ကုိရာဇာ
ေမ ၁၅၊ ၂၀၁၄
ဦး၀င္းတင္နဲ႔ ဟီရိၾသတပၸတရား (ဆရာျမသန္းတင့္)
အဘကိုလူငယ္တခ်ိဳ႕က လက္ရွိပညာေရးခ်ိဳ႕တဲ့မႈေတြကို ေျပာရင္အဘက အလိုက္သင့္ျပံဳးျပီးနား ေထာင္ေနတတ္ပါတယ္။ လက္ရွိ လူငယ္ေတြ ဘြဲ႕ရပညာမတတ္ကိစၥ ကဗ်ာဆရာႀကီး ဦးကိုေလး (အင္း၀ဂုဏ္ရည္) နဲ႔ ရံဖန္ရံခါေတြ႕ႀကံဳရင္ ေဆြးေႏြးတတ္ပါတယ္။ က်ေနာ့္ ကိုေျပာတာကေတာ့ … “မင္းတုိ႔ကသာ ထင္လုိ႔ပါ။ ငါတုိ႔ေခတ္ကလည္းပညာေရးညံ့တာပဲကြ။ ကြၽန္ပညာေရးေတာင္ ေျပာေသးမဟုတ္လား။ အခုေခတ္ကေတာ့ စစ္ကြၽန္ပညာေရးဆိုေတာ့ ပိုဆိုးတာေပါ့ေလ။ ငါတုိ႔လည္း တတ္ရံုပါ။ တခုရွိတာက အဂၤလိပ္လိုက်ေတာ့ ငါတုိ႔ေခတ္က ေသခ်ာသင္ရတာေပါ့။ ေက်ာင္းသားကနည္းေတာ့ ဆရာေတြကလည္း ဂရုစုိက္ႀကတာေပါ့။ တစ္ခုရွိပါတယ္ကြာ ေက်ာင္းကသင္တာခ်ည္းလုပ္ေနလုိ႔ေတာ့ သိပ္ ခြၽန္လာမယ္မထင္ဘူး ငါကေတာ့”
အဲ့သလိုေျပာရင္းသားနဲ႔ အဘ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကုိ လြမ္းေမာသြားဟန္တူပါတယ္။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ သူငယ္ခ်င္း ေတြျဖစ္တဲ့ ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ (အဘအေခၚ ကို၀င္းေမာင္) ဆရာႀကီးျမသန္းတင့္တုိ႔အေႀကာင္းေတြ ျပန္ေျပာျပေနတတ္တယ္။ သူက ဆရာႀကီးမင္းယုေ၀ကိုႀကည့္ျပီး ကဗ်ာဆရာဆိုတာ သေဘာေပါက္ခဲ့ေႀကာင္း အဲ့ဒါနဲ႔ ကဗ်ာဆရာဘ၀ကိုမခံယူဘဲ သတင္းသမားအျဖစ္နဲ႔ သာ သူရွင္သန္ေနထုိင္သြားရမွာကို သေဘာေပါက္သြားတယ္ဆိုတဲ့အေႀကာင္း စကားေကာင္းေနျပန္ေရာ။ ဆရာျမသန္းတင့္နဲ႔ သူကေတာ့ အေဆာင္တစ္ခုတည္းေန ရင္း ေက်ာင္းတက္လာေႀကာင္း ေျပာျပတတ္တယ္။ အဘက အဲ့သလိုေျပာေနရင္းက ႐ုတ္တရက္စကား လမ္းေ ၾကာင္းေျပာင္းသြားတယ္။
“ငါကိုျမသန္းကို ေတာင္းပန္ဖူးတယ္ကြ…..”
စကားကအဆက္စပ္မဲ့ေနေတာ့က်ေနာ္ေတာင္ ေယာင္ေႀကာင္အ၊ စကားဆက္မရျဖစ္သြား ေသး။အဘကဆက္ေျပာပါတယ္။
“ငါနဲ႔ ကိုျမသန္းကသူငယ္ခ်င္းအရင္းကြာ။ သူနဲ႔ငါနဲ႔က အတန္းေတြ ဘာေတြ တက္ခ်င္မွလည္း တက္တာ။ ဟိုသြား ဒီေငး သူေရးတာ ငါ့ေပး ငါေရးတာ သူဖတ္ဆိုသလိုကို ရင္းတာ။ မဂၢဇင္းေတြ ဘာေတြလည္း ကဗ်ာသြားပို႔ၾကေပါ့ကြာ။ သူေရာ ငါေရာ ေရႊဘိုေဆာင္ေနတာ။ အဲ့မွာကတည္းက ငါဓာတ္ပံုရုိက္တယ္။ ငါ့အခန္းကို အေမွာင္ခန္းလုပ္ ဖလင္ထုတ္ႀကည့္တယ္။ သူကေတာ့ စာပဲေရးေနတာပဲ။ တခ်ိန္လံုး အဲ့သလုိ ေပါင္းလာခဲ့ၾကတာကြ”
အဘေျပာေနတဲ့အထဲမွာ အဘနဲ႔ဆရာျမတုိ႔ ဘယ္လိုျဖစ္လုိ႔ ဘာေၾကာင့္ေတာင္းပန္ရတယ္ဆိုတာ ပါမလာဘူးဗ်ာ။ က်ေနာ္လည္း အဘ စကားေကာင္း လမ္းေၾကာင္းမေျပာင္းေစခ်င္လုိ႔ ေပေတၿပီး နားသင့္႐ံုစြင့္ေနတာေပါ့ဗ်ာ။
တသျခင္းေတြနဲ႔ ေအးေအးသက္သာေျပာေနတဲ့ အဘ စကားဆက္ပါတယ္။
“အဲ့လိုေနလာရင္း ေက်ာင္းျပီးတယ္ေပါ့ကြာ။ ေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သိပ္မၾကာဘူး ငါကလည္း စာေပဗိမၼာန္မွာ ၀င္လုပ္တယ္။ သူနဲ႔လည္း နည္း နည္းအေနေ၀းသြားတယ္ဆိုပါေတာ့။ အဲ့ဒီတုန္းမွာ စာအုပ္တစ္ အုပ္ထြက္လာတယ္။ ကိုျမသန္းနာမည္နဲ႔ေပါ့ကြာ။ ျမသန္းတင့္မဟုတ္ေသး ဘူး။ စာအုပ္ပါးကေလးပဲ။ ပထမပိုင္းစာအုပ္က ႐ုရွစာေရးဆရာႀကီး လီယိုေတာ္လ္စတြိဳင္းေရးတဲ့ စစ္နဲ႔ျငိမ္းခ်မ္းေရးကြ။ အဲ့ဒီမွာ ငါဘယ္လို စဥ္းစား သေဘာထားမိသဲဆိုေတာ့ ေႀသာ္…ကိုျမသန္းဟာ ၀ီရိယအက်ိဳးကုိ ခံစားရပါ့လား။ ငါနဲ႔သူ တစ္ေက်ာင္းတည္းတက္လာတာ အဂၤလိပ္စာလည္းသူနဲ႔ အတူတတ္တယ္။ ဗမာစာလည္း သူတတ္သေလာက္ ငါလည္းတတ္တယ္။ အခုေတာ့ သူက၀ီရိယရွိလုိ႔ စာအုပ္က ေလး ဘာသာျပန္ထုတ္တယ္စဥ္းစားမိသြား စိတ္ကထားမိသြားတယ္ကြာ”
ျပီးေတာ့ အဲ့ဒီစာအုပ္ကို ဖတ္ဖူးသလားက်ေနာ့္ေမးတယ္။ က်ေနာ္ဖတ္ဖူးတယ္ျပန္ေျပာေတာ့ သူ အေတာ္ေလး ေက်နပ္ဟန္တူသြားပါတယ္။ ဒီစာအုပ္ထဲကဇာတ္ေကာင္ေတြ အေၾကာင္းက်ေနာ့္ကို ရွင္းျပေနေသးတယ္။ အဘ ဆရာျမကို ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရတာလည္းေမးေတာ့မွခုနင္စကားျဖတ္ ျပန္ဆက္ေပးလိုက္ရေတာ့တာပါ။
“ခုနကမင္းကိုေျပာတာ စာအုပ္ပထမပိုင္းထြက္လာတာေနာ္။ ေအး…ေအးဒီလိုေနရင္းသား ေနာက္လေနာက္လေတြမွာလည္း စစ္နဲ႔ျငိမ္း ခ်မ္းေရး စာအုပ္တြဲေတြ ေဟာတစ္အုပ္…ေဟာတစ္အုပ္ထြက္လာေတာ့မွ ငါလည္းမ်က္လံုးျပဴးသြားေတာ့တယ္။ ငါေတာ့ ကိုျမသန္းကုိေစာ္ကားမိသလိုျဖစ္သြားၿပီ။ ဒီလူဟာ ၀ီရိယအက်ိဳးခံစားရတာမဟုတ္ဘူး။ ဒီလူဟာ အလုပ္တကယ္လုပ္တဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္ ငါက ဒီလို အလုပ္လုပ္တဲ့လူတစ္ေယာက္ကို ပစ္မွားမိသလိုျဖစ္သြားျပီကြာ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ကိုျမသန္း မ်က္ႏွာျမင္ေယာင္တိုင္း ငါမ်က္ႏွာပူတယ္။ တစ္ေန႔က်ေတာ့ ငါမေနနုိင္ေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းေနတဲ့ ကိုျမသန္း အိမ္သြားၿပီး ကိုျမသန္းေရခင္ဗ်ားကို က်ေနာ္ ေတာင္းပန္စရာရွိလုိ႔လာတယ္ဗ်ာ ဆုိေတာ့ သူကဟာ….. ဘာေတြေျပာေနတာတုန္း။ ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္အေပၚ ဘာမွက်ဴးလြန္မထားတာႀကီးကို က်ေနာ္က ဘာေဗြယူ ေနလုိ႔ ေတာင္းပန္ရမတုန္း။ ခင္ဗ်ားမွာ က်ေနာ့္အေပၚ တစ္စံုတရာ က်ဴးလြန္ထားရင္ေတာင္ က်ေနာ့္မွာ ဘယ္လိုမွမေနပါဘူးဆိုျပီး ျပန္ေျပာတယ္။ ငါကခုနကလိုေပါ့ကြာ ခင္ဗ်ားစာအုပ္ကေလးထြက္တုန္း က်ေနာ္က အလုပ္မလုပ္ပဲ အလုပ္လုပ္တဲ့ လူေတာ္တစ္ေယာက္အေပၚ အဲ့ဒီ လိုစိတ္ထားျပစ္မွားမိတာ ခြင့္လႊတ္ပါဆုိေတာ့ သူကရယ္တယ္။ သူျပန္ေျပာတာရွိတယ္။ ကို၀င္းတင္ ဒါခင္ဗ်ား ဘယ္သူ႔ကိုမွမေျပာဖူးပဲ ခင္ဗ်ားေျပာမွသာၾကားဖူးတာပါ။ ခင္ဗ်ားအေတာ္ရိုးတဲ့လူ။ ဒီကိစၥေတာင္းပန္စရာမလိုဘူးျပန္ေျပာတယ္။ ငါကေတာ့ က်ေနာ္ ဘယ္သူ႔ကိုမွ ေတာ့ ဒီအေၾကာင္းမေျပာပါဘူး။ က်ေနာ့္စိတ္မွာျဖစ္တာေလးကို က်ေနာ္လိပ္ျပာမလံုျဖစ္တာပါ။ ခင္ဗ်ားအျပစ္လႊတ္တယ္ဆိုရင္ျဖင့္ ဟန္က်ပါၿပီဆိုၿပီး ငါလည္းျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္”
က်ေနာ္ပါးစပ္အေဟာင္းသား ေငးသြားမိတယ္။ ဟီရိၾသတပၸတရားဆိုတာဘာလဲ။ မိမိလိပ္ျပာဟာဘာလည္း၊ သူေတာ္ေကာင္း တရား ဆိုတာဘာလဲဆိုတာ အဘစကားနားေထာင္ျပီးျပီးခ်င္းပဲ သံေ၀ဂတရားပြားမ်ားမိပါတယ္။ က်ေနာ္တုိ႔လို ေတာမေရာက္ ေတာင္မျဖစ္ ေကာင္ေတြသာ မာန္တက္ေနႀကတာဗ်။ သူေတာ္ေကာင္းမ်ားဟာ ႏွိမ့္ခ်ျခင္းတရား လက္ကိုင္ထားျပီး ကိုယ့္လိပ္ျပာကိုယ္လံုေအာင္ ေဆာင္ ေယာင္သြားၾကတာလား …။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
