ရဲရင့္သက္ဇြဲ
မတ္လ ၅၊ ၂၀၁၄
ညက အိပ္မက္တယ္…..အိပ္မက္ကလန္႔ႏိုးေတာ့
ညဟာ ေတာၾကီးမ်က္မည္းထဲ
ငုတ္လွ်ဳိးလို ့ေနေလရဲ ့ ……
အိပ္မရတဲ့အတူ မထူးေတာ့တဲ့ညမို ့
တံခါးကို ဖြင့္ေတာ့
အေအးဒီဂရီ အႏႈတ္၃က
ငါ့ကို ေပြ ့ဖက္ႏႈတ္ဆက္တယ္…..
ပူေလာင္ေနတဲ့ ရင္ဘတ္ၾကီးထဲက
ေလာင္မီးက် အေတြးေတြကေတာ့
ေအးခဲမႈကိုထိုးေဖာက္
ေမေမ့ အပါးကိုေရာက္သြား.တယ္…..
သားေရ……
အေမ အခု ေဒါက္နဲ ့့ေထာက္ျပီး
လမ္းေလွ်ာက္က်င့္ေနျပီ….
အိမ္ေရွ႕လမ္းေပၚမွာပဲေပါ့
အေမ့သား ျပန္လာမယ့္လမ္းကို ေမ်ွာ္ရင္းနဲ ့
အခု အေမလမ္းေလ်ွာက္က်င့္ေနတယ္ ……
သတၱဴလႈိင္သံပါတဲ့ တယ္လီဖုန္းထဲက
ေလျဖတ္ထားတဲ့
ေမ့ေမ့ အသံမွာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ ့အတူ
က်န္းမာျခင္း အားမာန္ေတြကို
ငါ … ၾကားသိခံစားရတယ္…
ေမေမနဲ ့ ေနာက္ဆံုးေတြ ့ခဲ့ရတာ
၁၉၉၄ ေဖေဖၚ၀ါရီ
ေဖေဖဆံုးတံုးက ခြင့္ ၂ လနဲ ငါ မေလးရွားကအျပန္ေပါ့
အခုေတာ့ အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ရွိခဲ့ျပီ
စာေတြ ကဗ်ာေတြကိုခ်စ္တဲ့ ေမေမ
သက္ေတာ္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစ
မေသခင္တေခါက္ေလာက္ေတာ့
ေမေမ့ကိုေပြ ့ဖက္ခြင့္ရခ်င္ေသး
ဟိုးငယ္ႏုစဥ္ကာလမ်ားကလို
လေရာင္ေအာက္မွာ သားနဲ ့အေမ
စကားေတြေဖာင္ဖြဲ ့ခ်င္ေသး
ကဗ်ာေတြ ရြတ္ျပခ်င္ေသး …..ရဲ ့ …..။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
