လူရည္ခြၽန္္ မဟုတ္ေသာ လူရည္ခြၽန္္မ်ား
ေနလင္းညီ
ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၃၊ ၂၀၁၄
လူရည္ခြၽန္္မ်ားအေၾကာင္း က်ယ္က်ယ္ေလာင္ေလာင္ ျပန္ၾကားလာရေတာ့ သဂၤဇာဆရာေတာ္ပံုျပင္မ်ားထဲက ၁ ပုဒ္ကို သြားၿပီး သတိရ သည္။ရြာဦးေက်ာင္းမွာ ေက်င္းထိုင္ဘုန္းႀကီးရယ္၊ သူႀကီးရယ္၊ လယ္ပိုင္ရွင္ သူေဌးရယ္ ထို ၃ ဦး ဆံုမိၾကသည္။ထို ၃ ဦးက ရြာမွာဆို ထိပ္ သီး အဆင့္ဝင္မ်ားျဖစ္၏။ ေခသူေတြ မဟုတ္ၾကဘူးေပါ႔။ ဘုန္းႀကီးက ေမးသည္။
က်ဳပ္က စေနသား …၊ ခင္ဗ်ားတို႔ေတြေကာ ဘာေန႔သားေတြတုုန္း …
တပည့္ေတာ္လည္း စေနသားပါဘုရား …. ဟု သူႀကီးနွင္႔ သူေဌးက ေျဖသည္။
အဲဒါ ေျပာတာေပါ့ … စေနသားေတြဟာ ထိပ္တန္းေရာက္တဲ့သူေတြပါလို႔ ….
ရြာအဆင့္နွင့္ၾကည့္လွ်င္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားသူမွာ သူႀကီးျဖစ္သည္။ ဘာသာေရးေခါင္းေဆာင္မွာ ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းႀကီး ျဖစ္သည္။ ၾသဇာႀကီးလွ၏။ ေငြေၾကးဥစၥာ အခ်မ္းသာဆံုးမွာ လယ္ပိုင္ရွင္သူေဌး ျဖစ္၏။ ဥစၥာ၊ အာဏာ၊ ၾသဇာ ထို ၃ ခုစလံုးတြင္ ဒိပ္ဒိပ္က်ဲ ျဖစ္ေနသူမ်ားမွာ စေနသားေတြ ျဖစ္ေနသည္။ ထိုအခိုက္ ေက်ာင္းေအာက္မွ ေက်ာင္းေပၚသို႔ သူေတာင္းစားတစ္ဦးတက္လာကာ အူယား ဖားယား ေလွ်ာက္ထားသည္။
တပည့္ေတာ္လဲ စေနသားပါဘုရား … ဘုန္းႀကီးက ေအာင့္သီးေအာင့္သက္ျဖင့္ ဤသို႔မိန္႔လိုက္ေလသတ့ဲ။
မင္းက စေနအစစ္ မဟုတ္ဘူး၊ စေနေလ … စေနလြင့္ကြ ….
စေနသားေတာင္မွ အစစ္နွင့္ စေနေလ စေနလြင့္ဟု ၂ မ်ဳိး ခြဲျခားလိုက္ေသးသည္။ လူရည္ခြၽန္္ရသူေတြထဲမွာလည္း လူရည္ခြၽန္္ေလ၊ လူ ရည္ခြၽန္္လြင့္ေတြ ရွိေသးသလားဟု ေမးရမလိုရွိ၏။
စေနသားတိုင္း ထိပ္တန္းေရာက္ ေတာ္မြန္သူ မဟုတ္။ လူရည္ခြၽန္္ ရသူတိုင္းလည္း လူေတာ္လူေကာင္း ျဖစ္ခ်င္မွျဖစ္မည္။ ေလာက သဘာဝ လူေတြ၏သဘာဝကို ယထာဘူတက်က် အရွိကို အရွိအတိုင္း ေလ့လာသံုးသပ္နိုင္ဖို႔ သိပ္ၿပီးအေရးႀကီးပါသည္။
xxxx
စာေရးသူလည္း ဟိုတခ်ိန္က လူရည္ခြၽန္္ရူး ရူးခဲ့သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ လူရည္ခြၽန္္အျဖစ္ ေရြးခ်ယ္ခံရလွ်င္ အင္းေလး ေခါင္တိုင္၊ ငပလီ၊ စက္စဲ စေသာ အပန္းေျဖစခန္းမ်ားသို႔၊ နိုင္ငံေတာ္စရိတ္ျဖင္႔ သြားေရာက္လည္ပတ္ခြင့္ရမည္။ အပန္းေျဖခြင့္ ရမည္။ဂုဏ္ျပဳျခင္း အမ်ိဳးမ်ဳိး ခံရမည္။ထိုစဥ္က လူရည္ခြၽန္္ဆု ေရြးခ်ယ္ခံရသူစာရင္းကို သတင္းစာထဲမွာ ထင္ထင္ရွားရွား ေဖၚျပေပးသည္။ မိမိ အမည္ပါလာလွ်င္ ေပ်ာ္ လိုက္မည့္ျဖစ္ျခင္း။
၁၉၈၀ မွ ၁၉၈၄ ကာလမ်ားသည္ သတၲမတန္းမွ ဒႆမတန္းထိ သင္ၾကားေအာင္ျမင္ခဲ႔ေသာ ကာလမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုကာလမ်ားတြင္ စာ ေရးသူလည္း လူရည္ခြၽန္္ျဖစ္ဖို႔ အားသြန္စိုက္ႀကိဳးစား၍ စိတ္ကူးယဥ္ေနခဲ့၏။
သို႔ေသာ္ တခါမွ် လူရည္ခြၽန္္မရခဲ့ေပ။ လူရည္ခြၽန္္ျဖစ္ဖို႔ အဓိကအားျဖင့္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္နွင့္ ျပည္နယ္၊ တိုင္းအဆင့္ဟူ၍ ၂ ဆင့္ ေက်ာ္ျဖတ္ရ၏။ အတန္းထဲမွာ စာအေတာ္ဆံုးမ်ားအနက္၊ ၃ ဦးကို ေရြးခ်ယ္ၿပီး ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ လူရည္ခြၽန္္စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔သို႔ေစလႊတ္ပါသည္။ ၿမိဳ႕နယ္အ တြင္းရွိ ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ေစလႊတ္လိုက္ေသာ ျပိဳင္ပြဲဝင္တုုိ႔ၿပိဳင္ၾကရသည္။ ေျဖရာတြင္ စာေရးသူ မွတ္မိသေလာက္ ၄ ပိုင္း ပါဝင္သည္။
(၁) ေရးေျဖ
(၂) ကိုယ္လက ္ၾကံ့ခိုင္ေရး
(၃) ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြး
(၄)လူေတြ႔။
(၁) ေရးေျဖတြင္ ၁ နာရီစာ ျမန္မာစာေမးခြန္းလႊာနွင့္ ၁ နာရီစာ အေထြေထြေမးခြန္းလြာတုုိ႔ပါဝင္၏။
(၂) ကိုယ္လက္ၾက့ံခိုင္ေရးကိုစစ္ရာ၌ မိန္းခေလးမ်ားကိုေတာ႔ ဘာေတြစစ္သည္ မသိ။ စာေရသူတို႔ ေယာက်ၤားေလးမ်ားကိုမူ (က) မီတာ ၁၀၀၀ တာေဝး ေျပးေစသည္။ (ခ) မီတာ ၁၀၀ တာတိုေျပးေစသည္။ (ဂ) ရပ္ အလ်ားခုန္ ခုန္ေစသည္။ (ဃ) ဒိုက္ထိုးေစသည္။ (င) အိပ္ထ မတင္ လုပ္ေစသည္။
(၃) ဥာဏ္ရည္ဥာဏ္ေသြးကို စစ္ရာ၌ မွတ္ဥာဏ္နွင္႔ ျဖတ္ထိုးဥာဏ္တို႔ကို စစ္ပါသည္။ မွတ္ဥာဏ္စစ္နည္းတခုမွာ ဤသို႕တည္း။ စားပြဲခုံ ေပၚတြင္ တြဲယ္အပ္၊ ခဲတံ၊ ေဘာပင္… စသၿဖင့္ ပစၥည္း ၁၀ မ်ဳိးကို တမိနစ္ၾကာ ၾကည့္ေစၿပီး ခ်က္ခ်င္ျပန္သိမ္းသြားပါသည္။ ၿပိဳင္ပြဲ၀င္တို႕က ထို ၁၀ မ်ဳိးကို မွတ္မိသေလာက္ၿပန္ခ်ေရးရသည္။ စာေရးသူကေတာ့ ၇ မ်ဳိးေလာက္သာ မွတ္မိပါသည္။
(၄) လူေတြ႕၌ ၀တ္စားဆင္ယင္ပုံ၊ ေျပာပုံဆိုပုံ၊ အမူအရာႏွင့္ ကိုယ္ေရးကိုယ္ေသြးတို႔ကို စစ္ေဆးပါသည္။
ျပည္နယ္ႏွင့္တိုင္းအသီးသီးတြင္ လူရည္ခြၽန္စစ္ေဆးေရးဌာနမ်ား သတ္မွတ္ထားသည္။ ဥပမာ စာေရးသူတို႔ အလုံၿမိဳ႕နယ္သည္ မဂၤလာ ေတာင္ညႊန္႔ဇုုံတြင္ ပါ၀င္၏ ။ ထုိဇုန္၌ ၿမိဳ႕နယ္ ၆ ၿမိဳ႕ပါ၀င္သည္ဟု အမွတ္ရပါသည္။
စာေရးသူသည္ ၇ တန္းမွ ၁၀ တန္းအထိ ၄ ႏွစ္တိုင္တိုင္ ၄ ၾကိမ္တိတိ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္လူရည္ခြၽန္ အၿဖစ္ေရြးခ်ယ္ခံရၿပီး တိုင္အဆင့္သို႕ သြားေရာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ တိုင္းအဆင့္ (ေနာက္ဆုံးအဆင့္) လူရည္ခြၽန္ မရခဲ့ဖူးေပ။ ဆရာမတဦးက ယခုလုိေၿပာ၏။ (လူရည္ ခြၽန္ ရခဲ့ဘူးရင္ ေနာက္တၾကိမ္မွာ အမွတ္သီးျခားပိုေပးတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ အမွတ္ခ်ငး္ မတိမ္းမယိမ္းျဖစ္ေနရင္၊ တူေနရင္ ရၿပီးတဲ့သူက ေနာက္ႏွစ္မွာ ထပ္ရဖို႕ ရာခုိင္ႏႈန္းမ်ားသြားတယ္။ ဒီအခြင့္အေရးေပးတာ ၿဖစ္သင့္ မၿဖစ္သင့္ တခ်ဳိ႕က ေစာဒကတက္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီ အ မွတ္ေပး စည္းမ်ဥ္းအတိုင္းပဲ လက္ခံက်င့္သုံးလာခဲ့ၾကတာေပါ့။ )
စာေရးဆရာႀကီး တစ္ဦးကလည္း သို႔ကလို မွတ္ခ်က္ျပဳ၏။
(လူရည္ခြၽန္္ဆိုတာ ေက်ာင္းသားေလာကမွာ သည္းေျခၾကိဳက္ျဖစ္ခဲ႔ၾကတာေပါ႔။ ဒါေပမဲ့ ပညာတတ္ သီးျခားဇိမ္ခံ လူတန္းစားတစ္ရပ္ကို ေမြး ထုတ္ေပးတယ္လို႔လဲ ေျပာစရာပဲ။ တိုင္းျပည္နွင့္ လူမ်ိဳးအတြက္ နိုင္င့ံသားေကာင္းေတြ မ်ားမ်ားေပၚထြက္ေစခ်င္ရင္ေတာ႔ ဂ်ပန္နိုင္ငံရဲ႕ ပညာေရးကို ေလ႔လာသင္႔တယ္။ အတုယူစရာရိွရင္ အတုယူသင္႔တယ္။ သူတို႔က အတန္းေခါင္းေဆာင္ကို ပံုေသမထားဘူး။ ေက်ာင္းသား တိုင္း အတန္းေခါင္းေဆာင္အျဖစ္ အလွည့္က် လုပ္သြားရတယ္။ ဦးေဆာင္တတ္တဲ့အေလ႔အက်င္႔ကို လူတိုင္းရသြားတဲ႔အျပင္၊ ေနာက္လိုက္ ေကာင္း ျဖစ္ဖို႔လဲ ေလ႔က်င့္ေပးသြားတယ္။)
လူရည္ခြၽန္္စီမံကိန္းမ်ားသည္ ၁၉၈၈ အေရးအခင္းႏွင္႔အတူ ရပ္ဆိုင္းသြားသည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ စာေရးသူ၏မိတ္ေဆြတစ္ဦးက သူ႔စိတ္ ဓါတ္နွင္႔ သူ႔လုပ္ရပ္ကိုေျပာျပရာ၊ ေျပာၾကားခ်က္ မွန္ခဲ့လွ်င္ သူသာ တကယ့္လူရည္ခြၽန္္ပါလားဟု သံုးသပ္မိသည္။
(က်ဳပ္က လူရည္ခြၽန္္ ၂ ၾကိမ္ ဆက္တိုက္ရထားတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကိဳးစားရင္ ၃ ၾကိမ္ေျမာက္လဲ ရမွာပါ။ ဒါေပမဲ႔ ငါခ်ည္းပဲ ဆက္ တိုက္ယူေနတာ တရားရဲ႕လားလို႔ စဥ္းစားမိတယ္။ ၿပိဳင္ဖက္ေတြလည္း အရည္အခ်င္းမွာ ကိုယ္နဲ႔ မတိမ္းမယိမ္းေတြပါပဲ။ သူတို႔ထဲက တစ္ဦး ဦးကိုလည္း ရဖူးတယ္ရိွေအာင္ ရေစခ်င္တယ္။ အဲဒါနဲ႔ အဲဒီနွစ္မွာ က်န္းမာေရးအေၾကာင္းျပၿပီး သြားမေျဖေတာ့ဘူး။ က်ဳပ္ ေစတနာကို က်ဳပ္ပဲ အသိဆံုးပါ။ သူမ်ား သိဖို႔မလိုပါဘူး။ ေစတနာ ဟံ ကမ္မံ ဝဒါမိ႔႔လို႔ ဘုရားရွင္ ေဟာခဲ႔တယ္ေလ။)
လူရည္ခြၽန္္စီမံကိန္းတြင္ ပါဝင္ကြပ္ကဲခဲ႔ေသာ လမ္းစဥ္လူငယ္အဖြဲ႔၊ ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းေရးမွဴးေဟာင္းတစ္ဦးက ယခုလို ေျပာျပခဲ႔ဖူး၏။ (မဆလ ပါတီမွာ အားသာခ်က္၊အားနည္းခ်က္ေတြ ဒြန္တြဲရွိေနတာ မွန္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ လူငယ္ေတြကို ျပဳစုပ်ိဳးေထာင္ေပးခဲ့တဲ့ သာဓကေတြက အမ်ားႀကီး ရိွပါတယ္။ ဗလ ၅ တန္မွာ ဗလ ၄ တန္ ဖြံ႔ျဖိဳးေစတဲ့အစီအစဥ္ကေတာ့ လူရည္ခြၽန္္စီမံကိန္းပဲ။ ကာယဗလဆိုတာ ခႏၶာကိုယ္ ၾက့ံခိုင္မႈ၊ က်န္းမာေရးနဲ႔ ညီညြတ္ ေအာင္ ေနထိုင္တတ္မႈပါ။ ဥာဏဗလဆိုတာ ဥာဏ္ရည္ ဥာဏ္ေသြး ထက္ျမက္ေအာင္ ၾကိဳးစားမႈပါ။ မိတ္တဗလဆိုတာ မိတ္ေကာင္းေဆြေကာင္းကို ေရြးခ်ယ္ေပါင္းသင္းတတ္မႈ၊ အေပါင္းအသင္း ဝင္ဆ့ံမႈ၊ ဆက္ဆံေရး ေကာင္းမႈပါ။ စာရိတၱ ဗလဆိုတာ ကိုယ္က်င္႔သိက္ခါကို ထိန္းသိမ္းတတ္မႈပါ။ ေဘာဂဗလကေတာ႔ ဆိုရွယ္လစ္ေခတ္ဆိုေတာ့ တိုက္ရုိက္ မပါပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ မိဘေငြေၾကးကို ျဖဳန္းတီးေလလြင္႔ေစျခင္း မရိွဘူးဆိုရင္ ေဘာဂဗလလဲရိွတယ္လို႔ ဆိုနိုင္မွာပါ။ အဲသလို ေကာင္းျမတ္ေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေတြထားရိွၿပီး၊ ေဆာင္ရြက္ခဲ႔ေပမဲ့ အတိုင္းအတာတစ္ခုအထိပဲ ေအာင္ျမင္ခဲ့တယ္။ စိစစ္ေရြးခ်ယ္တဲ႔ေနရာမွာ ဘက္လိုက္မႈ၊ ျခစားမႈေတြလဲ ရိွတန္သေလာက္ ရိွခဲ႔ေၾကာင္း ဝန္ခံရမွာပါ။ ဆိုလိုတာက လူရည္ခြၽန္္ အေရြးခ်ယ္ခံရသူတိုင္း ထိုက္ထိုက္တန္တန္ အေရြးခံရသလားဆိုတာ သံုးသပ္သင့္ပါတယ္။ အေရြးမခံရေပမဲ႔ လူရည္ခြၽန္္အရည္အခ်င္းျပည့္ဝေနသူေတြေကာ မရိွနိုင္ဘူးလား။)
စာေရးသူသည္ လူရည္ခြၽန္္ အေရြးမခံခဲ႔ရျခင္းအတြက္ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ခဲ႔ရဖူးသည္။ ဆရာမေဒၚတင္ဝင္း၏ခင္ပြန္း ဗိုုလ္မွဴးေက်ာ္ဝင္း (ေနာင္တြင္ ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးအဆင့္ျဖင္႔ အျငိမ္းစားယူသူ) က ေဝါဟာရ ၂ လံုးကို ရွင္းျပခဲ့၏။ ထူးခြၽန္္မႈ (Outstanding) နွင့္ ထက္ျမက္မႈ (Bright)။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ စိတ္မေကာင္းရျခင္းမ်ား ေပ်ာက္သြား၏။
(Outstanding ဆိုတာ အစုအဖြဲ႔တစ္ခုမွာ ပိုၿပီးထူးခြၽန္္သူေတြကို ေရြးလိုက္တာ။ ဥပမာ ေက်ာင္းအလိုက္၊ အတန္းအလိုက္ အမွတ္အမ်ား ဆံုးရသူကို ပညာရည္ခြၽန္္ ပထမ၊ ဒုတိယ၊ တတိယ စသျဖင္႔ေပးၾကတယ္။
ဒါဟာ Outstanding ျဖစ္သူကို ေရြးတာေပါ႔။ ျပည္နယ္က ပညာေရး၊လူမႈေရး၊ စီးပြားေရး အဖက္ဖက္မွာ နိမ္႔က်ဆင္းရဲတယ္။အဲဒီျပည္နယ္က အ႔ထ႔က ေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာလဲ ပညာရည္ခြၽန္္ဆုေတြ ေပးတယ္။ ရန္ကုန္တိုင္း၊ လသာက အထကေက်ာင္းတစ္ေက်ာင္းမွာလဲ ပညာ ရည္ခြၽန္္ဆုေတြ ေပးတယ္။ ပထမဆု ရတာခ်င္းတူေပမဲ့ အမွတ္ခ်င္းတူမွာ မဟုတ္ဘူး။ ျပည္နယ္က ပထမရသူရဲ႕အမွတ္ဟာ၊ လသာက တတိယ ရသူထက္ေတာင္ နည္းေကာင္း နည္းေနလိမ္႔မယ္။ ဒါ႔ေၾကာင့္ Outstanding ျဖစ္သူဆိုတာ သတ္မွတ္ခ်က္တစ္ခု အတြင္းက ေပၚထြက္လာတာ။
Bright ထက္ျမက္မႈဆိုတာက်ေတာ႔ ဘယ္အေျခအေန အခ်ိန္အခါမွာမဆို အေကာင္းဆုုံး၊ အသင္႔ေတာ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ လုပ္သြားနိုင္တဲ႔သူ ေပါ႔။ သတ္မွတ္ခ်က္ေဘာင္ကိုေက်ာ္ၿပီး ေတာ္ေနတဲ႔သူေပါ႔။ ဥပမာ- ဗဟုသုတ ေလ႔လာရွာေဖြတဲ႔ေနရာမွာ လူရည္ခြၽန္္ဆု ရဖို႔ေမွ်ာ္လင့္ၿပီး ေလ႔လာတာ မဟုတ္ပဲ၊ သိသင့္ သိထိုက္တာ သိခ်င္လို႔၊ လက္ေတြ႔ဘဝမွာ အသံုးခ်ခ်င္လို႔ ေလ႔လာတဲ႔သူေတြကို Bright ျဖစ္သူလို႔ ေခၚ တယ္။
၁၀ တန္းမွာ အမွတ္မ်ားေအာင္ ႀကိဳးစားၿပီး ေဆးေက်ာင္းသား ၅၅၀ ေရြးေတာ့ ဝင္ခြင့္ ရသြားတာ Outstanding ျဖစ္တာ။ ဆရာဝန္ ျဖစ္ တာခ်င္းတူေပမဲ့ ေလ႔လာမႈ မရပ္ပစ္ပဲနဲ႔ အစဥ္အျမဲ ၾကိဳးစားၾကံဆေနတာက Bright ျဖစ္တာ။ တနည္းအားျဖင္႔ ဆရာဝန္ေတြ ေခတ္ ေကာင္းေနလို႔ ေဆးေက်ာင္းဝင္ခြင္႔ရေအာင္ လုပ္နိုင္သူက Outstanding ျဖစ္တာ။ ဆရာဝန္ေတြ ေခတ္ေကာင္းေကာင္း ၊ မေကာင္းေကာင္း ေဆးပညာကို တန္ဖိုးထားၿပီး မိမိေကာင္းက်ိဳး သူတပါးေကာင္းက်ဳိးေတြ လုပ္ကိုင္ေနသူက Bright ျဖစ္သူေပါ႔။)
ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ သမိုင္းဌာနတြင္ နည္းျပဆရာ လုပ္ခဲ့ဖူးသူတစ္ဦးကမူ ယခုလို ဆို၏။
(ဘက္စံုထူးခြ်န္သူကို လူရည္ခြၽန္လို႔ ေျပာခဲ႔ၾကတယ္။ သဘာဝမက်ပါဘူး၊ ဘက္စံုထူးခြ်န္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ပါဘူး။ သတ္မွတ္ခ်က္အခ်ဳိ႕မွာ ထူးခြ်န္သူဆိုမွ မွန္မယ္။ ဟိုစပ္စပ္၊ ဒီစပ္စပ္ရေနရင္ ဘယ္ေနရာမွာမွ ထိပ္တန္းေရာက္ မထူးခြၽန္နိုင္ပါဘူး။)
စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္တစ္ဦးက ယခုလိုေျပာ၏။
(ကြၽန္ေတာ့္ဇနီးက ေက်ာင္းသူဘဝတုံးက လူရည္ခြ်န္ ၃ ထပ္ကြမ္းေပါ့။ လူရည္ခြၽန္ဆိုတာ ကိုယ္လက္ၾက့ံခိုင္ေရး၊ က်န္းမာေရးဖက္မွာလဲ ဂရုစိုက္တဲ႔သူ ျဖစ္သင္႔တယ္။ ခုေတာ့ဗ်ာ …. ဝလာလိုက္တာ၊ ပြင္႔လို႔ေတာင္ေျပာရမလားပဲ။ စားခ်င္တာ စားတယ္။ အားကစား ေလ႔က်င့္ ခန္းလဲ မလုပ္ဘူး။ လူရည္ခြ်န္တုံးက ခြ်န္ခဲ့တာေတြကို ဘဝမွာ အသုံးမခ်ေတာ႔ လူရည္မခြၽန္ ျဖစ္သြားတယ္။) လူရည္ခြ်န္မရခဲ႔ေစကာမူ ေက်ာင္း အုပ္ဆရာႀကီးဦးသန္းဝင္းနွင့္ မိဘဆရာအသင္းကမူ စာေရးသူအား၊ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ လူရည္ခြ်န္ဆုကုုိ ႏွစ္လည္ဆုေပးပြဲတြင္ အျမဲ တေစ ခ်ီးျမွင့္ပါသည္။
ဆရာမတစ္ဦးက ယခုလို ဆို၏။ (ငါ႔တပည့္ဟာ အမွတ္မတိမ္းမယိမ္းနဲ႔ ကပ္ၿပီး အေရြးမခံရဘူးလို႔ ငါတို႔ယူဆတယ္။ ျပည္နယ္၊ အထက က လူရည္ခြ်န္ အေရြးခံရသူထက္ မင္းက အမွတ္မ်ားမယ္လို႔ ငါတို႔ယူဆတယ္။ ကိုယ္႔ကိုယ္ကို မည့ံဘူးဆိုတာသိေနေအာင္ မင္းကို ထိုက္ ထိုက္တန္တန္ ဆုေပးတာ။)
မိမိတပည္႔မို႔ အလြန္အကြၽံ ေျမွာက္ေပးသည္ဟု ဆိုၾကပါေစဦး။ စာေရးသူကေတာ႔ ဆရာႀကီးနွင့္ ဆရာ ဆရာမမ်ားေပးေသာ လူရည္ခြၽန္ ဆုကိုတန္ဖိုးထားပါသည္။ တကယ္ရခဲ့သည္ဟုလဲ ယံုၾကည္ေနဆဲ။
လူရည္ခြၽန္မဟုတ္ေသာ လူရည္ခြၽန္ေပါ႔ခင္ဗ်ား။ စာေရးသူေကာ လူရည္ခြၽန္ေဟာင္းေတြ ေတြ႔ဆုံပြဲမွာ တက္ေရာက္လို႔ ရမလားဟု ေမးခ်င္ ေနမိသည္။ မရဟုဆိုလွ်င္လဲ စိတ္ဆိုးမည့္သူေတာ့ မဟုတ္ပါခင္ဗ်ား။ လူရည္ခြ်န္ဟု သတ္မွတ္မခံရေသာ လူရည္ခြၽန္္မ်ားလည္း ပံုစံမ်ဳိးစံုနွင္႔ ရိွေနနုိင္သည္ကို သိေစလိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အိမ္နီးခ်င္းတစ္ဦး ေျပာျပခဲ႔ဖူးတာကိုလဲ မွ်ေဝလိုပါေသး၏။
(လူရည္ခြ်န္ဆိုတာ စာေမးပြဲစစ္ေဆးၿပီး ေပးလို႔ရတာမ်ဳိး မဟုတ္ဘူး။ ဘဝမွာ ကိုယ္႔လုပ္ရပ္ကို မွတ္ေက်ာက္တင္ခံၿပီး ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ရ တာ။ စာေပဗိမၺာန္က ၁၉၆၀ မတိုင္မီက ထုတ္ခဲ႔တဲ႔လူရည္ခြ်န္ဆိုတဲ့စာအုပ္ကိုဖတ္ရင္ သေဘာေပါက္မယ္။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
သိပ္ေကာင္းတဲ့ လူရည္ခြ်န္အေၾကာင္းပါ…ေက်းဇူးပါပဲ
“ဝ” တာနဲ႕လူရည္ခြ်န္မခြ်န္ေတာ့ဘူး ဆိုတာေတာ့ မေထာက္ခံပါဘူး..:)
စာရိတၱမွန္ကန္သူမ်ားပဲ လူရည္ခြ်န္အစစ္ျဖစ္တယ္လို႕ .. ခံယူပါတယ္…။ ပညာသင္ခ်ိန္.. အျပိဳင္အဆိုင္ပါ။ အသက္ရြယ္ရေတာ့ ..တစ္မ်ိဳး၊.. အသက္ၾကီးလာေတာ့.. တစ္မ်ိဳး၊ အသက္ရြယ္အားလံုးအတြက္က- စာရိတၱပါပဲ။