ ေက်ာက္းသားေတြထက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က နဲနဲသာေနတာ သိရေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အညံ့ဆံုး မဟုတ္ေၾကာင္းကို ရဲရဲႀကီး ေျပာဆိုလိုက္ပါတယ္။
တကၠသီလာ နယ္ေျမမွာ ေလးႏွစ္ရာသီကုန္ဆံုးေအာင္ ပညာသင္ၾကား ၿပီးေသာအခါ အညံ့ဆံုး မဟုတ္ခဲ့ေသာ ေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ့္ အမည္သည္ စာေမးပဲြ ေအာင္စာရင္းမ်ားတြင္ သံုးႀကိမ္ပါဝင္ခဲ့ပါတယ္။ တႀကိမ္ကမူ ေက်ာင္း လခကို အေၾက မသြင္းပါေသာေၾကာင့္ အေႂကြးက်န္ပါသျဖင့္ ေအာင္စာရင္းတြင္ ပါဝင္ခြင့္မရခဲ့ပါ။ ေငြစာရင္း႒ာနတြင္ ေႂကြးက်န္လခကို သြားသြင္းၿပီးေသာအခါမွ စာေမးပဲြေအာင္ျမင္သည္ ဆိုေသာ ဝမ္းေျမာက္ဖြယ္ရာ သတင္းပါေသာ စာရြက္ကေလးကို လက္ခံရရိွျခင္းျဖင့္ တကၠသိုလ္ ေက်ာက္းသားဘဝတြင္ အညံ့ ဆံုး စာရင္း ဝင္သူမဟုတ္ ေၾကာင္းကို သက္ေသျပႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
သူမ်ားေတြ ဘဲြ ့ရရိွရန္ စာေမးပဲြကို ေနာက္ထပ္ တႀကိမ္ ႀကိဳးစား ေျဖေနခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္က ဌာနဆိုင္ရာ လုပ္ငန္း ခြင္ စာေမးပဲြေျဖဆိုရန္ လုပ္ငန္းခြင္ဆိုင္ရာ သိမွတ္ဖြယ္ရာမ်ားကို ေလ့လာဆည္းပူးေနရပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ ေျဖဆိုခဲ့ေသာ လုပ္ငန္းဆိုင္ရာ စာေမးပဲြတြင္ ကြၽန္ေတာ္ထက္ ညံ့ဖ်င္းသူမ်ား ေရြးခ်ယ္ျခင္း မခံရေသာ ကာလ၌ အညံ့ဆံုး မဟုတ္ေသာ ကြၽန္ေတာ္က အေရြးခ်ယ္ခံရေသာ စာရင္းထဲတြင္ တဦး အပါအဝင္ ျဖစ္ခဲ့ရပါ တယ္။ ဒီလို ေအာင္ျမင္တာေၾကာင့္ ဝန္ထမ္းဆိုင္ရာ သင္တန္းေတြ တက္ေရာက္ရၿပီး ဝန္ထမ္းစည္းမ်ဥ္းေတြကို သင္ၾကားကာ ဝန္ထမ္းျဖစ္လာပါေတာ့တယ္။
ဝန္ထမ္းဘဝေရာက္ေတာ့လည္း ဝန္ထမ္းတို႔၏ သဘာဝအရ ဝန္ထမ္းဆိုင္ရာ သင္တန္းမ်ားကို ဌာနဆိုင္ရာ သင္တန္း တည္ရိွေသာေနရာမ်ား၌ သြားေရာက္ သင္ၾကားဆည္းပူးရျပန္ပါတယ္။ ထံုးစံအတိုင္းပင္ ဌာန ဆိုင္ရာ သင္တန္းမ်ားတြင္လည္း ေအာက္ဆံုး မဟုတ္ေသာ အဆင့္၊ အညံ့ဆံုးမဟုတ္ေသာ အဆင့္ေနရာမွ ၿပီးဆံုးေအာင္ ျမင္ေၾကာင္း အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္မ်ား လက္ခံရရိွခဲ့ပါတယ္။
မိမိကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ေသာ ဘဝလမ္းေၾကာင္း အသက္ေမြးဝမ္းေၾကာင္းရန္ လုပ္ငန္းျဖစ္ေသာေၾကာင့္
တတ္ႏိုင္သမွ် ၾကိဳးစားလုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ မိမိထက္ ညံ့ဖ်င္းသူမ်ားေၾကာင့္ မိမိမွာ တာဝန္ရိွသည္ဆိုကာ အထက္ အရာရိွသူမ်ား၏ ဆံုးမ ဆူပူျခင္းကို အႀကိမ္ႀကိမ္ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ မိမိကိုယ္တိုင္ အသံုးမက် ညံ့ဖ်င္းမႈေၾကာင့္ လုပ္ေဖၚကိုင္ဖက္မ်ား၏ ေဝဖန္ခံရမႈမ်ား၊ အထက္ အရာရိွသူမ်ား၏ သြန္သင္ဆံုးမရင္း ဆူပူခံရသံမ်ားကိုလည္း မၾကာခဏ ခံစားဖူးခဲ့ပါတယ္။ အဆူခံရၿပီးေသာအခါမ်ားမွာ ဝန္ထမ္းေလာက ကေန ႏုတ္ထြက္ၿပီး အျခားလုပ္ငန္းကို ေျပာင္းလုပ္ရန္ ေတြးေတာမိတတ္လာပါတယ္။
ဤကဲ့သို႔ အဆူခံလိုက္၊ မိမိလုပ္ေသာလုပ္ငန္းအဆင္ေျပသြားေသာအခါ ေရွာေရွာ႐ွဴ႐ွဴေအာင္ျမင္သြားေသာအခါ အထက္အရာရိွ တာဝန္ရိွသူမ်ားက ခ်ီးက်ဴးသံ အားေပးသံမ်ားကို ၾကားရေသာအခါမ်ားမွာ ဝန္ထမ္းဘဝမွာ အားတက္ လာ ေပ်ာ္ရႊင္လာတတ္ပါတယ္။ အၿငိမ္းစားယူသည္အထိ ခ်ီးက်ဴးသံမ်ား၊ အားေပးသံမ်ားကို စိတ္ကူးႏွင့္ တမ္းတ တတ္လာပါတယ္။ အဆူခံလိုက္၊ ခ်ီးက်ဴးခံလိုက္ႏွင့္ သံသရာလည္ေနေသာ ဝန္ထမ္းဘဝမွ ကြၽန္ေတာ္ ဟာ ကြၽန္ေတာ္ထက္ ပိုေတာ္သူမ်ားက ရာထူး အသီးသီးတက္သြားၿပီး အရာရိွႀကီးမ်ားအျဖစ္ ေပ်ာ္ရႊင္စြာတာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနက်ခ်ိန္မွာ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ရာထူးတိုး စာေမးပဲြ ထပ္ေျဖရဦးမလား၊ လက္ေလွ်ာ့ လိုက္ၿပီး ဒီအဆင့္နဲ႔ပဲ အၿငိမ္းစား ယူရမလား စဥ္းစား လာရပါေတာ့တယ္။
မိမိနဲ ့အရည္အခ်င္းတူေတြ ရာထူးတိုး သည္အထဲ ပါလာၿပီလား ဆိုတာကို ရင္တထိတ္ထိတ္ႏွင့္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနရတာ ႏွလံုးေရာဂါေတာင္ ရႏိုင္ပါတယ္။ မိမိႏွင့္ အရည္အခ်င္းတူသူေတြ ရာထူးတိုးၿပီဆိုပါက မိမိပါမပါ စံုစမ္းရတာလည္း အလုပ္တခု ျဖစ္လာပါတယ္။
ထံုးစံအတိုင္း မိမိ ထက္ ငယ္ရြယ္သူေတြ ရာထူးမတိုးမီ မိမိနဲ႔ ညံ့ဖ်င္းသူ တေယာက္၊ ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ က်န္ခ်ိန္မွာ ရာထူး တဆင့္တိုးေၾကာင္း အမိန္ ့ထြက္လာပါတယ္။ ကိုယ္ထက္ ညံ့လို႔ ရာထူး တိုးတဲ့ အထဲ မပါတဲ့ သူေတြကို ၾကည့္ၿပီး အေဖ အညံ့ဆံုး မဟုတ္ဘူး ဆိုတာကို သားသမီးေတြကို ႂကြားရေသးတယ္။ မေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့ အမိန္႔ ျဖစ္ေနလို႔ တမိသားစုလံုး ေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကတာေပါ့။
နယ္ကို ေျပာင္းေရႊ႕လိုက္ မိမိ ရပ္ရြာမွာ တာဝန္ျပန္က်လိုက္နဲ႔ သံသရာ လည္ေနပါတယ္။ ေဆြမ်ိဳး မိတ္ သဂၤဟ မ်ားရိွေသာ ရပ္ရြာမွာ ေနရာခ်ထားျခင္းခံရပါက ေပ်ာ္ရႊင္မိၿပီး မေရာက္ဖူးေသာ ေနရာတြင္ တာဝန္က်ေသာအခါ အားငယ္စိတ္မ်ား ျဖစ္ခဲ့မိပါတယ္။ ေဒသခံမ်ား လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္ အေပါင္းအသင္းမ်ားေၾကာင့္ အဆင္ေျပကာ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ စခ်ိန္မွာ အသက္အရြယ္အရ အၿငိမ္းစား ယူခဲ့ရပါတယ္။
အၿငိမ္းစား ဝန္ထမ္းမ်ား ထံုးစံအတိုင္း ေျမးထိန္းခ်ိန္မွာ ေျမးကိုထိန္း၊ အားလပ္တဲ့ အခ်ိန္မွာ သက္တူရြယ္တူမ်ား စုေဝးကာ အတိတ္က ေပ်ာ္စရာမ်ား၊ ၾကံဳခဲ့ဖူးေသာ ေသာကမ်ား၊ ဝန္ထမ္းဘဝက ဂုဏ္ယူစရာမ်ားႏွင့္ မေက်နပ္မႈ မ်ားကို အပ်င္းေျပ ေျပာၾက ဆိုၾက ျငင္းခုန္ၾကႏွင့္ အခ်ိန္ကုန္ေအာင္ ျဖဳန္းလာတတ္ပါတယ္။ ထိုစကားဝိုင္းမွာ တခါတတရံ ကြၽန္ေတာ္က ဦးေဆာင္ ေဆြးေႏြးသူ ျဖစ္ေနတတ္ပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကို ငယ္စဥ္က စာ အင္မတန္ေတာ္ သူအျဖစ္ ခ်ီးမြမ္းသူက ခ်ီးမြမ္းေနတတ္ပါတယ္။ အတန္းထဲတြင္ ဒုတိယ ေနာက္ဆံုး၊ ဒုတိယ အည့ံဆံုး ေနရာတြင္ ရိွ ခဲ့ေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို စာေတာ္သူအျဖစ္ ေျမွာက္ပင့္ ေျပာဆိုသံမ်ားကို သာယာလာမိပါတယ္။
ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ား စုေဝးၿပီး ဆရာႀကီးမ်ားကို ပူေဇာ္ကန္ေတာ့ ၾကေသာ အာစရိယ ပူေဇာ္ပဲြ အခမ္းအနားမ်ား တြင္လည္း ဆရာႀကီးမ်ားက ဒီသူငယ္ေလး ငယ္ငယ္ေလး ကတည္းက လူေအးေလးစာလည္း ႀကိဳးစားတယ္၊ စာေတာ္တယ္ စသည္ျဖင့္ ခ်ီးက်ဴး ေျပာဆိုၾကေသာအခါ ငါ ငယ္ငယ္တုန္းက အသံုးမက် အလီမရ ညံ့ဖ်င္းခဲ့တာ ေတြ ဟုတ္ပါ့မလားလို ့မိမိကိုယ္ မိမိ ျပန္ေတြးေနရပါတယ္။
ဝန္ထမ္းေဟာင္းမ်ား ျပန္ဆံုေတာ့လည္း အစ္ကိုႀကီး ဘယ္တုန္းက ဘယ္ကိစၥကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းေပးလိုက္တာ၊ ဘယ္သူကို ဘယ္လိုကူညီေပးလိုက္တာ စသျဖင့္ ေျမွာက္ပင့္ ေျပာသံမ်ားကိုလည္း စိတ္ထဲတြင္ၾကည္ႏူးမိကာ ယခင္က အဆူခံခဲ့ရတာေတြ၊ အေျပာအဆိုခံခဲ့ရတာေတြ အားလံုးကို ေမ့ေပ်ာက္သြားပါေတာ့တယ္။ ထိုအခ်ိန္မ်ားတြင ္ငါ အညံ့ဆံုးမဟုတ္ပါလား ဆိုတဲ့ အေတြးျပန္ဝင္လာကာ အားတက္လာမိပါတယ္။
မိမိကိုယ္တိုင္က စာမႀကိဳးစားခဲ့၊ စာမေတာ္ခဲ့ေသာ္လည္း သားသမီးမ်ား လက္ထက္မွာေတာ့ စာေတာ္သူေတြရဲ႕ မိဘ ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ဂုဏ္ထူးရွင္၏ ဖခင္ျဖစ္လိုပါတယ္။ သူငယ္ခ်င္းေတြ ဆံုတဲ့အခါ မင္းကေလးေတြ ဘယ္ အရြယ္ေရာက္ၿပီလဲ၊ ဘယ္အတန္း ေရာက္ၾကၿပီလဲလို႔ ကိုယ့္ကို ျပန္ေမးရေအာင္ နိမိတ္ျပေမးခြန္းေလးေတြ ေမးရင္း သားသမီးေတြ ေတာ္ေၾကာင္း၊ တတ္ေၾကာင္း ႂကြားတတ္လာပါတယ္။ ထိုအခါ မင္းက စာေတာ္ေတာ့ မင္းကေလးေတြလည္း စာေတာ္မွာေပါ့ကြာလို႔ ကြၽန္ေတာ္ငယ္စဥ္က စာညံ့တာကို မ မွတ္မိေတာ့တဲ့ တေယာက္ေယာက္က ေျပာလိုက္လွ်င္ အတန္းထဲမွာ ဒုတိယ အညံ့ဆံုး ျဖစ္ဖူးတာေတြကို သတိမရေတာ့သလို ျဖစ္လာတတ္ပါတယ္။
ရာထူးေတြ မၾကာခဏ တိုးကာ ေနရာ ခဏခဏ ေျပာင္းေရြ႕ ေနရတာေၾကာင့္ သားသမီးမ်ားကို ဂရုမစိုက္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ စားဝတ္ေနေရးအတြက္ ရုန္းကန္ေနရေသာ စာအင္မတန္ေတာ္သည့္ လုပ္ေဖၚကိုက္ဖက္ သူငယ္ခ်င္းကို ေတြ႕ရေသာအခါ ဒုတိယ အညံ့ဆံုး သူထက္ ပိုဆိုးေနတဲ့ သူပါလားလို႔ သနားမိေနမိပါတယ္။
ငယ္စဥ္က မတက္ေရာက္ခဲ့ရေသာ ပညာေတာ္သူမ်ား ဆုတက္ယူရာ စင္ျမင့္ေပၚသို႔ အသက္ႀကီးေသာ ေက်ာင္း သားေဟာင္း တေယာက္အေနျဖင့္ တက္ေရာက္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ထိုစင္ျမင့္ေပၚ တက္ရသည္ကိုက ကြၽန္ေတာ္ ဟာ အညံ့ဆံုး တေယာက ္မဟုတ္တာကို ယုတၱိေဗဒနည္းအရ သက္ေသ အတင္းျပခဲ့မိပါတယ္။
စာေတာ္သူမ်ားသာ စင္ျမင့္ေပၚကို တက္ေရာက္ ခြင့္ရတယ္။ ကြၽန္ေတာ္သည္ စင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္ေနပါတယ္။ ထိုေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္သည္ စာေတာ္သူတေယာက္ျဖစ္ေနပါတယ္ ေပါ့ဗ်ာ။
စင္ျမင့္ေပၚ ေရာက္ေနေသာ ဒုတိယ အညံ့ဆံုး ကြၽန္ေတာ္သည္ ကြၽန္ေတာ္ထက္ ညံ့ေသာ ေမာင္ေမာင္တာ တေယာက္ ဘယ္ေရာက္လို႔ ဘာလုပ္ေန ပါလိမ့္။ သားသမီးေတြေၾကာင့္ ႂကြားဝါႏိုင္ေသာ အဆင့္ ေရာက္ေနၿပီလား။ စိတ္ဖိစီးမႈ ေဝဒနာခံစားေနေသာ သူ မ်ားထဲမွာ ပါဝင္ေနၿပီလား။ အေတြးအမ်ိဳးမ်ိဳး ေတြးရင္း မိမိအညံ့ဆံုး မဟုတ္ေၾကာင္း သက္ေသျပႏိုင္ရန္ ငယ္သူငယ္ခ်င္းမ်ား ဆံုစည္းေသာ ပဲြမ်ားကို မွန္မွန္လာေရာက္ၾကပါ။ ေတြ႕ဆံုပဲြမ်ားလည္း မၾကာခဏ ျပဳလုပ္ ၾကပါလို႔ အညံ့ဆံုး စာရင္းထဲမွာပါေနေပမဲ့ အညံ့ဆံုးတေယာက္ မျဖစ္ ခ်င္တဲ့ကြၽန္ေတာ္က အၾကံျပဳတင္ျပလိုက္ပါတယ္။
ထင္ေအာင္
(၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ စက္တင္ဘာလထုတ္ ၿမိဳ႕ေတာ္မဂၢဇင္းတြင္ ပံုႏွိပ္ခဲ့ၿပီးေသာေဆာင္းပါးကို ျပန္လည္တည္းျဖတ္ တင္ဆက္ျခင္းျဖစ္သည္။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
